Μας έχουν «γανώσει» το κεφάλι όλες αυτές τις μέρες με τα «κρίσιμα ραντεβού», τα «τεστ» και τα «χρονοδιαγράμματα» για τα νέα αντιλαϊκά μέτρα που θα ληφθούν από τις πρώτες μέρες του 2010 μέχρι το καλοκαίρι. Κάθε μέρα, εικοσιτέσσερις ώρες το 24ωρο, βομβαρδίζεται η «κοινή γνώμη» με ημερομηνίες και μέτρα, σε μια εξόφθαλμη προσπάθεια η νέα αντιλαϊκή λαίλαπα να περάσει ως κάτι αναπόφευκτο και φυσιολογικό. Από τη μείωση των μισθών και των συντάξεων και την αύξηση των έμμεσων φόρων μέχρι τις ανατροπές στο Ασφαλιστικό και το Εργασιακό, όλα εμφανίζονται ως «υπερ-ώριμα» μέτρα, που όχι απλά είναι ανάγκη να ληφθούν, αλλά έχουν ήδη καθυστερήσει και πρέπει να επισπευσθούν. Οι εργαζόμενοι, που έχουν δει πολλές φορές το ίδιο έργο να παίζεται και ξέρουν το «τέλος» του, όχι μόνο δε «μασάνε», αλλά (πρέπει να) σκέφτονται ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση. Πώς θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να οργανώσουν την πάλη τους για να διεκδικήσουν όλα αυτά που τους ανήκουν. Το μόνο χρονοδιάγραμμα που έχει σημασία για το ταξικό - λαϊκό κίνημα είναι αυτό που αλλάζει τους συσχετισμούς μέσα στους χώρους δουλειάς σε όφελος των συμφερόντων τους, που σημαίνει τσάκισμα του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, που πολιτικοποιεί τους αγώνες και φέρνει στην πρώτη γραμμή το στόχο για ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής και των κομμάτων που την στηρίζουν, την εξουσία του κεφαλαίου. Αυτό τους απασχολεί, αυτή είναι η αληθινή αγωνία τους και για αυτό κρίνονται καθημερινά.
«Σπατάλη» το δικαίωμα σε δωρεάν συγγράμματα!
Η ΓΓ της Ομοσπονδίας των πανεπιστημιακών (ΠΟΣΔΕΠ) Ευγενία Μπουρνόβα, που ανήκει σε μια εκ των παρατάξεων που στηρίζει ο ΣΥΝ στους πανεπιστημιακούς (ΑΡΜΕ) έδωσε χτες συνέντευξη στην εφημερίδα «Τα Νέα» και μεταξύ άλλων ρωτήθηκε για τα συγγράμματα (σ.σ. τα συγγράμματα που συνεχίζουν να διανέμονται δωρεάν στους φοιτητές, παρά τον περιορισμό στη δωρεάν διανομή που έχει επιφέρει ο νόμος - πλαίσιο). Η απάντησή της ήταν η εξής: «Η κυβέρνηση πρέπει να σταματήσει αυτή τη σπατάλη πόρων και να χρηματοδοτήσει τις βιβλιοθήκες και τα σπουδαστήρια»! Δηλαδή το να παίρνει κάθε φοιτητής δωρεάν τα συγγράμματα που χρειάζεται για τις σπουδές του είναι κατά την κυρία καθηγήτρια... «σπατάλη πόρων»!
Είναι κάλπικο το δίλημμα ενίσχυση βιβλιοθηκών ή δωρεάν συγγράμματα. Και τα δύο πρέπει να χρηματοδοτούνται. Και, βεβαίως, δεν είναι η μόνη από το συγκεκριμένο πολιτικό χώρο που τάσσεται υπέρ αυτής της άποψης. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γρηγόρης Ψαριανός έχει καταθέσει δύο φορές Ερώτηση στη Βουλή, ζητώντας τη μια να εφαρμοστεί ο νόμος - πλαίσιο που περιορίζει τη δωρεάν διανομή συγγραμμάτων και την άλλη να προωθηθεί πρόγραμμα που θα βάζει τα συγγράμματα στο ίντερνετ, αντί να διανέμονται εντύπως δωρεάν. Και καλά, πες ότι αυτός δεν ξέρει πως δεν μπορεί ένας φοιτητής να διαβάσει τις εκατοντάδες σελίδες των πανεπιστημιακών συγγραμμάτων στην οθόνη ενός υπολογιστή. Αλλά, ούτε η κυρία καθηγήτρια το ξέρει;
Ολα τα ξέρουν. Απλά, όπως είπε η Ευ. Μπουρνόβα, θεωρούν «σπατάλη» το δικαίωμα των φοιτητών σε δωρεάν συγγράμματα.
Πάντα παρών στα ιμπεριαλιστικά σχέδια
Καμία έκπληξη δεν προκαλεί η πομπώδης προσφώνηση του υπουργού Εξωτερικών της Σερβίας, που αποκάλεσε τον Γ. Παπανδρέου «μεγαλόψυχο άνδρα, ο οποίος όποτε η Σερβία τον χρειάστηκε ήταν παρών». Πρώτα απ' όλα, γιατί πράγματι ο Ελληνας πρωθυπουργός, όπως σωστά θυμήθηκε ο Β. Γιέρεμιτς ήταν μεταξύ των πρωταγωνιστών «στην ειρηνική επανάσταση» και την «εγκαθίδρυση της δημοκρατίας» στη Σερβία, εννοώντας βέβαια το πραξικόπημα των ιμπεριαλιστών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ για την ανατροπή της τότε νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης της χώρας. Επίσης, ο Γ. Παπανδρέου, αυτό δεν το ανέφερε ο Σέρβος ΥΠΕΞ, ήταν «παρών» στους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς που ματοκύλησαν το πρώην γιουγκοσλαβικό λαό και τον γύρισαν πολλές δεκαετίες πίσω. Και κάτι ακόμα. Τα ίδια θερμά λόγια ο Β. Γιέρεμιτς είπε πρόσφατα στην Χ. Κλίντον που την προσκάλεσε, μάλιστα, να επισκεφτεί το Βελιγράδι...
Στόχος ο «εχθρός λαός»
Το πρόσφατο περιστατικό με την κακοποίηση του μετανάστη από τη Χιλή, που κρατούνταν στο Αστυνομικό Τμήμα της Ακρόπολης, έδειξε για άλλη μια φορά μέχρι πού μπορούν να φτάσουν τα λεγόμενα κρούσματα κατάχρησης εξουσίας από τα αστυνομικά όργανα, τα οποία βέβαια έχουν εντολές να εφαρμόζουν πολιτικές μηδενικής ανοχής στη ράχη των μεταναστών, των προσφύγων, αλλά και γενικότερα. Αλλωστε, με μηδενική ανοχή αντιμετώπισαν τους μεταλλεργάτες της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, με μηδενική ανοχή αντιμετωπίζουν όσους «ελέγχουν» καθημερινά στους δρόμους - ιδιαίτερα πριν από συγκεντρώσεις και κινητοποιήσεις - ή όσους προσάγουν σωρηδόν ως εν δυνάμει εγκληματίες. Ετσι «φτιάχνονται» οι άνθρωποι των μηχανισμών προστασίας του πολίτη. Γιατί χωρίς τέτοιους, καταστολή δύσκολα γίνεται. Και όσα λέει ο Μ. Χρυσοχοΐδης για πάταξη της «αυθαιρεσίας» είναι για το θεαθήναι. Δικές του κατασκευές και της κυβέρνησής του από την προηγούμενή του θητεία στη «Δημόσια Τάξη» είναι, έτσι τους θέλουν, για να εφαρμόζουν την πολιτική της μηδενικής ανοχής.
Το περιστατικό ήρθε ακριβώς τη στιγμή που το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (όπου προστασία σημαίνει τσάκισμα των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών και προστασία των πλουτοκρατών από τους λαϊκούς αγώνες) εγκαινίασε το θεσμό του αστυνομικού της γειτονιάς. Ξεκινώντας την εφαρμογή της πολιτικής της προληπτικής καταστολής που εξήγγειλε από τον περασμένο Οκτώβρη η κυβέρνηση. Επιδίωξη, η ένταση της αστυνομοκρατίας, η ανοχή και αποδοχή της από τα λαϊκά στρώματα και η καλλιέργεια ψυχολογίας χαφιεδισμού, στο όνομα της αντιμετώπισης της εγκληματικότητας. Το κράτος των αστών με τα κατασταλτικά του όργανα από τώρα και στο εξής θα επιδιώκει τη συμμετοχή των ανθρώπων του μόχθου στον ...αγώνα για την πάταξη της εγκληματικότητας, ενώ όλ' αυτά τα μέτρα στρέφονται εναντίον τους.
Με το βλέμμα στραμμένο στον εσωτερικό εχθρό και χρησιμοποιώντας με έντεχνο «επικοινωνιακό» τρόπο το έγκλημα, που είναι συνυφασμένο με τον καπιταλισμό (άλλωστε, οργανωμένο έγκλημα χωρίς οργανωμένη επιχείρηση δεν μπορεί να υπάρξει), η κυβέρνηση καθιερώνει τη λεγόμενη συμμετοχικότητα στην καταστολή για να επιβληθεί αυτή η πολιτική αντιμετώπισης των «κρίσεων». «Κρίσεις», όμως, για το καθεστώς αποτελούν και οι απεργίες, οι καταλήψεις, η συνδικαλιστική δράση, οι λαϊκοί αγώνες. Σε στενή συνεργασία με τις αρχές θα βρίσκονται τα Τοπικά Συμβούλια Πρόληψης Παραβατικότητας, το Κεντρικό Συμβούλιο Πρόληψης Παραβατικότητας, οι Δημοτικές Αστυνομίες, οι τοπικοί φορείς, που θα κάνουν «συλλογή και αξιοποίηση πληροφοριών αστυνομικού ενδιαφέροντος». Δημιουργούν πρόθυμους που θέλουν να συνεργαστούν πιο στενά με τις αρχές ασφαλείας. Χαφιέδες δηλαδή. Το ...πακέτο της καταστολής περιλαμβάνει «επιχειρησιακές βελτιώσεις» για την αντιμετώπιση των διαδηλώσεων αλλά και «προγράμματα προστασίας κρίσιμων υποδομών», όπου σε μια σειρά δημόσιων ή ιδιωτικών επιχειρήσεων θα επιβληθούν διαρκή «μέτρα ασφάλειας». Που σημαίνει ότι το δικαίωμα να κινητοποιηθούν και να διεκδικήσουν οι εργαζόμενοι στους αντίστοιχους χώρους όχι μόνο αμφισβητείται αλλά και εμποδίζεται αφού το ποινικοποιούν.
Τα παραπάνω μέτρα θέτουν σε στενότερο αστυνομικό κλοιό τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των εργαζομένων. Η πλουτοκρατία θωρακίζει περισσότερο την εξουσία της. Αυξάνει και εντείνει την καταστολή ενάντια στο μαζικό λαϊκό κίνημα. Οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν τα μέτρα τους και να αντισταθούν παλεύοντας μέσα από το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα ενάντια στην πολιτική αυτή.
Γιώργος ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ
Υποκρισία και αποπροσανατολισμός...
Παπαγεωργίου Βασίλης
Α, ΕΝΤΑΞΕΙ! Τώρα εκτός από το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία «διψάει» για «διαφάνεια» και «άπλετο φως» σε όσα θα απασχολήσουν τις εξεταστικές επιτροπές της Βουλής (ξέρετε, «Ζήμενς», «Βατοπέδι», «ομόλογα» κλπ.)!
Οπότε πλέον εμείς μπορούμε να είμαστε ήσυχοι περί του ότι θα μάθουμε τα πάντα για τις υποθέσεις αυτές και κυρίως τις πραγματικές αιτίες τους. Ναι ...καλά!!!
Λες και δεν είδαμε τα τελευταία χρόνια τι έκανε και ο ένας και ο άλλος! Ημασταν ...αλλού όταν η ΝΔ φρόντισε να παραγράψει ποινικές ευθύνες ή όταν το ΠΑΣΟΚ «έκανε την πάπια» στις περιπτώσεις που εμπλεκόταν;
'Η μήπως δε βλέπαμε πως και οι δύο ...άλλαζαν την κουβέντα όταν το θέμα έφτανε στην καρδιά του προβλήματος, δηλαδή την ασύδοτη δράση του ιδιωτικού κεφαλαίου;
Αλλωστε εδώ θα είμαστε και τώρα και θα διαπιστώσουμε πάρα πολύ καλά τι θέλουν και οι δύο να πετύχουν από αυτή την κατάσταση: Πολλές «αστυνομικές» ιστορίες και καμία αμφισβήτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου...
Το έργο μάλλον το έχουμε ξαναδεί και όποιος έχει (λίγο) μυαλό καταλαβαίνει τι συμβαίνει (και) αυτήν τη φορά.
ΠΕΡΙΠΟΥ 20 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ευρώ το χρόνο κοστίζει η αντιμετώπιση της «πλούσιας» αεροπορικής δραστηριότητας των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στο Αιγαίο όπως διαβάζουμε. Οντως ...πολλά λεφτά.
Πολύ λιγότερα όμως από όσα κοστίζουν οι δαπάνες για το ΝΑΤΟ και για την αποστολή ελληνικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν και αλλού. Τα ίδια χρήματα - μπορεί και περισσότερα - χρειάζονται μέσα σε ...ένα μόνο μήνα.
Μήπως αυτό ...κάτι λέει για το «από πού» πρέπει να ξεκινήσουν - και μάλιστα άμεσα - οι περικοπές των εξοπλιστικών δαπανών;
Εκτός αν η Ελλάδα έχει ...ζωτικά συμφέροντα στην Κεντρική Ασία, την Ανατολική Αφρική τα οποία εμείς οι αδαείς αδυνατούμε να κατανοήσουμε.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Κανένα βήμα πίσω
Παπαγεωργίου Βασίλης
Το βαθμό «προθυμίας» των εργαζομένων και των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων να αποδεχθούν «νέες θυσίες», διάβαζε τα νέα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, επιχειρούν να «σφυγμομετρήσουν»(;) δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται το τελευταίο διάστημα. Δε διστάζουν μάλιστα να θέτουν ερωτήματα όπως «τι από τα παρακάτω θα είσαστε διατεθειμένος να υποστείτε για να αποφευχθεί η χρεοκοπία της ελληνικής οικονομίας το 2010: περισσότερη εργασία χωρίς αύξηση αποδοχών, περισσότερους φόρους, μείωση του χρόνου εργασίας με μείωση αποδοχών...»(!). Στην πραγματικότητα βέβαια επιδιώκουν να καταγράψουν την απήχηση και τα αποτελέσματα της ενορχηστρωμένης και παρατεταμένης επίθεσης που έχει ξεκινήσει εδώ και μήνες, προκειμένου να πειθαναγκαστεί η «κοινή γνώμη» στην «ανάγκη» λήψης σκληρών και επώδυνων μέτρων είτε στο όνομα να μη χρεοκοπήσει τάχα η χώρα είτε για να βγει από την κρίση «ομαλά», είτε... Οι εργαζόμενοι όμως δεν έχουν το παραμικρό περιθώριο να κάνουν έστω και ένα βήμα πίσω. Τίποτα χειρότερο δεν υπάρχει από το να «λυγίσει» ο εργαζόμενος στην πρωτοφανή, είναι αλήθεια, ιδεολογική τρομοκρατία και να αποδεχθεί, έστω και στο ελάχιστο, τη λογική ότι «πρέπει» ή «είναι ανάγκη» να κάνει ορισμένες «θυσίες», όπως τους καλούν και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που χρόνια τώρα είναι φορείς τέτοιων απόψεων υποταγής της εργατικής τάξης στην πολιτική και την ιδεολογία της αστικής τάξης. Εκτός των άλλων, γιατί οι εργαζόμενοι είναι οι μόνοι που έχουν κάνει θυσίες όλα τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και επειδή δεν πρόκειται να σταματήσουν να τους ζητάνε διαρκώς θυσίες, μέχρι να αποφασίσουν να ορθώσουν το ανάστημά τους και να πουν: Φτάνει, δώσαμε, τώρα θα πάρουμε αυτά που μας ανήκουν!
«Διαρκής πόλεμος» κατά των λαών
Μόνο τυχαίο δεν είναι βέβαια το γεγονός ότι η νέα δεκαετία ξεκινά, όπως η προηγούμενη, μέσα σε κλίμα τρομολαγνίας, με αφορμή αυτή τη φορά την αποτυχημένη απόπειρα σε αεροσκάφος ανήμερα τα Χριστούγεννα. Καθόλου τυχαίο δεν είναι επίσης ότι το κλίμα τρομουστερίας τροφοδοτείται από τις κινήσεις της «Αλ Κάιντα», ο αρχηγός της οποίας δέκα χρόνια τώρα, όλως τυχαίως, παραμένει ασύλληπτος... Ο τρόπος που «απάντησε» η κυβέρνηση των ΗΠΑ στην τελευταία απόπειρα δείχνει καθαρά ότι ο Μπ. Ομπάμα όχι μόνο δεν εγκατέλειψε τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» που είχε ξεκινήσει ο προκάτοχός του Τζ. Μπους, αλλά είναι αποφασισμένος να τον συνεχίσει ακριβώς γιατί υπηρετεί την ίδια ιμπεριαλιστική πολιτική και τους ίδιους στόχους. Το κλίμα τρομολαγνίας αξιοποιείται στο έπακρο για να δικαιολογείται ο διαρκής πόλεμος κατά των λαών και στο πλαίσιο αυτό το άνοιγμα νέων μετώπων (π.χ. Υεμένη), η λήψη νέων κατασταλτικών μέτρων και μηχανισμών (π.χ. σαρωτές πλήρους απεικόνισης του ανθρώπινου σώματος στα αεροδρόμια) ώστε να κρατιούνται δεμένοι χειροπόδαρα οι λαοί. Δεν πρόκειται όμως να τους περάσει ακριβώς επειδή όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται ότι ο πραγματικός στόχος του πολέμου κατά της τρομοκρατίας είναι οι ίδιοι οι λαοί.
Αναπομπές άνευ αντικρίσματος
Η υπουργός Υγείας Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου παρέπεμψε στο γενικό επιθεωρητή Υγείας Μιχάλη Σαμπατακάκη το χτεσινό δημοσίευμα της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» σχετικά με έγγραφα που αναφέρονταν σε κύκλωμα φαρμάκων, με την εντολή της άμεσης και πλήρους διερεύνησης του θέματος.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα έχουν φτάσει στα χέρια του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου non papers με βάση τα οποία καταγγέλλεται ότι προωθούνταν πολλά φάρμακα μέσω των ιδιωτικών και δημόσιων νοσοκομείων, με τη συνδρομή διοικητών νοσοκομείων, γιατρών και φαρμακοποιών. Δηλαδή τα non papers δε λένε δα και τίποτε σημαντικά διαφορετικό απ' ό,τι διαπιστώνεται από καιρού εις καιρόν μέσα σε ένα άγρια εμπορευματοποιημένο σύστημα Υγείας, όπως στην Ελλάδα.
Οσα λοιπόν ανεπίσημα - αλλά και επίσημα - χαρτιά να φτάσουν στον πρωθυπουργό δεν πρόκειται να χτυπηθεί η γενεσιουργός αιτία τέτοιων φαινομένων, όσο η υγεία και το φάρμακο αντιμετωπίζονται ως εμπορεύματα με σκοπό την αποκόμιση κερδών. Μια τέτοια κατάσταση μπορεί να διορθωθεί μόνο αν υπάρξει ριζική ανατροπή, όπου θα δημιουργηθεί ένα αποκλειστικά ενιαίο δημόσιο σύστημα υγείας, χωρίς καμιά επιχειρηματική δραστηριότητα, στα πλαίσια του οποίου τα φάρμακα θα παρέχονται δωρεάν σε όσους τα έχουν ανάγκη.
Ο αγώνας της αγροτιάς
Η αντιαγροτική πολιτική τη ΕΕ και των κυβερνώντων έχει οδηγήσει σε αναβρασμό τη μικρομεσαία αγροτιά. Χρόνο με το χρόνο τα προβλήματα όλο και οξύνονται και οι φτωχοί και μικροί αγρότες οδηγούνται με γοργούς ρυθμούς στην εξαθλίωση και το ξεκλήρισμα. Ετσι, με απόφαση στην τελευταία πανελλαδική σύσκεψη της ΠΑΣΥ, το συνεπές αγωνιστικό αγροτικό κίνημα συντονίζεται σε πανελλαδικό επίπεδο, ενώ βρίσκεται σε ετοιμότητα να προχωρήσει σε κινητοποιήσεις μέσα στο Γενάρη, με διεκδικητικό πλαίσιο που προβάλλει άμεσες και ουσιαστικές λύσεις και δίνει προοπτική στον αγώνα.
Το 2010 φέρνει από χέρι ακόμα χειρότερα μέτρα για τη μικρομεσαία αγροτιά, αφού εκτός των άλλων ξεκινάει φέτος και η εφαρμογή των νέων αντιαγροτικών αποφάσεων του ελέγχου «υγείας» της ΚΑΠ, που ψήφισε η ΝΔ και εφαρμόζει το ΠΑΣΟΚ. Μέτρα όπως το κόψιμο των επιδοτήσεων για όσους παίρνουν μέχρι 400 ευρώ επιδότηση ή καλλιεργούν μέχρι 10 στρέμματα. Ετοιμάζονται επίσης να ληφθούν μέτρα, όπως το πέταγμα εκτός επιδότησης των μικρομεσαίων αγροτών που εξαναγκάζονται να έχουν και εξωγεωργικό εισόδημα προκειμένου να επιβιώσουν. Ο επιχειρούμενος διαχωρισμός των αγροτών σε «κατά κύριο επάγγελμα ή μη», που κάνουν η ΕΕ και η κυβέρνηση - και τον οποίο πρώτες ζήτησαν οι συμβιβασμένες ηγεσίες των τριτοβάθμιων αγροτικών οργανώσεων και προβάλλουν ως αίτημά τους και οι «Συντονιστικές Επιτροπές», τις οποίες στήνουν οι αγροτοσυνδικαλιστές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που εκφράζουν τα συμφέροντα των μεγαλοαγροτών - θα επιφέρει μια ώρα αρχύτερα το βίαιο ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων αγροτών και το πέρασμα της αγροτικής γης και παραγωγής σε ακόμα λιγότερα χέρια.
Γίνεται φανερό πως ο αγώνας των μικρομεσαίων αγροτών αφορά στην ίδια την επιβίωσή τους. Γίνεται επίσης φανερό ότι η αγροτιά δεν μπορεί να βρίσκεται συνέχεια σε θέση άμυνας και απόκρουσης των αντιαγροτικών αποφάσεων της ΕΕ και των κυβερνώντων. Ο αγώνας θα πρέπει να δοθεί για λύσεις στα άμεσα οξυμένα προβλήματα σε συνδυασμό με την πάλη για ανατροπή της ακολουθούμενης αντιαγροτικής πολιτικής. Η προοπτική επιβίωσης της μικρομεσαίας αγροτιάς βρίσκεται σε μια άλλη αγροτική ανάπτυξη στη χώρα μας προς όφελος συνολικά του λαού. Μια αγροτική ανάπτυξη έξω και μακριά από τα σημερινά πλαίσια της ΚΑΠ και της καπιταλιστικής οργάνωσης της παραγωγής, η οποία θα στηρίζεται στον κεντρικό παραγωγικό σχεδιασμό, στις καθετοποιημένες κρατικές αγροτικές μονάδες παραγωγής και στους παραγωγικούς συνεταιρισμούς, για να εξασφαλίζεται έτσι ένα ικανοποιητικό εισόδημα στους μικρομεσαίους αγρότες και φτηνά και υγιεινά διατροφικά προϊόντα για τον ελληνικό λαό.
Αυτή πρέπει να είναι η προοπτική του αγώνα. Αυτή την προοπτική προβάλλει το ΚΚΕ. Σ' αυτή τη ρότα οργανώνει τον αγώνα η ΠΑΣΥ. Γι' αυτό χρειάζεται η ανασύσταση, ανασυγκρότηση και αναδιοργάνωση του αγροτικού κινήματος, με την ενίσχυση του αγωνιστικού του πόλου, που είναι η ΠΑΣΥ. Η αγροτιά καλείται στις κινητοποιήσεις που έρχονται να απομονώσει τους υπονομευτές του αγώνα της και τους εκφραστές των συμφερόντων των επιχειρηματιών μεγαλοαγροτών, της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων. Οι φτωχοί και μικροί αγρότες καλούνται ακόμα να συνειδητοποιήσουν ότι για να έχει προοπτική ο αγώνας τους, πρέπει να είναι κοινός με την εργατική τάξη και τ' άλλα λαϊκά στρώματα, γιατί κοινά είναι τα προβλήματα, κοινός ο αντίπαλος, κοινά και τα συμφέροντά τους.
Feeds
