Ο,τι και να λένε οι κυβερνώντες, όσα ψέματα και αν επιστρατεύσουν, δεν μπορούν να κρύψουν την αδιαμφισβήτητη αλήθεια ότι δεν υπάρχει καμία διέξοδος για το λαό στο πλαίσιο της πολιτικής που εφαρμόζουν. Ακόμα και αν εφαρμοστούν όλα τα μέτρα του μνημονίου, δεν πρόκειται να υπάρξει «φως στο τούνελ», αλλά θα έρθουν νέα αντιλαϊκά μέτρα δίχως τελειωμό. Το είπαν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο οι εκπρόσωποι των «δανειστών» - διεθνών τοκογλύφων. «Τα μέτρα του μνημονίου, ακόμα και αν εφαρμοστούν κατά γράμμα, δεν αρκούν για να πείσουν τις αγορές και να θέσουν την οικονομία σε τροχιά ανάκαμψης από το 2012», αναφέρουν σε εμπιστευτική έκθεση που συνέταξε κλιμάκιο του Διεθνούς Τραπεζικού Ινστιτούτου (IIF), που αποτελεί τη διεθνή ένωση τραπεζών με 400 μέλη. Στην έκθεση αναφέρεται ακόμα ότι «οι φόβοι ενδεχόμενης αναδιάρθρωσης χρέους ή ακόμα και πτώχευσης της Ελλάδας παραμένουν ισχυροί και δεν πρόκειται να αμβλυνθούν μεσοπρόθεσμα, εάν οι αγορές δεν δουν δραστικότερες περικοπές δαπανών και ταχύτερες αποκρατικοποιήσεις σε σχέση με αυτά που προβλέπονται στο μνημόνιο». Με άλλα λόγια, τα βάρβαρα μέτρα του μνημονίου θα φέρουν νέα αντιλαϊκά μέτρα κ.ο.κ. Ψεύδεται συνειδητά, λοιπόν, ο Γ. Παπανδρέου όταν υπόσχεται ότι αν γίνουν οι μεγάλες αντιδραστικές αλλαγές, «το 2011 θα είναι η τελευταία χρονιά της ύφεσης και το 2012 η πατρίδα μας θα επανέλθει στην ανάπτυξη»... Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι ο λαός να πάψει να έχει αυταπάτες και να πάρει την απόφαση να αναμετρηθεί στα ίσια, με στόχο την ανατροπή της κυρίαρχης αντιλαϊκής πολιτικής.
Κουτοπόνηρες τακτικές
Σε όλες τις πτώσεις έκλινε τις λέξεις «ελπίδα» και «αισιοδοξία» ο Αντ. Σαμαράς στις πρωτοχρονιάτικες δηλώσεις του, αλλά δεν είπε λέξη για την ταμπακιέρα, δηλαδή για τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα που προωθούν κυβέρνηση και τρόικα. Η εξήγηση είναι ολοφάνερη. Ο πρόεδρος της ΝΔ συμφωνεί πλήρως με όλες τις προωθούμενες αντιδραστικές διαρθρωτικές αλλαγές εντός και εκτός μνημονίου, τις οποίες άλλωστε ήδη έχει υπερψηφίσει και στη Βουλή την περασμένη χρονιά και το ίδιο θα συνεχίσει να κάνει και την καινούρια χρονιά. Οπως στήριξε το τσάκισμα των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, το πετσόκομμα των μισθών και των συντάξεων, την υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων, κ.ο.κ., στην ίδια γραμμή ακριβώς θα κινηθεί και το επόμενο διάστημα. Δεν μπορεί, όμως, να εγκλωβίσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια κάνοντας σημαία του κόμματός του τη σύμπλευση και τη συναίνεση στα αντιλαϊκά μέτρα. Προκειμένου, λοιπόν, να ρίξει στάχτη στα μάτια των λαϊκών στρωμάτων, ανεβάζει τους ανέξοδους αντιπολιτευτικούς τόνους και τις αντιμνημονιακές κορόνες της υποκρισίας. Οι εργαζόμενοι όμως, ακόμα και πρώην ψηφοφόροι τους, δεν ξεγελιούνται από την κουτοπόνηρη τακτική της ηγεσίας της ΝΔ. Συνειδητοποιούν ολοένα και περισσότερο ότι μια φιλολαϊκή διέξοδος περνάει μέσα από τη ρήξη και την ανατροπή της πολιτικής που εφαρμόζουν κυβέρνηση και τρόικα και στηρίζουν ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ.
«Μέτωπο» με το ΠΑΣΟΚ
Ενα «μέτωπο» - σούπα, «που θα ξεκινά από τα αριστερά του ΠΑΣΟΚ και θα καταλήγει στα αριστερά της Αριστεράς, με στόχο την αντιστροφή της καταστροφικής πορείας της χώρας», επιδιώκει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΥΝ, Αλέξη Τσίπρα. Μάλιστα, μιλάει για ένα «μίνιμουμ σχέδιο ενεργοποίησης των κοινωνικών αντιστάσεων, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για τις εναλλακτικές λύσεις», οι οποίες δεν είναι άλλες από την «αναδιαπραγμάτευση του χρέους, ο απευθείας δανεισμός των κρατών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η φορολόγηση του πλούτου και των χρηματιστηριακών συναλλαγών, η αντιμετώπιση της κρίσης με όρους ανάπτυξης».
Παλιά μου τέχνη κόσκινο, στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που καταθέτει προτάσεις που δε θίγουν ούτε τις αιτίες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, ούτε βέβαια τα συμφέροντα των μονοπωλίων και την εξουσία τους και τις επενδύει με το μανδύα του δήθεν «μετώπου και της ενότητας της αριστεράς». Γιατί, τέτοιες προτάσεις αποτελούν απλές παραλλαγές της διαχείρισης του καπιταλισμού με στόχο την διάσωσή του, τη διάσωση του κεφαλαίου και την επάνοδό του σε τροχιά κερδοφορίας. Γι' αυτό άλλωστε και στην ενότητα στην οποία αναφέρεται ο πρόεδρος του ΣΥΝ χωράει το ΠΑΣΟΚ, κι ας «προσδιορίζει» ότι δήθεν είναι ευπρόσδεκτη η «αριστερά» του και όχι η «δεξιά» του, αθωώνοντας τελικά το ΠΑΣΟΚ για την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνησή του.
Περί φοροδιαφυγής...
Η πολιτική της ...«αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής», που ακολούθησαν τα κόμματα εξουσίας τα τελευταία 20 - τουλάχιστον - χρόνια, δεν είναι ανεξάρτητη από τη γενικότερη πολιτική. Πρόκειται για πολιτικές στενά συνδεδεμένες με την εφαρμοζόμενη δημοσιονομική πολιτική και κατ' επέκταση με τη γενικότερη οικονομική πολιτική. Μια πολιτική καθ' όλα αντιλαϊκή και απόλυτα προσανατολισμένη στη στήριξη του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του. Αφού, επομένως, η οικονομική πολιτική που χάρασσαν οι κυβερνήσεις του δικομματισμού όλη αυτή την περίοδο είχε σαφή ταξική κατεύθυνση και προσανατολισμό - την ολόπλευρη στήριξη των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων και την αφαίρεση κατακτήσεων από τα λαϊκά στρώματα - τους ίδιους στόχους υπηρετούσαν και οι πολιτικές «καταπολέμησης της φοροδιαφυγής». Το επισημαίνουμε αυτό, γιατί τα αστικά κόμματα, και γενικότερα το σύστημα εξουσίας, επιδίδονται σε μια δόλια προσπάθεια να ντύσουν την αντιμετώπιση του συγκεκριμένου προβλήματος με το μανδύα της αρετής, να το εμφανίσουν ως ηθικό πρόβλημα και να το γενικεύσουν, δίνοντάς του εθνικά και όχι ταξικά χαρακτηριστικά. Στόχος είναι να αντιμετωπίσουμε τη φοροδιαφυγή απ' όπου και αν προέρχεται, ισχυρίζονται υποκριτικά.
Μόνο που και το θέμα της φοροδιαφυγής και της ...αντιμετώπισής της είναι ταξικό.
Παράδειγμα πρώτο: Με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης και τον κίνδυνο κατάρρευσης των τραπεζών, κινήθηκε ένας τεράστιος διακρατικός μηχανισμός σε επίπεδο ΕΕ για να διασώσει τις τράπεζες. Η συνολική προσπάθεια εκτιμάται ότι στοίχισε στους ευρωπαϊκούς λαούς περί τα 7 τρισ. ευρώ, ενώ στην υπό ...πτώχευση Ελλάδα διοχετεύθηκαν στο τραπεζικό σύστημα 78 δισ. ευρώ. Και το ερώτημα είναι πώς αντιμετωπίζει το αστικό κράτος και οι μηχανισμοί του τους μικρούς επαγγελματίες, αλλά και εργατικές οικογένειες που απειλούνται με πτώχευση. Απλά τους αφήνουν να πτωχεύσουν.
Παράδειγμα δεύτερο: Παρά το δημοσιονομικό πρόβλημα που λένε ότι υπάρχει και τα μικρά έσοδα του Δημοσίου, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, συνεχίζοντας την πολιτική της ΝΔ, ανακοίνωσε νέα μείωση των συντελεστών φορολόγησης των επιχειρηματικών κερδών.
Παράδειγμα τρίτο: Πρόσφατα δόθηκαν στη δημοσιότητα στοιχεία για τη φορολογία εισοδήματος του 2009, από τα οποία προκύπτει η γνωστή εικόνα της υπερφορολόγησης της μισθωτής εργασίας και της εκτεταμένης φοροαπαλλαγής των βιομηχάνων και των μεγαλεμπόρων.
Παράδειγμα τέταρτο: Ο «αναπτυξιακός νόμος» για τις επιχειρήσεις που πραγματοποιούν επενδύσεις προβλέπει φορολογικά κίνητρα τρεις φορές μεγαλύτερα από το ύψος της συμμετοχής του επιχειρηματία στην επένδυση. Οι μεγάλες επιχειρήσεις κάνουν επενδύσεις με κρατικό χρήμα. Μέσα από τα προγράμματα του ΟΑΕΔ, το κράτος πληρώνει τις εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές, ενώ παράλληλα μειώνει τους συντελεστές φορολογίας των ΑΕ και ΕΠΕ.
Πάνω σε αυτό το έδαφος, εφαρμόζονται οι πολιτικές «αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής». Με λίγα λόγια, τα χαρτιά είναι σημαδεμένα, το αστικό κράτος προσφέρει φορολογική ασυλία και προστασία στους μεγάλους επιχειρηματίες και κυνηγά χωρίς έλεος τους φτωχοδιάβολους. Εναντίον των οποίων - με πρόσχημα τη φοροδιαφυγή - κηρύττουν τον πόλεμο.
Οι εργαζόμενοι, γενικότερα τα λαϊκά στρώματα να κλείσουν τα αυτιά τους στις «επιχειρήσεις αρετής» που εξαγγέλλει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με πρόσχημα τη φοροδιαφυγή. Πρόκειται για μέτρα τα οποία, σε τελική ανάλυση, κατατείνουν στη λαϊκή λεηλασία. Πάλη για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής στο σύνολό της, με διεκδίκηση ικανοποίησης όλων των αναγκών των εργατικών, των λαϊκών οικογενειών, με ορίζοντα τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.
Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ
Καημό που τον έχουν για τις τράπεζες...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΚΑΛΟ ΑΥΤΟ! Αποφάσισαν να μας πλασάρουν μια τροπολογία για την αναστολή των πλειστηριασμών σπιτιών για το πρώτο εξάμηνο του 2011 ως ...φιλολαϊκό μέτρο.
Μόνο που, ακόμα και στην ανακοίνωσή τους, τα συναρμόδια υπουργεία ...προδίδουν το γιατί το κάνουν.
Θέλουν, λέει, να βρεθούν «συμβιβαστικές λύσεις στην αποπληρωμή των χρεών στις περιπτώσεις μόνιμης αδυναμίας πληρωμής». Να μη χάσουν οι τράπεζες τα λεφτά τους, εν' ολίγοις.
Αλλωστε, όλοι γνωρίζουμε ότι τα ευγενέστατα αυτά ιδρύματα έχουν αναγάγει σε τέχνη όχι μόνο το να «τα παίρνουν» από αυτούς που μπορούν να πληρώσουν, αλλά κυρίως από αυτούς που ...δεν μπορούν. Να βγάζουν «κι απ' τη μύγα ξίγκι»!
Και η κυβέρνηση δεν θα μπορούσε παρά να είναι αρωγός σε αυτήν την προσπάθεια, αφού, όπως πολλές φορές έχει πει, το τραπεζικό σύστημα... είναι βασικός πυλώνας για την ανάπτυξη.
Ετσι, την ίδια στιγμή που κάποιος εργαζόμενος αγχώνεται το 2011 για το αν θα χάσει ή όχι το σπίτι του, οι τράπεζες έχουν άλλα πράγματα να τις προβληματίζουν. Πιο ...όμορφα.
Οπως το «ποιο από τα πακέτα στήριξης που υπάρχουν γι΄ αυτές να διαλέξουν;» και «πόσα χρήματα να αντλήσουν;». Πάντα με την εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου, δηλαδή του φορολογούμενου.
Εξυπακούεται, φυσικά, ότι όλο αυτό το χρήμα δε ...μένει μόνο στους τραπεζίτες, διαχέεται στους φίλους τους: Εφοπλιστές, βιομήχανους και πολυεθνικές. Μεταξύ τους, βλέπετε, είναι ...κουλουβάχατα και δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τον έναν από τον άλλον.
ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ, έχουμε τον Γιώργο Παπανδρέου να μας δηλώνει απερίφραστα ότι ο ...Αγιος Βασίλης θα αργήσει μια χρονιά και θα έλθει το 2012 μαζί με την «ανάπτυξη».
Γρηγοριάδης Κώστας
Χέρι χέρι στο τσάκισμα του λαού
Γρηγοριάδης Κώστας
Ο κόσμος το 'χει τούμπανο και το ΠΑΣΟΚ κρυφό καμάρι. Σε συνέντευξή του στο «Βήμα», ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θ. Πάγκαλος ομολογεί ότι «ο μόνος ουσιαστικός συνομιλητής μας είναι ο ΛΑ.Ο.Σ. Οι μόνοι που κάνουν σοβαρή αντιπολίτευση. Λυπάμαι που το λέω. Οπως ξέρετε, η αντίθεσή μου με τον ΛΑ.Ο.Σ. είναι τεράστια, πρέπει όμως να δούμε τα πράγματα όπως είναι». Με άλλα λόγια και με τον πλέον επίσημο τρόπο, η κυβέρνηση λέει ότι ο πιο αποτελεσματικός της σύμμαχος στον πόλεμο που έχει εξαπολύσει στο λαό είναι ο ΛΑ.Ο.Σ. του Καρατζαφέρη. Δηλαδή, η πλέον αντιδραστική και αντικομμουνιστική πολιτική δύναμη, μαζί με την οποία το ΠΑΣΟΚ ψήφισε το μνημόνιο. Ο Πάγκαλος, βέβαια, σκόπιμα προσπαθεί να δημιουργήσει την εντύπωση ότι με τη ΝΔ τους χωρίζει χάος, αφού και η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση αποτελεί αξιόμαχο συνέταιρο της κυβέρνησης στο χτύπημα του λαού. Το επιβεβαιώνει το γεγονός ότι τα μισά από τα νομοσχέδια που έχει καταθέσει η κυβέρνηση τα έχει ψηφίσει η ΝΔ, ενώ για τα υπόλοιπα οι όποιες ενστάσεις της είναι διαχειριστικές και επιμέρους. Και επειδή η αντιλαϊκή επίθεση πάει χέρι χέρι με τον αντικομμουνισμό, συνεχίζει ο Θ. Πάγκαλος στην ίδια συνέντευξη: «Εχουμε λοιπόν μια αντιπολίτευση, η οποία είτε έχει εναποθέσει τις ελπίδες της στο κομμουνιστικό αύριο που έρχεται δεν ξέρω από πού και θεωρεί ότι η εξαθλίωση των εργαζομένων ωφελεί γιατί οδηγεί στην επανάσταση (...) Η κυρία Παπαρήγα ονειρεύεται μια Σοβιετική Ενωση (τη συγχωρεμένη)». Το ΠΑΣΟΚ συναγωνίζεται τον ΛΑ.Ο.Σ. στον αντικομμουνισμό, όπως τα δυο κόμματα ανταγωνίζονται μεταξύ τους και με τη ΝΔ για το ποιος θα υπηρετήσει με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Η μια όψη της ενιαίας πολιτικής τους είναι τα αντιλαϊκά μέτρα και η άλλη είναι ο αντικομμουνισμός, όρος αναγκαίος για να ακυρωθεί το κίνημα και να περάσουν τα βάρβαρα μέτρα. Να τους καταδικάσει ο λαός για την πολιτική τους. Ισχυρό ΚΚΕ και λαϊκή αντεπίθεση για να μην περάσουν τα σχέδια και η άθλια προπαγάνδα τους.
Τα νέα χαράτσια της ΔΕΗ
Τα «κάλαντα» της ακρίβειας μας έψαλε και πάλι η κυβέρνηση, με νέες επιβαρύνσεις στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, έμμεσα με την αύξηση του ΦΠΑ και άμεσα με τα νέα χαράτσια της ΔΕΗ, που ανακοινώθηκαν - μέσες άκρες- πριν από λίγες μέρες.
Ηδη, πριν από αυτές τις ανατιμήσεις, οι αριθμοί μιλούν για 100 χιλ. διακοπές ηλεκτροδότησης το 2010 και εκατοντάδες χιλιάδες εντολές διακοπής που τελικά δεν πραγματοποιήθηκαν ή έγιναν επανασυνδέσεις μετά την ρύθμιση των οφειλών. Η πραγματικότητα των ημερών στις υπηρεσίες της ΔΕΗ, είναι οι καταναλωτές που δίνουν «έναντι» και δηλώνουν ότι «αυτά έχουμε, τα υπόλοιπα αργότερα». Οι επιλογές της κυβέρνησης θα φέρουν μέσα στο 2011 νέα πλήγματα στα νοικοκυριά, ουσιαστικά ένα πολιτισμικό πισωγύρισμα.
Οι συνέπειες από την «απελευθέρωση» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά και γενικότερα της ενέργειας, δεν περιορίζονται στους «τσουχτερούς» λογαριασμούς, οι οποίοι εξάλλου βρίσκονται στην αρχή της εκτίναξής τους σε πρωτόγνωρα για τη χώρα επίπεδα. Είναι πολυσήμαντες και θα κάνουν διαρκώς αισθητή την παρουσία τους για πολλά χρόνια.
Η ουσία είναι ότι ο δρόμος της αγοράς δεν αφήνει πολλά περιθώρια διαφοροποίησης προς όφελος των λαϊκών νοικοκυριών.
Η πάλη για άμεσα μέτρα ανακούφισης των θυμάτων της αντιλαϊκής πολιτικής επιβάλλεται να οξυνθεί.
Αλλά η ανάγκη του εναλλακτικού δρόμου, μιας εντελώς διαφορετικής βάσης λειτουργίας του ενεργειακού τομέα, είναι μεγαλύτερη από ποτέ.
Μόνη λύση υπέρ των λαϊκών συμφερόντων είναι ο ενιαίος και πλήρως δημόσιος φορέας ενέργειας που θα εξυπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες.
Και η μόνη εγγύηση για την σωστή λειτουργία του είναι η λαϊκή οικονομία και εξουσία.
Αυτή είναι η διέξοδος, αυτός πρέπει να είναι ο στόχος.
Εκανε λάθος;
Εκανε λάθος η συνήθως καλά πληροφορημένη σελίδα για τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ της εφημερίδας «ΠΑΡΟΝ»; Δεν καταβάλλουν τέλη συχνοτήτων οι κομματικοί σταθμοί, σημείωνε στο πρωτοχρονιάτικο φύλλο της και με αφορμή το ...γεγονός αυτό προχωρούσε σε μια σειρά παρατηρήσεις και σχόλια. Το σωστό είναι ότι η σχετική νομοθεσία θέτει τους κομματικούς σταθμούς στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο, με αυτό των ιδιωτικών. Και σε ό,τι αφορά στον «902», καταβάλλει μέχρι κεραίας τις όποιες οικονομικές υποχρεώσεις του.
Η πραγματική ελπίδα για το λαό
Με αφορμή το νέο χρόνο, τα κόμματα του κεφαλαίου και οι παραφυάδες τους προσπάθησαν να καλλιεργήσουν «ελπίδα» στο λαό, ταυτίζοντας ξεδιάντροπα το συμφέρον του με αυτό της αστικής τάξης. Η κυβέρνηση κάνει λόγο για «επιστροφή στην ανάπτυξη» από το 2012, κρύβοντας ότι αυτή αν και όταν θα έρθει θα είναι αποτέλεσμα καταστροφής της εργατικής δύναμης μέσα από νέες βαθιές περικοπές σε μισθούς και δικαιώματα, με την εξασφάλιση ακόμα φθηνότερης εργατικής δύναμης στο κεφάλαιο και μεγάλη ανεργία. Καλεί το λαό να «ελπίζει» σε ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης προς όφελος της πλουτοκρατίας, κρύβοντας ότι η όποια ανάκαμψη θα είναι αναιμική, τα κέρδη της θα τα καρπωθεί το κεφάλαιο και πως σύντομα η καπιταλιστική οικονομία θα βυθιστεί σε νέα κρίση, με ακόμα πιο επώδυνες συνέπειες για την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα.
Η ΝΔ παρουσιάζει σαν «ελπίδα» για το λαό το δικό της «μείγμα πολιτικής», μια ρεπλίκα των όσων εφαρμόζει η κυβέρνηση, εμπλουτισμένη με επιπλέον φιλομονοπωλιακά μέτρα. Σε κάθε περίπτωση, από τη μια ή την άλλη πρόταση για τη διαχείριση της κρίσης, κερδισμένο βγαίνει το κεφάλαιο. Το ίδιο ισχύει και για τις προτάσεις που σιγοντάρουν τα άλλα κόμματα. Ο ΛΑ.Ο.Σ. στηρίζει αναφανδόν την κυβέρνηση, ενώ ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ βλέπει την «ελπίδα» για το λαό σε «λύσεις» όπως η έκδοση ευρωομολόγου. Πρόταση την οποία, μαζί με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, στηρίζουν η κυβέρνηση, ισχυρές μερίδες της πλουτοκρατίας και μεγάλο τμήμα του πολιτικού της προσωπικού.
Ολοι οι παραπάνω σ' ένα πράγμα ταυτίζονται: Καλούν το λαό να συνδέσει την τύχη του με τη σωτηρία και την ισχυροποίηση της αστικής τάξης και της πολιτικής της εξουσίας χειραγωγώντας τον στην αστική πολιτική με διαφορετικά μείγματα. Εμποδίζοντάς τον να συνειδητοποιήσει ότι η μοναδική φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση μπορεί να υπάρξει μόνο σε σύγκρουση με τα μονοπώλια και την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά τους. Εκεί βρίσκεται η πραγματική ελπίδα για την εργατική τάξη και το λαό, για μια τέτοια προοπτική παλεύει το ΚΚΕ. Το 2011 μπορεί και πρέπει να γίνει η χρονιά που ο λαός θα βάλει ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, καταγράφοντας γενναία βήματα στην οικοδόμηση της λαϊκής συμμαχίας, στην οργάνωση της αντεπίθεσης. Το 2010 ήταν η χρονιά που έδωσε ώθηση στην ενιαία δράση του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΥ, της ΠΑΣΕΒΕ, του ΜΑΣ, της ΟΓΕ. Τα φύτρα αυτά της λαϊκής συμμαχίας είναι ό,τι πιο ελπιδοφόρο γέννησε το κίνημα τα τελευταία χρόνια.
Τώρα είναι η ώρα αυτές οι συσπειρώσεις να αποκτήσουν γερά ποδάρια στους χώρους δουλειάς και στις εργατογειτονιές. Να μαζικοποιηθούν και να αποτελέσουν την πραγματική ραχοκοκαλιά μιας συμμαχίας, ενός πλατιού αγωνιστικού μετώπου, που θα πρωτοστατεί στις λαϊκές μάχες, για να αποτραπούν τα χειρότερα, να αποσπαστούν κατακτήσεις από τον ταξικό αντίπαλο. Αλλά κυρίως, να οργανώσουν και να διευθύνουν την κατά μέτωπο σύγκρουση με την εξουσία των αστών, την πάλη για το κέρδισμά της από τους εργαζόμενους και τους συμμάχους τους, την οικοδόμηση μιας άλλης οικονομίας, στα μέτρα των πραγματικών λαϊκών συμφερόντων, με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής. Για μια τέτοια προοπτική το ΚΚΕ θα δώσει όλες του τις δυνάμεις τη χρονιά που μόλις άρχισε.
Feeds
