Τετάρτη 31 Οχτώβρη 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ας συμμαζευτεί...

Γρηγοριάδης Κώστας

Καλά θα κάνει ο υπουργός Υγείας να μετράει τα λόγια του. Ακόμη και η πλήρης διαστροφή της αλήθειας έχει τα όριά της. Αναφερόμαστε σ' αυτά που είπε χτες και, ιδιαίτερα, στον ισχυρισμό του, πως οι αντιδράσεις για τα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία στα νοσοκομεία προέρχονται από τους βολεμένους.

Ο ίδιος μπορεί να είναι βολεμένος, αλλά τα 4,5 και πλέον εκατομμύρια των ασφαλισμένων του ΙΚΑ δεν είναι. Οσο για την ποιότητα και τις συνθήκες περίθαλψης και ασφάλισης που... απολαμβάνουν καλύτερα να μη μιλήσουμε. Το ίδιο συμβαίνει με τους αγρότες και τον ΟΓΑ, τους επαγγελματοβιοτέχνες και το ΤΕΒΕ και πάει λέγοντας. Ουσιαστικά, δηλαδή, το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τη μεγάλη, τουλάχιστον, πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Για να μη μιλήσουμε, για την κατάσταση στο χώρο της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας ή των δημόσιων νοσοκομείων. Οι τεράστιες όμως ευθύνες για όλ' αυτά βαραίνουν τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και τις πολιτικές τους, δυο δεκαετίες τώρα. Ας συμμαζευτεί, λοιπόν, ο κ. Παπαδόπουλος.

ΥΓ: Οσο για την ουσία του μέτρου των απογευματινών ιατρείων στα νοσοκομεία είναι ολοφάνερο, πως αποτελεί ένα σοβαρό βήμα ιδιωτικοποίησης των τελευταίων -άλλωστε η μεταρρύθμιση δεν τέλειωσε ακόμη...- που θα έχει πολύμορφες συνέπειες και παρενέργειες, και, βέβαια, μόνο τους εργαζόμενους και το λαό δεν ωφελεί.

Θαυμαστές του «Μεγάλου Αδελφού»

Αναφαίρετο δικαίωμα, ασφαλώς, του Ηλ. Κανέλλη να καθηλώνεται μπροστά στη μικρή οθόνη, παρακολουθώντας τον «Μεγάλο Αδελφό». Δεν είναι δυνατό να μην του αναγνωριστεί το δικαίωμα στην κλειδαρότρυπα, στην ηδονοβλεψία και, γενικότερα, στη χρήση και κατάποση τηλεοπτικών σκουπιδιών. Αυτό που δεν καταλαβαίνουμε, είναι γιατί «το κάνει θέμα». Γιατί περιφέρει επιδεικτικά αυτή τη ...συνήθειά του και αισθάνεται την ανάγκη να γράψει (στο «Βήμα») άρθρο υπό τον τίτλο «γιατί βλέπω τον Μεγάλο Αδελφό». Φαίνεται, όμως, ότι όποιος βρίσκεται στο βούρκο αρέσκεται να τον ανακατώνει, να το πλασάρει αυτό ως «τέχνη» (των περιττωμάτων) και να του αρέσει, βλέποντας «τον εαυτό του στον καθρέφτη»...

ΥΓ: Είναι, άραγε, τυχαίο ότι ο θαυμασμός για το τηλεοπτικό σκουπίδι συμπίπτει με τον εκφρασμένο, επίσης, θαυμασμό για τον «εκσυγχρονισμό» του Κ. Σημίτη;

Μια καθόλου αθώα πρεμούρα

Φτάνει, ρε παιδιά, μας πρήξατε. Σώνει και καλά, δηλαδή, να πείσετε κι εμάς και τους αναγνώστες σας, ότι όλα όσα έγιναν την περασμένη άνοιξη, όταν η κυβέρνηση δημοσιοποίησε τις αντιασφαλιστικές και αντεργατικές της επιδιώξεις, οφείλονται αποκλειστικά και μόνο στο «μεγάλο έλλειμμα επικοινωνιακής πολιτικής» της προηγούμενης ηγεσίας του υπουργείου Εργασίας; Δηλαδή, πιστεύετε, στ' αλήθεια, ότι οι μεγάλες πανελλαδικές απεργίες, με την καθολική συμμετοχή όλων των εργαζομένων, έγιναν μόνο και μόνο επειδή ο Τ. Γιαννίτσης και ο Χρ. Πρωτόπαππας δεν εξήγησαν επαρκώς τους στόχους και τις επιδιώξεις της κυβέρνησης; Ισα ίσα, το αντίθετο ακριβώς έγινε. Πολύ καλά κατάλαβαν οι εργαζόμενοι και γι' αυτό αντέδρασαν - και με το δίκιο τους - όπως αντέδρασαν.

Πάντως, να σημειώσουμε και το εξής: Η τόσο μεγάλη - και καθόλου αθώα - πρεμούρα σας να πείσετε, πως «η επικοινωνιακή πολιτική» και μόνο ήταν το πρόβλημα, ένα και μόνο πράγμα αποδείχνει: Η κυβέρνηση εμμένει στις αντιασφαλιστικές της πολιτικές και λογικές. Ας το πάρουν υπόψη τους αυτό όλοι όσοι σας διαβάζουν.

Υποκινητής του αντιαμερικανισμού

Τη μια ζητάει ευθέως να προτιμηθούν οι βιομηχανίες των ΗΠΑ για τα εξοπλιστικά προγράμματα, την άλλη αξιώνει προκλητικά ότι δεν έχουν γίνει συλλήψεις «τρομοκρατών», ενώ μια τρίτη δηλώνει ξεδιάντροπα ότι ο πόλεμος θα συνεχιστεί όσο γουστάρουν οι ΗΠΑ και οι άμαχοι θα σκοτώνονται, γιατί οι βόμβες «δεν είναι και τόσο έξυπνες»! Ο λόγος για το νέο πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα, Τ. Μίλερ, ο οποίος όχι απλά αποδεικνύεται άξιος αντικαταστάτης του Ν. Μπερνς, αλλά φιλοδοξεί να τον ξεπεράσει στο ρόλο του ανθυπάτου της νέας τάξης στη χώρα μας. Ασφαλώς «βρίσκει και τα κάνει», αφού η κυβέρνηση Σημίτη τρέμει, κυριολεκτικά, απέναντι στο «μεγάλο αφεντικό», εμφανίζοντας τις επιθυμίες των ΗΠΑ ως «δικής της» πολιτική. Η απαράδεκτη συμπεριφορά του Τ. Μίλερ δεν προκαλεί βέβαια καμία έκπληξη. Αντίθετα, δικαιολογεί απόλυτα και ενισχύει τον αντιαμερικανισμό του ελληνικού λαού, του οποίου ως γνωστόν «ο τράχηλος ζυγόν δεν υποφέρει». Κάτι μας λέει ότι επί εποχής Μίλερ ο αντιαμερικανισμός θα γνωρίσει νέες «μέρες δόξας»...

Τα ολοφάνερα...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΤΟ ΠΟΣΟ τεκμηριωμένο είναι αυτό που λέει η αμερικανική κυβέρνηση, ότι «περιμένει τρομοκρατικό χτύπημα στο εσωτερικό των ΗΠΑ», δεν το γνωρίζουμε, παρότι το έχουν ξαναπεί άλλες δυο φορές, τις τελευταίες βδομάδες και δεν έγινε τίποτε..

Οι κάτοικοι της Καμπούλ, πάντως, δεν πιθανολογούν την ύπαρξη ενός τρομοκρατικού χτυπήματος στην πόλη τους. Είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ βέβαιοι ότι και σήμερα θα υπάρξουν βομβαρδισμοί και θα σκοτωθούν άμαχοι.

Δε λέμε, η επικοινωνιακή πολιτική των Αμερικανών είναι σίγουρα επιστημονικά σχεδιασμένη, πλην όμως, είναι λίγο δύσκολο να πείσει λογικά σκεπτόμενους ανθρώπους. Δεν είναι δυνατό σήμερα, με τη δεδομένη συγκυρία, η αμερικανική κυβέρνηση να παρουσιάζεται ως θύμα. Ο,τι και να κάνουν, ό,τι και να πουν.

ΠΑΝΤΩΣ, οι πιέσεις στο εσωτερικό των ΗΠΑ, για ακόμα πιο επιθετική πολιτική στο Αφγανιστάν, συνεχίζονται. «Δημοκρατικοί» βουλευτές μιλάνε για μόνιμη βάση χερσαίων επιθέσεων, ενώ τα ...σχολιανά της ακούει η ΣΙΑ για την αναποτελεσματικότητά της.

Να είστε βέβαιοι ότι από το εσωτερικό, τελικά, θα τα βρει ...μπαστούνια η αμερικανική ηγεσία. Είναι αναπόφευκτο. Οταν σπέρνεις ανέμους, θύελλες θα θερίσεις στο τέλος. Η συνεχής μείωση της υποστήριξης της αμερικανικής κοινής γνώμης στους βομβαρδισμούς είναι μόνον η αρχή...

ΕΝΑ ΣΥΣΤΗΜΑ «που θα εμπιστεύονται οι πολίτες», θέλει, λέει, ο υπουργός Υγείας, μετά τις ρυθμίσεις που έκανε για τα απογευματινά ιατρεία στα νοσοκομεία. Μήπως εννοούσε, όμως, ένα σύστημα, «που θα πληρώνουν οι πολίτες», γιατί μόνον αυτό κατάφερε με τα μέτρα του;

Οσο για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας έναντι του ιδιωτικού τομέα, που ευαγγελίζεται, μόνο μειδίαμα, βέβαια, μπορεί να προκαλέσει. Λες και δεν ξέρουμε ποια κυβέρνηση έχει γιγαντώσει τα ιδιωτικά συμφέροντα στο χώρο της Υγείας.


ΣΕ ...ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ πνεύμα, όπως ακούτε, διεξάγεται ο διάλογος ανάμεσα στους αρμόδιους υπουργούς, υφυπουργούς και παράγοντες για το 2004. Ο καθένας θέλει δόξα και ουδείς το πολιτικό κόστος για την εφαρμογή όσων έχουν αποφασιστεί. Ωραία πράγματα!

«Ούτε Δεξιά ούτε νεο-Δεξιά»

Βγήκαν πάλι στη «γύρα» οι ντελάληδες του δικομματισμού («μύρισαν» εκλογές γαρ) και κλείνουν πονηρά το μάτι στους εργαζόμενους, ιδιαίτερα αυτούς που θεωρούν αριστερούς. «Αντιδεξιό» μέτωπο υπόσχεται ο ένας, «αντικυβερνητικό» ή «αντιΠΑΣΟΚ» ο άλλος (και από κοινού οι δύο τους να «βασιλεύουν»). Τα δόκανα και οι ξόβεργες στήνονται έγκαιρα, άλλη μια φορά, αλλά τα αποτελέσματα βάσιμα προοιωνίζονται πενιχρά, καθώς τα υποψήφια θύματα επιμένουν να μην «τσιμπάνε». Τα «δολώματά» τους, άλλωστε, βρωμάνε από μακριά από την πολλή χρήση, ενώ είναι εξόφθαλμα ορατοί και οι κυνηγοί και οι «πονηροί» στόχοι τους.

Οι αριστεροί, γενικότερα όσοι επιμένουν να ορθώνουν το ανάστημά τους ενάντια στη βαρβαρότητα της «νέας τάξης», έχουν πάψει προ πολλού να αντιμετωπίζουν το δίλημμα... «Δεξιά» ή «νεο-Δεξιά». Γνωρίζουν πολύ καλά, όχι μόνον αυτοί βέβαια, ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν προκαθορισμένους ρόλους στην αντιλαϊκή επίθεση, ενώ «ομονοούν» και στηρίζουν τις πλέον σκληρές νεοφιλελεύθερες επιλογές. Οι στημένοι καυγάδες μεταξύ τους γίνονται αποκλειστικά και μόνο για να ξεγελάνε το κοινό ότι τάχα είναι «αντίπαλοι» και να εκτονώνουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια με την εναλλαγή ρόλων κατά την άσκηση και διαχείριση της εξουσίας. Τα πράγματα έχουν γίνει περισσότερο καθαρά τα τελευταία χρόνια, καθώς γίνεται ολοφάνερο ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ταυτίζονται πλήρως στην ακολουθητέα και εφαρμοζόμενη νεοφιλελεύθερη πολιτική, ακόμα και στις διαχειριστικές της λεπτομέρειες. Από την άλλη, η απόλυτη στοίχιση πίσω από τη «νέα τάξη πραγμάτων» και η άνευ όρων υποστήριξη κάθε μέσου, ακόμα και του πολέμου(!), για τη διατήρηση της κυριαρχίας της, κάνουν αγεφύρωτο το χάσμα ανάμεσα στην υποτέλεια των ηγεσιών των δύο μεγάλων κομμάτων και στις φιλειρηνικές, αντιιμπεριαλιστικές διαθέσεις του ελληνικού λαού.

Εκλείπουν, με άλλα λόγια, τα προσχήματα που θα μπορούσαν να καλλιεργήσουν ορισμένες αυταπάτες, όπως, δηλαδή, ότι μπορεί να έρθουν «καλύτερες μέρες» μέσω της ψήφισης του ενός ή του άλλου μονομάχου. Απέναντί τους υπάρχει ένα ενιαίο και συμπαγές αντιλαϊκό μέτωπο και δεν μπορεί κανείς να γοητεύεται ή να υποκύπτει στο «μικρότερο κακό». Επιπλέον, έχει αποδειχθεί ότι δεν απαλλάσσεται ο λαός και ο τόπος από τη δυναστεία τους, αν ψηφίζει κανείς με κριτήριο είτε την «απαλλαγή» είτε την «τιμωρία» και «εκδίκηση». Αντίθετα, «νομιμοποιεί» την αντιλαϊκή επέλασή τους. Δεν είναι περιττό να επισημανθεί ότι με διαφορετικούς όρους θα «μίλαγαν» σήμερα οι εργαζόμενοι, αν είχαν προκύψει διαφορετικοί συσχετισμοί στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές.

Συμπερασματικά, στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις υπάρχουν οι καλύτερες προϋποθέσεις οι αριστεροί - και όχι μόνο βέβαια - να χειραφετηθούν μπροστά στην κάλπη και να ξεφύγουν από την κηδεμονία του δικομματισμού. Η λύση υπάρχει: Ούτε αντιδεξιό ούτε αντικυβερνητικό μέτωπο - Λαϊκό Μέτωπο-Ισχυρό ΚΚΕ.


Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Σαΐνι... στα οικονομικά ο Ακης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εμείς, το σημειώσαμε από την πρώτη στιγμή ότι δεν έχουν δίκιο όσοι έλεγαν, πως ο Ακης Τσοχατζόπουλος δε γνωρίζει από οικονομική πολιτική και αντίστοιχα υπουργεία. Οι εξελίξεις, λοιπόν, μας δικαιώνουν απολύτως. Δεν πρόλαβε ο άνθρωπος, να καθίσει καλά καλά στην καρέκλα του υπουργού Ανάπτυξης και ξεπούλησε την ΕΤΒΑ, μία από τις καλύτερες και αποδοτικότερες ελληνικές τράπεζες. Και, όχι πως είναι το κύριο, αλλά την ξεπούλησε στην τράπεζα Πειραιώς, της οποίας η «προσφορά» είναι κατά 100 δισεκ. δραχμές περίπου μικρότερη απ' αυτή της «Αγροτικής». Οχι, παίζουμε... Βλέπετε, εδώ μιλάμε για «πραγματική ιδιωτικοποίηση» και «επιτάχυνση των διαρθρωτικών αλλαγών», όπως γράφει στον πρωτοσέλιδο τίτλο της η χτεσινή «Νίκη», εφημερίδα που πρόσκειται στον Ακη και την «εσωκομματική αντιπολίτευση» με τις δήθεν κοινωνικές ευαισθησίες. Βέβαια, τι σόι ιδιωτικοποίηση θα ήταν, αν μια κρατική τράπεζα, όπως είναι η «Αγροτική» αγόραζε μια άλλη κρατική, όπως είναι η ΕΤΒΑ. Αλλωστε, όπως λέει και ο κ. Χριστοδουλάκης, το ζήτημα δεν είναι «εισπρακτικό», αλλά πολιτικό και, κυρίως, θέμα ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας. Πάλι καλά, δηλαδή, που δεν τη δώσανε εντελώς τζάμπα...

Τρώγοντας... ανοίγει η όρεξη

Η ηγεσία του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων επιβεβαίωσε χτες, για μια ακόμη φορά, τη λαϊκή παροιμία που λέει ότι «τρώγοντας ανοίγει η όρεξη». Αρπάζοντας, λοιπόν, την ευκαιρία που προσφέρει η διεθνής συγκυρία, ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Λ. Αντωνακόπουλος, με δηλώσεις του, οι οποίες φιλοξενήθηκαν στο χτεσινό «ΒΗΜΑ», ξεκαθάρισε πως και οι Ελληνες βιομήχανοι θα ακολουθήσουν το δρόμο των «συναδέλφων τους», εκτός εάν... η κυβέρνηση πάρει «εδώ και τώρα» νέα αντιλαϊκά μέτρα, στην κατεύθυνση ενίσχυσης των κερδών και της ασυδοσίας των μεγάλων βιομηχανικών και άλλων ελληνικών επιχειρήσεων. Οπως είπε χαρακτηριστικά, «αν η επιβράδυνση μεταβληθεί σε κρίση, ο ΣΕΒ δεν μπορεί να υποδείξει στα μέλη του (δηλαδή τους βιομηχάνους) τι να κάνουν ή τι να μην κάνουν για να ξεπεράσουν τα προβλήματα». Με απλά λόγια, η ηγεσία του ΣΕΒ αξιώνει νέα, πολύ περισσότερα αντιλαϊκά μέτρα...

Στέλνει τον ΣΕΒ... στην ανεργία!

Είναι, ίσως, η πρώτη φορά που οι υποδείξεις και οι αξιώσεις του ΣΕΒ παραβιάζουν ανοιχτές πόρτες στην κυβέρνηση Σημίτη. Ακόμα και οι εκβιασμοί του τύπου «μέτρα ή απολύσεις» που εκτόξευσαν χτες, μέσω του «Βήματος», οι βιομήχανοι γίνονται ασμένως αποδεκτοί, εκτός των άλλων γιατί βολεύουν την κυβερνητική προπαγάνδα να περάσει τα αντιλαϊκά μέτρα. Ο Ν. Χριστοδουλάκης στην πρώτη δήλωση που έκανε αναλαμβάνοντας τα νέα καθήκοντά του κατέστησε σαφές ότι η λύση του προβλήματος της ανεργίας «περνάει μέσα από την αύξηση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας». Με άλλα λόγια, να τα δώσουμε όλα στο κεφάλαιο και να εναποθέσουμε στον πατριωτισμό του την αύξηση της απασχόλησης! Είχε δηλαδή προλάβει την ηγεσία του ΣΕΒ, η οποία παρ' όλα αυτά κάνει πράξη τη διακήρυξή της ότι «είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε» το νέο υπουργό Οικονομίας. Πολύ φοβούμαστε όμως ότι μετά τις χτεσινές εξαγγελίες του Ν. Χριστοδουλάκη οι πρώτοι που θα μείνουν χωρίς... δουλιά είναι η ηγεσία του ΣΕΒ. Τους στέλνει κατ' ευθεία στην ανεργία!

«Εκτός απ' τις βόμβες διασποράς, οι Αμερικανοί κατηγορούνται ότι χρησιμοποιούν εναντίον των Ταλιμπάν Τζούνιορς (τα παιδάκια του Αφγανιστάν) βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου και χημικά όπλα...

Αποκλείεται! Δεν το πιστεύω! Οι Αμερικανοί δε θα έκαναν ποτέ στο Αφγανιστάν ό,τι έκαναν στο Ιράκ και το Κοσσυφοπέδιο, στη Σομαλία και το Σουδάν. Ποτέ! Πάντα βρίσκουν κάτι χειρότερο...». Από το χτεσινό «Ναυτίλο» του Στάθη.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Οπλα επικίνδυνης εμπλοκής

Η αγορά αμερικανικών όπλων από την Ελλάδα, σύμφωνα με τις δηλώσεις που έκανε προχτές ο πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα Τ. Μίλερ, μετά τη συνάντησή του με τον υπουργό Εθνικής Αμυνας Γ. Παπαντωνίου, είναι «για το εθνικό της συμφέρον». Η φράση αυτή τα λέει όλα. Η πλήρης ταύτιση του ελληνικού «εθνικού συμφέροντος» με τις επιδιώξεις και τα συμφέροντα των Αμερικανών είναι μια κυνική διαπίστωση του Αμερικανού πρεσβευτή, που όμως σηματοδοτεί ταυτόχρονα, αλλά και υπαγορεύει εξελίξεις και επιλογές σε ευρύτερους τομείς. Το δόγμα βέβαια ότι «εθνικό» είναι ό,τι συμφέρει τις επιδιώξεις του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου και ευρύτερα τον ιμπεριαλισμό είναι τόσο παλιό, όσο η εξάρτηση και η υποτέλεια. Ωστόσο μπαίνει σε νέες βάσεις. Το δόγμα αυτό εκσυγχρονίζεται. Τα δεσμά στο σύστημα της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, το αλυσόδεμα της χώρας μας γίνεται πιο σφιχτό.

Ο Αμερικανός πρεσβευτής όταν διαλαλεί την πραμάτεια του, τα προϊόντα δηλαδή της πολεμικής βιομηχανίας των ΗΠΑ, δεν είναι απλώς ένας πλασιέ εμπορευμάτων. Πρόκειται για πολιτική παρέμβαση με στρατηγική στόχευση στους τομείς των διεθνών σχέσεων και της οικονομίας. Μέσω αυτής ενισχύεται και εδραιώνεται η στρατιωτικοποίηση των διεθνών σχέσεων. Σήμερα οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν την πολεμική βιομηχανία σαν μοχλό για να βάλουν φρένο στην καθοδική πορεία της οικονομίας τους, αλλά και σαν κανάλι διοχέτευσης της πολιτικής τους επιρροής σε άλλες χώρες.

Ειδικότερα όσον αφορά την Ελλάδα με την ενίσχυση των αμερικανικής προέλευσης εξοπλισμών, οι συνέπειες είναι ακόμα πιο καταλυτικές: Ενισχύεται η οικονομική εξάρτηση και διευρύνεται ο φαύλος κύκλος του τεράστιου οικονομικού χρέους προς τις ΗΠΑ για εξοπλισμούς, υποθηκεύοντας έτσι και τις επόμενες γενιές. Τα όπλα αυτά συνδέονται απόλυτα με τις νέες ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις, αποτελούν τμήμα ευρύτερων ΝΑΤΟικής κατεύθυνσης εξοπλισμών που επιμερίζονται μεταξύ των χωρών - μελών του ΝΑΤΟ. Κατά συνέπεια είναι τα όπλα της ελληνικής εμπλοκής στους νέους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Χαρακτηριστικό είναι εξάλλου, ότι κατά την ίδια συνάντηση, ο Γ. Παπαντωνίου διαβεβαίωσε τον Αμερικανό πρεσβευτή ότι η Ελλάδα είναι «συμμέτοχος με τις ΗΠΑ στο πλαίσιο του γενικού πολέμου κατά της διεθνούς τρομοκρατίας». Τα όπλα αυτά δεν εξυπηρετούν την προάσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας, αντίθετα την υπονομεύουν αφού βάζουν το λύκο, που είναι το ΝΑΤΟ και οι Αμερικάνοι, να φυλάει τα πρόβατα.

Η αντίθεση λοιπόν στους αμερικανονατοϊκής προέλευσης και προσανατολισμού εξοπλισμούς δεν είναι κάτι το επιμέρους αλλά συνδέεται με το όλο πλέγμα της εξάρτησης και αποτελεί στάση ενίσχυσης της εθνικής ανεξαρτησίας. Είναι αντιιμπεριαλιστική στάση που συνδέεται με την πάλη ενάντια στον πόλεμο και τη νέα τάξη.

Βγες να φωνάξεις

Παιδιά που θέρισαν

οι δολοφόνοι,

εικόνες φρίκης

δείχνει η οθόνη,

σοκ απ' το αίμα

νιώθεις και ζάλη

κι ευθύς αλλάζεις,

τότε, κανάλι.

*

Σβήνεις τη φρίκη

να μην τη βλέπεις,

μα να υπάρχει

την επιτρέπεις,

αφού δε βγαίνεις

για να φωνάξεις

«κάτω οι σφάχτες

της "νέας τάξης"».

*

Αυτή τη στάση

πρέπει να πάρεις,

βγες να φωνάξεις,

γίνε μπροστάρης,

γιατί αν θλίβεσαι

μόνο και φρίττεις

θα σφάζει χρόνια

ο μαύρος θύτης,

θα πλημμυρίσει

αίμα ο πλανήτης!


Ο οίστρος



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ