Εχουμε αναφερθεί ξανά στην ιστοσελίδα που αυτοαποκαλείται «εργατικός» αγώνας. Η εν λόγω ιστοσελίδα φιλοξενεί μόνο κείμενα ενάντια στην πολιτική του ΚΚΕ. Οι συντάκτες τους θα ήθελαν ένα ΚΚΕ σαν τα μούτρα τους, δηλαδή να πίνει νερό στο όνομα της επανάστασης και του σοσιαλισμού, ενώ στην πράξη να καλεί σε συνεργασία με την αστική τάξη και τους οπορτουνιστές, γιατί η επανάσταση μπορεί να γίνει μόνο μαζί τους... δηλαδή ποτέ!

Η ιστοσελίδα όσο και αν θέλει να κρυφτεί ο οπορτουνισμός δεν την αφήνει. Ποιοι έχουν πάρει αγκαλιά τον «εργατικό» αγώνα; Το left.gr (το επίσημο site του ΣΥΡΙΖΑ), το tvxs.gr (site του Κούλογλου...), το iskra.gr (του Λαφαζάνη) και άλλα site που τόσο πολύ «πονάνε» το ΚΚΕ. Τόσο πολύ που ο καλύτερος από αυτούς λέει τουλάχιστον 3 φορές τη μέρα ότι το ΚΚΕ είναι «σεχταριστικό», «δογματικό» και άλλα τέτοια. Αυτοί αναδημοσιεύουν κείμενα του «Εργατικού» Αγώνα.

Και όχι μόνο. Ο αστικός Τύπος έχει ουκ ολίγες φορές αξιοποιήσει και αναπαραγάγει τα γραπτά τους: Από την «Εφημερίδα των Συντακτών» και το «Βήμα», μέχρι την «Ελλάδα αύριο»... Και ο κατάλογος δεν τελειώνει εδώ. Ο γνωστός για τα αγνά αισθήματα που τρέφει για το ΚΚΕ, ο Αδωνις Γεωργιάδης, αφού του στάλθηκε στο twitter link (σύνδεσμος) με την ιστοσελίδα που αναπαράγει την κριτική του «εργατικού» αγώνα για το σχέδιο Καταστατικού για το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ, το έκανε και αυτός retweet (επαναπροώθηση)!!! Μαζί τους και ο Αδωνις γράφει: «Πιο συντηρητικό το καταστατικό του ΚΚΕ». Μιλάμε τέτοιος «πόνος» για το Καταστατικό του ΚΚΕ.

ΥΓ: Δεν αξίζει να σχολιάσει κανείς το πώς γίνεται είδηση μία ανώνυμη μπαρούφα που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο (άλλωστε δεν είναι η πρώτη που θα κυκλοφορήσει ευρέως για να νομιμοποιηθεί). Αλλά μπορούμε να θυμηθούμε και κάτι άλλες εποχές που διάφοροι εχθροί του ΚΚΕ έδιναν το χέρι τους στους οπορτουνιστές που ήθελαν να μεταλλαχθεί το ΚΚΕ σε κόμμα διαχείρισης. Γνωστή η τακτική τους. Ας γνωρίζουν ότι ούτε αυτή τη φορά θα τους περάσει.

Στα 22 εκατ. ευρώ υπολογίζουν την επιβάρυνσή τους, από τη μετακύλιση στα τιμολόγια της ΔΕΗ του κόστους εκπομπής ρύπων, οι ενεργοβόρες βιομηχανίες και ζητούν από την κυβέρνηση να λάβει μέτρα αντιστάθμισης της δαπάνης, όπως εξάλλου προβλέπει και σχετική οδηγία της ΕΕ!

Οι απαιτήσεις αυτές δεν προκαλούν μόνο επειδή την ίδια περίοδο ετοιμάζονται ανελέητες ανατιμήσεις για τα νοικοκυριά, αλλά και επειδή προέρχονται από τους υπέρμαχους της «ελεύθερης» αγοράς, τους αρνητές κάθε κρατικής «παρέμβασης» που καταγγέλλουν τη «σοβιετικού τύπου» οικονομία!!!

Για μια ακόμη φορά αποκαλύπτεται η υποκρισία των μεγαλοεπιχειρηματιών. Που όταν είναι να βάλουν το χέρι στην τσέπη, έστω για να βγάλουν κάποια «ψίχουλα» ή καλούνται να συμμορφωθούν με κάποιους ελάχιστους κανόνες λειτουργίας, φωνάζουν για τον ...κρατικό παρεμβατισμό. Τον οποίο απαιτούν και αξιώνουν και κανένα πρόβλημα δεν έχουν μαζί του, όταν θέλουν να τους υπηρετήσει για να κερδίσουν ακόμη περισσότερα.

Θέλουν «απελευθερωμένα» τα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος, αλλά μόνο για το λαό. Επειδή οι ίδιοι, τάχα προσφέρουν στην εθνική οικονομία και στην απασχόληση. Οι εργαζόμενοι όμως προσφέρουν πολύ περισσότερα στην οικονομία και είναι οι μόνοι που έχουν δικαίωμα στη διαρκή ηλεκτροδότηση. Τα αφεντικά είναι μόνο φύρα, αχρείαστοι ενδιάμεσοι που αρπάζουν τον μόχθο του λαού.

Μια χώρα και μια μεγαλούπολη αποτυπώνεται με ακρίβεια και με καταλυτικό χιούμορ από την πένα ενός από τους σημαντικότερους συγγραφείς της αμερικανικής λογοτεχνίας, ο οποίος καταφέρνει να μεταφέρει στον αναγνώστη του σήμερα το κοινωνικό και ιστορικό αποτύπωμα μιας ολόκληρης χώρας, σε μια καθοριστική για την ιστορική εξέλιξή της εποχή. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Επισταμένα ο Μούρσι, και οι ισλαμιστές «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» από τους οποίους προέρχεται, αποφεύγουν ν' αναφερθούν στα μέτρα που συνοδεύουν τη χορήγηση του δανείου, στα οποία περιλαμβάνονται η αύξηση των τιμών σε πολύ βασικά προϊόντα, καθώς και η δραστική μείωση έως κατάργηση των κρατικών βοηθημάτων, με τα οποία συντηρείται ένα πολύ μεγάλο τμήμα του πληθυσμού που ζει στα όρια ή κάτω από τα όρια της φτώχειας. Εκτός από το ΔΝΤ, η αιγυπτιακή ηγεσία έχει ήδη συμφωνήσει για βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, ύψους δύο δισεκατομμυρίων ευρώ, ενώ η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανοικοδόμησης και Ανάπτυξης χορηγεί άλλα δύο δισεκατομμύρια, φυσικά όχι με το αζημίωτο αλλά με αντάλλαγμα επίσης σειρά αντιλαϊκών μέτρων και περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις.

Η συνεργασία του προηγούμενου καθεστώτος Μουμπάρακ με το ΔΝΤ, και τα αντιλαϊκά μέτρα που προέκυψαν από αυτήν, ήταν ένα από τα βασικά ζητήματα που πυροδότησαν τη λαϊκή οργή εναντίον του, στις αρχές του 2011, που στην συνέχεια χειραγωγήθηκε από το τμήμα εκείνο της αστικής τάξης που ανέλαβε να διαχειριστεί σε βάρος του λαού τον πλούτο της χώρας.