Ανάμεσα στις πολλές ζημιές που προκάλεσε το χιόνι και ο παγετός στη Θεσσαλία, αλλά και σε άλλα μέρη της Βόρειας κυρίως Ελλάδας είναι και αυτές στα σχολεία. Οι καταστροφές προκλήθηκαν κυρίως στις σωληνώσεις ύδρευσης και στα καλοριφέρ, που πάγωσαν και έσπασαν. Η μέρα που ξανανοίγουν τα σχολεία φτάνει και οι δημοτικές αρχές, στις οποίες έχει παραχωρηθεί από το κράτος η αρμοδιότητα για τη λειτουργία των σχολικών κτιρίων, αγωνιούν αν θα προκάνουν τα συνεργεία να επισκευάσουν όλες της ζημιές, ώστε να ξεκινήσει κανονικά η λειτουργία των σχολείων.

Βεβαίως, για να επισκευαστούν όλες αυτές οι ζημιές χρειάζονται και πολλά πρόσθετα κονδύλια - π.χ. στο δήμο Καρδίτσας το κόστος των ζημιών στα σχολικά κτίρια υπολογίζεται στα 140 εκατομμύρια δρχ - που οι δήμοι δε διαθέτουν και γι' αυτό ζητούν έκτακτη οικονομική ενίσχυση από την πολιτεία. Μέχρι τώρα, όμως, πήραν μόνον υποσχέσεις...

Αμερικανός αξιωματούχος, που χειρίζεται τα του φακέλου της επικείμενης επίσκεψης Σημίτη στην Ουάσιγκτον, δίνει (στον ανταποκριτή του «Βήματος» στην αμερικανική πρωτεύουσα) με σαφή τρόπο τις επιδιώξεις και αξιώσεις της αμερικανικής κυβέρνησης. «Στην κορυφή της ατζέντας θα βρίσκεται το θέμα της καταπολέμησης της διεθνούς τρομοκρατίας. Εδώ ο Αμερικανός πρόεδρος αναμένεται να επισημάνει "ευγενικά μεν, ξεκάθαρα δε" στον κ. Κ. Σημίτη ότι θα πρέπει η Ελλάδα να κινηθεί πιο δυναμικά όσον αφορά την τρομοκρατία, ειδικά στο μέτωπο της κοινής γνώμης. Η αμερικανική πλευρά έχει ανησυχήσει ιδιαίτερα για το κλίμα αντιαμερικανισμού που επικρατεί στην Ελλάδα και τη χλιαρή και αργή αντίδραση που παρατηρήθηκε μετά την 11η Σεπτεμβρίου...». Είναι ολοφάνερα τα καθήκοντα που αναθέτει ο επικεφαλής της «αντιτρομοκρατικής σταυροφορίας» στον Ελληνα πρωθυπουργό: Πατάξτε τον αντιαμερικανισμό, κάντε συλλήψεις «υπόπτων» τρομοκρατών...

Ομως ο Κ. Σημίτης δε θα «καθαρίσει» τόσο εύκολα: «Παράλληλα θα συζητηθεί και το θέμα της εσωτερικής τρομοκρατίας, το οποίο η αμερικανική πλευρά θα συνδέσει με την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004»... Με άλλα λόγια «δώστε το πακέτο ασφάλειας ύψους εκατοντάδων δισ. δρχ. των Ολυμπιακών στις ΗΠΑ». Αμέσως μετά την τρομοκρατία, συνεχίζει ο ανταποκριτής, «η αμερικανική πλευρά έχει προετοιμάσει ένα πακέτο, όπως το αποκαλεί, θεμάτων που συνδέει τα Ελληνοτουρκικά, το Κυπριακό, τη σχέση Τουρκίας - Ευρωπαϊκής Ενωσης και το θέμα του ευρωστρατού, το οποίο αποτελεί "αγκάθι" στα σχέδια της Ουάσιγκτον, της οποίας η υποστήριξη στο "κείμενο της Κωνσταντινούπολης" είναι αταλάντευτη». Οτι θα ήταν όλα αυτά «πακέτο» κανείς δεν αμφέβαλε. Το άσχημο είναι ότι -πέραν όλων των άλλων - υπάρχει και προηγούμενο: Ηταν ο ίδιος ο Κ. Σημίτης που στην προηγούμενη επίσκεψή του στο Λευκό Οίκο, το 1996, είχε αποδεχτεί αυτή τη «λογική» για χάρη της νέας τάξης.

Περισσεύει η υποκρισία, αν μη τι άλλο, από το νομοσχέδιο για τα οικονομικά των κομμάτων που ενέκρινε προχτές η Κυβερνητική Επιτροπή. Καμία «διαφάνεια» και καμία ανεξαρτητοποίηση των αστικών κομμάτων από την οικονομική ολιγαρχία δεν πρόκειται να επιτευχθεί, όπως ισχυρίζεται η κυβερνητική προπαγάνδα. Ακόμα και έγκυρες αστικές εφημερίδες το αμφισβητούν. Η «Καθημερινή», για παράδειγμα, στο προχτεσινό άρθρο της, μεταξύ άλλων, αναρωτιέται: «Είναι εφικτό να αποτραπεί η χρηματοδότηση κομμάτων και υποψηφίων από επιχειρήσεις ή απλώς θα μεταμφιέζεται από "ενώσεις οπαδών", όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ -όπου έχει καταγραφεί και το οξύμωρο να έχουν συγκεντρωθεί πολλά χρήματα από "ισχυρούς πολιτικούς φίλους" και να αναζητούνται... ονόματα υποτιθέμενων υποστηρικτών για να επιμερισθεί το ποσό;».

Πάντως, η αμερικανοποίηση της χρηματοδότησης των κομμάτων είναι μόνο ένα στοιχείο του γενικότερου σχεδίου για την αμερικανοποίηση της πολιτικής ζωής. Αλλωστε έρχονται και οι αλλαγές στον εκλογικό νόμο... (ΥΓ Μιας και το 'φερε η κουβέντα, κάτι ανάλογο δεν είχε υποσχεθεί πομπωδώς ο Δ. Αβραμόπουλος για το κόμμα του; Είδατε να γίνει τίποτα;).

Παρ' ότι ελευθερόστιχη, ρεαλιστική, γλωσσικά καθημερινή, «γυμνή» από ποιητικίζοντα τερτίπια, η ποίηση του Γ. Βαρβέρη διαθέτει εκπληκτική ποιητική ρυθμοποιία. Πάλλεται, αδιαλείπτως, μουσικά. Η ποίησή του απεχθάνεται τη μελιστάλαχτη ωραιολογία. Αλλοτε σκληρή, κοφτερή σαν ατσάλινη λεπίδα, άλλοτε οξύτατα καυστική, άλλοτε υποδορίως λυρική, άλλοτε εκλεπτισμένα ειρωνική, αλλά και «παιδικά» παιγνιώδης, επιτρέπει στον αναγνώστη να διακρίνει τη βαθιά τρυφερότητα, υπερευαισθησία και μελαγχολία της ανθρώπινης και ποιητικής του ιδιοσυγκρασίας. Η μελαγχολία είναι, άλλωστε, η τροφοδότρια «πηγή» της αληθινής ποίησης και όλων των σημαντικών έργων τέχνης. Ενδεικτικά, δίνουμε λίγα ψήγματα από αυτή τη συλλογή του, αρχίζοντας από το προτασσόμενο, πολύσημο δίστιχο «Στην υγειά σας/ πεθαμένοι». «Εζησα κάποτε πολυτελώς./ Με δάκρυα που τα πίστεψα/ από το μέσα αλάτι./ Εζησα πένθος σύμμαχο/θρηνώντας πένθη/ αντί για τους θανάτους/ που τα γέννησαν». «Μονάζουμε στα ξένα καπηλειά/κούτσουρα από φωτιά/ τρέμοντας την απογραφή της./ Α, η πατρίδα/ τι ευσταλείς φρουρούς/ είχε προβλέψει (...)». «Οσοι σε ακολουθήσαν/ στο ταξίδι/ είναι πιο ξένοι/απ' όσο στην πατρίδα./». «Βλέπεις της ξενιτιάς εφόδιο είναι το αίμα/ επειδή πάντα γίνεται νερό./Αφού σε ταπεινώσει η δίψα/ ως το άκρο χείλος/ τότε μονάχα το νερό/ ξαναγυρίζει σε αίμα./». Κι η «θέση» μας; Η «θέση» και της ποίησης; «Είναι κατειλημμένη, θεέ/ από τον ξένο».

Εχιόνισε

κι απλώθηκε

παντού

λευκό σεντόνι

σαν το ΠΑΣΟΚ

μας έθαψε

του Γεναριού

το χιόνι!

***

Εχιόνισε

κι ο άνεμος

κάμπους, βουνά

ξυρίζει

και στους φτωχούς

τη «σύγκλιση»

και την ΟΝΕ

θυμίζει!

***

Εχιόνισε

και άσπρισε

η χώρα

πέρα ως πέρα

και επιτέλους

είδαμε

κι εμείς

μιαν... άσπρη μέρα!

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο Περβέζ Μουσαράφ, επικεφαλής του μηχανισμού των στρατιωτικών και μυστικών υπηρεσιών και δικτύων που είχαν δημιουργήσει τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν (με χρήματα των ΗΠΑ, της Σαουδικής Αραβίας και της Βρετανίας) σε τρεις δεκαετίες, κλήθηκε να ενταχθεί στο αμερικανικό στρατόπεδο για να τους καταστρέψει και το πέτυχε με σκληρή στρατιωτική καταστολή, αποπέμποντας στρατηγούς όσο και πράκτορες, τοποθετώντας δικούς του σε καίριες θέσεις και αποσπώντας νέα δάνεια εκ μέρους του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Κατάφερε παράλληλα να συγκρατήσει το καθεστώς του εν ζωή. Τώρα, μετά την επίθεση στο Ινδικό Κοινοβούλιο και υπό την απειλή ινδικών στρατιωτικών αντιποίνων, καλείται (από τη Δύση) να στραφεί εναντίον των αυτονομιστικών οργανώσεων του Κασμίρ, στη δημιουργία των οποίων έχει συμβάλλει και ο ίδιος, με μόνη εναλλακτική επιλογή να μοιάζει η πολεμική σύρραξη με την Ινδία...

Ο Μουσαράφ διαφωνεί - είναι παθιασμένος εθνικιστής και η «απελευθέρωση» του Κασμίρ είναι και δικός του στόχος, όχι μόνο των δεκάδων αυτονομιστικών οργανώσεων που δρουν στην περιοχή και οι Αμερικάνοι βλέπουν ως «τρομοκρατικές». Ενόψει όμως της Συνόδου Κορυφής των χωρών της Νότιας Ασίας και μιας πιθανής συνάντησής του με τον Ινδό πρωθυπουργό Αταλ Μπιχάρι Βάτζπαϊ, διέταξε εκατοντάδες συλλήψεις μελών αυτών των οργανώσεων. Είναι ένα άγριο και επικίνδυνο πόκερ αυτό που παίζει, με κατάληξη άδηλη...