«Είναι θετικό το γεγονός της συγχώνευσης. Παραμένει, όμως, το ζήτημα της χρηματοπιστωτικής πολιτικής συνολικά του τραπεζικού συστήματος. Υπάρχει το ζήτημα ρευστότητας της αγοράς και συμμετοχής των τραπεζών στη στήριξή της. Εκείνο που πρέπει να προτάσσεται είναι η προστασία των θέσεων εργασίας. Είναι αναγκαία η δημιουργία νέων τραπεζικών ολοκληρωμάτων, προκειμένου να σταθούν στον ανταγωνισμό, με δεδομένη την οικονομική κρίση, τις απειλές και τους κινδύνους που αντιμετωπίζει το τραπεζικό σύστημα. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να υπάρξουν θεσμικά αντίβαρα για την προστασία του καταναλωτή και τις υποχρεώσεις των τραπεζών σε σχέση με ολιγοπωλιακές συμπεριφορές».
Τα παραπάνω δήλωσε χτες ο πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ. Φ. Κουβέλης στο πλαίσιο συνέντευξής του στον ρ/σ της ΝΕΤ. Δεν εντυπωσιάζει κανέναν βεβαίως ότι σπεύδει να χειροκροτήσει μια νομοτελειακή διαδικασία στον καπιταλισμό, τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση, ότι σπεύδει να ζητήσει «νέα τραπεζικά ολοκληρώματα», ισχυροποίηση δηλαδή των μονοπωλίων. Είναι γνωστό ότι με τα μπούνια υπέρ του καπιταλισμού είναι το κόμμα του κ. Κουβέλη. Εντυπωσιάζει ίσως η προσπάθεια που καταβάλει να πείσει το ακροατήριό του ότι στο πλαίσιο αυτής της διαδικασίας είναι δυνατόν και οι εργαζόμενοι να προστατευτούν και τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και να αποφευχθούν «ολιγοπωλιακές συμπεριφορές». Αλήθεια πού είδε να συμβαίνει έστω ένα απ' όλα αυτά ο κ. Κουβέλης; Εμπειρία συγχωνεύσεων, εξαγορών, γιγάντωσης μονοπωλίων υπάρχει άφθονη. Εμπειρία για κάτι απ' όσα ζητά να διασφαλιστούν ο κ. Κουβέλης δεν υπάρχει ούτε για δείγμα.
Μίλησαν οι ... κυβερνητικοί εκπρόσωποι
Ο Δ. Ζαφειριάδης, εκπρόσωπος Τύπου της «Δημοκρατικής Συμμαχίας», μίλησε, χτες, για «φοιτητικές μειοψηφίες» που οδηγούν «σε απόγνωση την πλειοψηφία των φοιτητών και μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας». Η «Δημοκρατική Συμμαχία» (που υπερψήφισε το νόμο - πλαίσιο) στρέφεται κατά των κινητοποιήσεων και των αποφάσεων για αναβολή των εξεταστικών και κάνει λόγο για «φθηνές και παλαιοκομματικές λογικές», που «παραδίδουν μαθήματα ανομίας και ασυνέπειας» και για «οπαδούς της στασιμότητας και της μιζέριας». Δε μας κάνουν καθόλου εντύπωση οι θέσεις της «Δημοκρατικής Συμμαχίας». Είναι γνωστές. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως το συγκεκριμένο κόμμα εκφράζει τις θέσεις και τις προθέσεις της κυβέρνησης, λίγο πριν τις διατυπώσει.
Με την ευκαιρία, μια και μιλάμε για τέτοιου είδους κόμματα, να σημειώσουμε πως το ΛΑ.Ο.Σ., μέσω του εκπροσώπου του Κ. Αϊβαλιώτη, υποστήριξε: «Η κατάληψη των Πανεπιστημίων μπορεί να επιφέρει και την κατάλυση της κυβέρνησης. Ο νόμος, όμως, παραμένει νόμος και θα εφαρμοσθεί, όσο και να επιμένουν οι χρόνιοι καταληψίες των πανεπιστημίων»... Να υπενθυμίσουμε, πάντως, στη «Δημοκρατική Συμμαχία» και το ΛΑ.Ο.Σ. (και στην κυβέρνηση και στη ΝΔ) πως το φοιτητικό - σπουδαστικό κίνημα, όπως και το λαϊκό κίνημα, έχουν μετατρέψει πολλούς αντιλαϊκούς νόμους σε χαρτιά που έμειναν στο αρχείο...
Μαύρη (αντί)Δράση
Το μόρφωμα του Στ. Μάνου, επονομαζόμενο και «Δράση», εξέδωσε χτες ανακοίνωση για τις εργασιακές σχέσεις, «μαλώνοντας» την κυβέρνηση επειδή «δεν εφάρμοσε όσα ορίζονται στο Μνημόνιο για τις εργασιακές σχέσεις»! Της εφιστά λοιπόν την προσοχή, γιατί, όπως λέει, «με το σημερινό εργασιακό καθεστώς εργαζόμενοι και επιχειρήσεις παραμένουν όμηροι των αντιδραστικών συνδικάτων και της γραφειοκρατίας»! Κι ενώ για τους εργαζόμενους της χώρας έχουν έρθει τα πάνω - κάτω, έχουν ήδη σκάσει άπειρες τορπίλες που τίναξαν στον αέρα εργασιακά, ασφαλιστικά, μισθολογικά δικαιώματα, η «Δράση» απαιτεί αδιάλειπτη δράση της καρμανιόλας και του δήμιου. Συγκεκριμένα, αξιώνει: «Κατάργηση του ΟΜΕΔ». «Κατάργηση της επέκτασης των συλλογικών συμβάσεων σε μη συμβαλλόμενους συνδικαλιστικούς και εργοδοτικούς φορείς». «Αρση όλων των γραφειοκρατών και δικαστικών εμποδίων στη σύναψη επιχειρησιακών συμβάσεων». Θεσμοθέτηση «πραγματικά ευέλικτων σχέσεων εργασίας με την άρση κάθε είδους εμποδίου και περιορισμού».
Είναι προφανές ότι η «Δράση» δε θέλει καν να υπάρχουν εργαζόμενοι σ' αυτήν τη χώρα, σκλάβους θέλει. Νοσταλγεί την εποχή της δουλοκτησίας. Ας γνωρίζει, ωστόσο, ότι δεν υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι να τραβήξουν κουπί στη γαλέρα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και να μαστιγώνονται αλύπητα. Αντιθέτως, την ώρα που ο λαός θα αναλάβει δράση για όσα πραγματικά δικαιούται και αξίζει να απολαύσει, θα υπάρξουν πολλοί πρόθυμοι να στείλουν μορφώματα της μαύρης αντίδρασης σαν αυτό του κ. Μάνου στα αζήτητα της Ιστορίας.
Εκλογολογούν για συναίνεση
Οι εκτιμήσεις του ΚΚΕ για τις διεργασίες στο πολιτικό σκηνικό, στην κατεύθυνση μιας, επιβεβλημένης απ' τις ανάγκες της άρχουσας τάξης, αναμόρφωσής του, επιβεβαιώνονται μέρα με τη μέρα. Φαίνεται πλέον καθαρά ότι όλα τα σφυριά της έχουν επιστρατευτεί για τη σφυρηλάτηση της συναίνεσης και τυπικά γιατί ουσιαστικά υπάρχει, ανάμεσα στις αστικές πολιτικές δυνάμεις, κατά κύριο λόγο στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, με πιο επιθετικό χαρακτήρα απέναντι στο λαό, το εργατικό - λαϊκό κίνημα και με έκφραση σε κυβερνητικό επίπεδο. Με πραγματικό στόχο, η δική τους συναίνεση να εκβιάσει τη συναίνεση του λαού στην πολιτική που σφαγιάζει τα δικαιώματά του.
Η δυσκολία διαχείρισης της κρίσης, ο φόβος μπροστά στη διογκούμενη λαϊκή οργή, η ανάγκη εφαρμογής μιας πολιτικής προς όφελος συνολικά της άρχουσας τάξης, που θα αντιμετωπίσει και τις έριδες ανάμεσα σε τμήματά της με αντικρουόμενα συμφέροντα, επιβάλλουν το «τσιμεντάρισμα» σε ενιαίο μπλοκ των αστικών πολιτικών δυνάμεων. Του «συνταγματικού τόξου», όπως γράφτηκε στον αστικό Τύπο, υποδεικνύοντας και τον επιδιωκόμενο στόχο, δηλαδή την απρόσκοπτη εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής με το ταξικό κίνημα υποταγμένο. Ο ψευτοκαυγάς ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ για τα επιμέρους, στο πλαίσιο της διαχείρισης, δεν αντιτίθεται στα παραπάνω. Δεν εκκινεί από ουσιώδεις πολιτικές διαφορές. Στη βασική κατεύθυνση και τα δύο αυτά κόμματα συμπίπτουν απολύτως, στέκονται πλάι πλάι απέναντι στο λαό. Ανομολόγητος στόχος της μεταξύ τους διαπάλης είναι το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στο υπό αναμόρφωση πολιτικό σκηνικό.
Μια ματιά στην αρθρογραφία του αστικού Τύπου, στις δηλώσεις στελεχών του δικομματισμού και των παραφυάδων του δίνει το στίγμα των εξελίξεων που έχουν δρομολογηθεί. Για την επιτάχυνσή τους ανασύρεται και το «χαρτί» των πρόωρων εκλογών. Στη βάση της παραδοχής ότι η κάλπη δε θα αναδείξει μονοκομματική κυβέρνηση, άρα η συνεργασία των αστικών πολιτικών κομμάτων θα τεθεί εκ των πραγμάτων, τα επιτελεία και οι μηχανισμοί της άρχουσας τάξης ευελπιστούν οι εκλογές να αποτελέσουν το εμβρυουλκό της επιδιωκόμενης συναίνεσης. Με την ελπίδα, ταυτόχρονα, όπως γράφτηκε στον αστικό Τύπο, και να εκτονώσουν «μια φορτισμένη και θυμωμένη κοινωνία». Να κερδίσει χρόνο, δηλαδή, το αστικό πολιτικό σύστημα για να προωθήσει τις «τομές» που έχει ανάγκη το κεφάλαιο για την πλήρη αφαίμαξη του λαού και του πλούτου αυτής της χώρας.
Απέναντι σ' αυτή τη «θυμωμένη κοινωνία», η πλουτοκρατία θέλει παραταγμένο σύσσωμο το πολιτικό της προσωπικό, σε ενιαίο μέτωπο, αποφασισμένο να προωθήσει πάση θυσία την πολιτική που διασφαλίζει τα συμφέροντά της, τσακίζοντας το λαό, το εργατικό - λαϊκό κίνημα, το ΚΚΕ, που δρα στην κατεύθυνση οργάνωσης και ανάπτυξης της λαϊκής πάλης. Οι εργατικές - λαϊκές δυνάμεις πρέπει έγκαιρα να απορρίψουν τα κελεύσματα συναίνεσης, τα ιδεολογήματα και τη στρατηγική των αστικών κομμάτων. Να πάρουν θέση απέναντί τους, συμπορευόμενες με το ΚΚΕ στον αγώνα για ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, για ρήξη με την εξουσία του κεφαλαίου. Η κάλπη, όποτε κι αν στηθεί, να επισφραγίσει αυτή τους την επιλογή, αποδυναμώνοντας ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ. και τις άλλες δυνάμεις της διαχείρισης. Ενισχύοντας καθοριστικά το ΚΚΕ, τη λαϊκή συμμαχία και αντεπίθεση.
Βάσω ΝΙΕΡΡΗ
Το «ζεστό» χρήμα είναι για το κεφάλαιο...
Γρηγοριάδης Κώστας
ΑΝΕΒΟΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ το χρηματιστήριο, με «ασανσέρ» τις τραπεζικές μετοχές και πληθαίνουν τα δημοσιεύματα που μιλάνε για κόλπα και σχεδιασμούς ώστε κάποιοι να κερδοσκοπήσουν.
Μόνο που πια δε χρειάζονται το χρηματιστήριο για να πάρουν τα χρήματα του κόσμου και να τα δώσουν στους πολυεθνικούς ομίλους, όπως κάνανε το 1999 -2000. Δεν είναι αναγκαίο να μπούνε σε τέτοια διαδικασία.
Τι να το κάνεις το χρηματιστήριο, όταν έχεις την Ευρωπαϊκή Ενωση, τη Βουλή, την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση, το σύστημα ολόκληρο δηλαδή, που «αναδιανέμει» ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει υπέρ των λίγων...
Μάλιστα, δεν μπαίνουν καν στο κόπο να δελεάσουν τον κοσμάκη, ώστε οικειοθελώς να συμμετέχει στην όλη ιστορία. Δεν έχουν άλλωστε και χρόνο, πιέζονται από τα πράγματα.
Κάτι προσπαθούν να ψελλίσουν τα μέσα ενημέρωσης, αλλά μετά έρχονται οι ...«έκτακτες εισφορές», οι «αλλαγές στα εργασιακά» και η «ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας» και «μαζεύουν όλο το χαρτί».
ΤΩΡΑ, ΔΗΛΑΔΗ, ΘΕΛΟΥΝ να μας πείσουν ότι η τρόικα και ο Χρυσοχοϊδης συζήτησαν για τη ...«χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας» και την «ανάπτυξη»; Γιατί δεν λένε τα πράγματα με το όνομά τους;
Για το ζεστό ευρω-χρήμα, που πρέπει να πάρουν οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι και οι πολυεθνικές, συζήτησαν και για τίποτε άλλο. Αυτό είναι το θέμα τους, γι' αυτό βρίσκονται όλοι εδώ. Εχουν σοβαρότατους λόγους...
Οχι, φυσικά, πως συμφωνούν στη μοιρασιά, μια και οι «αγέλες» πάντα τσακώνονται όταν είναι να μοιραστεί η λεία. Ομως, συνεργάζονται και κυνηγάνε παρέα και φυσικά, στην περίπτωσή μας, θήραμα είναι ο Ελληνας εργαζόμενος.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Αθλια επιχείρηση εξαπάτησης
Γρηγοριάδης Κώστας
Το παραμύθι των δήθεν «ασφυκτικών πιέσεων» που δέχεται από την «κακή» τρόικα για την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων και την πλήρη ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων πουλάει για ακόμα μια φορά η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας, επιφυλάσσοντας για τον εαυτό της το ρόλο του καλού που τάχα πασχίζει να σώσει ό,τι μπορεί από τα εργασιακά δικαιώματα. Πρόκειται βέβαια για άθλια επιχείρηση εξαπάτησης των εργαζομένων και του λαού. Πρώτα απ' όλα πολλά χρόνια πριν έρθει η τρόικα, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ είχαν αρχίσει την κατεδάφιση των εργασιακών σχέσεων με κάθε μέσο προκειμένου να φτηνύνουν την εργατική δύναμη (κατάργηση 8ωρου, Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης, εκ περιτροπής εργασία, μερική απασχόληση κ.ο.κ.). Δεύτερον, τα αντεργατικά μέτρα που εμφανίζεται να αξιώνει η τρόικα, έχει ήδη συμφωνήσει και προσυπογράψει η κυβέρνηση στο μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο και τον εφαρμοστικό νόμο. Τους νόμους αυτούς δεν τους ψήφισε η τρόικα, αλλά οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ... Τρίτον, υπάρχει σαφέστατη δέσμευση στο σύμφωνο του ευρώ (πρώην σύμφωνο ανταγωνιστικότητας) για τη δραστική υποτίμηση της εργατικής δύναμης στα όρια των μεγάλων ανταγωνιστών της ΕΕ, δηλαδή στα όρια της Κίνας, της Βραζιλίας κ.ο.κ. Είναι ολοφάνερο, λοιπόν, ότι η κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων είναι επιδίωξη της κυβέρνησης, η οποία άλλωστε έχει ήδη θεσμοθετήσει τις επιχειρησιακές συμβάσεις και ενθαρρύνει τους καπιταλιστές να προχωρούν σε ατομικές συμβάσεις. Για τους εργαζόμενους και το λαό δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από το γκρέμισμα της εξουσίας των μονοπωλίων.
Χτυπάνε και τα συνδικάτα
Κυβέρνηση και τρόικα υπηρετώντας το στρατηγικό στόχο του κεφαλαίου σχεδιάζουν την ολοκληρωτική κατάργηση των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων. Η επιδίωξη αυτή δεν αποβλέπει μόνο στη μείωση των μισθών και στην αύξηση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Ταυτόχρονα, επιδιώκει να χτυπήσει τη συνδικαλιστική οργάνωση των εργατών, τα ίδια τα συνδικάτα και ειδικότερα τις δευτεροβάθμιες οργανώσεις, τις ομοσπονδίες. Γιατί η κλαδική σύμβαση αποτελεί την ενοποιητική βάση, όλων των εργαζομένων ενός κλάδου, το αντικειμενικό υλικό υπόβαθρο που τους συνενώνει γύρω από μία ενιαία συνδικαλιστική οργάνωση. Ετσι οι εργοδότες χτυπώντας τις κλαδικές συμβάσεις θα τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια της κλαδικής συνδικαλιστικής οργάνωσης. Θα πετύχουν δηλαδή, να έχουν απέναντί τους όχι κλάδους εργαζομένων αλλά μεμονωμένους εργάτες ή μεμονωμένα επιχειρησιακά σωματεία, πιο αδύνατα και πιο ευάλωτα. Και αυτό οι εργάτες δεν πρέπει να το επιτρέψουν. Να παλέψουν για την υπεράσπιση των κλαδικών συμβάσεων, για την κλαδική συνδικαλιστική οργάνωσή τους και ταυτόχρονα τον ταξικό προσανατολισμό των συνδικαλιστικών οργανώσεων και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την συμπαράταξή τους με τις ταξικές δυνάμεις του ΠΑΜΕ.
Κακοστημένο θέατρο
Ούτε τα μικρά παιδάκια δεν ξεγελούσε η παράσταση που έστησε χτες με αφορμή τη συνάντηση Σαμαρά - Βενιζέλου το επιτελείο του προέδρου της ΝΔ προκειμένου να δημιουργήσει την εντύπωση «προς τα έξω» ότι δε δόθηκε συναίνεση και στήριξη στα βάρβαρα μέτρα του μεσοπρόθεσμου που προωθεί η κυβέρνηση. «Ηταν ενημέρωση και τίποτα άλλο», ορκίζονταν αμέσως μετά τη συνάντηση οι συνεργάτες του προέδρου της ΝΔ, αν και παραδέχονταν ότι δεν υπήρχε «τρίτο πρόσωπο» σε αυτήν. Ο ίδιος όμως ο υπουργός Οικονομικών εξερχόμενος έκανε λόγο για «ουσιαστική συζήτηση», αλλά και για «πολλά και γόνιμα πεδία στα οποία υπάρχει σύγκλιση απόψεων». Το σημαντικότερο όμως είναι ότι εκ μέρους του προέδρου της ΝΔ δεν αναφέρθηκε η παραμικρή διαφωνία ή επιφύλαξη για τα άγρια μέτρα και τις αντιδραστικές αλλαγές που προωθούνται το επόμενο διάστημα, στέλνοντας ένα ξεκάθαρο μήνυμα συναίνεσης και σύμπλευσης με την κυβέρνηση και την τρόικα. Αυτή είναι η αλήθεια. Η ηγεσία της ΝΔ θεωρεί «ένα το κρατούμενο» τα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα του μεσοπρόθεσμου, την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και την ιδιωτικοποίηση των πάντων. Σταθερά βρίσκεται στην πρώτη γραμμή και δίπλα στην κυβέρνηση για να γίνουν πράξη και το ίδιο θα συνεχίσει να κάνει και το επόμενο διάστημα και μάλιστα πιο επιθετικά και βαθιά, όπως ξεκάθαρα προκύπτει από τη χτεσινή συνάντηση. Ολα τα άλλα είναι ένα κακοστημένο θέατρο με στόχο τον εγκλωβισμό της λαϊκής δυσαρέσκειας εντός των τειχών του αστικού πολιτικού συστήματος και την υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου.
Για καλύτερο αύριο των νέων
Κάθε χρόνο με την ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ, για τις λαϊκές οικογένειες κλείνει ένας κύκλος κι αρχίζει ένας άλλος. Ο αγώνας των λαϊκών οικογενειών για ένα καλύτερο μέλλον των παιδιών τους βεβαίως ούτε αρχίζει, ούτε τελειώνει με την ανακοίνωση των βάσεων. Για όσους επιδίωξαν, αλλά δεν πέτυχαν την εισαγωγή τους στην Ανώτατη Εκπαίδευση, αρχίζει ένα νέος Γολγοθάς αναζήτησης συνέχειας των σπουδών, συχνά παράλληλα με αναζήτηση εργασίας. Ομως, οι εκπαιδευτικές «λύσεις» που υπάρχουν σήμερα πέραν της Ανώτατης Εκπαίδευσης είναι πανάκριβες και στην πλειοψηφία τους προσφέρουν ληξιπρόθεσμες δεξιότητες. Για όσους πέτυχαν την εισαγωγή τους σε ένα πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ, το κόστος σπουδών και πάλι δεν είναι μικρό, ενώ πέρα από την υποβάθμιση που έχουν υποστεί σπουδές και πτυχία τα τελευταία χρόνια, οι νέοι αυτοί θα έχουν να αντιμετωπίσουν και το νέο χτύπημα που θα φέρει στις σπουδές και τα ιδρύματα ο νόμος - πλαίσιο που ψήφισαν πριν από μερικές μέρες από κοινού ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. - «Δημοκρατική Συμμαχία».
Σε κάθε περίπτωση πάντως, η αγωνία των γονιών και των παιδιών τους, ο αγώνας που δίνουν, τόσο πριν, όσο και μετά τη διαδικασία των εξετάσεων, εδράζεται στην ανάγκη τους για μια δουλειά με δικαιώματα. Αυτή η ανάγκη του κάθε νέου ανθρώπου δεν ικανοποιείται στις σημερινές συνθήκες κι αυτό είναι εντελώς ανεξάρτητο από την εκπαιδευτική διαδρομή που ακολουθεί. Δεν ευθύνεται το εκπαιδευτικό σύστημα για την ανεργία και για το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων. Αυτά είναι στοιχεία σύμφυτα του καπιταλισμού, όπου επιχειρείται διαρκώς από το κεφάλαιο η μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, ενώ η ανεργία, επίσης, είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό, ανεξάρτητα από μόρφωση και εκπαίδευση. Ωστόσο, οι κυβερνήσεις όλα τα τελευταία χρόνια, προκειμένου να προωθήσουν αντιδραστικές εκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις, σπέρνουν αυταπάτες στο λαό ότι, τάχα, θα συνδέσουν καλύτερα την εκπαίδευση με την αγορά και τα παιδιά θα βρίσκουν πιο εύκολα δουλειά γιατί θα έχουν περισσότερα εφόδια. Ψέμα. Η εκπαίδευση είναι, έτσι κι αλλιώς, συνδεδεμένη με την οικονομία. Σήμερα, με την καπιταλιστική οικονομία. Και οι αναδιαρθρώσεις τους στοχεύουν στην καλύτερη εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου.
Ομως, σήμερα υπάρχουν όλες οι υλικές προϋποθέσεις, τα παιδιά του ελληνικού λαού να σπουδάζουν απρόσκοπτα μετά το σχολείο, τόσο σε υψηλού επιπέδου και ενιαία δημόσια και δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση, είτε σε ένα σύστημα δημόσιων και δωρεάν επαγγελματικών σχολών για τα επαγγέλματα που δεν απαιτούν επιστημονική ειδίκευση. Υπάρχουν οι υλικές προϋποθέσεις να σπουδάζουν οι νέοι χωρίς να χρειάζεται να δουλεύουν παράλληλα και να έχουν όλοι δουλειά με πλήρη δικαιώματα μετά τις σπουδές τους. Αυτό, όμως, χρειάζεται μια οικονομία με κεντρικό σχεδιασμό και με κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής. Μόνο τότε οι σπουδές και οι σχολές θα είναι πραγματικά ισότιμες και το όποιο σύστημα εισαγωγής σε αυτές θα είναι απαλλαγμένο από τον άκρατο ανταγωνισμό που επικρατεί σήμερα. Μόνο μέσα σε τέτοιες συνθήκες μπορεί ο νέος να ακολουθεί το δρόμο σπουδών που πραγματικά του ταιριάζει. Γι' αυτήν την προοπτική χρειάζεται να παλέψουν σήμερα οι νέοι μαζί με τους εργαζόμενους, σε ρήξη με την πολιτική της ΕΕ και της πλουτοκρατίας.
Feeds
