ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Προσήλωση στις αντιλαϊκές επιλογές

Παπαγεωργίου Βασίλης

Με το ...μαράζι ότι δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν όλα τα αντεργατικά - αντιλαϊκά κυβερνητικά σχέδια φαίνεται ότι θα μείνουν υπουργοί της απερχόμενης κυβέρνησης, μετά την κήρυξη των εκλογών.

Για παράδειγμα, ο υπουργός Μεταφορών - Επικοινωνιών, Ευρ. Στυλιανίδης, όταν ρωτήθηκε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη για τα νομοσχέδια που ...μείναν στον αέρα, εξέφρασε την αγωνία του μην τυχόν και δημιουργηθεί «κανένα νομικό κενό» και πάνε στράφι όσα έκανε η κυβέρνηση για να εξυπηρετήσει τα ιδιωτικά συμφέροντα. Η αγωνία του υπουργού είναι η ομαλή μετάβαση του ομίλου της «Ολυμπιακής Αεροπορίας» (ΟΑ) στη MIG του Α. Βγενόπουλου και η «μεταρρύθμιση» (διάβαζε εμπορευματοποίηση - ιδιωτικοποίηση) του ΟΣΕ. Για να μην τον αδικήσουμε, όμως, ο υπουργός εξέφρασε την ...αγωνία του και για «την τακτοποίηση των εργαζομένων» στον όμιλο της ΟΑ. Για το θέμα αυτό είπε χαρακτηριστικά ότι ...παλεύει να δει πώς θα το τακτοποιήσει, ενώ για τη μετάβαση της εταιρείας στη MIG εξέφρασε τη βεβαιότητα ότι θα έχει ολοκληρωθεί με επιτυχία έως το τέλος του μήνα, παρά τις κάποιες διαδικαστικές πράξεις που έχουν μείνει σε εκκρεμότητα.

Γράφουν μόνοι τους...

Τις προάλλες ήταν ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ που δήλωνε για τον ΣΥΝ ότι «δεν έχουμε κρύψει τη διάθεσή μας να μιλήσουμε με αυτό το χώρο, να ανοίξουμε μια συζήτηση, για να δούμε πού υπάρχει δυνατότητα προγραμματικών συγκλίσεων. Θα θέλαμε όμως η εξέλιξη της εσωτερικής τους συζήτησης να είναι τέτοια, που να επιτρέψει αυτός ο διάλογος να συνεχιστεί, γιατί θα είναι για το καλό πιστεύω του τόπου και συνολικά της προοδευτικής παράταξης». Την αμέσως επόμενη μέρα, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Θ. Λεβέντης, απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου για το αν ο ίδιος βλέπει συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ είπε: «Προεκλογική συνεργασία δεν τίθεται θέμα από κανέναν. Μετεκλογικά ασφαλώς έχει σημασία ποια θα είναι η κυβέρνηση της χώρας. Κι αυτό θα εξαρτηθεί και από το εκλογικό αποτέλεσμα. Αν θα υπάρξει αυτοδυναμία, αν δε θα υπάρξει αυτοδυναμία, οτιδήποτε άλλο. Τώρα, όπως είναι οι προϋποθέσεις, δε φαίνεται στον ορίζοντα ένα ενδεχόμενο συνεργασίας. Γιατί, για να υπάρξει συνεργασία θα πρέπει να υπάρξουν κάποιες προγραμματικές συμφωνίες και κάποιες συγκλίσεις».

... τα σενάρια της συνεργασίας

Το κερασάκι στην τούρτα έβαλε ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΝ, με συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία». Οταν κλήθηκε να σχολιάσει την πρόταση Κύρκου για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, είπε: «Η άποψή του (σ.σ. του Κύρκου), όμως, για κυβερνητική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ μόνο ως ευχή θα μπορούσε να εκληφθεί παρά ως ρεαλιστική προοπτική. Και αυτό δεν το λέω μόνο εγώ, αλλά οι περισσότεροι στον ΣΥΝ, καθώς είναι σε όλους μας φανερό πως δεν υπάρχουν οι προγραμματικές προϋποθέσεις για μια τέτοια συνεργασία». Τι καταλαβαίνει ο αναγνώστης αυτών των δηλώσεων; Οτι όλοι τους εν χορώ και ο καθένας για τον άλλο, κάνουν την ευχή να υπάρξουν οι κατάλληλες εκείνες διεργασίες που θα επιτρέψουν την προγραμματική σύγκλιση ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ και θα νομιμοποιήσουν στη συνείδηση του κόσμου την ενδεχόμενη κυβερνητική συνεργασία. Κάπως έτσι ο ΣΥΝ προσπαθεί να συντηρήσει την αυταπάτη ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να εξελιχθεί και σ' ένα φιλολαϊκό κόμμα. Κάπως έτσι κρατούν ανοιχτή την πόρτα της σύμπραξης, με δεδομένη τη στρατηγική τους σύγκλιση σε βασικά προγραμματικά σημεία. Μόνοι τους τα λένε, και οι μεν και οι δε, και μετά παραπονιούνται πως κάποιοι κακόβουλοι στήνουν τα σενάρια της συνεργασίας.

Να σπάσει ο φαύλος κύκλος

Από τα προεκλογικά μπαλκόνια αρχίσαμε να ακούμε πολλά. Για «νέα αρχή» μιλάει το ΠΑΣΟΚ, «νωπή εντολή» ζητά η ΝΔ. Για να κάνουν όμως τι; Μα για να συνεχίσουν από εκεί που σταμάτησε το αντεργατικό της έργο η σημερινή κυβέρνηση. Οπως ακριβώς έκανε και η ΝΔ, όταν το 2004 παρέλαβε την κυβερνητική σκυτάλη από το ΠΑΣΟΚ.

Σεβάστηκε ως ιερό ευαγγέλιο και εφάρμοσε μέχρι κεραίας τον αντιασφαλιστικό νόμο Ρέππα, συνέχισε να κρατά ομήρους δεκάδες χιλιάδες συμβασιούχους, κράτησε και διεύρυνε την ανασφάλιστη εργασία (stage), προχώρησε την ιδιωτικοποίηση σε ακόμη μεγαλύτερο ποσοστό βασικών πρώην δημόσιων επιχειρήσεων. Ειδικά στο Ασφαλιστικό, η κυβέρνηση της ΝΔ, πάνω στον αντεργατικό νόμο Ρέππα, έχτισε τον δικό της αντιασφαλιστικό νόμο της Πετραλιά. Τελευταία συνεισφορά της ΝΔ, η ψήφιση της τροπολογίας για την κατάργηση των ΒΑΕ, μιας και το ΠΑΣΟΚ δεν είχε προλάβει να φέρει σε πέρας αντίστοιχη νομοθετική πρόβλεψη του νόμου Ρέππα το 2002.

Τώρα το ΠΑΣΟΚ ζητά να κάνει μια «νέα αρχή». Δηλαδή, να εφαρμόσει το νόμο Πετραλιά που πετσοκόβει τα ασφαλιστικά δικαιώματα των γυναικών και των εργαζόμενων μητέρων. Που μειώνει τις επικουρικές συντάξεις, που παρακρατεί αποθεματικά των Ταμείων. Να εφαρμόσει την τροπολογία της ΝΔ που ξεθεμελιώνει το καθεστώς των ΒΑΕ. Γι' αυτό κάτω από γενικές διακηρύξεις για «αρχές» και «οράματα» επιδιώκει να κρύψει τα συγκεκριμένα αντεργατικά του σχέδια. Μήπως άραγε θα καταργήσει το νόμο Πετραλιά; Μήπως θα καταργήσει την τροπολογία για τα ΒΑΕ; Μα στην αναθεώρηση τις λίστας των ΒΑΕ συμφωνεί ακόμα και τώρα και το ΠΑΣΟΚ. Μήπως όμως θα χρηματοδοτήσει τα Ταμεία, για τα οποία βγάζει τηλεοπτικές κραυγές, με νέους πόρους; Μα η χρηματοδότηση του ΙΚΑ, το οποίο καταδικάστηκε σε οικονομικό στραγγαλισμό, έγινε με νόμο του ΠΑΣΟΚ το 2002. Αυτή τη συνταγή εφάρμοσε μετά το 2004 η ΝΔ. Με την ίδια συνταγή, που προεξοφλεί συντάξεις πείνας και για την επόμενη δεκαετία, θα πορευτεί το ΠΑΣΟΚ.

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δοκιμάστηκαν και στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ζητάνε «νέα αρχή» και «νωπή εντολή» για να συνεχίσουν το ίδιο, παλιό τους έργο. Ζητάνε την ψήφο του ελληνικού λαού για να συνεχίσουν οι συνταξιούχοι να διαβιούν με συντάξεις των 500 και 600 ευρώ. Ζητάνε νέα εμπιστοσύνη και αυτοδυναμία, ώστε πιο πολλοί εργαζόμενοι να δουλεύουν τρεις και τέσσερις μέρες της βδομάδας. Πιο πολλοί νέοι να οδηγηθούν στη γαλέρα των stage, στη μερική απασχόληση, στην ανεργία.

Ο λαός μας, οι εργαζόμενοι, γνωρίζουν τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ από την καλή και από την ανάποδη. Τους γνωρίζουν όχι μόνο από τα λόγια τους, μα κυρίως από τα έργα τους. Τις συνέπειες αυτών των έργων ζούνε σήμερα. Και με κριτήριο αυτά τα έργα πρέπει να πάνε στις 4 του Οκτώβρη να ψηφίσουν στην κάλπη, ρίχνοντας το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Αν αυτό είναι το κριτήριο της ψήφου, τότε πράγματι μπορεί να γίνει μια «νέα αρχή». Μια νέα αρχή, που θα σπάει αυτό το φαύλο κύκλο ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και θα ανοίγει το δρόμο για αλλαγές προς όφελός τους.

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

Πρόκληση είναι η αντιλαϊκή πολιτική...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΜΕΓΑΛΑ προβλήματα εκεί στη Νέα Δημοκρατία για την κατάρτιση των ψηφοδελτίων της. Ηδη διαφαίνεται ότι θα γίνει χαμός.

Θέλουν - λέει - να αποκλείσουν όλους εκείνους που κατά την άσκηση των κυβερνητικών τους καθηκόντων προκάλεσαν την κοινή γνώμη...

Το εντυπωσιακό όμως δεν είναι αυτό. Είναι το ότι πιστεύουν πως υπάρχουν και κάποιοι που ...δεν την προκάλεσαν.

Σε περίπτωση που δεν το έχουν αντιληφθεί, δεν είναι απαραίτητο να εμπλέκεται ένας υπουργός ή βουλευτής στο σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου ή των «τοξικών» ομολόγων, για να έχει δυσαρεστήσει τον κόσμο.

Το να εφάρμοζε απλώς την κυβερνητική πολιτική (που προκάλεσε φτώχεια, λιτότητα και ανεργία) αρκεί! Ομως, αυτά προφανώς τα θεωρούν δεδομένα.

ΣΤΟ ΠΑΣΟΚ ΠΑΛΙ έχουν - όπως διαβάζουμε - άλλον πονοκέφαλο. Δεν ξέρουν πώς θα αξιοποιήσουν το ... «κεφάλαιο» του Κινήματος, που λέγεται Κώστας Σημίτης. Εχει πέσει πολλή σκέψη για το θέμα.

Οσον αφορά το πρόσωπο του πρώην πρωθυπουργού, δεν ξέρουμε τι θα γίνει (και ελάχιστα μας νοιάζει, εδώ που τα λέμε). Ξέρουμε όμως τι γίνεται με την πολιτική του...

Απλούστατα, το ΠΑΣΟΚ τη διατηρεί αλώβητη στο πρόγραμμα και τους πολιτικούς του στόχους, όσο κι αν προσπαθούν να τη «φτιασιδώσουν» με διάφορες ανούσιες καινοτομίες «παπανδρεϊκής» εμπνεύσεως.

Κι αυτήν την πολιτική δε χρειάζεται να την ...υπενθυμίσουμε. Τη θυμάται πολύ καλά ο Ελληνας εργαζόμενος κι αν τη συγκρίνει με τη σημερινή δε θα μπορέσει να βρει ιδιαίτερες διαφορές.

ΦΥΣΙΚΑ, ΚΑΘΕ εκλογική αναμέτρηση έχει και τους ...μαϊντανούς της. Τις περίφημες «προσωπικότητες» που - μετά από υπόγειες συναντήσεις και συμφωνίες - μεταπηδούν από το ένα κόμμα στο άλλο. Για να δούμε ποιοι θα είναι αυτή τη φορά...

Γρηγοριάδης Κώστας

Παραμυθάς και προβοκάτορας

Γρηγοριάδης Κώστας

Οι συνάδελφοί του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ του καταλόγισαν ότι «ζει σε μια μόνιμη κατάσταση ευφροσύνης, μακαριότητας και ανευθυνότητας». Ωστόσο, το χτεσινό του πόνημα στην «Ελευθεροτυπία», έρχεται να επιβεβαιώσει ότι «το γαρ πολύ της ευφροσύνης γεννάει ανοησία». Και μάλιστα επικίνδυνη. Ο λόγος για τον Κοροβέση. Ο οποίος, αφού δεν κατάφερε να πλήξει με τη λάσπη του το ΚΚΕ, αποφάσισε να συνεχίσει την προβοκάτσια πιάνοντας το νήμα από άλλη μεριά. Πιστός στην τακτική της αναπαραγωγής κατασκευασμένων φημών και ...ιστορικών καταγραφών, κατηγορεί τον Στάλιν ότι έκρυβε σε τούβλα στη βιβλιοθήκη του(!) τους δέκα μισθούς(!) που έπαιρνε, γι' αυτό και τον σκότωσαν με δηλητήριο, προκειμένου να βάλουν στο χέρι την αμύθητη περιουσία του (!) Και αφού έτσι έγιναν τα πράγματα (σύμφωνα με τη μακαριότητα Κοροβέση) τι πιο φυσιολογικό να τα έπαιρναν σε όλη την κλίμακα του ΚΚΣΕ, μια και ο ηγέτης του ήταν ο πρώτος διδάξας στη ρεμούλα. Μετά από αυτά, ο Κοροβέσης εκφράζει τον καημό του που κανένας αντικομμουνιστής, όση λάσπη κι αν χρησιμοποίησε δεν κατάφερε να πλήξει τη Σοβιετική Ενωση και κάνοντας άλμα στη ...λογική του, με ολίγον από Προυντόν, καταλήγει να μιλάει για το πόσο καλοί είναι οι αναρχικοί, που παλεύουν για την «κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας του κεφαλαίου και απόδοση αυτού του πλούτου στους δημιουργούς του, εργάτες, αγρότες», για να πει ότι το κράτος της ΕΣΣΔ έγινε ο χειρότερος καπιταλιστής! Είναι τόσο αντικομμουνιστής ο άνθρωπος, που θα μπορούσε να προσαρμόσει στην προβοκάτσια του ακόμα και το παραμύθι με το λύκο και τα τρία γουρουνάκια. Την επόμενη φορά, ας το προσπαθήσει. Μπορεί να γίνει πιο πιστευτός από τις ανοησίες που αναμασά στη χτεσινή «Ελευθεροτυπία»...

«Οικολογική» ευρωλαγνία

Φιλοφρονήσεις αντάλλαξαν χτες ο ευρωβουλευτής των «Οικολόγων - Πράσινων» Μ. Τρεμόπουλος και ο Επίτροπος Περιβάλλοντος της ΕΕ Στ. Δήμας. Ο πρώτος εξήρε τον δεύτερο για την «επιτυχή του δράση» και θεωρώντας προφανώς τις πολιτικές της ΕΕ για την προστασία του περιβάλλοντος φιλόδοξες έκανε λόγο για ανάγκη να γίνουν «πιο φιλόδοξες». Αλλά και ο Στ. Δήμας εξήρε τις «θετικές πρωτοβουλίες των Οικολόγων - Πράσινων» οι οποίες είναι η εξής μία: Η κατάθεση δύο Ερωτήσεων στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Σε άλλη ανακοίνωση των «Οικολόγων - Πράσινων» δηλώνεται ότι συντάσσονται «με πρόσφατο έγγραφο του Συνηγόρου του Πολίτη που εντοπίζει τα προβλήματα χρηματοδότησης, έλλειψης μόνιμου ειδικευμένου προσωπικού και αρμοδιοτήτων των Φορέων Διαχείρισης προστασίας του περιβάλλοντος» και ο Μ. Τρεμόπουλος προαναγγέλλει «ειδικές Ερωτήσεις» για να «φέρουμε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Φορείς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή». Η ΕΕ λοιπόν όχι μόνο δεν έχει ευθύνη για την ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου που θύμα της είναι και το περιβάλλον, αλλά και φιλόδοξες πολιτικές προστασίας του περιβάλλοντος έχει και εξαιρετικούς κομισάριους με επιτυχή δράση διαθέτει και τα προβλήματα μπορεί να λύσει αν τα γνωρίζει, πράγμα που θα φροντίσουν οι «Οικολόγοι - Πράσινοι» με τις Ερωτήσεις τους... Κοινώς «με τον ήλιο τα βάζω, με τον ήλιο τα βγάζω, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;». 'Η αλλιώς, ευρωλαγνία από μια ακόμα δύναμη διαχείρισης του συστήματος.

Για την εξυπηρέτηση του κεφαλαίου

Σε διεκδίκηση έργων για την εξυπηρέτηση του κεφαλαίου που ήδη δρα στην περιοχή (μεταποίηση, κλπ.) αλλά και του κεφαλαίου που ετοιμάζεται να βάλει χέρι στο φυσικό πλούτο της περιοχής, σπρώχνει ο Δήμος Νάουσας τους φορείς και τον εργαζόμενο λαό της περιοχής. Πριν λίγες μέρες διοργάνωσε αποκλεισμό του δρόμου στον κόμβο των Μονόσπιτων, διεκδικώντας να προχωρήσει και να ολοκληρωθεί άμεσα η κατασκευή του οδικού άξονα Σκύδρα - Νάουσα - Πατρίδα - Εγνατία, που θα συνδέσει την περιοχή με την Εγνατία Οδό.

Ο Δήμαρχος Νάουσας Α. Καραμπατζός, προβάλλει την κατασκευή του έργου ως μέγα αναπτυξιακό και ισχυρίζεται ότι «θα συμβάλει καθοριστικά στην αναστροφή της φθίνουσας πορείας της τοπικής οικονομίας, αλλά και στην προσπάθεια για την ολοκληρωμένη και βιώσιμη ανάπτυξη με την αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων που διαθέτει η πόλη και η ευρύτερη περιοχή».

Ο πραγματικός ρόλος του δημάρχου Νάουσας (ΠΑΣΟΚ) αποκαλύφθηκε τα προηγούμενα χρόνια, όταν στήριξε τα σχέδια των εργοδοτών αναλαμβάνοντας ενεργό ρόλο στη διεκδίκηση κινήτρων για τους βιομηχάνους, αλλά και την προσπάθεια της εργοδοσίας να πείσει τους εργάτες να αποδεχθούν απολύσεις, λουκέτα εργοστασίων, κλπ. Ο ίδιος αποδέχθηκε την εφαρμογή της μερικής απασχόλησης, ενώ αφήνει για μήνες απλήρωτους τους εργαζόμενους που απασχολεί στα διάφορα προγράμματα και τις επιχειρήσεις του δήμου. Συνέβαλε στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Αυτή η πολιτική οδήγησε τη Νάουσα να έχει 50% ανεργία τους χειμερινούς μήνες, να οργιάζει η «μαύρη» και ανασφάλιστη εργασία, εκατοντάδες άνεργοι απολυμένοι να παραμένουν χωρίς κανένα εισόδημα, να είναι για μήνες απλήρωτοι και χωρίς δουλειά οι εργαζόμενοι που απέμειναν στα εργοστάσια της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας, κλπ. Οι αγρότες της περιοχής να ξεκληρίζονται ή να καταδικάζονται στη φτώχεια εξαιτίας της ΚΑΠ και των εκβιασμών των βιομηχάνων που θέλουν να αγοράζουν τα προϊόντα τους σε εξευτελιστικές τιμές. Αλυσίδα οι επιπτώσεις, να χτυπούν και τους μικρούς και αυτοαπασχολούμενους ΕΒΕ.

Μοναδικό αντίπαλο δέος το ΚΚΕ

Η ψήφος στις 4 του Οκτώβρη είναι μια κρίσιμη από κάθε άποψη ψήφος. Οχι όμως για τους λόγους που προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους και το λαό οι δυνάμεις του δικομματισμού, οι παραφυάδες τους και τα κόμματα - δορυφόροι του αστικού πολιτικού συστήματος. Η κρισιμότητα της ψήφου μετριέται με διαφορετικά κριτήρια σε ό,τι αφορά την πλουτοκρατία και τα κόμματά της από τη μια, τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα από την άλλη. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ λένε πως η ψήφος είναι κρίσιμη επειδή ο τόπος χρειάζεται ισχυρή και αυτοδύναμη κυβέρνηση. Προσπαθούν ο καθένας για λογαριασμό του κόμματός του να δημιουργήσουν ψευτοδιλήμματα στο λαό, αναπαράγοντας την τρομοκρατία της «ακυβερνησίας».

Γιατί επιδιώκουν ισχυρή και αυτοδύναμη κυβέρνηση; Επειδή είναι κόμματα της πλουτοκρατίας. Και η πλουτοκρατία επιδιώκει διαχρονικά σταθερές κυβερνήσεις με πολιτική πυγμή, οι οποίες θα προωθούν απρόσκοπτα τους αντεργατικούς νόμους που έχουν ανάγκη για την κερδοφορία τους τα μονοπώλια. Θέλουν «κοινωνική συναίνεση», ήπιο κλίμα και ένα εργατικό κίνημα σε ρόλο συνομιλητή και συνεργάτη με τη μεγαλοεργοδοσία. Την ίδια στρατηγική, με διάφορες επιμέρους παραλλαγές στην έκφρασή της, υπηρετούν τόσο ο ΛΑ.Ο.Σ., όσο και οι Οικολόγοι Πράσινοι. Κι αυτοί λένε πως η ψήφος στις εκλογές είναι κρίσιμη. Για ποιο λόγο όμως ζητούν από το λαό να τους ψηφίσει; Οπως οι ίδιοι διακηρύττουν, για να μπορέσουν σε περίπτωση μη αυτοδύναμης κυβέρνησης να παίξουν συμπληρωματικό ρόλο στο δικομματισμό.

Δίκαια θεωρούν τα κόμματά τους συγγενή στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, γιατί και αυτά ομνύουν στο συμφέρον του κεφαλαίου, δεν έχουν στρατηγική εναντίωσης στην κερδοφορία του. Από αυτήν την άποψη, είναι έτοιμοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους είτε στον έναν, είτε στον άλλο εταίρο του δικομματισμού, προκειμένου να μη «σκαλώσει» πουθενά η λειτουργία του αστικού πολιτικού συστήματος. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έρχεται να συμπληρώσει το σκηνικό. Το επιβεβαιώνει η ίδια η κρίση που περνάει και η οποία είναι κρίση στρατηγικής. Είναι κόμμα με σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα, με ισχυρούς δεσμούς με το αστικό σύστημα, που δεν μπορεί να αμφισβητήσει την κυρίαρχη αντιλαϊκή στρατηγική. Οι ζυμώσεις συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και η προσήλωση στον ευρωμονόδρομο είναι δύο από τα βασικά στοιχεία που το επιβεβαιώνουν.

Μόνο αντίπαλο δέος απέναντι σε όλους αυτούς είναι το ΚΚΕ. Με το πρόγραμμα και τη στρατηγική του, που χτυπάει στην καρδιά της την καπιταλιστική κερδοφορία. Με την πολιτική πρόταση διεξόδου και ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο πάλης που μπορεί να αποτελέσει το συνεκτικό κρίκο στην αναγκαία όσο ποτέ ενιαία πάλη της εργατικής τάξης, των μικρών εμπόρων και αυτοαπασχολούμενων και της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς. Με την ντομπροσύνη και την ακεραιότητά του, αφού ποτέ δεν κορόιδεψε το λαό. Το ΚΚΕ λέει πως η ψήφος στις εκλογές είναι κρίσιμη, γιατί από την κάλπη θα εξαρτηθεί κατά πόσο την επόμενη μέρα το εργατικό λαϊκό κίνημα θα μετρήσει βήματα τέτοια που θα του επιτρέπουν από καλύτερη θέση να οξύνει την αντιπαράθεση με την κυρίαρχη πολιτική. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι να μειωθεί η δύναμη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, να ενισχυθεί το ΚΚΕ. Γιατί ισχυρό ΚΚΕ σημαίνει πρώτα απ' όλα δυνατό κίνημα!