Γρηγοριάδης Κώστας

Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι επίδοξοι μελετητές κι αναλυτές των πανελληνίων εξετάσεων και του εκπαιδευτικού «χάρτη», διαφημίζουν ή δυσφημίζουν τις σχολές σα να είναι αυτές υπεύθυνες για την ανεργία. Κατ' επέκταση καθιστούν υπεύθυνους τους ίδιους τους μαθητές για τις επιλογές τους και για τις σχολές που διαλέγουν, αφού αυτές υποτίθεται πως μπορούν να τους οδηγήσουν στην ανεργία, την ημιαπασχόληση ή την ετεροαπασχόληση.

Οι μαθητές κι οι οικογένειές τους πρέπει να γνωρίζουν ότι η ανεργία είναι σύμφυτη αυτού του συστήματος, χτυπάει ανεξαιρέτως όλους τους κλάδους και κανένα ιλουστρασιόν φυλλάδιο, κανένας βαρύγδουπος τίτλος σχολής και καμιά από τις δήθεν έρευνες που εμφανίζονται αυτό το διάστημα, δεν είναι ικανή να τους οδηγήσει σε μια επιλογή με «σίγουρη» επαγγελματική προοπτική. Για να ' χουν όλοι δουλιά με δικαιώματα χρειάζεται μια άλλη εξουσία και οικονομία και στο πλαίσιό τους ένα άλλο εκπαιδευτικό σύστημα.

Στις αρχές της Μεγάλης Βδομάδας, οι υπουργοί Οικονομίας και Δικαιοσύνης Γ. Αλογοσκούφης και Α. Παπαληγούρας παρουσίασαν από κοινού νομοσχέδιο με θέμα «την πρόληψη της χρήσης του χρηματοπιστωτικού συστήματος για τη νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα». Το ενδιαφέρον φυσικά που παρουσίαζε και αυτό το νομοσχέδιο ήταν η προσαρμογή της Ελλάδας - στη συγκεκριμένη περίπτωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος - στις απαιτήσεις της διεθνούς εκστρατείας κατά της τρομοκρατίας! Το ιδεολογικό δηλαδή όχημα που χρησιμοποιούν οι ΗΠΑ, η ΕΕ και οι άλλοι εταίροι για την κατάπνιξη των εθνικοαπελευθερωτικών και αντικαπιταλιστικών κινημάτων.

Ρωτήθηκαν λοιπόν οι υπουργοί από το συντάκτη του «Ρ», αν στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο προσδιορίζεται η έννοια «τρομοκρατία» και αν αναφέρονται ονομαστικά οι τρομοκρατικές οργανώσεις. Και η... απάντηση του κ. Παπαληγούρα ήταν: Σε ποιο μέσο εργάζεστε κύριε;..

Το ότι πρέπει να ανησυχούμε είναι γνωστό από καιρό. Το μέγεθος της ανησυχίας είναι το ζητούμενο...

ΥΓ: Στην απομαγνητοφώνηση της συνέντευξης η προαναφερόμενη ερώτηση(;) του υπουργού Δικαιοσύνης απαλείφτηκε. Οι λόγοι, βέβαια, είναι κατανοητοί...

Τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία μετέδωσαν την περασμένη βδομάδα ότι «η BP Plc. - η δεύτερη σε μέγεθος πετρελαϊκή εταιρία στον κόσμο βάσει χρηματιστηριακής αξίας - υπερέβη τις προβλέψεις αναλυτών, ανακοινώνοντας μια αύξηση 29% της κερδοφορίας πρώτου τριμήνου, χάριν των υψηλών τιμών πετρελαίου». Η είδηση αυτή αποκαλύπτει τους μεγάλους κερδισμένους και τους μεγάλους χαμένους από τη διεθνή άνοδο των τιμών πετρελαίου.

Αν στους μεγάλους κερδισμένους ανήκει και η ΒΡ, εννοείται πως στην άλλη πλευρά του νομίσματος - στους μεγάλους χαμένους - ανήκουν οι εργαζόμενοι και γενικότερα οι καταναλωτές σε όλα τα πλάτη και μήκη της Γης. Και δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού η ΒΡ μαζί με τις άλλες «4» αδελφές που ελέγχουν την παγκόσμια αγορά πετρελαιοειδών παίζουν τα γνωστά κερδοσκοπικά παιχνίδια στις διεθνείς αγορές. Εχοντας λοιπόν το πάνω χέρι στη διαμόρφωση των διεθνών τιμών πετρελαίου, η ΒΡ αξιοποίησε δεόντως τη δεσπόζουσα θέση της στην παγκόσμια αγορά, για τη μεγιστοποίηση των υπερκερδών της.

Γιατί για υπερκέρδη πρόκειται. Φτάνει μόνο να αναφερθεί πως τα καθαρά κέρδη της ΒΡ, που συσσώρευσαν το πρώτο τρίμηνο του 2005 οι μεγαλομέτοχοί της, άγγιξαν τα 5 δισ. δολάρια, από περίπου 3,5 δισ. δολάρια του 2004.

Κι αν έχετε την παραμικρή αμφιβολία, για τα προκλητικά υπερκέρδη των πολυεθνικών πετρελαίου, σημειώστε και τα εξής: Πρώτον, σε ετήσια βάση - σύγκριση του έτους 2004 με το 2003 - η ΒΡ αύξησε τα καθαρά κέρδη της κατά 59%! Ανάλογα - αν όχι ακόμη μεγαλύτερα - είναι τα ποσοστά αύξησης των κερδών και των άλλων πολυεθνικών πετρελαίου. Κι όπως ομολογούν οικονομικοί αναλυτές, «η βασική κινητήριος δύναμη στα κέρδη ήταν το ανοδικό ρεύμα των τιμών του πετρελαίου και το τμήμα εξόρυξης και παραγωγής αερίου». Δεύτερον, θεωρώντας ...«χαμηλό» το ποσοστό αύξησης (29%) της κερδοφορίας που εμφάνισε στο πρώτο τρίμηνο του 2005 η ΒΡ, διεθνείς οικονομικοί αναλυτές σημείωναν - με σχόλια που φιλοξενούνται στα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία - πως αυτά τα οικονομικά αποτελέσματα «αποτελούν ένα καλό ξεκίνημα της περιόδου κερδοφοριών για τον τομέα».

Αυτή είναι η ...ελεύθερη αγορά. Και, φυσικά, είναι ελεύθερη μόνο στα αφεντικά των πολυεθνικών, που κερδοσκοπούν ασύστολα και με την αύξηση - όποτε και όσο θέλουν - των τιμών, βάζοντας φωτιά στις διεθνείς αγορές, αλλά και στις τσέπες των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο.

Παπαγεωργίου Βασίλης

* * *

Αυτά, βέβαια, συνοδευόμενα από σχόλια περί των πολιτών που προσπαθούν να ...ξεφύγουν από την εφορία ή με έμμεσες απειλές από τους αρμόδιους περί προστίμων σε όσους αποκρύψουν εισοδήματα ή περιουσιακά τους στοιχεία.

* * *

Ολα αυτά, φυσικά, για ένα φορολογικό σύστημα από το οποίο ο μισθωτός και ο συνταξιούχος δε ...γλιτώνουν με τίποτε. Τα εισοδήματα φορολογούνται ως γνωστόν από την αρχή του κάθε χρόνου, ενώ οι φοροαπαλλαγές έχουν «πάει περίπατο».

* * *

Οπότε είναι μάλλον άκομψο να κρίνονται έτσι αυτοί που και φέτος θα σηκώσουν τα φορολογικά βάρη, την ώρα που όσοι πραγματικά έχουν, φοροαπαλλάσσονται νομιμότατα και δεν πληρώνουν τίποτε χάριν της περίφημης «ανάπτυξης» και της «ανταγωνιστικότητας».

* * *

ΣΙΓΑ ΠΟΥ ΔΕ ΘΑ δικαιωνόταν ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, για τους νόμους που τον «έβγαλαν λάδι» για υπόθεση ξεπλύματος χρημάτων, στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Ως γνωστόν - όπως και το «ευρωσύνταγμα» - έτσι και η Ευρω-δικαιοσύνη έχει ως ύψιστη αξία την «ελευθερία της επιχειρηματικότητας».

* * *

Κατά τα άλλα, ακόμα και αυτά τα ανεπαρκή άρθρα του ελληνικού Συντάγματος για τον βασικό μέτοχο μοιάζουν ...προβληματικά στις Βρυξέλλες και αποκαλούνται αντίθετα με το «επιχειρείν».

* * *

ΩΣ ΚΙΝΗΤΡΑ για τους νέους αγρότες θέλει να παρουσιάσει το καινούριο νομοσχέδιό του το υπουργείο Γεωργίας, όμως ως συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά».

* * *

Διότι και μέτρα για τη μετατροπή των συνεταιρισμών σε κερδοσκοπικές εταιρίες διαθέτει το νομοθέτημα, και ψίχουλα είναι αυτά που παρέχει και τους ιδιώτες «μπάζει» με κάθε τρόπο και ακόμη περισσότερο στην αγροτική οικονομία.

Γρηγοριάδης Κώστας

Αλλωστε, από τέτοιου είδους εξαγγελίες έχουμε χορτάσει, την ώρα που η ύπαιθρος συνεχίζει να ερημώνει.

Παπαγεωργίου Βασίλης

...Οι υπηρεσίες της Επιτροπής επέστησαν επανειλημμένα την προσοχή των ελληνικών αρχών στα προβλήματα που το άρθρο 14 παρ. 9 του Συντάγματος, καθώς και ο υπ' αριθμόν 3021/2002 εκτελεστικός νόμος έχουν θέσει από την άποψη του κοινοτικού δικαίου...».

Τα παραπάνω είναι δυο μικρά αποσπάσματα της επίσημης επιστολής της Κομισιόν προς την ελληνική κυβέρνηση, σχετικά με το νόμο περί «βασικού μετόχου». Κι όπως διαβάσατε, δεν αφήνει την παραμικρή αμφιβολία. Η «αιτιολογημένη γνώμη» της Κομισιόν είναι σαφέστατη. Η σχετική συνταγματική επιταγή και οι δυο νόμοι, τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ, παρακωλύουν μια θεμελιώδη αρχή της ευρωένωσης, την ελευθερία κίνησης και δράσης του κεφαλαίου. Αρα, απορρίπτονται...

Και, όμως, μερικοί συνεχίζουν να παριστάνουν τους αφελείς. «Χρειάζεται ένας νόμος απλός και καθαρός, που να χτυπάει ουσιαστικά τη διαπλοκή, να είναι συμβατός με το κοινοτικό δίκαιο και να μην παραβιάζει το ελληνικό Σύνταγμα». Αυτά γράφει το κύριο άρθρο της χτεσινής «Ελευθεροτυπίας» και καλεί τα δυο μεγάλα κόμματα να αφήσουν τις υπερβολές και να συνεννοηθούν μεταξύ τους...

Με αφορμή το νόμο περί «βασικού μετόχου», είχαν ειπωθεί πολλά και διάφορα, επίσης, σχετικά με το αν το Εθνικό Δίκαιο υπερισχύει του Ευρωενωσιακού ή όχι. Διαβάστε, λοιπόν, τι λέει και γι' αυτό το ζήτημα η Κομισιόν στην «αιτιολογημένη γνώμη» της:

«... Κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, οι διατάξεις του πρωτογενούς και του δευτερογενούς κοινοτικού δικαίου υπερισχύουν πάσης αντιθέτου εθνικής διατάξεως, ανεξαρτήτως της θέσεως την οποία κατέχει η εν λόγω διάταξη στην ιεραρχία των εθνικών κανόνων, δηλαδή ακόμη και στην περίπτωση που εν λόγω διάταξη έχει συνταγματικό χαρακτήρα. Σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα από το ζήτημα της νομιμότητας της συνταγματικής διατάξεως, ο νόμος θα έπρεπε οπωσδήποτε να την εφαρμόζει με τρόπο συμβατό προς το κοινοτικό δίκαιο...».

Και σε ό,τι μας αφορά, βέβαια, δεν είχαμε την παραμικρή αυταπάτη. Αλλωστε, το πετσόκομμα των κυριαρχικών δικαιωμάτων του λαού μας και η εκχώρησή τους στα ευρωενωσιακά όργανα των Βρυξελλών αποτελούν έναν από τους λόγους της ριζικής αντίθεσής μας στην ΕΕ. Αναρωτιόμαστε, όμως, τι θα λένε τώρα όλοι όσοι έλεγαν τα αντίθετα, καλλιεργώντας ψευδαισθήσεις στους εργαζόμενους ή παρίσταναν τους... λέοντες, κάνοντας λόγο ακόμη και για προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο...

Δυο περίπου βδομάδες έχουν περάσει από τις δηλώσεις του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ για δημοπρατήσεις δημοσίων έργων συνολικού κόστους 5 δισ. ευρώ μέχρι τέλους του 2005 και ...16 δισ. ευρώ μέχρι τέλους του 2006 και τα σχετικά δημοσιεύματα συνεχίζονται. Κανένα απ' αυτά, όμως, δεν αναφέρει ότι αυτά τα «μεγάλα έργα», αφορούν κυρίως διάφορα οδικά έργα (π.χ. Εγνατία, ΠΑΘΕ κ.ά.) ή το μετρό Θεσσαλονίκης και τις επεκτάσεις του μετρό της Αθήνας και δεν αφορούν σε βασικούς τομείς, που ταλανίζουν τους εργαζόμενους, όπως αυτά, για παράδειγμα, της αντιπλημμυρικής προστασίας ή της αντισεισμικής θωράκισης, της υλικοτεχνικής υποδομής της Παιδείας, της Υγείας κλπ. Κανείς, ακόμη, δε μας πληροφορεί ότι τα «μεγάλα» αυτά έργα, που εκπονούνται με γνώμονα τις όποιες ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης και τα συμφέροντα των μεγαλοεργολάβων - άλλωστε, «μοιράζονται» σε ένα στενό κύκλο απ' αυτούς, είτε με «βασικούς μετόχους» είτε χωρίς - δεν αφορούν σε ολόκληρες περιοχές της Ελλάδας, που παραμένουν με «κατσικόδρομους» και χωρίς άλλες σημαντικές υποδομές. Κανείς, επίσης, δεν κάνει τον κόπο να απαντήσει στο πολύ απλό και εύλογο ερώτημα: Αφού ο σύγχρονος σιδηρόδρομος είναι το πλέον ασφαλές, οικονομικό, άνετο, γρήγορο και φιλικό στο περιβάλλον μέσο επίγειο μεταφορών, γιατί παραμένει στα ...αζήτητα των προαναφερομένων προγραμμάτων των πολλών δισ. ευρώ;

Ο «Ριζοσπάστης» έχει αναδείξει πολλές φορές τις απαντήσεις στα ερωτήματα του προηγούμενου σχολίου. Και πάντα στοιχειοθετημένα και τεκμηριωμένα. Αλλωστε, η πραγματικότητα βοά, πλέον, τόσο πολύ, που κανείς δεν μπορεί να την αρνηθεί. Πρόσφατα - στο συνέδριο για τα δημόσια έργα που διοργάνωσε το ΤΕΕ - ειπώθηκαν μια σειρά από χαρακτηριστικά στοιχεία, όπως: Το 80% των έργων που εκτελέστηκαν τα τελευταία χρόνια αφορούν μόνο στα λεγόμενα μεγάλα έργα και στα έργα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Επίσης, ότι το 30% των πολλών χιλιάδων μικρομεσαίων εργολάβων δημόσιων έργων - στο ίδιο χρονικό διάστημα - έχουν δηλώσει μηδενικούς τζίρους, σε αντίθεση με τις 14 μεγάλες τεχνικές εταιρίες (αυτές είναι τα αληθινά ...μαμούθ) που όλες μαζί συγκεντρώνουν το 65% του συνολικού τζίρου. Η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου σ' όλο τους το μεγαλείο, λοιπόν, και μακριά από τις πραγματικές ανάγκες του ελληνικού λαού...

Και να σκεφθείτε ότι μετά από τόσα και τόσα «μεγάλα έργα» συγκοινωνιών, μετά από τόσα και τόσα προγράμματα πολλών δισ. ευρώ, που πήγαν στα θησαυροφυλάκια των «μαμούθ», κλπ., κλπ., δεν υπάρχει καν μια σύγχρονη σιδηροδρομική σύνδεση Αθήνας-Θεσσαλονίκης...

Ενας δρόμος-αγώνας, που φαινόταν να βρίσκεται στα όρια του απίθανου. Ενας μικρός φτωχός λαός που σήκωσε κεφάλι να αντισταθεί πρώτα στο γαλλικό και μετά στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Εκεί βρισκόταν το πιθανό: Κανένας ιμπεριαλιστής όσο και να φαντάζει ή να είναι πραγματικά πανίσχυρος δεν μπορεί να κατανικήσει τον ενωμένο αποφασισμένο λαό, που σηκώνει κεφάλι και βλέπει το μέλλον του...

Οι λαοί όλου του κόσμου ταυτίστηκαν με τον αγώνα του βιετναμέζικου λαού. Εκαναν το όνειρο αυτού του λαού δικό τους όνειρο. Η αλληλεγγύη τους, οι διαρκείς κινητοποιήσεις περιλάμβαναν και τον πόθο τους να ανατραπεί ο ιμπεριαλισμός σε ολόκληρο τον κόσμο. Τεράστια ήταν τότε η προσφορά της Σοβιετικής Ενωσης και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών.

Το παράδειγμα του Βιετνάμ, ο ενωμένος αποφασισμένος αγώνας του λαού του, «μας φέρνει όλους στα συγκαλά μας». Ο ιμπεριαλισμός τρομοκρατεί για να μην αποκαλύπτεται ο δικός του τρόμος για την ίδια την ύπαρξή του. Υπαρξη, που κινδυνεύει σοβαρά, όταν αντιμετωπίζει λαούς αποφασισμένους, να τον στείλουν οριστικά στον μη γυρισμό...