Στα τέλη Φλεβάρη, στην κατάμεστη αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Βόλου, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση της ΤΕ Μαγνησίας του ΚΚΕ για τις θέσεις του Κόμματος σχετικά με το σοβαρό πρόβλημα της καύσης σκουπιδιών στην ΑΓΕΤ.

Το ΚΚΕ αποκάλυψε έγκαιρα τις πρώτες απαράδεκτες αδειοδοτήσεις προς την ΑΓΕΤ και από τότε βρίσκεται στην πρώτη γραμμή για την ανάδειξη του ζητήματος, με πολύμορφες παρεμβάσεις (Ερωτήσεις στη Βουλή, στο Δημοτικό Συμβούλιο Βόλου, στο Περιφερειακό Συμβούλιο, συνεντεύξεις Τύπου, ανακοινώσεις κ.ά.).

Το πιο σημαντικό, βέβαια, είναι ότι οι κομμουνιστές που δρουν στα σωματεία και στους φορείς της περιοχής, έχουν πρωτοστατήσει στην ενημέρωση των κατοίκων του Βόλου για τη σοβαρότητα του ζητήματος και στην προσπάθεια να αποτελέσει μέτωπο πάλης του εργατικού - λαϊκού κινήματος, με αγωνιστικές πρωτοβουλίες, όπως η πρόσφατη κινητοποίηση στο Δημοτικό Συμβούλιο Βόλου.

Η εκδήλωση της ΤΕ Μαγνησίας του ΚΚΕ έδωσε τη δυνατότητα να συζητηθούν πιο αναλυτικά οι θέσεις μας, να φωτιστούν πλευρές που αφορούν το κύριο: Πώς θα εμποδίσουμε αυτήν την επικίνδυνη εξέλιξη, που θα μετατρέψει την πόλη σε ένα θανατηφόρο θάλαμο αερίων.

Καθοριστικό στοιχείο είναι να εκφραστεί συνολικά η αντίθεση στον πυρήνα των μέτρων που προωθούνται αναφορικά με την καύση εναλλακτικών απορριμματικών καυσίμων, μεταξύ των οποίων και τα σκουπίδια. Κι ο πυρήνας αυτός δεν είναι άλλος από την κερδοφορία των μονοπωλίων, που θέλουν να μειώσουν το ενεργειακό κόστος και να εξασφαλίσουν φθηνές πρώτες ύλες, σε βάρος της δημόσιας υγείας.

Μέσα από τη συζήτηση, αναδείχτηκε ότι η ενσωμάτωση της κοινοτικής νομοθεσίας στην αντίστοιχη ελληνική σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί εγγύηση για την υγεία και την ασφάλεια του λαού. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Βασική πλευρά της ευρωπαϊκής νομοθεσίας είναι τα «όρια ρύπων και επικίνδυνων ουσιών», που αποτελούν βάση για τον συμψηφισμό της ανταγωνιστικότητας των καπιταλιστικών ομίλων με την υγεία του λαού.

Χαρακτηριστικό στοιχείο αυτής της αντίληψης είναι η γενική αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», που σημαίνει ότι δίνεται στα μονοπώλια η δυνατότητα, ακόμη και όταν δεν τηρούν τους όρους και τα (αμφισβητούμενα ούτως ή άλλως) όρια, να μπορούν «αγοράζοντας» ρύπους να τσακίζουν, μαζί με τα άλλα δικαιώματα του λαού, και το δικαίωμα να ζει σε ασφαλές και υγιεινό περιβάλλον.

Να γιατί δεν αφήνουμε «ανοιχτό παράθυρο» σ' αυτούς που λένε ότι μπορεί «κάτω από προϋποθέσεις», με «καλύτερους ελέγχους», με «ενσωμάτωση της τεχνολογίας» και άλλα παρόμοια, να υπάρξει προστασία. Τέτοια επιχειρήματα αξιοποιούνται για να νομιμοποιηθεί η καύση, να εφησυχάσουν οι εργαζόμενοι, να αναχαιτιστούν οι δίκαιες αντιδράσεις και οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις.

Εξάλλου, είναι «παγίδα» να βλέπει κανείς τις εξελίξεις στην τεχνολογία και τις εφαρμογές της αποκομμένα από το ποιος έχει την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, ποιος ελέγχει την οικονομία και ποιο είναι το κίνητρο της παραγωγής, στην προκειμένη περίπτωση το καπιταλιστικό κέρδος, στο οποίο υποτάσσονται όλα. Στο πλαίσιο αυτό, δεν μπορούμε να βλέπουμε «ουδέτερα» και «αταξικά» το αστικό κράτος και τις υπηρεσίες του.

Ακόμη, στην εκδήλωση της ΤΕ, αναδείχτηκε με έμφαση ότι κανένας υπεύθυνος δεν μπορεί να μένει στο απυρόβλητο (περιφέρεια Θεσσαλίας, δήμος Βόλου), καθώς έχουν μοιράσει ρόλους με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, όπως και με τη σημερινή, που ολοκλήρωσε το έγκλημα με τη συμπλήρωση των περιβαλλοντικών μελετών για την καύση των σκουπιδιών, η οποία δρομολογήθηκε από το 2013.

Η προσπάθεια να συσκοτιστούν οι ευθύνες του ενός ή του άλλου, η στοχευμένη μονομερής αντιπαράθεση, μυρίζει πολιτικά παιχνίδια, που θέλουν να εκμεταλλευτούν την αγωνία των λαϊκών στρωμάτων και υπηρετούν ευρύτερες διεργασίες στο πολιτικό σύστημα, και σε τοπικό επίπεδο.

Ο λαός έχει πείρα από αλλαγές προσώπων, που συνεχίζουν όμως την ίδια αντιλαϊκή πολιτική. Αξιοποιούν γι' αυτόν το σκοπό και διάφορα «κινήματα», που διευκολύνουν τις εναλλαγές της αστικής διαχείρισης, σπέρνοντας απογοήτευση σε όσους με καλή πρόθεση συμμετέχουν στον αγώνα. Σ' αυτήν την κατεύθυνση ήταν το «κίνημα της πλατείας» ή «της παραλίας», ενάντια στους «παλιούς» και «διεφθαρμένους» πολιτικούς, αλλά όχι στο σύστημα της εκμετάλλευσης, που γεννά τη διαπλοκή και τη διαφθορά.

Από την εκδήλωση, καλέσαμε τα σωματεία και τους φορείς της πόλης να κάνουν δική τους υπόθεση τον αγώνα κατά της καρκινογόνας καύσης των σκουπιδιών. Να γίνουν συζητήσεις στους χώρους δουλειάς, Γενικές Συνελεύσεις, να παρθούν συλλογικές αποφάσεις.

Να γίνει υπόθεση όλων αυτός ο αγώνας, στρέφοντας τα πυρά ενάντια σ' αυτούς που υπηρετούν τα κέρδη της ΑΓΕΤ - LAFARGE. Να αποκαλύψουν και να σταθούν απέναντι σ' αυτούς που με «ήξεις - αφήξεις» θέλουν να αποδυναμώσουν την αποφασιστικότητα που πρέπει να δείξει ο λαός ενάντια στην καύση.

Ο αγώνας αυτός δεν μπορεί να είναι υπόθεση κάποιων λίγων «ειδικών». Χρειάζεται τα σωματεία και οι φορείς να βγουν συντονισμένα μπροστά, να απαιτήσουν να σταματήσει εδώ και τώρα η καύση σκουπιδιών και ΠΕΤ - ΚΟΚ. Να ανακληθούν και να ακυρωθούν οι μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων που αδειοδοτούν την καύση και τη μεταφορά RDF/SRF και τοξικού ΠΕΤ - ΚΟΚ. Να σταματήσει ο σχεδιασμός για παραγωγή RDF/SRF στους ΧΥΤΑ Θεσσαλίας και στο Βόλο. Να τροποποιηθεί τώρα ο Περιφερειακός Σχεδιασμός Διαχείρισης Απορριμμάτων, που, με ευθύνες της περιφέρειας Θεσσαλίας, προβλέπει την παραγωγή των σχετικών υλικών για καύση.

Επίσης, να παρθούν τα αναγκαία μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στην ΑΓΕΤ - ΗΡΑΚΛΗΣ και γενικότερα στους χώρους δουλειάς. Να συστηματοποιηθούν οι έλεγχοι στις ρυπογόνες επιχειρήσεις, με ευθύνη του κράτους και στελέχωση των αρμόδιων υπηρεσιών, να παρθούν όλα τα αναγκαία μέτρα για την προστασία του χερσαίου και θαλάσσιου περιβάλλοντος, των υπόγειων και επιφανειακών υδάτων.

Ο αγώνας για την προστασία του περιβάλλοντος και της υγείας του λαού δεν μπορεί να είναι αποκομμένος από την πάλη για αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, για μόνιμη και σταθερή δουλειά, κατάργηση των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία - Πρόνοια για όλους, ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του λιμανιού, του νερού, των κοινωνικών υπηρεσιών.

Αυτός ο αγώνας χρειάζεται να δεθεί με τη συνολικότερη πάλη για την ανάκτηση των απωλειών από την περίοδο της κρίσης, βάζοντας στο επίκεντρο την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, που προϋποθέτει ρήξη με τους στόχους και τους «αναπτυξιακούς» σχεδιασμούς του κεφαλαίου, πάλη για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, όπου τα κλειδιά της εξουσίας και της οικονομίας θα βρίσκονται στα χέρια του λαού, όχι των μονοπωλίων.