Τρίτη 4 Οχτώβρη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Διαζύγιο με τα κόμματα του κεφαλαίου

Παπαγεωργίου Βασίλης

Θρασύτατα και ξεδιάντροπα εμπαίζει τους εργαζόμενους στο Δημόσιο η ηγεσία της ΝΔ στο ζήτημα της εργασιακής εφεδρείας και των απολύσεων και δεν μπορεί παρά να πάρει την απάντηση που της αξίζει, ως του καλύτερου δηλαδή σύμμαχου της κυβέρνησης και της τρόικας. Την ώρα που η κυβέρνηση ανακοίνωνε επίσημα ότι αρχίζει η μεγάλη σφαγή στο Δημόσιο, βγάζοντας σε πρώτη φάση σε εφεδρεία - απολύσεις 30.000 εργαζόμενους, η ΝΔ διά του εκπροσώπου της διαπίστωνε προκλητικά ότι «οι ανακοινώσεις της κυβέρνησης παραμένουν ασαφείς και χρήζουν άμεσης διευκρίνισης»(!). Το θράσος τους δεν έχει όρια. Στην πραγματικότητα, η ηγεσία της ΝΔ στηρίζει στο έπακρο τη μεγάλη σφαγή στο Δημόσιο, συμφωνώντας απόλυτα τόσο με τη δραστική μείωση του αριθμού των εργαζομένων μέσω της εργασιακής εφεδρείας, που ήταν άλλωστε δική της ιδέα. Επιπλέον, ασκεί κριτική στην κυβέρνηση από πιο προωθημένες θέσεις, υποστηρίζοντας ότι «δεν μικραίνει το κράτος» και «δεν μειώνει το δημοσιονομικό κόστος»(!), ενώ δηλώνει περήφανη, γιατί η δική της πρόταση περιλαμβάνει μείωση του προσωπικού του Δημοσίου κατά 230.000 μέσα σε πέντε χρόνια, εκ των οποίων οι 100.000 θα ριχτούν στην εργασιακή εφεδρεία, δηλαδή στην ανεργία, στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Ξεκαθάρισε, μάλιστα, ότι δεν πρόκειται να επαναπροσλάβει κανέναν απ' όσους θα απολύσει το ΠΑΣΟΚ, επειδή, όπως είπε χτες ο εκπρόσωπος, «όλα έχουν γίνει νόμιμα»(!). Οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν διαζύγιο με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΛΑ.Ο.Σ. και να εμπιστευτούν άφοβα το ΚΚΕ που έγκαιρα τους προειδοποίησε γι' αυτά που ζουν σήμερα και δικαιώθηκαν πλήρως οι θέσεις και οι εκτιμήσεις του.

Κρωξίματα αντίδρασης

Σε συνέντευξή του χτες στον ρ/σ του ΑΝΤ1 ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. δήλωσε μεταξύ άλλων «για τις καταλήψεις στην παιδεία»: «Κάποιοι έχουν επενδύσει στο χάος και συνεχίζουν να επενδύουν σε αυτό για τα δικά τους οφέλη. Το πιο κακό δε, είναι πως σε αυτήν τους την προσπάθεια βρίσκουν και συμπόρευση από οργανώσεις και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Πρέπει να επιστρέψει στη χώρα η νομιμότητα, εξαιτίας αυτής της ανομίας εν πολλοίς βρισκόμαστε στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα».

Από κόρακα, κρα περιμένεις να ακούσεις. Αλλά τα κρωξίματα του ΛΑ.Ο.Σ. προκαλούν την κοινή λογική. Αναμενόμενο να χαρακτηρίζει τους αγώνες του εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος σαν «ανομία». Για τον ΛΑ.Ο.Σ. και το δόγμα του «νόμος είναι το συμφέρον του κεφαλαίου», κάθε αντίδραση στην πολιτική που τσακίζει το λαό για να σωθεί το κεφάλαιο, ταυτίζεται με την «ανομία». Αλλά πάει πολύ να ισχυρίζεται ο Γ. Καρατζαφέρης ότι οι αγώνες του λαού και των παιδιών του προκάλεσαν την κρίση και τα χρέη και τα ελλείμματα. Αποψη πάνω στην οποία πατάει και η πρότασή του να μπει η χώρα και ο λαός σε γύψο.

Οι αγώνες του λαού και των παιδιών του είτε για τα αυτονόητα, όπως το να έχουν βιβλία στα σχολεία τους, είτε για μια καλύτερη ζωή, που δικαιούνται να απολαύσουν, είναι υγεία και δίνουν ελπίδα. Απόψεις σαν του ΛΑ.Ο.Σ. μυρίζουν μούχλα και σαπίλα, όπως σάπιο είναι το σύστημα που θέλουν να υπηρετήσουν. Τέτοιες απόψεις δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική, δεν θα αντέξουν καν στην αναμέτρησή τους με την άποψη - θέση ότι νόμος είναι το δίκιο του εργάτη, το δίκιο του λαού να ορίζει εκείνος τη ζωή του και να απολαμβάνει όσα με τον ιδρώτα του παράγει.

Υπερκέρδη μέσα από τη φτώχεια

Προϊόντα για... φτωχούς, άρχισαν να παράγουν και να πουλάνε οι μεγάλες επιχειρήσεις, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι γι' αυτούς «η κρίση είναι ευκαιρία» όχι μόνο για να αυξήσουν την ανταγωνιστικότητα, μέσω της δραστικής συμπίεσης της τιμής της εργατικής δύναμης, αλλά και την κερδοφορία τους μέσω προϊόντων - «σκουπιδιών». «Οι μάνατζερ σχεδιάζουν προϊόντα και υπηρεσίες για... φτωχούς», επισημαίνει σε σχετικό ρεπορτάζ το «Βήμα της Κυριακής», στο οποίο αναδεικνύεται η τάση που υπάρχει σε όλες τις επιχειρήσεις για παραγωγή φτηνών προϊόντων, ώστε να είναι προσιτά στους φτωχούς. Στην πραγματικότητα πρόκειται για προϊόντα και υπηρεσίες υποβαθμισμένης και αμφιβόλου ποιότητας, προϊόντα - «μαϊμού», που προσαρμόζονται στις «νέες» ανάγκες του λαού, μέσα σε συνθήκες σχετικής και απόλυτης φτώχειας και εξαθλίωσης των λαϊκών μαζών. Φυσικά το κεφάλαιο καθόλου δεν το νοιάζει αν παράγει προϊόντα πολυτελείας ή προϊόντα για φτωχούς. Εκείνο που το ενδιαφέρει είναι η παραγόμενη υπεραξία, δηλαδή το κέρδος, και αυτό επιδιώκουν να αντλούν με κάθε μέσο. Με την ευκαιρία όμως αξίζει να αναφερθεί και μια «ανώνυμη» δήλωση διευθύνοντος συμβούλου μεγάλης βιομηχανίας, χαρακτηριστική του «πατριωτισμού» της πλουτοκρατίας: «Κάθε ημέρα οι πελάτες μου καταθέτουν τουλάχιστον σε πέντε διαφορετικές ελληνικές τράπεζες χρήματα για το εμπόρευμα που τους προμηθεύουμε. Εχω δώσει εντολή τα χρήματα αυτά αμέσως να περνούν σε λογαριασμό ξένης τράπεζας που λειτουργεί στην Ελλάδα, η οποία με τη σειρά της στέλνει έξω στη μητρική. Ουσιαστικά το ταμείο της εταιρείας αυτή την περίοδο βρίσκεται στο εξωτερικό, δηλώνει στην ίδια εφημερίδα»... Ο λαός πρέπει να πει ένα μεγάλο «όχι» στις θυσίες για την πλουτοκρατία.

Να πτωχεύσει το κεφάλαιο όχι ο λαός

Σε συνέντευξή του σε κυριακάτικη εφημερίδα, ο υπουργός Οικονομικών ρωτήθηκε για το αν έχει περάσει ποτέ από το μυαλό του «το ενδεχόμενο να χρεοκοπήσει η χώρα στα χέρια σας και να αναγκαστείτε να πείτε το νέο "δυστυχώς επτωχεύσαμεν"». Η απάντηση είναι αποκαλυπτική της στρατηγικής και των στόχων που υπηρετεί η κυβέρνηση: «Εχει ποτέ περάσει από το δικό σας μυαλό και το μυαλό κάθε άλλου Ελληνα πολίτη το ενδεχόμενο αυτό; Αν λοιπόν έχει περάσει από το μυαλό κάποιου, τότε αυτός πρέπει να στηρίξει την προσπάθεια που γίνεται να αποφύγουμε αυτή την κατάσταση. Το ζήτημα δεν είναι αν η χώρα θα χρεοκοπήσει στα χέρια μου, αλλά αν η χώρα θα χρεοκοπήσει επειδή δεν κινήθηκαν έγκαιρα τα χέρια και το μυαλό των πολιτών της».

Δεν υπάρχει πιο ωμός εκβιασμός στο λαό να σκύψει το κεφάλι και να γίνει συνεργός στη χρεοκοπία του. Ταυτόχρονα, όμως, δεν υπάρχει και πιο κυνική ομολογία ότι η χρεοκοπία δεν είναι ίδια για το λαό και το κεφάλαιο και πως, για να σωθεί η πλουτοκρατία, πρέπει να πτωχεύσει η εργατική λαϊκή οικογένεια. Αυτό παραδέχεται ο υπουργός Οικονομικών, καλώντας τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα να αποδεχτούν τα φιλομονοπωλιακά μέτρα που επιβάλλουν η κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της στο όνομα της κρίσης. Να αποδεχτούν, δηλαδή, μέτρα όπως η μείωση των μισθών, το τσεκούρωμα των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, η ραγδαία ιδιωτικοποίηση της Υγείας, της Παιδείας, της Πρόνοιας και πάει λέγοντας.

Αθροιζόμενα, όμως, όλα αυτά τα μέτρα οδηγούν στη χρεοκοπία του λαού, που είναι ήδη πραγματικότητα για τη συντριπτική πλειοψηφία του. Οσο βαθαίνουν οι ανατροπές, που σύμφωνα με τους προκλητικούς ισχυρισμούς της κυβέρνησης απομακρύνουν τη χώρα από τη χρεοκοπία, τόσο πιο δύσκολη γίνεται η επιβίωση για τους ανθρώπους του μόχθου, τόσο βαθαίνει η φτώχεια και η εξαθλίωση για εκατομμύρια εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους και φτωχούς αγρότες. Αντίστροφα, τόσο διασφαλίζονται τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, η οποία διαπραγματεύεται με καλύτερους όρους τη θέση της στον επιμερισμό της ζημιάς από την ελεγχόμενη καταστροφή κεφαλαίου και ταυτόχρονα αναπτύσσει κερδοφόρες συμμαχίες με άλλες μερίδες του κεφαλαίου, στην ΕΕ και παγκόσμια, που έρχονται να επενδύσουν στα αποκαΐδια των εργατικών λαϊκών κατακτήσεων.

Το ποια Ελλάδα προσπαθούν να σώσουν από τη χρεοκοπία η κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της είναι φανερό. Χαράτσια και μέτρα για το λαό, φοροαπαλλαγές, ΕΣΠΑ και τζάμπα εργατική δύναμη στο κεφάλαιο. Αύξηση των άμεσων και έμμεσων φόρων για τη λαϊκή οικογένεια, μείωση της φορολογίας και απαλλαγή από τα χαράτσια για τις μεγάλες επιχειρήσεις. Η κυβέρνηση είναι του κεφαλαίου. Γι' αυτό πασχίζει, γι' αυτό μοχθεί. Ομως η κρίση είναι του κεφαλαίου. Ξεπήδησε από την υπερκερδοφορία του και στη διαχείριση για το ξεπέρασμά της γεννιούνται ήδη οι όροι για τον επόμενο κύκλο κρίσης. Ο λαός είναι ο μόνος που μπορεί να σπάσει αυτόν το φαύλο κύκλο. Η δική του Ελλάδα είναι διαφορετική από αυτή των εφοπλιστών, των βιομηχάνων, των καπιταλιστών, όπως η ευημερία του είναι αντιστρόφως ανάλογη με την ανάπτυξη που υπηρετεί το κεφάλαιο. Οργάνωση παντού και ισχυρό ΚΚΕ για να πτωχεύσει η πλουτοκρατία, όχι ο λαός.


Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Οι στόχοι του κεφαλαίου δεν είναι και στόχοι του λαού...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΩΣ ΤΑ ΛΕΝΕ ΟΜΩΣ έτσι στα μικρόφωνα έξω από το Γιούρογκρουπ... «Η Ελλάδα αποφάσισε όλα τα απαραίτητα και δύσκολα μέτρα», είπε, και μάλιστα με στόμφο, ο Ε. Βενιζέλος...

Δηλαδή, ποια... «Ελλάδα» είναι αυτή που τα αποφάσισε; Προφανώς για την κυβέρνησή του μιλάει, που η πολιτική της καμία σχέση δεν έχει με τα συμφέροντα των Ελλήνων εργαζομένων, μισθωτών, αυτοαπασχολούμενων, αγροτών και νέων.

Αρα, μάλλον πρόκειται για απόφαση της... «Ελλάδας» πλην των «Ελλήνων». Οι μόνοι που συμφωνούν με αυτά τα μέτρα είναι οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι και οι εφοπλιστές. Και μη μας πει κανείς ότι είναι κι αυτοί... «Ελληνες».

Γιατί από «Ελληνες» που έχουν τα λεφτά τους στην Ελβετία, τα εργοστάσιά τους στη Βουλγαρία, τις εταιρείες τους στα Νησιά Καϊμάν, τα υπό κατασκευή πλοία τους στην Κορέα κι αυτά που πλέουν στον Παναμά και τις μετοχές τους «όπου είναι καλύτερα»... έχουμε «πήξει».

Για την ακρίβεια, αυτών ακριβώς των «Ελλήνων» πληρώνουμε - χωρίς να το θέλουμε και χωρίς να μπορούμε - τα χρέη. Εκτός αν έχει κανείς αμφιβολία για το από τι αποτελείται το περίφημο «ελληνικό χρέος».

Ακριβώς από όσα «περιδρόμιασαν» επί 30 και πλέον χρόνια. Από τις επιδοτήσεις, τα αποθεματικά των Ταμείων, τις ενισχύσεις, τις φοροαπαλλαγές, τις χαριστικές ρυθμίσεις και τα κάθε λογής «κίνητρα».

Το χειρότερο μάλιστα είναι ότι ακόμη και σήμερα συνεχίζουν να «μασάνε» με τους ίδιους ρυθμούς και στην περίπτωση των τραπεζών με ακόμη μεγαλύτερους. Αλλωστε, σύμφωνα με δημοσιεύματα του διεθνούς Τύπου, τους ετοιμάζουν ακόμη 44 δισεκατομμύρια ευρώ.

Τόσα χρειάζονται, λέει, για την «ανακεφαλαιοποίηση» των τραπεζών, οπότε τόσα ακριβώς πρέπει να βρεθούν με κάθε θυσία. Κι όταν λέμε «θυσία» καταλαβαίνετε φυσικά για τι μιλάμε.


Γρηγοριάδης Κώστας

Μόνο ένα είδος «θυσιάζεται» σε αυτή τη χώρα, όπως και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Αυτοί που στο όνομα της... ευημερίας τους υποτίθεται ότι γίνονται όλα αυτά που τους θυσιάζουν.

Επικίνδυνοι για τα συμφέροντα των εργαζομένων

Γρηγοριάδης Κώστας

Περισσεύουν οι κοινότοπες και εν πολλοίς επιδερμικές διαπιστώσεις στις ανακοινώσεις που εκδόθηκαν χτες από τις συμβιβασμένες πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ αναφορικά με το ζήτημα της εργασιακής εφεδρείας και των μαζικών απολύσεων στο Δημόσιο. Εμφανής είναι επίσης η προσπάθεια να αθωωθεί η κυβέρνηση και να φορτωθούν τα πάντα στην τρόικα και τους «κακούς» δανειστές. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι στο διά ταύτα επιμένουν στη γραμμή του συμβιβασμού και της υποταγής των εργαζομένων στην κυρίαρχη πολιτική. Είναι χαρακτηριστικό ότι όχι μόνο δε σημαίνουν συναγερμό, δεν καλούν σε γενικό ξεσηκωμό τους εργαζόμενους, αλλά δε δείχνουν καμία διάθεση, ακόμα και τώρα, να μπουν μπροστά και να οργανώσουν την πάλη των εργαζομένων για να παρεμποδίσουν την υλοποίηση των βάρβαρων μέτρων και της αντιλαϊκής πολιτικής. «Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο, μαζί με ολόκληρη την κοινωνία, δηλώνουμε αποφασισμένοι να αγωνιστούμε και να ανατρέψουμε τις βάρβαρες αυτές πολιτικές επιλογές, προφυλάσσοντας τα κοινωνικά αγαθά και την κοινωνική συνοχή», είναι η χαρακτηριστική κατάληξη της ανακοίνωσης της ΑΔΕΔΥ, ενώ οι ίδιοι κούφιοι φραστικοί λεονταρισμοί κυριαρχούν στην ανακοίνωση της ΓΣΕΕ που επιπλέον καλλιεργεί σύγχυση και αυταπάτες με την απόφασή της να παραπέμψει το θέμα της εργασιακής εφεδρείας και των απολύσεων στα ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια! Για ακόμα μια φορά επιβεβαιώνεται περίτρανα ότι οι εργαζόμενοι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από τις ηγεσίες των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Είναι επικίνδυνες για τα συμφέροντά τους. Πρέπει αποφασιστικά να τις παραμερίσουν και να συμπορευτούν με εμπιστοσύνη με το ΠΑΜΕ και να οργανώσουν την πάλη για να πληρώσει η πλουτοκρατία.

Χυδαίοι και είρωνες...

Μ' ένα χυδαίο και ειρωνικό ρεπορτάζ, τα «ΝΕΑ» «ενημερώνουν» τους αναγνώστες τους ότι στην προχθεσινή εκδήλωση του ΚΚΕ για την κομματική αποκατάσταση του Ν. Ζαχαριάδη, «οι διοργανωτές περίμεναν περισσότερο κόσμο», «το μάρκας Πεζό καμιόνι που μετέφερε κόκκινες σημαίες είχε πολύ στοκ αδιάθετο στην καρότσα», «καμιά πενηνταριά νέες και νέοι πουλάνε τον "Ριζοσπάστη"» και ότι «στις 11 ακριβώς, όπως έχει προγραμματιστεί, η Αλέκα Παπαρήγα ανεβαίνει στην πρόχειρη εξέδρα και εκφωνεί από χειρογράφου ό,τι με αδημονία περιμένει το πλήθος (...)». Αφού έφεραν την πραγματικότητα στα μέτρα της προπαγάνδας τους, τα «ΝΕΑ» σερβίρουν στους αναγνώστες τους την εκτίμηση ότι «όλα αυτά σημαίνουν ένα μονολιθικό κόμμα με ιεραρχημένες δομές, χωρίς τη δυνατότητα κυκλοφορίας της αντίθετης άποψης και της σύνθεσης (...) Σύμφωνα με όλα αυτά, το κόμμα δεν κάνει λάθη - κι αν κάνει, τα διορθώνει πολλά χρόνια μετά, "επιστημονικά", μέσω της μελέτης της Ιστορίας». Τα ΝΕΑ βλέπουν τον κόσμο με τα μάτια των αστών, τα τζάκια και τα κόμματα των οποίων, όταν η Ελλάδα βρέθηκε υπό γερμανική κατοχή, είτε έκαναν μπίζνες με τους κατακτητές, είτε έφυγαν για τη Μέση Ανατολή, είτε στράφηκαν οι ίδιοι με όσα μέσα διέθεταν ενάντια στο λαό. Είναι καρφί στο μάτι τους ότι το ΚΚΕ πρωταγωνιστεί διαχρονικά με τη θεωρία και τη δράση του στο γράψιμο της Ιστορίας από την σκοπιά του λαού. Τους εξοργίζει ακόμα περισσότερο το γεγονός ότι το ΚΚΕ έχει την ικανότητα αυτή τη δράση του και την ιστορία του να την προσεγγίζει κριτικά και συλλογικά, να βγάζει συμπεράσματα μακριά από τη λαθολογία, να προσεγγίζει το ρόλο της προσωπικότητας μέσα από το γενικότερο ιστορικό πλαίσιο και με αυτή την ιστορική πείρα να εφοδιάζει το κίνημα στους σύγχρονους αγώνες. Τους φοβίζουν η ενιαία στρατηγική και οι αρχές του ΚΚΕ, κόντρα στη στρατηγική των αστικών κομμάτων που τους βολεύουν, για να κάνουν τη δουλειά τους οι αστοί.

... επειδή φοβούνται το ΚΚΕ

Από αυτή τη σκοπιά, καμιά εντύπωση δεν προκαλούν τα «ερωτήματα» που θέτει η εφημερίδα στο τέλος του ρεπορτάζ, όπως για παράδειγμα, «Πόσο καιρό οι πιστοί στο κόμμα χρειάζεται να περιμένουν για να αναγνωρίσει ενδεχόμενα λάθη του;», «Τι δικαίωμα έχουν τα σημερινά κομματικά μέλη στην κριτική της κομματικής ηγεσίας;». Ξέρουν ότι η εσωκομματική δημοκρατία στο ΚΚΕ δεν υπάρχει σε κανένα άλλο κόμμα. Και βεβαίως καμιά σχέση δεν έχει με το θέατρο που παίζουν τα αστικά κόμματα στα μάτια του λαού, κλείνοντας σε όλες τις πτώσεις τη «συμμετοχική δημοκρατία», όταν το κουμάντο γίνεται αποκλειστικά από τον αρχηγό και το επιτελείο του. Απόδειξη αυτού είναι άλλωστε και η συλλογική συζήτηση του Δοκιμίου της Ιστορίας του ΚΚΕ, που αγκάλιασε όλο το Κόμμα, μέχρι και το τελευταίο κομματικό και κνίτικο μέλος. Να πάνε αλλού να πουλήσουν τη σάπια πραμάτεια τους τα ΝΕΑ και οι άλλοι. Οι κουτοπονηριές και οι χυδαιότητες δε δείχνουν παρά μόνο το άχτι και την ανησυχία τους για το γεγονός ότι το ΚΚΕ στέκει απέναντί τους, παρά τις προσπάθειές τους με κάθε μέσο να σπάσουν τους δεσμούς αίματος που έχει με το λαό.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Απεργιακός συναγερμός

Η αυριανή πανελλαδική απεργία των εργαζόμενων στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα και στις πρώην ΔΕΚΟ, είναι μάχη επιβίωσης για χιλιάδες εργατικές οικογένειες. Μπορεί και πρέπει να γίνει μια απεργία που θα βάλει φραγμό στις απολύσεις, που αποφασίστηκαν με τον φερετζέ της «εφεδρείας», στο τσεκούρωμα των μισθών με το νέο μισθολόγιο και βαθμολόγιο, στις καταργήσεις και «συγχωνεύσεις» δημόσιων οργανισμών που καταργούν παροχές υπηρεσιών Πρόνοιας, στην ολοκληρωτική ιδιωτικοποίηση - παράδοση στο μεγάλο κεφάλαιο κρίσιμης σημασίας επιχειρήσεων, αλλά και δημόσιας περιουσίας, στις νέες περικοπές στις συντάξεις και στα εφάπαξ. Είναι ταυτόχρονα αναμέτρηση για να μην περάσει η παραπέρα συρρίκνωση και εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας, να μη γυρίσει το σχολείο μισόν αιώνα πίσω, να μη χειροτερέψουν οι δημόσιες συγκοινωνίες, οι υπηρεσίες των δήμων, συνολικά το επίπεδο διαβίωσης της εργατικής οικογένειας.

Γι' αυτό, η απεργία δεν αφορά στενά μόνο τους εργαζόμενους στο Δημόσιο και στις ΔΕΚΟ. Εχει σχέση με τη ζωή του ελληνικού λαού, καθώς η υποβάθμιση του δημόσιου τομέα θα φορτώσει στις πλάτες του πρόσθετα βάρη και δυσκολίες, θα τον απογυμνώσει από κάθε μέσο για να μπορεί να καλύψει βασικές ανάγκες του. Ακόμα χειρότερα, οι απολύσεις στο Δημόσιο, η δραστική μείωση των μισθών, θα μεγαλώσουν τη στρατιά των ανέργων ενισχύοντας έτσι το οπλοστάσιο των εκβιασμών για τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα και για τις θέσεις εργασίας και για τους μισθούς. Οι χτεσινοβραδινές πληροφορίες για σχέδιο κατάργησης και της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, δηλαδή κατάργηση του κατώτερου μισθού και της ελάχιστης προστασίας των εργαζομένων και στον ιδιωτικό τομέα, που είναι απαίτηση των βιομηχάνων, των μεγαλεμπόρων, των τραπεζιτών, όλων των μεγαλοεπιχειρηματιών, επιβεβαιώνουν ότι η αντιλαϊκή λαίλαπα δεν εξαιρεί κανέναν, ότι δεν θα έχει τέλος. Κυβέρνηση και τρόικα, για λογαριασμό της πλουτοκρατίας, δεν υπάρχει έγκλημα που δεν είναι αποφασισμένοι να κάνουν.

Μπροστά σε αυτές τις δραματικές για τους εργαζόμενους της χώρας μας εξελίξεις, στην όξυνση της αντιλαϊκής επίθεσης που δεν αφήνει τίποτα όρθιο, που συνθλίβει με βία, ό,τι με θυσίες και αγώνες κατακτήθηκε, δεν φτάνει η οργή και η αγανάκτηση. Δεν αρκεί ο θυμός και τα ξεσπάσματα. Απαιτείται παλλαϊκός ξεσηκωμός, συναγερμός σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε επιχείρηση, γραφείο και υπηρεσία. Χωρίς προσωπική συμμετοχή, χωρίς ανάληψη προσωπικής ευθύνης από τον καθένα χωριστά και όλους μαζί, δεν μπορεί να βγει πέρα αυτός ο αγώνας.

Απαιτείται ενότητα ταξική, σε στέρεη βάση, χωρίς ψευδαισθήσεις και αυταπάτες που χρόνια καλλιέργησαν οι δυνάμεις του συμβιβασμού μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Αγώνας με σχέδιο, με αποφασιστικότητα, με αυταπάρνηση και σθένος. Αγώνας που θα κλιμακωθεί, που δε θα μείνει στα μισά του δρόμου, αγώνας μακρόχρονος που απαιτεί και προσωπικές θυσίες. Είμαστε σε πόλεμο. Στήνουν στον τοίχο το λαό, για να σωθεί η πλουτοκρατία και τα συμφέροντά της. Με αυτά στο μυαλό, πρέπει αύριο να δοθεί η απεργιακή μάχη και να κλιμακωθεί τις επόμενες ημέρες, μέχρι τη γενική πανεργατική απεργία στις 19 Οκτώβρη, κόντρα στην αντεργατική, αντιλαϊκή πολιτική στο σύνολό της. Τώρα, συστράτευση με το ΠΑΜΕ. Ολοι στο πόδι, για να οργανωθεί αυτός ο αγώνας, να δοθεί παλλαϊκή απάντηση.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ