Γρηγοριάδης Κώστας

Η πραγματικότητα είναι βέβαια ότι οι αγώνες των λαών βρίσκονται σε αναντιστοιχία με την έκταση και το βάθος του πολέμου που τους έχουν κηρύξει συντονισμένα οι αστικές τάξεις και τα μονοπώλια. Θεοί και δαίμονες (διάβαζε κεντροδεξιοί, κεντροαριστεροί, εργοδοτικά - κυβερνητικά συνδικάτα) έχουν συστρατευτεί για να τους κρατήσουν γονατιστούς και μέχρι στιγμής τα έχουν καταφέρει, αξιοποιώντας τις ανατροπές στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι η κατάσταση αυτή θα συνεχιστεί επ' άπειρο, όπως πράγματι πιστεύουν όσοι θεωρούν ότι ο καπιταλισμός είναι παντοδύναμος και αιώνιος.

Αργά ή γρήγορα οι λαοί θα βρουν το δρόμο τους, το δρόμο δηλαδή που περνάει πάνω από τα ερείπια του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος και οδηγεί σε έναν άλλο κόσμο, που θα καταργεί την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και στη σημαία του θα γράφει «στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του». Δεν πρόκειται για ουτοπία, αλλά για ρεαλιστική όσο ποτέ αναγκαιότητα, για την πραγμάτωση της οποίας οι κομμουνιστές έχουν αποδείξει έμπρακτα ότι δε λογαριάζουν θυσίες και αγώνες.

Στα κεραμίδια... ανέβηκε η παράταξη «Αυτόνομη Παρέμβαση» (του ΣΥΡΙΖΑ) και με επιστολή της προς τη ΓΣΕΕ ζητά τη σύγκληση της Εκτελεστικής Επιτροπής και την προκήρυξη απεργιακών κινητοποιήσεων. Την αίτηση εκτός από τα στελέχη της παράταξης υπογράφει και το γνωστό στέλεχος της ΠΑΣΚΕ και μέλος πολλά χρόνια της διοίκησης της ΓΣΕΕ Α. Κολλάς.

Η «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΑΠ) βιάζεται να καλλιεργήσει «αγωνιστικό προφίλ», αλλά παραβιάζει ανοιχτές θύρες, αφού ήδη από τις 13/9, κατά τη συνεδρίαση της ΕΕ της ΓΣΕΕ, όπου προκηρύχτηκε η γενική απεργία για τις 26/9, πάρθηκε απόφαση και για νέες απεργιακές κινητοποιήσεις ενόψει των αντεργατικών μέτρων. Φαίνεται όμως πως για την ΑΠ εκτός από την έναρξη της «αγωνιστικής σεζόν» είναι και περίοδος «μεταγραφών», με προβεβλημένα στελέχη της ΠΑΣΚΕ, που για χρόνια ήταν η ραχοκοκαλιά και το στήριγμα της αντεργατικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ μέσα στα συνδικάτα. Στελέχη που μπορεί όψιμα να λοξοκοιτάνε στον ΣΥΡΙΖΑ, όμως έχουν βαριές αμαρτίες στις πλάτες τους για την κατάσταση που βιώνει σήμερα η εργατική τάξη.

«Ελαιοχρωματισμοί από Ελληνες τεχνίτες, τιμές χαμηλότερες των αλλοδαπών» αναφέρει αγγελία στους δρόμους του Πειραιά. Εκεί φτάσαμε λοιπόν. Ενας εργάτης να προσφέρει τη δουλειά παινευόμενος όχι... πόσο καλός μάστορας είναι (αν είναι προσεκτικός τεχνίτης, ικανός, αποτελεσματικός σ' αυτό που κάνει) αλλά πόσο λίγο κοστίζει. Δηλαδή, να... «προσφέρει» τη φτώχεια του ως προτέρημα! Να «προσφέρει» το πόσα πολλά δικαιώματα δέχεται να χάσει ή να διαπραγματευτεί. Το από πόσες ανάγκες δέχεται να παραιτηθεί.

Αυτή είναι η ανάπτυξη για την οποία αγωνιούν οι κήρυκες της «ανταγωνιστικότητας»: Πιεσμένοι από την ανάγκη της επιβίωσης, οι εργάτες να δηλώνουν έτοιμοι να πληρώνονται ίσα ίσα για να μπορούν την επόμενη μέρα να επιστρέφουν στο πόστο τους και να κάνουν αυτό που χρειάζεται η κερδοφορία της επιχείρησης. Από ζωντανοί παραγωγοί του πλούτου να ζουν σαν ένα γρανάζι της καπιταλιστικής μηχανής που φθείρεται ανεπανόρθωτα και ραγδαία. Κι ενώ οι εργάτες διαγκωνίζονται μεταξύ τους ποιος θα εξαθλιωθεί πιο γρήγορα, η πλουτοκρατία εξασφαλίζει τους όρους που θα επιτρέψουν στην κερδοφορία της να ανακάμψει γιγαντώνοντας το βαθμό ξεζουμίσματος συνολικά της εργατικής τάξης.

Δεν είναι αυτή η ζωή που αξίζει στους εργάτες: Να παραιτούνται ακόμα και από στοιχειώδεις ανάγκες τους (ακόμα και τις ανάγκες στην ποιοτική σίτιση, στέγαση, ανάπαυση) στο όνομα του «να έχουν δουλειά». Δεν είναι δουλειά αυτό, όμως. Είναι σκλαβιά. Είναι μια εφιαλτική ζωή όπου οι εργάτες πουλάνε την εργατική τους δύναμη ίσα για να συνεχίσουν να εξαθλιώνονται. Η ένταξη στην πάλη για να ανατραπούν τα μονοπώλια είναι ευθύνη για κάθε εργάτη. Οσο οι εργάτες σκύβουν το κεφάλι τόσο μεγαλύτερη θα είναι η αγριότητα με την οποία το κεφάλαιο θα τους ποδοπατά.

Ταυτόχρονα, η ΑΠ επιχειρεί απεγνωσμένα να δείξει ότι δεν ταυτίζεται με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ, οι οποίες υστερούν έναντι αυτής σε αγωνιστικότητα. Ετσι, με προχτεσινή της ανακοίνωση, υποστηρίζει ότι «η βούληση των εργαζομένων βρίσκεται πολλά βήματα μπροστά από τις διαθέσεις της ηγετικής ομάδας σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ». Μόνο που η ΑΠ όχι μόνο αναγνωρίζει την ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, όχι μόνο μιλάει μαζί της από την ίδια εξέδρα, με τον Αλ.Τσίπρα να παραβρίσκεται στην κοινή τους συγκέντρωση, αλλά διαμορφώνει από κοινού με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ το ψήφισμα της απεργιακής συγκέντρωσης, από όπου, βέβαια, δε λείπουν οι γνωστές θέσεις περί «αλλαγής των πολιτικών της ΕΕ και του ρόλου της ΕΚΤ». Θέσεις που αποτελούν βασικό αίτημα ενός μεγάλου τμήματος της αστικής τάξης πολλών ευρωπαϊκών χωρών, μαζί και της σοσιαλδημοκρατίας, αλλά και «νεοφιλελεύθερων» κυβερνήσεων του νότου, όπως και της δικής μας, που την ίδια στιγμή σαρώνουν τα εργατικά δικαιώματα. Αλλωστε, ενώ καλούσε σε άλλη συγκέντρωση απ' αυτήν των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ στην απεργία της 26ης Σεπτέμβρη, συνδικαλιστικό της στέλεχος πήγε και έβγαλε λόγο στη συγκέντρωση των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Με αυτούς άραγε αναζητεί συμμαχίες η ΑΠ και θέλει να σύρει και τους εργαζόμενους κάτω από τις σημαίες τμημάτων της πλουτοκρατίας;

Οπως αναφέρει στον Πρόλογο το Τμήμα Πολιτισμού της ΚΕ του ΚΚΕ: «Πρόθεσή μας ήταν το συνέδριο αυτό, όπως και το προηγούμενο για τον Γιάννη Ρίτσο, να προσεγγίσει το θέμα του ολόπλευρα, διαλεκτικά, ζωντανά και όχι τυπικά, ακαδημαϊκά και επιτηδευμένα. Με άλλα λόγια το περιεχόμενό του δεν απευθύνεται σε ένα στενό κύκλο ειδικών και μυημένων, αλλά στον καθένα που ενδιαφέρεται να γνωρίσει και να κατανοήσει την πρωτοπόρα τέχνη της εποχής μας μέσα από το έργο ενός από τους σημαντικότερους πρωτεργάτες της, σ' όποιον κουράστηκε απ' τον ψευτο-μοντερνισμό της τέχνης της φυγής, των ομφαλοσκοπήσεων και της εσωστρέφειας, και αναζητεί ένα "φωτεινό ρήγμα" στην τέχνη που αφυπνίζει τη λαϊκή συνείδηση, όπως αυτή του Βάρναλη. Προπαντός όμως απευθύνεται στην εργατική τάξη και την αυριανή βάρδιά της, γιατί η πάλη για την πολιτιστική χειραφέτηση είναι αναφαίρετη πλευρά της γενικότερης πάλης της για τη συνολική κοινωνική απελευθέρωση. Αλλωστε η ζωντανή, αμεσολάβητη, ζουμερή, σταράτη, σατιρική γλώσσα του Κώστα Βάρναλη συνομιλεί άμεσα με το λαό. Δεν καταγράφει, δε διαπιστώνει, δεν παρηγορεί. Κόβει σα μαχαίρι. Είναι ένα να αισθητικό - πνευματικό όπλο, ένας ακλόνητος οδηγός στον ταξικό αγώνα». Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Οι Πορτογάλοι εργαζόμενοι αντιδρούν με διάφορες μορφές στην επίθεση που δέχονται με μέτρα που ενισχύουν την εκμετάλλευση και την εξαθλίωσή τους. Τις τελευταίες βδομάδες έχουν πραγματοποιηθεί μια σειρά απεργιακές κινητοποιήσεις, μαζικές διαδηλώσεις, όπως η χτεσινή στη Λισαβόνα, που συνδιοργανώθηκε από τη Γενική Συνομοσπονδία Εργαζομένων «CGΤP-IN». Αύριο έχει κηρυχθεί ως «εθνική ημέρα δράσης - ημέρα διαμαρτυρίας και οργής», ενώ στη συνέχεια σχεδιάζονται διάφορες δραστηριότητες για «την καταπολέμηση της ανεργίας» που με βάση τα επίσημα ουσιαστικά «μαγειρεμένα» στοιχεία, φτάνει το 15,7%. Το λαϊκό κίνημα της χώρας με την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών δίνει το «παρών», για να βάλει φρένο στη βάρβαρη επίθεση.