«
Η θεαματική αλλαγή κλίματος, που κορυφώθηκε με την εντυπωσιακή δήλωση Ομπάμα, δεν είναι καρπός κάποιων μαγικών κινήσεων που έκανε ο Τσίπρας μέσα σε 48 ώρες. Είναι καρπός μιας προσπάθειας που έχουμε ξεκινήσει από το 2010, από την υπογραφή του Μνημονίου», υποστήριξε προχτές στον ρ/σ «Βήμα», ο Δ. Παπαδημούλης. Είναι γεγονός ότι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ ήρθε να κουμπώσει με προβληματισμούς που αναπτύσσονταν στους κόλπους του κεφαλαίου για το μείγμα διαχείρισης που μπορεί ταχύτερα να ωθήσει τα κέρδη του σε ανάκαμψη. Μείγμα που εφαρμόστηκε στις ΗΠΑ πριν το κάνει παντιέρα του ο ΣΥΡΙΖΑ. Η πρότασή του «πατάει» σε οξύτατους ανταγωνισμούς που εκδηλώνονται στο εσωτερικό των αστικών τάξεων, μεταξύ των κρατών - μελών της ΕΕ, ανάμεσα στις ΗΠΑ και τη Γερμανία, ανταγωνισμοί που στο επίκεντρό τους έχουν πάντα ένα και μόνο πράγμα: Τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, τα μερίδια σε αγορές, ποιας χώρας οι επιχειρηματικοί όμιλοι θα χάσουν και ποιας θα κερδίσουν...
Ο Παπαδημούλης, ο ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση έχουν κάθε λόγο να χαίρονται όσο διακρίνουν δυνατότητα υλοποίησης των δεσμεύσεων που ανέλαβαν απέναντι στο ντόπιο κεφάλαιο, για λογαριασμό του οποίου διαπραγματεύονται. Το μόνο βέβαιο μέσα σ' αυτό το σκηνικό είναι πως δεν πρόκειται να υπάρξουν ουσιαστικές αλλαγές στη ζωή του λαού, καθώς οι βασικοί παράμετροι που καθορίζουν την ποιότητά της παραμένουν ίδιες και στο ένα και στο άλλο μείγμα. Απόδειξη τα μερικές δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπων στις ΗΠΑ που σιτίζονται με κουπόνια, κοιμούνται σε χαρτόκουτα και φυτοζωούν.
Το μόνο θεαματικό στην όλη υπόθεση, που αφορά το λαό, είναι το μπαράζ προπαγανδιστικών ριπών που δέχεται ώστε να πειστεί ότι η διαπραγμάτευση που διεξάγεται αφορά έστω κατ' ελάχιστο τη βελτίωση της ζωής του. Είναι, εξάλλου, γνωστό έπειτα από δεκαετίες κατά τις οποίες πάμπολλες εναλλαγές στη διαχείριση υπήρξαν, ότι από θεάματα άλλο τίποτα, από «άρτο» όμως...
Με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Μέρα κατά του Καρκίνου, παραθέτουμε ορισμένα αποκαλυπτικά στοιχεία, ενδεικτικά της τεράστιας απόστασης που υπάρχει ανάμεσα στις υπηρεσίες που παρέχει το εμπορευματοποιημένο σύστημα της Υγείας και τις οξυμένες λαϊκές ανάγκες: Το κύριο μηχάνημα ακτινοθεραπείας είναι ο Γραμμικός Επιταχυντής (ΓΕ). Στο ΕΣΥ λειτουργούν 24 μηχανήματα ακτινοθεραπείας (ΓΕ). Λιγότεροι από τους μισούς ΓΕ διαθέτουν υψηλή ενέργεια. Ο πενιχρός αυτός εξοπλισμός σαφέστατα δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες των περίπου 11 εκ. Ελλήνων. Η αναλογία ΓΕ ανά εκατομμύριο πληθυσμού στην Αμερική είναι 8,3 και στην Ευρώπη είναι 7,5 ΓΕ. Η αναλογία στην Ελλάδα είναι 2,2 γραμμικοί επιταχυντές ανά ένα εκατομμύριο πληθυσμού.
Αλλά και τα πιο σύγχρονα μηχανήματα (Γραμμικοί Επιταχυντές) αρχίζουν να βγαίνουν εκτός λειτουργίας, καθώς περίπου τα μισά λειτουργούν ασταμάτητα από 10 έως και 26 χρόνια. Σημειώνεται πως ύστερα από 10 χρόνια, η τεχνολογία των γραμμικών επιταχυντών θεωρείται ξεπερασμένη, ενώ στη 15ετία τα μηχανήματα πρέπει να αποσύρονται. Tα μηχανήματα ακτινοθεραπείας (Γραμμικοί Επιταχυντές) που υπάρχουν στο δημόσιο τομέα μπορούν να καλύψουν αξιοπρεπώς το 35% - 40% των ασθενών που χρειάζονται ακτινοθεραπεία. Η αναμονή σε κάποια νοσοκομεία ξεπερνά τους τέσσερις μήνες.
Μία ακόμη προηγμένη μέθοδος, η ΙΜRΤ, φαίνεται να αποτελεί καλύτερη επιλογή σε σχέση με την τεχνολογία του παρελθόντος, καθώς το αποτέλεσμα είναι πολύ πιο στοχευόμενο σε σχέση με την κλασική θεραπεία - η ακτινοβολία εκπέμπεται σε πολλαπλά πεδία, στοχεύει όμως με μεγαλύτερη ακρίβεια (2 χιλιοστά), ενώ ο χρόνος χρήσης ακτινοβολίας περιορίζεται μόλις στα 5-10 λεπτά κάθε φορά. Στη χώρα μας όμως, η ΙΜRΤ ακτινοθεραπεία συναντάται μόνον σε ιδιωτικά θεραπευτικά κέντρα.
Ο ΕΟΠΥΥ καλύπτει τη θεραπεία τού ασθενούς σε ιδιωτικό θεραπευτήριο, εκτός από την αμοιβή του γιατρού, με αποτέλεσμα το κόστος να κυμαίνεται από 300 έως 2.000 ευρώ. Παράλληλα, ο «υγιής» επιχειρηματικός όμιλος ζητά ένα έξτρα ποσόν, επικαλούμενος τις καθυστερήσεις του Οργανισμού για την εξόφληση των θεραπειών και τις συνέπειες των rebate (κλιμακούμενη επιστροφή ανάλογα με τον τζίρο) και claw back (μηχανισμός αυτόματων επιστροφών σε περίπτωση υπέρβασης).
Ενώ έχουμε αύξηση του πληθυσμού που νοσεί, ταυτόχρονα γίνεται υποβάθμιση των δημόσιων δομών και περικοπές στις παροχές. Ολο και περισσότεροι αποκλείονται από τις υπηρεσίες Υγείας και όλα αυτά για να δοθεί ζεστό χρήμα και πελατεία σε κλινικές, ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα και φαρμακοβιομήχανους. Ενα μεγάλο κομμάτι των ασθενών δεν εξετάζεται σύμφωνα με τη σύγχρονη επιστημονική γνώση, για να μπορέσει να διαγνωστεί με ακρίβεια η νόσος από την οποία πάσχει και άρα να του δοθεί η κατάλληλη θεραπεία. Στην πράξη, αυτό σημαίνει ελλιπή διάγνωση, άρα και ελλιπή θεραπευτικό χειρισμό.
Σε ό,τι αφορά την πρόληψη, ούτε κουβέντα να γίνεται. Γιατί η πρόληψη βασίζεται καθαρά σε εξετάσεις που πρέπει να είναι ακριβείς, να γίνονται στην ώρα τους και σε τακτά χρονικά διαστήματα. Η αναμονή των καρκινοπαθών ασθενών για εξέταση και θεραπεία είναι απαράδεκτα μεγάλη. Αναφέρουμε μόνο ότι ο χρόνος αναμονής για ραντεβού στα εξωτερικά ιατρεία, που πλασματικά παρουσιάζεται στους δύο μήνες, στην πραγματικότητα είναι πάνω από 3 - 6 μήνες. Αντίστοιχα, ο χρόνος αναμονής για ακτινοθεραπείες φτάνει τους 2 - 3 μήνες. Η έλλειψη φαρμάκων και υλικών συμπληρώνει την καθημερινή αναμονή των ασθενών για χημειοθεραπεία στην Κλινική Ημέρας που ξεπερνάει τις 6 - 7 ώρες. Ερχονται λίγο πριν πεθάνουν.
Τα ακριβά φάρμακα, όπως είναι τα αντικαρκινικά, έχουν πατέντα και επιτρέπεται μόνο σε μια εταιρεία να τα παράξει. Κοστίζουν εκατοντάδες ή και χιλιάδες ευρώ το σκεύασμα. Αν η εταιρεία ζητήσει αμέσως τα χρήματα και το νοσοκομείο δεν έχει να τα δώσει, επειδή δεν δίνει το κράτος, τότε απλά δε φέρνει το φάρμακο. Ο ασθενής θα πρέπει να τα βάλει από την τσέπη του. Οι ταξικές δυνάμεις είναι σε ετοιμότητα, χωρίς καμιά ανοχή και αναμονή απέναντι στην εμπορευματοποίηση της Υγείας και τα κέρδη των «υγιών» επιχειρηματιών, που λέει ότι θα υπηρετήσει και η νέα κυβέρνηση. Δίνουμε τη μάχη με κριτήριο ότι οι υπηρεσίες Υγείας πρέπει να αποτελούν κατοχυρωμένο λαϊκό δικαίωμα, με αποκλειστικά κρατική ευθύνη και όχι εμπόρευμα ή φιλανθρωπία.
Νίκος ΜΠΟΥΝΤΟΥΡΟΓΛΟΥ
Ογκολόγος - Ακτινοθεραπευτής στο Νοσοκομείο Μεταξά. Μέλος του ΠΑΜΕ Υγείας - Πρόνοιας
Πρόταση άμεσων στόχων πάλης και συσπείρωσης για το επόμενο διάστημα κατέθεσαν στη χτεσινή συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΟΛΜΕ οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Τόνισαν την ανάγκη να μην υπάρχει καμία αναμονή, να οργανωθεί η πάλη για άμεσα μέτρα ανακούφισης εκπαιδευτικών και μαθητών, για ανάκτηση όλων των απωλειών, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών στη δουλειά, στη μόρφωση, στη ζωή.
Τόνισαν, επίσης, ότι ο πραγματικός και ο βασικός αντίπαλος, που τσακίζει το δικαίωμα των παιδιών του λαού στη μόρφωση και εξαθλιώνει τους εκπαιδευτικούς, παραμένει, δεν έφυγε με την κυβερνητική εναλλαγή. Είναι η ΕΕ, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι απαιτήσεις τους για μέτρα σε βάρος των εργαζομένων, τα μνημόνια διαρκείας, οι ματωμένοι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί, τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα κ.ά. Την πρόταση που κατέθεσε το ΠΑΜΕ καταψήφισαν όλες οι άλλες δυνάμεις στο ΔΣ της ΟΛΜΕ.
Ειδικότερα, ΔΑΚΕ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ (ΑΝΤΑΡΣΥΑ/ΜΛ-ΚΚΕ) και ΠΕΚ (πρώην ΠΑΣΚ) τάχθηκαν στα λόγια υπέρ του αιτήματος για ανάκτηση όλων των απωλειών, ωστόσο καταψήφισαν την πρόταση του ΠΑΜΕ, με το επιχείρημα ότι δε συμφωνούν σε όλα τα αιτήματα, χωρίς να διευκρινίσουν όμως και σε ποια διαφωνούν.
Αυτός, όμως, που «άστραψε και βρόντηξε» ενάντια στο ΠΑΜΕ ήταν ο εκπρόσωπος των ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ), που έκανε κυριολεκτικά ό,τι περνούσε από το χέρι του για να μην υιοθετήσει η ΟΛΜΕ το αίτημα για ανάκτηση όλων των απωλειών, ό,τι περνούσε από το χέρι για να καλλιεργήσει κλίμα μειωμένων απαιτήσεων και αναμονής απέναντι στη νέα συγκυβέρνηση.
Κατηγόρησε το ΠΑΜΕ για μαξιμαλισμό (χαρακτήρισε «πρόγραμμα maximum» αιτήματα όπως σίτιση, δωρεάν περίθαλψη στους μαθητές, ανάκτηση όλων των απωλειών στους μισθούς, στη σύνταξη, στο εφάπαξ των εκπαιδευτικών κ.ά.). Ο,τι ακριβώς κατηγορούσαν χρόνια το ΠΑΜΕ οι παρατάξεις των ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ. «Εγκάλεσε» το ΠΑΜΕ γιατί βάζει αιτήματα «παραγνωρίζοντας την κατάσταση της χώρας, την κρίσιμη κατάσταση που είμαστε», ενώ έφτασε στο σημείο να πετάξει και «λάσπη» ότι δήθεν το ΠΑΜΕ δεν είχε προηγουμένως τέτοια αιτήματα και τα διαμορφώνει τώρα για να στριμώξει τη νέα κυβέρνηση! Πρακτικά, αναμάσησε τη θεωρία της καμένης γης, που λένε οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ και έλεγαν προηγουμένως οι υπουργοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, κρύβοντας συνειδητά ότι τα μέτρα δεν πάρθηκαν λόγω του χρέους, μιας και τα ίδια αντιλαϊκά μέτρα παίρνονται σε όλες τις χώρες της ΕΕ, ανεξάρτητα από το χρέος. Είπε επίσης, όπως και οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ, ότι «τώρα δεν μπορούμε να μιλήσουμε για μισθολογικά αιτήματα, αλλά μόνο για ορισμένα θεσμικά». Εφτασε στο σημείο να πει ότι «μπορούμε να μιλήσουμε για αυξήσεις (και όχι ανάκτηση όλων των απωλειών), όχι όμως τώρα, όχι άμεσα, αλλά στο μέλλον. Το κρίσιμο είναι το πότε θα καλέσουμε τον κλάδο στο δρόμο για μισθολογικά αιτήματα, σίγουρα όχι τώρα»! Κατηγόρησε το ΠΑΜΕ ότι «δε βάζει πλάτη» στις προσπάθειες της κυβέρνησης να ανοίξει δρόμο για να βελτιωθεί η ζωή του λαού, δείχνοντας ότι θέλουν να εγκλωβίσουν το κίνημα και τους εργαζόμενους στα παζάρια της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τους δανειστές, που στόχο έχουν τη στήριξη της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.
Τέλος, κατέφυγε και σε αντικομμουνισμό, χαρακτηρίζοντας «ανιστόρητη» τη στάση του ΚΚΕ απέναντι στη νέα κυβέρνηση, που ο κόσμος τιμώρησε και για το λόγο αυτό «άλλοι παίρνουν 37άρια και άλλοι 5άρια»! Με λίγα λόγια, με τη συνολικότερη στάση τους οι ΣΥΝΕΚ έδωσαν ένα ακόμα καλό δείγμα γραφής για το τι πάει να πει νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός.
Τελικά, όλες οι άλλες δυνάμεις πέρα από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ κατέληξαν ότι θα διαμορφώσουν από κοινού πλαίσιο αιτημάτων τις επόμενες μέρες, προκειμένου να κατατεθεί στη νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας.
Η.
Feeds
