Σάββατο 31 Οχτώβρη 2015
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στο 4σέλιδο «Διεθνή και Οικονομία» μπορείτε να διαβάσετε τα εξής:

-- ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΡΑΠΕΖΩΝ: Οι διατάξεις του νομοσχεδίου, τα «αποκαλυπτήρια» της συγκυβέρνησης και οι επιχειρηματικοί ανταγωνισμοί πάνω στις πλάτες του λαού.

-- ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΑ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΑ: Ακάθεκτη προχωρά η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στην ιδιωτικοποίηση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων.

-- ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΙΝΔΙΑΣ - ΑΦΡΙΚΗΣ: Ανοιγμα των ινδικών μονοπωλίων στη «μαύρη ήπειρο» σηματοδοτεί η Σύνοδος που έγινε στο Νέο Δελχί αυτή τη βδομάδα.

-- ΚΑΝΑΔΑΣ: Η μετακίνηση των Φιλελεύθερων του Τζάστιν Τριντό προς πιο σοσιαλδημοκρατικές θέσεις και οι υποσχέσεις για μεγάλες επενδύσεις τού εξασφάλισαν την εκλογική νίκη, ευνοώντας μονοπώλια στους τομείς των υποδομών, Mεταφορών και Eνέργειας.

ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ
Η κυβέρνηση καλεί ξανά το λαό να σηκώσει τα βάρη των τραπεζικών ομίλων

Σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΚΕ

Σε σχόλιό του για το νομοσχέδιο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σημειώνει:

«Η κυβέρνηση, με απαράδεκτες διαδικασίες fast track, καλεί το λαό να σηκώσει ξανά τα βάρη των τραπεζικών ομίλων, που προέρχονται από τη θεαματική αύξηση των "κόκκινων" επιχειρηματικών δανείων και από τη φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό σε συνθήκες κρίσης. Προχωρά σε νέα κρατική χρηματοδότηση των τραπεζών, χωρίς καμιά δέσμευση για την προστασία των λαϊκών νοικοκυριών, την ώρα που δεσμεύεται να διασφαλίζει πρακτικά την επαναϊδιωτικοποίηση των τραπεζών.

Ο λαός μπορεί και πρέπει να οργανώσει τον αγώνα του, ενάντια στην πολιτική που τον οδηγεί στη χρεοκοπία, για την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου».

ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΚΩΝ ΟΜΙΛΩΝ
Ο λογαριασμός ξανά στο λαό...

...για μια υπόθεση ολότελα ξένη και εχθρική προς τα συμφέροντά του

Από συνάντηση των Αλ. Τσίπρα και Γ. Δραγασάκη με την Ελληνική Ενωση Τραπεζών

Andrea Bonetti

Από συνάντηση των Αλ. Τσίπρα και Γ. Δραγασάκη με την Ελληνική Ενωση Τραπεζών
Με φόντο τους εντεινόμενους ανταγωνισμούς μεταξύ επιχειρηματικών συμφερόντων, κατηγοριών σημερινών μεγαλομετόχων και άλλων επίδοξων «επενδυτών», που εκδηλώνονται γύρω από τον επιμερισμό χασούρας και κερδών, αλλά και για την απόσπαση του ελέγχου των ελληνικών τραπεζικών ομίλων, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ κατέθεσε χτες το νομοσχέδιο για το «Πλαίσιο ανακεφαλαιοποίησης των πιστωτικών ιδρυμάτων».

Την ίδια ώρα, το τοπίο παραμένει εξαιρετικά θολό: Σε εκκρεμότητα παραμένει το ζήτημα της κρατικής συμμετοχής στο πλαίσιο της αύξησης των μετοχικών κεφαλαίων, υπό διευθέτηση βρίσκεται και το ζήτημα της διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων, ενώ οι ασάφειες παραμένουν και σε ό,τι αφορά το ενδεχόμενο «κουρέματος» κατηγορίας ομολογιούχων των ελληνικών τραπεζών. Σε αυτό το φόντο, κάθε άλλο παρά τυχαία δεν είναι η «καθυστέρηση» της συγκυβέρνησης στην κατάθεση του νέου αντιλαϊκού νομοσχεδίου.

Υπόθεση ξένη και εχθρική προς το λαό

Σήμερα αναμένονται οι ανακοινώσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) για το ύψος των νέων κεφαλαίων που θα απαιτηθούν για τη διάσωση και στήριξη των ελληνικών τραπεζών. Στη συνέχεια θα ξεκινήσει η διαδικασία των αυξήσεων στα μετοχικά κεφάλαια, με τη συμμετοχή των σημερινών και άλλων επίδοξων ιδιωτών επενδυτών, με την αποφασιστική συνδρομή και του κρατικού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), το οποίο θα συμπληρώσει τα ποσά που δε θα καλυφθούν από τα ενδιαφερόμενα ιδιωτικά «επενδυτικά» χαρτοφυλάκια.

Σε αυτό το πλαίσιο, τα σπασμένα θα φορτωθούν και πάλι, με ιδιαίτερη ένταση, στις πλάτες του λαού, για μια υπόθεση ολότελα ξένη και εχθρική προς τα συμφέροντά του. Ηδη, το ΤΧΣ, μέσω της συμμετοχής στις προηγούμενες ανακεφαλαιοποιήσεις, μετρά απώλειες δεκάδων δισ. ευρώ, με τα οποία «ξελάσπωσαν» τους ιδιώτες μετόχους. Παράλληλα, το κρατικό χρέος θα συνεχίσει σε ρότα διόγκωσης. Το ΤΧΣ θα συμβάλει στη διάσωση των τραπεζών μέσω της δανειακής σύμβασης που υπέγραψε, σε συνδυασμό με το τρίτο μνημόνιο, η συγκυβέρνηση με την Ευρωζώνη.

Να σημειωθεί ότι η υπόθεση της ανακεφαλαιοποίησης θα κριθεί πρώτα και κύρια από το ύψος του «επενδυτικού ενδιαφέροντος» που θα εκδηλωθεί από την πλευρά των ιδιωτών μετόχων, σημερινών και αυριανών. Σε αυτό το πλαίσιο, οι διοικήσεις των τραπεζών διαγκωνίζονται και μεταξύ τους για τη συμμετοχή μεγάλων ξένων χαρτοφυλακίων, που όλα δείχνουν ότι θα έχουν αποφασιστικό ρόλο στην έκβαση της υπόθεσης.

Με βάση τις επαφές και τις συζητήσεις, που μένει βέβαια να επιβεβαιωθούν στην πράξη, αναμένεται αυξημένη συμμετοχή ιδιωτικών κεφαλαίων, η οποία, σύμφωνα με τις πληροφορίες, θα καλύψει το μεγαλύτερο τμήμα από τις επικείμενες αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου, με τις εκτιμώμενες «κεφαλαιακές ανάγκες» να διαμορφώνονται στο εύρος των 14 δισ. ευρώ. Στο βαθμό που η τέτοια εξέλιξη επιβεβαιωθεί, το ΤΧΣ θα έχει μικρότερη συμμετοχή στα κεφάλαια των τραπεζών. Σε κάθε περίπτωση, βέβαια, ο χαρακτήρας των τραπεζών παραμένει ο ίδιος, ανεξάρτητα από τη συμμετοχή του κράτους στα μετοχικά κεφάλαια και το ύψος της.

Σε αυτό το πλαίσιο, η νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζικών ομίλων:

-- Είναι αναπόσπαστα δεμένη με τον τρόπο διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων.

-- Αποτελεί το αναγκαίο βήμα για την τραπεζική χρηματοδότηση προς τους επιχειρηματικούς ομίλους, συμπληρωματικά με τις διακρατικές ενισχύσεις που περιμένουν μέσω του νέου ΕΣΠΑ και του «επενδυτικού πακέτου Γιούνκερ».

-- Αποτελεί την αναγκαία συνθήκη προκειμένου να διαμορφωθεί το κατάλληλο επιχειρηματικό κλίμα, στη βάση του οποίου θα επανεκκινήσει το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων σε νευραλγικούς και συγκεντρωμένους κλάδους της οικονομίας, όσο και η επιχείρηση προσέλκυσης νέων κερδοφόρων επενδύσεων.

-- Σε κάθε περίπτωση, η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών σχετίζεται με την «επιτυχή» έκβαση της αντιλαϊκής «αξιολόγησης» από την πλευρά των ιμπεριαλιστικών οργανισμών (Κομισιόν - ΕΚΤ - ESM - ΔΝΤ). Αυτό αποτελεί μια ακόμη προϋπόθεση, τόσο για συμμετοχή των ιδιωτών στις επικείμενες αυξήσεις μετοχικών κεφαλαίων, όσο και για την απόδοση των κεφαλαίων από τα δάνεια της Ευρωζώνης προς τις τράπεζες.

-- Επιπλέον, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο μνημόνιο, η συγκυβέρνηση «θα πάρει υπόψη το νέο περιβάλλον και τις υφιστάμενες συνθήκες του τραπεζικού συστήματος και θα έχει στόχο την επιστροφή των τραπεζών στα χέρια των ιδιωτών, μέσω προσέλκυσης διεθνών στρατηγικών επενδυτών και μέσω ενός βιώσιμου μοντέλου χρηματοδότησης σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα». Η συγκεκριμένη διεργασία φαίνεται να ξεκινά με την επικείμενη νέα ανακεφαλαιοποίηση.

Οι βασικές διατάξεις του νομοσχεδίου

Σύμφωνα με τις βασικές διατάξεις του νομοσχεδίου:

-- Οι τιμές αγοράς των νέων μετοχών θα προκύψουν από το άνοιγμα του «βιβλίου προσφορών». Οι τιμές αυτές αναμένεται να διαμορφωθούν σε πολύ χαμηλά επίπεδα, στη βάση της κατρακύλας που έχουν καταγράψει οι χρηματιστηριακές τιμές. Το γεγονός αυτό αποτελεί το ενοποιητικό στοιχείο για όλους τους ιδιώτες επενδυτές, ανεξάρτητα από τις διαφορές που τους χωρίζουν. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο νομοσχέδιο, «η τιμή διάθεσης δύναται να είναι χαμηλότερη της τιμής προηγούμενων καλύψεων (ανακεφαλαιοποιήσεις) από το ΤΧΣ ή της τρέχουσας χρηματιστηριακής τιμής».

Σε αυτό το πλαίσιο, για μια ακόμη φορά, το ΤΧΣ θα υποστεί σημαντική χασούρα. Παράλληλα, οι παλαιότεροι ιδιώτες μέτοχοι ελπίζουν να ανακτήσουν μέρος των απωλειών που προηγήθηκε τα προηγούμενα χρόνια. Και βέβαια, οι νέοι μέτοχοι περιμένουν να αποκτήσουν σημαντικά ποσοστά και μάλιστα σε ιδιαίτερα προνομιακές τιμές σε σχέση με τους παλαιότερους μετόχους. Τα πάντα θα εξαρτηθούν στην πορεία από τις εξελίξεις στο χρηματιστηριακό τζόγο και σε κάθε περίπτωση από την κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής.

-- Δυνατότητα συμμετοχής στις ενισχύσεις από το ελληνικό κράτος έχουν και οι θυγατρικές «αλλοδαπών πιστωτικών ιδρυμάτων που λειτουργούν στην Ελλάδα». Είναι φανερό ότι ανοίγει το πεδίο για κάθε είδους επιχειρηματικές συμπράξεις και μελλοντικές συμφωνίες. Προβλέπεται επίσης και η δυνατότητα ενίσχυσης των συνεταιριστικών τραπεζών, οι οποίες ενδεχομένως στη συνέχεια να αποτελέσουν αντικείμενο επιχειρηματικής διαπάλης, μέσω της διαδικασίας των εξαγορών και συγχωνεύσεων.

-- Το ΤΧΣ «ενεργεί βάσει ολοκληρωμένης στρατηγικής για τον τραπεζικό τομέα και τη διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων». Ο τρόπος της «διαχείρισης» θα συμφωνηθεί στη συνέχεια ανάμεσα στο υπουργείο Οικονομικών, την Τράπεζα της Ελλάδας και το ΤΧΣ.

-- Η υποβολή αιτήματος για κρατική στήριξη συνοδεύεται από την υποβολή σχεδίου αναδιάρθρωσης, το οποίο «περιγράφει, υπό το πρίσμα συντηρητικών εκτιμήσεων, με ποια μέσα το πιστωτικό ίδρυμα θα επανέλθει σε ικανοποιητική κερδοφορία στα επόμενα 4 έως 5 έτη».

-- Επίδικο ζήτημα είναι και αυτό των διοικήσεων των τραπεζικών ομίλων. Το νομοσχέδιο προβλέπει μειωμένα δικαιώματα ψήφου για το ΤΧΣ, με την προϋπόθεση ότι η ιδιωτική συμμετοχή θα είναι «τουλάχιστον ίση με το 50%», επί της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου, εξέλιξη που φαίνεται ιδιαίτερα πιθανή. Ταυτόχρονα, το ΤΧΣ θα έχει λόγο μόνο σε αποφάσεις όπως η «μεταβίβαση στοιχείων ενεργητικού» (δηλαδή η πώληση «προβληματικών» δανείων), συμπεριλαμβανομένης της πώλησης θυγατρικών εταιρειών.

-- Αξιολόγηση διοικήσεων. Με τη βοήθεια «ανεξάρτητου συμβούλου διεθνούς κύρους», το ΤΧΣ θα προχωρήσει στην «αξιολόγηση του πλαισίου εταιρικής διακυβέρνησης των πιστωτικών ιδρυμάτων», που θα περιλαμβάνει και τα μέλη των διοικητικών συμβουλίων. Ειδική πρόβλεψη υπάρχει για την ικανότητα των ΔΣ στη «διαχείριση κινδύνων και της διαχείρισης προβληματικών στοιχείων του ενεργητικού».

-- Με υπουργικές αποφάσεις που θα εκδοθούν στη συνέχεια, θα διευθετηθούν οι «εκκρεμότητες» του νομοσχεδίου, προφανώς με γνώμονα τα παζάρια και τις επιχειρηματικές κόντρες.

Αποκαλυπτήρια...

Σε άτυπο ενημερωτικό σημείωμα του υπουργείου Οικονομικών, χαρακτηριστικά αναφέρεται: «Ο στόχος της κυβέρνησης με την ανακεφαλαιοποίηση είναι διπλός. Και να προσελκύσει ξένες επενδύσεις, με τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, αλλά και το κράτος να έχει σοβαρή συμμετοχή στις τράπεζες, προκειμένου, σε ενδεχόμενη ανάπτυξη, να αυξηθούν και τα κέρδη του. Το ποσοστό, βέβαια, συμμετοχής του Δημοσίου δεν πρέπει να είναι απεριόριστο, καθώς και έλεγχος στις τράπεζες χρειάζεται, αλλά όχι σε ποσοστό που θα αποτρέπει τους ιδιώτες στο να επενδύσουν κεφάλαιο»...

Ουσιαστικά, ομολογείται ότι τόσο η συγκυβέρνηση όσο και οι ιδιώτες μέτοχοι συμπλέουν στη στρατηγική για την καπιταλιστική ανάκαμψη, η οποία σε αυτή τη φάση έχει ως εφαλτήριο την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου, μέσω του οποίου - και της δανειακής σύμβασης που το συνοδεύει - χρηματοδοτείται η διάσωση των τραπεζών με κρατικό χρήμα.

Παράλληλα, η συγκυβέρνηση ισχυρίζεται ότι οι προηγούμενες ανακεφαλαιοποιήσεις απέτυχαν και αυτό γιατί δεν αντιμετώπιζαν καθόλου το ζήτημα των «κόκκινων» δανείων. Σε αυτό το πλαίσιο, επισημαίνουν ότι τις επόμενες μέρες θα υπάρξει «λύση τόσο για το νόμο Κατσέλη και για τα "κόκκινα" δάνεια, προκειμένου αυτή να είναι η τελευταία ανακεφαλαιοποίηση». Είναι βέβαιο ότι η θηλιά των πλειστηριασμών σφίγγει ολοένα και περισσότερο γύρω από την πρώτη κατοικία των λαϊκών νοικοκυριών. Ταυτόχρονα, η διαχείριση των μεγάλων «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων σχετίζεται με το υπό διαμόρφωση πρότυπο της «παραγωγικής ανασυγκρότησης», με τις αναδιαρθρώσεις σε κλάδους της οικονομίας, την απαλλαγή των τραπεζών από τα «βαρίδια» και τη διοχέτευση της χρηματοδότησης προς ισχυρούς και βιώσιμους επιχειρηματικούς ομίλους.

Τέλος, επιβεβαιώνεται η συμμετοχή στην ανακεφαλαιοποίηση της «επενδυτικής τράπεζας» της ΕΕ, EBRD, η οποία λειτουργεί ως «κράχτης» για την προσέλκυση ιδιωτικών κεφαλαίων.

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΑ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΑ
Αναμένοντας τον ιδιωτικό επιχειρηματικό όμιλο

Από την «επαναδιαπραγμάτευση» της σύμβασης για την ιδιωτικοποίηση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ προωθεί την ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης και μάλιστα το «δυνατόν συντομότερο», προσπαθώντας ταυτόχρονα να την αξιοποιήσει ως «κράχτη» για την προσέλκυση και νέων επενδυτών στο ευρύ πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων που προβλέπει το τρίτο μνημόνιο.

Το τελευταίο διάστημα, η συγκυβέρνηση, μέσω του υπουργού Υποδομών, Χρ. Σπίρτζη, που έχει αναλάβει και την προώθηση αλλά και την προπαγανδιστική υπεράσπιση και στήριξη των ιδιωτικοποιήσεων ως βασικό παράγοντα ανάπτυξης, καπιταλιστικής βεβαίως άρα και αντιλαϊκής, συνεπώς και αυτής της συμφωνίας για τα αεροδρόμια, επιχειρεί να πείσει τα λαϊκά στρώματα και ιδιαίτερα τις τοπικές κοινωνίες στην περιφέρεια της χώρας, πως δήθεν διαφωνεί με τη συμφωνία παράδοσης των αεροδρομίων στο γερμανικό μονοπώλιο της «Fraport», ωστόσο λόγοι... «εθνικού συμφέροντος» της το... επιβάλλουν. Οπως υποστηρίζει το τελευταίο διάστημα ο υπουργός Υποδομών σε μια πλειάδα συνεντεύξεων που έχει παραχωρήσει σε αστικά ΜΜΕ, η συγκυβέρνηση διαφωνεί με τη σύμβαση, τη θεωρεί επιζήμια, ακόμη κι ότι θα... «κλάψει» με την υλοποίησή της έχει πει στην πιο πρόσφατη δημόσια παρέμβασή του για το ζήτημα, ωστόσο θα την υλοποιήσει στο ακέραιο. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο, από έναν υπουργό και μια κυβέρνηση που πασχίζουν για την απρόσκοπτη ενίσχυση των επιχειρηματικών ομίλων.


Αυτό που υποστηρίζουν τα διάφορα κυβερνητικά στελέχη, από τον περασμένο Γενάρη κιόλας που η «πρώτη φορά Αριστερά» ανέλαβε για λογαριασμό του μονοπωλιακού κεφαλαίου να εφαρμόσει πολιτική διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης - με την πολύπλευρη ενίσχυση βεβαίως της κερδοφορίας ντόπιων και ξένων επιχειρηματικών ομίλων - είναι ότι οποιαδήποτε αθέτηση συμφωνίας από την πλευρά της θα έστελνε «αρνητικό σήμα» στις «αγορές» και στους «επενδυτές». Γενικότερα, η συγκυβέρνηση υποστηρίζει πως αυτό που προέχει σήμερα είναι η εφαρμογή της συμφωνίας με τους δανειστές και η «αξιολόγηση» (αυτή βεβαίως εμπεριέχει και τις ιδιωτικοποιήσεις), η συμφωνία για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, τη διαχείριση - απομείωση λένε - του δημοσίου χρέους και για την εκπλήρωση αυτών των «υψηλών στόχων» ώστε να έρθει η καπιταλιστική ανάκαμψη. Μόνο που αυτή χρειάζεται και την παράδοση κρατικής περιουσίας στα μονοπώλια. Αλλά όλοι αυτοί οι στόχοι κάθε άλλο παρά τα λαϊκά συμφέροντα εξυπηρετούν...

Παίρνουν «γωνιακά μαγαζιά»

Υπενθυμίζουμε πως ο διαγωνισμός για την παραχώρηση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων κατοχυρώθηκε στη γερμανικών βασικά συμφερόντων κοινοπραξία με ελληνικό όμιλο «Fraport AG - Slentel Ltd Copelouzos», η οποία θα αναλάβει τη διαχείριση των αεροδρομίων Θεσσαλονίκης, Χανίων, Κέρκυρας, Ζακύνθου, Κεφαλονιάς, Ακτίου, Καβάλας, Ρόδου, Κω, Σκιάθου, Μυκόνου, Σαντορίνης, Σάμου και Μυτιλήνης. Για την απόκτηση των παραπάνω αεροδρομίων, η κοινοπραξία προσέφερε 1,2 δισ. ευρώ εφάπαξ τίμημα στο ελληνικό Δημόσιο, την επένδυση 330 εκατ. ευρώ για τα πρώτα τέσσερα χρόνια σε έργα αναβάθμισής τους, την καταβολή ενοικίου ύψους 22,3 εκατ. ευρώ ετησίως για τα επόμενα 40 έτη που διαρκεί η σύμβαση παραχώρησης, καθώς και το 28% των ετήσιων κερδών της εφόσον αυτά υπάρξουν.

Το ελληνικό κράτος σήμερα εισπράττει από τα περιφερειακά αεροδρόμια - 39 στο σύνολο - το ποσό των 435 εκατ. ευρώ ετησίως, με το συντριπτικό μέρος αυτού του ποσού να προέρχεται από τα αεροδρόμια που παραχωρούνται στα ιδιωτικά συμφέροντα, μιας και είναι τα πλέον εμπορικά με τη μεγαλύτερη αεροπορική κίνηση ετησίως. Ενδεικτικά, αναφέρουμε πως μόνο το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης, για τους τρεις καλοκαιρινούς μήνες του 2014, εξυπηρέτησε 1,8 εκατ. επιβάτες από πτήσεις εσωτερικού και εξωτερικού, ενώ το αεροδρόμιο της Σαντορίνης εξυπηρέτησε σχεδόν 630.000 επιβάτες.

Σύμφωνα με πολύ μετριοπαθείς υπολογισμούς, η κοινοπραξία αναμένεται μέσα στα επόμενα 40 χρόνια να εισπράξει πάνω από 16 δισ. ευρώ, εκ των οποίων δεσμεύεται βάσει της σύμβασης παραχώρησης να επενδύσει στις υποδομές των αεροδρομίων περί τα 2,4 δισ. ευρώ. Ενα ακόμη στοιχείο, δευτερεύουσας ίσως σημασίας, το οποίο ωστόσο αξίζει να σημειωθεί, είναι πως κατά τη διαδικασία κατάθεσης προσφορών στα πλαίσια του διεθνούς διαγωνισμού, σύμβουλος του ελληνικού Δημοσίου ήταν η γερμανική αεροπορική εταιρεία «Lufthansa», η οποία συμμετέχει στη μετοχική σύνθεση της «Fraport» με ποσοστό 8,45%. Της εταιρείας, δηλαδή, στην οποία τελικά κατοχυρώθηκε ο διαγωνισμός...

Ως επιπλέον «μπόνους» προς την κοινοπραξία θα πρέπει να θεωρούνται τα έργα εκσυγχρονισμού των περιφερειακών αεροδρομίων, συγχρηματοδοτούμενα από το ΕΣΠΑ, όπως αυτά που εκτελούνται στο αεροδρόμιο Χανίων, συνολικού ύψους 110 εκατομμυρίων ευρώ, αλλά και του αεροδρομίου της Θεσσαλονίκης, συνολικού ύψους 284 εκατ. ευρώ.

Το τελευταίο διάστημα έχουν διαρρεύσει κάποια σενάρια περί απροθυμίας της γερμανικής εταιρείας να προχωρήσει στην ολοκλήρωση της συμφωνίας, με την κοινοπραξία που έχει συστήσει η γαλλική «VINCI Airports» με την εταιρεία του ομίλου Μπόμπολα, «ΑΚΤOR Παραχωρήσεις», να είναι έτοιμη για νέο «μπάσιμο». Μέχρι στιγμής, αυτό το σενάριο δε φαίνεται να επιβεβαιώνεται, ωστόσο μένει να δούμε τις επόμενες βδομάδες ποια θα είναι η κατάληξη στο «σίριαλ». Ετσι κι αλλιώς, όποιος και να 'ναι ο τελικός «νικητής» στην κούρσα, ελάχιστη σημασία έχει για τα λαϊκά συμφέροντα.

Βεβαίως, για τους εργαζόμενους, το λαό, το δίλημμα δεν είναι στην επιλογή ανάμεσα σε αεροδρόμια κρατικό μονοπώλιο ή ιδιωτικό μονοπώλιο, αλλά σε αεροδρόμια κοινωνική ιδιοκτησία, που θα λειτουργούν και θα αναπτύσσονται με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, στα πλαίσια του τομέα μεταφορών κοινωνικής ιδιοκτησίας, σε όφελος των εργατικών, των λαϊκών αναγκών, στα πλαίσια της λαϊκής οικονομίας, που απαιτεί εργατική - λαϊκή εξουσία.

Πολύπλευρες αρνητικές συνέπειες

Η ιδιωτικοποίηση των περιφερειακών αεροδρομίων συνεπάγεται δραματική συρρίκνωση των θέσεων εργασίας, αλλά και πανάκριβες υπηρεσίες για το επιβατικό κοινό, για τα λαϊκά στρώματα και πιθανά επισφαλείς.

Σ' αυτές τις συνέπειες πρέπει να συνυπολογισθούν κι εκείνες που θα ανακύψουν από την πλήρη εφαρμογή των Κανονισμών και Οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την ιδιωτικοποίηση της αεροναυτιλίας και την ενσωμάτωση του εθνικού εναέριου χώρου στο λεγόμενο «Ενιαίο Ευρωπαϊκό Ουρανό», αφού θα ανοίξει ο δρόμος στους παρόχους - ιδιώτες υπηρεσιών αεροναυτιλίας να εκμεταλλεύονται τους δημόσιους πόρους, δημιουργώντας σοβαρούς κινδύνους και για τα εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα, με δεδομένο ότι ο έλεγχος του ελληνικού εναέριου χώρου παραδίδεται σε επιχειρηματικούς ομίλους και βεβαίως στην ΕΕ.

Ας μην ξεχνάμε ότι τα αεροδρόμια γενικά και ιδιαίτερα τα ακριτικά αεροδρόμια, κάποια εκ των οποίων βρίσκονται μεταξύ αυτών που ιδιωτικοποιούνται, υπηρετούν και την άμυνα της χώρας όταν χρειαστεί, άρα προβλέπεται να εξυπηρετούν και αεροσκάφη της Πολεμικής Αεροπορίας. Σύμφωνα, βέβαια, με όσα υποστηρίζει η κυβέρνηση, η κρίσιμη αυτή χρήση των περιφερειακών αεροδρομίων έχει «εξασφαλιστεί» από τη σύμβαση παραχώρησης, ωστόσο καθόλου υπερβολικός δεν είναι όποιος αμφιβάλλει έναντι αυτών των διαβεβαιώσεων, αφού η χρήση τους εξαρτάται από τις διαθέσεις και τις συμμαχίες των μονοπωλίων ιδιοκτητών τους...

Φαίνεται, λοιπόν, ότι μπροστά στη δυνατότητα κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων όλα τα παραπάνω ελάχιστη σημασία έχουν, αφού έτσι κι αλλιώς η πώληση των αεροδρομίων, όπως γενικότερα η ιδιωτικοποίηση των κρατικής ιδιοκτησίας τομέων της οικονομίας, αποτελεί στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου, της ΕΕ, της εξουσίας τους στην Ελλάδα και των αστικών κυβερνήσεων κάθε απόχρωσης, που στοχεύει στη διασφάλιση και μεγιστοποίηση της κερδοφορίας. Δεν είναι τυχαίο ότι το μονοπώλιο των εγχώριων αερομεταφορών της «Aegean», που αντικατέστησε το κρατικό μονοπώλιο της «Ολυμπιακής», ζητά μετ' επιτάσεως την ολοκλήρωση της συμφωνίας παραχώρησης των αεροδρομίων συστηματικά τους τελευταίους μήνες, κάτι που επανέλαβε και την περασμένη Πέμπτη ο αντιπρόεδρος της εταιρείας, Ευ. Βασιλάκης, ενώπιον της υπουργού Τουρισμού, Ελ. Κουντουρά, με την υπουργό να διαβεβαιώνει πως η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για την... ευτυχή κατάληξη της συμφωνίας...


Φ.Κ.

3ο ΦΟΡΟΥΜ ΙΝΔΙΑΣ - ΑΦΡΙΚΗΣ
«Εφοδος» των ινδικών μονοπωλίων στον πλούτο της «μαύρης ηπείρου»

Αποψη από το Φόρουμ στο Νέο Δελχί
Αποψη από το Φόρουμ στο Νέο Δελχί
Το 3ο Φόρουμ Ινδίας - Αφρικής πραγματοποιήθηκε στις 26-29 Οκτώβρη στο Νέο Δελχί, που, όπως χαρακτηρίστηκε τόσο από την ινδική κυβέρνηση όσο και από πολλά τοπικά και διεθνή ΜΜΕ, αποτέλεσε το μεγαλύτερο διπλωματικό γεγονός στη σύγχρονη ιστορία της Ινδίας, από την περίοδο που απέκτησε την ανεξαρτησία της από τη Βρετανία. Είχαν προηγηθεί παρόμοιες συναντήσεις το 2008 και πάλι στο Ν. Δελχί και το 2011 στην Αντις Αμπέμπα, αλλά η συμμετοχή ήταν μόνο αντιπροσωπευτική, από τα 54 συνολικά κράτη της Αφρικής. Στο φετινό, όμως, Φόρουμ εκπροσωπήθηκαν 52 αφρικανικά κράτη και παρέστησαν 41 ηγέτες κυβερνήσεων ή κρατών.

Και μόνο το γεγονός αυτό αποδεικνύει το τεράστιο ενδιαφέρον που υπάρχει για τη διμερή συνεργασία (χρηματοπιστωτική, εμπορική, επενδυτική) των δύο περιοχών, συνεργασία που έχει ξεκινήσει εδώ και μερικές δεκαετίες και παρά την αύξηση που έχει συμβεί, θεωρείται από αξιωματούχος και των δύο πλευρών ως αρκετά χαμηλή. Αν δεν πάρει κανείς υπόψιν την παρουσία και τη δράση των μονοπωλιακών ομίλων της Κίνας, επίσης εδώ και δεκαετίες, η διαφορά είναι εμφανέστατη.

Σφοδρός ανταγωνισμός

Οχι τυχαία, λοιπόν, ο πρωθυπουργός της Ινδίας, Ναρέντρα Μόντι, απευθυνόμενος στο Φόρουμ όπου συμμετείχαν πάνω από 1.000 αντιπρόσωποι, έθεσε στόχο ως το 2020 το διμερές εμπόριο από 71,5 δισεκατομμύρια δολάρια που είναι σήμερα (ήταν όμως μόλις 1 δισ. το 1995) να φτάσει και να ξεπεράσει τα 222 δισεκατομμύρια δολάρια που ήταν το διμερές εμπόριο με την Κίνα το 2014.

Ο Μόντι, που με το κόμμα του (ινδουιστικό συντηρητικό) «Μπαρατίγια Τζανάτα», αναδείχτηκε στην εξουσία την άνοιξη του 2014, έχοντας μακρά θητεία στην επαρχία Γκουτζαράτ, νικώντας το Κογκρέσο μετά από περίπου 30 χρόνια κυριαρχίας, προβάλλει ως ο προωθητής του αστικού εκσυγχρονισμού στην Ινδία των 1,2 δισεκατομμυρίων κατοίκων και εκπροσωπεί τις σημερινές φιλοδοξίες του κυρίαρχου τμήματος της αστικής τάξης, για να αναβαθμίσει τη θέση της στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα. Πέρα από τις υποσχέσεις που έδωσε - χειραγωγώντας πλατιά λαϊκά στρώματα - για την αντιμετώπιση των τεράστιων ελλείψεων σε υποδομές, στις μεταφορές, την Παιδεία, την Υγεία, κυρίως προβάλλει την Ινδία ως χώρα φιλική στις επενδύσεις, με τη γνωστή καμπάνια «Make in India» (Δημιουργώντας στην Ινδία) και προωθεί τη διευκόλυνση στο άνοιγμα ινδικών μονοπωλίων στον κόσμο. Είναι, δηλαδή, η επιλογή του ινδικού κεφαλαίου γι' αυτή την περίοδο.

Αυτό επιχείρησε να περάσει και με την παρουσία του στο Φόρουμ με τους ηγέτες της «μαύρης ηπείρου». Ιδιαίτερα, δε, σε αυτή την περιοχή του πλανήτη, το ινδικό κεφάλαιο προσπαθεί να διευρύνει το άνοιγμά του, ανταγωνιζόμενο τα κινέζικα μονοπώλια στην εκμετάλλευση τόσο του πλούτου στην περιοχή όσο και στην εκμετάλλευση του τεράστιου εργατικού δυναμικού της. Φαίνεται, δε, να αξιοποιεί το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια εκφράζονται αντιρρήσεις για τις σινικές επενδύσεις κυρίως σε έργα υποδομών, που συνοδεύονται από τη μεταφορά 1 εκατομμυρίου εργαζόμενων στην Αφρική τους οποίους φέρνουν μαζί τους τα κινεζικά μονοπώλια, όπως και με παράπονα για την τήρηση των περιβαλλοντολογικών κανόνων. Είναι ενδεικτικό ότι από το 2000 ως το 2012, η Κίνα ανέλαβε αναπτυξιακά έργα ύψους 84 δισ. δολαρίων στην Αφρική, ενώ ο Κινέζος πρωθυπουργός, Λι Κετσιάνγκ, υποσχέθηκε πέρσι πιστώσεις άλλων 12 δισ. δολαρίων, με το μεγαλύτερο μέρος τους να κατευθύνεται στα έργα υποδομής, οδικούς άξονες, λιμάνια, αεροδρόμια.

Για να έχουμε μια ιδέα του σφοδρού ανταγωνισμού, η Ινδία είναι στην πέμπτη θέση στις άμεσες ξένες επενδύσεις μετά τις ΗΠΑ, την ΕΕ ως σύνολο, τη Μαλαισία και την Κίνα. Ειδικά η δράση των μαλαισιανών μονοπωλίων που δραστηριοποιούνται στην Υποσαχάρεια Αφρική, δεν έχει γίνει ιδιαίτερα γνωστή σε διεθνές επίπεδο, αν και είναι εντυπωσιακή, τουλάχιστον ως το 2013 που υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία. Τεράστιες επενδύσεις γίνονται στη Νότια Αφρική και το Μαυρίκιο.

Η Ινδία, από το πρώτο Φόρουμ το 2008 ως σήμερα, έχει δώσει δάνεια 10 δισ. δολαρίων σε χώρες της Αφρικής και προχώρησε στη διαγραφή των χρεών των Μοζαμβίκης, Γκάνας, Τανζανίας, Ουγκάντας και Ζάμπιας. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ινδία έχει ξεκινήσει μια σειρά σχεδίων ανάπτυξης ικανοτήτων, όπως το Παναφρικανικό E-Δίκτυο, το πρόγραμμα «Focus Αφρική» και την πρωτοβουλία της «Ομάδας 9». Στο πλαίσιο του προγράμματος της Ινδικής Τεχνικής και Οικονομικής Συνεργασίας (ITEC), πάνω από 100 νέοι από την Υποσαχάρεια Αφρική εκπαιδεύονται σε ετήσια βάση στην Ινδία. Επιπλέον, η ινδική κυβέρνηση δίνει 22.000 υποτροφίες κάθε χρόνο σε σπουδαστές της Αφρικής. Η Ινδία έχει επίσης διάφορα προγράμματα υγείας και εκπαίδευσης στην Αφρική και ιδιαίτερα αναπτύσσει τη φαρμακοβιομηχανία των φτηνών φάρμακων γενόσημων, που αξιοποιούνται για την καταπολέμηση ασθενειών όπως η ελονοσία και το HIV/AIDS στην ήπειρο.

Βασικοί τομείς δράσης των ινδικών μονοπωλίων

Τα ινδικά μονοπώλια, με βάση πρόσφατα στοιχεία, δραστηριοποιούνται κατά 29% στην εξόρυξη, 15,8% στις κατασκευές, 13,9 στο χρηματοπιστωτικό τομέα, 9% στο εμπόριο, 3,2% στην έρευνα και την τεχνολογία και 3,1 στην αγροτική παραγωγή. Μεγάλη, βεβαίως, είναι η «δίψα» της ραγδαία αναπτυσσόμενης ινδικής καπιταλιστικής οικονομίας σε Ενέργεια, αφού η χώρα με το 17% του παγκόσμιου πληθυσμού διαθέτει μόλις το 0,3% των ενεργειακών πόρων. Η Νιγηρία είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εξαγωγέας πετρελαίου στην Ινδία, μετά τη Σαουδική Αραβία. Σχεδόν το 45% του εμπορίου της Ινδίας με την Αφρική είναι με δύο μόνο χώρες, τη Νιγηρία και τη Νότια Αφρική.

Ετσι οι βασικές εισαγωγές της Ινδίας από την Αφρική αφορούν στο αργό πετρέλαιο, τον άνθρακα, πολύτιμους λίθους, χρυσό αλλά και χημικά προϊόντα. Κυρίες πηγές εξόρυξης υδρογονανθράκων και μετάλλων είναι η Νιγηρία, η Γκάνα, η Ακτή Ελεφαντοστού. Επιδίωξη, όπως δηλώνεται από την ινδική ηγεσία, είναι να αναπτυχθούν πιο στενές επαφές με τις χώρες τις οποίες υπάρχουν πιο πολλά κοινά σημεία, όπως το παρελθόν των αποικιών της Μεγάλης Βρετανίας, που σήμερα, μέσω της πιο χαλαρής σύνδεσης της Βρετανικής Κοινοπολιτείας, δίνει δυνατότητες για τη δράση των μονοπωλιακών ομίλων.

Ενδεικτικά μόνο μπορούμε να αναφέρουμε ότι πρωταγωνιστικό ρόλο έχουν μεγάλοι πολυκλαδικοί ινδικοί όμιλοι, όπως ο «Tata», η «Arcelor Mittal Steel», η φαρμακοβιομηχανία «Ranbaxy Laboratories». Επίσης, οι τηλεπικοινωνίες, ο τουρισμός, η τεχνολογία, η εκπαίδευση, η αγορά γης και προς αξιοποίηση για καλλιέργειες είναι σημαντικοί τομείς δράσης.

«Ινδία - Αφρική κοινοί στόχοι» αλλά για τους καπιταλιστές

Η προσπάθεια της ινδικής αστικής τάξης, επίσης, «επενδύεται» και με κοινές ανησυχίες με τις αστικές τάξεις των χωρών της Αφρικής για τη λεγόμενη «ασφάλεια» της ηπείρου και την «αντιμετώπιση της τρομοκρατίας». Η Ινδία δηλώνει διαθέσιμη για κοινές αποστολές στο «μέτωπο» αυτό, που όπως έχει αποδειχθεί πολλάκις και σε πολλές περιοχές του πλανήτη, είναι ένα πολύ βολικό πρόσχημα για να προωθούνται τα συμφέροντα των μονοπωλίων, να εξελίσσονται ανακατατάξεις και αλλαγές στο διεθνή συσχετισμό.

Οχι τυχαία, επίσης, η Ινδία, όπως και πολλές άλλες ανερχόμενες καπιταλιστικές δυνάμεις, διεκδικούν αλλαγές στη λειτουργία των οργάνων του ΟΗΕ, μόνιμη θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας ή αυτό που ονομάζεται δικαιότερη «παγκόσμια διακυβέρνηση», που στην πραγματικότητα, στην εποχή του ιμπεριαλισμού, την εποχή της όξυνσης του ανταγωνισμού ανάμεσα στα μονοπώλια και τα καπιταλιστικά κράτη, απλά δεν μπορεί να υπάρξει, αλλά αντίθετα ισχύει ο νόμος του ισχυρού, σε οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο. Ενώ όταν οι αντιπαραθέσεις θα οξύνονται, όταν οι κρίσεις σύμφυτες του συστήματος δε θα βρίσκουν διέξοδο, θα είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας νέας μοιρασιάς με επεμβάσεις και πολέμους, όπως βλέπουμε να συμβαίνει. Η Ινδία, επίσης, μαζί με τη Νότια Αφρική και άλλες χώρες «ακονίζουν τα μαχαίρια τους» για την αντιπαράθεση που πρόκειται να συμβεί στη λεγόμενη Παγκόσμια Διάσκεψη για την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών, που θα γίνει το Δεκέμβρη στο Παρίσι. Ο Ινδός πρωθυπουργός, μάλιστα, προειδοποίησε ότι η Ινδία δεν έχει κάνει κάτι λιγότερο από ό,τι άλλες χώρες - και μάλιστα ισχυρές - για να συμβάλει στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Και άλλοι αξιωματούχοι της Ινδίας, αλλά και αφρικανικών κρατών, κριτικάρουν έντονα το γεγονός ότι οι αποφάσεις του Παρισιού σχεδιάζονται να είναι υπέρ των ισχυρών κρατών και θα δυσκολεύουν, στο όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος, την καπιταλιστική ανάπτυξη στις αναπτυσσόμενες χώρες. Τα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι πολλά και αντικρουόμενα και γι' αυτό είναι κρίσιμο και οι λαοί να μην εγκλωβίζονται κάτω από ξένες σημαίες δήθεν ανάπτυξης και ευημερίας, αλλά να διεκδικήσουν όλο τον πλούτο που μόνο αυτοί παράγουν.


Δ.Κ

ΚΑΝΑΔΑΣ
Κυβέρνηση Φιλελεύθερων με σοσιαλδημοκρατικό «άρωμα»

Και υποσχέσεις για δημόσιες επενδύσεις - δισεκατομμυρίων δολαρίων σε δημόσια έργα υποδομών, «πράσινη» ανάπτυξη, Συγκοινωνίες, Μεταφορές, Ενέργεια, με ελλειμματικούς προϋπολογισμούς έως το 2019...

Η μετακίνηση των Φιλελεύθερων του 43χρονου νέου πρωθυπουργού του Καναδά, Τζάστιν Τριντό, προς τη σοσιαλδημοκρατία, με υποσχέσεις για εφαρμογή πολιτικής με μεγάλη δόση κεϊνσιανής διαχείρισης και αιχμές την «ενεργό ζήτηση» και μεγάλες επενδύσεις πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων σε δημόσια έργα υποδομών, ανάπτυξης, και δομών Κοινωνικής Πρόνοιας για πολίτες κάθε ηλικίας, του εξασφάλισαν, στις 19 Οκτώβρη, άνετη εκλογική νίκη και πλειοψηφία στο νέο κοινοβούλιο καθώς κατέκτησε 184 από τις 338 έδρες της Βουλής και τη στήριξη μονοπωλίων που δραστηριοποιούνται κυρίως στους τομείς των Κατασκευών, των Μεταφορών, των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και «Πράσινων» τεχνολογιών που περιορίζουν, υποτίθεται, δραστικά τις επιπτώσεις από τις κλιματικές αλλαγές.

Το ίδιο «χαρτί» του άλλου μείγματος διαχείρισης, επιχειρείται να παιχτεί και από τον «αριστερό» Βρετανό Εργατικό Τζέρεμι Κόρμπιν, αλλά και με άλλους «αστέρες» που υπόσχονται φιλολαϊκές λύσεις με δεδομένη την εξουσία των μονοπωλίων.

Ομως, η θριαμβευτική εκλογική νίκη του Τζάστιν Τριντό, μολονότι ήταν γιος του ιδιαίτερα προβεβλημένου πρωθυπουργού Πιέρ Ελιότ Τριντό κατά τις δεκαετίες '60, '70, '80, δεν ήταν εκ των προτέρων αναμενόμενη, καθώς φάνταζε ανέλπιστη πριν από έξι μήνες. Επιπλέον, δεν ήρθε περιμένοντας την τακτική του «ώριμου φρούτου» όσον αφορά στη μεγάλη φθορά που είχε υποστεί ο (επί περίπου μία δεκαετία) συντηρητικός πρωθυπουργός του Καναδά, Στέφερν Χάρπερ. Ηρθε ως αποτέλεσμα μιας καλολαδωμένης «μηχανής» και ενός δικτύου πρώην υπουργών, στελεχών μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, έμπειρων κομματικών στελεχών και επαγγελματιών στο χώρο των δημοσίων σχέσεων, των Μέσων Ενημέρωσης και της πολιτικής και βετεράνων προεκλογικών εκστρατειών του Αμερικανού Προέδρου Μπαράκ Ομπάμα. Η (επαγγελματικών προδιαγραφών) καλολαδωμένη μηχανή των Φιλελεύθερων του Τζάστιν Τριντό, σύμφωνα με πληροφορίες της καναδέζικης εφημερίδας «The Global and Mail», συγκροτούνταν από στρατιές δεκάδων χιλιάδων εθελοντών που «όργωσαν» τη χώρα και χτύπησαν, μέσα στις τελευταίες 12 βδομάδες της προεκλογικής εκστρατείας, τις πόρτες 15.000.000 Καναδών όχι μόνον σε αστικά κέντρα, αλλά και στις πιο αραιοκατοικημένες περιοχές της χώρας. Την ίδια ώρα, επιτελεία επαγγελματιών επιμελούνταν βιντεοσκοπημένα μηνύματα του Τζάστιν Τριντό με αποδέκτες την τηλεόραση και τα δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, λανσάροντας τον (από το 2013) ηγέτη των Φιλελεύθερων σαν νεανικό, δυναμικό, πολλά υποσχόμενο ηγέτη που μιλούσε τη γλώσσα των νεότερων γενιών και της μεσαίας τάξης, προβάλλοντας το αθλητικό στιλ, το προφίλ του οικογενειάρχη, αλλά και του φεμινιστή, που δε δίστασε να αποπέμψει από την κοινοβουλευτική ομάδα δύο βουλευτές του κόμματός του, επειδή δεν δέχονταν το δικαίωμα των γυναικών στην έκτρωση.

Ωστόσο, σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες, η «προθέρμανση» του 43χρονου (δασκάλου στο επάγγελμα) Τζάστιν Τριντό με στόχο την εξουσία δεν άρχισε πριν περίπου δύο χρόνια, όταν ανέλαβε το «τιμόνι» των Φιλελεύθερων μετά τις άσχημες επιδόσεις του κόμματος στις προηγούμενες εκλογές, αλλά από το 2000, όταν δημιούργησε αίσθηση η ομιλία του στην κηδεία του πατέρα του, παρουσία αξιωματούχων διεθνούς κύρους, μεταξύ των οποίων ο Κουβανός πρώην ηγέτης Φιντέλ Κάστρο και ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζίμι Κάρτερ. Από τότε, κύκλοι της αστικής τάξης είχαν αρχίσει να κτίζουν το προφίλ του σημερινού πρωθυπουργού του Καναδά, θυμίζοντας στα ΜΜΕ την «προφητεία» του πρώην Προέδρου των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Νίξον που το 1974, όταν ο Τζάστιν Τριντό, ήταν τεσσάρων μηνών είχε προβλέψει πως μία μέρα θα ακολουθούσε τα χνάρια του πατέρα του και θα γινόταν πρωθυπουργός...

Αξίζει, επίσης, να σημειωθεί ότι ενώ διέρρευσαν κάποια από τα ονόματα του πολυάριθμου προεκλογικού επιτελείου του Τριντό, (π.χ. πρώην υπουργός Οικονομικών Ραλφ Γκουντέιλ, ο πρώην οικονομολόγος της τράπεζας Ρόγιαλ Μπανκ Τζον Μακάλουμ, ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας «ανθρώπινου δυναμικού» Morneau Shepell) δεν δημοσιοποιήθηκαν αρκετά στοιχεία σε σχέση με τις δαπάνες της υπερδραστήριας προεκλογικής του εκστρατείας, αλλά ούτε και ονόματα πιθανών χορηγών - χρηματοδοτών του κόμματός του, οι οποίοι προφανώς ευελπιστούν σε προνομιακή μεταχείριση όταν θα αρχίσει η προκήρυξη των δημόσιων έργων - μαμούθ που έχει υποσχεθεί ο Τριντό φαινομενικά στον καναδικό λαό, αλλά ουσιαστικά στα συναφή μονοπώλια...

Ολα για τα μονοπώλια...

Ο Τριντό δεν «δανείστηκε» μόνον ...βετεράνους κομματάρχες του Προέδρου Ομπάμα, αλλά και ένα από τα βασικά συνθήματα που χρησιμοποίησε πολύ στην προεκλογική εκστρατεία: «Πραγματική Αλλαγή» και «Ελπίδα και Δουλειά». Οι λέξεις δεν ήταν τυχαίες, καθώς σκόπευσαν στην καρδιά της εργατικής τάξης και στις προσδοκίες της μεσαίας για βελτίωση της ζωής και αποτροπή της φοροκαταιγίδας και της λιτότητας που τους «σέρβιρε» επί δεκαετία ο απερχόμενος πρωθυπουργός Στ. Χάρπερ και που βλέπουν στο εξωτερικό να σαρώνει από το 2008 καπιταλιστικές δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ και οι χώρες της ΕΕ.

Επαιξε έτσι το χαρτί των υποσχέσεων για νέες, δημόσιες επενδύσεις - μαμούθ σε υποδομές για το «λαό» (δηλαδή για τα μονοπώλια που θα επωφεληθούν από τα χρυσά συμβόλαια και το ζεστό κρατικό χρήμα...) και κέρδισε, προπαγανδίζοντας ότι «πρώτα είναι οι άνθρωποι και μετά τα λογιστικά βιβλία»...

Το «κόλπο» έπιασε και κατάφερε (όπως έδειξε η μετέπειτα ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων) να κερδίσει την υποστήριξη νέων ψηφοφόρων, αλλά και να πάρει ψήφους από το εκλογικό σώμα σχεδόν όλου του πολιτικού φάσματος (από τους συντηρητικούς του Χάρπερ, το κεντροαριστερό κόμμα «Νέας Δημοκρατίας» έως τους Πράσινους).

Τι έταξε ο Τριντό; Εν ολίγοις κέρδισε τις εκλογές, υποσχόμενος αύξηση της φορολογίας στο 1% των πιο πλούσιων Καναδών που έχουν ετήσιο εισόδημα άνω των 200.000 δολαρίων, μικρή μείωση της φορολογίας (με φόρο εισοδήματος από 22% στο 20,5%) στα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα και σημαντική αύξηση των δημοσίων επενδύσεων σχεδόν παντού, αφού υποσχέθηκε μεταξύ άλλων πάνω από 60 δισεκατομμύρια δολάρια δημοσίων επενδύσεων με 10ετές πλάνο για να φτιάξει καινούριες γέφυρες, οδικούς και συγκοινωνιακούς κόμβους, να αυξήσει τα δρομολόγια θαλάσσιων και αεροπορικών συγκοινωνιών, να κατασκευάσει νέους σταθμούς και δρόμους μεταφοράς εμπορευμάτων, λιμάνια, να ιδρύσει μία «Καναδική Τράπεζα Υποδομών», που θα χρηματοδοτεί δημοτικά και επαρχιακά έργα με χαμηλότοκα δάνεια σε προνομιακούς όρους, και ξεχωριστό πακέτο επενδύσεων 20 δισ. δολαρίων σε 10 χρόνια για «πράσινες υποδομές», που θα προστατεύουν το περιβάλλον και θα ενισχύουν αντιπλημμυρικά έργα θωράκισης των τοπικών κοινωνιών και θα εξοικονομούν υδάτινους πόρους. Επιπλέον, δεν έλειψαν οι υποσχέσεις αφενός στους συνδικαλιστές, τάζοντας επαναφορά φιλεργατικών νόμων που καταργήθηκαν επί Χάρπερ, και αφετέρου στους αγρότες όπου και εκεί έταξε επενδύσεις ύψους 160.000.000 δολαρίων μέσα στην επόμενη τετραετία, με στόχο την ενίσχυση των μηχανισμών πιστοποίησης ασφάλειας των τροφίμων και της προώθησής τους στις αγορές.

Κοντολογίς, το προεκλογικό πρόγραμμα του Τριντό ήταν η χαρά του εργολάβου κατασκευών και των μονοπωλίων που δραστηριοποιούνται κυρίως στους τομείς μεταφοράς εμπορευμάτων και συγκοινωνιών. Δεν ήταν, όμως, τα μόνα μονοπώλια που «πόνταραν» στον Τριντό. Ικανοποίηση εξέφρασαν με πολλές από τις θέσεις του και τα μονοπώλια των βαριών βιομηχανιών της αεροναυπηγικής, των αυτοκινήτων και του πετρελαίου καθώς οι Φιλελεύθεροι υποστηρίζουν το Σύμφωνο Συνεργασίας χωρών του Ειρηνικού (Trans-Pacific Parternship, ΤΡΡ) που υπογράφηκε στις 5 Οκτώβρη με στόχο μία αγορά με τζίρο 28 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, που θα ισοδυναμεί περίπου με το ένα τρίτο του παγκόσμιου εμπορίου. Ο Τριντό υποστηρίζει ενθέρμως και την κατασκευή του τεράστιου καναδο-αμερικανικού πετρελαιοαγωγού KEYSTONE XL που έχει φρενάρει, προς το παρόν, η κυβέρνηση του Προέδρου Ομπάμα.

«Διορθωτικές κινήσεις»

Κατά τα άλλα, σε μια προσπάθεια να ρίξει στάχτη στα μάτια της εργατικής τάξης και δη των νέων, ο Τριντό έταξε «διορθωτικές» κινήσεις στο ζήτημα των φοιτητικών δανείων δίχως βεβαίως να ακουμπά π.χ. το καυτό θέμα της κατάργησης των διδάκτρων (για τα οποία ο καναδέζικος λαός πληρώνει κάθε χρόνο 8,1 δισ. δολάρια!) και της δωρεάν Παιδείας, προτιμώντας να πριμοδοτήσει τις τράπεζες και να λανσάρει νέα πακέτα υποτροφιών και ελάφρυνσης των όρων αποπληρωμής σπουδαστικών δανείων. Υποσχέθηκε έτσι π.χ. την καθυστέρηση της αποπληρωμής των φοιτητικών δανείων, μέχρις ότου ο νεοπροσληφθείς πτυχιούχος αποκτήσει ετήσιο εισόδημα άνω των 20.000 δολαρίων.

Στην ουσία, όμως, ο Τριντό δεν ασχολήθηκε ούτε με την πραγματική βελτίωση της ζωής της εργατικής τάξης, αποφεύγοντας ακόμη και τις προεκλογικές υποσχέσεις να μιλήσει για αύξηση των πραγματικών μισθών που είναι καθηλωμένοι επί χρόνια (παρά τη σημαντική αύξηση της παραγωγικότητας από τους εργαζόμενους). Οπου τάζουν «ανάπτυξη» ο Τριντό και το επιτελείο του το κάνουν γιατί βάζουν σε προτεραιότητα τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Για παράδειγμα, η αδρή προεκλογική υπόσχεση για «προσιτή κοινωνική στέγη» σε ηλικιωμένους και νέα ζευγάρια αποβλέπει στις νέες μπίζνες των μονοπωλίων του κατασκευαστικού κλάδου ...`Η η υπόσχεση για επαναφορά συνδικαλιστικής, τάχα φιλεργατικής, νομοθεσίας αφορά περισσότερο στα συμφέροντα εργοδοτικών συνδικάτων που έχουν επιρροή στα κόμματα εξουσίας και στα συμφέροντα της αστικής τάξης και όχι στη δραστηριοποίηση των εργατών για σταμάτημα της εκμετάλλευσής τους από τους κεφαλαιοκράτες.

Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, οι Φιλελεύθεροι ακολούθησαν παρόμοια τακτική μεγαλόστομων υποσχέσεων, επιχειρώντας να διαφοροποιηθούν από την προηγούμενη κυβέρνηση, τάζοντας π.χ. άμεση αποχώρηση της καναδικής πολεμικής αεροπορίας από τις αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ σε Συρία και Ιράκ, ανάσχεση των διεργασιών για την αγορά 65 μαχητικών τύπου F35 που προωθούσε η προηγούμενη κυβέρνηση προς όφελος του πολεμικού μονοπωλίου της αμερικανικής «Λόκχιντ - Μάρτιν», διπλασιασμό του αριθμού φιλοξενίας προσφύγων από τη Συρία, ώστε να φθάσουν του χρόνου τις 25.000 αντί των 10.000 ατόμων. Σε κάθε περίπτωση, το «αστέρι» του νεοεκλεγέντος Καναδού πρωθυπουργού αναμένεται να «λάμψει» σε επικείμενες διεθνείς συναντήσεις του τρέχοντος διμήνου, όπως η Σύνοδος Κορυφής του «G20», το Νοέμβρη στην Τουρκία, η Σύνοδος Κορυφής του APEC, στις Φιλιππίνες, η διάσκεψη των χωρών - μελών της Βρετανικής Κοινοπολιτείας, στη Μάλτα, το Δεκέμβρη και η Διάσκεψη του ΟΗΕ για τις Κλιματικές Αλλαγές το Δεκέμβρη, στο Παρίσι.

Απέναντι σε όλα αυτά, ο καναδικός λαός θα πρέπει να μην ξεγελιέται ότι οι υποσχέσεις για «ανάπτυξη» έχουν επίκεντρο τις δικές του ανάγκες. Αντίθετα, θα πρέπει να οργανώσει και να κλιμακώσει την πάλη του απέναντι στα συμφέροντα της αστικής τάξης και του μεγάλου κεφαλαίου και στους εκπροσώπους τους, που εναλλάσσονται με διάφορα σχήματα και συνδυασμούς τακτικών και πολιτικών, στην εξουσία.


Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ