Ολ' αυτά, βέβαια, δε μας ξαφνιάζουν. Κάθε άλλο. Απλώς, τα σημειώνουμε, για να τα φέρουμε σε αντιπαράθεση με την υποτιθέμενη μάχη, που δίνουν οι υποστηριζόμενοι από τα κόμματα του δικομματισμού σε όλη την Ελλάδα, σε νομαρχίες και δήμους. Αφού, συμφωνούν σε όλα, τότε γιατί τσακώνονται; Προφανώς, για το ποιος θα κάθεται στην καρέκλα του νομάρχη ή του δημάρχου και θα έχει το «προνόμιο» της εφαρμογής της ίδιας ακριβώς αντιλαϊκής πολιτικής. Απόλυτα λογικό. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο δεν «τσακώνονται» και ο Κ. Καραμανλής με τον Γ. Παπανδρέου;
Σίγουρα, έχετε ακούσει το παραμύθι ότι ο ανταγωνισμός ρίχνει τις τιμές και, επομένως, ευνοεί τους καταναλωτές. Και μπορεί η πραγματικότητα να μην το επιβεβαιώνει, αλλά οι κυβερνώντες και οι κάθε λογής οπαδοί των «νόμων της αγοράς» επιμένουν να το επαναλαμβάνουν.
Αναγνώστης μας, λοιπόν, από τον Ωρωπό, μας μετέφερε μια ακόμη περίπτωση «υγιούς ανταγωνισμού». Είναι αποσπασματική και επιμέρους - σημειώνει - αλλά χαρακτηριστική. Στον Ωρωπό, μας γράφει, λειτουργούσε τα τελευταία χρόνια ένα «τραμπολίνο», με τιμές 0,50 - 1,50 ευρώ, για τη χρήση των παιδικών αυτοκινήτων, τρένων, κι άλλων παιδικών παιχνιδιών. Φέτος άρχισε να λειτουργεί, σε απόσταση μόλις 50 μέτρων από το παραπάνω «τραμπολίνο», ένα δεύτερο, με τιμές από 1 έως 2 ευρώ! Αποτέλεσμα; Μέσα σε μια βδομάδα, το παλιό «τραμπολίνο» - για να λειτουργήσει ο υγιής ανταγωνισμός... - ανέβασε κι αυτό τις τιμές στο ίδιο επίπεδο!
Ο,τι και να προσθέσουμε, κ. Σιούφα, νομίζουμε ότι είναι περιττό.
Κατανοούμε τη μεγάλη ευαισθησία της Ισραηλινής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, σχετικά με το μνημείο του Ολοκαυτώματος, που υπάρχει στην πόλη από το 1997 και είναι αφιερωμένο στη μνήμη των 50.000 Εβραίων της Θεσσαλονίκης που εξοντώθηκαν από τους Ναζί. Και είμαστε σε θέση να το κάνουμε, γιατί - εκτός των άλλων - ήταν πολλές χιλιάδες και οι κομμουνιστές που εξοντώθηκαν από τους φασίστες. Δε συμφωνούμε, όμως, ότι η απλή τοποθέτηση κοντά στο μνημείο εικόνων φρίκης του πολέμου στο Λίβανο από κάποιους διαδηλωτές, της προχτεσινής πορείας του ΠΑΜΕ και της ΕΔΥΕΘ, συνιστά «προσπάθεια βεβήλωσης του μνημείου» και «προσβολή στη μνήμη των αθώων αυτών θυμάτων», όπως λέει ανακοίνωση της Ισραηλινής Κοινότητας. Κι όχι μόνον επειδή καμιά τέτοια πρόθεση και στόχο δεν είχε η συγκεκριμένη ενέργεια. Το αντίθετο, ήθελε να προκαλέσει τους εύλογους στον καθένα συνειρμούς, για τα τότε και τώρα φρικτά γεγονότα.
Αλλα πράγματα προσβάλλουν βάναυσα τη μνήμη όλων όσοι εξοντώθηκαν από τους Ναζί. Μια ελάχιστη ματιά σε όλα όσα γίνονται τις μέρες αυτές στο Λίβανο και τα Παλαιστινιακά εδάφη είναι αρκετή για κάθε λογικό εργαζόμενο, ανεξάρτητα από εθνική καταγωγή, θρησκευτική πίστη, πολιτική και ιδεολογική τοποθέτηση.
Το κράτος και η εκάστοτε κυβέρνηση φροντίζουν κατά καιρούς να χαρατσώνουν το λαό, άλλοτε με τις αυξήσεις στους έμμεσους φόρους και τα διάφορα τέλη (δημοτικά και όχι μόνο), άλλοτε με τις αυξήσεις στα τιμολόγια των ελεγχόμενων από το Δημόσιο επιχειρήσεων και άλλοτε με το σφαγιασμό των δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα. Με τη συγκεκριμένη πολιτική τους, οι κυβερνώντες - γαλάζιοι ή πράσινοι - απλά επιβεβαιώνουν ότι το κράτος, λειτουργώντας ως συλλογικός καπιταλιστής, φροντίζει πάντα για την καλύτερη προάσπιση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου.
Δεν είναι, όμως, μόνο το κράτος - συλλογικός καπιταλιστής, που φροντίζει για την προάσπιση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου. Και οι ίδιοι οι κεφαλαιοκράτες αξιοποιούν στο έπακρο την «ελεύθερη αγορά» και την ασυδοσία, που τους προσφέρει η υφιστάμενη νομοθεσία, προκειμένου να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη και υπερκέρδη τους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η απόφαση των «αφεντικών» της πολυεθνικής, που εκδίδει την πιστωτική κάρτα Citibank - Visa, να αυξήσουν κατά 42% το χαράτσι που εισπράττει από τους πελάτες με τη μορφή «έξοδα ανάληψης μετρητών». Με πρόσχημα την «αύξηση των διαχειριστικών της εξόδων», η Citibank - Visa ενημέρωσε τους πελάτες στην Ελλάδα ότι αυξάνει την προμήθεια που εισπράττει ως «έξοδα ανάληψης μετρητών», από 3,52 σε 5 ευρώ.
Κατά τα άλλα, η κυβέρνηση φροντίζει - στα λόγια - για την καταπολέμηση της αισχροκέρδειας...
Εν ολίγοις, σύμφωνα με την κυβέρνηση (αλλά και διάφορους άλλους... ασφαλιστικολογούντες) υπάρχει μια τεράστια συμπαιγνία των παλιότερων, προκειμένου να «φάνε» τα ασφαλιστικά δικαιώματα των νεότερων.
Να υποθέσουμε (με βάση αυτό το σκεπτικό) ότι οι νυν συνταξιούχοι του ΙΚΑ ήταν αυτοί που αποφάσισαν να περικόψουν τα ασφαλιστικά δικαιώματα των σημερινών εργαζομένων, για παράδειγμα των νεοπροσλαμβανόμενων στον ΟΤΕ;
`Η μήπως συνταξιούχοι του ΙΚΑ ήταν αυτοί που έφτιαξαν τον νόμο Σιούφα του 1992 και τους μετέπειτα νόμους του ΠΑΣΟΚ που συμπλήρωσαν το «παζλ» του τσεκουρώματος της κοινωνικής ασφάλισης;
Τέλος πάντων, σ' αυτή τη χώρα, όλοι γνωρίζουν - ή σχεδόν όλοι, για να είμαστε απόλυτοι - ότι οι αδικίες δε γίνονται ανάμεσα στις γενιές, αλλά ανάμεσα στις τάξεις. Δεν «τρώει» ο εργαζόμενος πατέρας το μεροκάματο ή τη σύνταξη του γιου του, αλλά και οι δυο καταληστεύονται από τους κεφαλαιοκράτες.
Ειδικά, μάλιστα, στο θέμα των ασφαλιστικών Ταμείων υπάρχει μεγάλη ιστορία. Από τη δεκαετία του 1950 ακόμη, όταν οι τότε κυβερνώντες έβαζαν τα αποθεματικά των Ταμείων με επιτόκιο μηδέν (0) στην Τράπεζα της Ελλάδας για να «γλεντοκοπάνε» αντάμα οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι...
ΓΕΝΙΚΩΣ ΠΑΝΤΩΣ διακρίνουμε μια σαφέστατη εμμονή στην ...αύξηση των ορίων ηλικίας που δεν περιορίζεται δυστυχώς στους ήδη εργαζόμενους και στο πότε θα βγουν στη σύνταξη. Επεκτείνεται και στα πλοία της ελληνικής ακτοπλοΐας.
Κι επειδή οι εφοπλιστές - ιδίως οι ακτοπλόοι - ποτέ δεν παίρνουν τέτοιες αποφάσεις, η παράταση είναι επ' ...αόριστον. Το ότι ήδη στις θάλασσες ταξιδεύουν επικίνδυνα πλοία και στο μέλλον θα είναι πολύ περισσότερα, δεν ανησυχεί κανέναν από εκείνους που έχυναν κροκοδείλια δάκρυα όταν ναυάγησε το «Σαμίνα».
Ποιος λέει τα παραπάνω; Ο πρώην ευρωενωσιακός επίτροπος, πρώην υπουργός και νυν βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, υπεύθυνος του τομέα Εξωτερικής Πολιτικής, Ασφάλειας και Αμυνας της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Χρήστος Παπουτσής, σε χτεσινό άρθρο του στα «Νέα». Και τα αναδημοσιεύουμε επειδή αποτελούν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της μέγιστης και απροκάλυπτης υποκρισίας. Οχι μόνον ή κυρίως επειδή το ΠΑΣΟΚ κυβερνούσε την Ελλάδα δυο δεκαετίες και είχε πάμπολλες ευκαιρίες να αποδείξει στην πράξη εάν και πόσο πιστεύει πραγματικά όσα γράφει ο κ. Παπουτσής. Κι όχι μόνο δεν το έκανε, αλλά κινήθηκε στην αντίθετη κατεύθυνση. Κυρίως, γιατί το ΠΑΣΟΚ και ο κ. Παπουτσής ούτε σήμερα δεν υποστηρίζουν την απόσυρση του Ισραήλ στα προ του πολέμου του 1968 σύνορά του και την απελευθέρωση όλων των κατεχόμενων εδαφών. Τολμούν, όμως, να μιλούν για «κοινή πορεία ειρήνης των λαών της περιοχής», για «αναγνώριση της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας του παλαιστινιακού κράτους», και άλλα παρόμοια. Και δεν ντρέπονται...
Κι ότι λέγαμε πως κάτι λείπει. Και πριν συνειδητοποιήσουμε τι ακριβώς είναι αυτό, μας πρόλαβε ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος. Ναι, ο ανεξάρτητος πλέον βουλευτής Επικρατείας. Σε άρθρο του, λοιπόν, στη χτεσινή «Αυριανή» δικαιολογεί τη βάρβαρη ισραηλινή εισβολή στο Λίβανο, παίρνει υπό την προστασία του τις ΗΠΑ και τη Δύση, «θυμάται» τη Γιουγκοσλαβία και τον Μιλόσεβιτς και επιτίθεται στο ΚΚΕ, κατηγορώντας το για υποκρισία, επειδή δεν έκανε διαδηλώσεις για την Τσετσενία, το Μπεσλάν της Βόρειας Οσετίας, το Σουδάν και το Κογκό...
Δεν περιμέναμε τίποτε διαφορετικό από τον κ. Ανδριανόπουλο. Αλλωστε, αυτό έλειπε από την ατμόσφαιρα. Η άποψη των πλέον ακραιφνών απολογητών του σύγχρονου ιμπεριαλισμού και δη του αμερικανικού. Και ο Α. Ανδριανόπουλος είναι ένας εξ αυτών. Ολοι το γνωρίζουν αυτό. Προφανώς, το... προτέρημα αυτό αξιολόγησε και ο Γ. Παπανδρέου και τον συμπεριέλαβε σε εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ.
Ας είναι. Τώρα, που ...συμπληρώθηκε η ατμόσφαιρα, παραδίδουμε τις «καινοτόμες» και «ριζοσπαστικές» απόψεις του - όπως θα τις χαρακτήριζε και ο Γ. Παπανδρέου - στους εργαζόμενους...
Στην πρεσβεία του Λιβάνου πήγε ο υποψήφιος δήμαρχος Αθήνας με το ΠΑΣΟΚ Κ. Σκανδαλίδης. Και τι είπε; Οτι «κινδυνεύει ο πόλεμος των θρησκειών να βρει για πρώτη φορά έκφραση στο διαμελισμό μιας χώρας»! Δηλαδή, η ιμπεριαλιστική επέμβαση του Ισραήλ, η προκλητική στήριξή της από τις ΗΠΑ, η επί της ουσίας «χείρα βοηθείας» της ΕΕ δεν υφίστανται για τον Κ. Σκανδαλίδη. Εκείνο όμως που υφίσταται είναι ο ...«πόλεμος των θρησκειών»! Και δε βλέπει ότι οι πατριωτικές δυνάμεις του Λιβάνου αντιμετωπίζουν ενωμένες τον εισβολέα, ανεξάρτητα εάν είναι σιίτες, σουνίτες, ορθόδοξοι χριστιανοί ή καθολικοί;
Πράγματι, ό,τι και να πούμε είναι λίγο. Αλλά να βαφτίζει μια προκλητική ιμπεριαλιστική επίθεση, ένα συνεχιζόμενο έγκλημα τεραστίων διαστάσεων, σε πόλεμο των θρησκειών, δεν είναι μόνον αποπροσανατολισμός και εξίσωση του θύτη με το θύμα. Φανερώνει, σε τελική ανάλυση, με ποιον επί της ουσίας είναι... Οχι μόνο στο συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά και σ' αυτό του γενικότερου «αντιτρομοκρατικού» πολέμου του Τζ. Μπους, που κάποιοι θέλουν να του δώσουν, σώνει και καλά, θρησκευτικό χαρακτήρα, για να κρύψουν τον πραγματικό του χαρακτήρα και περιεχόμενο.
Τετραπλάσια σε σχέση με πέρσι ήταν η αξία των άμεσων ελληνικών επενδύσεων, που πραγματοποιήθηκαν στη Βουλγαρία κατά το πρώτο τρίμηνο του 2006, όπως προκύπτει από το ενημερωτικό σημείωμα της 31ης Ιουλίου του γραφείου Οικονομικών και Εμπορικών Υποθέσεων της ελληνικής πρεσβείας στη Σόφια. Συγκεκριμένα, τα ελληνικά κεφάλαια που επενδύθηκαν στη γείτονα έφτασαν στο εν λόγω διάστημα στα 109,4 εκατ. ευρώ, έναντι 28 εκατ. στο πρώτο τρίμηνο του 2005 και 181 εκατ. στο σύνολο της παρελθούσας χρήσης, παρουσιάζοντας αύξηση 290%, σύμφωνα με προσωρινά στοιχεία της Εθνικής Τράπεζας της Βουλγαρίας.
Σύμφωνα με το προαναφερόμενο ενημερωτικό σημείωμα, το ελληνικό μερίδιο στο σύνολο των άμεσων ξένων επενδύσεων του διαστήματος αυτού ανήλθε στο 14,8%, ενώ η γενική κατάταξη των χωρών για το διάστημα 1996 - Ιούνης 2006 έχει ως εξής: Πρώτη η Αυστρία με άμεσες επενδύσεις 2,330 δισ. ευρώ και ακολουθούν κατά σειρά η Ελλάδα (1,333 δισ. ευρώ), η Ολλανδία (924,1 εκατ.) και η Ιταλία (757,6 εκατ.).
Σημειώνουμε τα παραπάνω, για να πάρετε μια γεύση σχετικά με το τι κάνουν τα τεράστια κέρδη που αποκομίζουν οι κεφαλαιοκράτες από τις εγχώριες δραστηριότητές τους.
Εδώ και 23 μέρες που κρατά η εγκληματική ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Λίβανο, το αντιιμπεριαλιστικό φιλειρηνικό κίνημα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της μάχης, για να ακουστεί στεντόρεια η φωνή της διαμαρτυρίας και της αγανάκτησης για τις θηριωδίες των Ισραηλινών και η φωνή της αλληλεγγύης και της συμπαράστασης στους δοκιμαζόμενους λαούς και τους μαχητές τους.