Η «κούρσα των εξοπλισμών» σήμερα περιλαμβάνει περισσότερο από ποτέ το Διάστημα. Το 2021 αποτύπωσε αυτόν τον σκληρό ανταγωνισμό και το 2022 αναμένεται να σηματοδοτήσει μια «νέα εποχή» στη στρατιωτικοποίηση του Διαστήματος. Ενισχύοντας την τάση των τελευταίων χρόνων, το Διάστημα αναμένεται να γίνει ακόμη περισσότερο χώρος επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και στρατιωτικών εφαρμογών.

Η αυξανόμενη σημασία του διαστημικού χώρου έγκειται στο ότι δορυφόροι και διαστημικά συστήματα χρησιμοποιούνται για στρατηγικής σημασίας υποδομές στη Γη, όπως οι επικοινωνίες, η ναυσιπλοΐα, αλλά και τα συστήματα συναγερμού για την εκτόξευση πυραύλων. Επιπλέον, όλο και μεγαλώνει η εξάρτηση των Ενόπλων Δυνάμεων από δεδομένα, υπηρεσίες και προϊόντα που όλα έχουν σχέση με το Διάστημα.

«Το Διάστημα είναι μια δυναμική και ταχέως εξελισσόμενη περιοχή, η οποία είναι απαραίτητη για την αποτροπή και την άμυνα», αναφέρει το ΝΑΤΟ, που το 2019 υιοθέτησε τη Διαστημική Πολιτική, αναγνωρίζοντας το Διάστημα ως νέο επιχειρησιακό τομέα, παράλληλα με τον αέρα, τη γη, τη θάλασσα και τον κυβερνοχώρο.

Η πολιτική αυτή έχει στόχο να υποστηρίζει τις ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις και αποστολές σε τομείς όπως οι επικοινωνίες, η ναυσιπλοΐα και οι πληροφορίες.

Οι πληροφορίες που συλλέγονται και παραδίδονται μέσω δορυφόρων είναι κρίσιμες για τις δραστηριότητες, τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, τις επεμβάσεις και άλλες αποστολές.

Ιδιαίτερα καθώς στο Διάστημα «συγκεντρώνονται» όλο και περισσότεροι «παίκτες», γίνεται «όλο και πιο ανταγωνιστικό» και «οι δορυφόροι είναι ευάλωτοι σε παρεμβολές».

«Ορισμένες χώρες, μεταξύ αυτών η Ρωσία και η Κίνα, έχουν αναπτύξει και δοκιμάσει ένα ευρύ φάσμα αντιδιαστημικών τεχνολογιών», επισημαίνει το ΝΑΤΟ, υπενθυμίζοντας πως οι «σύμμαχοι» καταδίκασαν «την απερίσκεπτη και ανεύθυνη δοκιμή αντιδορυφορικού πυραύλου της Ρωσίας» τον περασμένο Νοέμβρη. Η Ρωσία κατέστρεψε έναν ανενεργό δορυφόρο της, με το ΝΑΤΟ να καταγγέλλει ότι προκάλεσε «ένα πεδίο τροχιακών συντριμμιών με κίνδυνο για ανθρώπινες ζωές» των αστροναυτών του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού και «για τα διαστημικά περιουσιακά στοιχεία πολλών χωρών και οντοτήτων». Η Μόσχα από την πλευρά της αντιτείνει ότι οι ΗΠΑ έχουν πραγματοποιήσει αντίστοιχες δοκιμές αντιδορυφορικών όπλων πριν τη Ρωσία.

Μέσα στο περασμένο έτος το ΝΑΤΟ αναβάθμισε παραπέρα τη στρατηγική του για το Διάστημα. Στη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες τον Ιούνη του 2021, το ΝΑΤΟ αναγνώρισε ότι «οι επιθέσεις προς, από ή εντός του Διαστήματος αποτελούν σαφή πρόκληση για την ασφάλεια της Συμμαχίας και θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην επίκληση του άρθρου 5 της Συνθήκης του ΝΑΤΟ».

Στην ίδια Σύνοδο το ΝΑΤΟ ανακοίνωσε σχέδια για την ανάπτυξη ενός Στρατηγικού Διαστημικού Συστήματος Επίγνωσης της Κατάστασης (3SAS) στο ΝΑΤΟικό Αρχηγείο στις Βρυξέλλες, για «να κατανοούνται καλύτερα το διαστημικό περιβάλλον και τα διαστημικά γεγονότα, και οι επιπτώσεις τους σε όλους τους τομείς». Το σύστημα υποστηρίζεται με χρηματοδότηση 6,7 εκατ. ευρώ από το Λουξεμβούργο.

Το Διάστημα ενσωματώνεται επίσης στη στρατιωτική εκπαίδευση και τις ασκήσεις, στον επιχειρησιακό σχεδιασμό, στην ανάπτυξη ικανοτήτων και στις προσπάθειες καινοτομίας του ΝΑΤΟ. Ιδιαίτερα οι αναδυόμενες τεχνολογίες μεταμορφώνουν τον διαστημικό τομέα και «το ΝΑΤΟ θα εκμεταλλευτεί τις εξελίξεις, για να διατηρήσει το τεχνολογικό του πλεονέκτημα».

Ολες οι παραπάνω στοχεύσεις εξειδικεύονται και επικαιροποιούνται περαιτέρω και στο κείμενο της «Γενικής Διαστημικής Πολιτικής του ΝΑΤΟ» που δημοσιοποιήθηκε στα μέσα Γενάρη του 2022.

Το ΝΑΤΟ προχωράει επίσης στη μεγαλύτερη επένδυση σε δορυφορικές επικοινωνίες, με πάνω από 1 δισ. ευρώ για την περίοδο 2020 - 2034, με στόχο πιο ασφαλείς και ευέλικτες επικοινωνίες μεταξύ πλοίων, εναέριων μέσων και στρατευμάτων σε όλο τον κόσμο.

Η ενίσχυση των διαστημικών ικανοτήτων του ΝΑΤΟ αποτυπώνεται και στην απόφαση των υπουργών Αμυνας, τον Οκτώβρη του 2020, να ιδρύσουν ένα Διαστημικό Κέντρο του ΝΑΤΟ στη ΝΑΤΟική Αεροπορική Διοίκηση στο Ράμσταϊν της Γερμανίας.

Καθώς η κούρσα για τον έλεγχο του Διαστήματος και των διαστημικών τεχνολογιών κλιμακώνεται, η Γερμανία δεν θα μπορούσε να μείνει εκτός: Τον Ιούλη του 2021, εγκαινίασε επίσημα τη Στρατιωτική Διαστημική Διοίκηση, σε μια προσπάθεια να αντιμετωπίσει την ταχύτατη ανάπτυξη των στρατιωτικών εξοπλισμών της Ρωσίας και της Κίνας και την «επέλαση που επιχειρούν και οι δύο δυνάμεις στο Διάστημα».

Η Διαστημική Διοίκηση ιδρύθηκε στο ΝΑΤΟικό Κέντρο Συνδυασμένων Αεροπορικών Επιχειρήσεων στο Uedem της Γερμανίας.

«Η ευημερία και η ασφάλειά μας εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από το Διάστημα», δήλωσε στα εγκαίνια η τότε υπουργός Αμυνας, Α. Κραμπ - Καρενμπάουερ, υπογραμμίζοντας πως «οι δορυφόροι, είτε στρατιωτικοί είτε όχι, έχουν καταστεί ένας πόρος τόσο απαραίτητος χωρίς τον οποίο τίποτα δεν λειτουργεί. Οπως πάντα όταν ένας πόρος καθίσταται ζωτικής σημασίας» για την «εύρυθμη λειτουργία του κράτους», «τότε η ασφάλειά του γίνεται ζήτημα».

Σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις, βασική αποστολή της Διαστημικής Διοίκησης θα είναι η συλλογή στρατιωτικών πληροφοριών, η παρακολούθηση και προστασία των δορυφόρων, όπως και η παρακολούθηση των διαστημικών σκουπιδιών που μπορούν να προκαλέσουν βλάβες σε δορυφόρους.

Σημειώνεται ότι πριν από λίγο καιρό και ο Γάλλος Πρόεδρος, Εμ. Μακρόν, μετονόμασε τη Γαλλική Πολεμική Αεροπορία σε Πολεμική και Διαστημική Αεροπορία, συστήνοντας και αυτός Στρατιωτική Διαστημική Διοίκηση.

«Για να διασφαλίσουμε την ανάπτυξη και την ενίσχυση των δυνατοτήτων μας στο Διάστημα», είχε πει τονίζοντας, μεταξύ άλλων, ότι το νέο στρατιωτικό δόγμα με τη δημιουργία μιας διαστημικής διοίκησης θα ενισχύσει την προστασία των γαλλικών δορυφόρων.

Την άνοιξη του 2021, Στρατιωτική Διαστημική Διοίκηση ανακοίνωσε και η Βρετανία.

Αντίστοιχη κίνηση για τη δημιουργία Στρατιωτικής Διαστημικής Διοίκησης έχουν κάνει και οι ΗΠΑ, έπειτα από ανάλογες πρωτοβουλίες της Κίνας και της Ρωσίας.

Ενα σημαντικό γεγονός που δείχνει και τις ανακατατάξεις στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, θα είναι φέτος η λειτουργία του Διαστημικού Σταθμού της Κίνας (CSS), κάτι που θεωρείται μεγάλο στρατηγικό πλεονέκτημα στο Διάστημα.

Αν όντως επιτευχθεί η λειτουργία του, η Κίνα θα είναι η μόνη χώρα που θα έχει δικό της Διαστημικό Σταθμό, καθώς ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) είναι έργο συνεργασίας πολλών χωρών. Ο Διαστημικός Σταθμός της Κίνας (CSS) αναμένεται εξάλλου να είναι ανταγωνιστής του ISS.

Πολύ περισσότερο, που σύμφωνα με ειδικούς ο κινεζικός CSS μπορεί να γίνει ο μοναδικός Διαστημικός Σταθμός που θα παραμείνει σε τροχιά, μόλις ο ISS αποσυρθεί τα επόμενα χρόνια.

Η NASA ανακοίνωσε παραμονές Πρωτοχρονιάς ότι η αμερικανική κυβέρνηση Μπάιντεν θέλει να παρατείνει τη λειτουργία του ISS έως το 2030, με την προϋπόθεση ότι ΕΕ, Ιαπωνία, Καναδάς και Ρωσία θα συμφωνήσουν για τη συμμετοχή τους. Το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων TASS ανέφερε τον Απρίλη του 2021 ότι μια μονάδα έρευνας που προοριζόταν αρχικά για τον ISS θα γίνει τώρα το πρώτο μέρος ενός εθνικού ρωσικού διαστημικού σταθμού.

Τον περασμένο Δεκέμβρη, η NASA χορήγησε επιχορηγήσεις σε τρεις ιδιωτικές εταιρείες για την ανάπτυξη σχεδίων διαστημικών σταθμών, ωστόσο δεν θα είναι έτοιμα έως το 2024, επομένως η επέκταση του ISS έως το 2030 θα δώσει σε αυτές τις εταιρείες περισσότερο χρόνο για την κατασκευή και εκτόξευσή τους.

Παράλληλα, οι ΗΠΑ έχουν εκφράσει σοβαρή ανησυχία για τον ρομποτικό βραχίονα του Διαστημικού Σταθμού της Κίνας - μήκους περίπου 10 μέτρων - που έχει σχεδιαστεί με την ικανότητα να αρπάζει αντικείμενα στο Διάστημα. Σε δοκιμή στις αρχές του 2022 ο βραχίονας άρπαξε και μετέφερε επιτυχώς το φορτηγό διαστημόπλοιο 20 τόνων «Tianzhou-2», ανακοίνωσε το China Manned Space Engineering Office (CMSEO). Επιπλέον, η Κίνα σχεδιάζει να εκτοξεύσει δύο φορτηγά αεροσκάφη, δύο διαστημόπλοια «Shenzhou» και δύο εργαστηριακές μονάδες για τον Διαστημικό Σταθμό εντός του έτους, αναφέρει ρεπορτάζ του «Xinhua».

Συνολικά το Διαστημικό Πρόγραμμα της Κίνας - που εντάσσεται στον κινεζικό στρατό - έχει κάνει μεγάλη πρόοδο τα τελευταία χρόνια, αν και οι ΗΠΑ παραμένουν η πιο προηγμένη διαστημική δύναμη στον κόσμο. Από τους περισσότερους από 4.500 δορυφόρους σε τροχιά σήμερα, οι ΗΠΑ κατέχουν περισσότερους από τους μισούς - περίπου 2.700 - και σχεδόν επτά φορές περισσότερους από τον επόμενο ανταγωνιστή, την Κίνα.

Είναι αλήθεια ότι οι Κινέζοι κατέχουν το ρεκόρ για τις περισσότερες εκτοξεύσεις στο Διάστημα το 2021 - συνολικά 55 εκτοξεύσεις έναντι 51 των ΗΠΑ - ενώ σχεδιάζουν περισσότερες από 40 εκτοξεύσεις στο Διάστημα το 2022, συμπεριλαμβανομένων πολλαπλών επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων, οι οποίες θα είναι εφάμιλλες με των ΗΠΑ. Η διαστημική χρηματοδότηση της Κίνας έχει αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, στα 8,9 δισ. δολάρια το 2020, έναντι 48 δισ. δολαρίων των ΗΠΑ.

Τον περασμένο Ιούνη επετεύχθη η πρώτη επανδρωμένη αποστολή της Κίνας στο Διάστημα, ένα ορόσημο της κινεζικής διαστημικής πολιτικής, που εδώ και χρόνια θέτει τον έναν στόχο μετά τον άλλο.

Ο κινεζικός σταθμός Tιανγκόνγκ 3 στη Σελήνη είναι υπό κατασκευή και η αποστολή τριών αστροναυτών για τρεις μήνες στο Διάστημα φαίνεται να είναι μόνο η αρχή.

Μάλιστα, η Ρωσία και η Κίνα ενδέχεται να υπογράψουν μέσα στο 2022 μια διακυβερνητική συμφωνία για συνεργασία για τη δημιουργία ενός Διεθνούς Επιστημονικού Σεληνιακού Σταθμού, ανακοίνωσε πριν λίγες μέρες ο αναπληρωτής επικεφαλής της Εθνικής Διαστημικής Διοίκησης της Κίνας (CNSA). Σύμφωνα με τον οδικό χάρτη, η κατασκευή του σεληνιακού σταθμού αναμένεται να ολοκληρωθεί έως το 2035.

Συμβατή με τους στόχους της ΕΕ για την κλιματική αλλαγή θεωρείται η χρήση πυρηνικών και φυσικού αερίου κατά την Κομισιόν (φωτ. πυρηνικό εργοστάσιο στη Γαλλία)

Δηλαδή, για το ποια επενδυτικά σχέδια θα χαρακτηρίζονται στο εξής «φιλοπεριβαλλοντικά» και θα τυγχάνουν όλης της χρηματοοικονομικής και γενικότερα θεσμικής υποστήριξης από τα κράτη - μέλη το επόμενο διάστημα. Οπως ήταν αναμενόμενο, τόσο το φυσικό αέριο όσο και τα πυρηνικά, έπειτα από τις σταθερές και συστηματικές πιέσεις της Γερμανίας και της Γαλλίας αντίστοιχα, μπορούν να χαρακτηρίζονται «μεταβατικά καύσιμα» και να χρηματοδοτούνται από τα «πράσινα» ταμεία της ΕΕ.

Στο κείμενο που παρουσίασε την περασμένη Τετάρτη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την πολυαναμενόμενη «πράσινη ταξινομία», τον «επενδυτικό χάρτη» δηλαδή πάνω στον οποίο θα κινηθούν οι δημόσιοι και ιδιωτικοί πόροι για την επίτευξη της λεγόμενης «κλιματικής ουδετερότητας» το 2050, επιβεβαιώθηκε το «πράσινο ξέπλυμα» και του φυσικού αερίου και των πυρηνικών.

Σύμφωνα με το σχετικό κείμενο που δημοσιοποιήθηκε, η Επιτροπή έλαβε υπόψιν τις σχετικές «εισηγήσεις των επιστημόνων» και αποφάσισε να εντάξει τα έργα φυσικού αερίου και τα πυρηνικά εντός προβλεπόμενου επενδυτικού πλαισίου, θεωρώντας ότι οι δύο αυτές μορφές Ενέργειας μπορούν να χαρακτηριστούν «πράσινες», να ενταχθούν στις «οικονομικές δραστηριότητες ενεργειακής μετάβασης» και να ενισχύσουν την προσπάθεια για τον έλεγχο της κλιματικής αλλαγής. Λαμβάνοντας βεβαίως όλες τις σχετικές οικονομικές ενισχύσεις και άλλα επενδυτικά προνόμια που προβλέπεται για τα έργα, τα οποία εντάσσονται στην «πράσινη συμφωνία». Στην ανακοίνωση της Επιτροπής αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι τόσο το φυσικό αέριο όσο και η πυρηνική Ενέργεια βρίσκονται σε συμφωνία με τους στόχους της ΕΕ για την «κλιματική ουδετερότητα» και η χρήση τους μπορεί να επιταχύνει την αντικατάσταση ρυπογόνων δραστηριοτήτων, όπως η παραγωγή ηλεκτρισμού από άνθρακα - συμπεριλαμβανομένου του λιγνίτη βεβαίως - που ακόμη αντιστοιχεί στο 15% των καυσίμων για την παραγωγή ηλεκτρισμού στην ΕΕ.

Η απόφαση ορίζει ξεκάθαρα ότι τα πυρηνικά και το φυσικό αέριο μπορούν να θεωρούνται στο εξής ως «μεταβατικές δραστηριότητες» από την 1η Γενάρη του 2022 και να απολαύσουν όλες τις επενδυτικές διευκολύνσεις που προβλέπονται από τη νέα «πράσινη συμφωνία» της ΕΕ. Φυσικά η Επιτροπή αναφέρει ότι τα επενδυτικά σχέδια στους δύο παραπάνω τομείς θα καθορίζονται από πολύ αυστηρούς όρους προστασίας του περιβάλλοντος και «πλήρη διαφάνεια»...

Ξεκάθαρες ήταν και οι δηλώσεις αξιωματούχων της Επιτροπής ως προς τους στόχους και τις επιδιώξεις της νέας «πράσινης ταξινομίας» της ΕΕ. Ο Β. Ντομπρόβσκις, αντιπρόεδρος της Επιτροπής, ανέφερε ότι με τον νέο κανονισμό οι επενδυτές θα μπορούν να λαμβάνουν στοχευμένες επενδυτικές αποφάσεις, που θα ενισχύουν τους κλιματικούς στόχους της ΕΕ για το 2050. Αντίστοιχα, ο επίτροπος χρηματοοικονομικής σταθερότητας, Μ. Μακ Γκίνες, επισήμανε ότι ο νέος κανονισμός θα βοηθήσει στην κινητοποίηση πόρων για την ενίσχυση της ενεργειακής μετάβασης από τα επιβλαβή καύσιμα όπως ο άνθρακας. Με τον νέο κανονισμό, πρόσθεσε, οι επενδυτές θα μπορούν πιο εύκολα να επενδύουν σε έργα φυσικού αερίου και πυρηνικής Ενέργειας.

Σε μια πρώτη ανάγνωση, η απόφαση φαίνεται ότι έλαβε υπόψη τις πιέσεις της Γαλλίας για συμπερίληψη των πυρηνικών στα «πράσινα» καύσιμα, όπως αντίστοιχα της Γερμανίας για τη συμπερίληψη του φυσικού αερίου. Δεν έλειψαν όμως και οι αντιδράσεις, αφού μέχρι στιγμής Αυστρία και Λουξεμβούργο απειλούν ανοιχτά την Επιτροπή ότι θα προχωρήσουν σε νομικές κινήσεις εναντίον της απόφασης, ενώ με κοινή επιστολή τους στην Κομισιόν η Ολλανδία, η Αυστρία, η Σουηδία και η Δανία υποστήριξαν ότι υπάρχει έλλειψη επιστημονικών στοιχείων, για να συμπεριληφθεί το αέριο στη λεγόμενη ταξινόμηση.

Η Γαλλία, που καλύπτει περίπου το 70% των αναγκών της οικονομίας της σε ηλεκτρική Ενέργεια μέσω των πυρηνικών της εργοστασίων, υποστηρίχθηκε όλο το προηγούμενο διάστημα στις παρεμβάσεις της για τη συμπερίληψη των πυρηνικών στην «πράσινη ταξινομία», από ένα γκρουπ 15 χωρών, μεταξύ των οποίων ήταν οι Ολλανδία, Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Βουλγαρία, Σλοβακία και Φινλανδία.

Ειδικά η Γαλλία έχει έτοιμο επενδυτικό σχέδιο για την άμεση κατασκευή πυρηνικών αντιδραστήρων νέας γενιάς, οι οποίοι θα εξασφαλίσουν την «ενεργειακή ανεξαρτησία» της χώρας, όπως είχε υπογραμμίσει ο Πρόεδρός της, Εμ. Μακρόν, σε διάγγελμά του τον περασμένο Νοέμβρη. Ενώ ισχυρίζεται ότι εξασφαλίζει και την «ασφαλή για το περιβάλλον» διαχείριση των πυρηνικών αποβλήτων, αν και η μέχρι σήμερα εμπειρία δείχνει ότι ένα μέρος αυτών θα οδηγηθεί ως συνήθως για εξαγωγή σε χώρες του «τρίτου κόσμου» και βέβαια καμία αξία δεν έχουν και οι «διαβεβαιώσεις» που δίνονται στον κανονισμό, ότι δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο.

Στο «βάφτισμα» των πυρηνικών ως «πράσινων» μορφών Ενέργειας αντιδράει η Γερμανία, η οποία την ίδια ώρα δηλώνει πως «προς το παρόν, χρειαζόμαστε το φυσικό αέριο ως "καύσιμο - γέφυρα"» και ότι «η Γερμανία θα χρειαστεί σημαντικά περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια στο προβλέψιμο μέλλον», η οποία δεν μπορεί ακόμα να προέρχεται εξολοκλήρου από ΑΠΕ.

Προκειμένου να καλύψει τις τεράστιες ενεργειακές ανάγκες της με φτηνό φυσικό αέριο, αλλά και να γίνει ο «απόλυτος παίκτης» στη διανομή φυσικού αερίου της Ευρώπης, βασίζεται στον αγωγό «Nord Stream II» που η συμπερίληψη του φυσικού αερίου στον νέο κανονισμό ανοίγει διάπλατα τις πόρτες για την πλήρη λειτουργία του, διπλασιάζοντας τις ποσότητες ρώσικου φυσικού αερίου προς τη Γερμανία.

Υπενθυμίζουμε ότι ο ρώσικος αγωγός «Νord Stream 2» είναι λειτουργικά έτοιμος να τροφοδοτήσει με φυσικό αέριο τη Γερμανία από τον περασμένο Σεπτέμβρη, ωστόσο ακόμη δεν έχει λάβει την απαιτούμενη έγκριση από την «ανεξάρτητη αρχή δικτύων» της Γερμανίας.

Αξίζει επίσης να σημειώσουμε ότι κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στο Κίεβο την περασμένη Δευτέρα, ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής Β. Ντομπρόβσκις διαβεβαίωσε την ουκρανική ηγεσία ότι η ΕΕ έχει «παγώσει» τη λειτουργία του ρωσικού αγωγού «Nord Stream 2» μέχρι να διασφαλιστεί ότι η Ρωσία «δεν θα τον χρησιμοποιήσει ως όπλο».

Μαζί με τις γεωπολιτικές προεκτάσεις που έχει το ζήτημα, βασικό στοιχείο είναι ότι ο νέος κανονισμός αποτυπώνει μια προσπάθεια συμβιβαστικής μοιρασιάς μεταξύ μονοπωλιακών ομίλων ενός ποσού που υπερβαίνει το 1 τρισ. ευρώ για την επόμενη δεκαετία, κατά τα προβλεπόμενα της «πράσινης συμφωνίας» της ΕΕ και του Ταμείου Ανάκαμψης.

Χρηματικά κεφάλαια που για τη μοιρασιά τους αξιοποιούνται - κατά το δοκούν όπως δείχνει και ο νέος κανονισμός - κριτήρια όπως των σχετικών τεχνολογιών που δραστηριοποιείται ο κάθε όμιλος και των απαιτούμενων ενεργειακών πόρων, και βέβαια πρώτο λόγο έχει η οικονομική και γεωπολιτική ισχύς του κάθε κράτους, το οποίο χρησιμοποιεί ως βάση δραστηριοτήτων ο κάθε όμιλος, αλλά και των ενδιαφερόμενων τρίτων δυνάμεων, επιχειρηματικών και κρατικών (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα κ.ά.), που έχουν τους δικούς τους «μοχλούς πίεσης» εντός της ΕΕ.

Το ζήτημα αυτό, της «μοιρασιάς της λείας» από τα τεράστια κρατικά πακέτα που θα πληρώσουν οι λαοί και από τις «θέσεις» στην κούρσα του ανταγωνισμού, αποτυπώνει και η αντίδραση των εγχώριων ενεργειακών ομίλων - ηλεκτροπαραγωγών από φυσικό αέριο σε ό,τι αφορά τα όρια που θέτει η Επιτροπή για να χαρακτηρίσει μια μονάδα φυσικού αερίου «πράσινη».

Παρά κάποιες τροποποιήσεις, η Επιτροπή διατήρησε την πρόβλεψη που λέει ότι για να μπορεί μια μονάδα φυσικού αερίου να πάρει το «πράσινο ταμπελάκι», το όριο εκπομπών CO2 θα πρέπει να μην ξεπερνάει τα 100 γραμμάρια ανά kWh (όριο ανέφικτο με τις τρέχουσες τεχνολογίες) ή τα 270 gr CO2/kWh για όσους λάβουν την άδεια κατασκευής τους έως τις 31 Δεκέμβρη 2030, υπό την προϋπόθεση ότι θα αντικαταστήσουν υφιστάμενες υποδομές, όπως και ότι οι υποδομές τους θα είναι συμβατές με το «πράσινο υδρογόνο» με ορίζοντα το 2035 κ.ά.

Στην πραγματικότητα, ο καθορισμός των ορίων CO2 στρώνει το έδαφος για κλιμάκωση των ανταγωνισμών ανάμεσα σε κράτη και ομίλους για το ποιες τιμές θα επικρατήσουν τελικά, ώστε να μοιραστεί ανάλογα και η πίτα του Ταμείου Ανάκαμψης, με τους εγχώριους ενεργειακούς ομίλους, που ακόμα και οι πιο σύγχρονες μονάδες τους βρίσκονται πολύ πάνω από τα όρια (ακόμα και οι υπό κατασκευή μονάδες μετά βίας «πιάνουν» τα 330 gr CO2/kWh), να μιλούν για «τιμωρητικό και αντιεπενδυτικό εργαλείο».

Το μόνο σίγουρο, απ' όποιο δρόμο και με όποιους «συμβιβασμούς» ανάμεσα στους επιχειρηματικούς ομίλους κι αν προχωρήσουν τα σχέδια του «πράσινου New Deal», είναι ότι αυτά οδηγούν ολοταχώς όλο και πιο βαθιά στην ενεργειακή φτώχεια τους λαούς όλης της ΕΕ, που θα εξακολουθήσουν να πληρώνουν «χρυσάφι», την ώρα που χωρίς το μεγάλο εμπόδιο του κέρδους υπάρχουν όλες οι δυνατότητες για την παραγωγή φτηνού ρεύματος με αξιοποίηση όλων των δυνατών πηγών.