Στο σημερινό 4σέλιδο «Κομματική Ζωή και Δράση» μπορείτε να διαβάσετε τα εξής:

-- Οι πολιτικές εξελίξεις στο φόντο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών: Ανταπόκριση από την εκδήλωση του ΚΚΕ στη Φλώρινα και την πλούσια συζήτηση με τον Ελ. Βαγενά, μέλος της ΚΕ του Κόμματος.

-- Οικονομική Εξόρμηση του ΚΚΕ: Μαχητικά ξεκίνησε η προσπάθεια για την ενίσχυση του Κόμματος.

-- Βόλος: Ρεπορτάζ από εκδήλωση για την πρωτοπόρα συμβολή του ΚΚΕ στην ανάπτυξη του εργατικού κινήματος στο Βόλο, πριν από το 1940.

-- Δυτική Ελλάδα: Επιτυχημένες έκθεση και εκδηλώσεις στην Πάτρα για τους αλύγιστους της ταξικής πάλης. Συνεχίζονται στο Αγρίνιο.

Οπως υπογράμμισε ο Ελ. Βαγενάς, «η μακριά "αλυσίδα" των ιμπεριαλιστικών πολέμων κι επεμβάσεων, που ακολούθησαν μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού και τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Λιβύη, στη Συρία είναι χαρακτηριστική κι έχει άμεσες συνέπειες στη ζωή μας. Συμπερασματικά, οι διεθνείς εξελίξεις δεν χωρίζονται με "σινικά τείχη" με τις εξελίξεις στη χώρα μας.

Πάρτε για παράδειγμα την πολύνεκρη δολοφονική επίθεση στο Παρίσι, που έγινε πριν από λίγες μέρες. Αυτή, σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και στην Ελλάδα, γίνεται προσπάθεια να αξιοποιηθεί για την αύξηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, των κατασταλτικών μέτρων, καθώς και για την προετοιμασία των εργαζομένων για την ακόμη μεγαλύτερη εμπλοκή των χωρών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στον πόλεμο της Συρίας.

Μάλιστα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με μεγάλη προθυμία κι επειδή εκπροσωπεί στην κοινωνία μας συγκεκριμένα ταξικά συμφέροντα, επιδιώκει πρωταγωνιστικό ρόλο στην εμπλοκή της χώρας και του λαού μας στον πόλεμο στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Συμφώνησε στο Συμβούλιο των υπουργών Αμυνας της ΕΕ για την ενεργοποίηση του άρθρου 42, παράγραφος 7 της Συνθήκης της ΕΕ (η Συνθήκη του Μάαστριχτ). Ετσι, με πρόσχημα τη δολοφονική επίθεση στο Παρίσι, προβλέπεται η κλιμάκωση και γενίκευση της ιμπεριαλιστικής επέμβασης. Επιπλέον, η κυβέρνηση προτείνει νέες βάσεις στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ και ταυτόχρονα δηλώνει την ετοιμότητα να συμμετάσχει σε κάθε σχετική αποστολή του ΝΑΤΟ.

Την ώρα που δηλώνει πως πρέπει να κόψει συντάξεις, μισθούς, κοινωνικές παροχές, την ίδια ώρα δεν έχει πρόβλημα να δώσει 500 εκατομμύρια δολάρια για τον εκσυγχρονισμό 5 πεπαλαιωμένων πολεμικών αεροπλάνων για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ.

Συμπερασματικά: Η εξωτερική πολιτική που ακολουθεί ένα κράτος, είναι "νύχι-κρέας" με την εσωτερική πολιτική».

Στην εισαγωγική τοποθέτησή του, ο Ελ. Βαγενάς αναφέρθηκε στις εξελίξεις στα Βαλκάνια, που μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, αποδείχτηκε μια από τις περιοχές του πλανήτη στις οποίες εξελίσσονται σφοδροί ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, που ήδη έχουν οδηγήσει σε διαμελισμούς κρατών (ενιαία Γιουγκοσλαβία), στη δημιουργία κρατών - προτεκτοράτων, δηλαδή και τυπικά κάτω από ξένο έλεγχο (Βοσνία - Ερζεγοβίνη και Κόσσοβο).

Οπως τόνισε, ο έλεγχος αυτής της περιοχής σημαίνει, πρώτα απ' όλα, τον έλεγχο των «διόδων» διακίνησης των εμπορευμάτων, μεταξύ αυτών και της Ενέργειας. Επιπλέον, η περιοχή αποτελεί για τις ΗΠΑ και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ ένα «προγεφύρωμα» για την πολιτική, οικονομική και στρατιωτική κατοχύρωση της επιρροής τους στην περιοχή της Ευρασίας, της Μαύρης Θάλασσας, του Καυκάσου, της Κασπίας, της Μέσης Ανατολής και Βόρειας Αφρικής. Οχι τυχαία οι Αμερικανο-ΝΑΤΟικοί σπρώχνουν για τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ σε Μαυροβούνιο και ΠΓΔΜ, ενισχύουν τη στρατιωτική παρουσία τους με βάσεις σε Βουλγαρία, Ρουμανία, ΠΓΔΜ, Αλβανία, Κόσσοβο και, βεβαίως σε Ελλάδα, Τουρκία, παραπέρα έχουν επιδίωξη ισχυροποίησης των θέσεών τους στη Μαύρη Θάλασσα, μεταξύ άλλων και των υποδομών για τη λεγόμενη «αντιπυραυλική άμυνα», που παρά τις διακηρύξεις τους στοχεύει τη Ρωσία.

Σχέδια που έρχονται σε αντιπαράθεση με τα σχέδια της αστικής τάξης της Ρωσίας, η οποία επιδιώκει την αναβάθμιση της θέσης της στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική «πυραμίδα», με τη διείσδυση στην περιοχή ρωσικών κεφαλαίων και εμπορευμάτων, τη χάραξη νέων «ενεργειακών δρόμων», την αύξηση των μεριδίων των μονοπωλίων της στις αγορές και, βέβαια, τη διατήρηση της αποτρεπτικής ικανότητας του πυρηνικού οπλοστασίου της (δηλαδή, τη διατήρηση της δυνατότητας να απαντήσει σε περίπτωση που δεχτεί το πρώτο πυρηνικό πλήγμα).

Ο εισηγητής αναφέρθηκε, επίσης, στο ρόλο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, των αστικών τάξεων των χωρών της περιοχής, στο ρόλο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και των άλλων αντιλαϊκών κυβερνήσεων, καθώς και στα καθήκοντα των κομμουνιστών στις σύγχρονες συνθήκες.

Μετά την εισαγωγική τοποθέτηση ακολούθησε πλούσια συζήτηση, που, βέβαια, επεκτάθηκε σε φλέγοντα ζητήματα της επικαιρότητας, όπως ο πόλεμος στη Συρία και οι ένοπλες επιθέσεις στο Παρίσι, το ζήτημα των μεταναστών και ιδιαίτερα η χρονική στιγμή της έντασης του φαινομένου, το ζήτημα της στάσης του Κομμουνιστικού Κόμματος και του λαϊκού κινήματος σε χώρες όπου οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και διεξάγονται ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, κ.ά.

Σαφώς και ο χώρος της εφημερίδας δεν φτάνει για να αναφερθούμε σε όλα αυτά τα ζητήματα. Αξίζει, ωστόσο, να αναφερθούμε σε ένα από αυτά. Υπήρξε το εξής ερώτημα: «Τη δεκαετία του '80 η νόμιμη κυβέρνηση του Αφγανιστάν, που αντιμετώπιζε την ξένη επέμβαση και τους Ταλιμπάν, προσκάλεσε τη Σοβιετική Ενωση κι αυτή ανταποκρίθηκε με στρατιωτική βοήθεια. Σήμερα, η νόμιμη κυβέρνηση της Συρίας έρχεται αντιμέτωπη με την ξένη επέμβαση και τους τζιχαντιστές και καλεί σε βοήθεια τη Ρωσία. Ποιες οι ομοιότητες; Υπάρχουν διαφορές μεταξύ των δύο περιπτώσεων;».

Ο Ελ. Βαγενάς αρχικά σημείωσε πως παρά τις φαινομενικές ομοιότητες των δύο περιπτώσεων, υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές. Καταρχήν, το λαϊκό καθεστώς στο Αφγανιστάν, που είχε προκύψει από την επανάσταση του 1979, έθετε ως στόχο την οικοδόμηση μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας κι είχε προχωρήσει σε ανατροπές στην οικονομία και την κοινωνία, σε αντίθεση με το σημερινό καθεστώς στη Συρία, που είναι ένα καθεστώς όπου η αστική τάξη έχει στα χέρια της την εξουσία. Επειτα άλλη ήταν η φύση της Σοβιετικής Ενωσης, που, παρά τις όποιες κριτικές παρατηρήσεις μας, ήταν το πρώτο εργατικό κράτος στον κόσμο και δύναμη στήριξης των λαϊκών κινημάτων στον πλανήτη, και άλλη η φύση της σημερινής καπιταλιστικής Ρωσίας, η οποία κινείται στην κατεύθυνση της διασφάλισης των συμφερόντων της αστικής τάξης, των ρωσικών μονοπωλίων. Εδώ αναφέρθηκε αναλυτικά στα οικονομικά συμφέροντα των ρωσικών μονοπωλίων στη Συρία (μερίδια αγορών, αγωγοί, πώληση όπλων κ.ά.), καθώς και στην ανάγκη της ρωσικής αστικής τάξης να διασφαλίσει γεωπολιτικά και στρατιωτικά στηρίγματα στην περιοχή της Μεσογείου.

Ο Ελ. Βαγενάς σημείωσε πως όπως στην περίπτωση της επίθεσης στο Παρίσι οι εργαζόμενοι πρέπει να δουν τι κρύβεται πίσω από το «οπλισμένο χέρι» των δολοφόνων, δηλαδή, να δουν τους ιμπεριαλιστές, που σχεδιάζουν, συγκροτούν, εξοπλίζουν, χρηματοδοτούν, εκπαιδεύουν και τελικά χρησιμοποιούν αυτές τις δυνάμεις για να τις αξιοποιήσουν στην προώθηση των σχεδίων τους, έτσι και στην περίπτωση της ενδοϊμπεριαλιστικής σύγκρουσης πρέπει να δουν τα πραγματικά συμφέροντα και τους σχεδιασμούς των δυνάμεων που συγκρούονται και όχι τα προσχήματα που χρησιμοποιούν.

Για παράδειγμα, λέγεται πως «η νόμιμη κυβέρνηση της Συρίας προσκάλεσε τη Ρωσία, στη βάση του διεθνούς δικαίου». Ωστόσο, όπως τόνισε το στέλεχος του ΚΚΕ, σήμερα αυτό το «διεθνές δίκαιο» διαμορφώνεται ως αποτέλεσμα του συσχετισμού δύναμης μεταξύ καπιταλιστικών κρατών, έχει γίνει πιο αντιδραστικό κι επιπλέον χρησιμοποιείται κατά το δοκούν.

Ετσι, το σημερινό «διεθνές δίκαιο» προβλέπει τρεις περιπτώσεις στρατιωτικών επιχειρήσεων στο έδαφος άλλου κράτους: 1) Με απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπως έγινε στην περίπτωση της Λιβύης, 2) Με πρόσκληση της νόμιμης κυβέρνησης του συγκεκριμένου κράτους, όπως, δηλαδή, κάνει η Ρωσία στην περίπτωση της Συρίας και 3) Για λόγους «αυτοάμυνας». Τους τελευταίους επικαλούνται από την πρώτη στιγμή ΗΠΑ, Γαλλία και Τουρκία για τις αεροπορικές επιδρομές στη Συρία, ενώ πρόσφατα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αυτούς τους λόγους επικαλέστηκε και η Ρωσία.

Συμπερασματικά, λοιπόν, οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να συρθούν πίσω από τη μια ή άλλη ιμπεριαλιστική δύναμη, δεν πρέπει να επιτρέψουν να γίνουν τα παιδιά τους «κρέας για τα κανόνια» των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και να χύσουν το αίμα τους για ξένα συμφέροντα, δηλαδή για τα συμφέροντα της μιας ή της άλλης συμμαχίας μονοπωλιακών συμφερόντων.

Η εκδήλωση στη Φλώρινα έδειξε πως και τα διεθνή ζητήματα, οι τρέχουσες διεθνείς εξελίξεις μπορούν και πρέπει να αξιοποιηθούν από τις Κομματικές Οργανώσεις, για να «ξεδιπλωθούν» οι θέσεις και η στρατηγική του ΚΚΕ, μιας κι αυτά τα ζητήματα συζητιούνται και απασχολούν τους εργαζόμενους.

Ολοκληρώνεται σήμερα, Σάββατο, η έκθεση αρχειακού της ΚΕ του ΚΚΕ στην «ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΚΗ» της Ελευσίνας (Ιερά Οδός και Μουρίκη), με την πραγματοποίηση πολιτικής συγκέντρωσης, στην οποία θα μιλήσει ο Γιάννης Γκιόκας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Η έκθεση έχει τίτλο «Τιμάμε τους αλύγιστους της ταξικής πάλης. Κάτω από την ίδια σημαία συνεχίζουμε! Μέχρι την τελική νίκη!». Αποτελείται από φωτογραφίες, ορισμένες σπάνιες, πρωτότυπο αρχειακό υλικό, χειρόγραφα, καλλιτεχνικές δημιουργίες σε κάδρα, γράμματα, αντικείμενα, βιβλία και άλλα εκθέματα, όπως το στυλό του λογοτέχνη Θέμου Κορνάρου όταν ήταν εξόριστος στον Αϊ - Στράτη. Ξεχωριστό υλικό της έκθεσης είναι αφιερωμένο στις γυναίκες αγωνίστριες.

Στην εργατούπολη της Ελευσίνας ζωντανεύουν μερικές από τις πιο ηρωικές σελίδες στην Ιστορία του λαού μας, που γράφτηκαν από τους κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, σε εξορίες και φυλακές, από το 1918 μέχρι το 1974. Σε τόπους μαρτυρίων και εξορίας, που μετατράπηκαν σε φάρους αντίστασης, αλληλεγγύης, συντροφικότητας και πάλης για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για το σοσιαλισμό.

Η έκθεση θα λειτουργήσει σήμερα από τις 10.00 έως τις 14.00 και από τις 17.30 έως τις 21.00.

Στις 7 μ.μ., θα πραγματοποιηθεί στο χώρο της έκθεσης συγκέντρωση με ομιλητή τον Γιάννη Γκιόκα. Θα ακολουθήσει συναυλία - αφιέρωμα από το μουσικό σύνολο «Ρωμιοσύνη».

Στο χώρο επίσης λειτουργεί έκθεση βιβλίου.

Από την παρουσίαση της έκδοσης της ΙΕ της ΚΕ του ΚΚΕ, «Θεωρητικά ζητήματα στο Πρόγραμμα του ΚΚΕ»

Δεκάδες κόσμου, από όλες τις ηλικίες, επισκέφτηκαν την έκθεση, αφιερωμένη «στους αλύγιστους της ταξικής πάλης στις φυλακές και τις εξορίες, από τη δεκαετία του '20 μέχρι το 1974». Εκθεση που δημιουργήθηκε από τις Οργανώσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ, μετά από τη συλλογή πλούσιου αρχειακού υλικού που συγκεντρώθηκε με φροντίδα και μεράκι.

Κατά τη διάρκεια της έκθεσης πραγματοποιούνταν ξεναγήσεις για όλους τους επισκέπτες. Ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσαν οι αναφορές στα απάνθρωπα βασανιστήρια που χρησιμοποιούσε η αστική τάξη απέναντι σε κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές, «διότι δεν συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις». Ακόμα όμως και σε αυτές τις συνθήκες, οι κομμουνιστές όχι μόνο άντεξαν, αλλά και μεγαλούργησαν, καθώς φτιάχτηκαν «πανεπιστήμια» μέσα στις φυλακές και τις εξορίες, πήραν πρωτοβουλίες αλληλεγγύης που ακόμα και σήμερα είναι αξιοζήλευτες. Οργάνωσαν τη ζωή τους μέσα σε άθλιες συνθήκες, χωρίς να σκύβουν το κεφάλι, διεκδικώντας βελτίωση των όρων διαβίωσης. Στήριξη στον σύντροφο, μέχρι την τελευταία στιγμή...

Στο χώρο της έκθεσης, πραγματοποιήθηκαν και παράλληλες εκδηλώσεις. Την πρώτη μέρα, στα εγκαίνια, πραγματοποιήθηκε παρουσίαση του βιβλίου «Μακρονησιώτικα» του Γ. Ρίτσου, βιβλίο το οποίο γράφτηκε την περίοδο που ο ποιητής ήταν στη Μακρόνησο, όπου μας μεταφέρει γλαφυρά το τι βίωσε. Στην παρουσίαση έγινε παράλληλα και εκτεταμένη αναφορά στο έργο του Γ. Ρίτσου. Τη δεύτερη και την τρίτη μέρα, με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Ν. Μπελογιάννη, πραγματοποιήθηκε προβολή της ταινίας «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο».

Σημαντική η συμμετοχή της νεολαίας στην έκθεση στην Πάτρα

Η έκθεση μεταφέρθηκε στο Αγρίνιο από χτες, Παρασκευή 4 Δεκέμβρη και θα διαρκέσει μέχρι την Τετάρτη 9 Δεκέμβρη.

Παραθέτουμε το Δελτίο Τύπου της ΚΟ:

«Η Τομεακή Επιτροπή Αιτωλοακαρνανίας του ΚΚΕ έχει τη χαρά και την τιμή να ανακοινώσει στην εργατική τάξη και το λαό του νομού μας ότι μπροστά στον εορτασμό των 97 χρόνων του ΚΚΕ θα πραγματοποιήσει έκθεση αφιερωμένη "στους αλύγιστους της ταξικής πάλης, στις φυλακές και τις εξορίες από τη δεκαετία του '20 μέχρι το 1974". Στην έκθεση περιλαμβάνονται υλικά από το Ιστορικό Αρχείο του ΚΚΕ αποτυπωμένα στα ταμπλό της έκθεσης που αφορούν τη συγκεκριμένη περίοδο.

Η έκθεση θα γίνει στο Αγρίνιο στη Δημοτική Αγορά (πρώην Λαχαναγορά) και θα διαρκέσει έως την Τετάρτη 9/12.

Στην έκθεση θα γίνονται οργανωμένες ξεναγήσεις (για συμμετοχές καλείτε στο 6983.748.575).

Στα πλαίσια της έκθεσης στον ίδιο χώρο, τη Δευτέρα 7/12 και ώρα 7 μ.μ. θα γίνει βιβλιοπαρουσίαση της έκδοσης της "Σύγχρονης Εποχής": "Για το Υγειονομικό του ΔΣΕ".

Οι εκδηλώσεις για τον εορτασμό των 97 χρόνων του Κόμματος θα ολοκληρωθούν την Τετάρτη 9/12 και ώρα 7 μ.μ. με μεγάλη πολιτική συγκέντρωση στο χώρο της έκθεσης.

Καλούμε όλους/όλες να επισκεφτούν την έκθεση, ατομικά ή ομαδικά, και ιδιαίτερα τα σχολεία και τις σχολές, τους εκπαιδευτικούς, όσους ενδιαφέρονται να γνωρίσουν την Ιστορία του λαού μας και του τόπου μας».

Αναλυτικά το πρόγραμμα της έκθεσης:

ΣΑΒΒΑΤΟ 5/12 από 10 π.μ. έως 2 μ.μ.

ΚΥΡΙΑΚΗ 6/12 από 10 π.μ. έως 2 μ.μ.

ΔΕΥΤΕΡΑ 7/12 από 10 π.μ. έως 2 μ.μ. και 5 έως 9 μ.μ.

ΤΡΙΤΗ 8/12 από 10 π.μ. έως 2 μ.μ. και 5 έως 9 μ.μ.

ΤΕΤΑΡΤΗ 9/12 από 10 π.μ. έως 2 μ.μ., Στις 7 μ.μ. η συγκέντρωση.

Μερικοί από τους σταθμούς στην ανάπτυξη του εργατικού κινήματος στο Βόλο, που ανέφερε στην ομιλία του ο Γ. Χαρίτος είναι:

-- Η πρώτη κινητοποίηση - απεργία που καταγράφεται τοπικά είναι των εργατών του σιδηρόδρομου Βόλου - Λάρισας και αίτημα τα ημερομίσθια καθώς η διεύθυνση αθέτησε τις υποσχέσεις της.

-- Πρώτη οργάνωση - «σωματείο» που εμφανίζεται είναι κάποιος «Εργατικός Σύλλογος», με ανακοίνωσή του στον τοπικό Τύπο στις 8 Οκτώβρη 1888. Το 1894 δημιουργείται ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων, ενώ το 1901 το Σωματείο των Ασβεστοχριστών εμφανίζεται με ανακοίνωσή του να ζητά «την εφαρμογή της Κυριακής αργίας».

-- Το 1908 ιδρύεται το Εργατικό Κέντρο Βόλου ως ένωση μελών, ατόμων ξεχωριστών και όχι ένωση εργατικών σωματείων.

-- Το 1912 οι εργάτες αποκτούν την πρώτη πραγματική δευτεροβάθμια συνδικαλιστική τους οργάνωση, την Πανεργατική Ενωση Βόλου, που ήταν τομή και στην πορεία έγινε όπλο τους για το δυνάμωμα της πάλης ενάντια στους βιομήχανους και το κεφάλαιο.

-- Τον Οκτώβρη του 1918, ένα χρόνο μετά το ξέσπασμα της Οχτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, γίνεται το 1ο Πανελλαδικό Εργατικό Συνέδριο, που οδηγεί στην ίδρυση της ΓΣΕΕ. Απ' το Βόλο παίρνουν μέρος 23 εργάτες, αντιπρόσωποι διαφόρων εργατικών σωματείων, οι 6 εκ των οποίων εκπροσωπούν την Πανεργατική. Ενα μήνα μετά, το Νοέμβρη, ιδρύεται το ΣΕΚΕ. Απ' τους 35 συνολικά αντιπροσώπους, οι 4 προέρχονται απ' το Βόλο.

-- Το 1919 πραγματοποιείται μία μεγάλη απεργία, που καθοδηγεί η Πανεργατική και στην οποία συμμετέχουν σχεδόν όλοι οι κλάδοι των εργαζομένων στο Βόλο. Κύριο αίτημα η αύξηση των ημερομισθίων. Παράλληλα, δυναμώνουν οι διώξεις και η καταστολή, οι συλλήψεις και φυλακίσεις εργατών. Η πλειοψηφία διαχωρίζει τη θέση της ενώ η μειοψηφία, που έχει ταξικό προσανατολισμό, θεωρεί ότι η Πανεργατική πρέπει να σταθεί αλληλέγγυα στους εργάτες που διώκονται. Αυτό το γεγονός είναι η θρυαλλίδα που οδηγεί στο να «χωρίσει η ήρα απ' το στάρι...». Συγκαλείται Συνέλευση και ξεκινά μια διαδικασία που καταλήγει στην αποβολή από τις τάξεις της Πανεργατικής των ρεφορμιστικών και κυβερνητικών εργατικών στελεχών. Αυτά ξαναδημιουργούν το Εργατικό Κέντρο Βόλου και εξελίσσονται σε στήριγμα της εργοδοσίας και των μηχανισμών του αστικού κράτους. Η Πανεργατική εκλέγει νέα 5μελή επιτροπή, στην οποία συμμετέχουν 3 μέλη του ΣΕΚΕ, αλλάζει προσανατολισμό και εξελίσσεται σε ισχυρό πόλο του ταξικού εργατικού επαναστατικού κινήματος στο Βόλο, ενώ πλέον με βάση την οργανωτική δομή του ΣΕΚΕ, η Πανεργατική αποτελεί μία από τις οργανώσεις του.

-- Το 1924 η Πανεργατική συγχωνεύεται με το Εργατικό Κέντρο Βόλου, ως αποτέλεσμα και της ανάλογης κατεύθυνσης που δίνει το Κόμμα (που έχει μετονομαστεί πλέον σε ΚΚΕ και γίνεται μέλος της Κομμουνιστικής Διεθνούς). Γρήγορα, οι ταξικές δυνάμεις θα κυριαρχήσουν στη νέα οργάνωση, στο Πανεργατικό Κέντρο Βόλου και γραμματέας του από τα μέσα του 1925 αναδεικνύεται ο Μήτσος Παπαρήγας, ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ. Ετσι, πολύ γρήγορα, από τα μέσα του 1926 οι ρεφορμιστικές και συντηρητικές δυνάμεις αποχωρούν από αυτό, ανασυστήνουν το Εργατικό Κέντρο Βόλου και το επόμενο διάστημα πρωτοστατούν με καταγγελίες στην Εισαγγελία Βόλου και στόχο τη διάλυσή του.

Για τη δράση των Οργανώσεων του ΚΚΕ στο Βόλο την περίοδο της συγκρότησης του εργατικού κινήματος και την πολιτική διαπαιδαγώγηση της γενιάς που έγραψε τις πιο λαμπρές σελίδες της ταξικής πάλης της χώρας μας, μίλησε στην εκδήλωση ο Γιώργος Χαρίτος, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και Γραμματέας της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ.

Το πρόγραμμα της εκδήλωσης περιλάμβανε μουσικό αφιέρωμα, ενώ στο χώρο λειτούργησε έκθεση με αρχειακό υλικό.

Ο Γ. Χαρίτος στην ομιλία του στάθηκε στην κατάσταση που επικρατούσε στην περιοχή του Βόλου αμέσως μετά την προσάρτηση της Θεσσαλίας το 1881, όταν ξεκίνησε η ανάπτυξη του εργατικού κινήματος στην περιοχή, σημειώνοντας, ανάμεσα στα άλλα:

«Η βιοτεχνική παράδοση του Πηλίου, το λιμάνι του, καθώς και τα παροικιακά κεφάλαια που εισέρρευσαν στην περιοχή, ήταν μερικοί από τους παράγοντες που ευνόησαν την οικονομική εξέλιξη της πόλης, με κύριες κατευθύνσεις το εμπόριο και τη βιομηχανία. Η ευνοϊκή θέση και η αλματώδης οικονομική εξέλιξη της πόλης προσέλκυσαν κατοίκους και επενδυτές από άλλες περιοχές. Το 1886 ολοκληρώθηκε η σιδηροδρομική σύνδεση του Βόλου με τη Λάρισα και την Καλαμπάκα. Το 1892 ξεκίνησαν τα έργα διαμόρφωσης του λιμανιού, που συνεχίστηκαν και μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, αφού οι ανάγκες της διακίνησης των εμπορευμάτων συνεχώς αυξάνονταν. Ας σημειωθεί ότι το 1919 το λιμάνι του Βόλου ήταν το πρώτο λιμάνι σε εξαγωγές καπνών στην Ελλάδα, με ποσοστό εξαγωγών 30%.

Μεγάλο το ενδιαφέρον για το αρχειακό υλικό

Παράλληλα με την οικονομική άνθηση, αναπτύχθηκε σημαντική πολιτιστική και κοινωνική δραστηριότητα. Το 1894 θεμελιώθηκε το Δημοτικό Θέατρο, το 1896 ιδρύεται ο Γυμναστικός Σύλλογος, το 1908 το Ανώτερο Δημοτικό Παρθεναγωγείο και φυσικά το Εργατικό Κέντρο Βόλου, το πρώτο στην Ελλάδα.

Ομως, η ανάπτυξη του κεφαλαίου, η ισχυροποίηση της αστικής τάξης δημιουργεί και το νεκροθάφτη της, όπως απέδειξαν οι κλασικοί του Μαρξισμού. Οι εργάτες αρχίζουν να συγκεντρώνονται, να οργανώνονται, να διεκδικούν.

Σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη του εργατικού κινήματος και του Κόμματος στην περιοχή έπαιξαν το λεγόμενο κίνημα "Παλαιών Πολεμιστών" (αντιπολεμικοί πυρήνες που δημιουργήθηκαν στους κόλπους του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία) και οι πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία (στο "Συνοικισμό" και σε άλλες περιοχές του Βόλου εγκαταστάθηκαν περί τους 15.000 Μικρασιάτες πρόσφυγες)».

Προκήρυξη του Τμήματος Βόλου του ΚΚΕ το 1924 για τις διώξεις των Βουλγάρων κομμουνιστών από τη δικτατορία του Τσάνκοφ

Η δράση των κομμουνιστών μέσα στα εργατικά σωματεία της περιοχής και στη δευτεροβάθμια οργάνωσή τους, όποια μορφή κι αν έπαιρνε αυτή, είχε πρακτικό αποτέλεσμα την άνοδο της οργάνωσης, των διεκδικήσεων, αλλά και της ταξικής συνειδητοποίησης ολοένα και περισσότερων εργατών. Απεργίες και αγώνες που κινητοποιούσαν χιλιάδες εργάτες, με αιτήματα και στόχο τη βελτίωση της θέσης τους και που πολύ συχνά - αν όχι πάντα - οδηγούσαν σε συγκρούσεις με τις δυνάμεις ασφαλείας του αστικού κράτους (Χωροφυλακή - στρατός).

Και η δράση αυτή προφανώς δεν περνούσε απαρατήρητη απ' τις δυνάμεις ασφαλείας. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα αλλά και το Κόμμα, απ' την πρώτη στιγμή της ίδρυσής του, αντιμετώπισε αμείλικτες διώξεις και καταστολή, καθώς η αστική τάξη διαισθάνθηκε στη δράση του νεαρού τότε Κόμματος θανάσιμη απειλή για την εξουσία και τα συμφέροντά της. Διώξεις που ξεκινούσαν απ' τις συλλήψεις, φυλακίσεις, εκτοπίσεις εργατών, μέχρι και τη διάλυση - απαγόρευση της δράσης εργατικών σωματείων, της Πανεργατικής και του Πανεργατικού Κέντρου Βόλου, όταν αυτές πέρναγαν στα χέρια των ταξικών δυνάμεων.

Το Κόμμα και το ταξικό εργατικό κίνημα προσάρμοζαν ανάλογα τη δράση τους. Αργά και πολλές φορές βασανιστικά, με συχνά πισωγυρίσματα και υποχωρήσεις αλλά πάντοτε με επαναστατικό πείσμα και επιμονή, άπλωσε τη δράση του, έπιασε γερές ρίζες στις φάμπρικες και στις εργατογειτονιές των πόλεων, στα χωριά.

Το Κόμμα σφυρηλάτησε δεσμούς αίματος με τον εργαζόμενο λαό. Και αυτό το κατάφερε γιατί ανέπτυξε δράση, τόσο αυτοτελώς όσο και μέσα απ' τα εργατικά σωματεία, όχι μόνο για τα άμεσα, ζωτικά προβλήματα του εργαζόμενου λαού, αλλά για κάθε πλευρά της ζωής του.

Ανέπτυξε σοβαρή δράση για τα προβλήματα των γυναικών. Είναι χαρακτηριστικές οι κινητοποιήσεις στο εργοστάσιο "Παπαγεωργίου", που το 1925 εργάζονταν 200 γυναίκες.

Ασχολήθηκε με τον Αθλητισμό, συνέβαλε στην οργάνωση απ' τα σωματεία ποδοσφαιρικών ομάδων. Στο Βόλο, το 1927 δημιουργούνται επτά εργατικές ομάδες, σχεδόν σε όλους τους κλάδους όπου υπήρχαν ταξικά σωματεία. Κορυφαία ομάδα ο Εργατικός Αστέρας, που κάνει αγώνες με αντίστοιχες ομάδες των Αθηνών, της Λαμίας, της Λάρισας, ενώ παράλληλα, μετά τους ποδοσφαιρικούς αγώνες ακολουθούν αγωνιστικές εκδηλώσεις, βασικά πορείες στην πόλη του Βόλου.

Πήρε πρωτοβουλίες, οργάνωσε κινητοποιήσεις για τους ανέργους. Στο χώρο της νεολαίας ανέδειξε ιδιαίτερα το θέμα της ανήλικης εργασίας, που σε ορισμένους κλάδους ήταν πολύ σημαντική. Η ΟΚΝΕ από τότε διαμόρφωσε αιτήματα που μας είναι πολύ οικεία και σήμερα, 90 χρόνια μετά, όπως "εξάωρο με αποδοχές οχταώρου, άδεια στις εξετάσεις για τους εργαζόμενους μαθητές...".

Πήρε σοβαρές πρωτοβουλίες στον τομέα της Λαϊκής Αλληλεγγύης, ίδρυσε οργανώσεις όπως το ελληνικό τμήμα της "Εργατικής Βοήθειας", οργάνωνε απεργιακά ταμεία. Συγκροτούσε επιτροπές ενάντια στις εξώσεις των εργατών επειδή δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα νοίκια και μάλιστα επιτροπές ανά γειτονιά.

Ανέπτυξε μια πλούσια και πολυεπίπεδη ενημερωτική και μορφωτική δραστηριότητα, με εκδόσεις δεκάδων εφημερίδων, δελτίων κ.λπ. και στην περιοχή μας, από σωματεία, κλάδους και χώρους δουλειάς. Αναδείχτηκαν σημαντικές μορφές του επαναστατικού κινήματος στη λογοτεχνία, την ποίηση, τον Πολιτισμό.

Ισως το πιο σημαντικό: ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές δε σταμάτησε ούτε στιγμή να προπαγανδίζει πλατιά, με κάθε τρόπο, τις νέες ιδέες που έφερνε στην ελληνική κοινωνία, να προβάλλει τις αρχές και την ανάγκη του σοσιαλισμού. Μέσα στα εργοστάσια αλλά και στις εργατογειτονιές. Να οργανώνει συγκεντρώσεις εργατών το 1929 στην επέτειο της Οχτωβριανής Επανάστασης και ενώ είχε ψηφιστεί το "Ιδιώνυμο". Αλλά και απεργίες ενάντια στον επερχόμενο πόλεμο, όπου συμμετείχαν χιλιάδες εργάτες.

Ολη αυτή η πλούσια δράση βοήθησε το Κόμμα και το ταξικό εργατικό κίνημα να αναχαιτίζουν την πίεση του ταξικού αντιπάλου, να αντιμετωπίζουν σταθερά τις διώξεις και την καταστολή, να συγκεντρώνουν και να διαπαιδαγωγούν δυνάμεις στην επαναστατική πάλη. Βοήθησε το Κόμμα και το κίνημα, παρά το γεγονός ότι πριν το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, επί Μεταξά, την περίοδο 1936-1940, βρέθηκε σχεδόν αποδεκατισμένο, με όλα τα στελέχη του στις φυλακές και στις εξορίες, αμέσως μετά να καταφέρει να ηγηθεί της λαϊκής πάλης την περίοδο της Κατοχής, να γράψει εποποιίες της ταξικής πάλης στη χώρα μας, όπως ο Δεκέμβρης και κατόπιν ο ΔΣΕ».

Καταλήγοντας, ο Γ. Χαρίτος σημείωσε: «Σήμερα, αυτό που καθορίζει τις εξελίξεις είναι η βαθιά καπιταλιστική κρίση στην Ελλάδα και σε πολλά άλλα αναπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη. Είναι τα μονοπώλια που επιτίθενται ακάθεκτα, με αποτέλεσμα το φάσμα και της σχετικής και απόλυτης εξαθλίωσης, της πείνας, να απλώνεται απειλητικά μπροστά σε όλο και περισσότερες λαϊκές οικογένειες, στην Ελλάδα και άλλες χώρες. Μεγαλώνει η απειλή του ιμπεριαλιστικού πολέμου, ευθέως ανάλογα με το βάθος της εξελισσόμενης κρίσης. Οι τελευταίες εξελίξεις με την κατάρριψη του ρωσικού "Σουχόι" στη Συρία δείχνουν πως οξύνονται στο έπακρο οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις.

Σ' αυτές τις συνθήκες, η στρατηγική και η γραμμή πάλης που έχουμε διαμορφώσει ως Κόμμα, είναι αυτή που ανταποκρίνεται στα άμεσα και μακροπρόθεσμα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Η πολιτική μας πρόταση αποτελεί τη μοναδική διέξοδο για το λαό, καθώς γίνεται όλο και πιο φανερό ότι χωρίς ρήξη και σύγκρουση με την ΕΕ, χωρίς αποδέσμευση και μονομερή διαγραφή του χρέους, χωρίς ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, τίποτε φιλολαϊκό δεν μπορεί να γίνει. Η δράση μας για την οικοδόμηση της Λαϊκής Συμμαχίας, που στοχεύει στη ριζική ανατροπή της πολιτικής και της εξουσίας του μεγάλου κεφαλαίου, ανταποκρίνεται τόσο στην ανάγκη υπεράσπισης της ζωής των λαϊκών οικογενειών, όσο και στην ανάγκη συγκέντρωσης δυνάμεων για τη σοσιαλιστική επαναστατική αλλαγή στην Ελλάδα, στο βαθμό φυσικά που δημιουργηθούν και οι απαραίτητες αντικειμενικές συνθήκες, δηλαδή πανεθνική κρίση - επαναστατική κατάσταση».

Ιδιαίτερα πετυχημένη ήταν η εκδήλωση για τον Τούρκο κομμουνιστή ποιητή Ναζίμ Χικμέτ που οργάνωσε την Τρίτη 1 Δεκέμβρη η Τομεακή Επιτροπή Λάρισας του ΚΚΕ, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα 97 χρόνια από την ίδρυση του Κόμματος.

Στην εκδήλωση μίλησε ο Γ. Χαρίτος, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και Γραμματέας της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ. Σημείωσε ότι εκδηλώσεις σαν αυτές «μας βοηθούν να προσεγγίσουμε το λογοτεχνικό έργο κορυφαίων μορφών της επαναστατικής Τέχνης της εποχής μας» και τόνισε: «Η Τέχνη και ειδικά η στρατευμένη Τέχνη είναι ένα ισχυρό όπλο στα χέρια του Κόμματος και του ταξικού κινήματος, στην πάλη μας για την απελευθέρωση των εργατών και όλων των καταπιεσμένων απ' τη μισθωτή σκλαβιά και την καπιταλιστική εκμετάλλευση».

Ο ομιλητής αναφέρθηκε σε σταθμούς της δράσης του ΚΚΕ στη Λάρισα και γενικότερα στη Θεσσαλία από την ίδρυσή του το 1918 μέχρι σήμερα και καταλήγοντας επεσήμανε: «Οπως λέει και ο κομμουνιστής ποιητής Ναζίμ Χικμέτ, "...τις πιο όμορφες μέρες μας δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα...". Οι μεγάλες μάχες βρίσκονται μπροστά μας. Η ικανότητά μας να τις δώσουμε με επιτυχία, κρίνεται και χτίζεται στις σκληρές καθημερινές μάχες.

Ας σκεφτούμε ότι απ' την ίδρυση του Κόμματος μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πολλά, σχεδόν τα πάντα. Ενα μόνο μένει ίδιο και απαράλλαχτο εδώ και πάνω από έναν αιώνα: η αιτία των δεινών της εργατικής τάξης, η καπιταλιστική σκλαβιά και εκμετάλλευση. Εδώ πρέπει να συγκεντρώσουμε τα πυρά μας.

Με εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη, παλεύουμε για την ολόπλευρη ισχυροποίηση του Κόμματος, ιδεολογική, πολιτική, οργανωτική. Κόμμα με γερές, μαχητικές Οργανώσεις στους τόπους δουλειάς και στα εργοστάσια. Που θα θωρακίζεται καθημερινά απέναντι στην πίεση και την υπονόμευση του αντίπαλου και των μηχανισμών του. Αυτή σήμερα είναι η καίρια προϋπόθεση για να ανταποκριθούμε στην αποστολή μας, το στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε.

Να συμβάλλουμε και να προετοιμάσουμε ανάλογα τη διαμόρφωση της μαχητικής εκείνης πρωτοπορίας που δε θα τα διπλώνει στις στροφές και καμπές του αγώνα, θα προσανατολίζει σωστά ευρύτερες λαϊκές μάζες που θα βγαίνουν στον αγώνα, θα πολλαπλασιάζει τα ρήγματα στο αστικό πολιτικό σύστημα, θα μεγαλώνει τις δυσκολίες της αστικής διαχείρισης. Θα καθοδηγεί με επαναστατική σταθερότητα και ταξική αδιαλλαξία την εργατική - λαϊκή πάλη μέχρι την τελική αναμέτρηση».

Χρονικό για τη ζωή, τη δράση και την ποίηση του Ναζίμ Χικμέτ παρουσίασε θεατρική ομάδα της ΚΝΕ, μαζί με μουσικό συγκρότημα, πλημμυρίζοντας με συναισθήματα συγκίνησης και περηφάνιας τη γεμάτη από κόσμο αίθουσα της Πινακοθήκης, όπου πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση.

Συγκίνηση και περηφάνια για ένα σύντροφο από την άλλη μεριά του Αιγαίου, ο οποίος, με την αγωνιστική του πορεία και τους στίχους της ποίησής του, τίμησε τον τίτλο του κομμουνιστή. Γιατί, όπως υπογραμμίστηκε, «η ακτινοβολία της ποίησης του Ναζίμ Χικμέτ οφείλεται στο θάρρος να λέει την αλήθεια με οποιοδήποτε τίμημα, που το αντλούσε από την ανθρωπιά της κομμουνιστικής ιδεολογίας του. Και ο Ναζίμ το 'χε καλύτερο να πεθάνει, παρά να απαρνηθεί τη νεανική του απόφαση να αγωνιστεί για τα πιο προχωρημένα ιδανικά της ανθρωπότητας μέσα από τις γραμμές του Κομμουνιστικού Κόμματος».

Τη θεατρική ομάδα της ΚΝΕ αποτελούσαν οι σύντροφοι Χριστίνα Μεγδάνη, Ελένη Φιλιούση και Αλέξανδρος Λαρυγκάκης, ενώ στο μουσικό συγκρότημα που παρουσίασε τραγούδια με στίχους του ποιητή, μελοποιημένους από τους Ζουλφού Λιβανελί, Μάνο Λοΐζο, Θάνο Μικρούτσικο, συμμετείχαν οι Δημήτρης Φωτιάδης (σύνθεση - διεύθυνση - ενορχήστρωση), Νίκος Γκονέλας (κλαρινέτο), Παναγιώτης Σδράλης (μπουζούκι - σάζι), Ζωή Νταούκα (ακορντεόν), Ιωάννα Μπαλλή (ηλεκτρικό πιάνο), Χρήστος Καλαμπούκας (ακουστική κιθάρα), Φίλιππος Ζούκας (ηλεκτρικό μπάσο), Γιάννης Αυγερινός (τύμπανα), Μαρία Φωτιάδη, Απόστολος Φωτιάδης, Γιώργος Γάλλος, Ελισάβετ Ριζαριώτη (τραγούδι).

...και για την ΤΟ Λάρισας

Αξιοποιώντας την πλούσια εμπειρία τους από αντίστοιχες μάχες στο παρελθόν οι Οργανώσεις του Κόμματος και της ΚΝΕ οργάνωσαν εγκαίρως τη δουλειά με το κουπόνι ώστε η δυναμική εκκίνηση να σηματοδοτήσει συνολικά την πορεία και την έκβαση της Οικονομικής Εξόρμησης. Ο σχεδιασμός ώστε να απευθύνονται στους ανθρώπους του μόχθου με το κουπόνι για την οικονομική ενίσχυση του ΚΚΕ και την κλιμάκωση του ανοίγματος, η προσφορά των ίδιων των κομματικών μελών, η άμιλλα ανάμεσα στις Κομματικές Οργανώσεις είναι στοιχεία κοινά στη δουλειά των Κομματικών Οργανώσεων, όπως επιβεβαιώνουν και τα παραδείγματα της Οργάνωσης Τηλεπικοινωνιών της ΚΟ Αττικής και της ΤΕ Λάρισας.

Να σημειώσουμε ότι στο πρώτο κλείσιμο, στην πρώτη θέση μεταξύ των Οργανώσεων Περιοχής του Κόμματος βρέθηκε η ΚΟ Δυτικής Ελλάδας με ποσοστό κάλυψης του πλάνου της 30,12%, στη δεύτερη η ΚΟ Πελοποννήσου με 30,03% και στην τρίτη η ΚΟ Στερεάς - Εύβοιας με 28,14%. Ακολουθούν κατά σειρά οι Κομματικές Οργανώσεις: Εξωτερικού με 25,50%, Αττικής με 25,03%, Κεντρικής Μακεδονίας με 24,18%, Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης με 22,15%, Θεσσαλίας με 21,08%, Ηπείρου με 19,01%, Δυτικής Μακεδονίας με 18,62%, Κρήτης με 17,54%, Αιγαίου με 16,08%.

Πρώτη μέρα κλεισίματος για την ΤΟ Τηλεπικοινωνιών της ΚΟ Αττικής

Από νωρίς το απόγευμα της περασμένης Δευτέρας είχε στηθεί ένα μικρό γλέντι με κρασί και μεζέδες, που είχαν ετοιμαστεί από τους συντρόφους για το πρώτο «πανηγυρικό κλείσιμο». Τα κομματικά μέλη έρχονταν και έδιναν τα λεφτά που μάζεψαν από το άνοιγμα που έκαναν, από το πρωί στους χώρους δουλειάς, όπου δεκάδες εργαζόμενοι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των κομμουνιστών μέσα στα μονοπώλια του κλάδου να ενισχύσουν το κόμμα της εργατικής τάξης. Πολλά μέλη του Κόμματος έδιναν και την προσωπική τους προσφορά, τα κόκκινα μεροκάματα, αφού ήταν και η μέρα πληρωμής για τους περισσότερους εργαζόμενους. Στις 9 μ.μ., ανακοινώθηκαν οι πρώτες 3 ΚΟΒ στην άμιλλα, με πρώτη την Οργάνωση των «Τηλεπικοινωνιών 2» με ποσοστό κάλυψης 47,6%, δεύτερη την ΚΟΒ «Τηλεπικοινωνιών 1» με 37,73%, και τρίτη την «ΟΤΕ 1» με 30,05%.

Για την επίτευξη αυτού του στόχου είχε προηγηθεί μια σημαντική προετοιμασία, που περιλάμβανε μεταξύ άλλων την ουσιαστική συζήτηση στις ΚΟΒ, με τα μέλη του Κόμματος να βάζουν τους προσωπικούς τους στόχους οργανώνοντας το πλατύ άνοιγμα στον περίγυρο και τις εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς. Ακόμα συνέβαλε η άμιλλα που μπήκε μεταξύ των ΚΟΒ για να ανεβεί ο ενθουσιασμός στην οργάνωση, αλλά και η μαχητικότητα για να υπερκαλυφθούν τα πλάνα.

Η ΤΟ Τηλεπικοινωνιών της ΚΟ Αττικής, στο πλαίσιο της Οικονομικής Εξόρμησης, καλεί τα μέλη και τους φίλους του Κόμματος σε συνεστίαση, την Κυριακή 13/12, στο δημοτικό αναψυκτήριο Ηλιούπολης.

Δυναμικά και πετυχημένα ξεκίνησε την Οικονομική Εξόρμηση η Τομεακή Οργάνωση Λάρισας του ΚΚΕ, πιάνοντας το 28,26 του πλάνου της.

Από νωρίς το απόγευμα στα γραφεία της ΤΟ είχε στηθεί ένα μικρό γλεντάκι με μεζέδες, κρασί και τσίπουρο που είχαν ετοιμάσει, εθελοντικά, σύντροφοι από τις ΚΟΒ. Τα κομματικά μέλη έρχονταν και παρέδιδαν τα λεφτά που μάζεψαν, καθώς και την προσωπική τους προσφορά - κόκκινα μεροκάματα στα οποία ανταποκρίθηκαν δεκάδες σύντροφοι.

Με το «κλείσιμο», στις 9 το βράδυ, ανακοινώθηκαν οι πρώτες σε ποσοστά κάλυψης του πλάνου 3 ΚΟΒ που ήταν, κατά σειρά, των ΕΒΕ (ποσοστό 44,83%) των Εκπαιδευτικών (44,04%), της Ενδυσης (42%).

Για την επίτευξη αυτού του στόχου είχε προηγηθεί προετοιμασία που περιλάμβανε:

-- Ουσιαστική συζήτηση στις ΚΟΒ με καταμερισμό πλάνων σε όλους τους συντρόφους αλλά και σε οπαδούς.

-- Πλατύ άνοιγμα στον περίγυρο των ΚΟΒ.

-- Εξορμήσεις σε γειτονιές, μαγαζιά, χώρους δουλειάς.

Σημαντικό ρόλο έπαιξε η άμιλλα που μπήκε μεταξύ των ΚΟΒ και η οποία είχε ως «βραβεία»: Η πρώτη ΚΟΒ τη σημαία της ΚΟ Λάρισας. Οι 2 πρώτοι σύντροφοι ή οπαδοί μια ετήσια συνδρομή ΚΟΜΕΠ και οι επόμενοι 2 βιβλία για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ.

Το επόμενο διάστημα όλες οι ΚΟΒ ετοιμάζουν μικρά γλέντια, ενώ διακινείται μαζικά το ημερολόγιο - έκδοση της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας του ΚΚΕ, που περιλαμβάνει ιστορικά γεγονότα - μάχες και αγώνες που δόθηκαν στην περιοχή.

Οπως δήλωσε στον «Ριζοσπάστη» ο Γιάννης Παντελίδης, μέλος του Γραφείου της ΤΕ Λάρισας του Κόμματος, «συνεχίσουμε το ίδιο απαιτητικά, μαχητικά, με ακόμα μεγαλύτερο άνοιγμα, με στόχο την υπερκάλυψη του πλάνου μας. Με αυταπάρνηση και πείσμα, θα τα καταφέρουμε».