ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Χάρτινη αντιπολίτευση

Παπαγεωργίου Βασίλης

Oξύτερη αντιπολίτευση ζήτησε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης από τους βουλευτές και το κόμμα του. Ενα πρώτο δείγμα αυτής της «σκληρής αντιπολίτευσης» έδωσε χτες ο Τομέας Εργασίας της ΝΔ σε συνάντηση που είχαν τα στελέχη του με τους εργατικούς συντάκτες. Ετσι, τις αντεργατικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης στις εργασιακές σχέσεις η ΝΔ τις θεωρεί μεν άδικες, αλλά και «αναποτελεσματικές» γιατί, όπως ισχυρίζεται, «δεν ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων», επιπλέον γιατί «δημιουργούν νησίδες αθέμιτου ανταγωνισμού»... Με δυο λόγια, η ΝΔ διεκδικεί τον τίτλο του γνήσιου εκφραστή των κανόνων του ανταγωνισμού και της «ελεύθερης αγοράς», τους οποίους νοθεύει η κυβέρνηση..! Μέχρι εδώ λοιπόν φτάνει η οξεία αντιπολίτευση της ΝΔ. Κατά τ' άλλα και αυτή, όπως και το ΠΑΣΟΚ, θεωρεί ότι υπάρχει ζήτημα για το υψηλό μισθολογικό κόστος, ειδικά για τις ασφαλιστικές εισφορές και προτείνει τη μείωσή τους κατά 3 μονάδες. Μόνο που και εδώ καθυστέρησε η ΝΔ, γιατί χτες, με το σχέδιο νόμου για το ΣΕΠΕ, ήδη ανακοίνωσε 10% μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών με στόχο αυτή το 2013 να φτάσει στο 25%. Δυστυχώς για τη ΝΔ, όσο και να πασχίζει να διαφοροποιηθεί, είναι τέτοια η δέσμευσή της στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, που παρά τις φραστικές κορόνες ακολουθεί κατά πόδας την πολιτική της κυβέρνησης και στην πράξη την στηρίζει. Και αυτό επιβεβαιώνεται και στο θέμα των εργασιακών σχέσεων. Το ζήτημα είναι οι εργαζόμενοι που μέχρι τώρα την ακολουθούν και ελπίζουν σε κάτι διαφορετικό, να ξεκόψουν από την επιρροή της, να την εγκαταλείψουν μαζικά. Δεν έχουν τίποτα να περιμένουν απ' αυτό το κόμμα, είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση.

Σημαία το δίκιο του λαού

Δεν αρκούν στην εφημερίδα του Αλαφούζου τα «βήματα» που έχει κάνει η κυβέρνηση για την «αντιμετώπιση της ανομίας» και του «κινήματος δεν πληρώνω» και τα χαρακτηρίζει «δειλά» στο χτεσινό πρωτοσέλιδο θέμα της. Τα μέτρα που έχουν ληφθεί μέχρι τώρα, π.χ. οι δικαστικές διώξεις στους «παρανόμως απεργούντες», όπως τους αποκαλεί, ή η εξαγγελία Ρέππα για νόμο που θα στέλνει στα «σίδερα» τους «τζαμπατζήδες», δε θεωρούνται ικανά από την «Καθημερινή» για την καταστολή του κινήματος ανυπακοής. Θέλει περισσότερη πυγμή και καταστολή. Αθελά τους, όμως, με την προσφυγή στον αυταρχισμό και στην κρατική βία ομολογούν ότι έχουν ηττηθεί στις λαϊκές συνειδήσεις, καθώς και ότι έχουν χρεοκοπήσει τα διάφορα σαθρά ιδεολογήματα περί τήρησης της νομιμότητας ή περί κινήματος του τζάμπα και της αυτοδικίας. Παρά τη συστηματική πλύση εγκεφάλου τα ιδεολογήματά τους συγκρούονται με τη σκληρή όσο ποτέ πραγματικότητα που βιώνει η μεγάλη πλειοψηφία του λαού και πέφτουν στο κενό. Τα λαϊκά στρώματα συνειδητοποιούν καθημερινά ότι αυτοί που φωνάζουν κατά των «τζαμπατζήδων» είναι αυτοί που πραγματικά δεν πληρώνουν και μάλιστα με τη βούλα του νόμου. Είναι οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, που είναι «θεσμικοί τζαμπατζήδες» και τώρα ανησυχούν ότι αν δεν πληρώνουν οι «από κάτω» θα χάσουν την αστείρευτη πηγή της κρατικής επιχορήγησής τους. Με άλλα λόγια, το κίνημα ανυπακοής έχει ως σημαία το δίκιο του λαού και ακριβώς γι' αυτό πρέπει να προχωρήσει θαρραλέα μέχρι το τέλος, μέχρι να γίνει ο λαός αφέντης ανατρέποντας την εξουσία του κεφαλαίου.

Χυδαία, τραμπούκικη τακτική

Σε δύναμη κρούσης ενάντια στο λαό και τους αγώνες του αναδεικνύεται ο ΛΑ.Ο.Σ., ο λόγος του οποίου γίνεται ολοένα και πιο χυδαίος, είτε αυτός αφορά σε εργαζόμενους, επειδή αυτοί αγωνίζονται για τα δίκια τους, είτε αφορά σε μετανάστες επειδή απλώς υπάρχουν, ζουν και εργάζονται στη χώρα μας. Η μισαλλοδοξία, ο εθνικισμός, ο ρατσισμός συνθέτουν τον αποκρουστικό παραληρηματικό του λόγο. Είναι ενδεικτικός ο τρόπος που αντέδρασαν οι βουλευτές του (Ροντούλης, Βορίδης, Γεωργιάδης) στη Βουλή, όταν προχτές ακούστηκε από την πλευρά του ΣΥΝ το σχόλιο ότι ο ΛΑ.Ο.Σ. «έχετε πάρει διαζύγιο με τον ορθό λόγο». Απαντώντας, ο Α. Ροντούλης διέγνωσε «διχασμό προσωπικότητας που χρήζει ψυχίατρο» και ο Μ. Βορίδης «έντονο ψυχολογικό πρόβλημα» για τον πρόεδρο του ΣΥΝ, συμπληρώνοντας πως «οι κάτοικοι στον Αγιο Παντελεήμονα αποφάσισαν να αυτοοργανωθούν αφού εδάρησαν από την αριστερά και εκλάπησαν από τους μετανάστες». Στη συνέχεια ανέλαβε ο Α. Γεωργιάδης που αποκάλεσε τον ΣΥΡΙΖΑ «εγκαλούμενους εγκληματίες» και συμπλήρωσε: «Είστε οι φορείς των πιο φασιστικών ιδεών στην Ελλάδα. Είστε αυτοί οι οποίοι υποθάλπετε τη βία. Είστε αυτοί οι οποίοι καλύπτετε αυτούς που μπαίνουν μέσα στα πανεπιστήμια και δέρνουν τα παιδιά, τους καθηγητές και καταστρέφουν τη δημόσια περιουσία». Είναι προφανές ότι οι ηγήτορες του ΛΑ.Ο.Σ. έχουν χάσει κάθε αίσθηση του μέτρου και των ορίων της πολιτικής αντιπαράθεσης, αν υποθέσουμε ότι τη διέθεταν ποτέ. Κάθε που ανοίγουν το στόμα τους επιβεβαιώνουν ότι το μόρφωμά τους είναι φορέας επικίνδυνων «ασθενειών» για το λαό και τη συνείδησή του. Πρέπει να απομονωθεί πολιτικά το συντομότερο, να του αφαιρεθεί η δυνατότητα να μολύνει με το δηλητήριό του λαϊκές συνειδήσεις.

Η σύγκρουση στην Αίγυπτο

Με τις ραγδαίες εξελίξεις στην Αίγυπτο, όπου χιλιάδες λαού έχουν βγει στο δρόμο, διεκδικώντας μια αξιοπρεπή ζωή, έρχεται στο προσκήνιο και η υποκρισία όλων αυτών που στήριξαν και στηρίζουν το αυταρχικό καθεστώς του Μουμπάρακ. Τώρα, εμφανίζονται ευαίσθητοι δήθεν για τα δίκαια των λαϊκών στρωμάτων. Σε αυτούς τους «κροκόδειλους» ανήκουν όλες οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ΗΠΑ, ΕΕ ,ΝΑΤΟ. Επίσης, η «Σοσιαλιστική Διεθνής», με πρόεδρο τον Γιώργο Παπανδρέου, στην οποία ανήκει και το κόμμα του Μουμπάρακ, όπως ανήκε και το κόμμα και του άλλου εκλεκτού των ιμπεριαλιστών του Μπεν Αλι της Τυνησίας.

Αυτά τα καθεστώτα, ανεξάρτητα από τον τρόπο διαχείρισης της εξουσίας, είναι εξουσίες του κεφαλαίου που απομυζούν τον ιδρώτα και το αίμα των εργατών και των άλλων καταπιεζόμενων στρωμάτων. Και αυτό δε γίνεται τώρα που φαίνεται ότι οι ιμπεριαλιστές θέλουν κάποια από τα φερέφωνά τους να τα αντικαταστήσουν με άλλα, για να προχωρήσουν τα γενικότερα σχέδιά τους στη λεγόμενη «Ευρεία Μέση Ανατολή», αλλά λόγω της εκμεταλλευτικής φύσης του καπιταλιστικού συστήματος.

Επομένως, και στην περίπτωση των Αιγυπτίων εργαζομένων, το πολύ θετικό γεγονός ότι βγαίνουν στους δρόμους και εξεγείρονται για τα δικαιώματά τους στη δουλειά, στη ζωή και για κοινωνικές και πολιτικές ελευθερίες, για να έχει αποτέλεσμα ο αγώνας πρέπει να έχει κατεύθυνση την ανατροπή της αστικής εξουσίας, της εξουσίας των εκμεταλλευτών του λαού. Δεν αρκεί μια αλλαγή κυβέρνησης με το ένα ή άλλο πρόσωπο στην εξουσία. Αυτό που χρειάζεται να αμφισβητηθεί και στην Αίγυπτο, στην Τυνησία, στη χώρα μας και σε οποιαδήποτε καπιταλιστική χώρα είναι η εξουσία των μονοπωλίων. Η δήθεν έγνοια των διαφόρων «ευαίσθητων» περί ομαλών εξελίξεων στην περιοχή, με άθικτα τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, που σχετίζονται με ανταγωνισμούς μεγάλων ομίλων για την καταλήστευση του φυσικού πλούτου και τη στυγνή εκμετάλλευση των εργαζομένων, δεν προοιωνίζεται καμία θετική προοπτική για τους λαούς της περιοχής.

Αυτό που αναδεικνύεται, και στην περίπτωση της Αιγύπτου, είναι η ανυπαρξία ηγετικής πολιτικής δύναμης που να δίνει πραγματικά φιλολαϊκή διέξοδο ανατροπής του συστήματος. Παρ' όλ' αυτά, ο ξεσηκωμός του λαού στην Αίγυπτο δείχνει ότι η λαϊκή δύναμη είναι εκείνη που μπορεί να ταρακουνήσει και να ανατρέψει καθεστώτα αντιλαϊκά με την προϋπόθεση της ύπαρξης ισχυρής καθοδηγητικής δύναμης ρήξης και ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου. Τα παραδείγματα και του λαού της Τυνησίας και του λαού της Αιγύπτου είναι παρακαταθήκη. Και για το εργατικό, το λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα. Παρακαταθήκη που μας βάζει μπροστά στη δράση για να δυναμώσει το ταξικό εργατικό κίνημα, η εξασφάλιση της ταξικής ενότητας δράσης της εργατικής τάξης, της οικοδόμησης της λαϊκής συμμαχίας, κόντρα στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Στην ισχυροποίηση του ΚΚΕ, στην ολοένα και πιο ακούραστη δράση με τη στρατηγική του μέσα στην εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Ο αιγυπτιακός λαός με την κινητοποίησή του δείχνει τη δύναμη που έχει κάθε λαός, δείχνει ότι μπορεί να συγκρούεται με την αστική εξουσία και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς της. Ωστόσο, η αναγκαιότητα της έντασης της ταξικής πολιτικής πάλης για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, για τη λαϊκή εξουσία, προβάλλει ως μονόδρομος, ώστε ο λαϊκός ξεσηκωμός να μη χειραγωγηθεί σε ανώδυνους για το εκμεταλλευτικό σύστημα και τους ιμπεριαλιστές, δρόμους.

Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Ο ... μεσάζων

Γρηγοριάδης Κώστας

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ! Αφού τα «τακτοποίησε» όλα εδώ στην Ελλάδα, αφού μας έβαλε σε «τροχιά ανάπτυξης», ο Γιώργος Παπανδρέου θα λύσει και τα προβλήματα της ...Αιγύπτου!

Τουλάχιστον αυτό υποστηρίζει η κρατική τηλεόραση που μας παρουσίασε τις «πρωτοβουλίες του πρωθυπουργού για την επίλυση της αιγυπτιακής κρίσης».

Δεν ξέρουμε αν η ιδέα του Γ. Παπανδρέου είναι να κάνει την Αίγυπτο να μοιάζει με την Ελλάδα (πράγμα πολύ κακό για τους Αιγύπτιους). Το σίγουρο είναι πάντως ότι αν συνεχίσει την ίδια πολιτική σε λίγο θα μοιάζει η Ελλάδα με την Αίγυπτο.

Και δεν εννοούμε ότι θα μπουν πυραμίδες στη θέση του Παρθενώνα. Σε άλλο πράγμα αναφερόμαστε προφανώς.

Αν πάλι, με όλα αυτά θέλουν να μας πείσουν ότι ο πρωθυπουργός είναι μια «προσωπικότητα» αποδεκτή από τους διεθνείς οργανισμούς, τους βεβαιώνουμε ότι αυτό δε θεωρείται ...τίτλος τιμής.

Ιδίως όταν σήμερα οι κυρίαρχοι οργανισμοί είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Σε περίπτωση που δεν το έχουν παρατηρήσει αυτοί οι οργανισμοί δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς.

ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ η κυβέρνηση επειδή αυξήθηκαν - λέει - κατά 12% τα έσοδα από το ΦΠΑ παρότι υπήρχε πτώση στην αγορά. Τα ...συγχαρητήρια μας. Εξαιρετική η επίδοσή τους και είναι φανερό ότι η διαχείρισή τους κάνει θαύματα.

Μόνο που αυτό στην πραγματικότητα δεν μπορεί να σημαίνει τίποτε άλλο παρά ότι «τσάκισαν» οικονομικά όλους τους εργαζόμενους που τον πληρώνουν αγοράζοντας προϊόντα για να ζήσουν και τους μικρούς αυτοαπασχολούμενους. Πώς αλλιώς μπορεί να συμβεί; Δε ...βγαίνει με άλλο τρόπο.

Αλλωστε, τα λουκέτα που βλέπουμε παντού το επιβεβαιώνουν. Δε χρειάζεται στατιστική έρευνα, ούτε μελέτες.

Είναι φανερό ότι δεν τηρούν πλέον ούτε τα προσχήματα παρασυρόμενοι από το άγχος που έχουν να τηρήσουν απαρέγκλιτα τις πολιτικές εξόντωσης των πάντων προς όφελος των πολυεθνικών.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Επικίνδυνη πρακτική

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο ρόλος που παίζει η αστική Δικαιοσύνη στο να επιχειρεί να τρομοκρατήσει, να εκφοβίζει όποιον κινητοποιείται ή συμπαρίσταται σε όσους κινητοποιούνται, αποκαλύπτεται για άλλη μια φορά, με αφορμή την υπόθεση των 300 μεταναστών που είχαν εγκατασταθεί στο κτίριο της Νομικής Σχολής Αθήνας και έκαναν απεργία πείνας. Και κυρίως να στοχοποιεί ως παράνομη κάθε λαϊκή πρωτοβουλία και δράση, ανεξάρτητα αν πολιτικά συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς μ' αυτήν, με στόχο την ποινικοποίησή τους και το τσάκισμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων, των μεταναστών κ.λπ.

Ετσι, χτες - και με αυτήν ακριβώς τη λογική - ο Εισαγγελέας Εφετών κάλεσε τους Νίκο Γιαννόπουλο, Ρούσσα Μαρκάκη, Νίκο Μαρκετάκη, Φώτη Μπομπολάκη και Μάρκο Χατζησάββα, μέλη και οι 5 της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στους μετανάστες απεργούς πείνας, να δώσουν εξηγήσεις ως «ύποπτοι» για την τέλεση του κακουργήματος της παράνομης διακίνησης μεταναστών! Πολλή φούρια την έχει πιάσει την αστική Δικαιοσύνη, που, στηριγμένη στην αντιδραστική πολιτική του κράτους και των κυβερνήσεων, συμβάλλει στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής, ακόμη και με προσχήματα. Γιατί, για την τύχη των μεταναστών γενικά που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα ούτε που νοιάζεται και ας τους συμπεριφέρονται οι κρατικοί μηχανισμοί χειρότερα και από «ζώα» και ας τους εκμεταλλεύονται με τη μέγιστη βαρβαρότητα οι επιχειρηματίες. Επικίνδυνη πρακτική και ο λαός να επαγρυπνεί.

Με όπλο την απάτη και το ψέμα

Το καλοκαίρι του 2010 προσπαθούσαν να πείσουν την κοινή γνώμη της χώρας ότι τους ζητήθηκε από την τρόικα η μείωση του 13ου και 14ου μισθού και στον ιδιωτικό τομέα και ότι αυτοί ...αντιστάθηκαν. Εβγαιναν τότε τα κυβερνητικά παπαγαλάκια και διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους ότι δεν προτίθενται να θέσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων θέμα μείωσης των μισθών και στον ιδιωτικό τομέα.

Την προηγούμενη Τετάρτη, ο υπουργός Οικονομικών - σε συνέντευξή του στη ΝΕΤ - δύο ημέρες πριν από την έκτακτη σύνολο κορυφής της ΕΕ, όπου και θα συζητηθούν τα νέα μέτρα δρακόντειας λιτότητας, δήλωσε ότι «η ανταγωνιστικότητα περνάει και από το κόστος εργασίας», στέλνοντας έτσι μήνυμα ότι κυβέρνηση και ολιγαρχία της χώρας είναι πρόθυμες να υιοθετήσουν άμεσα και το νέο πακέτο πανευρωπαϊκής λιτότητας, που απειλεί να γυρίσει τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους στην εποχή των παγετώνων.

Οτι η σημερινή κυβέρνηση είναι πλήρως ευθυγραμμισμένη με τις απαιτήσεις του κεφαλαίου δε χωρά κουβέντα, έχει αποδειχθεί πολλές φορές. Οτι τα μέτρα δεν τα επέβαλε η τρόικα, αλλά είναι στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ το λένε οι ίδιοι και ο πρωθυπουργός. Οτι συναποφασίζουν τέτοια μέτρα στην ΕΕ, ε, αυτό πια δε χρειάζεται απόδειξη. Αυτό που προσπάθησαν να αποφύγουν το 2010, προβάλλοντας αντίσταση - στάχτη στα μάτια στις περικοπές μισθών στον ιδιωτικό τομέα, ήταν η ενιαία στάση των εργαζομένων του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα κατά των μέτρων του μνημονίου. Και ενώ «έσφαζαν στο γόνατο» τους μισθούς του δημόσιου τομέα και προωθούσαν τις ανατροπές στις πρώην ΔΕΚΟ, έκλειναν πονηρά το μάτι στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα και τους έλεγαν: «Μη φοβάστε, εσάς δεν πρόκειται να σας πειράξουμε. Με τους ...υψηλόμισθους του Δημοσίου τα έχουμε». Επιστράτευσαν δηλαδή την απάτη και το κοινό ψέμα, προκειμένου να κρατήσουν διαιρεμένους τους εργαζόμενους.

Και αφού ξεμπέρδεψαν σε πρώτη φάση με το δημόσιο τομέα, έκριναν ότι ήλθε και η σειρά του ιδιωτικού. Ενιαία να τους πληρώσουν οι εργαζόμενοι παλεύοντας για κάλυψη των αναγκών των οικογενειών τους, για την ανατροπή αυτής της πολιτικής με ρότα την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.

Ο φόβος της ανυπακοής

«Η ανυπακοή στους νόμους της Δημοκρατίας είναι αντικοινωνική συμπεριφορά ή οδηγεί σε αντικοινωνικές συμπεριφορές. Αλλά αυτό είναι μόνον η μισή αλήθεια...Η άλλη μισή - και οφείλουμε να την πούμε - είναι ότι η αναλγησία της κυβέρνησης πυροδοτεί κάθε είδους αντικοινωνικές συμπεριφορές». Η σκόπιμα επαμφοτερίζουσα θέση που πήρε ο Αντ. Σαμαράς για το «κίνημα της ανυπακοής» μιλώντας χθες στην ΚΟ της ΝΔ, δεν μπορεί να κρύψει το κύριο, δηλαδή την απέχθεια και την εχθρότητά του απέναντι στο λαϊκό - ταξικό κίνημα που αμφισβητεί την αστική νομιμότητα. Το έχει αποδείξει καταδικάζοντας σταθερά τις απεργιακές κινητοποιήσεις είτε νόμιμες είτε παράνομες, πλειοδοτώντας ταυτόχρονα υπέρ της λήψης μέτρων καταστολής. Το αποδεικνύει καθημερινά σιγοντάροντας στο διαρκές και ανελέητο κυνήγι των μεταναστών, αποδεχόμενη μόνο όσους αποκτήσουν «ελληνική συνείδηση»... Από την άλλη την απαρέγκλιτη στοχοπροσήλωσή της στη νομιμότητα η ηγεσία της ΝΔ την έχει αποδείξει πρώτα απ' όλα απέναντι στο μνημόνιο, το οποίο δεσμεύτηκε ότι θα το εφαρμόσει μέχρι τέλους επειδή είναι νόμος του κράτους, παρά τις δημαγωγικές κορόνες ότι φέρνει δεινά στο λαό, οδηγεί την οικονομία σε ύφεση και άλλα παρόμοια. Είναι ολοφάνερο λοιπόν ότι το δεύτερο σκέλος της τοποθέτησης του προέδρου της ΝΔ, ότι δηλαδή «η αναλγησία της κυβέρνησης πυροδοτεί αντικοινωνικές συμπεριφορές», προστέθηκε για καθαρά δημαγωγικούς και ψηφοθηρικούς λόγους, προκειμένου να ενισχύσει την προσπάθεια να εγκλωβίσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια εντός των ορίων του αστικού πολιτικού συστήματος και της κυρίαρχης πολιτικής. Οι «αντιπολιτευτικές» μάσκες όμως δεν παραπλανούν κανέναν.

Μαζί Ελληνες - μετανάστες

Διαποτισμένη με αντιδραστικό, εθνικιστικό δηλητήριο απόφαση του Δ' Τμήματος του ΣτΕ έκρινε παράνομη την απόκτηση ελληνικής ιθαγένειας από παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν εδώ, φοίτησαν σε ελληνικά σχολεία, οι γονείς τους βρίσκονται χρόνια στην Ελλάδα. Στρέφεται ενάντια στους πρόσφυγες που κυνηγημένοι από φτώχεια, ιμπεριαλιστικούς πολέμους, ανεργία, κατέφυγαν εδώ και βρέθηκαν να τους εκμεταλλεύονται κυβερνήσεις και εργοδότες. Ξεζουμίζοντάς τους, ανασφάλιστους, με άθλια μεροκάματα, χωρίς συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας.

Η απόφαση αμφισβητεί νόμο (3838/2010) που προέβλεπε ότι μπορεί να αποκτηθεί η ιθαγένεια από παιδιά μεταναστών που γεννιούνται και συνεχίζουν να ζουν στην Ελλάδα, των οποίων οι γονείς διαμένουν μόνιμα στη χώρα μας για τουλάχιστον 5 συνεχή χρόνια. Επιπλέον, ακυρώνει τη δυνατότητα να πάρουν την ιθαγένεια αλλοδαποί μετά από αίτησή τους μέσα σε προθεσμία 3 ετών από τη συμπλήρωση του 18ου έτους τους. Αμφισβητεί, δηλαδή, νόμο με τον οποίο η κυβέρνηση έτσι κι αλλιώς αρνήθηκε να νομιμοποιήσει την πλειοψηφία των μεταναστών που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας, να απλοποιήσει τις διαδικασίες χορήγησης κι ανανέωσης των αδειών διαμονής, εργασίας, οικογενειακής επανένωσης. Νόμο που τελικά αφορά μόνο ένα τμήμα των μεταναστών, δεν αντιμετωπίζει το μεταναστευτικό ζήτημα στο σύνολό του. Ταυτόχρονα, η απόφαση εκφράζει τη ρατσιστική αντίληψη ότι δεν μπορεί να πολιτογραφηθεί κανείς Ελληνας αν δεν κατάγεται από Ελληνες γονείς. Με δηλητηριώδεις αποφάνσεις, όπως ότι ο Ελληνας νομοθέτης «εμερίμνησε να διαφυλάξει την εθνική ομοιογένεια του κράτους (...) διά της θεσπίσεως δικαίου ιθαγένειας», του οποίου οι ρυθμίσεις βασίζονται στο κριτήριο του «δικαίου του αίματος». Η πιο επικίνδυνη άποψη της πιο μαύρης ιδεολογίας. Εξίσου επικίνδυνη η αμφισβήτηση του δικαιώματος εκλέγειν και εκλέγεσθαι στις δημοτικές εκλογές με το σκεπτικό ακριβώς ότι δεν έχουν ελληνική ιθαγένεια.

Η απόφαση δίνει νομικό προκάλυμμα στην αντιμεταναστευτική πολιτική και αντιδραστική προπαγάνδα κομμάτων και άλλων φορέων του συστήματος, που επιδιώκουν οι μετανάστες, παρότι ζουν κι εργάζονται χρόνια εδώ, να μην έχουν ούτε στοιχειώδη δικαιώματα. Προκειμένου να είναι εύκολα θύματα στυγνής εκμετάλλευσης και αξιοποίησης από διάφορα κυκλώματα και αντιμεταναστευτικούς μηχανισμούς. Να πέφτουν συνολικά τα μεροκάματα για όλους τους εργάτες, να καταστρατηγούνται τα δικαιώματα όλων. Και δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Αντιθέτως, κινείται στην κατεύθυνση της «μηδενικής ανοχής» που διακηρύττει η κυβέρνηση, των αντιμεταναστευτικών πογκρόμ, του ανθρωποκυνηγητού που συντονίζει ο FRONTEX στα σύνορα, του φράχτη που προωθούν στον Εβρο, των πιο βάρβαρων αποφάσεων και συμφωνιών της ΕΕ, όπως το «Δουβλίνο ΙΙ». Και σε τελευταία ανάλυση η πολιτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ - ΝΔ ωθεί σε τέτοιες αποφάσεις τους δικαστές.

Το ΚΚΕ, με οδηγό την επιστημονική του τεκμηρίωση, τα συμφέροντα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, αντικρούει τόσο τον κοσμοπολιτισμό όσο και τον εθνικισμό. Η εύκολη και με κάθε τρόπο «ελληνοποίηση» των μεταναστών, αλλά και οι ενάντιες εθνικιστικές απόψεις εχθρεύονται εξίσου τα συμφέροντα των Ελλήνων και των ξένων εργαζομένων που βρίσκονται στη χώρα. Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μεταναστών είναι αγώνας όλης της εργατικής τάξης, αλληλένδετος με τον αγώνα κόντρα σε κυβέρνηση, ΕΕ, κεφάλαιο και την αντεργατική πολιτική τους. Η κοινή οργάνωση και πάλη Ελλήνων και μεταναστών κατά της βαρβαρότητας και της εξουσίας των μονοπωλίων είναι ο μόνος δρόμος για να κατακτήσουν και οι Ελληνες και οι αλλοδαποί εργαζόμενοι τα δικαιώματά τους.