Τετάρτη 4 Σεπτέμβρη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ο «μπαμπούλας» του υπουργείου Υγείας

Τον «μπαμπούλα» του υπουργείου Υγείας και τον ενεργό εφαρμοστή της κυβερνητικής πολιτικής παίζει η Ενωση Νοσηλευτών Ελλάδας. Με έγγραφό της προς όλα τα νοσοκομεία της χώρας «ενημερώνει» τους νοσηλευτές (Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης) πως αν δεν εγγραφούν και δεν ανανεώσουν την εγγραφή τους στα μητρώα της Ενωσης, αυτό αποτελεί πειθαρχικό παράπτωμα (ν. 3252/04). Εν μέσω διαθεσιμότητας, χιλιάδες νοσηλευτές κινδυνεύουν να βρεθούν με ένα «πειθαρχικό παράπτωμα» στην πλάτη τους και άρα να απολυθούν. Επίσης, κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, αφού η ΕΝΕ τις χορηγεί. Η ετήσια συνδρομή των νοσηλευτών είναι 45 ευρώ. Με δεδομένο ότι η πλειοψηφία των νοσηλευτών δεν είναι γραμμένοι, είτε γιατί προσλήφθηκαν πριν τη σύσταση της ΕΝΕ, είτε γιατί πρόκειται για μια ανυπόληπτη Ενωση που έπαιζε ανέκαθεν το δίαυλο της εκάστοτε κυβερνητικής πολιτικής στο χώρο της Υγείας, οι νοσηλευτές θα κληθούν να πληρώσουν αναδρομικά δεκάδες ή και εκατοντάδες ευρώ!

Σύμφωνα με την ΕΝΕ, το υπουργείο Υγείας ζήτησε λίστες με όσους δεν είναι «τακτοποιημένοι», όσον αφορά τις «υποχρεώσεις» τους στην Ενωση. Δηλαδή, «το 'να χέρι νίβει τ' άλλο...» στην προσπάθεια απαξίωσης του εργατικού και επιστημονικού δυναμικού της χώρας - που αν δεν «τα σκάσει» κινδυνεύει να βρεθεί εκτός κλάδου - και μείωσης του εργασιακού κόστους για την κυβέρνηση.

Η Παιδεία αφορά όλο το λαό

Η είδηση για ένα σχολείο στην Αχαΐα, του οποίου μαθητές και γονείς προχώρησαν σε κατάληψη ενάντια στα σχέδια κατάργησής του, φέρνει για άλλη μια φορά στην επικαιρότητα τη βάρβαρη πολιτική που αξιοποιεί όλα τα όπλα στη φαρέτρα της, αποφασισμένη να στερήσει από χιλιάδες παιδιά το δικαίωμα στη μόρφωση και τη γνώση. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ακόμη πιο επιθετική, διαστρεβλώνει το μορφωτικό ρόλο του σχολείου, καταργεί σχολικές μονάδες, οδηγώντας σε αδιέξοδο κυρίως τα παιδιά στην επαρχία ή σε περιοχές όπως στην ανατολική Αττική, όπου οι χιλιομετρικές αποστάσεις είναι τεράστιες. Τα παραπάνω δεν είναι αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης.

Η άρχουσα τάξη δεν έπαψε ποτέ να θέλει τα παιδιά των εργατών ημιμαθή και αμόρφωτα, δεν έπαψε ποτέ να επιδιώκει την πλήρη ιδεολογική χειραγώγηση με ανάλογη παρέμβαση στο περιεχόμενο του σχολείου, από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο. Η απάντηση πρέπει να είναι δυναμική και άμεση και δεν αφορά μόνο τους μαθητές, τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς ενός σχολείου που καταργείται. Αφορά το σύνολο της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων γιατί στόχος είναι τα παιδιά της.

Ψίχουλα σε εξαθλιωμένους

Οι άνθρωποι που ψάχνουν στους κάδους απορριμμάτων για τρόφιμα, οι γερόντοι που ορμούν τα μεσημέρια στις λαϊκές, όταν οι μανάβηδες μαζεύουν τους πάγκους και πετούν στο δρόμο ό,τι απέμεινε, οι ολοένα και πιο συχνές αναφορές για παιδιά που υποσιτίζονται και είτε λιποθυμούν στα σχολικά έδρανα είτε οι γονείς τους αναζητούν σε κάποιο ίδρυμα τα απαραίτητα για την καθημερινή τους διατροφή, είναι γεγονότα που όλοι λίγο - πολύ έχουν δει ή έχουν ακούσει.

Η βάρβαρη επιδρομή που έχει εξαπολύσει το πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης και για λογαριασμό της, εναντίον αυτής καθ' αυτής της ανθρώπινης ζωής πλέον, τα παραπάνω φαινόμενα θα τα διογκώσει εντός του αμέσως επόμενου διαστήματος, δυσχεραίνοντας ή και στερώντας από ολοένα και πιο πλατιές μάζες ανέργων εργατών αλλά και κατεστραμμένων μεσοστρωμάτων την πρόσβαση στην τροφή. Γεγονός ανήκουστο για τις σύγχρονες γενιές, όμως στην ιστορία της χώρας μας δεν έχουν λείψει τέτοιες εποχές, κάθε άλλο.

Τα θύματα αυτής της πολιτικής και η κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει αποτελούν για τους θύτες πραγματική ευκαιρία για την εφαρμογή εφεδρικών εργαλείων που έχει το σύστημα στη διάθεσή του, ώστε η ελάχιστη - στα όρια της επιβίωσης - ικανοποίηση των διατροφικών τους αναγκών να αξιοποιείται ως μηχανισμός μονιμοποίησης της τραγικής κατάστασης στην οποία βρίσκονται. Ενσωμάτωση και αδρανοποίηση δηλαδή, παρ' όλο που την ίδια στιγμή σπρώχνονται τάχιστα στο περιθώριο.

Από αυτήν τη διαδικασία - η οποία την παραμικρή σχέση δεν έχει με τη γνήσια, ανθρώπινη, εργατική αλληλεγγύη - που εδώ και καιρό συμμετέχουν καναλάρχες, αλυσίδες τροφίμων, Χρυσαυγίτες και άλλοι γνωστοί φιλάνθρωποι, δε θα μπορούσε να απουσιάσει και η ΕΕ από την οποία προέρχεται το κονδύλι των 25 εκατ. ευρώ που θα αξιοποιηθεί για την παροχή τροφίμων σε 800.000 δικαιούχους, όπως ανακοίνωσε το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης.

Τέτοιου είδους ενέργειες επιχειρούν να οικοδομήσουν «θετικό προφίλ» στην κυβέρνηση και γι' αυτό τα φίλια Μέσα Ενημέρωσης προβάλλουν όσο μπορούν τα ευρωενωσίτικα «κεράσματα». Και να μάθουν τους εξαθλιωμένους να ανέχονται την εξαθλίωση. Οι λαϊκές όμως ανάγκες είναι πολύ περισσότερες από ένα πιάτο φαΐ που του προσφέρουν οι ίδιοι που τον έσπρωξαν στην εξαθλίωση και οφείλει με οργανωμένο αγώνα να τις διεκδικήσει.

«Ευαισθησία» συμφερόντων στη Συρία

Το ρόλο που παίζει ο αστικός Τύπος και στη χώρα μας και διεθνώς δε θα τον ανακαλύψουμε σήμερα. Τα ΜΜΕ, μέσα της αστικής προπαγάνδας, ανήκουν σε επιχειρηματικούς ομίλους, προωθούν και τα μερικά συμφέροντα των αφεντικών τους και κυρίως τα συλλογικά της τάξης των κεφαλαιοκρατών. Αυτό φαίνεται σε κάθε θέμα που αναδεικνύουν. Ιδιαίτερα τώρα που προετοιμάζεται η ιμπεριαλιστική στρατιωτική επίθεση στη Συρία - ως κλιμάκωση της εξελισσόμενης εδώ και δύο χρόνια ιμπεριαλιστικής επέμβασης που ματοκυλίζει το συριακό λαό - ορισμένες προβεβλημένες γραφίδες γίνονται και απόλυτα κυνικές.

Φτάνουν να «τσουβαλιάζουν» όσους αντιδρούν στην εξαπόλυση του πολέμου ότι δεν έδειξαν την ίδια ευαισθησία και δεν «έχουν αγανακτήσει νωρίτερα με τα 110.000 πραγματικά πτώματα που έχουν ξαπλώσει ανενόχλητοι ο Ασαντ, η Χεζμπολάχ, η Χαμάς και τα άλλα παιδιά». Τέτοια διαστρέβλωση της πραγματικότητας και ταύτιση με την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα! Η αλήθεια που κρύβουν είναι ότι εδώ και δύο χρόνια, με τη στήριξη των ιμπεριαλιστών, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, της Τουρκίας, του Κατάρ, της Σαουδικής Αραβίας εξοπλίζονται οι λεγόμενοι αντικαθεστωτικοί και οι μισθοφόροι από 29 χώρες του κόσμου, για να δρουν στη Συρία, με στόχο να αντικαταστήσουν τη σημερινή αστική κυβέρνηση του Ασαντ με μια άλλη που θα είναι πιο προσαρμόσιμη στις σημερινές ανάγκες των μονοπωλιακών ομίλων. Οι ιμπεριαλιστές και όσοι τους υποστηρίζουν, που βγάζουν το «ευαισθησιόμετρο» ...κάνουν γαργάρα ότι ήταν αυτοί που υποδαύλισαν και στη Συρία την ένοπλη αντιπαράθεση. Πρώτα φούντωσαν τη φωτιά και τώρα εμφανίζονται ως δήθεν διασώστες του συριακού λαού.

Πίσω από τα προσχήματα και την ιμπεριαλιστική «ευαισθησία», αυτό που «θάβουν» όσοι την αναπαράγουν, είναι η επιδίωξη για ανακατατάξεις που θα εξυπηρετούν τη νέα μοιρασιά ανάμεσα στα μονοπώλια σφαιρών επιρροής, φυσικών πόρων και δρόμων μεταφοράς τους προς τα μητροπολιτικά καπιταλιστικά κέντρα. Αυτός ο στόχος περιλαμβάνεται στο ευρύτερο σχέδιο της Μεγάλης Μέσης Ανατολής, που ξεκινάει από τη Βόρεια Αφρική και την Ανατολική Μεσόγειο και φτάνει έως την Ασία στον ανταγωνισμό με το πλούσιο σε πόρους Ιράν αλλά και τη Ρωσία και την Κίνα. Σε αυτά σχέδια, οι καπιταλιστές και οι σφογγοκωλάριοί τους τη σφαγή των λαών τη βλέπουν ως κάτι σαν «παράπλευρη απώλεια». Αυτό που τους απασχολεί είναι το διακύβευμα κάθε πολέμου, να βγει κερδισμένο στο κεφάλαιο και ποιος από τους ανταγωνιστές θα βρεθεί σε καλύτερη θέση στη διεθνή αγορά. Γι' αυτό και αναπτύσσεται και στη χώρα μας το ιδεολόγημα του «εθνικού συμφέροντος» και του «να είμαστε με τους ισχυρούς» ή το «ανήκομεν εις την Δύσιν».

Σε αυτά τα δήθεν επιχειρήματα, ο λαός μας, οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα πρέπει όχι μόνο να κλείσουν τα αυτιά τους αλλά και να συνειδητοποιήσουν ότι αν δε δουν όλα τα ζητήματα στη βάση ότι άλλα τα συμφέροντα των μονοπωλίων, άλλα των λαών, μπορούν οι λαοί και πάλι να γίνουν «κρέας» για τα κανόνια των κεφαλαιοκρατών. Στη χώρα μας, μόνο το ΚΚΕ καλεί τους εργάτες, όλο το λαό να μην ψάχνουν για καλύτερους «ιμπεριαλιστές συμμάχους», όπως κάνουν άλλες δυνάμεις αστικές και οπορτουνιστικές, να είναι σε επαγρύπνηση και να εντείνουν την αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική πάλη και τη ρήξη με τη στρατηγική του κεφαλαίου. Αυτή είναι η καλύτερη βοήθεια και στο συριακό λαό.


Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Αντιμετωπίζουν την Υγεία σαν εμπόρευμα

«Εξετάζουμε αν θα κρατήσουμε τον ΕΟΠΥΥ ως πάροχο και αγοραστή ιατρικών υπηρεσιών (...) ή αν θα φτιάξουμε ένα ενιαίο σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας υπό το ΕΣΥ, όπου θα είναι όλοι σε μια ομάδα. Σε κάθε περίπτωση θα είναι δημόσιος ο χαρακτήρας». Αυτά τόνισε ο υπουργός Υγείας μετά από χτεσινές συσκέψεις που είχε με τον Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο και της Αθήνας επαναφέροντας το θέμα της κατάργησης των Μονάδων Υγείας του ΕΟΠΥΥ.

Αυτό που εσκεμμένα και προσεχτικά δε λέει το υπουργείο Υγείας είναι πως αυτό το «δημόσιο» σύστημα Υγείας θα έχει επιχειρηματική λειτουργία, θα επιβάλλει πληρωμές σε ασθενείς κι ασφαλισμένους, ήδη το έχει κάνει όχι μόνο με το 5ευρω στα εξωτερικά ιατρεία, αλλά και με το 25ευρω για εισαγωγή στα νοσοκομεία, αλλά και με ταρίφα στις εξετάσεις. Από τη σύσταση του ΕΟΠΥΥ, μειώθηκε δραστικά η κρατική χρηματοδότηση των Ταμείων και ταυτόχρονα αυξήθηκαν οι συμμετοχές των ασφαλισμένων και οι απευθείας πληρωμές. Τώρα σχεδιάζεται να μειωθεί ακόμη περισσότερο η κρατική συμμετοχή, ενώ με την κατάργηση στην οποία προχώρησε κι αυτών των υποβαθμισμένων Μονάδων Υγείας, μεγαλώνει το χώρο δράσης των επιχειρηματιών στον τομέα Υγείας. Δηλαδή, οι εργαζόμενοι θα πληρώνουν εισφορές και δε θα έχουν ούτε αυτά τα υποτυπώδη ιατρεία του ΕΟΠΥΥ, αλλά θα χρηματοδοτούν αποκλειστικά την αγορά υπηρεσιών από τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Γι' αυτό, από την πρώτη στιγμή ίδρυσης του Οργανισμού, οι κλινικές και τα μεγάλα διαγνωστικά κέντρα έσπευσαν να κάνουν σύμβαση με τον ΕΟΠΥΥ, να πάρουν μερίδιο της πελατείας. Αλλωστε, ο ΕΟΠΥΥ, με βάση το νόμο ίδρυσής του, είναι «αγοραστής και πωλητής» υπηρεσιών Υγείας, άρα και μοχλός παραπέρα εμπορευματοποίησης του τομέα Υγείας.

Η πραγματικότητα είναι πως οι εργαζόμενοι με τις εισφορές τους έχουν χρυσοπληρώσει τα Ταμεία κι επιπλέον καλούνται να ξαναπληρώσουν για εξετάσεις, γιατρούς, φάρμακα. Ταυτόχρονα, πληρώνουν και τσουχτερούς φόρους. Κι όμως οι περικοπές είναι συνεχείς. Σήμερα είναι πιο αναγκαίο από ποτέ το κράτος να αναλάβει εξολοκλήρου την ευθύνη και τη χρηματοδότηση των υπηρεσιών Υγείας. Να αποδεσμευτούν οι εργαζόμενοι από αυτό το βάρος και Υγεία - Φάρμακο να παρέχονται σε όλους δωρεάν, ανεξάρτητα αν είναι ασφαλισμένοι ή όχι.

Οι τοπικές εκλογές και το νέο σύστημα

Με αφορμή το ενδεχόμενο αλλαγής στον τρόπο διεξαγωγής των τοπικών εκλογών, τα δύο ψηφοδέλτια δηλαδή με το ένα να έχει τους δημάρχους και το άλλο τους δημοτικούς συμβούλους, η αστική προπαγάνδα κάνει λόγο για «τερματισμό του εναγκαλισμού των κομμάτων στην Τοπική Διοίκηση». Δηλαδή, το γεγονός ότι ένας ψηφοφόρος θα μπορεί να επιλέξει δήμαρχο και δημοτικούς συμβούλους που θα στηρίζονται από διαφορετικές παρατάξεις, θεωρούν ότι είναι σε θετική κατεύθυνση για την Τοπική Διοίκηση. Και λένε πως οι ψηφοφόροι θα μπορούν να επιλέξουν κάποιον από διαφορετική παράταξη από εκείνη που στηρίζουν, επειδή λέει «μπορεί να είναι ένας άνθρωπος που θα κάνει καλό στον τόπο, άσχετα από πού ανήκει πολιτικά».

Η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Κατ' αρχήν, κάθε εκλογικό σύστημα, ανάλογα με τη χρονική συγκυρία, εξυπηρετεί τους στόχους της άρχουσας τάξης. Για παράδειγμα, αυτόν τον νέο τρόπο που πλασάρουν για την εκλογή τοπικών συμβούλων, δεν μπορεί να τον δει κανείς άσχετα από τις προσπάθειες αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, τις πιθανές συμμαχίες ανάμεσα στα αστικά κόμματα, αλλά και στα κόμματα που εμφανίζουν ένα διαφορετικό μείγμα διαχείρισης της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου.

Αλλά το πιο ουσιαστικό είναι η επιδίωξη και μ' αυτό το μέσο, δηλαδή τον εκλογικό νόμο, να περνάνε στις λαϊκές συνειδήσεις, ότι ένας κατεξοχήν μηχανισμός του αστικού κράτους, όπως η Τοπική Διοίκηση, που ασκεί διαχείριση υπέρ του κεφαλαίου, που παρέχει υπηρεσίες στο λαό ανταποδοτικά, κ.λπ., είναι έξω και πάνω από τις διαφορετικές πολιτικές που εκφράζουν διαφορετικά συμφέροντα. Οτι η Τοπική Διοίκηση ασκεί διαχείριση σε όφελος όλων και των μεγαλοεπιχειρηματιών και του λαού. Και βεβαίως επιδιώκουν να αποδυναμώσουν τη φωνή του ΚΚΕ που αποκαλύπτει τον αντιλαϊκό ρόλο και χαρακτήρα της Τοπικής Διοίκησης, αποκαλύπτοντας την αντιλαϊκή πολιτική των εκπροσώπων των κομμάτων της διαχείρισης, προβάλλοντας επίσης και σ' αυτόν τον αστικό θεσμό τα λαϊκά προβλήματα και τη λύση τους κόντρα στο κεφάλαιο. Ταυτόχρονα, τέτοιες σκέψεις αποκαλύπτουν ότι τα κόμματα της διαχείρισης δεν έχουν διαφορές στη στρατηγική τους, παρά τις όποιες διαφορές τους, αφού υπηρετούν το σύστημα.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Τυρί στη φάκα η «κοινωνική ατζέντα»

Με την περίφημη «κοινωνική ατζέντα» ετοιμάζεται η κυβέρνηση να πορευτεί το επόμενο διάστημα, επιχειρώντας να εξαπατήσουν τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Οι συνταξιούχοι που από την αρχή του 2015 θα παίρνουν σύνταξη 360 ευρώ - όπως προβλέπει ο νόμος Λοβέρδου - και που η σύνταξή τους πιο πριν θα έχει μειωθεί κατά 35% ακούνε ότι: «...το μεγαλύτερο κομμάτι του πρωτογενούς πλεονάσματος θα διατεθεί για τη στήριξη των χαμηλοσυνταξιούχων»...

Οι 1.500.000 και πλέον άνεργοι ακούνε ότι «...θα υπάρξει άμεση ένταξη περίπου 50.000 ανέργων σε επιμορφωτικά προγράμματα, με πρώτιστο στόχο τη στήριξη των οικογενειών χωρίς ούτε έναν εργαζόμενο»...

Οι 90.000 μικροκαταστηματάρχες που θα έχουν χρεοκοπήσει μόνο μέσα στο 2013 και οι δεκάδες χιλιάδες άλλοι που ήδη έχουν βάλει «λουκέτο» ακούνε ότι «...θα ενισχυθούν 10.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις μέσω του ΕΣΠΑ»...

Οι δεκάδες χιλιάδες ανασφάλιστοι που χρειάζονται για τους ίδιους και τα παιδιά τους δωρεάν ιατρική παρακολούθηση, νοσηλεία, περίθαλψη, φάρμακα όλο το χρόνο ακούνε ότι «...καθιερώνεται εισιτήριο ελεύθερης πρόσβασης Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας που θα παρέχει για 4 μήνες 3 δωρεάν επισκέψεις σε γιατρό του ΕΟΠΥΥ, εξωτερικά ιατρεία ή Κέντρα Υγείας και εξετάσεις σε διαγνωστικά κέντρα»...

Τα χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά που δεν έχουν θέρμανση επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε ένα ευρώ για πετρέλαιο, ακόμα κι αν δεν είχε τέτοια φορολόγηση, ακούνε ότι «...υπάρχει ενδεχόμενο να μειωθεί ο φόρος στο πετρέλαιο θέρμανσης»...

Ανθρωποι που δεν έχουν ούτε για ένα πιάτο φαΐ, ακούνε ότι «μέχρι το τέλος του 2013 θα μοιραστούν τρόφιμα σε 800.000 ανθρώπους»...

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπάρχουν άνθρωποι που τέτοια προγράμματα μπορούν να τούς απαλύνουν κάπως την εξαθλίωση, ακριβώς γιατί η καπιταλιστική κρίση και η πολιτική της κυβέρνησης τούς έχει οδηγήσει σ' αυτήν. Δεν υπάρχει όμως και η παραμικρή αμφιβολία ότι τέτοιες «ατζέντες» έχουν περιστασιακό χαρακτήρα, δεν μπορούν να καλύψουν το σύνολο των πραγματικών αναγκών του λαού και γι' αυτό είναι «παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του». Ο εργαζόμενος και η οικογένειά του δεν έχουν ανάγκη από 5 μήνες δουλειά το χρόνο, από «αλά καρτ» 4μηνη ιατρική παρακολούθηση και μάλιστα χωρίς καμιά άλλη παροχή υπηρεσιών υγείας, όπως π.χ. νοσηλεία σε νοσοκομείο, μια σύνταξη των 360 ευρώ κι ένα πιάτο φαΐ από φιλανθρωπικές οργανώσεις. Ο εργαζόμενος έχει ανάγκη από μόνιμη δουλειά, δωρεάν υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας, Παιδεία, Μόρφωση, Ψυχαγωγία, Αθλητισμό, Πολιτισμό. Δεν μπορούν οι λαϊκές οικογένειες να συμβιβαστούν με αυτά τα ψίχουλα και να προσδοκούν ψιχουλάκι ψιχουλάκι, μέρα τη μέρα για να ζήσουν και να μεγαλώσουν παιδιά. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να συμφιλιωθούν με την εξαθλίωση, με το «και μη χειρότερα». Δεν μπορεί να είναι αυτό το μέλλον για τα εργατικά νοικοκυριά που με το αίμα και τον ιδρώτα τους παράγουν όλο τον πλούτο στην κοινωνία που τον απολαμβάνουν τα αφεντικά, οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές. Γι' αυτό σήμερα ο λαός πρέπει να παλέψει ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης που του τσακίζουν τη ζωή, με στόχο να απαλλαγεί μια και καλή από τους εκμεταλλευτές του που στον καπιταλισμό πάντα θα φροντίζουν να τον ταΐζουν με μερικά ψίχουλα που ίσως να μην αρκούν ούτε για την επιβίωση...



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ