Κυριακή 4 Μάη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Μίσος για την Πρωτομαγιά από την αστική τάξη της Ρωσίας

Γρηγοριάδης Κώστας

«Δηλητήριο» εδώ και χρόνια χύνουν στη Ρωσία τα ΜΜΕ, που ελέγχονται από την ολιγαρχία, όπως και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι για τις λεγόμενες «σοβιετικές μέρες». Τις μέρες, δηλαδή, που καθιερώθηκαν ως αργίες, για να τιμηθούν σημαντικές επέτειοι του επαναστατικού κινήματος επί ΕΣΣΔ. Ορισμένες από αυτές, όπως την 7η Νοέμβρη, τη μέρα της Οχτωβριανής Επανάστασης, φρόντισαν μετά από κάποια χρόνια να τις καταργήσουν! Ομως κι αυτές που έμειναν, όπως η Πρωτομαγιά και η 9η Μάη, μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης, σαν πραγματικό «αγκάθι» τούς κάθονται στο «λαιμό» και προσπαθούν να αλλάξουν το πραγματικό τους περιεχόμενο.

Προχτές, την 1η Μάη μηχανεύτηκαν τον εξής τρόπο για να περιπαίξουν τις πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις. Κατέβασαν σε πολλές πόλεις ομάδες νεολαίων, ντυμένους σαν καρνάβαλους, που φώναζαν συνθήματα ασυνάρτητα, χωρίς νόημα, έτσι για ...χαβαλέ. Κι αυτό το παρουσίασαν ως «πρωτότυπες εκδηλώσεις της δημιουργικής νεολαίας».

Ετσι θέλουν τη νεολαία οι Ρώσοι ολιγάρχες, οι πιο φανατικοί υποστηρικτές του Πούτιν: Αποβλακωμένη, να μην μπορεί να αρθρώσει όχι πολιτικό λόγο, αλλά ούτε ένα σύνθημα για τις σύγχρονες ανάγκες της, για δημόσια, δωρεάν Παιδεία, για σταθερή δουλειά με ικανοποιητικές αποδοχές, ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό κ.ά. Ταυτόχρονα, έτσι θέλησαν να διακωμωδήσουν και την Εργατική Πρωτομαγιά.

Την απάντηση την πήραν όμως στις πάνω από 1.000 συγκεντρώσεις που έγιναν σε όλη τη χώρα για να τιμηθεί η Εργατική Πρωτομαγιά που διοργάνωσαν αγωνιστικά συνδικάτα, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας, το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας και άλλες αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Οπως δείχνουν τα στοιχεία, οι σπίθες της ταξικής πάλης όχι μόνον δεν είναι δυνατόν να σβήσουν, αλλά συνεχώς θα δυναμώνουν κι αυτό παρά την αντι-απεργιακή νομοθεσία, που ήδη έχει εγκριθεί κι εφαρμόζεται στη σημερινή Ρωσία.

«Στυμμένες λεμονόκουπες» οι βετεράνοι

Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι στο Ιράκ και το Αφγανιστάν μαζί με τις εκατόμβες νεκρών που έχουν δημιουργήσει έχουν άμεση επίπτωση σε όσους χρησιμοποιήθηκαν ως αναλώσιμη ύλη, δηλαδή τους στρατιώτες που έζησαν ή συμμετείχαν οι ίδιοι σε διάφορα μακελειά. Ετσι, σύμφωνα με δικηγόρους βετεράνων των ΗΠΑ από τα δύο παραπάνω σφαγεία, 18 από αυτούς αυτοκτονούν καθημερινά κάτω από το βάρος των ψυχολογικών προβλημάτων. Οι συνήγοροί τους ζητάνε από τις ομοσπονδιακές δικαστικές αρχές να επιβάλουν στην κυβέρνηση την παροχή καλύτερης ψυχολογικής στήριξης και θεραπείας στα μέλη των ενόπλων δυνάμεων, γιατί «το σύστημα έχει συντριβεί, έχει κατατροπωθεί και οι περισσότεροι βετεράνοι πεθαίνουν στις Ηνωμένες Πολιτείες από ό,τι στις μάχες».

Με βάση μελέτες, διαπιστώνεται ότι οι βετεράνοι αυτοκτονούν 3 έως 7,5 φορές περισσότερο από τον εθνικό μέσο όρο στις ΗΠΑ. Μεταξύ του Οκτώβρη του 2007 και της 31ης Μάρτη 2008, σημειώθηκαν 1.467 θάνατοι βετεράνων, οι αιτήσεις των οποίων για να καλυφθούν τα νοσήλιά τους, έχουν προσβληθεί από το υπουργείο Βετεράνων. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ ισχυρίζεται, απαντώντας σε μήνυση που έχει επιβληθεί στο Μονομελές Περιφερειακό Δικαστήριο της βόρειας Καλιφόρνιας, που αναφέρει ότι το υπουργείο Βετεράνων αδυνατεί να αντιμετωπίσει τον αυξανόμενο αριθμό κρουσμάτων διαταραχών μετατραυματικού στρες (PTSD) μεταξύ των βετεράνων των πολέμων σε Ιράκ και Αφγανιστάν, ότι η κατηγορία είναι υπερβολική και «ότι καταβάλλονται τεράστιες προσπάθειες για να βελτιωθούν οι παροχές προς τους βετεράνους όσον αφορά την ψυχική υγεία», και «δεν μπορούν να γίνουν θαύματα». Δηλαδή, σαν να λέμε «στυμμένες λεμονόκουπες» και «δεν ξέρουμε τίποτε για το ...έγκλημα».

Πολλαπλασιάζονται οι αμερικάνικοι... κοριοί

Αύξηση των εγκεκριμένων παρακολουθήσεων επικοινωνιών στο εξωτερικό το 2007, ανακοίνωσε το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ. Συγκεκριμένα αυξήθηκαν σε 2.371 το 2007, από 2.176 το 2006. Μιλάμε φυσικά για τις παρακολουθήσεις που υποτίθεται ότι δηλώνονται ή παίρνουν δικαστική έγκριση, για την υποκλοπή τηλεφωνημάτων στα οποία μετέχουν Αμερικανοί ή γίνονται μέσω κυκλωμάτων στις ΗΠΑ. Ετσι το αρμόδιο γραφείο του εν λόγω υπουργείου έφτασε αισίως τους 100 νομικούς από 20 που είχε τα προηγούμενα χρόνια. Αν κανείς προσθέσει και τις παρακολουθήσεις που δε δηλώνονται και μάλλον είναι οι περισσότερες, καταλαβαίνει τι συμβαίνει. Ολα αυτά βεβαίως είναι στο πλαίσιο του λεγόμενου «αντιτρομοκρατικού πολέμου», δηλαδή, στην πραγματικότητα, στο πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής τρομοκρατίας που ασκούν ανά τον κόσμο οι ΗΠΑ.

Συμβαίνει και στο Λονδίνο!!!

Η διακομματική επιτροπή της βρετανικής Βουλής για θέματα «πολιτισμού, μέσων ενημέρωσης και αθλητισμού», σε έκθεσή της, επικρίνει τους ιθύνοντες που διαχειρίζονται τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου το 2012, και τους κατηγορεί ότι ξοδεύουν τα χρήματα «όπως το νερό», με αποτέλεσμα να τριπλασιαστεί ήδη ο αρχικός προϋπολογισμός των Αγώνων. Στην έκθεση επισημαίνεται η περίπτωση της κατασκευής του χώρου για τα θαλάσσια σπορ. Ο αρχικός προϋπολογισμός του ήταν 75 εκατομμύρια λίρες, το κόστος του αυτή τη στιγμή είναι 300.000.000 λίρες. Αρα, μερικά πράγματα δεν οφείλονται ούτε στους «άστοχους υπολογισμούς», ούτε στην «κακή διαχείριση», ούτε στην «προχειρότητα του Ελληνα».... Το μεγάλο κόλπο των «Ολυμπιακών Αγώνων», που έχουν στήσει οι πολυεθνικές εταιρείες, παρουσιάζει τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά σε όποια χώρα και αν μπαίνει σε εφαρμογή και το αποτέλεσμα είναι παντού τεράστια κέρδη για το μεγάλο κεφάλαιο, που τα φορτώνονται πάντα οι λαοί.

ΒΙΒΛΙΟ
Ο αντικομμουνισμός χθες και σήμερα

Ο αντικομμουνισμός σήμερα ως κυρίαρχο στοιχείο της αστικής ιδεολογίας και πολιτικής ενισχύεται από όλες τις πλευρές. Είμαστε αντιμέτωποι με μια τεράστια αντικομμουνιστική βιομηχανία που παράγει εκδόσεις, ντοκιμαντέρ, ταινίες, βιβλία, αφιερώματα, τα οποία αναπαράγονται μέσα από τα ΜΜΕ και από τον Τύπο. Στο στόχαστρο της αντικομμουνιστικής εκστρατείας βρίσκονται ιδιαίτερα οι νέοι και οι νέες που δεν έχουν την ανάλογη ιστορική κοινωνική και πολιτική πείρα, ώστε να μπορούν να κρίνουν και να απορρίψουν τα ψέματα και τις διαστρεβλώσεις. Η πάλη, λοιπόν, ενάντια στις αντικομμουνιστικές θεωρίες, η υπεράσπιση της Ιστορίας του επαναστατικού εργατικού κινήματος, του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και της προσφοράς των σοσιαλιστικών χωρών στον 20ό αιώνα δεν είναι απλά πάλη για την αποκατάσταση της Ιστορίας. Είναι πάλη για το παρόν και το μέλλον, για την ανάδειξη και τη συνειδητοποίηση της επικαιρότητας και ρεαλιστικότητας του σοσιαλισμού. Η έκδοση επικεντρώνεται στα ζητήματα: Παρουσίαση του αντικομμουνισμού ως ιδεολογίας και πολιτικής της άρχουσας τάξης. Αντιπαράθεση με αντικομμουνιστικά ιδεολογήματα και θεωρίες. Αντιπαράθεση με αντικομμουνιστικές διαστρεβλώσεις της ιστορικής αλήθειας. Εκδηλώσεις αντικομμουνισμού στην Ελλάδα. Ο ρόλος του οπορτουνισμού στην αντικομμουνιστική εκστρατεία. Σχετικά πρόσφατες εξελίξεις με αιχμή το αντικομμουνιστικό μνημόνιο του Συμβουλίου της Ευρώπης. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

ΠΡΟΣΩΠΟ
Γκόρντον Μπράουν

Παπαγεωργίου Βασίλης

Συντριπτική η ήττα για το Εργατικό Κόμμα στις τοπικές εκλογές στην Αγγλία και την Ουαλία καθώς ήρθε τρίτο, πίσω ακόμη και από τους Φιλελεύθερους.

Πρόκειται για τα χειρότερα αποτελέσματα του Εργατικού Κόμματος εδώ και μισό αιώνα και η «ευθύνη» δε βαραίνει αποκλειστικά τον πρωθυπουργό Γκόρντον Μπράουν, αλλά και τον προκάτοχό του Τόνι Μπλερ. Δεν πρόκειται απλά για φθορά εξαιτίας της πολύχρονης παραμονής του Εργατικού Κόμματος στην εξουσία ή έλλειψη «χαρισματικότητας» του Γκόρντον Μπράουν.

Οι Βρετανοί έδειξαν «κόκκινη κάρτα» στο Εργατικό Κόμμα, όχι γιατί προτίμησαν τους Συντηρητικούς, αλλά λόγω της πολιτικής που ακολουθεί: Υπηρέτης του βρετανικού και διεθνούς κεφαλαίου με συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Στο βωμό της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου ο Μπράουν, ως υπουργός Οικονομικών, διέλυσε στην κυριολεξία τα απομεινάρια του λεγόμενου βρετανικού κράτους πρόνοιας και τα παρέδωσε στο ιδιωτικό κεφάλαιο.

Την πολιτική αυτή συνέχισε και ως πρωθυπουργός. Πρόσφατα προτίμησε να διασώσει τον τραπεζικό τομέα, παρά να δώσει αυξήσεις στους δασκάλους και τους δημόσιους υπαλλήλους. Αυξήσεις έστω και στο ύψος του πληθωρισμού, όπως οι ίδιοι είχαν προσδιορίσει... Ετσι μερικές μέρες πριν ήρθε αντιμέτωπος με τη μεγαλύτερη απεργία στο δημόσιο τομέα τα τελευταία 20 χρόνια. Η καρέκλα του πλέον τρίζει δυνατά... οι εργαζόμενοι αντιδρούν, ο κόσμος αντιστέκεται, με όποιον τρόπο μπορεί. Δυστυχώς όμως οι επιλογές που έχουν είναι μηδαμινές.


Χρ. Μ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ