Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί για τους ελαιοπαραγωγούς είναι πλέον απελπιστική και σε όλες τις ελαιοπαραγωγικές περιοχές της χώρας η αγανάκτηση έχει ξεχειλίσει. Σε κάποιες περιοχές οι ελαιοπαραγωγοί ετοιμάζονται για αγωνιστικές κινητοποιήσεις και ήδη στη Λέσβο το πρόβλημα της κατάρρευσης των τιμών του λαδιού αποτέλεσε το έναυσμα για την πραγματοποίηση ενός μεγαλειώδους παλλαϊκού συλλαλητηρίου την περασμένη Πέμπτη. Το λάδι για τη Λέσβο, αλλά και για πολλές ακόμα περιοχές της χώρας αποτελεί βασική παραγωγική δραστηριότητα. Το προσχεδιασμένο «στραπατσάρισμα» των τιμών του λαδιού δε σημαίνει μόνο φτώχεια για τους ελαιοπαραγωγούς, αλλά και καταστροφή των ελαιοπαραγωγικών περιοχών. Και το αγωνιστικό παράδειγμα της Λέσβου πρέπει να βρει μιμητές και στις υπόλοιπες ελαιοπαραγωγικές περιοχές. Γιατί γίνεται ακόμα πιο φανερό ότι χωρίς αγώνα, πίεση και διεκδίκηση, δεν πρόκειται να λυθεί κανένα πρόβλημα.

Σε αυτό συνηγορεί και η πρακτική που ακολουθεί στον τομέα του λαδιού η κυβέρνηση. Ενώ με την πολιτική της στηρίζει απροκάλυπτα τις μεθοδεύσεις των επιτελείων της ΕΕ, που αποσκοπούν στην εξυπηρέτηση των κερδοσκοπικών συμφερόντων των εμποροβιομηχάνων και των πολυεθνικών, επιχειρεί στα λόγια να εμπαίξει τους παραγωγούς με διάφορα επικοινωνιακά τερτίπια. Προσπαθεί, δηλαδή, να κάνει τους ελαιοπαραγωγούς να αποδεχτούν αδιαμαρτύρητα μια πολιτική που τους οδηγεί στη φτώχεια και το ξεκλήρισμα. Και μπροστά στα δύσκολα, η κυβέρνηση κάνει τον Πόντιο Πιλάτο, με δηλώσεις σαν και αυτές του υπουργού Γεωργίας, Γ. Ανωμερίτη, που επικαλέστηκε πρόσφατα, στην Κρήτη, τους νόμους της ελεύθερης παγκοσμιοποιημένης αγοράς.

Ο υπουργός Γεωργίας, όμως, ξέχασε... να πει στους «καμένους» ελαιοπαραγωγούς της Κρήτης και κατ' επέκταση και στους υπόλοιπους, γιατί δεν πληρώνεται η «ποιότητα», που πιπιλάει ο πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης, και τι έκανε η κυβέρνηση για να αλλάξει την όλη κατάσταση σε όφελος των Ελλήνων ελαιοπαραγωγών. Ξέχασε... επίσης να ανακοινώσει ότι δεν έκανε τίποτα ο ίδιος στο πρόσφατο Συμβούλιο Υπουργών Γεωργίας της ΕΕ κατά τη διάρκεια της συζήτησης της έκθεσης της Κομισιόν για το λάδι, προκειμένου να υπερασπίσει τα συμφέροντα των ελαιοπαραγωγών. Πάντως, φέτος οι τιμές στο έξτρα παρθένο λάδι έπεσαν στις 580 με 600 δραχμές το κιλό, όταν πέρσι ήταν γύρω στις 740 δραχμές, πρόπερσι στις 840 δραχμές και το Νοέμβρη του 1997 έφταναν τις 1.250 δραχμές. Το πρόβλημα της κατάρρευσης των τιμών σχετίζεται, εκτός των άλλων, και με την κατάργηση της παρέμβασης από την παραγωγή του 1997 και μετά.

Κατά συνέπεια, φέτος, οι τιμές παραγωγού έπεσαν πολύ πιο κάτω από τις έτσι κι αλλιώς χαμηλές τιμές της παρέμβασης. Το 1998 για την παραγωγή του 1997 η τιμή παρέμβασης για τον άσο (λάδι με 1 βαθμό οξύτητα) ήταν 592 δραχμές το κιλό. Φέτος ο άσος αγοράζεται γύρω στις 500 δραχμές το κιλό, δηλαδή γύρω στο 20% χαμηλότερα από την τιμή παρέμβασης του 1998. Το κακό όμως δε σταματάει εδώ, αφού έφτασαν τα πράγματα φέτος για το έξτρα παρθένο λάδι να πωλείται σε τιμή μικρότερη και από αυτή της τιμής παρέμβασης του παρθένου λαδιού (άσος) που ίσχυε την εμπορική περίοδο 1997-1998! Αλλά ο υπουργός Γεωργίας, όπως φαίνεται, δεν είπε τίποτα στις Βρυξέλλες για την επανέναρξη της παρέμβασης, αφού είναι φανερό ότι η κατάργησή της, τα τελευταία χρόνια, άνοιξε το δρόμο για την κατρακύλα των τιμών στο λάδι.