Μια τεράστια επιχείρηση αλλαγής χρήσεων σε αγροτική γη υψηλής παραγωγικότητας, συντελείται απ' άκρη σ' άκρη της χώρας προς εξυπηρέτηση ιδιωτικών επιχειρηματικών συμφερόντων που δραστηριοποιούνται κυρίως στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ), αλλά και άλλες εξωγεωργικές επιχειρηματικές δράσεις. Περιορίζοντας έτσι ακόμη περισσότερο την ικανότητα της χώρας να παράγει αγροτικά προϊόντα για την κάλυψη των διατροφικών αναγκών του πληθυσμού της αλλά και την τροφοδοσία της βιομηχανίας - βιοτεχνίας με πρώτες ύλες.

Οι Διευθύνσεις Αγροτικής Ανάπτυξης των νομαρχιών ανά την Ελλάδα, ιδιαίτερα στις περιοχές εκείνες που παρουσιάζουν «επενδυτικό ενδιαφέρον» για την εγκατάσταση ΑΠΕ, ζητούν από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (ΥΠΑΑΤ) την έκδοση οδηγιών για τον αποχαρακτηρισμό των εκτάσεων, ώστε να διευκολυνθούν οι υποψήφιοι «επενδυτές». Χαρακτηριστικό είναι το έγγραφο της Διεύθυνσης Γεωργίας του Ν. Καστοριάς, προς το ΥΠΑΑΤ με ημερομηνία 18/1/2010 (αρ.πρ. ΚΗ/175), όπου ζητά να απαντηθεί άμεσα ποιος είναι ο αρμόδιος για το χαρακτηρισμό της γης σε γη υψηλής ή μη παραγωγικότητας, καθώς εξαιτίας της «κωλυσιεργίας» που παρατηρείται υπάρχει καθυστέρηση στην υλοποίηση ευώδοση, των διαφόρων επενδυτικών σχεδίων.

Η απάντηση στο ποιος είναι ο αρμόδιος για τον χαρακτηρισμό των εκτάσεων έχει δοθεί από την ισχύουσα νομοθεσία. Σύμφωνα με το άρθρο 56 του νόμου 2945/2001 (ΦΕΚ 223Α/2001) ορίζεται ρητά ότι με Κοινή Υπουργική Απόφαση των υπουργών Περιβάλλοντος και Γεωργίας, η οποία «εκδίδεται ύστερα από εισήγηση των Διευθύνσεων Αγροτικής Ανάπτυξης των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων, καθορίζονται τα γεωγραφικά όρια της αγροτικής γης υψηλής παραγωγικότητας».

Ακόμη, στην παράγραφο 6 του ίδιου άρθρου επισημαίνεται ότι «σε αγροτεμάχια που χαρακτηρίζονται από την οικεία Διεύθυνση Αγροτικής Ανάπτυξης ως αγροτική γη υψηλής παραγωγικότητας, απαγορεύεται η άσκηση οποιασδήποτε άλλης δραστηριότητας, εκτός από τη γεωργική εκμετάλλευση. Κάθε επέμβαση στις εκτάσεις αυτές, για την μεταβολή του προορισμού τους... αποτελεί εξαιρετικό μέτρο και ενεργείται πάντοτε ύστερα από άδεια της οικείας Διεύθυνσης Αγροτικής Ανάπτυξης και μόνο για λόγους που εξυπηρετούν το γεωργικό χαρακτήρα της αγροτικής εκμετάλλευσης». Σύμφωνα πάντα με τον ίδιο νόμο, η απαγόρευση δεν ισχύει μόνο για την εκτέλεση στρατιωτικών έργων ή μεγάλων αναπτυξιακών έργων του Δημοσίου και των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης α' και β' βαθμίδας.

Τέλος, σύμφωνα και με το πιο πρόσφατο υπηρεσιακό έγγραφο της Διεύθυνσης Πολιτικής Γης του ΥΠΑΑΤ, (18/8/2009, αρ. Πρωτ. 3774) και τίτλο «αρμοδιότητα για θέματα γεωργικής γης υψηλής παραγωγικότητας» ξεκαθαρίζεται ότι τα γεωγραφικά όρια και ο χαρακτηρισμός των αγροτεμαχίων ως «γης υψηλής παραγωγικότητας» και τέλος αυτή καθ' αυτή η αρμοδιότητα επί θεμάτων χαρακτηρισμού ή αποχαρακτηρισμού αγροτικής γης υψηλής παραγωγικότητας, ανήκει αποκλειστικά στις Διευθύνσεις Γεωργίας Αγροτικής Ανάπτυξης των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων.

Μπορεί η «όρεξη» των λογής λογής επενδυτών να έχει ανοίξει τελευταία, έπειτα και από τη «στροφή» στην «πράσινη οικονομία» - δηλαδή τη νέα κατεύθυνση διεξόδου υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων των ενεργειακών επιχειρηματικών ομίλων, αλλά και νέος τομέας για την αύξηση της κερδοφορίας τους - της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, ωστόσο εδώ και χρόνια διάφοροι «επιτήδειοι» έχουν βρει τρόπους να παρακάμπτουν το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο. Ακρως χαρακτηριστική είναι η περίπτωση αποχαρακτηρισμού ΓΓΥΠ προς χάριν της «Καρφούρ-Μαρινόπουλος» στο Αίγιο, όπου κατά παράβαση όλου του προαναφερθέντος νομικού πλαισίου αποχαρακτηρίζεται έκταση για την ανέγερση σούπερ μάρκετ της επιχείρησης, παραβιάζοντας ακόμη και σχετική απόφαση του ΣτΕ (2303/1998), για την συγκεκριμένη έκταση.

Η συγκεκριμένη περίπτωση είναι ενδεικτική της «σχετικότητας» που παρουσιάζει η νομοθεσία γενικά, αλλά ακόμη και αποφάσεις ανώτερων δικαστικών οργάνων, όταν πρόκειται για την εξυπηρέτηση των «μεγάλων συμφερόντων», που είτε με κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, είτε της ΝΔ, βρίσκουν τους «κατάλληλους ανθρώπους, στις κατάλληλες θέσεις» για να προσαρμόζουν τους νόμους στις ορέξεις τους.

Τέτοια «καραμπινάτη» περίπτωση είναι αυτή του Αιγίου, καθώς η απαιτούμενη οικοδομική άδεια από την αρμόδια Πολεοδομία, εκδόθηκε έπειτα από την «άρση» του χαρακτηρισμού ως ΓΓΥΠ της συγκεκριμένης έκτασης, στην οποία αυθαίρετα, χωρίς κανένα δικαίωμα προχώρησε το Τμήμα Χωροταξίας της Διεύθυνσης Χωροταξίας και Προστασίας Περιβάλλοντος του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Το συγκεκριμένο Τμήμα, αποστέλλει επίσημο υπηρεσιακό έγγραφο στην «Καρφούρ-Μαρινόπουλος» στις 19 Γενάρη 2004 (αρ. πρωτ. 133772/5087), σύμφωνα με το οποίο «αίρεται ο χαρακτηρισμός της άποψης έκτασης ως ΓΓΥΠ, και μπορεί να ενταχθεί στο σχέδιο πόλεως». Στη συνέχεια, το έγγραφο αυτό κατατίθεται από την επιχείρηση στην αρμόδια Πολεοδομία Αχαϊας για να καταφέρει στις 18 Μάη του 2004 να λάβει τη σχετική άδεια οικοδομής. Ο Εμπορικός Σύλλογος Αιγίου, διαμαρτυρήθηκε υποστηρίζοντας σωστά ότι η έκδοση της οικοδομικής άδειας σε μία τέτοια έκταση είναι παράνομη, για να πάρει την απάντηση της Πολεοδομίας στις 7 Ιούνη 2004 (αρ. πρωτ. 2949) ότι με βάση το παραπάνω έγγραφο της Γενικής Διεύθυνσης Γεωργικών Εφαρμογών και Ερευνας «έχει αρθεί ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός»! Μόνο που η νομοθεσία, δε δίνει σε κανένα Τμήμα του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και φυσικά σε κανέναν υπάλληλό του, ούτε καν στον ίδιο τον υπουργό, το δικαίωμα να προβαίνει σε αποχαρακτηρισμούς γεωργικής γης.

Την αρμοδιότητα αυτή, την έχουν μόνο οι Διευθύνσεις Αγροτικής Ανάπτυξης των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων και μόνον αυτές.

Για όλα τα παραπάνω κάτοικοι της περιοχής έχουν αποστείλει μέσω πληρεξούσιου δικηγόρου τους, εξώδικο διαμαρτυρία, με ημερομηνία 26 Φλεβάρη 2010, προς τις υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Κ. Μπατζελή και Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής Τ. Μπιρμπίλη, όπου τις καλούν να πάρουν θέση για την κατάφωρη παραβίαση κάθε έννοιας νομιμότητας από τις παραπάνω υπηρεσίες των υπουργείων του, χωρίς βεβαίως να έχουν μέχρι σήμερα λάβει την παραμικρή απάντηση.

Ηδη έχουν ξεκινήσει και το αμέσως επόμενο διάστημα, θα ενταθούν οι προσπάθειες για μαζικούς αποχαρακτηρισμούς ΓΓΥΠ. Οι σχετικές κυβερνητικές αποφάσεις για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών συστημάτων και ανεμογεννητριών ανά την επικράτεια, δίνουν αυτή τη δυνατότητα. Τεράστιες επενδύσεις κεφαλαίων και ανυπολόγιστος αριθμός εργατοωρών δαπανήθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες, για τη διαμόρφωση των αγροτικών γαιών στη χώρα μας, όπως επίσης και χιλιετίες φυσικής εξέλιξης των εδαφών. Μόνο που πλέον, εξαιτίας των σύγχρονων αναγκών του κεφαλαίου και των επιλογών της άρχουσας τάξης η αγροτική παραγωγή, η ίδια η ικανότητα της χώρας να καλύπτει τις διατροφικές ανάγκες του λαού της, μπαίνει σε δεύτερο πλάνο, εξέλιξη απόλυτα συνυφασμένη με το εντεινόμενο ξεκλήρισμα της φτωχομεσαίας αγροτιάς.

Η άγρια αισχροκέρδεια των μεγαλεμπόρων - μεγαλοεισαγωγέων, με τις ανατιμήσεις στα άλευρα και τα παράγωγά τους, που βρίσκεται σε εξέλιξη και θα ενταθεί το επόμενο διάστημα, είναι ακόμη μία πτυχή του παραπάνω προβλήματος. Στην Ελλάδα, που κάθε χρόνο την τελευταία δεκαετία αναγκάζεται να εισάγει περίπου 1 εκατ. τόνους μαλακού σταριού κατά μέσο όρο, από τις ξένες αγορές, αφού η εγχώρια παραγωγή της κυμαίνεται περίπου στους 350.000 τόνους, οι «γαλαζοπράσινες» κυβερνήσεις επιλέγουν την ακόμη μεγαλύτερη μείωση των καλλιεργειών που έχει ανάγκη ο εργαζόμενος λαός, προκαλώντας ακόμα μεγαλύτερη απαξίωση της πρωτογενούς παραγωγής, εκτοπίζοντας με ταχύτερους ρυθμούς τους φτωχούς και μεσαίους αγρότες από τη γη τους και εντείνοντας την διατροφική εξάρτηση της χώρας από τις πολυεθνικές. Ταυτόχρονα, ο εργαζόμενος καταναλωτής καλείται να πληρώνει όλο και πιο ακριβά τα αναγκαία είδη διατροφής, εικόνα που θα επιδεινώνεται συνεχώς, όσο συνεχίζεται η πολιτική που μοναδικό της γνώμονα έχει την ενίσχυση των κερδών του κεφαλαίου.

Η υπεράσπιση του υφιστάμενου χαρακτήρα της αγροτικής γης, οι εγγυημένες κατώτατες τιμές στα αγροτικά προϊόντα και η μείωση των τιμών στα βασικά είδη διατροφής για τη λαϊκή οικογένεια, μπορεί και πρέπει το αμέσως επόμενο διάστημα να αποτελέσει κεντρικό ζήτημα της πάλης του μαζικού λαϊκού κινήματος.