Πέμπτη 5 Σεπτέμβρη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΓΟΥΟΝΓΚ ΚΑΡ - ΓΟΥΑΪ
The Grandmaster

Μέσα σε ένα ραφιναρισμένα επιτηδευμένο κι εκθαμβωτικού κάλλους μωσαϊκό μιας παρελθούσας για πάντα εποχής, ο εστέτ δημιουργός του αριστουργηματικού δίπτυχου των χαμένων ερώτων «IN MOOD FOR LOVE» (2000) και «2046» (2004) Γουόνγκ Καρ - Γουάι, από το Χονγκ Κονγκ, τοποθετεί τη saga (που του κόστισε 6 χρόνια προετοιμασίας και 3 γυρισμάτων) πάνω στη ζωή και το έργο του μυθικού δάσκαλου του Κουνγκ - Φου, Ιπ Μαν...

Περισσότερο ωστόσο από τη βιογραφία του ήρωα που ποτέ δεν αποχωρίζεται το ψαθάκι του, ο σκηνοθέτης, συνθέτοντας μια θαυμαστή ελεγειακή ωδή άψογα σκηνοθετημένη, προσβλέπει στην αφήγηση, συχνά με τρόπο συγκεχυμένο, του πορτρέτου της αυτοκρατορικής αλλά και αποικιακής - από τους Βρετανούς - Κίνας, έτσι όπως ξεγλιστρά από τις χαραμάδες των γεωμετρικά χορογραφικών αναμετρήσεων... εικόνα που χάθηκε με τη νίκη της επανάστασης... Μια ταινία αμαρτωλά γοητευτική, με ομορφιά που αγγίζει το Θείο...

Στην Κίνα των δεκαετιών 1930-1940, ο Ιπ Mαν, μάστερ στο Κουνγκ - Φου, διδάσκει πολεμικές τέχνες στην πόλη Φοσάν, όπου ζει μια καλή ζωή με την οικογένειά του. Την ίδια περίοδο ο Μέγας Διδάσκαλος, επικεφαλής του Σώματος των κινεζικών πολεμικών τεχνών, αναζητά διάδοχο. Για να επιλέξει τον απόλυτα καλύτερο, καλεί τους άριστους υποψήφιους σε ένα μεγάλο τουρνουά. Στην τελετή αποχαιρετισμού ο Μέγας Διδάσκαλος βρίσκεται στη Φοσάν, συνοδευόμενος από την κόρη του η οποία κατέχει το μυστικό της θανατηφόρας φιγούρας των 64 χεριών. Ο κομψός και τρομερός μαχητής Ιπ Μαν, βλέπει στην κοπέλα έναν αντάξιό του αντίπαλο...

Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο - θα μπορούσαμε να πούμε - μεταμφιεσμένο σε ταινία πολεμικών τεχνών, σε ένα Κουνγκ - Φου φιλμ στοχαστικό και μελαγχολικό... Με στιλιζαρισμένη λαμπρότητα που μόνο η καθαρή ομορφιά είναι σε θέση να «σπάσει», με πλαστικότητα μεγαλειώδη, με ένα ονειρικό ντεκόρ όλο χρυσό και μετάξια, όπου η αντιπαράθεση μεταξύ σωμάτων χωρίς βάρος μεταμορφώνεται σε χορό αποπλάνησης... Ο Γουόνγκ Καρ - Γουάι λαξεύει κάθε μεμονωμένο πλάνο και κάθε σεκάνς, τα μετατρέπει σε πίνακες και δημιουργεί ιδιαίτερες ατμόσφαιρες... Μεγάλη τέχνη, κρυμμένη σε μια ταινία «δράσης»...

Παίζουν: Τόνι Λιουνγκ, Τσεν Τσανγκ, Ζανγκ Ζιγί κ.ά.

Παραγωγή: Κίνα, Χονγκ - Κονγκ (2012).

ΤΖΙΟΥΖΕΠΕ ΤΟΡΝΑΤΟΡΕ
Το τέλειο χτύπημα

Η «τεχνικές αποπλάνησης»... Η τελευταία ταινία του Τορνατόρε - καίτοι δεν φέρνει πάνω της στοιχεία αναγνωρισιμότητας του δημιουργού με την πρώτη ματιά, ήτοι, την «σικελικότητα» την εγγεγραμμένη στα κύτταρα του έργου του Σικελού - είναι ένα αναμφισβήτητο αριστούργημα. Παρά την ύπαρξη όποιου προβλέψιμου, όποιας υπερβολής και σκονισμένου κλασικισμού γοητεύει βαθιά, και κάπου φέρνει στο μυαλό το θρίλερ του σκηνοθέτη «ΤΥΠΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ» (1994) με τον Ντεπαρντιέ, τον Πολάνσκι και τον Ρουμπινί. Αυτός ο Τορνατόρε, επιδεικνύει εκλεκτικές συγγένειες με τον Πολάνσκι...

Σπουδή πάνω στις σχέσεις αλήθειας / απομίμησης, πραγματικότητας και προσομοίωσής της... Παιχνίδι με την «κατασκευή» και την «παράσταση», με το αληθινό και το ψεύτικο. «Μέσα σε καθετί ψεύτικο, κρύβεται πάντα κάτι το αυθεντικό...» φράση κλειδί, ακρογωνιαίος λίθος σε αυτή τη φιλόδοξη και άκρως ποιοτική δουλειά. Στο επίκεντρο η τραγωδία του έρωτα του Βίρτζιλ Ολντμαν, ενός κομψευόμενου διεθνούς φήμης εκτιμητή έργων τέχνης και δημοπράτη, που έχει καταψύξει βαθιά την ύπαρξή του σε ένα μουσειακό κενό αέρος γεμάτο από αυθεντικούς πίνακες ζωγραφικής με γυναικεία πορτρέτα, εξιδανίκευση του θηλυκού στοιχείου. Ο νευρωτικός δημοπράτης ζει στην πολυτέλεια και τη μοναξιά, φοράει πάντα γάντια γιατί φοβάται παθολογικά τη φυσική επαφή. Με γυμνά χέρια αγγίζει μόνο τις γυναίκες που απεικονίζονται στην τεράστια συλλογή έργων ζωγραφικής. Δεν είχε ποτέ γυναίκα στο πλευρό του και διοχετεύει το πάθος του στην τέχνη. Μέχρι που τηλεφωνικά, μια νεαρή κληρονόμος τού αναθέτει την εκτίμηση των πολύτιμων αντικών που βρίσκονται στη βίλα των πεθαμένων γονιών της. Η νεαρή Κλερ πάσχει από μια μορφή χρόνιας αγοραφοβικής νεύρωσης και δεν εμφανίζεται στα ραντεβού δυσχεραίνοντας την επιχείρηση εκτίμησης και πλειστηριασμού των αντικειμένων. Το ότι αποκλείει κάθε προσωπική επαφή με τον έξω κόσμο, προκαλεί στον Βίρτζιλ - που ταράζεται και έλκεται από τη συμπεριφορά της - πρωτόγνωρο ερωτικό ερεθισμό που αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο και τον υποχρεώνει να μπει σε μονοπάτια περίεργα, να κάνει χρήση της «ακοής» και όχι της «όρασης» όπως μέχρι τότε συνήθιζε, για να ανακαλύψει το μυστικό της ...

Στο γκρίζο σαν την ψυχρότητα των χαρακτήρων φιλμ του Τορνατόρε, πέραν της γραμμικότητας, η αυστηρότητα και η ακρίβεια της αφήγησης παίρνουν το πάνω χέρι, αποκλείοντας τον κίνδυνο της έμφασης και του πλεονασμού που πάντα ελλοχεύει. Το νήμα της αφήγησης, υφασμένο τέλεια, ξεκινά από νουάρ υψηλότατου επιπέδου, αποσυνδέεται κάπως στην αρχή του δεύτερου μέρους, αλλά κλείνει με ένα φινάλε θαυμάσιο! Η ταινία είναι κατασκευή σε επίπεδα, σύνθετης συναρμολόγησης, σαν τα κομμάτια του παλιού μηχανισμού, που συνιστούν το σκελετό της ταινίας, της πιο «θεωρητικής» από όλες τις δουλειές του σκηνοθέτη. Στο παιχνίδι, μεταξύ αλήθειας και «κατασκευής», αυτού που φαίνεται και αυτού που όντως είναι, δομείται η ιστορία και σε αυτήν την αφηγηματική βάση ο Τορνατόρε εμπλέκει μια ενδιαφέρουσα θεωρητική παρέμβαση. Ετσι όπως, κομμάτι το κομμάτι, βρίσκει τη θέση του στον παλιό μηχανισμό, με αντίστοιχο τρόπο, o σκηνοθέτης αρθρώνει το φιλμικό του θέμα (discours), καθαρίζοντάς το από τυχόν «σκουριές» που έχουν ήδη υπάρξει αντικείμενο πειραματισμού από προηγούμενους δημιουργούς.

Κι ο έρωτας σαν τεντωμένη χορδή ανάμεσα σ' αυτό που ζει η ψυχή και την αναπαράσταση ενός παιγνιδιού που ξεπερνά τις προθέσεις των παικτών... ανάμεσα στην αλήθεια των παικτών και την προσομοίωση, που υπαγορεύουν ρόλοι και καταστάσεις. Η ταινία αναπτύσσει το θέμα με τρόπο λεπτομερή και με άψογη φόρμα.

Το ουσιώδες είναι να ξέρεις να αξιολογείς, να ζυγιάζεις και να αναβάλλεις την «αποκάλυψη» όπως κάνει η Κλερ. Το να κάνεις σινεμά - κατά βάθος - λέει ο Τορνατόρε μοιάζει με τη σχέση με μια γυναίκα: «Το να ζεις με μια γυναίκα είναι σαν να παίρνεις μέρος σε μια δημοπρασία. Ποτέ δεν γνωρίζεις αν η δική σου προσφορά είναι η καλύτερη»... Μην τη χάσετε!

Παίζουν: Τζιμ Στάρτζες, Σίλβια Χοκς, Τζέφρι Ρας, Ντόναλντ Σάδερλαντ, κ.ά.

Παραγωγή: Ιταλία (2013).

ΑΝΕ ΛΙΝΖΕΛ - ΡΑΪΝΕΡ ΧΟΦΜΑΝ
Pina Bausch - Dancing Dreams

Η ταινία αυτή, απευθύνεται φαινομενικά σε μυημένους ή σε όσους αγαπούν το χορό, ειδικά το μοντέρνο. Στην ουσία όμως το φιλμ αυτό - κατά το ένα ήμισυ μουσική κωμωδία και κατά το άλλο εφηβική ταινία που ενσωματώνει μια τραγική διάσταση - ανοίγει δίοδο προσβασιμότητας στην τέχνη του χορού προς όλους...

Το χαρακτηριστικό του ντοκιμαντέρ - φόρος τιμής στην οραματίστρια Γερμανίδα χορογράφο, που συνοδεύει τα διάφορα στάδια της δημιουργίας, εντοπίζεται στη ζωτικότητα, τα χαμόγελα και τη χαρά της Πίνα Μπάους που αποτυπώνονται στις τελευταίες της φωτογραφίες, λίγους μήνες πριν τον ξαφνικό θάνατό της από καρκίνο τον Ιούνη του 2009. Το ντοκιμαντέρ που ακολουθεί 46 εφήβους από τις αρχικές πρόβες μέχρι το κατώφλι της παράστασης, ξεπερνά το πλαίσιο του χορού και μόνο... Η δύναμη και η ομορφιά του συνίσταται ακριβώς στον τρόπο που οι σκηνοθέτες χειρίζονται δυο φιλμ σε παράλληλη πορεία - το ένα για το χορό, το άλλο για την εφηβεία. Στην απόσταση που κρατούν αλλά και στη χάρη με την οποία «διαχέουν» το ένα μέσα στο άλλο...

Στις 7 Νοέμβρη του 2008, δόθηκε στο Βούπερταλ η πρεμιέρα του έργου «Σημείο επαφής» (Kontakthof) της κορυφαίας χορογράφου Πίνα Μπάους που επέλεξε να συμμετέχουν στο έργο της 46 νέοι. Οι έφηβοι αυτοί προέρχονταν από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα, είχαν διαφορετική παιδεία και κάποιοι από αυτούς δεν είχαν ξανακούσει το όνομα της Μπάους. Η ταινία «Dancing dreams» παρουσιάζει όλη τη διαδικασία της πολύπλευρης προετοιμασίας των νέων ερμηνευτών για την παράσταση του έργου της Πίνα Μπάους, υπό την επίβλεψη της ίδιας και των βοηθών της.

Συμμετέχουν: Πίνα Μπάους, Μπένεντικτ Μπίλι, Τζο - Αν Εντικοτ κ.ά.

Παραγωγή: Γερμανία (2010).

40 χρόνια από το θάνατο του Σαλβατόρ Αλιέντε

«Η Βιολέτα πήγε στον ουρανό» του Αντρές Γουντ
«Η Βιολέτα πήγε στον ουρανό» του Αντρές Γουντ
...Είναι ο τίτλος του αφιερώματος που διοργανώνει η NEWSTAR σε συνεργασία με το Ιδρυμα «Σαλβαδόρ Αλιέντε» και υπό την αιγίδα της πρεσβείας της Χιλής, στηνΤαινιοθήκη της Ελλάδας, στηνΑίθουσα Α. Το αφιέρωμα εγκαινιάζεται σήμερα και θα κλείσει στις 11 Σεπτέμβρη, την ημερομηνία της αιματηρής επιβολής της αμερικανοκίνητης φασιστικής χούντας του Πινοσέτ, που διήρκεσε 17 ολόκληρα χρόνια. Στο πλαίσιο του πυκνού αυτού αφιερώματος θα προβληθούν 22 ταινίες μυθοπλασίας και τεκμηρίωσης για τον Αλιέντε και τη Χιλή. Επίσης, στο χώρο της Ταινιοθήκης θα λειτουργεί έκθεση φωτογραφίας - αφίσας και ντοκουμέντων... (Για το αναλυτικό πρόγραμμα, το ωράριο προβολών, καθώς και για τυχόν κρατήσεις εισιτηρίων, επικοινωνήστε με την Ταινιοθήκη).

Στις 11/9, τελευταία μέρα του αφιερώματος, θα προβληθεί, εν είδει avant- premiere, η ταινία μυθοπλασίας του Αντρές Γουντ «Η ΒΙΟΛΕΤΑ ΠΗΓΕ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ» (2011) (θα βγει στις αίθουσες την επόμενη Πέμπτη) που σκιαγραφεί με έντονα χρώματα το πορτρέτο της Χιλιανής τραγουδίστριας Βιολέτα Πάρα. Ενδεικτικά αναφέρουμε τίτλους από τις ενδιαφέρουσες ταινίες που συμπεριλαμβάνει το πρόγραμμα του αφιερώματος: «ΝΟ» (2012) του Πάμπλο Λαρέν, «ΜΑΤΣΟΥΚΑ» (2004) του Αντρές Γουντ, «ΠΟΥΘΕΝΑ» (2002) του Λουίς Σεπουλβέδα, «Ο ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΣ» (1982) του Κώστα Γαβρά και πολλές άλλες. Εμείς σας προτείνουμε ανεπιφύλακτα τα τέσσερα ντοκιμαντέρ των πιο παραγωγικών και περισσότερο γνωστών στο εξωτερικό Ανατολικογερμανών ντοκουμενταριστών Βάλτερ Χαϊνόφσκι και Γκέρχαρντ Σόιμαν. Στα χνάρια της παράδοσης του Σοβιετικού πιονιέρου Τζίγκα Βερτόφ, προσλαμβάνουν το είδος του ντοκιμαντέρ σαν εργαλείο πολιτικής παρέμβασης. Από το 1965 ως το 1991, γύρισαν μαζί πάνω από 70 φιλμ. Τα περισσότερα εξ αυτών είναι βασισμένα σε συνεντεύξεις που έκαναν οι Χαϊνόφσκι και Σόιμαν υποκρινόμενοι τους Δυτικογερμανούς δημοσιογράφους με σκοπό να αποκαλύψουν την υποκρισία των Δυτικών εταίρων στο διάλογο. Με τεκμηριωμένο οπτικό αποδεικτικό υλικό και αποκαλυπτικό σχολιασμό off, αυτές οι συνεντεύξεις αποδεικνύονται μοναδικό υβρίδιο μεταξύ προπαγάνδας και ερευνητικής δημοσιογραφίας... Τα ντοκιμαντέρ των Χαϊνόφσκι και Σόιμαν που θα προβληθούν στο αφιέρωμα είναι: Σήμερα Πέμπτη στις 21.00 «ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΔΕΝ ΣΙΩΠΟΥΝ» (1978), αύριο Παρασκευή 6/9 στις 19.30 «Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΜΟΥΜΙΕΣ» (1974), την Κυριακή 8/9 στις 21.00 «ΑΛΥΓΙΣΤΟΣ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ» (1978) και τέλος την Τρίτη 10/9 θα προβληθεί ο μόλις 6 λεπτών διάρκειας «ΨΑΛΜΟΣ 18» (1974).

Εβδομάδα ανέλπιστα αξιόλογη!

Εβδομάδα με σπουδαίες ταινίες... Καινούργιες και παλιές... Στις πρώτες, ανήκει το συναρπαστικό «ΤΕΛΕΙΟ ΧΤΥΠΗΜΑ» του Τζιουζέπε Τορνατόρε, όπως και το «THE GRANDMASTER», εκθαμβωτική ελεγεία στην ομορφιά και την πλαστικότητα των πολεμικών τεχνών, πολυαναμενόμενο έργο του εστέτ Γουόνγκ Καρ - Γουάι, από το Χονγκ Κονγκ, που το έτος 2000 μας χάρισε το αισθησιακό αριστούργημα «IN MOOD FOR LOVE». Στις δεύτερες, στις «παλιές» σπουδαίες ταινίες, περιλαμβάνεται το σύνολο των ταινιών του αφιερώματος στον Λουίς Μπουνιουέλ - που συνεχίζεται κι αυτή την εβδομάδα στον κινηματογράφο «Αστυ», καθώς και, το σύνολο των ταινιών - 22 συναπτές, μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ - που συνθέτουν το αφιέρωμα στα 40 χρόνια από τη δολοφονία του Σαλβαδόρ Αλιέντε, όταν το πρωινό της 11ης Σεπτέμβρη 1973 ξέσπασε το στρατιωτικό πραξικόπημα του Πινοσέτ. Από σήμερα έως και τις 11 Σεπτέμβρη στην Αίθουσα Α' της Ταινιοθήκης...

Κατά τ' άλλα, δε θα μπορούσαν να λείπουν τα «υποχρεωτικά» λάιτ και έξτρα λάιτ θεάματα. Στα λάιτ συγκαταλέγονται τα πάντοτε χαριτωμένα κι ενδιαφέροντα, τρισδιάστατα τώρα και μεταγλωττισμένα στα ελληνικά «ΣΤΡΟΥΜΦΑΚΙΑ 2» (2013) σε σκηνοθεσία Ράτζα Γκοσνέλ, ενώ στα έξτρα λάιτ - που ως γνωστό βλάπτουν την υγεία - καταχωρείται η αμερικανική νεανική, τρισδιάστατη και αυτή, περιπέτεια φαντασίας «Ο ΠΕΡΣΙ ΤΖΑΚΣΟΝ ΚΑΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΩΝ ΤΕΡΑΤΩΝ» (2013) σε σκηνοθεσία Θορ Φρόιντενταλ.


ΚΡΙΤΙΚΗ:
Τζία ΓΙΟΒΑΝΗ

Αφιέρωμα στον Λουίς Μπουνιουέλ

«Τριστάνα»
«Τριστάνα»
Για να γλυτώσει από το φασισμό του Φράνκο, ο Λουίς Μπουνιουέλ (1900 - 1983), έζησε αυτοεξόριστος στο Παρίσι, την Αμερική και κυρίως στο Μεξικό. Το κατ' εξοχήν χαρακτηριστικό του σπουδαίου δημιουργού, με τον όνομα του οποίου συνδεόταν, σχεδόν αποκλειστικά, για δεκαετίες, ο ισπανικός κινηματογράφος, συνίσταται στη χρήση της ερωτικής παθολογίας σαν μεταφορά για τον διαστροφικό πολιτισμικό ξεπεσμό της παρωχημένης πια, αστικής τάξης... Οι ταινίες που θα προβληθούν στο«Αστυ» (καθημερινά 2 φιλμ με 1 εισιτήριο 6 ευρώ),τη δεύτερη αυτή βδομάδα του αφιερώματος, καλύπτουν χονδρικά μια εικοσαετία, από το 1950 ως το 1970.

Αρχίζουμε χρονολογικά με ένα, φαινομενικά, νεορεαλιστικό πορτρέτο της νεανικής εγκληματικότητας στη σύγχρονη Πόλη του Μεξικού. «LOS OLVIDADOS» (1950), ο τίτλος της ταινίας ντοκουμενταρίστικης «αντικειμενικότητας» που στην πραγματικότητα είναι μια ενοχλητική καταγραφή των πιο σκοτεινών και πιο καταστροφικών παρορμήσεων, στις οποίες, ο πανταχού παρών στο φόντο, καπιταλισμός, καταδικάζει τους ανθρώπους. Η ταινία με τον τρόπο της, είναι το ίδιο ανατρεπτική, όσο τα πρώτα σουρεαλιστικά φιλμ του σκηνοθέτη. Ιδιότροπη και φανταστική η κωμωδία του 1951 που έχει τίτλο «ΑΝΕΒΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ»...

«Ο ΠΥΡΕΤΟΣ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΕΛ ΠΑΟ» (1959) αποτελεί μέρος ενός τριπτύχου που πραγματεύεται ανοιχτά, πολιτικά θέματα και ερευνά την ηθικότητα της ένοπλης εξέγερσης κατά των φασιστικών δικτατοριών... Τα υπόλοιπα δύο μέρη είναι η γαλλο-ιταλική παραγωγή του 1955 που τιτλοφορείται «CELA S' APPELLEL' AURORE» και η γαλλο-μεξικάνικη «LA MORT EN CE JARDIN» (1956).

Πεμπτουσία του έργου του Λουίς Μπουνιουέλ θεωρείται η βλάσφημη, η ειρωνική και με περισσή μαεστρία φτιαγμένη «ΒΙΡΙΔΙΑΝΑ» (1961). Πρόκειται για μια αντι-Καθολική, αντι-φασιστική παραβολή που ο σκηνοθέτης γύρισε στην Καθολική Ισπανία, κάτω από τη μύτη της φασιστικής λογοκρισίας. Το όνομα της ηρωίδας, Βιριδιάνα, προέρχεται από μια μεσαιωνική αγία μιας μικρής πόλης, μια κατανυκτική, μια άγια φιγούρα, της οποίας η προσπάθεια να τεθεί επικεφαλής για μια πραγματικά χριστιανική ζωή, καταλήγει σε καταστροφή τόσο της ίδιας όσο και του περίγυρού της.

Το 1969 ο Μπουνιουέλ γυρίζει την ταινία «Ο ΓΑΛΑΞΙΑΣ». Τη συμβολική ιστορία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας με όλες της τις αιρέσεις, τα σχίσματα, τα δόγματα στο χώρο και το χρόνο. Η αφήγηση έχει τη μορφή επεισοδίων και στο επίκεντρο βρίσκονται δυο προσκυνητές που ξεκινούν από το Παρίσι για το ιεροφυλάκιο του Αποστόλου Ιακώβου, στο Σαντιάγκο ντε Κομποστέλα, στην Ισπανία. Η πορεία που ακολουθούν είναι γνωστή στην Ευρώπη ως «Milky Way», για τον Μπουνιουέλ όμως, η ονομασία αυτή σηματοδοτεί τη δήθεν, ουράνια πορεία του Χριστιανισμού στο χρόνο.

Η «ΤΡΙΣΤΑΝΑ» (1970) τέλος, μια γαλλο-ιταλική παραγωγή που η ιστορία της τοποθετείται στο Τολέδο της Ισπανίας τη δεκαετία του '20 και μιλά για έναν ξεπεσμένο αριστοκράτη που συστηματικά διαφθείρει και υποδουλώνει την αθώα νεαρή κηδεμονευομένη του Τριστάνα (ίδια ρίζα με το «triste» - λυπημένος). Η Τριστάνα δεν είναι θύμα του Ντον Λόπε, είναι το θύμα του διεφθαρμένου και ανίκανου ηθικού κώδικα που εκείνος εφαρμόζει, που ο Φράνκο θεσμοθέτησε μετά το τέλος του εμφύλιου και την επιβολή του στυγνού φασισμού.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ