Στο σημερινό τετρασέλιδο του «Ριζοσπάστη» «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία», κεντρικό θέμα είναι η συγκλονιστική μαρτυρία ενός εργαζόμενου σε εργολαβικό συνεργείο που απασχολούνταν στη συντήρηση των ΕΛΠΕ μέχρι τις 7 Μάη, δηλαδή μια μέρα πριν από το «ατύχημα» που στοίχισε τη ζωή σε τέσσερις εργάτες και προκάλεσε τον τραυματισμό άλλων δύο.

Η μαρτυρία του επιβεβαιώνει ότι το «ατύχημα» ήταν προδιαγεγραμμένο έγκλημα, που βαραίνει την κυβέρνηση και την εργοδοσία.

Τα άλλα θέματα του τετρασέλιδου είναι τα εξής:

• Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Λέρου: Καταρρέει από την εγκατάλειψη.
• Γραμματεία Ηρακλείου του ΠΑΜΕ: Πείρα από τη μάχη της Σύμβασης στα τουριστικά λεωφορεία.
• Απεργία των καθαριστών/στριών στις 15 Ιούνη.
• Ημερίδα του ΠΑΜΕ για το Ασφαλιστικό: Η εισήγηση για τα αποθεματικά των Ταμείων.
• Ιστορικό: Οι μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις το Φλεβάρη του 1975.

Τα στοιχεία του εργάτη, με ειδικότητα σωληνά, είναι στη διάθεση της εφημερίδας. Ο ίδιος είναι εξειδικευμένος σε ανάλογες δουλειές (διαθέτει τη λεγόμενη «κόκκινη κάρτα», που σημαίνει ότι έχει περάσει την αντίστοιχη εκπαίδευση), ενώ έχει και μεγάλη πείρα από προηγούμενες δουλειές στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη.

Προσλήφθηκε από τον εργολάβο Παπανικολάου για μια συγκεκριμένη εργολαβία στο διυλιστήριο, η οποία προγραμματιζόταν να διαρκέσει περίπου 20 μέρες. Μια βδομάδα σχεδόν αφότου έπιασε δουλειά, το συνεργείο του δούλευε στην ίδια μονάδα όπου στις 8 Μάη έγινε η διαρροή της νάφθας και ακολούθησε η πυρκαγιά (Μονάδα Καταλυτικής Αναμόρφωσης Νάφθας Μ-3300).

Ο ίδιος περιγράφει ως εξής την εμπειρία του από τη δουλειά στη μονάδα, μια μέρα πριν από το «ατύχημα», δηλαδή την Πέμπτη 7 Μάη: «Ημασταν ένα συνεργείο περίπου 15 ατόμων. Οι μισοί ήμασταν μέσα σ' έναν από τους φούρνους της μονάδας και μεταφέραμε σωλήνες. Οι άλλοι μισοί έκαναν άλλες εργασίες έξω από το φούρνο.

Εργάτες στην πύλη των διυλιστηρίων, λίγες στιγμές μετά το «ατύχημα», στις 8 Μάη

Δεν μπορώ να υπολογίσω ακριβώς πόσο υλικό διέρρευσε, αλλά σίγουρα δεν ήταν μικρή η ποσότητα, αν σκεφτεί κανείς ότι οι αναθυμιάσεις έφτασαν στο σημείο που δουλεύαμε εμείς, μέσα στο φούρνο. Καθίσαμε περίπου μισή ώρα και ύστερα συνεχίσαμε κανονικά τη δουλειά.

Ολα αυτά γύρω στις 4 μ.μ. Περίπου στις 7 μ.μ. η δουλειά που ήταν να κάνουμε στους φούρνους τελείωσε και ο εργολάβος με ενημέρωσε ότι δεν χρειάζομαι πια στο συνεργείο και έτσι με "σχόλασε". Την άλλη μέρα, πρωί πρωί, έμαθα ότι στην ίδια μονάδα που κοντέψαμε να την "πατήσουμε" εμείς, πιθανότατα και στο ίδιο σημείο, έγινε ξανά διαρροή, όμως οι συνάδελφοι δεν στάθηκαν το ίδιο τυχεροί και έγιναν παρανάλωμα.

Βέβαια, και την προηγούμενη μέρα θα μπορούσε να είχε γίνει το κακό, αν την ώρα της διαρροής είχαν ξεκινήσει οι εργασίες συγκόλλησης με χρήση φλόγας. Από καθαρή τύχη τη γλιτώσαμε εμείς την Πέμπτη και παρά το γεγονός ότι το περιστατικό ήταν σε γνώση των ΕΛΠΕ, επαναλήφθηκε την επόμενη ακριβώς μέρα με τα γνωστά αποτελέσματα».

Σύμφωνα με άλλες καταγγελίες, μετά το «ατύχημα» στις 8 Μάη, πολλοί ειδικευμένοι εργατοτεχνίτες που απασχολούνταν σε εργολάβους, δήλωσαν παραίτηση, βλέποντας ότι οι συνθήκες δουλειάς στο διυλιστήριο γίνονταν ολοένα και πιο επικίνδυνες.

Μάλιστα, όπως καταγγέλθηκε στο Συνδικάτο, λίγες μέρες μετά την πυρκαγιά, έγινε ξανά διαρροή και από τύχη δεν υπήρξαν θύματα, αφού ο εργάτης που θα πήγαινε στο συγκεκριμένο σημείο για να κάνει χρήση φλόγας, είχε ξεχάσει τα γυαλιά του σε χώρο μέσα στο διυλιστήριο και καθυστέρησε.

Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά και ζητούν απαντήσεις: Γιατί η διοίκηση των ΕΛΠΕ δεν πήρε όλα τα αναγκαία μέτρα μετά τις 7 του Μάη που καταγράφηκε ξανά διαρροή και μάλιστα στο ίδιο σημείο που την επομένη συνέβη το «ατύχημα»; Γιατί το περιστατικό της διαρροής στις 7 Μάη δεν αναφέρεται στο πόρισμα των διυλιστηρίων, ενώ ήταν σε γνώση της εταιρείας;

Γιατί αποσιωπήθηκε, ενώ κατά τα άλλα στο πόρισμα γίνεται λεπτομερέστατη αναφορά στις προεργασίες που γίνονταν στο συγκεκριμένο σημείο την προηγούμενη του «ατυχήματος»; Πώς γίνεται, το πόρισμα των ΕΛΠΕ να αποδίδει το ατύχημα σε «ανθρώπινο λάθος», όταν υπάρχουν καταγγελίες ότι μέσα σε δέκα μέρες, τρεις φορές υπήρξε διαρροή νάφθας και τις δύο από αυτές δεν υπήρξαν θύματα καθαρά και μόνο από τύχη;

Ο εργάτης που κατήγγειλε στον «Ριζοσπάστη» το περιστατικό μια μέρα πριν από το «ατύχημα», μας είπε ακόμα ότι ο μεγάλος αριθμός των ανειδίκευτων και οι εξαντλητικές συνθήκες δουλειάς είναι παράγοντες που αυξάνουν τις πιθανότητες να συμβεί ένα παρόμοιο «ατύχημα» και στο μέλλον.

Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση και η διοίκηση των ΕΛΠΕ είναι υπόλογες για το αίμα των έξι εργατών, τέσσερις από τους οποίους δεν γύρισαν στο σπίτι τους από το μεροκάματο. Οπως είναι υπόλογες για τις άθλιες συνθήκες δουλειάς συνολικά στα διυλιστήρια, που επιβάλλονται από τους εργολάβους και την εργοδοσία των ΕΛΠΕ, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας της επιχείρησης και της κερδοφορίας της.

Η επιλογή αυτή δεν ήταν τυχαία. Στόχος της εργοδοσίας μπροστά στη νέα τουριστική σεζόν ήταν να μείνουν οι εργαζόμενοι οδηγοί χωρίς Σύμβαση και να επιβάλουν οι εργοδότες του κλάδου ατομικές Συμβάσεις, στο ύψος της ΕΓΣΣΕ.

Πρόκειται για έναν κλάδο που απασχολείται εποχιακά. Κάθε χρόνο, οι εταιρείες προσλαμβάνουν εκατοντάδες οδηγούς, αξιοποιώντας τους αντεργατικούς νόμους που ψήφισαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και συνεχίζουν να εφαρμόζονται τώρα με συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Η προηγούμενη Τοπική Συλλογική Σύμβαση είχε υπογραφεί το 2013 και ήταν διετής. Το ΔΣ του σωματείου των οδηγών που υπήρχε τότε, είχε υπογράψει μείωση 7% , στο όνομα του «να υπάρχει σύμβαση». Ολα αυτά σε έναν κλάδο όπως αυτός του Τουρισμού, που συνέχισε να καταγράφει κέρδη ακόμα και στη διάρκεια της κρίσης.

Να σημειώσουμε, επίσης, ότι η προηγούμενη Σύμβαση δεν εφαρμοζόταν σε όλες τις εταιρείες τουριστικών λεωφορείων, αφού η μεγαλύτερη, που απασχολεί περίπου 200 οδηγούς, είχε αποχωρήσει από την εργοδοτική ένωση, προκειμένου να μη δεσμεύεται από τη Σύμβαση.

Στις συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν, οι εργοδοτικοί φορείς κωλυσιεργούσαν σκόπιμα, για να ξεκινήσει η σεζόν χωρίς οι οδηγοί να έχουν Σύμβαση.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, διαφάνηκαν οι αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων και του σωματείου, που προχώρησε σε γενικές συνελεύσεις για ενημέρωση των εργαζομένων και λήψη αποφάσεων. Οι γενικές συνελεύσεις χαρακτηρίστηκαν από μαζικότητα και αποφασιστικότητα. Σ' αυτές αποφασίστηκε να διεκδικήσει ο κλάδος αύξηση 3,5% και επιπλέον να προχωρήσουν οι εργαζόμενοι σε απεργία στις 15 Μάη.

Αυτή η απόφαση συνάντησε την επίθεση όλων των εργοδοτικών φορέων του νομού, που συνενώθηκαν για να χτυπήσουν την απεργία. Οι εργοδότες προσέφυγαν στα δικαστήρια, ζητώντας η απεργία να κηρυχτεί παράνομη και καταχρηστική, κάτι που έγινε. Οι εργαζόμενοι όμως δεν πτοήθηκαν και προχώρησαν κανονικά στην απεργία, η οποία είχε μεγάλη συμμετοχή.

Στο πλευρό των οδηγών και του σωματείου «Ερμής» στάθηκαν από την πρώτη ώρα τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, όπως το Συνδικάτο Οικοδόμων, η Ενωση Ιδιωτικών Υπαλλήλων και η Ενωση Συνταξιούχων ΙΚΑ.

Ο απεργιακός αγώνας των εργαζομένων ήταν δίκαιος. Η προσπάθεια υπονόμευσης από τους μεγαλοξενοδόχους είναι προκλητική, όταν την ίδια ώρα οι ίδιοι, οι «tour operators» και οι άλλοι μεγαλοκαρχαρίες του Τουρισμού βγάζουν αμύθητα κέρδη ακόμα και μέσα στην κρίση, ενώ οι εργαζόμενοι στον κλάδο, που δουλεύουν από ήλιο σε ήλιο, όχι μόνο δεν μπορούν να κάνουν διακοπές, αλλά ούτε καν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες!

Με όλους τους άλλους εργοδότες συντάχθηκε και ο Σύνδεσμος Τουριστικών και Ταξιδιωτικών Γραφείων Κρήτης, επιβεβαιώνοντας ότι το «όραμά» τους για την ανάπτυξη του τουρισμού προβλέπει τζάμπα εργάτες, για να αυγαταίνουν τα κέρδη τους.

Μετά απ' αυτήν τη σημαντική μάχη, είναι αναγκαίο να δοθεί συνέχεια στην πάλη των εργαζομένων απέναντι στα νέα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα που ετοιμάζει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, σημαντικό σταθμό αποτελούν τα συλλαλητήρια στις 11 Ιούνη σε όλη τη χώρα και στο Ηράκλειο στις 7 μ.μ. στην πλατεία Ελευθερίας.

Από παλιότερη πανελλαδική κινητοποίηση των καθαριστών/τριών στην Αθήνα

Σε Γενική Συνέλευση προχωρά το Σωματείο Καθαριστριών - Καθαριστών Ν. Μαγνησίας, την Παρασκευή 5 Ιούνη, στις 6.30 μ.μ., στο Εργατικό Κέντρο Βόλου. Στη συνέλευση θα συζητηθεί, μεταξύ άλλων, και η οργάνωση της απεργίας.

Στην ανακοίνωσή της, η Πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή σημειώνει: «Γνωρίσαμε από πρώτο χέρι την κοροϊδία όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων που δημιούργησαν το αίσχος των προσωρινά - απασχολούμενων και ελάχιστα αμειβόμενων. Οι καθαρίστριες παραμένουμε σε καθεστώς ομηρίας, εκβιασμών, ψεύτικων υποσχέσεων και με την σημερινή κυβέρνηση. Σαν να μην πέρασε μια μέρα! Ακόμα και η ανανέωση των συμβάσεων βρίσκεται στον "αέρα" και δεν διασφαλίζεται από κανέναν η δουλειά 8.500 συμβασιούχων καθαριστριών που δουλεύουν στα σχολεία 10 και πλέον χρόνια!

Μας εμπαίζουν ξανά με τα ίδια τεχνάσματα (διαγωνισμός ΑΣΕΠ, μετάθεση ευθυνών, παραπομπή λύσης στο μέλλον κ.ά.) συγκυβέρνηση, παλιοί και νέοι κυβερνητικοί και εργοδοτικοί συνδικαλιστές με αποτέλεσμα κανένας εργαζόμενος - καμία εργαζόμενη να μην γνωρίζει τι "ξημερώνει" αύριο».

Τονίζει ακόμα πως διεκδικεί τη δικαίωση όλων των καθαριστριών που δουλεύουν κακοπληρωμένες σε άθλιες συνθήκες: «Διεκδικούμε τη δικαίωση για τις 2.000 περίπου καθαρίστριες αόριστου χρόνου που δουλεύουν με μερική απασχόληση από μισή έως τέσσερις ώρες, τις 8.500 συμβασιούχους που ουσιαστικά δεν έχουν στον ήλιο μοίρα από τις απανωτές συμβάσεις, την απληρωσιά, την αβεβαιότητα για το αύριο, τις 2.500 καθαρίστριες αορίστου χρόνου, 8ωρες που κάνουν πλέον όλες τις δουλειές ακόμα και την καθαριότητα των νεκροταφείων μετά την ένταξή τους στους δήμους».

Τα αιτήματα της απεργιακής κινητοποίησης είναι:

• Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις, χωρίς κριτήρια αιθουσών, με πλήρη και σταθερή εργασία και πλήρη μισθολογικά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
• Ανανέωση όλων των συμβάσεων για όλη τη χρονιά, Καμία απόλυση εργαζομένου. Κατάργηση της μερικής απασχόλησης.
• Αμεση πληρωμή όλων των δεδουλευμένων που οφείλουν οι Σχολικές Επιτροπές.
• Κανένας μεγαλοεργολάβος καθαρισμού ή συνεργείο μέσα στα σχολεία και σε κάθε δημόσιο κτίριο (Νοσοκομεία, πανεπιστήμια, κ.ά.), να προσληφθούν όλοι οι εργαζόμενοι από το κράτος με πλήρη και σταθερή εργασία.
• Οχι στην εντατικοποίηση της δουλειάς, μαζικές προσλήψεις καθαριστών/στριών για καθαρά σχολεία.
• Επαναφορά των Βαρέων Ανθυγιεινών ενσήμων για όλους τους εργαζόμενους στον κλάδο.
• Καμία Σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα.

Τα φώτα κρέμονται κυριολεκτικά στον αέρα, καθώς σε ορισμένα σημεία του κτιρίου έχει καταρρεύσει μέρος της οροφής

«Εδώ και ένα μήνα, έπεσε τμήμα της οροφής σε κτίριο που στεγάζονται οι διοικητικές υπηρεσίες του νοσοκομείου. Οι εργαζόμενοι έχουν αναρτήσει πανό που γράφει "Πέφτει, ακούει κανείς;"» μας είπε η Ολγα Σιάντου, μέλος της Γραμματείας του ΠΑΜΕ και αντιπρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, που επισκέφτηκε πρόσφατα το Ψυχιατρείο.

Οι εργαζόμενοι ζήτησαν απ' τη Διοίκηση να γίνει έλεγχος για τη στατικότητα του κτιρίου και να λειτουργήσει η υπηρεσία σε ασφαλές μέρος, αλλά δεν έγινε τίποτε. Στο Ψυχιατρείο δεν υπάρχει ούτε τεχνικός ασφαλείας, ούτε γιατρός εργασίας.

Τον έλεγχο της στατικότητας του συγκεκριμένου κτιρίου από πολιτικό μηχανικό, όπως και όλων των κτιρίων στο Ψυχιατρείο, ζήτησαν ξανά οι εργαζόμενοι από τη Διοίκηση, σε παράσταση διαμαρτυρίας που συμμετείχε και η Ολγα Σιάντου. Επίσης, απαίτησαν να απαγορεύσει την είσοδο στο κτίριο και να τοποθετηθεί κόκκινη κορδέλα.

Ο διοικητής αρκέστηκε να πει ότι περιμένει κλιμάκιο από την Αθήνα. Να σημειωθεί ότι πριν από έναν περίπου χρόνο, είχε πέσει τμήμα της οροφής στο Ακτινολογικό σε ώρα εργασίας και όπως λένε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, από τύχη δε θρήνησαν θύματα.

Ταυτόχρονα, στο Ψυχιατρείο υπάρχει υποστελέχωση και εντατικοποίηση της δουλειάς για το προσωπικό, καθώς και υπερωριακή απασχόληση στις κλινικές, που δεν πληρώνεται. Σε κατάσταση ομηρίας βρίσκονται οι εργαζόμενοι στο μικροβιολογικό εργαστήριο, όπου εργάζονται μόνο τρεις παρασκευαστές και αναγκάζονται να καλύπτουν με βάρδιες όλο το 24ωρο, 365 ημέρες το χρόνο! Εξω από το νοσοκομείο έχουν αρχίσει να ανοίγουν επιχειρήσεις που αποσκοπούν στο κέρδος.

Η «Αγωνιστική Συσπείρωση Εργαζομένων» στο νοσοκομείο και οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ δεσμεύτηκαν να αναδείξουν τα προβλήματα των εργαζομένων και να συμβάλουν στην κινητοποίηση των κατοίκων της περιοχής, ώστε από κοινού να αγωνιστούν με τους υγειονομικούς για τη λύση των οξυμένων προβλημάτων.

Από παλιότερη κινητοποίηση για τα αποθεματικά και τα ταμειακά διαθέσιμα των Ταμείων

Η Κοινωνική Ασφάλιση είναι μία από τις σημαντικότερες κατακτήσεις του εργατικού κινήματος. Η θέσπισή της στην Ελλάδα έγινε στη δεκαετία του 1940 και με υψηλά ποσοστά εισφορών, πράγμα που γρήγορα οδήγησε σε μεγάλη συσσώρευση κεφαλαίων.

Η πλουτοκρατία και οι κυβερνήσεις της, συνεχώς εδώ και 65 χρόνια περίπου, λεηλατούν τα αποθεματικά των Ταμείων, για να εξασφαλίζουν τζάμπα χρήμα στις επιχειρήσεις.

Τόση ήταν η «αγωνία τους» για τα οικονομικά προβλήματα του ασφαλιστικού συστήματος και για τα «περιορισμένα μέσα» που διέθετε, ώστε μέσα σε αυτά τα χρόνια, δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ «έκαναν φτερά», χρησιμοποιήθηκαν κατά κύριο λόγο ως «κίνητρα για την ανάπτυξη και την εκβιομηχάνιση». Εγιναν δηλαδή εργοστάσια, επιχειρήσεις, καράβια και τράπεζες στα χέρια της αστικής τάξης, «αίμα» για το χρηματιστήριο.

Σε συνδυασμό με την καθυστέρηση στην ωρίμανση της χρήσης των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων και την ανάγκη εύρεσης κεφαλαίων για τη χρηματοδότηση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, το αστικό κράτος θέσπισε τον αναγκαστικό νόμο 1611/1950 -τον οποίο επικαλούνται χωρίς τσίπα-, με τον οποίο τα ασφαλιστικά ταμεία υποχρεωτικά κατέθεταν τα αποθεματικά τους στην Τράπεζα της Ελλάδας, με ελάχιστο ή και σχεδόν μηδενικό επιτόκιο.

Υπολογίζεται ότι την περίοδο 1951-1975 χάθηκαν περίπου 58 δισ. ευρώ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η περίοδος της χούντας, όπου το 1973, το επιτόκιο ήταν 4% και ο πληθωρισμός 15,5%. Το 1974, με πληθωρισμό 26,5%, το επιτόκιο παρέμεινε στο 4%. Από το 1985, για πρώτη φορά, επιτράπηκε στα Ταμεία να καταθέτουν τα αποθεματικά τους με τα τρέχοντα επιτόκια και πάλι με μεγάλες απώλειες.

Από τη δεκαετία του 1990, με το νόμο 2076/1992 (κυβέρνηση ΝΔ), δόθηκε η δυνατότητα στα Ταμεία να τζογάρουν το 20% των αποθεματικών τους στο χρηματιστήριο. Το ποσοστό αυτό αυξήθηκε με το νόμο 2676/1999 (κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ) και παράλληλα δόθηκε η δυνατότητα σε συμμετοχή των Ταμείων στα λεγόμενα «νέα» τραπεζικά και άλλα προϊόντα.

Την περίοδο 1999-2002 και 2008-2009 χάθηκαν περίπου 7 δισ. ευρώ στο χρηματιστηριακό τζόγο/αγορά μετοχών από τα ασφαλιστικά ταμεία κ.ά. Ουσιαστικά, ανατέθηκε εν λευκώ στους τραπεζίτες η διαχείριση των αποθεματικών των Ταμείων. Από την αγορά των λεγόμενων «δομημένων ομολόγων» χάθηκαν επίσης τεράστια ποσά. Ακόμη, είναι δύσκολο να υπολογιστεί το μέγεθος της ζημιάς από την απομείωση της αξίας των τίτλων που διαθέτουν έως σήμερα.

Το εξωφρενικό σε αυτή την περίπτωση είναι ότι τα ασφαλιστικά ταμεία φαίνονταν να αγοράζουν ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου, τα οποία όμως το ίδιο το κράτος που τα εξέδωσε, τα είχε ήδη πουλήσει στην τράπεζα «J. P. Morgan», σε τιμή κατώτερη της ονομαστικής τους αξίας. Ετσι, αυτά τα ομόλογα άλλαξαν χέρια και κατέληξαν «εν μία νυκτί» στα ασφαλιστικά ταμεία σε τιμή μεγαλύτερη της ονομαστικής τους αξίας. Δηλαδή, με τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων, κάποιοι έβγαλαν τεράστια κέρδη.

Η πιο πρόσφατη ληστεία των αποθεματικών είναι το γνωστό PSI. Εδώ θέλουμε να σημειώσουμε ότι η ΤτΕ συνέχιζε να αγοράζει ομόλογα για ένα 5μηνο, αν και είχε εξαγγελθεί το επικείμενο κούρεμά τους. Αγόραζε ομόλογα ελληνικού Δημοσίου, ακόμα και με κεφάλαια κίνησης των Ταμείων. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη και πιο βίαιη αρπαγή πλούτου, του κόπου των εργαζομένων «εν μία νυκτί». Για την προστασία, μάλιστα, των διοικήσεων των τραπεζών και των Ταμείων, με πρόσφατο νόμο απαλλάχτηκαν από κάθε ευθύνη.

Σε όλα τα παραπάνω, θα πρέπει να συνυπολογίσουμε τη μη καταβολή από το κράτος των οφειλών του στα ασφαλιστικά ταμεία, στο ποσοστό που του αναλογεί, στα πλαίσια της τριμερούς χρηματοδότησης.

Από τη μέχρι τώρα εμπειρία, εξάγεται αβίαστα το συμπέρασμα ότι το αστικό κράτος χρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί τα αποθεματικά των Ταμείων για την υποβοήθηση της διευρυμένης αναπαραγωγής του κεφαλαίου, τη χρηματοδότηση των μονοπωλιακών ομίλων. Η καπιταλιστική ανάπτυξη στην Ελλάδα στηρίχτηκε σε μεγάλο βαθμό στην αξιοποίηση των αποθεματικών των Ταμείων.

Στο συνδικαλιστικό κίνημα, οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, ενώ αναπτύσσουν μία καταγγελτική ρητορική, εμφανίζουν το Ασφαλιστικό ως πρόβλημα «έλλειψης πόρων», ότι είναι κυρίως ζήτημα οικονομικό, ενισχύοντας το επιχείρημα της «μη βιωσιμότητας».

Κρύβουν, δηλαδή, ότι το αστικό κράτος χρησιμοποίησε τα αποθεματικά και θέλει να τα χρησιμοποιεί για τις ανάγκες του κεφαλαίου και ότι η αύξηση των ορίων ηλικίας, η συρρίκνωση των παροχών, η μείωση των εργοδοτικών εισφορών και του λεγόμενου «μη μισθολογικού κόστους» αποτελούν στρατηγικές επιλογές της άρχουσας τάξης και του πολιτικού της προσωπικού.

Οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν στην προμετωπίδα των στόχων πάλης τους το ασφαλιστικό σύστημα. Ενα νέο αντιασφαλιστικό τερατούργημα πολύ σύντομα θα έρθει στην επιφάνεια.

Ενώ υπάρχει συσσωρευμένη αρνητική εμπειρία από το 2012, με την απώλεια πάνω από 13 δισ. ευρώ για τα Ταμεία, ερχόμαστε στο 2015, με νέα «αριστερή» κυβέρνηση, να ξαναβάλουμε στο στόχαστρο τα αποθεματικά ή ποσά που προορίζονται για τις λαϊκές ανάγκες.

Αντί να αποκαταστήσουν τη σφαγή των αποθεματικών των Ταμείων, παίρνουν και τα όποια υπόλοιπα διαθέσιμα ή αποθεματικά υπάρχουν, όπως επίσης παίρνουν και τα αποθεματικά από το λεγόμενο ΑΚΑΓΕ, το «Ασφαλιστικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης των Γενεών».

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, για να ανταποκριθεί στην εξυπηρέτηση του κρατικού χρέους, βάζει χέρι, με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, στα ελάχιστα ταμειακά διαθέσιμα των δημόσιων οργανισμών. Οι απαράδεκτες αυτές ενέργειες θα έχουν ως αποτέλεσμα νέες δραματικές περικοπές σε κοινωνικές δαπάνες, με οδυνηρές συνέπειες γενικότερα για τα λαϊκά στρώματα.

Η πρόσφατη αρπαγή διαθεσίμων - αποθεματικών έφερε μνήμες του 2012, όταν η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ εξαπέλυε αισχρή επίθεση σε βάρος μελών ΔΣ ασφαλιστικών ταμείων, που καταψήφισαν, καταλογίζοντάς τους «αντεθνική, ανεύθυνη στάση» ή βάζοντας προσαρμοσμένα τρομοκρατικά διλήμματα, του τύπου «κούρεμα ομολόγων ή παύση πληρωμών των συντάξεων».

Ειδικά για τα «κουρεμένα» αποθεματικά των Ταμείων, η τότε κυβέρνηση έλεγε πως θα συστήσει «ειδικό μηχανισμό» αποκατάστασης αυτών των απωλειών. Εδινε υποσχέσεις και έγιναν και νόμοι, που υποτίθεται ότι θα κάλυπταν τις απώλειες. Από τότε μέχρι σήμερα, έχουν περάσει τρία χρόνια και ούτε ένα ευρώ δε δόθηκε.

Πέρα από την προδιαγεγραμμένη στάση των εργοδοτικών ενώσεων, που υπερψήφισαν την κυβερνητική πρόταση, δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστη και η στάση της ΓΣΕΕ. Είναι σημεία των καιρών, «έργα και ημέρες» του ανερχόμενου κυβερνητικού συνδικαλισμού, που δεν πρέπει να μείνουν αναπάντητα.

Οι εργαζόμενοι έχουν συμφέρον, μαζί με το ταξικό εργατικό κίνημα, με το ΠΑΜΕ, να απαιτήσουν διασφάλιση των συντάξεων και των παροχών. Την ανάκληση όλων των μειώσεων που έχουν επιβληθεί τα τελευταία χρόνια στις συντάξεις. Ουσιαστικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις και άλλα μέτρα για την ανακούφισή τους.

Κάτω τα χέρια από τα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων, τα ταμειακά διαθέσιμα και αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και άλλων δημόσιων φορέων. Να επιστραφούν όσα έχουν ήδη δεσμευτεί και να αποκατασταθούν οι απώλειες που υπέστησαν τα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων από εισφοροαπαλλαγές των εφοπλιστών, των βιομηχάνων κ.ά.

Κάλυψη, με ευθύνη του κράτους και της εργοδοσίας, του συνόλου των απωλειών από το 1950 ως σήμερα, των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων που λεηλατήθηκαν από το λεγόμενο κούρεμα ομολόγων (PSI), που είναι περίπου 13 δισ. ευρώ και όλων των προηγούμενων ετών.

Να αποσυρθούν όλα τα αποθεματικά των ταμείων από ομόλογα, μετοχές, αμοιβαία κεφάλαια και άλλα χρηματοπιστωτικά προϊόντα. Κατάργηση κάθε διάταξης που επιτρέπει το τζογάρισμα των αποθεματικών σε μετοχές και άλλα χρηματοοικονομικά προϊόντα.

Οι εξαγγελίες της συγκυβέρνησης για την ίδρυση «ταμείου εθνικού πλούτου», που θα αξιοποιείται για την ενίσχυση της Κοινωνικής Ασφάλισης, θυμίζουν παλιότερες υποσχέσεις και νόμους των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, προετοιμάζουν τη διεύρυνση της απαλλαγής της εργοδοσίας και του κράτους από τη χρηματοδότηση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Ανάλογες προτάσεις προβάλλουν και ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ.

Στο ζήτημα των πόρων και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αρνείται να πει το βασικότερο: Να πληρώσει η μεγαλοεργοδοσία και το κράτος της. Αντ' αυτού, προτείνει «Κοινωνική ρήτρα στα δημόσια έργα», που δήθεν θα επιβαρύνεται ο εργολήπτης. Οπως όμως γίνεται πάντα, το κόστος θα μετακυληθεί ξανά στα λαϊκά στρώματα (π.χ. με τα διόδια).

Προτείνει ακόμα «Κοινωνική ρήτρα επί της δημόσιας ακίνητης περιουσίας», που προφανώς πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί για να αποδώσει, όπως το ίδιο υποκρύπτει και με την πρόταση για «την αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας». Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για «ειδικό φόρο συμμετοχής στα τυχερά παιχνίδια» (λαχεία, ΠΡΟΠΟ, καζίνο) και πρόσθετο φόρο στις επιχειρήσεις τυχερών παιχνιδιών, σημαίνει, τέλος, οι συντάξεις να εξασφαλίζονται από τη ρουλέτα. Το κεφάλαιο ...τρέμει!

Η θεωρία των «νέων πόρων» είναι η συνέχεια της κυβερνητικής προπαγάνδας που λέει «δεν αντέχει η οικονομία», «δεν αντέχει ο προϋπολογισμός». Εμείς λέμε ότι και τα χρήματα του προϋπολογισμού και τα κέρδη των επιχειρήσεων και όλος ο πλούτος αυτής της χώρας παράγονται από τους εργαζόμενους. Να πληρώσει λοιπόν για την Κοινωνική Ασφάλιση το κεφάλαιο και το κράτος του.

Σε ανακοίνωση της Επιτροπής αναφέρεται: «Υστερα από οκτώ χρόνια σιωπής ο αγροτικός κόσμος της Θεσσαλίας (...) κάνει συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας επειδή η κυβέρνηση μέχρι σήμερα δεν προέβη σε καμιά ενέργεια ανακούφισης του ταλαιπωρημένου αγροτικού πληθυσμού». Στην κατεύθυνση αυτή «αναγκαστήκαμε να προχωρήσουμε σε επταήμερο απεργιακό αγώνα».

Τα αιτήματα των αγροτών είναι: Διαμόρφωση των τιμών όλων των αγροτικών προϊόντων με βάση το κόστος παραγωγής και το νόμιμο κέρδος. Διαμόρφωση των τιμών των βιομηχανικών και βιοτεχνικών προϊόντων με βάση το κόστος παραγωγής και το νόμιμο κέρδος. Να καθιερωθεί τιμή ασφαλείας για το βαμβάκι 21 δραχμές το κιλό, αφού το κόστος παραγωγής φτάνει τις 17,40 δραχμές. Τιμή ασφαλείας πρόβειου γάλακτος 14 δραχμές το κιλό και του αγελαδινού 8 δραχμές.

Επίσης, τιμή ασφαλείας του καπνού σε 73 δραχμές το κιλό. Αναπροσαρμογή των αγροτικών συντάξεων βάσει του τιμαρίθμου. Πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε κλινικές και ιδρύματα. Πλήρη ασφάλιση των γεωργικών προϊόντων από το χαλάζι και τις πλημμύρες. Εγκαιρη εξαγγελία των μέτρων για το σιτάρι.

Στις 4 Φλεβάρη, το ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» αναφέρεται στην πρώτη μέρα της αγροτικής κινητοποίησης: «Από τη μια ως την άλλη άκρη του κάμπου, η κίνηση προς τις πόλεις ήταν ανύπαρκτη, οι αγορές έρημες και τα μαγαζιά άδεια. Σε πολλά χωριά, όπως το Καβαθάρι των Τρικάλων, η επιτυχία ήταν απόλυτη (ποσοστό 100%)».

Η κινητοποίηση των αγροτών σε Θεσσαλία και Ηλεία κυριάρχησαν και στα πρωτοσέλιδα του «Ριζοσπάστη» της εποχής

Στο Νέο Μοναστήρι «ούτε ένας αγρότης δεν ανέβηκε στο λεωφορείο να κινηθεί προς τις γειτονικές πόλεις, αλλά ούτε και στα μαγαζιά του χωριού να ψωνίσει. Οι έμποροι μπαμπακιού που πήγαν στο χωριό να φορτώσουν έφυγαν από κει άπρακτοι. Οι κτηνοτρόφοι δεν παραδίδουν το γάλα τους στους τυρέμπορους και οι εκδορείς του χωριού έπαψαν να σφάζουν σφάγια των ζωεμπόρων συμπαριστάμενοι στους απεργούς αγρότες». Στο Βελεστίνο «ούτε ένα γραμμάριο γάλα, ούτε ένας κόκκος μπαμπάκι δεν έφυγε σήμερα για τα εργοστάσια και τους εμπόρους».

Στις 5 Φλεβάρη, ο «Ριζοσπάστης» περιγράφει με γλαφυρό τρόπο την κατάσταση που επικρατεί στο θεσσαλικό κάμπο: «Αν οι προκηρύξεις της Επιτροπής Αγώνα δεν στροβιλίζονταν στον άνεμο, αν έλειπαν οι ζωηρές ομιλίες στα καφενεία και δεν υπήρχαν άδεια φορτηγά, τα οποία μάταια ψάχνουν οι έμποροι με κάτι να φορτώσουν, θα έλεγες ότι αυτοί οι τόποι είναι έρημοι».

Σε ανακοίνωσή της η ΝΕ Καρδίτσας του ΚΚΕ «καλεί όλο τα στελέχη, μέλη και οπαδούς του, όλο τον αγροτικό πληθυσμό, να πάρουν ενεργά μέρος στον απεργιακό αγώνα, όλοι ενωμένοι ενάντια στα ξένα και ντόπια μονοπώλια που καταληστεύουν τον τίμιο ιδρώτα των αγροτών μας. Καλεί επίσης τους αγρότες να επαγρυπνούν και ξεσκεπάζουν κάθε διασπαστική ενέργεια».

Στο ίδιο δημοσίευμα υπάρχουν και νέες αναφορές για το τι συμβαίνει στις πόλεις, καθώς γενικεύεται το κλίμα αλληλεγγύης: Ο Δομοκός παρουσιάζει «όψη νεκρής πόλης (...) Τα αστικά λεωφορεία ήρθαν και έφυγαν σχεδόν άδεια. Τα περισσότερα μαγαζιά είναι κλειστά, ενώ έκλεισαν ακόμα καφενεία και περίπτερα. Στα δημόσια καταστήματα δεν πήγε κανείς».

Στα Φάρσαλα «κανένας αγρότης δεν κατέβηκε στο βδομαδιάτικο παζάρι που γίνεται κάθε Τρίτη. Εχουν συσταθεί 5μελείς επιτροπές αγώνα σε κάθε χωριό για τη διασφάλιση της επιτυχίας και τις υπόλοιπες μέρες, ενώ σε όλα τα χωριά διανέμεται άφθονο έντυπο υλικό για τη διαφώτιση του αγροτικού κόσμου. Στα χωριά Λόφος και Ευύδριον οι παραγωγοί έκαψαν συμβολικά ποσότητες μπαμπακιού. Σαν μέτρο αντίδρασης της κυβέρνησης χαρακτηρίζεται η αποστολή 39 εκ. Δρχ. για την επιδότηση των βαμβακοπαραγωγών στο υποκατάστημα ΑΤΕ Φαρσάλων. Οι βαμβακοπαραγωγοί όμως πήραν απόφαση να μην κατέβει κανείς στα Φάρσαλα για να πληρωθεί».

Στο μεταξύ, οι περίπου 3.000 τοματοπαραγωγοί της Γαστούνης και των περιχώρων της Ηλείας, ετοιμάζονταν για κινητοποίηση, απαιτώντας να αναθεωρηθεί η τιμή ασφαλείας της ντομάτας, διαφορετικά «μέχρι την Πέμπτη 6 Φλεβάρη θα κάνουν πορεία διαμαρτυρίας με 2.000 αγροτικά μηχανήματα προς Αθήνα».

Σε σχετικό υπόμνημα σημείωναν: «...διαμαρτυρόμαστε έντονα για την τιμή ασφαλείας της ντομάτας που αποφασίστηκε σε 1,40 δραχμές το κιλό, όταν τα έξοδα καλλιέργειας περνούν στο κιλό τις 1,79 δραχμές. Οι αποφάσεις αυτές αποτελούν πρόκληση όταν τα έσοδα των εργοστασίων κατά στρέμμα ξεπερνούν με τις νέες αυξήσεις του τοματοπολτού τις 30.000 δραχμές και αποτελούν καθαρή πρόκληση γιατί μονομερώς ικανοποιούνται τα συμφέροντα των εργοστασίων ενώ την ίδια στιγμή καταληστεύονται τόσες χιλιάδες παραγωγοί και εργάτες γης (...) είναι φανερό ότι παρά τις διακηρύξεις του το κράτος εξακολουθεί, όπως φαίνεται, να υποστηρίζει τα συμφέροντα μιας φούχτας εργοστασιαρχών».

Στις 5 Φλεβάρη πραγματοποιούν μεγάλη συγκέντρωση στο στάδιο της Γαστούνης. Ενα τεράστιο πανό, πάνω από 10 μέτρα, έγραφε: «Νεκροταφείο των ελπίδων μας τα εξαγγελθέντα μέτρα της κυβέρνησης για τη ντομάτα και τα αγροτικά προϊόντα. Τιμή στην ντομάτα 2.20 για να ξεχρεωθούμε», «Αγρότη ξύπνα», «Θέλουμε να ζήσουμε σαν άνθρωποι», «Οχι για πάντα δούλοι οι αγρότες».

Επιδίδουν τα αιτήματά τους στον νομάρχη, ο οποίος, όπως αναφέρει δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη», ζήτησε «αναβολή λήψης κάθε απόφασης, όμως οι συγκεντρωμένοι αγρότες αρνήθηκαν (...) Η συντονιστική επιτροπή του αγώνα δήλωσε ότι "αν στις 10.01 η απάντηση του προέδρου της κυβέρνησης είναι αρνητική στα αιτήματα, ώρα 10.02 αναχωρούμε για Αθήνα"». Οπως καταγγέλλεται μέσα από το «Ριζοσπάστη», ο τότε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Σκουλαρίκης προσπάθησε «να δημιουργήσει κλίμα ηττοπάθειας και φοβίας».

Ο αγώνας των αγροτών στη Θεσσαλία και στην Ηλεία βρίσκει συμπαραστάτες από άλλους κλάδους και όχι μόνο. Οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ δηλώνουν τη στήριξή τους με ανακοινώσεις και σταθερή παρουσία στις κινητοποιήσεις.

Παρόλο που η κυβέρνηση κάνει πως αγνοεί τον αγώνα τους, κινήσεις της χωροφυλακής δημιούργησαν εντάσεις. Στις 6 Φλεβάρη, ο «Ριζοσπάστης» γράφει για τη Θεσσαλία: «Και ενώ μέχρι στιγμής η κυβέρνηση προσποιείται ότι αγνοεί το γεγονός, σπασμωδικές κινήσεις της χωροφυλακής και τηλεφωνικές απειλές από "αγνώστους" προς παράγοντες των αγροτικών συλλόγων, "φόρτισαν" σήμερα την ατμόσφαιρα.

(...) Ο δρόμος Τρικάλων - Καρδίτσας αστυνομοκρατείται. Οπως καταγγέλλουν μέλη του αγροτικού συλλόγου Τρικάλων, στην πόλη έκαναν την εμφάνισή τους για πρώτη φορά από την έναρξη της απεργίας, προβοκάτορες που φορούσαν "περιβραχιόνιο περιφρούρησης" δίνοντας οδηγίες για διάσπαση του απεργιακού αγώνα». Ακόμα, «νέο κρούσμα εκφοβισμού σημειώθηκε χθες στο σταθμό των Παλαιοφαρσάλων, όταν χωροφύλακας οδήγησε στο τμήμα αγρότη που κρατούσε πανό».

Στις 6 Φλεβάρη, ξεκινά η πορεία των τοματοπαραγωγών της Γαστούνης με κατεύθυνση την Αθήνα. Στο πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» στις 7 Φλεβάρη δεσπόζει ο τίτλος: «ΦΑΛΑΓΓΑ ΤΡΑΚΤΕΡ ΜΗΚΟΥΣ 15 ΧΛΜ. ΟΔΕΥΕΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ - Ερπυστριοφόρο και γκρέιντερ (σ.σ. εννοεί της χωροφυλακής) έφραξαν το δρόμο στον Ψαθόπυργο».

Στην Πάτρα τους επιφύλαξαν μεγάλη υποδοχή οι κάτοικοι. Το ρεπορτάζ ανέφερε: «Η φάλαγγα έχει μήκος 15 περίπου χιλιομέτρων, η απόσταση των τρακτέρ είναι περίπου 15 μέτρα και η ταχύτητά τους 10 χιλιόμετρα την ώρα (....) Τελευταίες πληροφορίες ανέφεραν ότι ισχυρές δυνάμεις χωροφυλακής με ερπυστριοφόρα οχήματα και μηχανήματα γκρέιντερ έχουν κλείσει το δρόμο στη θέση Ψαθόπυργος της παλιάς εθνικής οδού Αιγίου - Πάτρας.

Περιπολικά και χωροφύλακες με κράνη έχουν δημιουργήσει συμπαγή ζώνη για τη φάλαγγα των τρακτέρ. Ετσι, στην ειρηνική πορεία των αγροτών που διεκδικούν τα δίκαια αιτήματά τους, η κυβέρνηση απαντάει με κινητοποίηση των ερπυστριοφόρων της». Στο μεταξύ, συνεχίζεται με επιτυχία η κινητοποίηση και στη Θεσσαλία.

Στις 7 Φλεβάρη έγινε σύσκεψη τοματοπαραγωγών και υπουργών Συντονισμού και Γεωργίας, η οποία κατέληξε σε αδιέξοδο. Η κυβέρνηση απέρριψε το αίτημα να αναγνωρίσει το δικό τους κοστολόγιο παραγωγής τομάτας, που έφθανε στις 1,85 δραχμές το κιλό.

Τα τρακτέρ των τοματοπαραγωγών είχαν σταματήσει περίπου 20 χιλιόμετρα έξω από την Πάτρα, στον παλιό δρόμο προς το Αίγιο, στη θέση Ψαθόπυργος. Επίσης, αστυνομικές δυνάμεις είχαν αποκόψει και το δρόμο από Ηλεία προς Πάτρα, ώστε να μην έρθουν κι άλλα τρακτέρ.

Στις 8 Φλεβάρη, ο «Ριζοσπάστης» καταγράφει καταγγελίες των ίδιων των τοματοπαραγωγών ενάντια στους βιομηχάνους: «Τα εργοστάσια πέρσι πούλησαν 17 δραχμές το κιλό τον τοματοπολτό με 1,55 δραχμές το κιλό συνολική τιμή ντομάτας (...) Φέτος ο τοματοπολτός πουλιέται 28 δραχμές το κιλό, ενώ η τομάτα είχε καθηλωθεί στις 1,40 δραχμές το κιλό (...) Τα δάνεια εξ άλλου που έδινε η ΑΤΕ με 2% θα τα εξοφλήσουν με τόκους ύψους 4%, 6% και 9% για δάνεια 50.000 δρχ., 100.000 δρχ. και πάνω από 100.000 δρχ.»

Μαζί με τον αγώνα, κλιμακώνεται και η αλληλεγγύη: «Οι αγωνιζόμενοι αγρότες έχουν συγκινηθεί από την ολόψυχη συμπαράσταση του λαού της Πάτρας. Φοιτητές του Πανεπιστημίου Πάτρας έφεραν μεγάλες ποσότητες τροφίμων, τσιγάρων και προσφέρουν οικονομική βοήθεια στους αγρότες».

Στις 9 Φλεβάρη, ο «Ριζοσπάστης» αναφέρει ότι οι τοματοπαραγωγοί έχουν έρθει σε διένεξη με τις δυνάμεις εκείνες της Συντονιστικής τους Επιτροπής, που θέλουν να σταματήσει την κινητοποίηση. Την ίδια μέρα βρίσκεται νεκρός ο 48χρονος αγρότης Κύριλλος Σπ. Νάος στο βάθος πηγαδιού - οχετού νερών βροχής, στο χώρο που τα τεθωρακισμένα της Χωροφυλακής έχουν εγκλωβίσει τα τρακτέρ.

Κάτω από το βάρος των εξελίξεων, στις 11 Φλεβάρη οι τοματοπαραγωγοί αποχώρησαν τελικά από την Πάτρα, ενώ στη Θεσσαλία είχε ήδη λήξει η επταήμερη κινητοποίηση. Το πρώτο αγωνιστικό σκίρτημα της αγροτιά στη λεγόμενη «Μεταπολίτευση», άφησε πολύτιμη παρακαταθήκη για τους αγώνες που ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια.