Τετάρτη 31 Μάρτη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Η καταγεγραμμένη αλήθεια...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Χτες, ανήμερα της επετείου εκτέλεσης του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του, το ΒΗΜΑ φιλοξενεί δηλώσεις του γιου του, ο οποίος μιλώντας για το έργο του Ν. Μπελογιάννη, «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα», ισχυρίζεται πως «επειδή περιείχε απόψεις που δεν συντάσσονταν με τη γραμμή του ΚΚΕ, το χειρόγραφο "θάφτηκε", η έκδοση δεν έγινε ποτέ». Για να διαψευστεί όχι μόνο από την πραγματικότητα, αλλά και από τον ίδιο του τον εαυτό, καθώς λίγες αράδες παρακάτω καταγράφεται: «Το 1998 η Σύγχρονη Εποχή ανασύρει το χειρόγραφο από τα αρχεία του ΚΚΕ και το τυπώνει για τα ογδοντάχρονα του ΚΚΕ, "καπηλευόμενη τη μνήμη του νεκρού", συνεχίζει» (σ.σ. ο γιος του).

Δεν είναι η πρώτη φορά που ξερνάει χολή σε βάρος του ΚΚΕ με ψέματα, φτάνοντας μάλιστα σε σημείο να αυτοαναιρείται. Ο,τι κι αν πουν κι ό,τι κι αν γράψουν οι διάφοροι καλοθελητές που σήμερα επιτίθενται στο ΚΚΕ, μιλώντας δήθεν στο όνομα του Νίκου Μπελογιάννη, εκείνο που παραμένει αληθινό, ολοζώντανο και επιβεβαιωμένο από την ίδια τη ζωή, είναι αυτά που ο ίδιος ο κομμουνιστής Νίκος Μπελογιάννης έλεγε, έγραφε, ξεκαθάριζε: «Είμαι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και ακριβώς για την ιδιότητά μου αυτή δικάζομαι, γιατί το Κόμμα μου παλεύει και χαράζει το δρόμο της Ειρήνης, της Ανεξαρτησίας και της Ελευθερίας» (Απολογία στην πρώτη δίκη, το 1951), «Αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας» (Απολογία στη δεύτερη δίκη, το 1952).

Προτάσεις αποπροσανατολισμού...

Με αφορμή τον τραγικό θάνατο του 15χρονου ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Φ. Κουβέλης επανέφερε χτες, σε συνέντευξή του στον «Αθήνα 9.84», την πρόταση για διοργάνωση μιας «διαμαρτυρίας, μιας εκδήλωσης» κατά της τρομοκρατίας. Συγκεκριμένα δήλωσε: «Το θεωρώ υποχρέωση της Αριστεράς και το θεωρώ όχι μόνο στη βάση του δραματικού γεγονότος που συνέβη αυτές τις ημέρες, με το θάνατο του δεκαπεντάχρονου Αφγανού... Θεωρώ αναγκαίο να γίνει μια διαμαρτυρία, μια εκδήλωση, η οποία θα καταδικάζει απερίφραστα την τρομοκρατία και θα καλεί σε δημοκρατική συσπείρωση όλους τους πολίτες. Και την άποψη αυτή, τη διατυπώνω επίμονα εδώ και πάρα πολύ καιρό, διότι ακριβώς αυτό το δημοκρατικό μέτωπο είναι αυτό που μπορεί να ακυρώσει ιδεολογικές επιφάσεις, τις οποίες επικαλούνται αυτοί που τρομοκρατούν».

Τι παραπάνω όμως θα γνωστοποιούσε μια τέτοια εκδήλωση απ' τις ήδη γνωστές θέσεις κάθε πολιτικής δύναμης απέναντι στην «τρομοκρατία»; Αυτήν που εκπορεύεται από τους κρατικούς ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και υπηρεσίες για να κάνουν πολέμους ενώ λειτουργούν προβοκατόρικα σε βάρος του κινήματος, δίνουν άλλοθι για νέα μέτρα αυταρχισμού και καταστολής.

... που διευκολύνουν σχέδια μέτρων καταστολής

Δεν μπορούμε να μη σημειώσουμε ότι πρωτοβουλίες σαν αυτή που εισηγείται ο Φ. Κουβέλης συγκαλύπτουν τα «κρυφά ελατήρια» της «τρομοκρατίας», τις υπόγειες διαδρομές και συνδέσεις της ακόμα και με μυστικές υπηρεσίες. Και κανένα «δημοκρατικό μέτωπο» δεν μπορεί να εξαλείψει ένα φαινόμενο που, αν δεν προκαλείται εξαρχής, αξιοποιείται μετά για την επιβολή σχεδιασμών και μέτρων εχθρικών προς το λαό και το λαϊκό κίνημα. Αντίθετα, τέτοια μέτωπα είναι «βούτυρο στο ψωμί» όσων απεργάζονται αυτούς τους σχεδιασμούς.

Το βολικό σύνθημα «κατά της τρομοκρατίας» γενικώς και αορίστως, ήταν αυτό που στο παρελθόν ωθούσε τα στελέχη του ΣΥΝ στην αμερικάνικη πρεσβεία για να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους για το χτύπημα στους δίδυμους πύργους, την ώρα που οι ΗΠΑ «πατώντας» σ' αυτό ετοιμάζονταν για μια άνευ προηγουμένου επίθεση σε βάρος χωρών και λαών. Αυτό που τους ωθούσε να καταγγέλλουν αντιπολεμικές κινητοποιήσεις σαν «ανεύθυνες και τυχοδιωκτικές κινήσεις» με το ίδιο επιχείρημα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού: «Πρέπει να αντιμετωπιστεί ο Μπιν Λάντεν».

Η αξία της ταξικής αλληλεγγύης

Ο τρίμηνος αγώνας των Αιγύπτιων αλιεργατών της Μηχανιώνας στη Θεσσαλονίκη για μια αξιοπρεπή ζωή με δικαιώματα είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για τη δύναμη της ταξικής αλληλεγγύης της εργατικής τάξης. Οι αλιεργάτες που ήρθαν αντιμέτωποι με την εργοδοτική ασυδοσία, η οποία τρέφεται και στηρίζεται από την αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων του δικομματισμού με στήριγμα πολλές φορές την ...«τυφλή» αστική Δικαιοσύνη, βρήκαν από την πρώτη στιγμή συμπαραστάτη και στήριγμα το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, τα ταξικά τους αδέλφια. Σε όλο αυτό το διάστημα, σχεδόν σε καθημερινή βάση, η Μηχανιώνα έγινε μετερίζι ανθρωπιάς, αλληλοβοήθειας και σχολείο ταξικής πάλης.

Ενα ανώτερο δείγμα ταξικής ενότητας και αλληλεγγύης ήταν αυτό που συνέβη την Κυριακή τα ξημερώματα, όταν μπροστά στην ενωμένη πάλη των εργατών «έσπασε» ο απεργοσπαστικός μηχανισμός που επιχείρησαν να στήσουν οι πλοιοκτήτες, μεταφέροντας από τον Πειραιά στη Μηχανιώνα, «εν κρυπτώ και παραβύστω», 12 Αιγύπτιους αλιεργάτες. Με την κινητοποίηση του Συλλόγου Αιγυπτίων Αλιεργατών και του ΠΑΜΕ, με την κουβέντα εργατών με εργάτες, τελικά οι 12 εργάτες δε δέχτηκαν να γίνουν απεργοσπάστες. Παρά την ανάγκη τους για μεροκάματο, παρά τη φτώχεια και την ανέχειά τους, κατάλαβαν ότι η αξία της αλληλεγγύης, το κοινό συμφέρον των εργατών είναι πάνω από τις προσωπικές ανάγκες. Συνειδητοποίησαν ότι ο αγώνας των συναδέλφων τους πρέπει να είναι νικηφόρος για να γυρίσουν όλοι στα αλιευτικά με το κεφάλι ψηλά, με ψηλότερα τον πήχη της αξιοπρέπειας, και για τους ίδιους, και για όσους άλλους έρθουν στη συνέχεια.

Στο δουλοπάζαρο που επιχειρούν οι μεγαλοπλοιοκτήτες, προβάλλοντας το πρόσχημα της κρίσης για να ρίξουν τα βάρη στις πλάτες των σκληρά εργαζόμενων στη θάλασσα με άθλιες συνθήκες δουλειάς, αντιπαρατέθηκε η περήφανη ενωμένη απάντηση των εργατών της θάλασσας και της στεριάς, με μπροστάρη το ταξικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, κόντρα στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, κόντρα στους τεχνητούς διαχωρισμούς σε ξένους και Ελληνες. Το δίκιο των Αιγύπτιων εργατών, η θέλησή τους να αρνηθούν να τους κλέβουν τον ιδρώτα οι πλοιοκτήτες, με περικοπές της τάξης του 60% (από 1.200 σε 300 - 400 ευρώ), με τη δικαιολογία της μείωσης του μερτικού τους γιατί δήθεν μειώθηκε ο τζίρος από την πώληση των αλιευμάτων, ξεχείλισε το «ποτήρι». Αυτός ο τρόπος υπολογισμού του μισθού τους (από τα καθαρά κέρδη που βγαίνουν από τις πωλήσεις, αφού αφαιρεθούν τα λειτουργικά έξοδα, με το 50% να πηγαίνει στον ιδιοκτήτη και το άλλο 50% να μοιράζεται στους αλιεργάτες του κάθε σκάφους) παραπέμπει έτσι και αλλιώς σε άλλες εποχές και αποτυπώνει το μέγεθος της εκμετάλλευσης. Το ΠΑΜΕ, εκφράζοντας την εργατική και διεθνιστική του αλληλεγγύη, μπήκε μπροστά, συνέβαλε στην οργάνωση του αγώνα και τη διεκδίκηση, προβάλλοντας το αίτημα για μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα και μισθούς που να μπορεί να ζήσει με αξιοπρέπεια η λαϊκή οικογένεια.

Την αξία της ταξικής αλληλεγγύης, το ΠΑΜΕ την κάνει πράξη καθημερινά, αντιπαλεύοντας τη στρατηγική του κεφαλαίου με το σύνθημα «Ελληνες και ξένοι εργάτες ενωμένοι». Στην Αθήνα και στα άλλα αστικά κέντρα, στα σκλαβοπάζαρα του φασόν, στους εργάτες γης στη Μανωλάδα, στο αντιπάλεμα των πογκρόμ κατά μεταναστών. Ο αγώνας της Μηχανιώνας είναι άλλη μια παρακαταθήκη για το ταξικό κίνημα.


Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Η αντιλαϊκή πολιτική ανατρέπεται...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΟΜΩΣ να πείτε, από πολιτική δε λέει τίποτε (ή, μάλλον, «λέει» πολλά αρνητικά) αυτή η κυβέρνηση, αλλά από ...οργάνωση σκίζει.

Μόνο στο κορυφαίο επίπεδο διαθέτει τουλάχιστον 3 όργανα: Το Υπουργικό Συμβούλιο, την Επιτροπή Οικονομικής και Κοινωνικής Πολιτικής (με αρχηγό Πάγκαλο!) και το Διαθεσμικό Οργανο (όλοι οι προηγούμενοι, συν πολιτικά και κοινοβουλευτικά στελέχη).

Είναι οργανωμένοι ...οριζοντίως και καθέτως, με στόχο να λειτουργούν ως ομάδα και να μη χαθεί ούτε ένα δευτερόλεπτο στο συντονισμό. Καλοκουρδισμένη μηχανή με τα όλα της.

Οχι πως μας ενδιαφέρουν και ιδιαίτερα τα ...οργανωτικά τους, απλά το παρατηρούμε. Γιατί την πολιτική τους δεν είναι να την παρατηρείς. Μόνο για να την ανατρέπεις κάνει...

...ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ η παρουσία της Εκκλησίας τον τελευταίο καιρό. Οπως είπε και χτες στην Επιτροπή Οικονομικών, δε θέλει «προνόμια», αλλά «ίση μεταχείριση» στη φορολογία της.

Μόνο που δε διευκρίνισε με ποιους θέλει να έχει «ίση μεταχείριση»: Με τους μισθωτούς ή με τους επιχειρηματίες;

Γιατί αν της συμπεριφερθούν όπως στους μισθωτούς, πρέπει να της πάρουν τουλάχιστον το 80% των όσων έχει και για τα υπόλοιπα να την φορολογήσουν ανελέητα. Πιστεύουμε ότι δε θέλει κάτι τέτοιο...

Ας μην ανησυχούν, όμως, οι ιεράρχες μας. Η κυβέρνηση ...δεν ξεχωρίζει το ποιος κάνει επιχειρηματικές δραστηριότητες. Είτε το κεφάλαιο φοράει ράσα, είτε κουστούμια, έχει την ίδια αντιμετώπιση: Φοροαπαλλαγή και στήριξη.

Αρκεί να κάνει επιχειρήσεις και να βγάζει κέρδη. Και στους κόλπους της Εκκλησίας το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό το «σπορ»...


Γρηγοριάδης Κώστας

Να τελειώνουμε με τα ψέματά τους

Γρηγοριάδης Κώστας

Εδώ και μήνες τα επιτόκια δανεισμού του Δημοσίου, το περιβόητα σπρεντ, έχουν χρησιμοποιηθεί από την κυβέρνηση και τα αστικά ΜΜΕ ως το πανίσχυρο εργαλείο για τη χειραγώγηση της «κοινής γνώμης», προκειμένου να περάσουν τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα. «Πρέπει να χυθεί αίμα», του εργαζόμενου λαού εννοείται, προκειμένου να εξευμενιστούν οι διεθνείς αγορές και να υποχωρήσουν τα σπρεντ, ήταν το μονότονα επαναλαμβανόμενο παραμύθι, με το οποίο τρομοκρατούσαν τα λαϊκά στρώματα. Η κυβέρνηση, μαζί με τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, όχι μόνο πήρε τα «αναγκαία» αντιλαϊκά μέτρα, αλλά πήρε και «παραπάνω» προκειμένου να «ανακτήσει την αξιοπιστία» έναντι των αγορών, όπως διακήρυσσε ο Γ. Παπανδρέου. Παρ' όλα αυτά τα σπρεντ δε λένε να υποχωρήσουν... Από χτες λοιπόν «το γύρισαν» το παραμύθι, δίχως όμως να το αλλάξουν. «Ο δρόμος θα είναι μακρύς» για τη μείωση των σπρεντ, λένε τώρα τα κυβερνητικά στελέχη, αλλά εφιστούν την προσοχή στην πιστή τήρηση του «Προγράμματος Σταθερότητας» και την επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών. Θέλουν δηλαδή να ξεχαστεί ο άγριος εμπαιγμός του λαού με το παραμύθι των σπρεντ και ταυτόχρονα να συνεχίσουν με εντεινόμενους ρυθμούς το σάρωμα των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων (σ.σ. αυτές είναι οι «διαρθρωτικές αλλαγές»). Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να το επιτρέψουν. Εχουν τη δύναμη να αποκρούσουν και ανατρέψουν την αντιλαϊκή λαίλαπα. Τα ψέματά τους δεν αρκούν και δεν μπορούν για να νικήσουν το δίκιο των πολλών.

Υποκριτικές δηλώσεις

Ακρως υποκριτική και εντυπωσιοθηρική η δήλωση που έκανε, μετά την επίσκεψή της χτες στο 11χρονο κορίτσι από το Αφγανιστάν που τραυματίστηκε κατά τη φονική έκρηξη της Κυριακής, η Ντ. Μπακογιάννη ότι «δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν να πιστεύει ότι μπορεί να σκοτώνει παιδιά στην Αθήνα του 2010», προτείνοντας ξανά μια διαδήλωση με κεριά, προφανώς ενάντια στην τρομοκρατία. Ομως για τα παιδιά των μεταναστών που πνίγονται καθημερινά στο Αιγαίο γιατί η πρώην υπουργός δεν έδειξε παρόμοια ευαισθησία; Και όχι μόνο αυτό, αλλά αντίθετα πλειοδότησε υπέρ της δημιουργίας μηχανισμών καταστολής και απέλασης των θυμάτων των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Αυτή η τρομοκρατία, στην οποία συμμετείχε η ίδια ως μέλος των κυβερνήσεων της ΝΔ, είναι θεάρεστη; Και ακόμα: Γιατί δεν έκανε ποτέ μια διαδήλωση, με κεριά έστω, για τα παιδιά των μεταναστών που αργοπεθαίνουν από την πείνα και «ζουν» κυνηγημένα σαν αγρίμια, ψάχνοντας στα σκουπίδια των μεγαλουπόλεων ως αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών πολέμων που συμμετέχει η Ελλάδα με πρωταγωνιστή και τη ΝΔ όπως και το ΠΑΣΟΚ; Αν η πρώην υπουργός έκανε τέτοιες διαδηλώσεις στο παρελθόν, αντί να πρωτοστατεί στην εφαρμογή της βάρβαρης αντιμεταναστευτικής πολιτικής της ΕΕ και στη συμμετοχή της χώρας στους αμερικανοΝΑΤΟικούς πολέμους, είναι πολύ πιθανό να μην υπήρχε σήμερα λόγος να κάνει τέτοιες υποκριτικές δηλώσεις...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Κρίση και κυβερνητική προπαγάνδα

Η αρχή έγινε με τη δημοσιοποίηση του «Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης», τα προβλεπόμενα μέτρα του οποίου (αύξηση έμμεσων φόρων, περικοπές δημόσιων δαπανών, μείωση μισθών) κρίθηκαν από την ΕΕ ως ...μη επαρκή. Ακολούθησαν το Φλεβάρη οι δηλώσεις του πρωθυπουργού περί αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, για να ολοκληρωθεί το πακέτο των σαρωτικών αντιδραστικών μέτρων με τις κυβερνητικές ανακοινώσεις στις 3 του Μάρτη (νέες αυξήσεις στους έμμεσους φόρους και νέες μεγάλες περικοπές στις δαπάνες και στους μισθούς).

Η λήψη των βίαιων αυτών μέτρων - των σκληρότερων που έχουν ληφθεί από τη μεταπολεμική περίοδο - συνοδεύτηκε με μια ένταση της κυβερνητικής προπαγάνδας. Στην αρχή επικαλέστηκαν την επικείμενη ...πτώχευση της χώρας, στη συνέχεια τα χαρακτήριζαν «σκληρά» πλην όμως «αναγκαία» και τώρα λένε στους εργαζόμενους ότι αργότερα θα έρθουν τα θετικά αποτελέσματα. Τα εκβιαστικά διλήμματα, «θα πιάσουν τόπο τα μέτρα;», «θα έχουν αντίκρισμα οι θυσίες του ελληνικού λαού;», δίνουν και παίρνουν.

Είναι προφανές ότι, με κυνικό τρόπο, η κυβέρνηση επιχειρεί να υφάνει πέπλο συνυπευθυνότητας με το οποίο θέλει να καλύψει ολόκληρο τον ελληνικό λαό. Επιδιώκουν να περάσουν την αντίληψη ότι όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι για την πορεία της χώρας, ότι όλοι είμαστε επιβάτες στο ίδιο καράβι και ότι είτε όλοι μαζί θα σωθούμε, είτε όλοι μαζί θα βουλιάξουμε στα παγωμένα νερά και στις δίνες που μας περιβάλλουν και μας απειλούν. Επομένως, οι εργάτες, οι φτωχοί αγρότες, οι άνεργοι, οι μικρομεσαίοι, αντάμα με τους βιομήχανους, τους τραπεζίτες, τους μεγαλεμπόρους, να ενώσουν όλοι μαζί τις δυνάμεις τους για να σώσουν την οικονομία που κινδυνεύει...

Πρόκειται για μια χυδαία και αντιδραστική αντίληψη, η οποία σκόπιμα επιχειρεί να καταργήσει τις ταξικές διαφορές και συμφέροντα. Γιατί τα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση, σε καμία περίπτωση δεν είναι μέτρα που αφορούν όλους. Είναι μέτρα βαθιά ταξικά, με μοναδικό στόχο τη διάσωση της μεγαλοαστικής τάξης της χώρας, που ζει από την καταλήστευση του ελληνικού λαού. Η κυβέρνηση που έλαβε τα μέτρα, δεν είναι κυβέρνηση αυτών που επωμίζονται τις συνέπειες της κρίσης, αλλά κυβέρνηση του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του. Η κρίση, από την οποία δοκιμάζεται ο ελληνικός λαός, δεν είναι κρίση που προκλήθηκε από τους εργαζόμενους, αλλά κρίση του συστήματος καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, κρίση υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου. Τα δε μέτρα στόχο έχουν την αποκατάσταση των δυσλειτουργιών του μηχανισμού κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης - της παραγωγής, δηλαδή, υπεραξίας - που σήμερα αντιμετωπίζει προβλήματα, ακριβώς λόγω της κρίσης.

Τα εκατομμύρια των εργαζομένων, των φτωχών αγροτών, των μικρών επαγγελματιών, δεν έχουν κανένα λόγο να πληρώσουν το δυσβάσταχτο κόστος διάσωσης του κεφαλαίου. Ισα ίσα που σε περιόδους πολύπλευρης κρίσης, έρχονται στην επιφάνεια όλα τα μεγάλα διλήμματα που κατατρύχουν τις καπιταλιστικές κοινωνίες. Οι εργάτες μπορούν να ζήσουν χωρίς τους καπιταλιστές δυνάστες τους, την ώρα που οι καπιταλιστές δεν μπορούν να ζήσουν ούτε μία ώρα χωρίς τους εργάτες. Μια κοινωνία χωρίς εκμεταλλευτές. Αυτό είναι το όραμα και το έπαθλο του εργαζόμενου και αγωνιζόμενου λαού. Και γι' αυτό θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις.

Ο φόβος της κυβέρνησης

Για κήρυξη εμφυλίου πολέμου από το ΚΚΕ έκανε λόγο χτες ο Θ. Πάγκαλος σε εκπομπή της ΝΕΤ, καλώντας το λαό να απαντήσει στον εμφύλιο του ΚΚΕ. Είπε πως οι απεργίες είναι οι μικρότερες που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, απόδειξη ότι ο λαός στηρίζει την κυβέρνηση. Φαίνεται πως τόσο ο Θ. Πάγκαλος όσο και η κυβέρνηση έχουν πάθει παράκρουση από την αγωνία τους να αντιμετωπίσουν τη διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια και αντίθεση στην πολιτική τους, που εκφράζεται ολοένα και περισσότερο ακόμη και στον εργατόκοσμο που πίστεψε στις παραπλανητικές υποσχέσεις τους για καλύτερες μέρες, απογοητεύτηκε και τους γυρίζει την πλάτη, συμμετέχοντας ενεργά στις απεργίες με το ταξικό κίνημα ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης και στη ΓΣΕΕ που καυχήθηκε ότι την ελέγχουν. Σιγά το καύχημα για έλεγχο των ανυπόληπτων στους εργάτες. Πότε όμως λένε την αλήθεια; Οταν εδώ και καιρό προπαγάνδιζαν ψευδώς ότι το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ έκαναν τόσες απεργίες και κινητοποιήσεις στο σύντομο χρονικό διάστημα διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ όσες δεν έκαναν στα χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ ή τώρα που λένε ψευδώς επίσης ότι οι μεγαλύτερες απεργιακές κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων κόντρα στην αντεργατική - αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που ήθελαν να καταλαγιάσουν γιατί τους χαλάνε τη μόστρα της αξιοπιστίας διεθνώς (οι ίδιοι τα λένε), είναι οι μικρότερες, πασχίζοντας να πείσουν ότι ο λαός στηρίζει την πολιτική τους, πολιτική καρμανιόλας στα διακαιώματα και τις ανάγκες του; Η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση έχει εξαπολύσει πόλεμο κατά του λαού, αισθάνεται καυτή την ανάσα των εργατών, του λαϊκού κινήματος ενάντιά της και νομίζει πως με την αντιΚΚΕ προπαγάνδα περί εμφυλίου, δηλαδή με την αναβίωση της πιο μαύρης αντιδραστικής προπαγάνδας της περιόδου που οι αστοί και τα κόμματά τους μαζί με τους ιμπεριαλιστές συμμάχους τους (και το ΠΑΣΟΚ κόμμα του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού είναι) ματοκυλούσαν το λαό για να τον υποτάξουν, θα κάμψει το αγωνιστικό του φρόνημα. Κούνια που τους κούναγε... Ο λαός ολοένα και περισσότερο βγάζει συμπεράσματα πως το ΠΑΣΟΚ όπως και η ΝΔ είναι εχθροί του. Και τους αντιμετωπίζει ανάλογα. Αυτός είναι ο φόβος τους.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ