311 O αυτοκράτορας Γαλέριος Βαλέριος Μαξιμιανός εκδίδει διάταγμα, με το οποίο η χριστιανική θρησκεία αναγνωρίζεται επίσημα στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

1789 Ο Τζορτζ Ουάσιγκτον εκλέγεται πρώτος Πρόεδρος των ΗΠΑ.

1870 Γεννιέται ο Ούγγρος συνθέτης Φραντς Λέχαρ, δημιουργός της διαχρονικής οπερέτας «Η εύθυμη χήρα». Πέθανε το 1948.

1911 Στην Ασέα της Αρκαδίας γεννιέται ο ποιητής Νίκος Γκάτσος.

1945 Ο Αδόλφος Χίτλερ αυτοκτονεί. Ηταν 55 χρόνων.

1973 Ο Πρόεδρος Νίξον αναλαμβάνει την ευθύνη για το Ουότεργκεϊτ.

1975 Στο Νότιο Βιετνάμ ο Πρόεδρος Χο Τσι Μινχ ανακοινώνει την άνευ όρων παράδοση της χώρας στους μαχητές του λαού του Βιετνάμ ενάντια στους Αμερικανούς εισβολείς.

1989 Πεθαίνει από καρδιακή προσβολή ο Ιταλός σκηνοθέτης Σέρτζο Λεόνε, πατέρας των «σπαγκέτι - γουέστερν».

1η του Μάη

κι εμπρός!

Ο καπιταλισμός είναι ένα υπέροχο σύστημα. Με μια προϋπόθεση: Να είσαι καπιτα... ληστής.

Ενας από τους πλέον αναγνωρίσιμους καπιτα... ληστές παγκοσμίως είναι η μεγαλύτερη πετρελαϊκή εταιρεία στον κόσμο, η «Exxon-Mobil». Την εποχή που οι διεθνείς τιμές του πετρελαίου κάνουν τους λαούς του πλανήτη να «τρέμουν», η «Exxon-Mobil», σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία των οικονομικών της αποτελεσμάτων, μέσα στο 2007 παρουσίασε κέρδη (κρατηθείτε) ύψους 4,7 εκατομμυρίων δολαρίων ...την ώρα!

Κάντε τώρα τους πολλαπλασιασμούς: Τα 4,7 εκατ. κέρδη επί 24 ώρες τη μέρα, επί 365 μέρες το χρόνο. Αυτό που θα προκύψει είναι το μέγεθος της άνευ προηγουμένου ληστείας.

Να μας συγχωρήσει ο κ. Σουφλιάς που θα του αποσπάσουμε την προσοχή από τα θέματα που έχει να λύσει με τον επίτροπο κ. Δήμα για το ...Κιότο (και δευτερευόντως με τον εργολάβο του σπιτιού του στο Σούνιο), αλλά κατά την επιστροφή μας από τα πάτρια εδάφη, μας γεννήθηκε η εξής απορία: Εχει αποτολμήσει να κάνει τη διαδρομή Αθήνα - Πάτρα - Πύργος, τώρα τελευταία;

*

Εχουν, είτε ο νυν είτε οι πρώην υπουργοί ΠΕΧΩΔΕ, κάνει ποτέ την αποκοτιά (περί αυτού πρόκειται) να μπουν σε κανονικό αυτοκίνητο, από εκείνα που έχουν οι κανονικοί άνθρωποι και όχι τ' άλλα, τα τεθωρακισμένα του υπουργικού συμβουλίου, για να διανύσουν τον έναν εκ των δύο εθνικών (εδώ γελάνε) δρόμων της χώρας;

*

Τους πέρασε ποτέ από το μυαλό να αναρωτηθούν όλοι αυτοί που διοικούν τον τόπο αν έχουν κάποια ευθύνη για το γεγονός ότι σε ένα δρόμο που αναγκάζεται να τον διασχίζει η μισή Ελλάδα τις γιορτές και η άλλη μισή το καλοκαίρι, όχι διαζώματα δεν υπάρχουν, όχι φωτισμός, αλλά ούτε καν διαγραμμίσεις!

*

Εκτός από το να μαζεύουν δεκαετίες τώρα τα λεφτά από τα διόδια και να τα δίνουν στους εργολάβους, εκτός από το να κάνουν αφ' υψηλού συστάσεις προς τους εποχούμενους, την περίπτωση να είναι οι ηθικοί αυτουργοί των δυστυχημάτων που συντελούνται σε αυτή και στις άλλες καρμανιόλες, την έχουν σκεφτεί;

*

Αλήθεια, οι κύριοι που κυβερνούν έχουν βρεθεί ποτέ στον κίνδυνο να μεταφέρουν το παιδί τους σε ένα δρόμο, που σε κάθε σημείο του υπάρχει προειδοποίηση ότι όποιος τον διασχίζει παίζει τη ζωή του κορόνα - γράμματα;

*

Η «ισχυρή Ελλάδα» είχε, φυσικά, την ετοιμότητα να τοποθετήσει ανά τρία χιλιόμετρα καμιά δεκαριά μακάβριες πινακίδες, για να ενημερώνουν τον οδηγό ότι οσονούπω θα ...σκοτωθεί! Την υποχρέωση, όμως, να φτιάξουν τους δρόμους, στους οποίους ξέρουν ότι σκοτώνονται άνθρωποι, δεν την αισθάνονται.

*

Πάντως, όσοι είναι αναγκασμένοι να συνεχίσουν να κυκλοφορούν σε αυτό το «ναρκοπέδιο», σε ένα δρόμο που είναι σπαρμένος με εικονοστάσια, ας προσέχουν διπλά. Τα χιλιόμετρα είναι πολλά. Και πουθενά δεν υπάρχει ένα σημείο όπου να μη συγκρούεται μετωπικά η ζωή του ανθρώπου με την ανυπαρξία της ελάχιστης «τσίπας» από μέρους των «αρμοδίων».

«Καμπάνια του ΠΑΣΟΚ για την ακρίβεια», ανήγγειλε η Χαριλάου Τρικούπη. Λέτε να ήρθε η ώρα να αποδώσει εκείνο το θεόπνευστο μέτρο, η συγκρότηση του «Παρατηρητηρίου Τιμών», που είχαν συστήσει οι Τσοχατζόπουλος - Κουλούρης;...

Μια ακόμα «ιστορική στιγμή» είχαμε χτες. Την υπογραφή της συμφωνίας για τον αγωγό «South Stream» στη Μόσχα. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της κυβερνητικής προπαγάνδας, το θέμα δεν ενδείκνυται για πανηγυρισμούς από τους κατοίκους του ...Νευροκοπίου και από τους (άνευ επιδόματος θέρμανσης) χιλιάδες μισθωτούς ανά την επικράτεια.

Ωστόσο, έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν όσοι θα κερδίσουν από τέτοιες συμφωνίες. Είναι οι ίδιοι, όπως και στην περίπτωση του Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη. Εκεί όπου οι όμιλοι Λάτση και Κοπελούζου ελέγχουν το 75% της εταιρείας η οποία ανήκει στην κοινοπραξία, ο όμιλος Μπόμπολα που με την «Ελληνική Τεχνοδομική» έχει υπογράψει συνεργασία με την «Γκάζπρομ», το εφοπλιστικό κεφάλαιο που θα μεταφέρει το πετρέλαιο και φυσικά το τραπεζικό κεφάλαιο.

*

Τόσο ο Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, όσο και ο «South Stream» δεν κρίνονται από τη σκοπιά των ενεργειακών υποδομών, που και αναγκαίο είναι και επιβεβλημένο να υπάρξουν στη χώρα.

Το θέμα, αφ' ενός, είναι αν αυτές οι εξελίξεις εντάσσονται σε ένα κοινωνικο-οικονομικό και πολιτικό πλαίσιο που έχει για πυξίδα του το κοινωνικό όφελος. Η απάντηση έχει δοθεί ήδη δεδομένου ότι όταν μιλάμε για την Ελλάδα που θα ωφεληθεί από αυτές τις συμφωνίες, αναφερόμαστε όχι στην Ελλάδα των καταναλωτών της βενζίνης ή των νοικοκυριών που καταναλώνουν αέριο, αλλά στην Ελλάδα των ΕΛΠΕ του Λάτση και στην Ελλάδα της «Μότορ Οϊλ» του Βαρδινογιάννη.

Αφ' ετέρου, η συμμετοχή της χώρας στο ενεργειακό γεωστρατηγικό «παίγνιο» της περιοχής αποτελεί μια ριψοκίνδυνη από την πλευρά της ελληνικής άρχουσας τάξης κίνηση. Από κανέναν δεν μπορεί να διαφεύγει η όξυνση των αντιθέσεων μεταξύ ΗΠΑ - Ρωσίας - ΕΕ, με ό,τι αντανακλάσεις μπορεί να έχει (και έχει) στα Βαλκάνια. Και κυρίως εκείνο που δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής του ελληνικού λαού, είναι ότι αν χρειαστεί να πληρωθεί αντίτιμο γι' αυτή τη ριψοκίνδυνη επιδίωξη της ελληνικής άρχουσας τάξης να αναβαθμίσει τη θέση της στην ιμπεριαλιστική σκακιέρα, το αντίτιμο δε θα το πληρώσει η ίδια, αλλά ο λαός.

*

Επομένως, η Ελλάδα των εργαζομένων πρέπει να γνωρίζει ότι η Ελλάδα της άρχουσας τάξης είναι δέσμια εντός συγκεκριμένων πλαισίων, των πλαισίων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, και ως εκ τούτου οι δυνατότητες ελιγμών της για την αξιοποίηση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων Ουάσιγκτον - Μόσχας είναι περιορισμένες.

Σε μια άλλη Ελλάδα, που η διαχείριση της ενεργειακής πολιτικής θα ήταν υπόθεση μιας λαϊκής οικονομίας προσανατολισμένης στην κάλυψη των λαϊκών αναγκών και που η υπόθεση της διαχείρισης των διακρατικών σχέσεων θα ήταν υπόθεση μιας λαϊκής εξουσίας που θα κινείτο σε αντιιμπεριαλιστική βάση, το θέμα της ενέργειας θα ετίθετο ολότελα διαφορετικά.