• Αποσπάσματα από την εισήγηση και ρεπορτάζ από την Πανελλαδική Συνάντηση των μαθητών που έγινε την περασμένη Κυριακή στην Αθήνα.
• Πείρα από τις εκλογές του Συλλόγου Σπουδαστών Δημοσίων ΙΕΚ Θεσσαλονίκης.
• Συνέντευξη με την αντιδήμαρχο Καισαριανής Κανέλλα Γεωργοπούλου, για το πρωτοποριακό πρόγραμμα πρόληψης που εφαρμόζεται στο δήμο σε συνεργασία με το ΚΕΘΕΑ.

«Δεν χάνουμε χρόνο. Από σήμερα κιόλας οργανώνουμε τον αγώνα μας ενάντια σε όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε τώρα στα σχολεία μας», σημειώνουν στο κοινό τους ψήφισμα που ενέκριναν στην Πανελλαδική Συνάντησή τους οι μαθητές, και προσθέτουν αναφορικά με τις πρωτοβουλίες τους το επόμενο διάστημα:

«Είμαστε όλοι σε ετοιμότητα ώστε, αν η κυβέρνηση τολμήσει να καταθέσει το νομοσχέδιο που κάνει χειρότερο το σχολείο μας, να οργανωθεί σε όλα τα σχολεία άμεσα η συζήτηση και να απαντήσουμε με πορείες σε όλη την Ελλάδα! Οσα καινούρια παραμύθια και να μας πει η κυβέρνηση και το υπουργείο για να μας πιάσουν στον ύπνο και να μην μας βρουν απέναντί τους, εμείς κορόιδα δεν πιανόμαστε!

Ακόμα:

• Οργανώνουμε δράσεις αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό και την 16χρονη Αχέντ Ταμίμι.
• Στις 21 Μάρτη, Παγκόσμια Μέρα κατά του Ρατσισμού, καλούμε όλα τα σχολεία να οργανώσουμε δράσεις κατά του ρατσισμού και του φασισμού, δράσεις αλληλεγγύης με τα προσφυγόπουλα, κόντρα στους ναζιστές - εγκληματίες της Χρυσής Αυγής και το ρατσιστικό τους δηλητήριο. Οι φασίστες δεν χωράνε στα σχολεία και τις γειτονιές μας. Τους απομονώνουμε!».

Η Πανελλαδική Συνάντηση ήρθε ως συνέχεια των αγωνιστικών πρωτοβουλιών και της δράσης που ανέπτυξαν οι μαθητές το προηγούμενο διάστημα, για τις οποίες και μίλησαν στη Συνάντηση, δίνοντας μια εικόνα των κοινών τους προβλημάτων, αλλά και της αποφασιστικότητάς τους να μη μείνουν με σταυρωμένα χέρια, να μη σκύψουν το κεφάλι. «Θέλουμε σχολείο να μορφώνει κι όχι να εξοντώνει», ήταν το σύνθημα που κυριάρχησε και συμπύκνωνε μέρος της συζήτησης, η οποία πρέπει να σημειώσουμε ότι δεν περιορίστηκε στα όσα ζουν οι μαθητές στο σχολείο, αλλά απλώθηκε και στις δυσκολίες που βιώνουν στα σπίτια τους, ως συνέπεια της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής που χτυπάει και τα μορφωτικά τους δικαιώματα.

Οι μαθητές κατευθύνθηκαν με πορεία από τον πλησιέστερο σταθμό του μετρό στον τόπο της Συνάντησης

Στην εισηγητική ομιλία, ο Δημήτρης Βουρνάς, εκ μέρους της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Αθήνας, έδωσε το στίγμα της Συνάντησης σημειώνοντας μεταξύ άλλων:

«Σήμερα είμαστε εδώ για να συζητήσουμε για όλα όσα αντιμετωπίζουμε στο σχολείο και τη ζωή μας, για να ανταλλάξουμε εμπειρίες από τους αγώνες που οργανώσαμε αλλά και για να ανταλλάξουμε ιδέες για το πώς μπορούμε να κάνουμε τον αγώνα μας ακόμα πιο δυναμικό, πιο αποτελεσματικό. Είμαστε εδώ για να συζητήσουμε για το πώς θα συνεχίσουμε ακόμα πιο αποφασιστικά, για το πώς θα αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί τα προβλήματα της καθημερινότητας, για το πώς μπορούμε να ζωντανέψουμε τα σχολεία μας με δράσεις για θέματα που μας απασχολούν, με πρωτοβουλίες με βάση τα ενδιαφέροντά μας, την αλληλεγγύη και τη συλλογικότητα. Είμαστε εδώ για να συντονίσουμε τον αγώνα μας, για να ενώσουμε τη φωνή μας και να κάνουμε ξεκάθαρο στην κυβέρνηση, στην Ευρωπαϊκή Ενωση και όσους τους στηρίζουν ότι δεν μασάμε τα παραμύθια που μας πουλάνε, ότι τη ζωή και τα όνειρά μας δεν τους τα χαρίζουμε, ότι δεν κάνουμε βήμα πίσω από όσα μας αξίζουν και μας στερούν».

Ο Δ. Βουρνάς στο βήμα της Συνάντησης

Μπροστά σε όλα αυτά είχαμε και έχουμε δύο επιλογές. 'Η να τα δεχτούμε, να κάτσουμε στα αυγά μας και να κλαίμε τη μοίρα μας ή να οργανώσουμε τον αγώνα μας και να διεκδικήσουμε μόρφωση και ζωή με δικαιώματα. Διαλέξαμε και ξαναδιαλέγουμε το δεύτερο και καλά κάνουμε γιατί, όπως λέει και ένα σύνθημά μας, "Ρεαλισμός δεν είναι να κάτσουμε στα αυγά μας, είναι να παλέψουμε για τα δικαιώματά μας!".

Γι' αυτό και εμείς για όλα αυτά συζητήσαμε στα σχολεία, στις τάξεις μας, στα 15μελή και 5μελή μας, σε πολλές πόλεις φτιάξαμε τις Συντονιστικές Επιτροπές μας, οργανώσαμε τον αγώνα μας, κάναμε δεκάδες κινητοποιήσεις στο υπουργείο, σε δημαρχεία, σε Διευθύνσεις Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, οργανώσαμε στις 30 Οκτώβρη μεγάλες μαθητικές πορείες σε πάνω από 44 πόλεις σε όλη την Ελλάδα, φτιάξαμε μαθητικές εφημερίδες, κάναμε συναυλίες, εκφράσαμε την αλληλεγγύη μας στον Παλαιστινιακό λαό. Αγωνιστήκαμε χέρι χέρι με τους μετανάστες και πρόσφυγες συμμαθητές μας που τίποτα δεν μας χωρίζει μεταξύ μας, γιατί έχουμε τα ίδια όνειρα, τις ίδιες ανησυχίες. Οργανώσαμε δράσεις αλληλεγγύης, καλοδεχτήκαμε στα σχολεία και τις γειτονιές μας τα προσφυγόπουλα που είναι παιδιά - θύματα ενός πολέμου που γίνεται για τα συμφέροντα και τους τσακωμούς των λίγων. Απαιτήσαμε και απαιτούμε να εξασφαλιστεί η ουσιαστική τους μόρφωση με ευθύνη του κράτους. Γίναμε ασπίδα προστασίας γι' αυτά τα παιδιά, κόντρα στους φασίστες της Χρυσής Αυγής που προσπαθούν να στάξουν το ναζιστικό τους δηλητήριο και να μας παρουσιάσουν για εχθρό τον πρόσφυγα και μετανάστη συμμαθητή μας. Είναι κότες με περικεφαλαία, κάνουν τους νταήδες στους αδύναμους και τους κυνηγημένους, επιτίθενται σε όποιον αγωνίζεται για το δίκιο του. Είναι με το σύστημα που προκαλεί όλη την αδικία που ζούμε και βλέπουμε γύρω μας. Πολλές φορές πήραν την απάντηση που έπρεπε από τους μαθητές και τους εργαζόμενους και θα την ξαναπάρουν. Οι φασίστες και το ρατσιστικό τους δηλητήριο δεν έχουν καμία θέση στα σχολεία και τις γειτονιές μας. Να τσακίσουμε κάθε είδους ρατσιστική και φασιστική αντίληψη, να τους απομονώσουμε, να μην έχουν λόγο πουθενά! Εμείς αγωνιζόμαστε για το σχολείο που αξίζει σε μας και στα παιδιά όλου του κόσμου».

Εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στην Παλαιστίνη υψώνοντας αφίσες για την απελευθέρωση της Αχεντ Ταμίμι

Οι αγώνες μας, όμως, μας έχουν αφήσει και κάτι άλλο πολύ σημαντικό. Οπως, για παράδειγμα, πως απέναντι σε όσα αντιμετωπίζουμε δεν είναι καθένας μόνος του, ότι συλλογικά συζητάμε και διεκδικούμε, ότι ξεχωρίζουμε ποιο είναι το δίκιο μας και το παλεύουμε, ότι δεν είμαστε ευκολόπιστοι στα παραμύθια τους, ότι ο συντονισμός των σχολείων μας αγκαλιάζει περισσότερα σχολεία και τα αιτήματά μας φτάνουν όλο και σε περισσότερους.

Ακόμα και το γεγονός πως η κυβέρνηση καθυστερεί να φέρει για ψήφιση το νομοσχέδιο που θα κάνει το σχολείο μας ακόμα πιο σκληρό εξεταστικό κέντρο, που αφαιρεί γνώση από τα σχολεία μας, που θα μας αναγκάσει να βάλουμε πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη, έχει να κάνει με την ανησυχία της για τους αγώνες μας όλο αυτό το διάστημα.

Καλά κάνουν λοιπόν και ανησυχούν η κυβέρνηση και το υπουργείο γιατί οι μαθητές θα απαντήσουμε στους σχεδιασμούς τους με ακόμα πιο μαχητικούς και μαζικούς αγώνες για το σχολείο και τη ζωή που μας αξίζουν (...)

Η Συντονιστική Επιτροπή της Αθήνας προτείνουμε λοιπόν οι μαθητές όλης της Ελλάδας να είμαστε σε ετοιμότητα (...) Από αύριο κιόλας το μήνυμα του αγώνα θα φτάσει παντού σε κάθε σχολείο σε όλη την Ελλάδα. Ολοι εμείς που είμαστε σήμερα εδώ να μπούμε αποφασιστικά μπροστά στο ζωντάνεμα όλης της ζωής στο σχολείο, των 5μελών και 15μελών, των Γενικών Συνελεύσεων των μαθητών, ώστε να έχουν λόγο και δράση για όλα όσα μας απασχολούν.

Συνεχίζουμε ακόμα πιο δυναμικά γιατί ξέρουμε πως μόνο με τον αγώνα μας μπορούμε να μπλοκάρουμε τα χειρότερα που μας ετοιμάζουν. Μόνο με τον αγώνα μας μπορούμε να εξασφαλίζουμε ένα σχολείο που θα μας μορφώνει πραγματικά, χωρίς να μας εξοντώνει».

Στην Πανελλαδική Συνάντηση προσκλήθηκε και συμμετείχε ο Ιταλός μαθητής Σιμόν Βιάλ, αντιπρόεδρος του Περιφερειακού Μαθητικού Συμβουλίου του Τορίνο, που στο χαιρετισμό του μεταξύ άλλων μετέφερε εικόνα για τις εξελίξεις στην Παιδεία στη γειτονική χώρα:

«Από το 2008 έως σήμερα, ο τομέας της Εκπαίδευσης έχει υποστεί μεγάλες περικοπές, που υπολογίζονται σε περισσότερα από 22 δισεκατομμύρια ευρώ, προκειμένου να υπάρξει σύγκλιση με τις κατευθύνσεις που επιβάλλει η Ευρωπαϊκή Ενωση, να σωθούν οι μεγάλες τράπεζες και να αυξηθούν οι στρατιωτικές δαπάνες. Λόγω αυτής της επιλογής, η δημόσια Εκπαίδευση στη χώρα μας βρίσκεται σήμερα σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση, με επικίνδυνα κτίρια, μεγάλη διαρροή μαθητών και κάθε χρόνο γίνεται ακριβότερη για τις οικογένειες. (...)

Ο στόχος της κυβέρνησης, υπό την πίεση των κυριότερων ευρωπαϊκών παραγωγικών τομέων, είναι η δημιουργία ενός σχολείου βασισμένου στις ανάγκες των επιχειρήσεων και των κερδών τους. Η τελευταία εκπαιδευτική "μεταρρύθμιση", η οποία προτάθηκε από την κυβέρνηση Ρέντσι το 2015, προωθεί έντονα αυτή την κατεύθυνση, ανοίγοντας τις πόρτες των σχολείων σε μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους. Σήμερα οι επιχειρήσεις επιτρέπεται να χρηματοδοτούν μεμονωμένα σχολεία, τροποποιώντας το πρόγραμμα σπουδών τους, χρησιμοποιώντας τη δικαιολογία ότι δεν υπάρχουν δημόσια χρήματα για τη χρηματοδότηση της δημόσιας Εκπαίδευσης. Επιπρόσθετα, υπάρχει η "Μάθηση μέσω της Εργασίας" (σ.σ. Alternanza scuola-lavoro στα Ιταλικά), ένα σύστημα που αναγκάζει κάθε χρόνο 1,5 εκατομμύριο μαθητές να εργάζονται χωρίς να πληρώνονται, προκειμένου να επιτύχουν στις τελικές εξετάσεις στο γυμνάσιο. Χάρη σε αυτό το πρόγραμμα, τα αφεντικά έχουν στη διάθεσή τους ένα τεράστιο εργατικό δυναμικό χαμηλού κόστους, το οποίο τους επιτρέπει να εξοικονομούν χρήματα από την εργασιακή εκμάθηση και να διαμορφώνουν τη διδασκαλία ανάλογα με τις ανάγκες τους.

Για παράδειγμα, αυτή τη στιγμή υπάρχουν 10.000 μαθητές που δουλεύουν δωρεάν μόνο στα "McDonald's", από τους συνολικά 20.000 υπαλλήλους για τον κολοσσό των fast food στην Ιταλία. Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, σημειώνεται αύξηση του αριθμού των εργατικών "ατυχημάτων", αύξηση των επεισοδίων βάναυσης εκμετάλλευσης και αύξηση της απουσίας κάθε δικαιώματος για τους νέους. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η "μεταρρύθμιση" αρνείται τα πιο θεμελιώδη δικαιώματα για τους μαθητές, από το μισθό για τις ώρες εργασίας έως το μέγιστο χρόνο εργασίας, τη δυνατότητα να έχουν λόγο για την επιλογή των πρότζεκτ. Επιπλέον, η τελευταία εκπαιδευτική "μεταρρύθμιση" έδωσε ευρύτερες εξουσίες στους διευθυντές, οι οποίοι μπορούν σήμερα να επιλέξουν απευθείας τους δασκάλους, να δώσουν μπόνους και να κάνουν συμφωνίες με μεμονωμένες επιχειρήσεις».

Το διεκδικητικό πλαίσιο στο οποίο κατέληξαν οι μαθητές στην Πανελλαδική Συνάντηση καταγράφει την ανάγκη τους για ένα σχολείο που: «Θα μας μορφώνει χωρίς διακρίσεις, ένα σχολείο χωρίς εμπόδια για τους μαθητές. Θα δίνει ολόπλευρη γνώση και όχι παπαγαλία και σκόρπιες γνώσεις με το σταγονόμετρο. Θα είμαστε δημιουργικοί και όχι αριθμοί ονομάτων για τα απουσιολόγια. Θα μορφώνει και δεν θα εξοντώνει, δεν θα κοιτάει την τσέπη των γονιών μας, για Παιδεία που δεν θα είναι εμπόρευμα.

Παλεύουμε για δημόσια δωρεάν Παιδεία για όλα τα παιδιά», σημειώνουν οι μαθητές, που διεκδικούν:

• «Η κυβέρνηση να εξασφαλίσει τώρα χρηματοδότηση για να λειτουργούν τα σχολεία μας κανονικά. Κανένα σχολείο χωρίς θέρμανση! Αφορολόγητο πετρέλαιο και φυσικό αέριο σε όλα τα σχολεία (προνόμιο που έχουν οι εφοπλιστές, αλλά όχι τα σχολεία!).
• Ούτε ένα ευρώ από την τσέπη των γονιών μας για τη λειτουργία των σχολείων μας.
• Να μην κατατεθεί το νομοσχέδιο που κάνει χειρότερο το σχολείο μας.
• Καμία σκέψη για κλείσιμο ειδικοτήτων και συμπτύξεις τμημάτων στα ΕΠΑΛ
• Αμεση κάλυψη όλων των κενών σε όλα τα σχολεία, με μόνιμους διορισμούς.
• Δωρεάν - ασφαλή μεταφορά για όλους τους μαθητές, όλες τις ώρες της ημέρας. Ενα δωρεάν γεύμα για όλους τους μαθητές.
• Τώρα έκτακτο κονδύλι για τις σχολικές εκδρομές μας. Να μπορούν όλοι οι μαθητές να συμμετέχουν χωρίς να αναγκάζονται να βάζουν το χέρι στην τσέπη.
• Δωρεάν είσοδος των μαθητών στα ΜΜΜ, σε κινηματογράφους και θέατρα.
• Με την έναρξη της χρονιάς, πρόσθετη διδακτική στήριξη και ενισχυτική διδασκαλία σε όλα τα σχολεία.
• Με ευθύνη του κράτους να εξασφαλιστεί η ουσιαστική εκπαίδευση των προσφυγόπουλων».

Η Κανέλλα Γεωργοπούλου

--Πριν από λίγες μέρες υπογράφτηκε το Πρωτόκολλο Συνεργασίας μεταξύ ΚΕΘΕΑ και δήμου Καισαριανής για την υλοποίηση ενός πρωτοποριακού προγράμματος πρόληψης της χρήσης ουσιών, για τρία χρόνια στο δήμο. Πώς προέκυψε αυτή η ανάγκη από το δήμο Καισαριανής να απευθυνθεί στο ΚΕΘΕΑ;

-- Η διοίκηση του δήμου Καισαριανής είχε από την πρώτη στιγμή σταθερά στην ατζέντα της το πρόβλημα των εξαρτήσεων, ως κομμάτι μιας συνολικής παρέμβασης στη νεολαία που έχει ανάγκη υγιή πρότυπα, χώρους έκφρασης και δημιουργίας. Ετσι:

Θεωρήσαμε πρώτιστο καθήκον την ανάληψη πρωτοβουλιών ενημέρωσης εκτιμώντας σωστά τόσο την εξάπλωση του φαινομένου και της ανοχής, όσο και τις επικίνδυνες εξελίξεις στο θεσμικό πλαίσιο.

Πήραμε μέτρα για την ανάδειξη του Σκοπευτηρίου ως ιστορικού τόπου, χώρου ψυχαγωγίας, με παρεμβάσεις όπως η ίδρυση του Μουσείου, η αναμόρφωση των παιδικών χαρών κ.λπ., εκεί που λίγο πριν γινότανε διακίνηση μέρα μεσημέρι μπροστά στα μάτια των μικρών μαθητών.

Δε διστάσαμε να συζητήσουμε για τα συχνά φαινόμενα νεανικής παραβατικότητας στις παρυφές των σχολείων, όταν αυτή εκδηλώθηκε με ένταση.

Σύντομα διαπιστώσαμε ότι υπήρχαν άλλοτε άγνοια και εφησυχασμός, άλλοτε αμηχανία και αδιαφορία, ενώ πολλές φορές η φοβία και η παραίτηση μπροστά στα φαινόμενα παραβατικότητας που συνδέονταν με τη χρήση δημιουργούσαν χώρο για δράση ύποπτων ομάδων και «σωτήρων».

Δεν πήραμε ως δεδομένη και μη αντιστρέψιμη αυτήν την εικόνα της πόλης μας και επιλέξαμε την ανοιχτή συζήτηση σε λαϊκή συνέλευση, που ήταν ιδιαίτερα μαζική, για τις αιτίες και το ρόλο όλων των υγιών δυνάμεων της κοινωνίας μας.

Από την παρουσίαση του τριετούς προγράμματος πρόληψης στο δήμο Καισαριανής

Η επιλογή του Δικτύου Πρόληψης και Εγκαιρης Παρέμβασης του ΚΕΘΕΑ ως συνεργάτη ήταν αυτονόητη λόγω της επιστημονικής του τεκμηρίωσης, της εμπειρίας του γύρω από τις εξαρτήσεις όλων των ειδών και τα «στεγνά» προγράμματα.

Από τις συναντήσεις προέκυψε λοιπόν η ανάγκη, αλλά και η δυνατότητα που επάγεται από τη φυσιογνωμία της πόλης για κάτι πιο πρωτοπόρο και εξειδικευμένο, με διάρκεια και συνοχή, έτσι που να αποτελεί μια καινοτομία στην πρόληψη και την έγκαιρη παρέμβαση, που θα μπορεί να επαναληφθεί και αλλού.

-- Ενα από τα πρώτα πράγματα που επισημάνθηκαν από πλευράς του ΚΕΘΕΑ είναι ο αυξημένος βαθμός ετοιμότητας της δημοτικής αρχής για δράση και ο σαφής κοινωνικός προσανατολισμός της. Ηδη μέσα σε λίγες μέρες έχουν πραγματοποιηθεί δύο συναντήσεις με φορείς του δήμου. Λίγα λόγια για τα πρώτα αυτά βήματα. Ποια είναι η ανταπόκριση των φορέων; Ποιος είναι ο σκοπός αυτών των συναντήσεων;

-- Αυτό που το ΚΕΘΕΑ αναγνωρίζει ως «αυξημένη ετοιμότητα» της δημοτικής αρχής και «σαφή κοινωνικό προσανατολισμό» δεν είναι τίποτε άλλο από την καθημερινή στοχοπροσήλωση της δημοτικής αρχής στη νεολαία και τις ανάγκες της, την ξεκάθαρη και σταθερή θέση για τα ναρκωτικά όλων των δημοτικών συμβούλων του ΚΚΕ και το όραμα που έχουμε για τον αποφασιστικό ρόλο που θα πρέπει να παίξει η νεολαία για να πάει η κοινωνία μας μπροστά. Εξάλλου, είναι στάση ζωής για μας το «αγωνίσου, μην τα παρατάς».

Ετσι και το 3ετές πρόγραμμα δεν μπορούσε παρά να είναι προσανατολισμένο στη νέα γενιά, εκεί που σπουδάζει, εκεί που διασκεδάζει και αθλείται.

Ηδη έχει γίνει μια πρώτη συζήτηση γνωριμίας των στελεχών του ΚΕΘΕΑ με τους επαγγελματίες Κοινωνικών Επιστημών και Υγείας του δήμου μας. Στόχος μας είναι - μεταξύ άλλων - να δημιουργηθεί μια ομάδα ειδικών του δήμου που θα εκπαιδευτούν όντας συν-λειτουργοί του προγράμματος και θα μπορέσουν με το πέρας του να το συνεχίσουν οι ίδιοι.

Η πρώτη πρωτοβουλία που ήταν αναγκαία να γίνει πριν ακόμα και από την έναρξη του προγράμματος ήταν η συγκέντρωση όλων των φορέων της πόλης - ανταποκρίθηκαν 75 εκπρόσωποι - για να αποκτηθεί μια κοινή γλώσσα για το πρόβλημα, να παρουσιάσουμε βασικούς άξονες του 3ετούς προγράμματος, να δημιουργηθεί ένα πλέγμα πρωτοβουλιών των φορέων που θα αγκαλιάζουν το 3ετές πρόγραμμα και, κυρίως, μέσω ενός σχετικού ερωτηματολογίου θελήσαμε να καταγράψουμε την πρώτη εικόνα των φορέων της πόλης για το ζήτημα.

Παράλληλα, οι ειδικοί του ΚΕΘΕΑ ξεκίνησαν τις πρώτες θεματικές δράσεις για τα σχολεία. Το τμήμα ΠΗΓΑΣΟΣ & ΙΚΑΡΟΣ, υπεύθυνο για τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, είναι ήδη μέσα στο ΕΠΑΛ προσεγγίζοντας τους μαθητές ανά τάξη και ταυτόχρονα τους εκπαιδευτικούς. Αντίστοιχα, το τμήμα Πρωτογενούς Πρόληψης ξεκίνησε από τους γονείς της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης για μια πρώτη γενική συζήτηση με θέμα τι είναι εξαρτήσεις, πώς αναγνωρίζω το πρόβλημα κ.λπ., ενώ επισκέφτηκε και το 1ο Γυμνάσιο της πόλης μας.

Με την ολοκλήρωση αυτής της πρώτης επαφής θα ανοιχτούμε και στο χώρο του αθλητισμού, συζητώντας με τους προπονητές και όσους ασχολούνται με τους ανήλικους αθλητές.

Από τις συζητήσεις, επισκέψεις, καταγραφή θέλουμε, πρώτον, να γίνουν κοινό κτήμα όλων οι βασικές έννοιες και τα χαρακτηριστικά της εξάρτησης, δεύτερον, να γίνει μια ανοιχτή και σε βάθος αμφίδρομη συζήτηση για το πρόβλημα και το μέγεθός του στις γειτονιές μας και, τρίτον, να υπάρξει διασύνδεση κάθε χώρου που συγκεντρώνει νεολαία με το ΚΕΘΕΑ, ώστε να μπορεί κάποιος που ανακάλυψε π.χ. ότι το παιδί του έχει πρόβλημα να ξέρει πού να αποταθεί.

-- Πώς σχεδιάζετε να ξεπεραστούν τα εμπόδια που αντικειμενικά προκαλούν η έλλειψη προσωπικού (μόλις 8 άτομα εργάζονται στο Δίκτυο Πρόληψης και Εγκαιρης Παρέμβασης) και το ασφυκτικό οικονομικό πλαίσιο στο οποίο είναι αναγκασμένο να λειτουργεί το ΚΕΘΕΑ;

-- Οι ελλείψεις σε προσωπικό και πόρους δεν αφορούν μόνο τις δομές του ΚΕΘΕΑ. Ομοίως αφορούν και τις υπηρεσίες του δήμου, που στερούνται εξειδικευμένο προσωπικό, όχι μόνο σε κοινωνικούς λειτουργούς, αλλά και στον τομέα της καλλιτεχνικής δημιουργίας ή της αθλητικής δραστηριότητας, ακόμα και βοηθητικό προσωπικό φύλαξης, που θα μπορούσε να πλαισιώσει τους χώρους όπου κινείται η νεολαία. Για να μην αναφερθούμε στους πόρους που διαρκώς αποστερεί και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ από τους δήμους, προκειμένου να επιταχυνθούν η ανταποδοτικότητα στις υπηρεσίες και η εμπορευματοποίηση.

Επίσης, η αποστέρηση από το ΚΕΘΕΑ των απαραίτητων πόρων και του προσωπικού σημαίνει άμεση συρρίκνωση του ρόλου του και της εμβέλειάς του. Γι' αυτό από την πρώτη στιγμή τονίσαμε την ανάγκη για αμφίδρομη στήριξη. Απαιτείται η συμπόρευση των μαζικών φορέων για να έχει πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα η παρέμβαση του ΚΕΘΕΑ αυτήν την 3ετία. Απαιτείται πάλη όλων των υγιών δυνάμεων που βλέπουν μεθόδευση στην αποδυνάμωση των τμημάτων του ΚΕΘΕΑ που αφορά τη διάδοση της ανοχής και της ναρκω-κουλτούρας.

-- Πλέον - μετά τον χρόνιο προπαγανδιστικό βομβαρδισμό περί «αθώας και ακίνδυνης κάνναβης» - υπάρχει και μερίδα γονέων που όταν αντιληφθούν ότι το παιδί τους κάνει χρήση της συγκεκριμένης ουσίας το αντιμετωπίζουν με ανεκτικότητα, με αποτέλεσμα να μην κινητοποιούνται έγκαιρα. Ποια είναι τα βήματα που θα κάνετε προς τους γονείς;

-- Οσοι συναναστρεφόμαστε νέους γονείς έχουμε τέτοιες ενδείξεις. Είναι όμως άκρως σοκαριστικό όταν ακούγεται από τα πιο επίσημα χείλη, όπως του διευθυντή του ΚΕΘΕΑ, η διαπίστωση ότι η ναρκω-ανοχή διαπερνά σήμερα και ένα κομμάτι γονέων που λέει «τι να κάνουμε... παιδί είναι, θα πειραματιστεί»...

Για δεκαετίες στήθηκε μια καλομελετημένη προπαγάνδα για να μπορέσει να περάσει η λογική του διαχωρισμού σε «σκληρά» και «μαλακά», με επίφαση επιστημονικότητας, που στόχευε το μυαλό και τη ζωή των νέων ανθρώπων. Από πίσω είχαν συνταχθεί οικονομικά συμφέροντα, π.χ. στο χώρο του φαρμάκου, που ωφελούνταν από τη νομιμοποίηση και πολιτικές δυνάμεις που πλάσαραν τη ναρκω-κουλτούρα, θέλοντας να γονατίσουν κάθε αγώνα και αντίσταση. Θυμίζουμε τον τότε υπουργό Παιδείας του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου, που πρότεινε να φυτέψουμε όλοι μια γλάστρα με χασίς στο μπαλκόνι, ή τα ακριβοπληρωμένα ναρκω-φεστιβάλ με τη συμμετοχή της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ. Οι νέοι αυτοί άνθρωποι έγιναν γονείς και δυσκολεύονται να παίξουν το ρόλο τους, βιώνοντας έντονες αντιφάσεις. Ακόμα και οι γονείς που δεν έχουν αποδεχτεί τη λογική του διαχωρισμού των ουσιών συχνά αισθάνονται αδύναμοι σε μια γενικευμένη προπαγάνδα, δεν έχουν από πού να πιαστούν και βυθίζονται στην παραίτηση.

Σίγουρα είναι ένα νέο τοπίο που κάνει πιο δύσκολο το έργο της πρόληψης. Το θέμα είναι πολύ σοβαρό και θα τεθεί ως ζήτημα στις συσκέψεις γονέων που θα γίνουν σ' όλα τα συγκροτήματα σχολείων. Πέρα από τις συζητήσεις με το ΚΕΘΕΑ οι Σύλλογοι Γονέων έχουν το δικό τους ρόλο σε αυτήν τη μάχη.

-- Μετά τη λήξη του προγράμματος, τι; Ποια είναι η «κληρονομιά» που θα θέλατε να αφήσει στην τοπική κοινωνία της Καισαριανής;

-- Σκοπός μας είναι οι πρωτοβουλίες που θα σχεδιάσουμε να λειτουργήσουν ως αφύπνιση για την πόλη μας, ως αφετηρία πιο σταθερής ενασχόλησης και των δημοτικών υπηρεσιών, αλλά και όλων όσοι βρίσκονται γύρω από τη νέα γενιά, ο καθένας με το ρόλο του. Να δημιουργηθούν δίκτυα άμεσης αναγνώρισης και παρέμβασης. Να αναδειχθούν οι ανάγκες της νέας γενιάς για έκφραση και δημιουργία. Να βρούμε κοινό βηματισμό για να απαιτήσουμε όλα όσα έχουν ανάγκη σε υποδομές και επάνδρωση οι γειτονιές της Καισαριανής, από τους υπεύθυνους στην κυβέρνηση και την Περιφέρεια.

Σε αυτήν τη μάχη κανείς δεν περισσεύει. Από τους συνταξιούχους που περνούν τις ώρες τους στο πάρκο έως τους γονείς που λιώνουν τις ώρες και τις αντοχές τους στο μεροκάματο, από τους πολιτιστικούς και τους αθλητικούς φορείς που μπορούν να είναι μέρος της λύσης, όλοι οι φορείς της πόλης μας πρέπει να βρουν τη θέση τους μέσα στη μάχη αυτή. Η προβολή προτύπων και η ανάπτυξη κοινωνικών αντισωμάτων ενάντια στην ανοχή και τη ναρκω-κουλτούρα είναι δική τους δουλειά.

Θέλουμε να είμαστε καθαροί στο εξής:

Ενα πολυπαραγοντικό κοινωνικό φαινόμενο, όπως η εξάρτηση, που είναι τόσο παλιό, όσο και τα αδιέξοδα της σημερινής εκμεταλλευτικής κοινωνίας, δεν μπορεί να λυθεί με ένα 3ετές πρόγραμμα, σε έναν μόνο δήμο. Θα δώσουμε μια μάχη άνιση, ιδίως σε εποχή κρίσης οπότε μεγαλώνουν τα κοινωνικά - οικονομικά - αξιακά αδιέξοδα. Οι εξαρτήσεις δεν μπορεί να εξαλειφτούν αν δεν ξεριζωθεί ο ομφάλιος λώρος που τις τρέφει, οι συνέπειες μιας άδικης κοινωνίας. Ομως, αξίζει να σώσουμε όσο περισσότερες συνειδήσεις, όσο περισσότερες ζωές.

Από την αρχή της χρονιάς άνοιξε πλατιά η συζήτηση γύρω από τα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι σπουδαστές στη ζωή τους και στη σχολή, υπήρξε ανταλλαγή απόψεων και έντονος προβληματισμός, με την πλειοψηφία να αντιλαμβάνεται την κοροϊδία της κυβέρνησης όταν μιλάει για «αναβάθμιση» αυτών των σχολών. Οι διακηρύξεις περί αναβάθμισης της επαγγελματικής εκπαίδευσης διαψεύδονται από την πραγματικότητα. Η κατάσταση που βιώνουν οι νέοι στις σχολές δεν κρύβεται. Είναι εκατοντάδες τα παραδείγματα σπουδαστών που καθημερινά βάζουν το χέρι βαθιά στην τσέπη για να πληρώσουν για τα αναλώσιμα και τα εργαλεία τους, για τις φωτοτυπίες, για τη μεταφορά τους. Την ίδια ώρα καλούνται να σπουδάσουν πάνω σε ένα επάγγελμα μαθαίνοντας σε απαρχαιωμένο εξοπλισμό, με σοβαρές ελλείψεις σε εργαστήρια και εξειδικευμένο εκπαιδευτικό προσωπικό. Επαληθεύεται η εκτίμηση του ΚΚΕ ότι στην πράξη οι δομές Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης δεν έχουν σαν αποστολή τους την ολοκληρωμένη εκπαίδευση και ειδίκευση πάνω στην τέχνη, που θα εξυπηρετεί τη διέξοδο στην εργασία με δικαιώματα.

Από το προπέρσινο φεστιβάλ του Συλλόγου

Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, οι δυνάμεις της ΚΝΕ έβαλαν στο επίκεντρο της συζήτησης την ανάγκη για συλλογική οργάνωση και δράση για να αντιμετωπιστούν τα οξυμένα προβλήματα στις σχολές, που υπολειτουργούν λόγω των σημαντικών ελλείψεων σε χρηματοδότηση, διδακτικό προσωπικό, υλικοτεχνική και εργαστηριακή υποδομή. Την ανάγκη να ανοίξει πλατιά η συζήτηση για τους όρους με τους οποίους γίνεται η πρακτική άσκηση των σπουδαστών, το εργασιακό μέλλον των αποφοίτων. Το πώς μπορούν σήμερα οι σπουδαστές των ΙΕΚ να βάλουν τέλος στη μιζέρια και την απογοήτευση που γεννά η κατάσταση στις σχολές, που βάζει ταφόπλακα στα όνειρα των νέων, και πώς μπορούμε να αγωνιστούμε μαζί με την υπόλοιπη κοινωνία για ένα καλύτερο μέλλον για όλους τους σπουδαστές και τις οικογένειές τους. Εγινε προσπάθεια οι σπουδαστές να σπάσουν αυταπάτες όπως του ατομικού βολέματος, του «τίποτα δεν μπορούμε να πετύχουμε», να ανέβουν οι μειωμένες απαιτήσεις τους.

Εγινε βήμα στην κατεύθυνση να σπάσει η «σιγή νεκροταφείου» που θέλουν η κυβέρνηση και μια σειρά διευθύνσεις στα δημόσια ΙΕΚ να καλλιεργηθεί μέσα στις σχολές και τους χώρους δουλειάς - πρακτικής. Με μπροστάρηδες τα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ που δρουν μέσα στους Συλλόγους Σπουδαστών Δημοσίων ΙΕΚ, οργανώθηκαν κινητοποιήσεις, παραστάσεις διαμαρτυρίας, άνοιξε η αντιπαράθεση με τις διοικήσεις και την πολιτική της κυβέρνησης, που έχουν ευθύνη για την τραγική κατάσταση των σχολών.

Τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ γνωρίζουμε την κατάσταση που βιώνουν οι σπουδαστές από πρώτο χέρι, αφού μοιραζόμαστε τα ίδια προβλήματα και τις ίδιες ανησυχίες. Εχουν όμως και ισχυρά όπλα να δώσουμε τη μάχη για την οργάνωση και την ισχυροποίηση του δίκαιου αγώνα των σπουδαστών στα δημόσια ΙΕΚ. Μπορούμε να γίνουμε περισσότεροι και πιο ικανοί στην προβολή της πρότασής μας, στην ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση με όλους αυτούς που θέλουν τους νέους από αυτές τις σχολές «στην απ' έξω», να βρίσκονται μόνιμα σε ένα ατελείωτο τρέξιμο ανάμεσα στην ανεργία και την κακοπληρωμένη εργασία.

Βασική προϋπόθεση για αυτό είναι το ζωντάνεμα όλων των οργάνων του σπουδαστικού κινήματος, η αναβάθμιση της δικής μας παρέμβασης εκεί, ώστε:

• Από καλύτερη βάση να οργανωθεί η πάλη των σπουδαστών γύρω από τα οξυμένα προβλήματα που πληθαίνουν στα ΙΕΚ, με διεκδικήσεις που να συμβάλλουν στην πολιτικοποίησή τους, να ξεκαθαρίζουν στον σπουδαστή ποιοι του στερούν το δικαίωμα στη ζωή και τη μόρφωση, ποιοι τον στέλνουν στο μεροκάματο από νωρίς, ποιοι τον θέλουν φτηνό, χειραγωγούμενο εργατικό δυναμικό. Να γίνεται κατανοητό από τους σπουδαστές ότι και για την εκπαιδευτική τους πορεία ευθύνονται η κοινωνική ανισότητα, η πολιτική και τα κόμματα που την υπηρετούν, η τάξη που βρίσκεται στην εξουσία και διαφεντεύει τον πλούτο και τη γνώση που παράγουν τα χέρια και το μυαλό του εργάτη.
• Το επόμενο διάστημα, πατώντας πάνω στη δυνατότητα που γέννησε η οργανωμένη δράση των σπουδαστών και τις νέες δυνάμεις που συσπειρώνονται ή έρχονται σε επαφή με τους συλλόγους, να γίνει ουσιαστικό βήμα στη λειτουργία και τη δράση τους. Ενα τέτοιο βήμα στην κατεύθυνση ζωντανέματος των συλλόγων είναι η λειτουργία και δραστηριότητα των Επιτροπών Αγώνα του Συλλόγου μέσα στις σχολές και η συγκρότηση νέων, με την ενεργή συμμετοχή των ίδιων των σπουδαστών σε κάθε ΙΕΚ. Να κατοχυρωθούν μέσα από την πολύμορφη δράση τους ως οργανωτές του αγώνα τους.
• Να διαπαιδαγωγούνται οι σπουδαστές σε συλλογικές διαδικασίες, να κατοχυρώνεται ως τρόπος λειτουργίας η Συνέλευση, δηλαδή η συζήτηση όλων όσα τους αφορούν, η διεκδίκηση όσων έχουν ανάγκη σήμερα στη σχολή και αύριο στο χώρο δουλειάς. Να δένεται αυτή η δουλειά με αθλητικές, καλλιτεχνικές και άλλες δραστηριότητες, που μπορεί να μας φέρουν σε επαφή με περισσότερο κόσμο, να κατοχυρώνουν τους συλλόγους και να συσπειρώνουν σπουδαστές γύρω τους. Ξεχωριστή συμβολή σε αυτή τη διαδικασία έχουν τα νέα Διοικητικά Συμβούλια, καθώς και οι Επιτροπές Αγώνα των Συλλόγων που συγκροτήθηκαν από τους σπουδαστές σε κάθε δημόσιο ΙΕΚ, με στόχο να είναι οι οργανωτές των σπουδαστών στις σχολές το εργαλείο με το οποίο ο Σύλλογος θα έρχεται σε επαφή με όλο και περισσότερο κόσμο σε κάθε ΙΕΚ, θα έχει ανοιχτά μάτια για καθετί που προκύπτει, θα είναι ο πόλος που δουλεύει μέσα σε κάθε ΙΕΚ και βάζει το πλαίσιο πάλης, τον προσανατολισμό και εξειδικεύει και με βάση τα συγκεκριμένα προβλήματα σε κάθε ΙΕΚ και κάθε Τμήμα.
• Η πάλη αυτή να δεθεί καλύτερα με τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ και έχουν αναπτύξει το προηγούμενο διάστημα κοινή δράση με τους Συλλόγους, στηρίζοντας τα αιτήματά τους, διεκδικώντας να μαθαίνουν ολοκληρωμένα την ειδικότητά τους και να κάνουν πρακτική με δικαιώματα. Το ΠΑΜΕ ήταν παρόν σε κάθε σχολή όπου διαγράφονταν οι σπουδαστές από τα μητρώα των ανέργων του ΟΑΕΔ, στους χώρους δουλειάς όπου έκαναν πρακτική οι σπουδαστές, χωρίς κυριολεκτικά κανένα δικαίωμα. Να αξιοποιηθεί η πείρα από την κατάσταση που επικρατεί στους χώρους δουλειάς, ώστε πιο σταθερά να αποκαλύπτουμε στους σπουδαστές ποιο είναι το μέλλον που τους ετοιμάζουν, να κατανοείται ενιαία η ανάγκη οργάνωσης της πάλης σε κάθε σχολή και χώρο δουλειάς, η κατεύθυνση του αγώνα.

Αυτό είναι το καλύτερο μάθημα που εμπνέει και δίνει κουράγιο. Το μάθημα της οργάνωσης και του αγώνα, της αλληλεγγύης, της δύναμης που έχουν οι σπουδαστές και οι εργαζόμενοι όταν είναι μια γροθιά, όταν απορρίπτουν την αυταπάτη του ατομικού «βολέματος». Με εμπιστοσύνη στην οργανωμένη δύναμη των εργαζομένων, των παιδιών τους, του λαϊκού κινήματος, μπορούμε να γκρεμίσουμε μνημόνια και αφεντικά.

Με αισιοδοξία και μαχητικότητα μπορούμε να δυναμώσουμε τις προσπάθειες σε αυτήν την κατεύθυνση.