Στις εκλογές στην ΕΣΗΕΑ που έγιναν στις 18 και 19 Ιούνη, από τα 5.701 εγγεγραμμένα μέλη, ψήφισαν 3.330, δηλαδή συμμετοχή 58, 41%. Ακυρα βρέθηκαν 68 ψηφοδέλτια, λευκά 92.

Τα αποτελέσματα επί 3.170 εγκύρων ήταν:

• Η «Δημοσιογραφική Συνεργασία» που στήριξαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ Τύπου & ΜΜΕ πήρε 264 ψήφους και 1 έδρα.
• Ο συνδυασμός «Ενωμένοι Δημοσιογράφοι» που στηρίχτηκε από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ πήρε 756 ψήφους και 3 έδρες.
• Η «Συσπείρωση Δημοσιογράφων» (ΣΥΡΙΖΑ) 689 ψήφους και 3 έδρες.
• Η παράταξη «Δημοσιογράφοι για τη Δημοσιογραφία» (ΝΔ) πήρε 560 ψήφους και 2 έδρες.
• Ο συνδυασμός «Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων» (παράταξη που εξέφραζε στο παρελθόν το ΠΑΣΟΚ) πήρε 321 ψήφους και 1 έδρα.
• Ο συνδυασμός «Μαχόμενοι Δημοσιογράφοι» (αυτοπροβάλλεται ως παράταξη «ακομμάτιστη», «ακηδεμόνευτη», «αντιμνημονιακή» κλπ) πήρε 290 ψήφους και 1 έδρα.
• Ο συνδυασμός «Πρωτοβουλία για την Ανατροπή» που στηρίχτηκε σε δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες ομάδες) πήρε 250 ψήφους.
• Τέλος, 40 ψήφους πήρε το ψηφοδέλτιο «Ανεργοι ναι - Ανενεργοί ποτέ».

Στις εκλογές του 2011, είχαν ψηφίσει 3.365 και επί 3.088 εγκύρων ψηφοδελτίων (άκυρα 140, λευκά 137) τα αποτελέσματα ήταν τα εξής:

-- «Δημοσιογραφική Συνεργασία»: 445 ψήφοι, 2 έδρες.

-- «Συσπείρωση Δημοσιογράφων»: 634 ψήφοι, 2 έδρες.

-- «Δημοσιογράφοι για τη Δημοσιογραφία»: 504 ψήφοι, 2 έδρες.

-- «Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων»: 504 ψήφοι, 2 έδρες.

-- «Δημοσιογραφική Μεταρρύθμιση:» ψήφοι 326, 1 έδρα.

-- «Πρωτοβουλία για την Ανατροπή»: 294 ψήφοι, 1 έδρα.

-- «Μαχόμενοι Δημοσιογράφοι»: 290 ψήφοι, 1 έδρα.

-- «Δημοσιογραφική Ενότητα»: 211 ψήφοι, καμία έδρα.

Οι παρατάξεις «Δημοσιογραφική Μεταρρύθμιση» (ΔΗΜ.ΑΡ.) και «Δημοσιογραφική Ενότητα» (ΠΑΣΟΚ), στις φετινές εκλογές συμμετείχαν στο συνδυασμό «Ενωμένοι Δημοσιογράφοι» τον οποίο στήριξε η κυβέρνηση και τα κόμματα αυτά.

Στην ανακοίνωσή του, αφού χαιρετίζει «τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους που μέσα σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες στήριξαν το ψηφοδέλτιο της "Δημοσιογραφικής Συνεργασίας"», υπογραμμίζει ότι «η υποστήριξη αυτή αποτελεί σημαντική παρακαταθήκη και ταυτόχρονα ένα μεγάλο όπλο για τους δύσκολους αγώνες που έχουμε να δώσουμε». Αναφέρει:

«Οι εκλογές της ΕΣΗΕΑ διεξήχθησαν σε περίοδο όξυνσης της επίθεσης του κεφαλαίου, το οποίο βάζει στο στόχαστρό του εντελώς ανοιχτά, πλέον, τις πιο στοιχειώδεις κοινωνικές κατακτήσεις, ενώ ειδικά για τους εργαζόμενους δημοσιογράφους, είναι άμεσα ορατή η απειλή της πλήρους κατάργησης της μισθωτής εργασίας με πλήρη δικαιώματα. Ταυτόχρονα, το μονοπωλιακό κεφάλαιο ενδιαφέρεται έντονα για τα "εργαλεία" στήριξης της συγκεκριμένης πολιτικής, και τα αστικά ΜΜΕ αποτελούν σοβαρότατο τέτοιο "εργαλείο".

Υπό αυτό το πρίσμα οι εκλογές της ΕΣΗΕΑ είχαν ιδιαίτερο χαρακτήρα. Δεν είναι τυχαίο πως "λυτοί και δεμένοι", από τους ιδιοκτήτες αστικών ΜΜΕ, τα κυβερνητικά στελέχη και τα κόμματα που στηρίζουν αυτήν την πολιτική, αλλά διαφωνούν για το μείγμα, εκδήλωσαν το "ενδιαφέρον" τους για τα αποτελέσματα των εκλογών και παρενέβησαν απροκάλυπτα υπέρ όλων αυτών που αποτελούν στηρίγματα της αστικής ενημέρωσης.

Οι εκλογές αυτές επιπλέον διεξήχθησαν τη στιγμή που η τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, ως εκφραστής των μονοπωλίων, έκλεισε την ΕΡΤ, ενώ ετοιμάζεται για το κλείσιμο και άλλων δημοσίων οργανισμών, άρα και την απόλυση χιλιάδων εργαζομένων.

Οι εξελίξεις αυτές επιβεβαίωσαν τις εκτιμήσεις και τις προειδοποιήσεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος που συσπειρώνεται στις γραμμές του ΠΑΜΕ.

Τώρα είναι απόλυτα αναγκαίο, οι εργαζόμενοι δημοσιογράφοι να βγάλουν τα απαραίτητα συμπεράσματα.

Ο συσχετισμός στο νέο ΔΣ της ΕΣΗΕΑ είναι αρνητικός για τους εργαζόμενους δημοσιογράφους γιατί αποτυπώνει τη συντριπτική κυριαρχία της αντίληψης της κοινωνικής συναίνεσης και του συμβιβασμού ως μέσου για την επίλυση προβλημάτων.

Κυριάρχησε επίσης η αντίληψη ότι για τα προβλήματα των εργαζόμενων δημοσιογράφων φταίνε οι "αναποτελεσματικοί" αγώνες. Αυτό είναι απότοκο της αντίληψης για έναν "προνομιούχο" κλάδο, αντίληψη η οποία τσουβαλιάζει εργαζόμενους δημοσιογράφους που τρέχουν από το πρωί ως το βράδυ, με διευθυντικά στελέχη ΜΜΕ και ακριβοπληρωμένους δημοσιολόγους, συνειδητά ταγμένους με την αστική τάξη οι οποίοι καθημερινά στηρίζουν, ακόμα και με τον πιο αισχρό τρόπο, την πολιτική που τσακίζει το λαό.

Είναι αλήθεια πως οι αγώνες που δόθηκαν -όπως δόθηκαν- τα προηγούμενα χρόνια δεν απέτρεψαν - σε συνθήκες γενικευμένης επίθεσης- αρνητικές εξελίξεις για τους εργαζόμενους δημοσιογράφους. Αυτό δεν οφείλεται στους αγώνες γενικά, αλλά στο τι αγώνες έγιναν, με ποιό στόχο και περιεχόμενο, τι ζητήματα άνοιξαν, αν συναντήθηκαν με τους αγώνες του εργατικού κινήματος γενικότερα. Με ευθύνη της απελθούσας πλειοψηφίας του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, οι αγώνες των δημοσιογράφων περιορίστηκαν σε ένα στενό συντεχνιακό πλαίσιο με κύριο αίτημα την "εξαίρεση" από μέτρα που τσάκιζαν ολόκληρο το λαό, ενώ ταυτόχρονα ήταν ξεκομμένοι και αποσπασματικοί.

Η κατεύθυνση αυτή, επιβαρυνόταν από το γεγονός ότι οι "δημοσιογράφοι" που ζητούσαν "εξαίρεση"» ήταν οι πρώτοι που καλλιεργούσαν τον κοινωνικό αυτοματισμό και ζητούσαν το τσάκισμα του εργατικού κινήματος, προκειμένου να "σωθεί" η "χώρα".

Οι αισχρές συκοφαντίες εναντίον των εργατών ότι δήθεν "αυτοί κλείνουν τα εργοστάσια", και η στάση των ακριβοπληρωμένων χρυσοκάνθαρων απέναντι στην απεργία της "Χαλυβουργίας" είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Η ίδια αυτή λογική εμπόδισε τόσο τη "συνάντηση" του κινήματος των εργαζόμενων δημοσιογράφων με εκείνο των υπόλοιπων εργαζόμενων, ενώ ταυτόχρονα εμπόδισε και οποιαδήποτε νύξη για το ζήτημα της ενημέρωσης που αποτελεί σοβαρότατο πεδίο ταξικής πάλης.

Δεν είναι τυχαίο ότι τη στιγμή που στα αστικά ΜΜΕ φιλοξενούνταν οι "απόψεις" και οι "αναλύσεις" του κάθε απολογητή του καπιταλισμού -έστω και "αντιμνημονιακού"- δεν βρισκόταν χώρος ή χρόνος για μια ανακοίνωση του εργατικού κινήματος ή η κάθε απεργία εξαγγελλόταν ως «ταλαιπωρία του κοινού».

Συνεπώς η κατεύθυνση του κινήματος με ευθύνη της απελθούσης πλειοψηφίας του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, ούτε προετοίμασε τους εργαζόμενους για την επερχόμενη θύελλα, ούτε στόχευε τον ταξικό αντίπαλο αθωώνοντάς τον με "αντιτροϊκανή" και "αντιμνημονιακή" φρασεολογία και κλείνοντας τα μάτια μπροστά στην επίθεση του μονοπωλιακού κεφαλαίου.

Αυτή η αντίληψη οδήγησε στο συμβιβασμό, τη μοιρολατρία και την υποταγή, ενώ φυσικό επακόλουθο ήταν και ο εκφυλισμός των διαδικασιών του κινήματος και οι άγονες προσωπικές αλληλοκατηγορίες της πλειοψηφίας του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ.

Η απάντηση είναι το μαζικό, οργανωμένο, καλά προετοιμασμένο στη σύγκρουση με την πλουτοκρατία, το αστικό κράτος, την κυβέρνηση, την ΕΕ και την τρόικα. Που θα παλεύει για όλα τα προβλήματα των εργαζόμενων δημοσιογράφων, των άνεργων και των οικογενειών τους και θα συνδέει την καθημερινή πάλη με την προοπτική της ανατροπής κάθε αντιλαϊκής πολιτικής, όποιο και αν είναι το μείγμα. Που θα συνδέει άρρηκτα τον αγώνα των εργαζόμενων δημοσιογράφων, με τον αγώνα για ολόπλευρη και ουσιαστική ενημέρωση του ελληνικού λαού, ενάντια στη χειραγώγηση και τον αποπροσανατολισμό.

Πάνω σε αυτήν τη γραμμή, με την επιδίωξη της ενότητας όλων των εργαζόμενων δημοσιογράφων, όλων των εργαζόμενων γενικά, όλου του λαού, ανεξάρτητα από τις επιμέρους σήμερα ιδεολογικές και πολιτικές προτιμήσεις τους, το ΠΑΜΕ ΤΥΠΟΥ & ΜΜΕ θα συνεχίσει τον αγώνα.

Σε αυτή την κατεύθυνση καλούμε τους εργαζόμενους δημοσιογράφους να μη δώσουν κανένα περιθώριο χρόνου σε συμβιβαστικές λογικές, αλλά με την καθημερινή τους στάση και πάλη στους χώρους εργασίας τους να πάρουν την υπόθεσή τους στα χέρια τους σε συντονισμό και κοινή πάλη με το ταξικό εργατικό κίνημα, γιατί η επίθεση του μονοπωλιακού κεφαλαίου είναι ενιαία και ενιαία πρέπει να είναι η απάντηση και η αντεπίθεση των εργαζομένων.

Εδώ βρίσκεται η προοπτική, εδώ βρίσκεται η ελπίδα».