Ταινία επιφανειακή για τη ζωή του Ιβ Σεν Λοράν, από τις επιφανέστερες φιγούρες της μόδας και της υψηλής ραπτικής. Ο Σεν Λοράν είναι προϊόν της εποχής του, μια όμορφη πρόσοψη τεράστιας ασημαντότητας. Η διερεύνηση γύρω από την έμπνευση και τη δημιουργικότητα, τα στοιχεία που ο σχεδιαστής μόδας θα είχε να επιδείξει ως ενδιαφέροντα, είναι πρακτικά απόντα από την αφήγηση, μια που βρίσκονται εκτός πεδίου... Οσο και αν οι νόρμες του κινηματογραφικού είδους της βιογραφίας περιορίζουν πολλές φορές τις ταινίες σε άγονες «παντομίμες», πάντα αναμένει κανείς κάποιου είδους προσέγγιση που θα παντρεύει, στη διαδρομή, την προσωπική / ιδιωτική ζωή με την ουσία των επιτευγμάτων του εκάστοτε φιλμικού ήρωα. Το φιλμ του Λεσπέρ, αντίθετα, θυμίζει μια μακρά αναπαραστατική λίστα από την προσωπική σφαίρα ενός ερωτικού ντουέτου σε μια σχέση που συμπληρώνει ο ένας τον άλλον. Πάθη, προδοσίες, απιστίες ερμηνευμένες άριστα από δύο ηθοποιούς της Κομεντί Φρανσέζ, τον Πιέρ Νινέ, που υποδύεται τον Σεν Λοράν, κυρίως όμως το χαρισματικό Γκιγιόμ Γκαγιέν που ενσαρκώνει τον Πιέρ Μπερζέ (είναι ο αφηγητής και ο πραγματικός κινητήριος μοχλός του σεναρίου), τον άνθρωπο πίσω από τον Σεν Λοράν, τον ερωτικό σύντροφο και συνεταίρο στην επιχείρηση του «ιδιοφυούς» σχεδιαστή, αλλά μανιοκαταθλιπτικού, θλιβερά κοινότοπου ανθρώπου. Η ταινία κινείται με ηδονοβλεπτική διάθεση σε περιβάλλοντα υψηλής κομψότητας. Από την ώρα που ο εικοσάχρονος Σεν Λοράν βάζει το πόδι του στον οίκο Ντιόρ ως τη δημιουργία του δικού του οίκου, από την απόλυτη αναγνώριση ως το θάνατό του, είναι σαν να ξεφυλλίζει κανείς ένα προσωπικό φωτογραφικό άλμπουμ που μπήκε σαν ένθετο σε κάποιο πολυτελές περιοδικό για φωτογραφημένους πλούσιους. Γιατί η ταινία, από φιλμ για τη μόδα, με καλλιτεχνικές και κοινωνιολογικές αναφορές, που θα μπορούσε να είναι, αρκείται στην εξερεύνηση της ζωής του μόδιστρου από ψυχολογικής πλευράς ...
Γαλλία, 2014
ΣΚΟΤ ΚΟΥΠΕΡ
Σκουριασμένη πόλη
� 2012 Relativity Media, All r
Ατμόσφαιρα πικρή στη χαμένη κωμόπολη όπου λιγοστά φουγάρα εργοστασίων καπνίζουν. Η άλλη όψη - η πραγματική - του αμερικανικού ονείρου, αυτό που βλέπουν στην οθόνη του σινεμά drive in οι θεατές. Οπου καπνίζουν λιγοστά φουγάρα εργοστασίων - τα περισσότερα αφήνονται να σκουριάζουν - ξεφυτρώνει κάθε λογής εγκληματικότητα. Στοιχήματα στη ζούγκλα της κερδοφόρας έννομης παρανομίας... Η ειδυλλιακή ομορφιά της φύσης σε πλήρη αντίστιξη με την καταθλιπτική ζωή στη θλιβερή πόλη, όπου μας εκπλήσσει το οκνότατο δίκτυο υποδομής για μεταφορές προϊόντων. Τ' αφτιά γεμίζουν από τους ήχους του Μπρους Σπρίνγκστιν που τραγουδά το κουράγιο της εργατικής τάξης. Ο Σκοτ Κούπερ φιλμάρει την Αμερική των φτωχών, των κολασμένων, δουλεύει με κοντινά πλάνα, ψυχρά χρώματα και χαμηλό φωτισμό, ζωγραφίζει τα πορτρέτα των ηρώων του, την απελπισία, τα προβλήματα, τα αδιέξοδά των ανθρώπων που παλεύουν να μείνουν όρθιοι ... Χρονικό της βαθιάς Αμερικής στα μετόπισθεν της φαντασμαγορικής βιτρίνας. Τα σκουριασμένα φουγάρα έστειλαν το μικρό αδελφό μισθοφόρο σε ιμπεριαλιστικές αποστολές και, όταν επέστρεψε, δεν είχε παρά τους μύες που έθρεψε... Φιγούρες τραγικές, άνθρωποι που γίνονται κτήνη για το μεροκάματο, που εξαρτώνται επί ζωής και θανάτου από τον κάθε εγκληματία νταβατζή. Φτώχεια. Η παράγκα πάει σύννεφο στη Γη της Επαγγελίας. Μαστούρα, αλκοόλ, τοκογλύφοι, κτηνώδη στοιχήματα... Και τα λιγοστά φουγάρα που καπνίζουν... πλάνο που ξεφυτρώνει συνέχεια, για να μας υπενθυμίζει την πραγματικότητα μέσα στην οποία εξελίσσεται η μπανάλ ιστορία με τις προβλέψιμες στροφές, καλοφτιαγμένη, αλλά χωρίς ευφυΐα, με αλάνθαστους ερμηνευτές και πάμπολλα κλισέ. Η ταινία δε λέει τίποτα που να μην έχει ήδη ειπωθεί, τίποτα περισσότερο πρωτότυπο... από την κριτική, γι' ακόμη μια φορά, στις δομές της αμερικανικής καπιταλιστικής κοινωνίας, αλλά ξεδιπλώνει την παρτιτούρα της σαν μηχανιστική άσκηση στιλ, ενώ η οπτική του σκηνοθέτη παραμένει ασαφής σε όλη τη διάρκειά της. Αμερικανικό κοινωνικό σινεμά, βαθιά ακαδημαϊκό, έντιμο, αλλά εγκλωβισμένο στα στερεότυπα της ατομικότητας. Μια χρονοβόρα διαδικασία μεταμόρφωσης που δεν παράγει παρά ένα χάρτινο αριστούργημα... Με τους Κρίστιαν Μπέιλ, Κέισι Αφλεκ, Σαμ Σέπαρντ, Γουίλεμ Νταφόε, Φόρεστ Γουίτακερ κ.ά.
ΗΠΑ, Μ. ΒΡΕΤΑΝΙΑ, 2013
ΕΡΝΣΤ ΛΟΥΜΠΙΤΣ
Τι ξέρεις για τον έρωτα
Ανάλαφρη, γοητευτική και απολαυστική κωμωδία. Μια σάτιρα για τους πλούσιους και τις συνήθειές τους από τη χρυσή εποχή του Χόλιγουντ με το χαρακτηριστικό «άγγιγμα του Λιούμπιτς», γνώριμος όρος για το συνδυασμό κινηματογραφικής κομψότητας, έξυπνων διαλόγων, λαμπερού χιούμορ και αβίαστης ροής της αφήγησης, ανεξίτηλη και αναγνωρίσιμη ιδιότητα στις κωμωδίες του Γερμανού, ρωσοεβραϊκής καταγωγής Ερνεστ Λιούμπιτς. Η συγκεκριμένη κωμωδία, με το θεμελιώδες δίλημμα «όταν ο σύζυγος δεν προσέχει τη σύζυγο, θα βρεθεί κάποιος άλλος να το κάνει», που βασίζεται σε γαλλικό θεατρικό και που στην κινηματογραφική της δομή η θεατρικότητα επιμένει εντονότατα, δε σημείωσε ιδιαίτερη στην εποχή της εμπορική επιτυχία, παρά το σατιρικό κυνισμό και την ευφυολογία της. Συμπαθέστατη για ένα χαλαρό βράδυ σε θερινό σινεμά... Με τον Μπέρτζες Μέρεντιθ και την Μερλ Ομπερον στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
ΗΠΑ, 1941
Μια πάμπλουτη βδομάδα...
Η βδομάδα που συμπληρώνονται 20 χρόνια από το θάνατο του Μάσιμο Τροΐζι και 10 από το θάνατο του Νόνο Μανφρέντι σφύζει από ταινίες κάθε λογής, ηλικίας και χρώματος! Και είναι τόσες πολλές, που η δική μας παρουσίαση δεν μπορεί παρά να είναι τηλεγραφικότατη... Για τους λάτρεις της επιστημονικής φαντασίας κυκλοφορεί η αμερικανική παραγωγή του Νταγκ Λάιμαν «Στα όρια του αύριο» (2014). Βάση της, το graphic novel του Ιάπωνα Χορόσι Σακουραζάκα «All You Need is Kill». Απόλυτος πρωταγωνιστής η ιδέα και το σενάριο που παίρνει σάρκα και οστά στο πρόσωπο του στρατιώτη που, ενώ σκοτώνεται στη μάχη, βρίσκεται σε ανεξήγητη δίνη στο χρόνο, που τον εξαναγκάζει να ζήσει την ίδια μάχη ξανά και ξανά και να πεθάνει ξανά και ξανά... κάθε φορά βελτιώνοντας τις δεξιότητες και τις επιδόσεις του... Ετσι, στο τέλος θα βγει νικητής... Ο σκηνοθέτης κατορθώνει, παρά την επαναληπτικότητα της ιστορίας, να φτιάξει ένα φιλμ γεμάτο αδρεναλίνη που καθηλώνει το θεατή, που όχι μόνο δε βαριέται, αλλά εκτιμά την ιδέα της επανάληψης ως το μέγα αβαντάζ μιας ταινίας που βλέπεται ευχάριστα. Με τους Τομ Κρουζ και Εμιλι Μπαντ. Πρεμιέρα επίσης και για τη γαλλική κωμωδία του Φιλίπ ντε Σοβερόν «Θεέ μου, τι σου κάναμε;» (2014), αλλά και την αμερικανική ρομαντική κομεντί του Τζος Μπουν «Το λάθος αστέρι» (2014).
«Τώρα Γκοντάρ» τιτλοφορείται το αφιέρωμα στον Ζαν - Λικ Γκοντάρ, τον πιο γόνιμο και στιλιστικά ρηξικέλευθο απ' όλους τους προεξέχοντες κινηματογραφιστές του γαλλικού «νέου κύματος», που διοργανώνεται στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας (Ιερά Οδός 48 και Μεγάλου Αλεξάνδρου 134 - 136, Κεραμεικός) από σήμερα έως τις 18 Ιούνη 2014. Ο Ελβετός σκηνοθέτης, που μετά από το «Με κομμένη την ανάσα» (1960) έκανε περί τις 50 ταινίες, αναδείχτηκε σε μια από τις πιο ισχυρές φιγούρες του παγκόσμιου κινηματογράφου. Μάχιμος διανοούμενος και στρατευμένος στα πιστεύω του, ο Γκοντάρ μπολιάζει στα φιλμ του κάποια μορφή αυτοκριτικής ή ζητήματα που άπτονται του ίδιου του κινηματογράφου. Ο Γκοντάρ, περισσότερο απ' όλους τους ομότιμούς του, κατανόησε την ουσία και τον παλμό του γαλλικού «νέου κύματος»: Το «νέο κύμα» ορίζεται επιμέρους από τη νέα σχέση μυθοπλασίας και πραγματικότητας. Οι ταινίες του Γκοντάρ αποδεικνύουν με συνέπεια την καινούργια αυτή σχέση, απορρίπτοντας το αφηγηματικό προς όφελος της πράξης, της επεξεργασίας μιας κοινωνικής ή πολιτικής θεωρίας μέσα στο πλαίσιο της κινηματογραφικής διαδικασίας. Οι ταινίες του Γκοντάρ, «κριτικά δοκίμια» τις αποκαλεί ο ίδιος, όλο και περισσότερο ρέπουν προς τη διαλεκτική και τη ρητορική στη δομή, αλλά είναι τόσο προσωπικές, που τελικά καταλήγουν ιδιοσυγκρασιακές... Λεπτομερείς πληροφορίες για το πρόγραμμα του αφιερώματος στο http://godard.tainiothiki.gr και μην ξεχνάτε το Ταινιόραμα 2014 του Αστυ, που μπαίνει στην 4η καρπερή βδομάδα του...