Τετάρτη 5 Δεκέμβρη 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ο φετιχισμός των γκάλοπ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η αστεία απόπειρα του Κ. Λαλιώτη να δείξει, μέσω γκάλοπ που ο ίδιος παρήγγειλε, πλήρωσε και παρουσίασε, ότι χάρη στην τακτική του («σκληρό ροκ») έχει βελτιώσει το κλίμα προς όφελος του ΠΑΣΟΚ, ένα και μόνο πράγμα αποδείχνει: Τον πραγματικό ρόλο των δημοσκοπήσεων στη χειραγώγηση της «κοινής γνώμης». Μιας «κοινής γνώμης», που είναι, επίσης, επινόηση και δημιούργημα των επικοινωνιολόγων και των κατασκευαστών της και η οποία «ψηφίζει» συνήθως - ω του θαύματος! - όπως θα ήθελαν αυτοί που παρήγγειλαν τα γκάλοπ. Εχουν, μάλιστα, καταφέρει, ώστε τα γκάλοπ, όχι μόνο να αποτελούν «πολιτικό γεγονός», αλλά να καθορίζουν (διάβαζε να τραβούν από το μανίκι) τις ηγεσίες των κομμάτων, που είναι βέβαια «σαν έτοιμες από καιρό». Τα γκάλοπ έχουν φτάσει στο σημείο να υποκαθιστούν τη λαϊκή ετυμηγορία ανάμεσα στις εκλογικές αναμετρήσεις και, βέβαια, να διαμορφώνουν σε σημαντικό βαθμό τα αποτελέσματά τους. Είναι ένα καλό εργαλείο στα χέρια των αρχιτεκτόνων του συστήματος, αλλά δεν παύει να είναι ένα απλό εργαλείο. Το κακό γι' αυτούς είναι ότι πολλές φορές το ξεχνάνε και φτάνουν στο σημείο να το προσκυνάνε και να το λατρεύουν.

Δείπνο μηνυμάτων

«Ούτε κατά διάνοια η συμμετοχή του κ. Κληρίδη στο δείπνο στο σπίτι του Ρ. Ντενκτάς σημαίνει έστω και έμμεση αναγνώριση του κατοχικού καθεστώτος». Αυτό δήλωσε χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος στη Λευκωσία ανακοινώνοντας ότι ο Κύπριος Πρόεδρος αποδέχτηκε την πρόσκληση του Ντενκτάς να παρακαθήσει σε δείπνο στο σπίτι του προς τιμήν του ντε Σότο. Μα τότε γιατί πρόκειται; Υπήρχε, άραγε, καλύτερος τρόπος από το να σταλεί το μήνυμα ότι η κυπριακή κυβέρνηση είναι έτοιμη για όλα, ακόμα και να συζητήσει για τη νομιμοποίηση του άλλοτε(;) ψευδοκράτους;

Οι... προδιαγραφές

Γιατί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αλλά και η Τράπεζα της Ελλάδας, εισάγουν βαμβάκι από τρίτες χώρες και δεν προτιμούν το ελληνικό βαμβάκι, για την κατασκευή των τραπεζογραμματίων ευρώ, ρωτήθηκε προχθές ο Λ. Παπαδήμος, από το «Ρ». Και ιδού η απάντηση: «Δεν είμαι ειδικός στο θέμα. Απλώς γνωρίζω ότι τα υλικά κατασκευής του ευρώ έπρεπε να ικανοποιούν ορισμένες κοινές και αυστηρές προδιαγραφές. Στα πλαίσια αυτά οι κεντρικές Τράπεζες απευθύνθηκαν σε εξειδικευμένες εταιρίες που εκπλήρωναν τους όρους αυτούς».

Με άλλα λόγια, δηλαδή, ανέθεσαν τη δουλιά σε κάποιες «εξειδικευμένες εταιρίες» κι από κει και πέρα κανονίζουν οι «νόμοι της αγοράς». Βολεύει τις «εξειδικευμένες εταιρίες» και τη μεγιστοποίηση των κερδών τους, η εισαγωγή βάμβακος από την Ασία; Αυτό και κάνουν. Τι τις νοιάζει αυτές, για το ελληνικό ή το ισπανικό βαμβάκι και τους εκατοντάδες χιλιάδες βαμβακοπαραγωγούς. Στο κάτω κάτω της γραφής η ανταγωνιστικότητα είναι ο ιερός και απαραβίαστος νόμος της ΕΕ και της «παγκοσμιοποίησης» και όχι το εισόδημα, το σήμερα και το αύριο των μικρομεσαίων αγροτών...

Υ.Γ. Επειδή, όμως, ο κ. Παπαδήμος άφησε να αιωρείται η «υποψία», ότι το ελληνικό βαμβάκι δε διέθετε τις απαραίτητες προδιαγραφές, θα θέλαμε μια ξεκάθαρη απάντηση και γι' αυτό.

Εθιμοτυπία ... 100 δισεκ.

Ως «εθιμοτυπική» παρουσιάστηκε η πρόσφατη επίσκεψη του «ανθυπάτου» των ΗΠΑ στη χώρα μας, Τ. Μίλερ, στην «Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία» (ΕΑΒ), αλλά απ' ό,τι μάθαμε, στη συνάντησή του με τη διοίκηση της εταιρίας, άλλα πράγματα, καθαρά «εμπορικού» χαρακτήρα και περιεχομένου, συγκέντρωσαν το ενδιαφέρον των παραβρισκομένων. Οπως, για παράδειγμα, το υπό εξέλιξη πρόγραμμα αυτοπροστασίας των ελληνικών F-16, ύψους 100 δισεκ. δραχμών και για το οποίο έχουν δείξει ενδιαφέρον οι ΗΠΑ, με την εταιρεία «Λίτον» και το Ισραήλ, με αντίστοιχη εταιρία.

Σωστές δεν είναι οι πληροφορίες μας;

Τα κυβερνητικά τερτίπια...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Α, ΜΑΛΙΣΤΑ. Τώρα δεν υφίσταται θέμα αύξησης του ορίου συνταξιοδότησης των γυναικών μας, λέει ο Ροβέρτος Σπυρόπουλος! Οπως συμβαίνει συνήθως, παρερμηνεύτηκαν οι δηλώσεις του... Στο μεταξύ, «φλου» άφησε το θέμα προχτές ο Δημήτρης Ρέππας. Φαίνεται, πως ήταν η σειρά του να παίξει τον «κακό». Αν κανείς είναι ανυποψίαστος σε αυτό τον τόπο, θα μπορούσε να συμπεράνει ότι δεν ξέρουν τι θέλουν.

Το κακό είναι, όμως, ότι ξέρουν πάρα πολύ καλά τι θέλουν, όπως επίσης ξέρουν πολύ καλά ότι οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι δεν το θέλουν! Διότι την άνοιξη που μας πέρασε στις προτάσεις που έκαναν για την Κοινωνική Ασφάλιση ήταν σαφέστατοι οι κυβερνώντες.

Σωστά, λοιπόν, αντιλαμβάνεται κανείς το όλο θέμα ως «τεστ αντοχής» των κυβερνητικών προτάσεων για το Ασφαλιστικό. Το κακό είναι ότι μετά τη δοκιμή έρχεται και η προσπάθεια εφαρμογής.

ΠΙΟ ΙΣΧΥΡΗ διεθνώς θα είναι η Ελλάδα το 2004, λέει ο Σημίτης. Δεν έχουμε κανέναν λόγο όμως να τον πιστέψουμε. Αν έλεγε πως η Ελλάδα θα είναι πιο «ανίσχυρη εθνικώς», θα είχαμε πολλούς λόγους να το δεχτούμε.

Οσο για τα περί «νέου ξεκινήματος», που ακούσαμε, τι να πει κανείς... Ολο ξεκινάμε σε αυτή τη χώρα. Το πρόβλημα με αυτούς είναι ότι ποτέ δε φτάνουμε.

Ε ΝΑΙ, ΠΡΟΦΑΝΩΣ δεν αποτελεί στόχο των Ισραηλινών ο Γιάσερ Αραφάτ, όπως υποστηρίζουν. Τους πιστεύουμε. Στόχος τους είναι κάθε Παλαιστίνιος, μια και οι επιθέσεις που πραγματοποιούν δείχνουν ότι πάνε για ολοκληρωτική εξολόθρευση των πάντων.

Οσο γι' αυτόν τον περίφημο ΟΗΕ, κάνει πως δεν ακούει τις εκκλήσεις της Παλαιστίνης είτε για διεθνείς παρατηρητές είτε για προσπάθεια εκτόνωσης της κατάστασης. Μήπως κι αυτός αναγνωρίζει το δικαίωμα της αυτοάμυνας, για το οποίο μίλησε και ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ;


Γρηγοριάδης Κώστας

Βλέπετε, ορισμένες φορές δε χρειάζεται να πεις κάτι για να συμφωνήσεις με ένα έγκλημα. Αρκεί να σιωπήσεις όταν πρέπει και ακριβώς αυτό κάνει ο εν λόγω οργανισμός.

Τα ... πράσινα άλογα

Δεν ξέρουμε αν η νέα υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Β. Παπανδρέου μένει σε κάποιο από τα γραφικά - ακόμη - προάστια της Αθήνας. Πάντως, μια μελέτη του 1994 που παρουσίασε τον περασμένο Σεπτέμβρη ο τέως υπουργός Κ. Λαλιώτης, εμφανίζει την Αθήνα ως τη χειρότερη πρωτεύουσα της Ευρώπης από πλευράς χώρων πρασίνου και χώρων αναψυχής, καθώς σε κάθε κάτοικο αναλογούν μόλις 2,5 τετραγωνικά μέτρα πρασίνου. Αλλωστε, το 7ο Διαμέρισμα των - κατ' ευφημισμόν πλέον - Αμπελοκήπων, στο οποίο ανήκει το Κτήμα Θων και όπου, εδράζεται και το υπουργείο Περιβάλλοντος, είναι μια από τις γειτονιές της Αθήνας στις οποίες το πράσινο έχει κηρυχτεί είδος εν ανεπαρκεία.

Σύμφωνα με το ισχύον Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο της Αθήνας, οι «Αμπελόκηποι» έχουν έλλειψη χώρων πρασίνου 37.500 τετραγωνικών μέτρων, χωρίς σ' αυτά να συμπεριλαμβάνονται οι παιδικές χαρές, οι αθλητικοί χώροι, κ.λπ. Μια έλλειψη, που όπως αναφέρει και η Διεύθυνση Πολεοδομικού Σχεδιασμού του ΥΠΕΧΩΔΕ στην εισήγησή της προς το Συμβούλιο Χωροταξίας, σε καμία περίπτωση δεν καλύπτεται, ακόμη και αν ολόκληρος ο χώρος των 4.500 τ.μ. του εναπομείναντος κτήματος Θων γίνει πράσινο.

Γι' αυτό και η απόφαση της ηγεσίας του ΥΠΕΧΩΔΕ, να επιτρέψει την ανέγερση ενός ακόμη μεγαθηρίου στο χώρο αυτό, αποτελεί πρώτου μεγέθους έγκλημα κατά των χιλιάδων κατοίκων της περιοχής που ασφυκτιούν. Και δεν μπορεί η υπουργός ΠΕΧΩΔΕ να επικαλείται - δικαιολογημένα, έστω - τις παλινωδίες και την ανεκδιήγητη τακτική της πλειοψηφίας του Δήμου της Αθήνας στο συγκεκριμένο ζήτημα, για να δικαιολογήσει τη στάση της κυβέρνησης. Λύσεις υπήρχαν και υπάρχουν, αρκεί τόσο η πλειοψηφία του Δήμου και η κυβέρνηση να μην «αλληθώριζαν» μπροστά στο συμφέρον του Μπ. Βωβού. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, το κτήμα Θων να είχε απαλλοτριωθεί εδώ και χρόνια, πριν το αγοράσει ο Βωβός, αφού στο μεγαλύτερο τμήμα του ανήκε σε «κρατικοδίαιτους» φορείς που τους πληρώνουν οι κάτοικοι από τον κρατικό προϋπολογισμό. Θα μπορούσε ακόμη και τώρα να αγοραστεί στην τρέχουσα τιμή της αγοράς, που δεν ξεπερνά τα 4-5 δισ. δρχ.

Ομως, η υπουργός ΠΕΧΩΔΕ απέκλεισε κατηγορηματικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο, προχωρώντας μάλιστα σε διπλή πρόκληση προς το δημόσιο αίσθημα και την κοινή λογική. Εφτασε στο σημείο να δηλώσει ότι «το κράτος έχει δώσει πάρα πολλά δισεκατομμύρια για την ανάπλαση και τη βελτίωση της Αθήνας»!!! Προέβαλε μάλιστα και ως πρόσθετο επιχείρημα και τη διάταξη που επέβαλε το ΠΑΣΟΚ στο αναθεωρημένο Σύνταγμα που απαγορεύει να κρατούν οι Δήμοι υπό απαλλοτρίωση ιδιοκτησίες ιδιωτών πάνω από τρία χρόνια. Μια διάταξη - πρόκληση που αναγορεύει την ιδιοκτησία ορισμένων μεγαλοεργολάβων ως υπέρτατο αγαθό, πιο μεγάλο από τη ζωή και την ανάσα των πολιτών. Η κ. Παπανδρέου αδίστακτα, έστειλε με τις δηλώσεις της μήνυμα στους μεγαλοεργολάβους να τσιμεντώσουν όποιον ελεύθερο χώρο έχει ακόμη απομείνει στην πρωτεύουσα και τις άλλες πόλεις της χώρας. Την απάντηση ας τη δώσουν οι κάτοικοι που ασφυκτιούν...


Νίκος ΠΕΡΠΕΡΑΣ

«Βαρέα μέταλλα» και ταξική δύναμη

Γρηγοριάδης Κώστας

Στα «ψιλά» των εφημερίδων «πέρασε» η περιβαλλοντική μελέτη που παρουσιάστηκε προχτές στο Πανελλήνιο Ογκολογικό Συνέδριο. Σύμφωνα με τη μελέτη στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιά διαπιστώθηκε υπέρβαση της τάξης του 20%, σε σχέση με το όριο που ισχύει στην ΕΕ σε συγκέντρωση αιωρούμενων εισπνεύσιμων σωματιδίων από βαρέα μέταλλα στην ατμόσφαιρα. Ειδικά στο Πέραμα, η συγκέντρωση αυτών των σωματιδίων ήταν υψηλότερη κατά...400% από το όριο που ισχύει στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Είναι σίγουρο ότι κανενός αρμόδιου στην κυβέρνηση το αυτί δε θα ιδρώσει από τα παραπάνω συγκλονιστικά στοιχεία. Απλούστατα, γιατί έχουν «κοστολογήσει» πολύ φτηνά τη ζωή των «απόκληρων» που ζουν στο Πέραμα και τις εργατογειτονιές του Πειραιά. Δεν έχουν, όμως, σωστά υπολογίσει τη δύναμή τους και θα γίνει φανερό αυτό, όταν οι «απόκληροι» αποφασίσουν να τους βάλουν «στην άκρη» και να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους.

Υλοποιείται το σκάνδαλο...

Ολα δείχνουν ότι η κυβέρνηση θα τηρήσει όσα υποσχέθηκε στους Αμερικανούς και ο πρεσβευτής Τ. Μίλερ θα είναι αυτός που θα εγκαινιάσει τις νέες κτιριακές εγκαταστάσεις της πρεσβείας στο οικόπεδο που επί δεκαετίες καταπατούν οι ΗΠΑ, με τις ευλογίες των εκάστοτε ελληνικών κυβερνήσεων.

Παρά τις αποκαλύψεις του «Ρ», αλλά και το αναλυτικό ρεπορτάζ των συντακτών του «Ιού» της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» για το απίθανο σκάνδαλο, το αυτί των κυβερνώντων δε φαίνεται να ιδρώνει. Ανθρωπάκια των Αμερικανών αφεντάδων, χρόνια τώρα, η λέξη φιλότιμο έχει διαγραφεί από το λεξιλόγιό τους. Δυστυχώς, όμως, το φιλότιμο απουσιάζει και από το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού Τύπου -ηλεκτρονικού και έντυπου- που δε βγάζει τσιμουδιά για τη σκανδαλώδη αυτή υπόθεση. Βλέπετε οι περισσότεροι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, συνωστίζονται, από τη μια στο γραφείο του εκάστοτε Αμερικανού πρεσβευτή από την άλλη στα υπουργικά γραφεία. Οι «Ηρακλείς» του συστήματος, τι μπορούν να γράψουν για τη σαπίλα του;

Αριστερά με... τον Στ. Μάνο

Τον Στ. Μάνο πρότεινε προχτές το βράδυ για υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων ο Θ. Πάγκαλος. Και ο Αρ. Σπηλιωτόπουλος από τη ΝΔ συμφωνεί και επαυξάνει. Καμία έκπληξη. Ολα τα μεγάλα νεοφιλελεύθερα πνεύματα συναντώνται και υποκλίνονται μπροστά στον «πρωτοπόρο». Και την άλλη μέρα ο Πάγκαλος παρέδιδε μαθήματα για τη σύγχρονη Αριστερά...

Πέρα, από τον εξόφθαλμο ευτελισμό των λέξεων και των νοημάτων, καθώς προσπαθούν να τα φέρουν όλα στα μέτρα τους, θα συμπληρώναμε, ότι η Αριστερά ποτέ δεν είχε σχέση με τους γελωτοποιούς και το υπηρετικό προσωπικό της άρχουσας τάξης.

Ο «καλός», ο «κακός» και ο άσχημος

Ολοι τους έχουν πάρει μυρουδιά. Μόνον η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ συνεχίζει να κοιμάται τον ύπνο του «αφελούς». Γράφει χθες ο «Νεόκοπος» των «Νέων», με τίτλο «Γουέστερν», παίρνοντας αφορμή από τις προχθεσινές δηλώσεις του υφυπουργού Εργασίας:

«Κύριε Διευθυντά,

Στο Ασφαλιστικό, γνωρίζουμε τον "καλό" - είναι ο κ. Ρέππας. Μάθαμε τον "κακό" - είναι ο κ. Σπυρόπουλος. Λείπει ο άσχημος, αλλά αυτός μάλλον θα είναι ο διάλογος».

Προς Ηλία Κανέλλη

εφημερίδα «Το Βήμα»

Μπορείτε, σας παρακαλούμε, να μας εξηγήσετε συγκεκριμένα τι σημαίνει «οι αγρότες οφείλουν να παραγάγουν ανταγωνιστικά προϊόντα» και πώς αυτό θα γίνει πράξη;

ΥΓ: Παρεμπιπτόντως, σας πληροφορούμε ότι η καλλιέργεια του βαμβακιού δε χρειάζεται πολύ νερό. Αν δε μας πιστεύετε, ρωτήστε και κάποιον γεωπόνο...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ο στόχος ξεκάθαρος

Η κυβέρνηση έχει μια συγκεκριμένη αποστολή να εκτελέσει στη βάση μιας πολιτικής επίσης συγκεκριμένης, ξεκάθαρης, αδιαμφισβήτητης για τα στελέχη της και την οικονομική ολιγαρχία που υπηρετούν. Στόχος τους είναι η ανατροπή του κοινωνικο-ασφαλιστικού συστήματος, έτσι που και αυτό να υπηρετεί τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, δηλαδή την παραπέρα μείωση της αξίας της τιμής της εργατικής δύναμης. Οπως συμβαίνει πάντοτε στην ταξική αντιπαράθεση, έτσι και τώρα το «αντίπαλο δέος» δεν είναι άλλο από τη συγκροτημένη, αποφασιστική, ενωτική πάλη των υποψήφιων θυμάτων: Της εργατικής τάξης αλλά και των άλλων φτωχομεσαίων λαϊκών στρωμάτων.

Η κυβέρνηση, που την άνοιξη εμφανίστηκε να κλονίζεται από τη μαζική-αγωνιστική αντίδραση των εργαζομένων, επανέρχεται αυτή τη φορά πιο προσεκτικά. Μάζεψε τις δυνάμεις της, επανασχεδίασε την τακτική της - όχι το στόχο της - ενεργοποίησε τους συμμάχους της, αναδιάρθρωσε το επιτελείο της στο αρμόδιο υπουργείο. Ολα ετοιμάστηκαν και η νέα επίθεση άρχισε. Επίσημες τοποθετήσεις κυβερνητικών στελεχών είναι σκόπιμα αόριστες, υποκρύπτουν αιχμές, αλλά αποφεύγουν την ξεκάθαρη δήλωση. Το ζήσαμε ξανά χτες και προχτές οπότε φούντωσε το θέμα για σύνταξη στις γυναίκες στα 65. Ο φιλικός της Τύπος μεγεθύνει, υποβαθμίζει, υπερβάλλει, δέχεται διαψεύσεις, με τρόπο συντονισμένο, με σκοπό καθορισμένο: Την πρόκληση σύγχυσης, τη «φοβέρα» τη μια μέρα και την «ανακούφιση» από τη διάψευση του χειρότερου σεναρίου, την επόμενη. «Κρύο» και «ζεστό» εναλλάξ, ώστε ο κόσμος που αγωνιά, να καμφθεί, μπερδεμένος και απογοητευμένος. Την ίδια στιγμή, οι «εφεδρείες» των συνδικαλιστικών ηγεσιών εργάζονται ακούραστα. Τη μια μέρα αναδεικνύουν το ζήτημα της χρηματοδότησης, μετά το παραμερίζουν και μιλούν για τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης. Με μεθοδικότητα υπερτονίζουν σημεία του Ασφαλιστικού για να τα υπονομεύσουν λίγο μετά. Ποια είναι τα βασικά προαπαιτούμενα; Ισως στο τέλος κανείς να μην τα θυμάται. Ολοι όμως θα θυμούνται ότι το ζητούμενο είναι ο... «κοινωνικός διάλογος»!

Λένε τα κυβερνητικά στελέχη: «Δεν ανακοινώνουμε τίποτα, θα αναιρούσαμε τη συμφωνία για ειλικρινή διάλογο εφ' όλης της ύλης». Μόνο που δεν υπάρχει τέτοια συμφωνία κι ας τη θεωρούν όλοι «αυτοί» δεδομένη. Οι κοινωνικοί και πολιτικοί «εταίροι» δηλώνουν πανέτοιμοι να ακούσουν τι θα χάσουν οι εργαζόμενοι, να συζητήσουν γι' αυτό, να επιλέξουν σενάρια. Αυτό όμως δεν ισχύει για τους ίδιους τους εργαζόμενους, που δε θα δεχτούν παθητικά τις ανατροπές δικαιωμάτων τους. Η επίθεση στα κοινωνικο-ασφαλιστικά δικαιώματα έχει στόχο να μην αφήσει τίποτα όρθιο. Οι ακριβείς ρυθμίσεις μπορεί να είναι εκείνες ή οι άλλες, αλλά θα υπηρετούν τον ίδιο σκοπό. Οι εργαζόμενοι όμως δεν έχουν συμφωνήσει σε τίποτα. Μονάχα ένα πράγμα μπορεί να τους βρει σύμφωνους: Η προστασία και διεύρυνση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων τους. Κι αυτή τη συμφωνία παλεύουν για να τη στεριώσουν οι ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, που ακούραστα καλεί σε αγώνα για Υγεία και Ασφάλιση με βάση τις σύγχρονες ανάγκες και με το κόστος στους εργοδότες.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ