Τετάρτη 31 Ιούλη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σποτ - «αφύπνισης» στα μέτρα τους

Eurokinissi

Την ευθύνη για τις δασικές πυρκαγιές που καταστρέφουν τους τελευταίους πνεύμονες πρασίνου, επιχειρεί να ρίξει στους πολίτες το υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Και ενώ προχωρά - για άλλη μία φορά - σε μια τέτοια προσπάθεια, αφήνει απ' έξω τις συνειδητές επιλογές των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, είτε χώρια είτε ως συγκυβέρνηση με υποστηρικτές αυτών των πολιτικών (π.χ. ΛΑ.Ο.Σ. και ΔΗΜΑΡ).

Στο πρόσφατο τηλεοπτικό σποτ του υπουργείου για τις δασικές πυρκαγιές, αναλύονται - σε δευτερόλεπτα - οι 140.000 πυρκαγιές που εκδηλώθηκαν από το 2000 έως και το 2012 και είχαν ως τραγικό αποτέλεσμα τους 125 νεκρούς, πολίτες και πυροσβέστες και τα επτά εκατομμύρια καμένα στρέμματα. Επισημαίνεται πως μία στις τέσσερις πυρκαγιές ήταν από αμέλεια και μία στις δύο από πρόθεση καταλήγοντας έτσι στο ότι «το 80% των πυρκαγιών προκλήθηκαν από ανθρώπινο χέρι». Και ολοκληρώνεται αναφέροντας «θα γίνεις κι εσύ ένας από αυτούς; Είναι υπόθεση όλων μας»...

Εξω από αυτό το «σποτ» - και όχι λόγω χρόνου - έμειναν οι δασοκτόνοι νόμοι που ψήφισαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και όπλισαν το χέρι των καταπατητών, οι τεράστιες ελλείψεις προσωπικού στην Πυροσβεστική, τα «γερασμένα» αλλά «ετοιμοπόλεμα» (κατά το υπουργείο) οχήματα του Σώματος, οι τεράστιες περικοπές στους προϋπολογισμούς της Υπηρεσίας που υποβαθμίζουν ακόμα και τη στοιχειώδη λειτουργία της, η έλλειψη μέτρων πρόληψης ώστε να αποφευχθούν οι καταστροφικές πυρκαγιές, η απουσία σύγχρονου εθνικού εναέριου στόλου και η συνεχής περικοπή μισθών του προσωπικού.

Υπόθεση όλων είναι να απαιτηθεί η ύπαρξη μιας σύγχρονης Πυροσβεστικής που θα εξασφαλίζει πλήρως το δικαίωμα του πολίτη στην πυρασφάλεια, η στελέχωσή της με προσωπικό που θα καλύψει τα κενά και θα έχει σταθερή και μόνιμη δουλειά.

Κομπασμοί για τις απολύσεις

Κομπάζει το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης σε χτεσινή του ανακοίνωση για την υλοποίηση ενός «ολοκληρωμένου σχεδίου δράσης για την ενίσχυση του πειθαρχικού ελέγχου και της πειθαρχικής ευθύνης στο Δημόσιο». Μάλιστα πλασάρει το σχέδιο αυτό σαν «εργαλείο» για τη «διαφάνεια», την «εμπέδωση του αισθήματος εμπιστοσύνης της κοινωνίας στη Δημόσια Διοίκηση» και «ασφαλιστική δικλείδα δικαιοσύνης και αξιοκρατίας μεταξύ των δημοσίων υπαλλήλων».

Ωραία πράγματα, δηλαδή, γιατί σε ποιον δεν αρέσει η διαφάνεια και η αξιοκρατία κι όλα αυτά τα εύηχα πλην καθόλα παραπλανητικά και υποκριτικά. Γιατί το σχέδιο που υλοποιεί το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης δεν αποσκοπεί σε τίποτα από τα παραπάνω, και δε θα μπορούσε άλλωστε. Το σχέδιο αυτό αποσκοπεί στη διαμόρφωση του αναγκαίου σήμερα κρατικού μηχανισμού, του ικανού να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες της αστικής τάξης.

Η «ταχύτερη εξέταση και ολοκλήρωση των υποθέσεων» από τα Πειθαρχικά Συμβούλια, η «αντιμετώπιση του φαινομένου των αδικαιολογήτως απόντων», η «επικαιροποίηση των ατομικών μητρώων των δημοσίων υπαλλήλων με ιδιαίτερη έμφαση στην αντιμετώπιση του φαινομένου των πλαστών δικαιολογητικών», η εγκύκλιος που υπέγραψε ο Κυρ. Μητσοτάκης για «την επιτάχυνση των πειθαρχικών διαδικασιών», η «επικαιροποίηση των ατομικών φακέλων των δημοσίων υπαλλήλων με έμφαση στον έλεγχο των πιστοποιητικών γλωσσομάθειας», οι «επιτόπιοι έλεγχοι του Σώματος Ελεγκτών Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης (ΣΕΕΔΔ) για την τήρηση του ωραρίου εργασίας» κλπ... Ολα αυτά δεν αποτελούν παρά αφενός εργαλείο για να εμπλουτίζεται η λίστα των προς απόλυση δημοσίων υπαλλήλων, αφετέρου αντιπερισπασμό για να αποσπάται η προσοχή από τις αθρόες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων που δεν έχουν υποπέσει σε κανένα αδίκημα, παράπτωμα κλπ. Ταυτόχρονα υπηρετεί και την προσπάθεια διαίρεσης των εργαζομένων προτάσσοντας περιπτώσεις για να στιγματίσουν συνολικά τους δημοσίους υπαλλήλους.

Το είπε εξάλλου καθαρά ο Κυρ. Μητσοτάκης επιλέγοντας η δήλωσή του για το σχέδιο που υλοποιεί το υπουργείο του να αρχίσει με τη φράση: «Ο στόχος για ένα μικρότερο Δημόσιο Τομέα επιτυγχάνεται»...

Αναρθρες κραυγές...

Από μερίδα του Τύπου και του διαδικτύου εμφανίζεται ο πρώην σκιτσογράφος του «Ριζοσπάστη» Κ. Γρηγοριάδης ως απολυμένος «εν ψυχρώ» από την ηγεσία του ΚΚΕ!!!

Ο «Ριζοσπάστης και η ηγεσία του ΚΚΕ δεν μπορούσαν να απολύσουν τον Κ. Γρηγοριάδη για τον απλό λόγο ότι, εδώ και 6 χρόνια, ο συγκεκριμένος ήταν συνταξιούχος και συνεργαζόταν με την εφημερίδα, ως σκιτσογράφος.

Πρόκειται για δική του επιλογή να διακόψει τη συνεργασία του με την εφημερίδα, δημοσιοποιώντας τις πολιτικές διαφωνίες και απόψεις του. Προς τι λοιπόν οι άναρθρες κραυγές, κύριοι της αντικειμενικής ενημέρωσης;

Λαϊκό δικαίωμα οι διακοπές

Ονειρο θερινής νυκτός αποτελούν για ολοένα περισσότερες λαϊκές οικογένειες οι καλοκαιρινές διακοπές. Η εργατική τάξη χτυπημένη ανελέητα από την πολιτική του ευρωμονόδρομου δεν μπορεί πια να ξαποστάσει ούτε μερικές μέρες καθώς ανεργία, εξευτελιστικά μεροκάματα, μισθοί πείνας, απλήρωτη εργασία, οι αυξήσεις «φωτιά», οι έτσι κι αλλιώς ψηλές τιμές, δεν αφήνουν περιθώρια ανάσας. Φυσικά, στον καπιταλισμό είναι αδύνατον να εξασφαλιστεί και να υπάρχει το δικαίωμα σε φθηνές διακοπές, στην αναψυχή και στην περιήγηση, για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων. Η τουριστική ανάπτυξη στον καπιταλισμό συνοδεύεται από τη σχετική και απόλυτη εξαθλίωση, τον αποκλειστικό προσανατολισμό στην ξένη τουριστική κίνηση (για να εξασφαλίσει κερδοφορία), την κατασπατάληση πόρων και περιβαλλοντική καταστροφή, τις κρίσεις και την ανισόμετρη - άναρχη ανάπτυξη. Και όλα αυτά σε συνθήκες που αυξήθηκε η παραγωγικότητα της εργασίας, προόδευσαν τα τεχνικά μέσα και έχουν αναπτυχθεί οι υποδομές. Ο τουρισμός και οι διακοπές στα πλαίσια του καπιταλισμού είναι εμπόρευμα πολυτελείας, όχι κοινωνικό δικαίωμα. Μόνο στα πλαίσια των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής είναι δυνατό να λυθεί προς όφελος του λαού το ζήτημα της ισόρροπης ανάπτυξης του τουρισμού συνδυασμένα με την ανάπτυξη όλων των παραγωγικών δυνάμεων και με ταυτόχρονη προστασία του περιβάλλοντος. Μόνο με την κατάργηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής θα εξασφαλιστούν ο ελεύθερος χρόνος και ο οργανωμένος κοινωνικός τουρισμός, θα εξαλειφθεί η αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής.

Ωστόσο και τώρα, άμεσα, η εργατική τάξη, τ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, χρειάζεται να αγωνιστούν ενιαία, ώστε να αναπτυχθούν με ευθύνη του κράτους κοινωνικά προγράμματα τουρισμού για όλους τους εργαζόμενους, να αναπτυχθούν κρατικές δομές και δίκτυα ξενοδοχείων - κατασκηνώσεων - εγκαταστάσεων, αγώνας που θα δένεται με την πάλη για κοινωνικοποίηση όλων των μεγάλων μονάδων ώστε να αξιοποιηθούν για τις λαϊκές ανάγκες. Και αυτά σε συνδυασμό με την πάλη για ενιαίο αποκλειστικά δημόσιο φορέα στις μεταφορές και συγκοινωνίες, στη ναυσιπλοΐα. Να γίνουν λαϊκή περιουσία λιμάνια, σιδηρόδρομοι και αεροδρόμια, η γη, τα νησιά, τα δάση, οι ιαματικές πηγές και τα λουτρά, οι ορεινοί όγκοι και οι αιγιαλοί, αποκλείοντας οποιαδήποτε επιχειρηματική δράση. Να αναπτυχθούν αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν τουριστικές σχολές. Να καταργηθούν τα διόδια. Εδώ εντάσσεται και το μέτωπο ενάντια στο πούλημα νησιών, ιαματικών πηγών, παραλιών και δασών. Το δικαίωμα στις διακοπές για όλους τους εργαζόμενους προϋποθέτει επίσης την εξασφάλιση (με αγώνα) ολόκληρης της καλοκαιρινής άδειας και του 14ου μισθού. Προγράμματα κοινωνικού τουρισμού στους ανέργους και για όλους τους εργαζόμενους με οποιαδήποτε μορφή απασχόλησης (μερική απασχόληση, συμβάσεις ορισμένου χρόνου κλπ.), τους φτωχούς και μεσαίους αγρότες χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Δημόσιες δωρεάν παιδικές κατασκηνώσεις για τα παιδιά όλων των εργαζομένων και ανέργων, που θα λειτουργούν όλο το καλοκαίρι. Δημόσιους δωρεάν οργανωμένους χώρους αναψυχής με ειδικό εξοπλισμό, υποδομές και εκπαιδευμένο προσωπικό για τα ΑμεΑ.

Το δικαίωμα στις διακοπές είναι ένας κρίκος για να αναπτύσσονται όροι Λαϊκής Συμμαχίας, να εδραιώνεται ο αντικαπιταλιστικός - αντιμονοπωλιακός προσανατολισμός στο εργατικό - λαϊκό κίνημα κόντρα στον αντιλαϊκό χαρακτήρα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, που θεωρεί τον τουρισμό σαν βασική οικονομική δραστηριότητα («βαριά βιομηχανία της Ελλάδας» τον αποκαλούν) προπαγανδίζοντας ότι από την ανάπτυξή του τάχα θα ωφεληθεί κι ο λαός.


Θανάσης ΜΠΑΛΟΔΗΜΑΣ

Είσαι παχύσαρκος; Απελαύνεσαι...

Ενας παχύσαρκος Νοτιοαφρικανός είναι αναγκασμένος να εγκαταλείψει τη Νέα Ζηλανδία διότι οι υπηρεσίες της χώρας αυτής αρνούνται να καλύψουν το κόστος των νοσηλίων από ασθένειες που ενδέχεται να προκληθούν από το υπερβάλλον βάρος του, αναφέρει σε σημερινό της δημοσίευμα η εφημερίδα «Δι Πρες». Ο Αλμπερτ Μπούιτενχουις, που ζυγίζει 130 κιλά, και η σύζυγός του Μάρτι απειλούνται με απέλαση μετά την απόρριψη του αιτήματός τους για ανανέωση της βίζας εργασίας τους. Η νεοζηλανδική υπηρεσία μετανάστευσης (ΙΝΖ) εκτιμά πως η παχυσαρκία του τον εκθέτει σε «σοβαρό κίνδυνο» επιπλοκών της υγείας του, όπως διαβήτη, υπέρταση, καρδιακά νοσήματα και άπνοια κατά τη διάρκεια του ύπνου.

«Είναι σημαντικό όλοι οι μετανάστες να χαίρουν μιας αποδεκτής κατάστασης της υγείας τους κατά τρόπον ώστε να ελαχιστοποιούνται το κόστος και οι εργασίες των υγειονομικών υπηρεσιών της Νέας Ζηλανδίας», εξήγησε εκπρόσωπος της ΙΝΖ.

Ετσι όπως το πάνε δεν είναι μακριά ο καιρός που στον πλανήτη θα έχουν θέση μόνο όσοι θα βγαίνουν από συγκεκριμένα καλούπια ή θα χωράνε σε συγκεκριμένα καλούπια. Ολοι οι υπόλοιποι... στο πυρ το εξώτερον. Η συζήτηση που ανοίγει κάθε τέτοια είδηση είναι τεράστια, με ένα σωρό παραμέτρους που αφορούν μεταξύ πολλών άλλων στα πρότυπα που διαμορφώνονται, στο ρόλο της κοινωνικής ασφάλισης, στη βοήθεια που θα πρέπει να παρέχεται ώστε κάθε ένας που αντιμετωπίζει πρόβλημα παχυσαρκίας ή άλλο να βοηθιέται να το λύσει κ.ά. Το αυτονόητο όμως παραμένει, ο άνθρωπος δεν μπορεί να κρίνεται σαν κόστος ή βάρος σε μια κοινωνία βάσει της μέτρησης της ζυγαριάς του, αυτού ή του άλλου χαρακτηριστικού του, πόσο μάλλον αν πρόκειται για χαρακτηριστικά που το ίδιο το σύστημα που τα απορρίπτει συμβάλλει καθοριστικά στην ανάπτυξή τους. Και δεν θα κρίνεται έτσι, σε ένα άλλο σύστημα, όπου κίνητρο σχεδιασμού της κοινωνίας θα είναι οι ανθρώπινες ανάγκες και όχι το κέρδος.

Αναζητώντας κέρδη στα σκουπίδια...

Η διαχείριση των απορριμμάτων είναι κερδοφόρα μπίζνα για τους επιχειρηματίες, που συνωστίζονται για να αναλάβουν έργα όπως αυτό στην Πελοπόννησο
Η διαχείριση των απορριμμάτων είναι κερδοφόρα μπίζνα για τους επιχειρηματίες, που συνωστίζονται για να αναλάβουν έργα όπως αυτό στην Πελοπόννησο
Χτες ανακοινώθηκε το όνομα της εταιρείας που θα αναλάβει τη διαχείριση των απορριμμάτων της Περιφέρειας Πελοποννήσου, μέσω Σύμπραξης Δημοσίου - Ιδιωτικού Τομέα. Πρόκειται για την ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή, η προσφορά της οποίας επικράτησε, έναντι των ΑΚΤΩΡ Παραχωρήσεις - ΗΛΕΚΤΩΡ και J&P ΑΒΑΞ - Μεσόγειος. Ανάλογοι διαγωνισμοί «τρέχουν» και για Δυτική Μακεδονία, Ηλεία, Σέρρες και Αιτωλοακαρνανία. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το έργο αφορά στην κατασκευή και διαχείριση, για 27 χρόνια, τριών μονάδων επεξεργασίας απορριμμάτων στην Πελοπόννησο, με συνολική δυναμικότητα 150.000 - 200.000 τόνων ετησίως. Το έργο θα χρηματοδοτηθεί κατά 50% από κονδύλια του ΕΣΠΑ και ανάμεσα στις υποχρεώσεις του ανάδοχου είναι να βρει τους χώρους, να χωροθετήσει τις τρεις μονάδες και να λάβει τις σχετικές περιβαλλοντικές εγκρίσεις. Αντίστροφα, ο ιδιώτης αποκτά το δικαίωμα να εκμεταλλεύεται εμπορικά τα παραγόμενα προϊόντα, όπως ανακυκλώσιμα υλικά, κομπόστ, ηλεκτρική ενέργεια κ.λπ. Η πρώτη από τις συμπράξεις στη διαχείριση των σκουπιδιών βαθαίνει ακόμα περισσότερο την ιδιωτικοποίηση αυτού του τομέα, με το λογαριασμό να καταλήγει στους δημότες. Δηλαδή, την ίδια ώρα που ο ιδιώτης θα κάνει μπίζνες με τα σκουπίδια, ο λαός θα πληρώνει ακόμα περισσότερα, για υπηρεσίες που θα έπρεπε να παρέχονται χωρίς καμιά επιβάρυνση από το κράτος, αφού η διαχείριση των απορριμμάτων είναι πρώτα και κύρια ζήτημα δημόσιας υγείας. Στον καπιταλισμό, όμως, τα πάντα είναι εμπόρευμα. Κι αυτό το ξέρουν καλά οι επιχειρηματίες, που σπεύδουν να πάρουν θέση στην παραπέρα ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των απορριμμάτων, προσδοκώντας κέρδη από τα ίδια τα σκουπίδια και από την εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών αποκομιδής και επεξεργασίας τους.

Βγάζουν χρήμα...

Τα στοιχεία, αν και ενδεικτικά καθώς βασίζονται σε επιμέρους επιλεκτικούς ελέγχους, είναι αποκαλυπτικά: Από 25% το 2010 και 30% το 2011, η αδήλωτη εργασία έφθασε στο 38,2% το 2012 και 38,5% το πρώτο εξάμηνο του 2013 (στρογγυλοποιημένα τα ποσοστά). Μια πραγματική καταγραφή στο σύνολο των επιχειρήσεων είναι βέβαιο ότι θα έδινε μεγαλύτερα νούμερα.

Ακόμα κι έτσι, όμως, είναι προφανή τα τεράστια κέρδη που αποκομίζουν οι εργοδότες από τη «μαύρη» και ανασφάλιστη εργασία. Η καταγεγραμμένη ετήσια απώλεια εσόδων 6,5 δισ. ευρώ για τα ασφαλιστικά ταμεία δείχνει το μέγεθος του κέρδους των καπιταλιστών. Προφανές και ότι τη ζημιά καλούνται να την πληρώσουν με νέες αιματηρές περικοπές οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι σύμφωνα με τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς.

Οι ισχυρισμοί του υπουργείου Εργασίας για καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής με αύξηση των ελέγχων (χτες, για μια ακόμα φορά, ανακοίνωσε ότι θα «εκδράμουν» στα νησιά οι ελεγκτές) έχουν καταπέσει πριν την εξαγγελία τους. Η ειδική υπηρεσία του υπουργείου αριθμεί μόνο μερικές δεκάδες υπαλλήλους.

Οταν η ανασφάλιστη εργασία φτάνει χοντρικά το 38,5% σε βασικό πρόβλημα αναδεικνύεται η άτυπη νομιμοποίηση της «ανασφάλιστης εργασίας» καθώς χιλιάδες εργαζόμενοι βρίσκονται εκτεθειμένοι στον κίνδυνο, απροστάτευτοι, αποτελούν θύμα στα νύχια του κράτους και της εργοδοσίας. Τα στοιχεία ενός και μόνο μήνα, του Μάρτη του 2013, δείχνουν αναλυτικά ότι στους ελέγχους που έγιναν από συνεργεία της ΕΥΠΕΑ (Ειδική Υπηρεσία Ελέγχου Ασφάλισης) σε 1.967 επιχειρήσεις, το ποσοστό των ανασφάλιστων εργατών ήταν 38,5%. Δηλαδή, σε σύνολο 6.135 εργαζομένων οι 2.362 ήταν ανασφάλιστοι και μόλις οι 3.773 ήταν ασφαλισμένοι.

... βολεύονται με το μπάχαλο

Κι ενώ αυτή είναι η κατάσταση, αντί οι έλεγχοι των μηχανισμών του ΙΚΑ να αυξηθούν, μειώνονται δραματικά. Για να αυξηθούν οι έλεγχοι δεν χρειάζονται δηλώσεις μπροστά στις κάμερες, αλλά πρόσληψη εργαζόμενων στα ασφαλιστικά ταμεία, καθώς τα κενά που παρατηρούνται διογκώνουν το ήδη αυξημένο πρόβλημα του ελλιπούς ελέγχου.

Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν αυξάνει τον αριθμό των εργαζομένων για τους αναγκαίους ελέγχους αλλά με την «κινητικότητα» οδηγεί σε αδράνεια και όσους εργαζόμενους δουλεύουν μ' αυτό το αντικείμενο.

Για το εργατικό κίνημα αναδεικνύεται σε μείζον το αίτημα για προσλήψεις στο μηχανισμό ελέγχου και σ' αυτήν την κατεύθυνση οφείλουν να κινηθούν πριν απ' όλους οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στους ασφαλιστικούς οργανισμούς. Το πρόβλημα με την «κινητικότητα» δεν είναι μόνο οι επικείμενες 600 απολύσεις από τους οργανισμούς που εποπτεύει το υπουργείο εργασίας αλλά η γενίκευση του μπάχαλου που ήδη επικρατεί. Ενα μπάχαλο που βολεύει μια χαρά τους καπιταλιστές.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Με τα μονοπώλια ή με το λαό

Η έκθεση της Κομισιόν για την Ελλάδα και η προηγούμενη του ΔΝΤ για την οικονομία της Ευρωζώνης, συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής, επιβεβαιώνουν ότι τα μέτρα και οι εκβιασμοί σε βάρος του λαού δεν έχουν τέλος. Στην πραγματικότητα, οι διεθνείς ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί που συνεργάζονται με την κυβέρνηση για τη διαχείριση της κρίσης στην Ελλάδα και την Ευρωζώνη, αναγγέλλουν ότι η παραπέρα φτωχοποίηση της λαϊκής οικογένειας είναι μονόδρομος, προκειμένου να ξεκολλήσει το κεφάλαιο από την κρίση, να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά του και να αναμετρηθεί με αξιώσεις στον παγκόσμιο και περιφερειακό ανταγωνισμό, στη φάση της αναιμικής ανάκαμψης, μέχρι να βουλιάξει στην επόμενη κρίση.

Τι εξυπηρετούν οι απολύσεις και η συρρίκνωση του Δημοσίου, πλευρά της οποίας είναι και οι ιδιωτικοποιήσεις; Τι εξυπηρετούν οι περικοπές σε κοινωνικές δαπάνες, όπως αυτές του υπουργείου Υγείας, οι οποίες μάλιστα στοχοποιούνται και σαν υπαίτιες για το «δημοσιονομικό κενό» που σημειώνει η Κομισιόν στην έκθεσή της; Τη διάνοιξη νέων κερδοφόρων πεδίων δράσης για τους ιδιώτες, τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Για παράδειγμα, όσο υποβαθμίζεται το κατ' ευφημισμό δημόσιο σύστημα Υγείας, τόσο διογκώνεται ο ιδιωτικός τομέας και ο δημόσιος λειτουργεί με όρους εμπορευματοποίησης της Υγείας. Οσο μειώνεται το προσωπικό στους δήμους και επεκτείνονται οι συμπράξεις με ιδιώτες, τόσο αυξάνουν τα ανταποδοτικά τέλη για υπηρεσίες που θα έπρεπε να είναι δωρεάν και να παρέχονται καθολικά στο λαό.

Τι εξυπηρετεί η παραπέρα μείωση του λεγόμενου «μισθολογικού» και «μη μισθολογικού κόστους», που λέει το ΔΝΤ, ως προϋπόθεση να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας; Το φτήνεμα της εργατικής δύναμης, άρα τη διεύρυνση των περιθωρίων που έχουν οι επιχειρήσεις να αποσπάσουν κέρδη. Ομοίως, όσο μειώνονται η φορολογία του κεφαλαίου και οι εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία, τόσο βαθαίνει η ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης, μέχρι τελικά να απαλλαγεί το κράτος από την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τη συνταξιοδότηση των εργαζομένων και αυτές να καταλήξουν ολοκληρωτικά ανταποδοτικές, με κερδισμένους και εδώ μια χούφτα ασφαλιστικές εταιρείες, που θα τζογάρουν με τις εισφορές των μεροκαματιάρηδων.

Να, λοιπόν, ποια είναι η στρατηγική κατεύθυνση των μέτρων που περιλαμβάνονται στα μνημόνια και επικαιροποιούνται κάθε που είναι να εκταμιευθεί μια δόση. Αυτή η πορεία εξαθλίωσης του λαού είναι ανεπίστρεπτη, στο βαθμό που η στρατηγική του κεφαλαίου δεν απαντάται επίσης με όρους στρατηγικής από το λαό. Αν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα εναποθέσουν τις ελπίδες τους στον έναν ή τον άλλο σωτήρα, που υπόσχεται «έξοδο από το τούνελ» ή μια άλλη διαχείριση, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει προς όφελός τους. Αλλος δρόμος ανάπτυξης χρειάζεται, σε ρήξη με την οικονομία και την πολιτική των μονοπωλίων και πάνω εκεί πρέπει να οικοδομήσει ο λαός τη συμμαχία και την πάλη του για να εμποδίσει τα χειρότερα. Το δίλημμα «με τα μονοπώλια ή με το λαό» προβάλλει ολοένα και πιο καθαρά, αποκαλύπτοντας τη στρατηγική των κομμάτων της διαχείρισης, που κοροϊδεύουν τα λαϊκά στρώματα ότι είναι δυνατόν να ευημερούν ταυτόχρονα με τα κέρδη των μονοπωλίων.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ