Η τιμή που χρειάζεται να αποδοθεί σε όσους πολέμησαν ενάντια στον ιμπεριαλιστικό - φασιστικό άξονα Γερμανίας - Ιταλίας - Ιαπωνίας, καταθέτοντας μεγάλες θυσίες, δεν είναι τυπική υποχρέωση. Είναι υπόμνηση της αστείρευτης δύναμης που έχουν οι λαοί, όταν παλεύουν κάτω από τη σημαία του δίκιου τους ότι μπορούν να νικήσουν. Αυτό απέδειξε η τιτάνια μάχη του σοβιετικού λαού, του μεγάλου πρωταγωνιστή της αντιφασιστικής νίκης, που πάλεψε για την υπεράσπιση της δικής του εξουσίας, για την υπεράσπιση της κοινωνίας που οικοδομούσε με μόχθο στα μέτρα των δικών του αναγκών, μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Αυτό απέδειξαν οι λαοί της Ευρώπης που με τα αντάρτικα κινήματά τους είχαν, δίπλα στην ανυπολόγιστη συμβολή της Σοβιετικής Ενωσης, το δικό τους μερίδιο στην κατατρόπωση του φασισμού. Αυτό επιβεβαιώνουν και οι σελίδες που έχει γράψει και ο ελληνικός λαός, γυναίκες και άντρες, με την ηρωική δράση του μέσα από το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ.
Η συμμετοχή των γυναικών δεν περιορίστηκε μόνο στην προσπάθεια να κρατηθεί σε λειτουργία η παραγωγή αλλά επεκτάθηκε και στην άμυνα της χώρας, ακόμα και στο ίδιο το μέτωπο. Ετσι, στις πολιορκημένες πόλεις του Λένινγκραντ και της Μόσχας, η κατασκευή των οχυρωματικών έργων και η άμυνα έγινε υπόθεση που πέρασε και από τα χέρια των γυναικών. Το ίδιο συνέβη με την περίθαλψη των τραυματιών και τη φροντίδα των παιδιών που έμεναν ορφανά. Τέλος, ένα εκατομμύριο γυναίκες υπολογίζεται πως πήραν μέρος στις μάχες και στα αντάρτικα τμήματα μέσα από τις γραμμές του Κόκκινου Στρατού. Θρυλικό είναι το όνομα της Ζόγια, της μαθήτριας από τη Μόσχα και μέλους της Κομμουνιστικής Νεολαίας που πήρε μέρος στην αντίσταση. Πιάστηκε από τους Ναζί, βασανίστηκε στα χέρια τους και τελικά απαγχονίστηκε σε ηλικία μόλις 18 ετών, χωρίς να προδώσει κανέναν από τους συντρόφους της και διαβεβαιώνοντας του δήμιούς της: «Υπάρχουν διακόσια εκατομμύρια από μας, δεν μπορείτε να μας κρεμάσετε όλους...». Το παράδειγμά της είναι χαρακτηριστικό για το τίμημα των 20 εκατομμυρίων νεκρών που κατέθεσε ο σοβιετικός λαός στη μάχη ενάντια στο φασισμό.
Ιδιαίτερα σήμερα, που οι πολιτικοί απόγονοι των Ναζί προσπαθούν να σηκώνουν ξανά κεφάλι, αποθρασυμένοι από τη στήριξη που τους παρέχει λιγότερο ή περισσότερο φανερά το σύστημα, έχουν λόγους να προπαγανδίζουν αντιδραστικές θεωρίες. Να ρίχνουν στάχτη στα μάτια των εργαζομένων, για να δυσκολεύονται να διακρίνουν το στενό δεσμό των νεοναζιστικών μορφωμάτων και των αντιδραστικών τους απόψεων με το σύστημα της εκμετάλλευσης, που τα γεννά και τα αξιοποιεί. Δεσμούς για τους οποίους οι γυναίκες πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα και από όσα έχουν έρθει στο φως γύρω από τη δράση της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης. Να σκεφτούν και να βγάλουν συμπεράσματα γύρω από το ρόλο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ΕΕ - ΗΠΑ - Ρωσίας στις εξελίξεις στην Ουκρανία, τις οποίες πυροδοτεί η ένταση του ανταγωνισμού για τον έλεγχο των πηγών, των αγορών και των δρόμων μεταφοράς της Ενέργειας, αλλά και η δράση των μονοπωλίων άλλων τομέων της οικονομίας. Από το γεγονός, δηλαδή, ότι οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές δεν έδειξαν τον παραμικρό δισταγμό να στηρίξουν την κυβέρνηση, στην οποία συμμετέχουν φασιστικά και εθνικιστικά στοιχεία, προκειμένου να ενισχυθούν στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία. Εξάλλου, η ΕΕ και οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της για τον ίδιο λόγο, για την ενίσχυση δηλαδή των ευρωπαϊκών μονοπωλίων έναντι των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, έχουν πρωτοστατήσει σε μια σειρά ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις σε κάθε άκρη του κόσμου, από τη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν και το Ιράκ στο παρελθόν, μέχρι το Μάλι και την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία πιο πρόσφατα.
Η γνώση και η μετάδοση της ιστορικής αλήθειας είναι χρέος για κάθε γυναίκα λαϊκής οικογένειας, για κάθε μητέρα που αγωνιά για το μέλλον των παιδιών της, είναι όπλο για κάθε εργαζόμενη, άνεργη και νέα γυναίκα που αποφασίζει να παλέψει για μια κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση και κατ' επέκταση από το φασισμό και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Είναι, ταυτόχρονα, πηγή δύναμης και πείρας που επιβεβαιώνει ότι κάθε φόβος, κάθε δυσκολία μπορεί να ξεπεραστεί με όρους πάλης και αλληλεγγύης, όταν υπερασπίζεσαι το δίκιο. Το απέδειξαν μαζικά οι σοβιετικές γυναίκες, οι γυναίκες που πήραν μέρος στον αντιφασιστικό - αντιιμπεριαλιστικό αγώνα στην Ελλάδα, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη και στάθηκαν αλύγιστες μαζί με τους συντρόφους τους.