«Μαζί μάθαμε να παλεύουμε, μαζί ξέρουμε και να νικάμε», το μήνυμα μπροστά στις φοιτητικές εκλογές στις 22 Μάη δέσποζε στο Φοιτητικό Στέκι. Στη διάρκεια των εκδηλώσεων πολλοί ήταν εκείνοι που πέρασαν ανταλλάσσοντας εμπειρία από τη μάχη αυτή που βρίσκεται μπροστά, από τους αγώνες που έδωσαν και καθημερινά δίνουν οι φοιτητικοί σύλλογοι. Εκεί μπορούσε κάποιος να προμηθευτεί την έκδοση της Φοιτητικής Επιτροπής του ΚΣ της ΚΝΕ «Τι πανεπιστήμιο έχουμε ανάγκη σήμερα;» καθώς και το τεύχος του «Οδηγητή» με την Απόφαση του ΚΣ της ΚΝΕ για τις φοιτητικές κινητοποιήσεις ενάντια στο νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.

Μεγάλη ήταν η συμμετοχή μαθητών που είχαν το δικό τους Στέκι. Αφορμή συζήτησης αλλά και γεύση από τα Μαθητικά Φεστιβάλ που απλώνονται στη χώρα, αποτέλεσαν τα ταμπλό που καλούσαν: «Ψηφίζουμε ΚΚΕ. Στέλνουμε πανευρωπαϊκό μήνυμα αγώνα και ελπίδας! Καταδικάζουμε την ΕΕ των πολέμων και της εκμετάλλευσης».

Εκεί παρουσιάστηκε έκθεση φωτογραφίας που επιμελήθηκε η Μαθητική ΟΒ Καισαριανής της ΚΝΕ, ενώ τον δικό του χώρο γνωριμίας είχε το Στέκι Πολιτισμού της ΚΝΕ στην Καισαριανή «Ανδρέας Λυκουρίνος».

Πλούσιες ήταν οι δραστηριότητες για τα παιδιά όλων των ηλικιών. Δεν θα μπορούσε να λείψει και μια «γωνιά» αφιερωμένη στα 50 χρόνια του Φεστιβάλ: Σε ένα τρισδιάστατο «50» τα παιδιά φιλοτέχνησαν τα δικά τους σχέδια εμπνευσμένα από το λογότυπο της ΚΝΕ για το Φεστιβάλ, ανακαλύπτοντας παράλληλα πολλές πτυχές της ιστορίας και του χαρακτήρα του μεγαλύτερου νεολαιίστικου θεσμού.

Παράλληλα, τα παιδιά των μικρότερων ηλικιών απασχολήθηκαν με παιχνίδια με φυσικά υλικά, με σκάμμα άμμου, με κατασκευές με χρώματα και πηλό κ.ά.

«Η γνώση είναι δύναμη» και το βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής» λειτούργησε καθ' όλη τη διάρκεια των εκδηλώσεων στον χώρο διαθέτοντας μία μεγάλη ποικιλία τίτλων. Αλλωστε, αυτή η πενηντάχρονη πορεία του Φεστιβάλ, η πενηντάχρονη πορεία της «Σύγχρονης Εποχής» είναι άρρηκτα δεμένες δίνοντας την ευκαιρία στους νέους, στους χιλιάδες επισκέπτες να αναπτύξουν τις γνώσεις, να καλλιεργήσουν το αισθητικό κριτήριο, να εφοδιαστούν με όσα έχει να προσφέρει το προοδευτικό βιβλίο.

Το βιβλιοπωλείο συγκέντρωσε αμέσως επισκέπτες όλων των ηλικιών που έσπευσαν να προμηθευτούν νέες εκδόσεις και κλασικά έργα, όλες τις κατηγορίες εκδόσεων: Ιστορία, πολιτική, ελληνική και ξένη λογοτεχνία, με τις εορταστικές προτάσεις και μεγάλες προσφορές.

Στο κέντρο του χώρου που στήθηκε ο πρώτος σταθμός του 50ού Φεστιβάλ δέσποζε η κεντρική έκθεση, αφιερωμένη στην Πρωτομαγιά του 1944. Οσο διαρκούσαν οι εκδηλώσεις, διαδοχικά και ασταμάτητα γκρουπ νέων συμμετείχαν στην ξενάγηση με τον κόσμο να πυκνώνει διαρκώς.

Εχοντας επιλέξει στο ξεκίνημα των φεστιβαλικών εκδηλώσεων να τιμήσει τους 200 εκτελεσμένους στον τόπο της θυσίας τους, η ΚΝΕ μέσα από την Εκθεση ένωνε το χτες με το σήμερα, με το αύριο.

Κάθε ενότητα της έκθεσης ξεκινούσε με ένα απόσπασμα από τις «Γειτονιές του Κόσμου» του Γιάννη Ρίτσου, δίνοντας ακόμα μεγαλύτερη ζωντάνια στην περιήγηση σε εκείνη τη γεμάτη, πυκνή σε εξελίξεις ιστορική περίοδο. Την περίοδο 1941 - 1944, με την τριπλή κατοχή της Ελλάδας που βρίσκει το ΚΚΕ σε μια από τις πιο απαιτητικές στιγμές στην Ιστορία του. Το ιστορικό πλαίσιο, η δράση των κομμουνιστών, η απελευθερωτική δράση των ΕΑΜ, ΕΠΟΝ, ΕΛΑΣ ξεδιπλώνονταν στα ταμπλό, με την ξενάγηση να συμβάλλει στην αποτύπωση των γεγονότων, των μηνυμάτων που αντλούνται από αυτή.

Εχοντας εισαχθεί στο πλαίσιο εκείνης της εποχής, ξεδιπλωνόταν το σκηνικό της θηριωδίας, η εκτέλεση από ώρα σε ώρα μέσα από τα λόγια όσων την έζησαν. Συγκλόνιζαν τον επισκέπτη τα λόγια στελεχών του Κόμματος, λογοτεχνών και κατοίκων της Καισαριανής για την εκτέλεση και τον θρήνο που ακολούθησε. Για τα καμιόνια που άρχισαν να φτάνουν, για τους εργάτες που σταμάτησαν τη δουλειά, τους φοιτητές που ξεχύθηκαν στους δρόμους, τις ομοβροντίες που αντήχησαν στην Καισαριανή. «Πόσοι όρκοι πίστης δόθηκαν κείνη τη μέρα εδώ μέσα! Πόσες αγνές και φλογέρες υποσχέσεις»...

Η περιήγηση έκλεινε με προβολή αποσπασμάτων από το ντοκιμαντέρ της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 100 χρόνια του Κόμματος, «Ο Δρόμος μας», αφήνοντας τον επισκέπτη με το μήνυμα συνέχισης του αγώνα, με συμπεράσματα χρήσιμα σε κάθε μέλος της ΚΝΕ, κάθε νέο.

Με ένα δυνατό χειροκρότημα έγινε δεκτός ο μεγάλος Χρήστος Λεοντής στη σκηνή της εναρκτήριας εκδήλωσης του 50ού Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.

«Είναι μεγάλη η συγκίνηση και η τιμή», ανέφερε ο συνθέτης, σημειώνοντας ότι στο πρώτο μέρος της συναυλίας θα παρουσιαστεί η «Καταχνιά», το πρώτο έργο που έγραψε πριν από 60 χρόνια και αναφέρεται στο γεγονός της εκτέλεσης των 200, που είναι ένα «σύμβολο θυσίας, ανθρωπιάς και παραδείγματος για τους νεότερους. Ενας φωτοδότης ανθρώπων που έδωσαν τη ζωή τους, την ψυχή τους για μια ιδέα και γι' αυτό παραμένουν αθάνατοι και ζωντανοί στις επόμενες γενιές».

Και το χειροκρότημα έγινε ακόμα πιο θερμό...

Την «Καταχνιά» ερμήνευσαν οι Κώστας Τριανταφυλλίδης και Ιωάννα Φόρτη, ενώ τα αφηγηματικά μέρη απήγγειλε ο ηθοποιός Χάρης Μαυρουδής.

Θέμα του έργου είναι το τρίπτυχο «Κατοχή - Αντίσταση - Απελευθέρωση». Ο Κ. Βίρβος έγραψε κάποια κομμάτια το 1944, όντας έγκλειστος στα κρατητήρια της οδού Ελπίδος 5. Σε αυτά τα μπουντρούμια έμαθε για την εκτέλεση των 200...

Ο Λεοντής συνέθεσε την «Καταχνιά» σε ηλικία 23 - 24 ετών. Μπορεί να μην είχε ο ίδιος μνήμες από τα γεγονότα της μεγάλης δεκαετίας του '40 και όμως εμπνέεται από τις μεγάλες στιγμές του λαού μας. Οπως είχε αναφέρει ο ίδιος, στη συνείδηση του δημιουργού «υπάρχουν, λειτουργούν σαν καταλύτης και κάποια στιγμή βγαίνουν είτε από τους πραγματικούς αγώνες που ζεις εσύ ο ίδιος είτε από το αίσθημα δικαίου, που μπορεί να σε κάνει να στηρίζεις αγώνες που έγιναν στο παρελθόν»...

Στο φινάλε του έργου πραγματοποίησε την παρθενική της εμφάνιση και η Χορωδία της ΚΝΕ ερμηνεύοντας το «Τραγούδι της Ειρήνης». Ο Χρ. Λεοντής με περηφάνια παρουσίασε τη χορωδία και τον μαέστρο της, Χρήστο Κολοβό, ενώ απηύθυνε κάλεσμα συμμετοχής και σε άλλους νέους, για να δημιουργηθεί «μια χορωδία που θα μιλά όλη η Ελλάδα».

Με το «Μια φορά κι έναν καιρό», από τις θρυλικές «Παραστάσεις», σε ερμηνεία Μίλτου Πασχαλίδη, ξεκίνησε το δεύτερο μέρος της συναυλίας και ο συνθέτης παρουσίασε τραγούδια από τη μακρά δημιουργική του διαδρομή. Μια διαδρομή που μετρά 60 χρόνια δημιουργίας και σφραγίστηκε με σπουδαίες συνεργασίες, με τις οποίες κατάφερε να βάλει στη γλώσσα του λαού μας τη μεγάλη ποίηση του Ρίτσου, του Λόρκα, του Νερούδα και πολλών άλλων.

«Οδηγητής», «Μοραζάν», «Στην Ελευσίνα μια φορά», «Ερωτας Αρχάγγελος», «Να καρτερείς», ήταν μερικά μόνο από τα τραγούδια που ακούστηκαν σε ερμηνεία των Μ. Πασχαλίδη, Ι. Φόρτη, Κ. Τριανταφυλλίδη και Αγγελικής Τουμπανάκη.

Συγκινητική ήταν και η μουσική συνάντηση του Χρ. Λεοντή με τον έφηβο εγγονό του, καθώς τον συνόδευε στο πιάνο...

Η συναυλία ολοκληρώθηκε με τραγούδια από το εμβληματικό «Καπνισμένο Τσουκάλι» σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου, που πρωτοπαρουσίασε ο Χρ. Λεοντής, το 1973, μετά τα γεγονότα στη Νομική. Και το χειροκρότημα έγινε ακόμα πιο θερμό, καθώς ενώνονταν οι φωνές των χιλιάδων που κατέκλυσαν το Σκοπευτήριο με τους ερμηνευτές και τον συνθέτη...

• Ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, Θοδωρής Κωτσαντής, αντάλλαξε στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής θερμό χαιρετισμό με τον συνθέτη Χρήστο Λεοντή, ενώ και στην ομιλία του ο Θ. Χιώνης ευχαρίστησε θερμά για τη συμμετοχή τους σε αυτήν την ξεχωριστή συναυλία τόσο τον συνθέτη, όσο και όλους τους συντελεστές.

«Κοκκίνισε» το Σκοπευτήριο της Καισαριανής την Κυριακή το απόγευμα. Στον ιερό τόπο όπου την 1η Μάη 1944 εκτελέστηκαν 200 κομμουνιστές, το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή» ξεκίνησε το ταξίδι του με σύνθημα «Γράφουμε Ιστορία, αλλάζουμε τον κόσμο - Το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός!», άνοιξε τα φτερά του για το νέο του ταξίδι, κάνοντας μια πρώτη στάση στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, εκεί όπου φιλοξενήθηκαν 8 κεντρικές φεστιβαλικές εκδηλώσεις στην Ιστορία του θεσμού. Ενα ταξίδι που κρατά 50 χρόνια, βάζοντας τη σφραγίδα του στην ιδεολογική, πολιτική και αγωνιστική διαπαιδαγώγηση της νέας γενιάς με τις αξίες, τα ιδανικά και την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.

Η πρώτη αυτή εκδήλωση του 50ού Φεστιβάλ ήταν ένας φόρος τιμής σε όσους νίκησαν τον θάνατο, μια μεγάλη γιορτή με τους μεγάλους αγώνες του λαού στο επίκεντρο, να ενώνονται με το σήμερα και το αύριο: «Τώρα είναι δικός σου αυτός ο δρόμος...». Με την τέχνη και το πολιτικό περιεχόμενό του, αυτό το δυνατό εναρκτήριο λάκτισμα στο ταξίδι του 50ού Φεστιβάλ ήταν μία ακόμα απάντηση στην προσπάθεια της ΕΕ για ξαναγράψιμο της Ιστορίας και γκρέμισμα κατακτήσεων, έδειξε τον δρόμο της πάλης για σύγχρονα δικαιώματα, με το ΚΚΕ μπροστά.

«Οι εκδηλώσεις εορτασμού των 50 χρόνων του Φεστιβάλ, που έγραψε και συνεχίζει να γράφει Ιστορία, ξεκινάνε ξεδιπλώνοντας το κόκκινο νήμα των αγώνων για να αλλάξουμε τον κόσμο, κόκκινο άστρο που μας δείχνει τον δρόμο. Γιατί το Φεστιβάλ της ΚΝΕ έχει φροντίσει να τιμήσει το ίδιο από τη μεριά του την Ιστορία, τους αγώνες που συντρόφευε σε όλα αυτά τα χρόνια. Κυρίως όμως έχει καταφέρει να τιμήσει τον σκοπό του, τον στόχο του, δηλαδή τον αυριανό κόσμο για τον οποίο μας προϊδεάζει, τις αξίες και τα ιδανικά από τα οποία θα είναι φτιαγμένος.

Κοιτάμε το μέλλον κατάματα και το αρπάζουμε γερά.

Γράφουμε Ιστορία, αλλάζουμε τον κόσμο.

Το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός.

Προχωράμε...».

Με αυτά τα λόγια ολοκλήρωσε την ομιλία του ο Θοδωρής Χιώνης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΚΟ Αττικής, με τους χιλιάδες νεολαίους με τις κόκκινες σημαίες περήφανα να ανεμίζουν να «απαντάνε» βροντοφωνάζοντας «Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός».

Στη συνέχεια πήρε τη σκυτάλη η μεγάλη συναυλία από τον Χρ. Λεοντή, αφιερωμένη στους 200 της Καισαριανής, κερδίζοντας το θερμό χειροκρότημα του πλήθους.

Από νωρίς το απόγευμα πλήθος κόσμου όλων των ηλικιών συνέρρεε στο Σκοπευτήριο. Ηταν όλοι εκεί για να τιμήσουν τους 200 που «περπάτησαν τον θάνατο δίχως να σκοντάψουν...». Στο μνημείο, κάτω από τα λάβαρα που έγραφαν ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ, απέτισαν τον δικό τους φόρο τιμής δίνοντας υπόσχεση ότι η θυσία τους δεν πήγε χαμένη. Παραλαμβάνουμε την κληρονομιά σας και συνεχίζουμε, πάντα μπροστά!

Πολλές ήταν και οι οικογένειες με μικρά παιδιά, τα οποία για πρώτη φορά γνώρισαν αυτόν τον χώρο. Περπάτησαν το στενό δρομάκι, αντίκρισαν τον τοίχο και έμαθαν γι' αυτούς που πήγαιναν στον θάνατο, αλλά κατάφεραν να τον νικήσουν χορεύοντας, φωνάζοντας συνθήματα για τη λευτεριά, το ΚΚΕ, για τη συνέχιση του αγώνα.

Πολλοί ήταν αυτοί που επισκέφτηκαν το Μουσείο ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, όπως και αυτοί που κοντοστάθηκαν στην έκθεση της ΚΝΕ για τους 200, στο βιβλιοπωλείο, στα αναμνηστικά του Φεστιβάλ.

Στο Σκοπευτήριο έσμιξαν και όλες οι γενιές των ΚΝιτών που έστησαν τα Φεστιβάλ. Οι παλιότεροι θυμούνταν τα Φεστιβάλ της Καισαριανής, το πώς έφτιαχναν τον χώρο, τον ενθουσιασμό και τη χαρά τους, την αγάπη που εισέπρατταν από τη γειτονιά, το μήνυμα ανάτασης που έφερνε και φέρνει και σήμερα αυτό το μοναδικό πολιτιστικό γεγονός. Στο πλευρό τους και οι νεότεροι, γεμίζοντας με ζωντάνια τα Στέκια Φοιτητών, Μαθητών και Νέων Εργαζομένων που είχαν στηθεί στον χώρο.

Ξεχωριστές ήταν και οι πολύμορφες δραστηριότητες που πραγματοποιούνταν στον χώρο, κερδίζοντας με τη μία την καρδιά και το ενδιαφέρον των μικρών παιδιών. Αυτός ήταν και ο στόχος! Τα παιδιά να συνδυάσουν αυτήν τη μέρα, την Πρωτομαγιά, αυτόν τον τόπο, το Σκοπευτήριο της Καισαριανής, αυτά τα ιδανικά, του αγώνα και της θυσίας για τη λευτεριά, για μια καλύτερη ζωή, με ευχάριστες αναμνήσεις και εμπειρίες...

Από εδώ, που πριν 80 χρόνια, την Πρωτομαγιά του 1944, 200 πρωτοπόροι αγωνιστές, μέλη και στελέχη του ΚΚΕ, χορεύοντας και τραγουδώντας από το προηγούμενο βράδυ γνωρίζοντας ότι πάνε για μάχη με τον θάνατο, στάθηκαν με το κεφάλι ψηλά και ίσιο το βλέμμα μπροστά στις κάννες των ναζί εκτελεστών τους, ξαναπιάνουμε με σεβασμό και γερά το κόκκινο νήμα που μας ενώνει με όλους αυτούς που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν «για να νικήσει ο άνθρωπος, για να νικήσει η λευτεριά τον πόλεμο».

Εδώ, που οι κατακτητές και οι ντόπιοι συνεργάτες τους θεώρησαν ότι μπορούσαν με μαζικές εκτελέσεις - τουλάχιστον 48 πρωινά ο ήλιος ανέτειλε με τις ριπές των οπλοπολυβόλων - να καταστείλουν τη μαζική λαϊκή δράση και ηρωισμό, την αποφασιστικότητα, τη δύναμη θέλησης και πάλης που τροφοδότησε το ΚΚΕ, νους και καρδιά της ΕΑΜικής Αντίστασης, του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ.

Εδώ, δίπλα μας, στο Σκοπευτήριο, που ο 6ος τομέας του ΕΑΜ αποφάσισε να μετονομαστεί σε «Θυσιαστήριο της Λευτεριάς». (...)

Εδώ, που «τα πουλιά πέταξαν αντίθετα στις σφαίρες» κι η Κομμουνιστική Νεολαία άπλωσε τα δικά της φτερά με το 2ο, το 10ο, το 11ο, το 12ο, το 13ο, το 18ο, το 19ο και το 21ο Φεστιβάλ, αυτής της τολμηρής νεανικής εφόδου στο μέλλον.

Εδώ λοιπόν, στον πρώτο σταθμό των εκδηλώσεων των 50 χρόνων του Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή», τιμάμε τους νεκρούς και την Ιστορία μας, κρατάμε ψηλά τη σημαία που απόκτησε το χρώμα της βουτηγμένη στους αγώνες της εργατικής τάξης, το κόκκινο της αυγής του νέου κόσμου, της φλόγας και της λευτεριάς και στέλνουμε το μήνυμα για πιο δυνατούς αγώνες αντεπίθεσης για το δίκιο των λαών στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη. (...)

Την Πρωτομαγιά του '44, τα 200 ηρωικά παλικάρια που ενέπνευσαν τον Βίρβο να γράψει «Δε θέλω να μου δέσετε τα μάτια», σήκωσαν τον λαό μας ένα μπόι ψηλότερα με τον τρόπο που ξέρουν να το κάνουν οι κομμουνιστές. Χαράσσοντας την ανειρήνευτη πάλη, τη μάχη ανάμεσα σε δυο κόσμους που τους χωρίζει άβυσσος.

Αυτή η μάχη είναι το νήμα της κόκκινης κλωστής που απλώνεται στον χρόνο. Κάθε ένας εκτελεσμένος συνδέεται με κορυφαίες στιγμές εργατικών αγώνων και εξεγέρσεων την περίοδο του Μεσοπολέμου, ατσαλωμένοι, ανυπότακτοι, γαλουχημένοι με τα μεγάλα ιδανικά του κομμουνιστικού κινήματος και αφοσιωμένοι στην υπόθεση της εργατικής τάξης και του λαού. Στην πλειονότητά τους Ακροναυπλιώτες, που τους παρέδωσε το αστικό κράτος - όντας από πριν φυλακισμένοι - στους κατακτητές.

Μια μάχη ανάμεσα στους εκμεταλλευτές και τους εκμεταλλευόμενους, που όχι μόνο δεν εξαφανίστηκε, αλλά διαπερνούσε από την αρχή μέχρι το τέλος τη δράση κατά της τριπλής κατοχής.

Οι εργάτες, ο λαός, στην πάλη για την απελευθέρωση της χώρας από τους φασίστες κατακτητές, αντιμέτωπος με την πείνα και την εκμετάλλευση, με το ΚΚΕ στην πρώτη γραμμή, καθοδηγητικό κέντρο της αντίστασης.

Η αστική τάξη και τα κόμματά της βουτηγμένοι στη βρωμιά και την ντροπή. Ενα τμήμα συνεργαζόμενο με τους κατακτητές, έκανε μπίζνες, έλεγχο της μαύρης αγοράς κι άλλα αισχρά. Ενα τμήμα, το μεγαλύτερο, φευγιό στο εξωτερικό, κι όσοι δεν λούφαξαν, ραδιουργούσαν μαζί με τους Βρετανούς όπως με τον ΕΔΕΣ, ενάντια στον ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ, και με στόχο τι θα γίνει μετά τον πόλεμο.

Η 1η Μάη του 1944 ξημέρωσε μέσα στις φλόγες αυτής της σύγκρουσης. Η πλάστιγγα είχε αρχίσει να γέρνει κατά του φασιστικού άξονα, με την τεράστια συμβολή του Σοβιετικού λαού και του Κόκκινου Στρατού, τα όπλα του ΕΛΑΣ απελευθέρωναν τη χώρα και δημιουργούνταν λαογέννητοι θεσμοί κοινωνικής οργάνωσης.

Ο αντίπαλος, ενώ έχανε, είχε λυσσάξει. Εκείνη τη μέρα τουλάχιστον άλλοι 150 αγωνιστές εκτελέστηκαν σε όλη την Ελλάδα με διαταγή των ναζί και εκτελεστές κυρίως τα τάγματα ασφαλείας, που είχαν φτιαχτεί με επιμονή της κατοχικής κυβέρνησης του Ράλλη και χρηματοδότηση από βιομήχανους και μεγαλέμπορους.

Η μαζική εκτέλεση των 200 κομμουνιστών την 1η Μάη, μέρα σύμβολο για την παγκόσμια εργατική τάξη, δεν ήταν τυχαία επιλογή. Συμπύκνωνε την ανειρήνευτη σύγκρουση με το σύστημα της εκμετάλλευσης, της βαρβαρότητας και του πολέμου. (...)

Από τον ξεσηκωμό των εργατών στο Σικάγο το 1886 έως τον Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη, από την Πρωτομαγιά του 1924 με τον πρώτο δολοφονημένο εργάτη σε πρωτομαγιάτικη κινητοποίηση στην Ελλάδα, το μέλος της ΟΚΝΕ Σωτήρη Παρασκευαΐδη, έως την Πρωτομαγιά του 1944 με την ηρωική θυσία των 200 κομμουνιστών στην Καισαριανή, μια ασυμφιλίωτη αντίθεση πλέκει το νήμα της Ιστορίας και των ταξικών αναμετρήσεων. (...)

Ο ακλόνητος Σπάις είχε απαντήσει «Τεντώνετε ένα σχοινί. Γύρω σας, δίπλα σας, πάνω σας απ' όλες τις μεριές θεριεύει μια φωτιά. Μπορείτε να την αγνοείτε, αλλά δεν μπορείτε να την αποφύγετε. Θα έρθει μια εποχή που η σιωπή μας στον τάφο θα είναι πιο ισχυρή από τις φωνές που στραγγαλίζετε σήμερα».

Βέβαια δεν την αγνόησαν. Η αστική τάξη έδειξε ότι είναι αντίπαλος αμείλικτος, αδίστακτος, που για να υπερασπίσει τη χλιδή, τα πλούτη και την εξουσία της χρησιμοποιεί κάθε μέσο.

Τίποτα όμως δεν μπορεί να σταματήσει το υπόγειο ρεύμα αυτής της λάβας που κυλά. Ανεξάρτητα σε ποιο σημείο ή σε ποια σημεία του κόσμου κάθε φορά ξεσπά και με ποια ένταση ξεχύνεται, παρά τα ζιγκ - ζαγκ της Ιστορίας, τις πρώτες εφόδους και υποχωρήσεις, ακόμα και μετά την ανατροπή της πρώτης προσπάθειας οικοδόμησης του σοσιαλισμού, τίποτα δεν μπορεί να την σταματήσει.

Οι λαοί δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη. Η εργατική τάξη κρατάει το μέλλον της ανθρωπότητας.

Δεν επιβεβαιώθηκαν οι καλοπληρωμένοι γραφιάδες που βιάστηκαν να μιλήσουν για το τέλος της Ιστορίας και της δημιουργικής της δύναμης, της ταξικής πάλης.

Οι ολοένα και μαζικότερες απεργίες και τεράστιες κινητοποιήσεις τα τελευταία χρόνια στις μεγάλες πρωτεύουσες της Ευρώπης, στη Γαλλία, στη Γερμανία, στην Ισπανία, στη Μ. Βρετανία, στην Ολλανδία κι αλλού. Οι μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις που έφτασαν μέχρι τις Βρυξέλλες, εκεί που μέσα σε κλειστές αίθουσες τα διάφορα κοράκια και τα λόμπι της ΕΕ μηχανορραφούν ενάντια στους λαούς για να κερδίζουν τα αφεντικά τους, οι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Οι μεγάλες κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στον λαό της Παλαιστίνης που σφαγιάζεται από το κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ με τις πλάτες των ΗΠΑ και της ΕΕ, σε μια σειρά μεγάλες πόλεις και κέντρα από την Ευρώπη και την Ελλάδα μέχρι τις ΗΠΑ, στις κινητοποιήσεις και τις κατασκηνώσεις στα μεγαλύτερα και πιο προβεβλημένα τους πανεπιστήμια.

Αναδεικνύουν ότι παρά τον αρνητικό συσχετισμό, οι λαοί έχουν αστείρευτη δύναμη, οι εργαζόμενοι έχουν νεύρο, η νεολαία σηκώνει ανάστημα κι ότι αυτό προσπαθεί ο αντίπαλος να ηρεμήσει ή να καταστείλει (...).

Τις σπίθες κι αυτό το ρεύμα που μπορεί να τις φουντώσει δυναμώνουμε με τους αγώνες στη χώρα μας.

Οι εμβληματικοί αγώνες και οι απεργίες των προηγούμενων χρόνων για την προστασία της ζωής και των δικαιωμάτων των εργαζομένων, του λαού μας, που έγραψαν το σύνθημα «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό στον δρόμο της ανατροπής».

Οι συγκλονιστικές κινητοποιήσεις και απεργίες που έκαναν τα δάκρυα οργή και απόφαση αγώνα για να μην συγκαλυφθεί το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη που έκοψε το νήμα της ζωής 57 ανθρώπων, κρατώντας το νήμα της εκδίκησης στην εγκληματική πολιτική του κέρδους της ΕΕ και των κυβερνήσεων που οδήγησαν σε αυτό και στρώνουν το έδαφος και για τα επόμενα εγκλήματα.

Η συνάντηση εκατοντάδων χιλιάδων απεργών εργατών ενάντια στην ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια, για μισθούς και εργασιακά δικαιώματα, με τους βιοπαλαιστές αγρότες των μπλόκων, που αγωνίζονταν για την επιβίωσή τους και τους φοιτητές που για μήνες κουρέλιασαν το νομοσχέδιο της ΝΔ για την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας.

Κι όλοι μαζί κάτω από ένα σύνθημα: «`Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας», δείχνουν τον δρόμο της ελπίδας, της δυναμικής της κοινής πάλης και συμμαχίας του λαού, της αμφισβήτησης, της σύγκρουσης με την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ, των μονοπωλίων και του κράτους τους. (...)

Αυτά φοβάται η στριμωγμένη κυβέρνηση της ΝΔ. Οτι υπάρχει και μπορεί να δυναμώσει το αντίπαλο δέος στην αντιλαϊκή της πολιτική, η συλλογική, κοινή δράση και διεκδίκηση του λαού και της νεολαίας, η μόνη και πραγματική αντιπολίτευση, με το ΚΚΕ μπροστά!

Αυτά ανησυχούν τα επιτελεία του συστήματος, της ΕΕ. Ιδιαίτερα τώρα που οξύνονται ο ανταγωνισμός και οι αντιθέσεις ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και μέσα σε κάθε χώρα, ανάμεσα στους επιχειρηματικούς ομίλους, που μεγαλώνουν οι δυσκολίες της καπιταλιστικής οικονομίας και στενεύουν τα περιθώρια, που πυκνώνουν τα σύννεφα του πολέμου.

Φοβούνται γιατί μπορεί να δημιουργηθούν τριγμοί, ρωγμές, κλονισμοί. Ανησυχούν γιατί η αμφισβήτηση, η αγανάκτηση, η οργή που προκαλεί η αντιλαϊκή πολιτική δεν είναι παροδική.

Ε, όλα αυτά λοιπόν που φοβούνται και απεύχονται, ας τους τα προσφέρουμε απλόχερα. Κι άμεσα, τώρα, με την αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ στις ευρωεκλογές.

Με εκατοντάδες χιλιάδες, πιο πολλά κόκκινα ψηφοδέλτια στην κάλπη της 9ης Ιούνη. Με το ΚΚΕ ακόμα πιο ψηλά, για να ακουστεί σε όλη την Ευρώπη. Στέλνοντας μήνυμα ελπίδας και ενδυνάμωσης των αγώνων στην Ελλάδα, για να έχει πιο δυνατό αντίπαλο η αποδυναμωμένη κυβέρνηση της ΝΔ και τα κόμματα της ΕΕ, πανευρωπαϊκό μήνυμα ανάτασης σε όλους τους λαούς της ΕΕ που βρίσκονται κι αυτοί στους δρόμους.

Γιατί αποδείχτηκε ότι η μόνη ψήφος που τη βρίσκεις άμεσα την επόμενη μέρα μπροστά σου, προς όφελός σου είναι η ψήφος στο ΚΚΕ.

Γιατί η ενίσχυση του ΚΚΕ είναι εγγύηση ότι μετατρέπεται σε διεκδίκηση, σε αγώνα, σε δυνάμωμα της οργάνωσης του λαού.

Ας τους προσφέρουμε απλόχερα αυτά που η ΕΕ, αυτή η φυλακή των λαών, οι κυβερνήσεις και τα κόμματα που την υπηρετούν, απεχθάνονται.

Οσο κι αν γράφουν ύμνους υπέρ της τα σχολικά βιβλία, όσο κι αν διαφημίζονται τα ευρωπαϊκά προγράμματα στα πανεπιστήμια, όσο κι αν προσπαθούν η ΝΔ, με τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, όλη τη συστημική αντιπολίτευση να τη στολίσουν και διαφωνούν για το ποιος μπορεί να εκπροσωπήσει καλύτερα τη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά και για το εάν παραμένει ή ξεστρατίζει από τις αξίες και τις αρχές της, υπάρχει δυστυχώς γι' αυτούς η πραγματικότητα. Μιας και:

Μιλάνε για την ΕΕ της ελευθερίας της εκμετάλλευσης, που λογαριάζει την ανθρώπινη ζωή σαν αναλώσιμο υλικό και την εργατική δύναμη ως εμπόρευμα που παράγει τα κέρδη.

Μιλάνε για την ΕΕ της δημοκρατίας των 30.000 λομπιστών, δηλαδή των καλογυαλισμένων καλοπληρωμένων εκπροσώπων μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, που παραγγέλνουν τις κατευθύνσεις της ΕΕ και που θεωρούνται θεσμικοί παράγοντες της λειτουργίας του Ευρωκοινοβουλίου με συμφωνία όλων των άλλων κομμάτων εκτός του ΚΚΕ. Των απαγορεύσεων του συνδικαλισμού σε 10 κράτη - μέλη, της απεργίας και των διαδηλώσεων σε 15 κράτη - μέλη, της επίσημης πολιτικής του αντικομμουνισμού. Της καταστολής και των μέτρων έκτακτης ανάγκης, όπως στη Γαλλία με μαθητές γονυπετείς και με δεμένα χέρια, των απαγορεύσεων μέχρι και μετακινήσεων για διαδηλώσεις αλληλεγγύης στον λαό της Παλαιστίνης. Των τρομονόμων, του φακελώματος, των predator και των λογισμικών παρακολούθησης, της λογοκρισίας και των απαγορεύσεων στο καλλιτεχνικό έργο (...).

Μιλάνε για την ΕΕ του κράτους δικαίου των τριών μνημονίων και των τροϊκανών, για να μην ξεχνιόμαστε. Των μνημονίων διαρκείας και της μόνιμης εποπτείας των αντιλαϊκών προαπαιτούμενων για να μπουκώνουν με δισ. ευρώ τους επιχειρηματικούς ομίλους. Της 13ωρης δουλειάς και των minijobs. Των Οδηγιών και κατευθύνσεων που μετέτρεψαν σε καρμανιόλα τον σιδηρόδρομο και έκαναν αρένα συμφερόντων το να έχει συστήματα ασφαλείας, οδηγώντας στο προδιαγεγραμμένο έγκλημα των Τεμπών. Των αποφάσεων και Οδηγιών για την επιχειρηματική ελευθερία στα πανεπιστήμια, ώστε να πληρώνεις τους εμπόρους των πτυχίων για τις σπουδές σου.

Μιλάνε για την ΕΕ της ανθρώπινης αξιοπρέπειας των φρακτών, των πνιγμένων προσφύγων και μεταναστών, της Πύλου και της Λαμπεντούζα, της μαζικής δολοφονίας στη Μαλίγια της Ισπανίας, του αίσχους της Μόριας, του ενταφιασμού της Συνθήκης της Γενεύης και των συμφωνιών για φθηνό εργατικό δυναμικό.

Αλλά και των ανθρώπινων δικαιωμάτων των αναπήρων που ξεσπιτώνονται από τα σπίτια τους, που πλειστηριάζονται. Των ασθενών που στερούνται τα φάρμακά τους για να κάνουν τις μπίζνες τους οι φαρμακοβιομήχανοι στην ελεύθερη αγορά της ΕΕ.

Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Γιατί είναι άλλο η Ευρώπη και οι ανάγκες των λαών της και άλλο η ΕΕ, αυτή η πολιτεία των αφεντάδων που υπερασπίζεται το δίκιο των αδικητάδων.

Από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής της, ως Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ανθρακα και Χάλυβα, συμμαχία μονοπωλίων, και στην εξέλιξή της ως ένωση αντιλαϊκών κρατών και κυβερνήσεων για να θωρακίζουν τα συμφέροντα και την εξουσία των μονοπωλίων, όσο κι αν προσπάθησαν να την φτιασιδώσουν, είναι αντίπαλος των λαών, δεν αλλάζει προς όφελός τους, μόνο χειρότερη και πιο αντιδραστική γίνεται χρόνο με τον χρόνο, με όλων των ειδών, χρωμάτων και σύνθεσης κυβερνήσεων που εδώ και δεκαετίες έχουν υπάρξει και περάσει.

Αν κάποιος θέλει να δει το πραγματικό πρόσωπο της ΕΕ, τότε θα αντικρίσει το φριχτό πρόσωπο της εκμετάλλευσης και του πολέμου. Γιατί η ΕΕ για να διασφαλίσει τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών μονοπωλίων πρωτοστατεί στους πολέμους στην Ουκρανία, στην Αφρική, στην Ερυθρά Θάλασσα, στη Μέση Ανατολή.

Εξοπλίζεται σαν αστακός καλώντας τους λαούς «να προετοιμαστούν για πόλεμο», ψηφίζει πολεμικό προϋπολογισμό και δαπανά 240 δισ. για εξοπλισμούς, ενώ οι λαοί της γονατίζουν από την ακρίβεια, ετοιμάζει ευρωστρατό 5.000 στρατιωτών για να υπηρετήσει τη λεγόμενη «στρατηγική της αυτονομία» για να στέλνει στρατό όπου Γης, τη στιγμή που δεν μπορεί να στείλει γιατρούς στα νοσοκομεία και δασκάλους στα σχολεία, λόγω «δημοσιονομικών αντοχών».

Μόλις προχτές στη Σύνοδο Κορυφής κατέληξε σε πολεμικό ανακοινωθέν, ρίχνοντας κι άλλο λάδι στη φωτιά της ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή (...)

Ολες αυτές τις αποφάσεις στηρίζουν η κυβέρνηση της ΝΔ και όλα τα άλλα κόμματα του ευρωατλαντικού τόξου, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη της Νέας Αριστεράς, το ΠΑΣΟΚ, η Ελληνική Λύση. Δεσμευμένοι στις επιλογές της αστικής τάξης για να συμμετάσχει στο πλιάτσικο και στο μοίρασμα της λείας.

Γι' αυτό η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι από τις πρώτες στην ΕΕ που ζητούν νέα πακέτα και ευρωομόλογα για την περαιτέρω εμπλοκή στον πόλεμο στην Ουκρανία, φορτώνοντας νέα δάνεια και θυσίες στον ελληνικό λαό, στέλνει όπλα, μέχρι και λευκό φώσφορο που μόνο το ΚΚΕ κατήγγειλε, επισημαίνοντας τη συμφωνία όλων των άλλων κομμάτων. Παζαρεύει κι άλλα οπλικά συστήματα.

Χρησιμοποιεί την Ελλάδα για να αποθηκεύεται πολεμικό υλικό που προορίζεται για τις σφαγές, όπως τα δεκάδες κοντέινερ που έχει τώρα σε άγνωστη τοποθεσία κι εντάσσει λιμάνια, δρόμους, αεροδρόμια στις πολεμικές προετοιμασίες.

Στέλνει τα παιδιά του ελληνικού λαού στο σφαγείο στη Μέση Ανατολή για τα κέρδη των εφοπλιστών και μεταφορικών ομίλων (...)

Και όσο κι αν λένε ότι η Ελλάδα αποτελεί παράγοντα ασφάλειας στην περιοχή, αναλαμβάνουν την ευθύνη να μας εμπλέκουν στον πόλεμο, κάνοντας τη χώρα μας ορμητήριο, μαγνήτη νέων κινδύνων και στόχο αντιποίνων. Με τις φρεγάτες στην Ερυθρά και στον Λίβανο, την πυροβολαρχία «Patriot» στη Σ. Αραβία, τη βάση της Σούδας, το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης και το Στρατηγείο της Λάρισας που παίζουν κομβικό ρόλο και στους δύο πολέμους, την Ελευσίνα όπου σταθμεύουν αμερικάνικα πολεμικά αεροπλάνα και άλλα σημεία της χώρας.

Την ίδια στιγμή μάλιστα που οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν τα νέα πακέτα μαμούθ 95 δισ. για τη στήριξη του καθεστώτος Ζελένσκι, του κράτους - δολοφόνου Ισραήλ και της Ταϊβάν, που δεν ξοδεύονται για... προπαγάνδα.

Σε αυτές τις συνθήκες ο κύριος «δεν με κρατάει κανένας», Κασσελάκης δεν κρατιέται. Δίνει διαπιστευτήρια στον ευρωατλαντικό παράγοντα, ξεπερνώντας ακόμα και τον Μητσοτάκη, δίνοντας αβάντα στον Αδωνη Γεωργιάδη να μιλάει «για ιδεολογική νίκη της ΝΔ».

Δήλωσε το πρωτάκουστο, ότι το ΝΑΤΟ είναι «ιερή αμυντική συμμαχία», σαν σύγχρονος Μέτερνιχ, και σιγούρεψε ότι συμφωνεί με τις αμερικάνικες βάσεις και την πολεμική επιχείρηση «Ασπίδες» της ΕΕ, δήλωσε ότι συμφωνεί με τον Τραμπ για την ανάγκη αντιμετώπισης της Κίνας.

Απογείωσε την εκφυλιστική πορεία, της Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας που προετοίμασε ο ΣΥΡΙΖΑ κι εφάρμοσε η ΝΔ, της συμφωνίας για την ανανέωση και επέκταση των ΝΑΤΟικών βάσεων, των συμφωνιών και της αποστολής οπλικών συστημάτων στο αυταρχικό καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας, την ένταξη κι άλλων χωρών στην πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ που ο ΣΥΡΙΖΑ 2 - Νέα Αριστερά την κάνει ακόμα σημαία.

Είναι η εκφυλιστική συνέχεια που οδηγούσε και τότε τη ΝΔ και βουλευτές της να λένε «ευχαριστώ τον ΣΥΡΙΖΑ γι' αυτές τις συμφωνίες, εμείς δεν θα μπορούσαμε να τις φέρουμε...», που πρόσφερε τα μέγιστα στο σύστημα και οδήγησε εντέλει στην απογοήτευση και στη διακυβέρνηση της ΝΔ.

Κι από την άλλη έχουμε τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ που μας ζαλίζει ότι ψηφίζοντας ΠΑΣΟΚ θα δυναμώσει το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Δηλαδή; Τον κ. Σάντσεθ, πρωθυπουργό της Ισπανίας που ήταν από τους πρώτους που έστειλε οπλισμό στην Ουκρανία, ή τον Γκλικσμάν, υποψήφιο του Σοσιαλιστικού Κόμματος Γαλλίας στις ευρωεκλογές που κατηγορεί τον Μακρόν ότι στέλνει μόνο 3.000 οβίδες τον μήνα στο Κίεβο.

Γι' αυτό ας αφήσουν τις μαγγανείες, τις κρουαζιέρες, τις ολυμπιακές φλόγες, τους celebrities, τα κουτσομπολιά και τους τσακωμούς σε δευτερεύοντα.

Το τι κρίνεται στις ευρωεκλογές της 9ης Ιούνη αφορά όλο τον λαό, τη νεολαία κι είναι σαφές κι αμείλικτο.

Θα επικροτήσουμε την ΕΕ του πολέμου, τη ζυγισμένη - στοιχισμένη στάση της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων δίνοντάς τους πράσινο φως για ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή στον πόλεμο και στα ευρωατλαντικά σχέδια, για τα συμφέροντα της αστικής τάξης, σε βάρος του λαού;

`Η θα στείλουμε μήνυμα καταδίκης, θα πούμε STOP, κόκκινο στη μετατροπή της χώρας μας σε ορμητήριο πολέμου και στόχο των αντίπαλων στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ στρατοπέδων, καταδικάζοντας τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τη συμμετοχή σε αυτούς;

Απαντάμε, στέλνουμε μήνυμα και ψηφίζουμε με σαφήνεια. Μόνο το ΚΚΕ σπάει την ομερτά των άλλων κομμάτων. Διεκδικεί η κυβέρνηση να αποσύρει τη στήριξή της στο κράτος - δολοφόνο Ισραήλ. Να πάψει η αποστολή οπλισμού στο καθεστώς του Ζελένσκι. Να απεμπλακεί η χώρα από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, να κλείσουν οι αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις και υποδομές.

Κρατάει όρθια την τιμή του λαού μας κι όταν εμφάνιζαν τους ναζί του Αζόφ στη Βουλή, κι όταν σταματάει τρένα που τους στέλνουν όπλα και πυρομαχικά, κι όταν διαδηλώνει για να επιστρέψει η φρεγάτα «Υδρα» από το στόμα του λύκου.

Και με ακόμα πιο δυνατό ΚΚΕ μπορεί να ακουστεί το μεγάλο ΝΑΙ στο δικαίωμα να ζούμε ειρηνικά, με αλληλεγγύη με τους άλλους λαούς, νοικοκύρηδες στον τόπο μας.

Γιατί ο λαός μας έχει τη δύναμη να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις και μπορεί να τη δείξει στον δρόμο του αγώνα, για να απεμπλακεί η χώρα μας από το μακελειό, σπάζοντας τα δεσμά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που θυσιάζουν δικαιώματα και ζωές στον βωμό του κέρδους των λίγων και ισχυρών.

Αλλωστε, ας σκεφτούμε από το 2019, τις προηγούμενες ευρωεκλογές δηλαδή έως σήμερα, ζήσαμε γεγονότα και εξελίξεις που κάποιοι ίσως ποτέ δεν περίμεναν ότι θα ζήσουμε.

Περάσαμε την πανδημία με τις εκατόμβες νεκρών σε όλο τον κόσμο, στα εμπορευματοποιημένα και διαλυμένα δημόσια συστήματα Υγείας, με τον ιδιωτικό τομέα Υγείας να θησαυρίζει και τις χώρες της ΕΕ να κάνουν πλιάτσικο η μία στην άλλη για μάσκες και αναπνευστήρες, καταρρίπτοντας την προπαγάνδα περί «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης».

Είδαμε να σκοτώνονται οι λαοί για των αφεντάδων το φαΐ.

Ζήσαμε τις τεράστιες καταστροφές. Δάση και περιουσίες να καίγονται, ολόκληρες περιοχές να πλημμυρίζουν. Οταν με την επίσημη βούλα της ΕΕ θυσιάζονται για τις μπίζνες και τις επενδύσεις ακόμα και περιοχές NATURA, όταν δεν παίρνεται κανένα μέτρο πολιτικής προστασίας, όταν δεν φτιάχνονται τα αναγκαία έργα υποδομής γιατί μπαίνουν στον λογαριασμό της εγκληματικής πολιτικής του κόστους - οφέλους.

Βιώνουμε τη μεγάλη «γκριζοπράσινη μετάβαση», που σημαίνει πανάκριβη Ενέργεια για τον λαό, απαξίωση ενεργειακών πόρων, διεύρυνση της ενεργειακής φτώχειας και καταστροφή του περιβάλλοντος προς όφελος των κερδών των «πράσινων» κολοσσών.

Μετράμε πώς θα βγάλουμε τον μήνα καθώς ο ανταγωνισμός, η απελευθέρωση όλων των αγορών και η καπιταλιστική ανάπτυξη δεν φέρνουν ευημερία για όλους, καλούς μισθούς στους εργαζόμενους, χαμηλές τιμές για τα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.

Οι σάπιες αξίες και αρχές της ΕΕ, οι Οδηγίες, οι κατευθύνσεις και τα ψηφίσματα της εκμετάλλευσης, της φτώχειας, του πολέμου, όσα περάσαμε, είδαμε και βιώνουμε για να διασφαλίζονται τα κέρδη και τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου αποτελούν την αντιλαϊκή πολιτική σταθερότητα που θέλει να διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού η ΝΔ και που αποδεικνύεται μια περιπέτεια δίχως τέλος για τον λαό.

Αποτελούν την αντιλαϊκή ευρωπαϊκή κανονικότητα και τα κεκτημένα της ΕΕ, από τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ 1, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ 2 μας λένε ότι τάχα μου μας απομακρύνει η κυβέρνηση της ΝΔ.

Την ίδια ώρα που όποια πέτρα της κυβερνητικής πολιτικής κι αν σηκώσεις το ίδιο φίδι θα βρεις από κάτω, ένα ψήφισμα, μια Οδηγία, μια κατεύθυνση της ΕΕ που τις περισσότερες φορές έχει υπερψηφιστεί απ' όλα τα κόμματα εκτός από το ΚΚΕ (...)

Το ΚΚΕ βρίσκεται αποφασιστικά και σταθερά στην υπεράσπιση των λαϊκών δικαιωμάτων. Ακριβώς επειδή διαφωνεί με την ΕΕ και δεν έχει δεσμεύσεις στα «κοράκια» και τις αντιλαϊκές κατευθύνσεις της, αποτελεί εγγύηση για τα λαϊκά συμφέροντα και συμβάλλει στην παραπέρα προετοιμασία του κινήματος για όσα αντιλαϊκά σχεδιάζονται στο Ευρωκοινοβούλιο.

Εκλέγοντας ευρωβουλευτές από όλα τα υπόλοιπα κόμματα μπορεί να μην ξέρεις σε ποιο κόμμα τελικά θα καταλήξουν, μπορείς όμως να είσαι σίγουρος για το κοινό πρόγραμμα που έχουν επιλέξει και θα ακολουθήσουν.

Κοινή εξωτερική πολιτική της ΕΕ, εμπλοκής στον πόλεμο, πολεμικός προϋπολογισμός και Νέο Δημοσιονομικό Πλαίσιο της ΕΕ που προβλέπει παραπέρα καθήλωση μισθών, κλιμάκωση των πρωτογενών πλεονασμάτων, φοροαφαίμαξη με «πράσινα» χαράτσια, πλειστηριασμούς, αλλά και αύξηση περιθωρίου κέρδους για τις μεγάλες επιχειρήσεις.

Κρίνονται πολλά την 9η Ιούνη. Δεν είναι καθόλου χαλαρή η ψήφος στις ευρωεκλογές. Κρίνεται το πόσο πιο δυνατό θα είναι το ΚΚΕ για να έχουν στήριγμα ο λαός και η νεολαία και εκεί που παίρνονται οι αντιλαϊκές αποφάσεις, και εκεί που ανατρέπονται, στους δρόμους του αγώνα. Δυναμώνοντας την πραγματική λαϊκή αντιπολίτευση στην κυβέρνηση της ΝΔ (...)

Ε, λοιπόν, ας τους κάνουμε όλοι μαζί να μην ξέρουν από πού τους ήρθε.

Μπορείτε μάλιστα τις επόμενες μέρες να δώσετε διπλό χαστούκι στην αντιλαϊκή πολιτική. Αναδεικνύοντας για άλλη μια χρονιά την «Πανσπουδαστική» πρώτη δύναμη στα πανεπιστήμια και στέλνοντας μήνυμα ανυπακοής της νεολαίας, ανεβάζοντας ακόμα πιο ψηλά το ποσοστό του ΚΚΕ στην κάλπη των ευρωεκλογών.

Συνεχίζουμε, βάζουμε τα δυνατά μας! Βρισκόμαστε πλέον στην τελευταία και πιο κρίσιμη φάση της μεγάλης πολιτικής εκλογικής μάχης που δίνει το Κόμμα μας. Μάχη κρίσιμη για την επόμενη μέρα, για την προοπτική της πάλης του λαού.

Μεταφέρουμε παντού το κάλεσμα. Δεν επικροτούμε την ΕΕ, την κυβέρνηση και τα υπόλοιπα κόμματα που συνδιαμορφώνουν και υλοποιούν την αντιλαϊκή πολιτική που ευθύνεται για όλα τα εγκλήματα στη ζωή μας.

Με πιο δυνατό ΚΚΕ στέλνουμε ένα ηχηρό μήνυμα καταδίκης και τιμωρίας, αποδυναμώνοντας την κυβέρνηση και τα κόμματα της ΕΕ, δηλώνοντας ότι οι λαοί είναι αποφασισμένοι να διεκδικήσουν έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, που θα βάζει μπροστά τις δικές μας σύγχρονες ανάγκες και όχι τα κέρδη των λίγων.

Δυναμώνουμε στην Ελλάδα και πανευρωπαϊκά το ρεύμα αμφισβήτησης απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων και της ΕΕ. Με πιο δυνατό ΚΚΕ για πιο ισχυρούς αγώνες αντεπίθεσης, αντίπαλο δέος απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης. Με πιο δυνατό ΚΚΕ για να δοθεί μήνυμα μαχητικής αισιοδοξίας σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο...

Οσα ζήσαμε και όσα έχουμε μπροστά μας, που ίσως πολλοί δεν μπορούν να σκεφτούν, ανέδειξαν και αναδεικνύουν ένα πράγμα: Πως αυτό το σύστημα έχει φάει τα ψωμιά του. Επαψε πια από καιρό να μπορεί να προσφέρει κάτι προοδευτικό. Από παντού φαίνονται τα ιστορικά ξεπερασμένα όριά του.

Παρά τις υπαρκτές διαφορές από χώρα σε χώρα, παντού υπάρχει αυτό που όλοι τους θέλουν να κρύψουν, ότι στον 21ο αιώνα, στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης και των άλλων μεγάλων επιστημονικών επιτευγμάτων, αντί ο άνθρωπος να απαλλάσσεται από μονότονες και κουραστικές δουλειές και να αυξάνεται ο ελεύθερος χρόνος, αντί να εξασφαλίζονται ουσιαστική γνώση, μόρφωση και παραγωγή υψηλά ειδικευμένου τεχνικού και επιστημονικού δυναμικού, αντί να αξιοποιούνται για την κάλυψη όλων των σύγχρονων αναγκών, συμβαίνουν ακριβώς τα αντίθετα.

Γιατί ο πλούτος που παράγουν οι εργαζόμενοι και όλα αυτά τα επιτεύγματα βρίσκονται σήμερα στα χέρια των καπιταλιστών, γιατί η κερδοφορία τους καθορίζει τι θα παραχθεί, με ποιους όρους, πότε, σε αντίθεση με τις ανάγκες αυτών που πραγματικά παράγουν, τις ανάγκες της κοινωνίας.

Αυτά τα δεσμά σφίγγει η ΕΕ για να κρατάνε τους λαούς μακριά και απομονωμένους από τις μεγάλες δυνατότητες της επιστήμης και της παραγωγής. Γι' αυτό και προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την ιδέα και τον αγώνα της μεγάλης ανατροπής και της οικοδόμησης μιας κοινωνίας που θα βγάλει από τη μέση το καπιταλιστικό κέρδος και τον μονοπωλιακό ανταγωνισμό, μιας οικονομίας που τα αγαθά θα ανήκουν σε αυτούς που τα παράγουν, που κουμάντο θα κάνουν οι εργαζόμενοι οι οποίοι θα σχεδιάζουν κεντρικά την οικονομία με στόχο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Μιας κοινωνίας όπου τα δικαιώματα του λαού και της νεολαίας στη δουλειά, στην Υγεία, στη μόρφωση, στον Πολιτισμό, στον ελεύθερο χρόνο, στις διακοπές θα είναι κατοχυρωμένα.

Αυτό που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν οι εκμεταλλευτές αυτό παλεύουμε. Σπάζοντας τα δεσμά της ΕΕ, με μια γνήσια εργατική, λαϊκή διακυβέρνηση και εξουσία. Για την Ελλάδα και την Ευρώπη της κοινωνικής ευημερίας, της ειρήνης, της αλληλεγγύης, της πραγματικής ελευθερίας, του σοσιαλισμού! (...).

Γέμισε με ζωή το Θυσιαστήριο της Λευτεριάς την Κυριακή. Πολλοί νέοι αλλά και άνθρωποι όλων των ηλικιών βάδισαν στα χνάρια των εκτελεσμένων, με την εκδήλωση αυτή του 50ού Φεστιβάλ να αποτελεί παράλληλα μία σημαντική, πρωτόγνωρη για πολλούς βιωματική εμπειρία. Συγκροτώντας μία ενότητα γνωριμίας με την πραγματική Ιστορία, εκείνη που φέρνει την πραγματική ανάταση, η επίσκεψη στην Εκθεση για τους 200 εκτελεσμένους κομμουνιστές, το «προσκύνημα» στον τόπο της εκτέλεσης βαμμένο από το αίμα των αγωνιστών, η γνωριμία με το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης άφησαν δυνατές εμπειρίες.

Ξεκινώντας από τον χώρο του μνημείου, όπου έπεφτε το φως της δύσης, ακολούθησαν τις γερές πατημασιές των εκτελεσμένων αγωνιστών, έφταναν μπροστά στη μάντρα, στα κυπαρίσσια στη μνήμη τους. Εκεί οι νεότεροι ζητούσαν να μάθουν περισσότερα, οι μαθητές άκουσαν συγκλονισμένοι την ιστορία του Ανδρέα Λυκουρίνου, που κοντά στη δική τους ηλικία εκτελέστηκε εκεί. Επόμενος σταθμός το Μουσείο Εθνικής Αντίστασης, από το οποίο περνούσαν διαρκώς επισκέπτες.

Το Μουσείο επισκέφτηκαν με οργανωμένες ξεναγήσεις μαθητές μικρότερων ηλικιών και με λόγια απλά και αφήγηση, μέσα από τα εκθέματα, γνωρίστηκαν με το πλαίσιο μέσα στο οποίο ξέσπασε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, την οργάνωση της Αντίστασης, η δράση των ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ. Η εξιστόρηση στάθηκε μεταξύ άλλων στο «Κάστρο του Υμηττού», όπου τέτοια μέρα, 80 χρόνια πριν, τρεις νέοι ΕΠΟΝίτες έγραψαν μια ακόμα από τις ηρωικές σελίδες, αντιμετωπίζοντας τις φασιστικές δυνάμεις. Οι συνθήκες της κατοχής, το Σκοπευτήριο ως τόπος εκτελέσεων, οι μάχες αποδόθηκαν με τρόπο εύληπτο στους νεαρούς επισκέπτες. Από εκεί έφυγαν με το μήνυμα πως η γνώση της ιστορικής αλήθειας, που δείχνει τη δύναμη όσων παλεύουν για το δίκαιο απέναντι στο φαινομενικά ανίκητο, μας κάνει πιο δυνατούς. Οτι στον πόλεμο, με τις σκληρές του συνθήκες αλλά και στην ειρήνη, υπάρχει κάτι ίδιο: Τα παιδιά, εργαζόμενοι, νέοι, ο λαός, θέλουν να ζουν όμορφα, να μορφώνονται, να χαίρονται τον κόσμο και εκείνοι που οδηγούν στους πολέμους για τα κέρδη θέλουν να συνεχίσουν την εκμετάλλευση. Οτι απέναντι στους ανθρώπους δεν βρίσκονται οι απλοί άνθρωποι μιας άλλης χώρας, αλλά όσοι τους βάζουν να πολεμούν και να σκοτώνονται.