Και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γ. Σακελλαρίδης, έσπευσε να δηλώσει: «Με τη σημερινή έκθεσή του το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δικαιώνει πλήρως την ελληνική κυβέρνηση, τόσο ως προς την άποψή της για τη μη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, όσο και ως προς την επιμονή της, η όποια νέα συμφωνία με τους δανειστές να περιλαμβάνει οπωσδήποτε αναδιάρθρωση/κούρεμα του χρέους».

Πέρα από το ότι η συγκυβέρνηση επικαλείται τώρα στοιχεία των δανειστών που μέχρι χτες ήταν αδιάλλακτοι, ο λαός πρέπει να γνωρίζει ότι την όποια αναδιάρθρωση του χρέους θα την πληρώσει ο ίδιος με τα μέτρα που θα παρθούν. Μια γεύση την έδωσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός με τη λίστα που έστειλε στους εταίρους του, ζητώντας να πάρει δάνειο και να υπογράψει νέο μνημόνιο και με τέτοιους όρους να πάρει την αναδιάρθρωση...

Αντιγράφουμε από άρθρο στο TVXS, δηλαδή την ιστοσελίδα του Κούλογλου, ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ: «Η κυβέρνηση έχει τη δυνατότητα, αλλά και την υποχρέωση, εφόσον κερδίσει το "ναι", να υπογράψει μέσα στην εβδομάδα τη συμφωνία, να ανοίξει τις τράπεζες και να μην την περάσει από τη Βουλή. Δηλαδή θα παρακάμψει τη Βουλή! Με τον τρόπο αυτό θα της έχουν λυθεί τα χέρια. Δηλαδή θα έχουν εξουδετερωθεί όλες οι αντιδράσεις, τόσο από την αντιπολίτευση, όσο και από την Αριστερή Πλατφόρμα. Η συμφωνία αυτή μάλιστα δεν θα έχει και την πλήρη αποδοχή του πρωθυπουργού, ο οποίος εφόσον προτείνει το "όχι", θα μπορεί να ισχυριστεί πως εφαρμόζει μια συμφωνία υποχρεωτικά, εφόσον δεν την έχει προτείνει ο ίδιος, δεν είναι στο πρόγραμμά του, αλλά την έχει επιβάλει ο λαός! Υπάρχει καλύτερη πολιτική συνθήκη παραμονής μιας κυβέρνησης; Νομίζω όχι». Εχουν, άραγε, ακόμα απορία όσοι προσέρχονται στο δημοψήφισμα χωρίς να καταψηφίζουν και τις δύο προτάσεις;

Δήλωση του πρωθυπουργού, Αλ. Τσίπρα, την Πέμπτη το βράδυ σε τηλεοπτικό σταθμό: «Για μένα αυτή η προσπάθεια 5 μηνών έχει ισχυρή παρακαταθήκη για τη χώρα και παγκόσμια». Και το λέει αυτό εννοώντας ότι συγκρούστηκε με την Ευρωπαϊκή Ενωση, τους εταίρους του, συμφέροντα και πολλά άλλα. Και πως ο ελληνικός λαός αλλά και οι λαοί σε όλο τον κόσμο έχουν να κερδίσουν από αυτό. Μία ακόμα απάτη.

Ο πρωθυπουργός διαπραγματεύτηκε και κινήθηκε με γνώμονα τα συμφέροντα τμημάτων του κεφαλαίου και στη χώρα και διεθνώς. Και αυτοί μπορεί να κέρδισαν. Ομως, ο λαός όχι μόνο δεν κέρδισε αλλά τον περιμένει ένα τρίτο μνημόνιο, ανεξάρτητα από το ποια θα είναι η εξέλιξη μετά το δημοψήφισμα. Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του ζητούν από το λαό να επιλέξει «μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ ή μνημόνιο ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ». Εβαλαν το λαό μπροστά σε ένα εκβιαστικό δίλημμα και τον οδηγούν φοβισμένο στη σφαγή του. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και σε αυτή την πραγματικότητα πρέπει ο λαός να μη φοβηθεί και να ακυρώσει την Κυριακή αλλά και μετά τα σχέδιά τους. Με αγώνα ενάντια σε όλα τα μνημόνια, αποδέσμευση από την ΕΕ με τον ίδιο το λαό στην εξουσία. Αυτή είναι η διέξοδος και όχι τα σκοτεινά μονοπάτια όπου τον οδηγούν ΕΕ, συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και άλλες αστικές δυνάμεις.

Διάφοροι καλοπροαίρετοι άνθρωποι δηλώνουν πως ψηφίζουν «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα γιατί θέλουν να πουν «όχι» στην τρόικα. Σωστά θέλουν. Ο πρωθυπουργός το βράδυ της Πέμπτης δήλωσε ξανά - στον «Αντέννα» αυτή τη φορά - ότι ζητά με το δημοψήφισμα να του δώσουν περισσότερη δύναμη για να διαπραγματευτεί «μέσα στο ευρωπαϊκό πλαίσιο» και εντός 48 ωρών να υπογράψει αντιλαϊκή συμφωνία, αυτή που δεν υπέγραφε την προηγούμενη βδομάδα. Πώς λες, άραγε, «όχι» στην τρόικα, όταν την ίδια ώρα η ψήφος σου μετράται από τον πρωθυπουργό ως έγκριση της διαπραγμάτευσης με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα; Σε ποιο σχέδιο λες «όχι», όταν τόσο η πρόταση της τρόικας όσο και αυτή της κυβέρνησης είναι παραλλαγές ενός και του αυτού κειμένου; Το πρόβλημα δεν το έχει ο πρωθυπουργός. Δουλειά κάθε αστού πολιτικού είναι να υφαρπάξει λαϊκή ψήφο. Το πρόβλημα το έχουν όσοι ψηφίσουν σήμερα την κυβερνητική πρόταση, λέγοντας πως ψηφίζουν «όχι». Ενα «όχι» που είναι «ναι» στο τρίτο μνημόνιο. Απλά πράγματα.

Για ψήφο υπέρ του «ναι» παρεμβαίνει ανοιχτά η εργοδοσία. Πολλές καταγγελίες σε χώρους δουλειάς υπάρχουν ότι οι εργοδότες βγάζουν διαγγέλματα υπέρ του «ναι», συνοδευόμενα από την έμμεση υπόμνηση - απειλή ότι στο ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ θα καταστραφεί η επιχείρηση, οπότε οι εργαζόμενοι θα μείνουν άνεργοι. Αλλωστε, ο μακρύς κατάλογος των εργοδοτικών ενώσεων που συμμετέχουν στην επιτροπή υπέρ του «ναι» είναι απόδειξη. Ο εκφοβισμός και ο εκβιασμός, δηλαδή, δίνουν και παίρνουν.

Ομως, και υπέρ του «όχι» παρεμβαίνει άλλο τμήμα της εργοδοσίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο φαρμακοβιομήχανος Δ. Γιαννακόπουλος, που έκανε ανοιχτά δήλωση υπέρ του «όχι», ενάντια στα μνημόνια και την τρόικα. Αραγε, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να διαλέξουν με ποιο τμήμα των αφεντικών τους θα πρέπει να στρατευτούν;