Οι επόμενες εκλογές «θα είναι αναμέτρηση ανάμεσα στο φόβο και την οργή» διατείνονται διάφοροι αστοί αναλυτές, προσπαθώντας να διαμορφώσουν κριτήριο ψήφου σε ευρύτερα εργατικά - λαϊκά στρώματα.

Η ΝΔ ποντάρει στο φόβο για να κινητοποιήσει ανάλογα ανακλαστικά που οδηγούν σε συντήρηση της υπάρχουσας κατάστασης. Ορθώνει σκιάχτρα επερχόμενης καταστροφής αν δεν συνεχιστεί η δική της εκδοχή πολιτικής υπέρ των μονοπωλίων. Καλεί σε έγκριση ενός δρόμου που, όπως ισχυρίζεται, «μέσα από κόπους και θυσίες» μπορεί να οδηγήσει σε φωτεινά μονοπάτια.

Από την πλευρά του, ο ΣΥΡΙΖΑ ποντάρει στη λαϊκή αγανάκτηση για την εφαρμοζόμενη πολιτική, για να καλλιεργήσει την ψευδαίσθηση ότι αρκεί να φύγουν αυτοί που κυβερνούν τώρα και να αναδειχτεί αυτός σε κυβέρνηση, να αλλάξει ορισμένα πράγματα στον τρόπο υλοποίησης της πολιτικής υπέρ του κεφαλαίου, χωρίς να αλλάξει η ουσία της. Ολα θα γίνουν εντός του πλαισίου που καθορίζουν η ΕΕ, οι στόχοι για ανάκαμψη των κερδών, για ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, διαβεβαιώνουν στελέχη του.

Σ' ένα τέτοιο πλαίσιο, η ΝΔ θέλει να εμφανιστεί ως εγγύηση στους φοβισμένους και ο ΣΥΡΙΖΑ ως ελπίδα στους θυμωμένους και αγανακτισμένους. Και οι δυο επιδιώκουν να αποπροσανατολίσουν, να συγκαλύψουν το ταξικό περιεχόμενο της πολιτικής τους, να κρύψουν ότι και οι δύο δουλεύουν για συμφέροντα ξένα και εχθρικά προς τα εργατικά - λαϊκά συμφερόντων, γι' αυτά των επιχειρηματικών ομίλων, του κεφαλαίου.

Για την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, δεν πρέπει να υπάρχουν πλαστά διλήμματα. Στις εκλογές - και στις εκλογές - εκφράζεται αυτούσια σε πολιτικό επίπεδο η ταξική αντιπαράθεση. Από τη μια, τα κόμματα που σε όλες τις παραλλαγές τους, παρ' όλες τις διαφορές, διαφωνίες και συγκρούσεις τους, ανταγωνίζονται για το ποιος είναι καλύτερος στην υλοποίηση των πολιτικών υπέρ του κεφαλαίου, των πολιτικών της ΕΕ, που διεκδικούν το χρίσμα απ' το κεφάλαιο ως επίδοξοι κυβερνήτες. Απ' την άλλη, το ΚΚΕ, που παλεύει ενάντια στη στρατηγική του κεφαλαίου και της ΕΕ, που καλεί τους εργαζόμενους να μην ματώσουν άλλο για τα μονοπώλια, που δίνει όλες του τις δυνάμεις για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, τη συγκρότηση της Λαϊκής Συμμαχίας, που παλεύει για ανάκτηση των απωλειών των εργαζομένων από την κρίση, που ανοίγει το δρόμο για την προοπτική οι εργαζόμενοι να ζουν χωρίς αφεντικά.

Στη συστηματική προσπάθεια που κάνουν, μέσα από κοκορομαχίες, τα κόμματα του σύγχρονου αστικού διπολισμού να κρύψουν την ουσία της ταξικής αντιπαράθεσης, ώστε να βγει ενισχυμένη η πολιτική της ανταγωνιστικότητας με όποιο μείγμα διαχείρισης, το λαϊκό κίνημα έχει καθήκον να αντιτάξει τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, να δείξει ότι αυτές δεν χωράνε στο πλαίσιο μιας πολιτικής που σε όποια παραλλαγή της υπηρετεί αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Αρκετές φορές έως τώρα ο λαός επέλεξε το μικρότερο κακό, τιμώρησε τον ένα ή τον άλλο τους εκφραστές του κεφαλαίου, έκοβε τα κεφάλια της «Λερναίας Υδρας» χωρίς να εξαφανίσει την ίδια. Από κάθε σημείο ξεπήδαγαν άλλα δυο και τα λαϊκά βάσανα συνεχίζονταν.

Ο λαός μας δεν έχει ανάγκη άλλου Μανωλιού. Εχει ανάγκη να βαδίσει στο δικό του δρόμο κι αυτόν το δρόμο πρέπει να τον σηματοδοτήσει και μέσα από τις εκλογές, με την αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ.

Η πολύωρη, πέρα από κάθε όριο, 34ωρη παραμονή μεγάλου αριθμού επιβαινόντων μέσα στο πλοίο, με τη φωτιά να καίει τα σπλάχνα του, έθετε τους επιβαίνοντες σε διαρκή, μεγάλο κίνδυνο, με πολλές πιθανότητες ανυπολόγιστων συνεπειών, γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις είναι υπαρκτά όλα τα ενδεχόμενα, όπως αυτά της απώλειας μεγάλου αριθμού ανθρωπίνων ζωών από την ίδια την πυρκαγιά, την αναγκαστική - χωρίς σχέδιο εκκένωση του πλοίου, τις ανοργάνωτες κινήσεις απελπισίας, την κατάρρευση του σκάφους, την μεγάλη κλίση, ακόμα και την ανατροπή του.

Με την πρακτική που ακολουθήθηκε, διαμορφώθηκαν συνθήκες μιας μεγάλης ναυτικής τραγωδίας.

Αυτή είναι πραγματικότητα. Οι κινήσεις που έγιναν ήταν στην κόψη του ξυραφιού, είχαν μεγάλο «ρίσκο». Οι επιβάτες και το πλήρωμα ήρθαν στη θέση του «μελλοθάνατου» και αυτό πρέπει να εκτιμηθεί αντικειμενικά, με σοβαρότητα.

Από την επιχείρηση διάσωσης στο «NORMAN ATLANTIC»

Είναι γεγονός πως μετά από μεγάλα ναυάγια και πυρκαγιές, παρατηρείται μια κινητικότητα, ανακοινώνονται κάποια μέτρα. Στην πορεία, όμως, η παραβίαση των κανόνων προστασίας της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα, αλλά και τα κενά στο μηχανισμό έρευνας και διάσωσης διαιωνίζονται.

Επιδρά καθοριστικά το κυνήγι του κέρδους, που σημαδεύει τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και η πολιτική που υπηρετεί τα εφοπλιστικά συμφέροντα, η οποία, ανεξάρτητα από διαχειριστή, τόσα χρόνια μειώνει τον αριθμό του πληρώματος και αντιμετωπίζει ως κόστος τα αναγκαία μέτρα ασφαλείας, τις υποδομές και τα μέσα που μπορούν να συμβάλουν στην προστασία της ανθρώπινης ζωής.

Αυτό είναι το καθοριστικό ζήτημα που βρίσκεται πίσω από κάθε ένα ναυτικό έγκλημα. Αυτή είναι η βασική αιτία των ναυτικών τραγωδιών που συστηματικά γίνεται προσπάθεια να συσκοτιστεί με την αναζήτηση «εξιλαστήριων θυμάτων» και να υποκατασταθεί από το «ανθρώπινο λάθος», που κι αυτό εκδηλώνεται στο περιβάλλον που διαμορφώνουν οι παρεμβάσεις των εφοπλιστικών εταιρειών και η γενικότερη αντεργατική πολιτική.

Μέσα από την εξέταση των «ναυτικών ατυχημάτων» ξεχωρίζουν δύο κατηγορίες θεμάτων:

Η μια κατηγορία αφορά στην πρόληψη, ώστε να αποφευχθεί το ναυάγιο, η πυρκαγιά κ.λπ. κι εδώ προκύπτουν προβλήματα παραβιάσεων συγκεκριμένων κανόνων, με ευθύνη των ναυτιλιακών επιχειρήσεων και των κρατικών ελεγκτικών μηχανισμών.

Η άλλη αφορά στην αντιμετώπιση του συμβάντος, ώστε να μειωθούν οι συνέπειες και να αποφευχθεί η απώλεια ανθρώπινων ζωών, κι εδώ προκύπτουν ζητήματα ελλείψεων σε υποδομές, ευθύνες για το σχεδιασμό, που πολλές φορές απαιτεί συντονισμό διακρατικών κινήσεων, όπως στην προκειμένη περίπτωση του «NORMAN ATLANTIC».

Υπάρχουν ορισμένα δεδομένα.

Πρώτο, οι κανόνες ασφαλείας για όλα τα πλοία και ιδιαίτερα για τα πλοία που μεταφέρουν επιβάτες και υπάρχει ο κίνδυνος μεγάλης τραγωδίας, επιβάλλεται να είναι τόσο ουσιαστικοί, αυστηροί, που να ελαχιστοποιούν κάθε περίπτωση «ατυχήματος», κάθε περίπτωση π.χ. πυρκαγιάς και να εξασφαλίζονται τα κατάλληλα μέτρα πυροπροστασίας και πυρόσβεσης, που θα μπλοκάρουν τη φωτιά στη γέννησή της. Από αυτήν τη σκοπιά, πρέπει να εξεταστεί η πυρκαγιά στο «NORMAN ATLANTIC» και να δοθούν συγκεκριμένες απαντήσεις στις εύστοχες ερωτήσεις των ναυτεργατικών σωματείων ΠΕΜΕΝ - «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ» - Μαγείρων και Ρυμουλκών, που θέτουν μεταξύ των άλλων τα εξής ζητήματα:

• Ποιες είναι οι πραγματικές αιτίες της πυρκαγιάς, αν λειτούργησαν τα μέσα άμεσης ανίχνευσης της φωτιάς και έγκαιρης πυρόσβεσης, αν υπήρχε η αναγκαία στεγανότητα του πλοίου και γιατί δεν έγινε δυνατό να αντιμετωπιστεί η πυρκαγιά από την αρχή.
• Ποιο είναι το ιστορικό του πλοίου, αν είναι μετασκευασμένο οχηματαγωγό, αν δικαιολογείται η παρουσία τόσο μεγάλου αριθμού επιβατών και οχημάτων, αν η οργανική σύνθεση του πλοίου κάλυπτε τις ανάγκες, αν ήταν επαρκή και λειτούργησαν τα μέσα διάσωσης.

Επίσης, να δοθεί απάντηση:

• Γιατί δόθηκε άδεια απόπλου σε επιβατηγό - οχηματαγωγό πλοίο χωρίς να έχουν αντιμετωπιστεί οι σοβαρές παρατηρήσεις που σημειώθηκαν από τους επιθεωρητές κατά τη διάρκεια του ελέγχου αξιοπλοΐας στις 19 Δεκέμβρη 2014 και αφορούν προβλήματα στο σχέδιο εκκένωσης του πλοίου, στις πόρτες που εξασφαλίζουν τη στεγανότητα τμημάτων του, τα φώτα εκτάκτου ανάγκης κ.ά.;

Επιπλέον, να δοθεί απάντηση για το BLACKOUT, γιατί έμεινε το πλοίο ακυβέρνητο, έρμαιο, βάζοντας σε ακόμα μεγαλύτερους κινδύνους τη ζωή των επιβαινόντων;

Δεύτερο, η πυρκαγιά εκδηλώθηκε κοντά σε στεριές και όχι στα πέρατα της Γης! Εκδηλώθηκε στα ανοικτά της Κέρκυρας, ανάμεσα στις ελληνικές, τις ιταλικές και τις αλβανικές ακτές σε μια ελεγχόμενη, προσβάσιμη περιοχή, παρά τις άσχημες καιρικές συνθήκες. Τα μετεωρολογικά δελτία μιλούν για δύναμη του ανέμου 7 - 8 της κλίμακας μποφόρ και η πείρα δείχνει πως η επιχείρηση διάσωσης μπορεί, είναι υποχρεωτικό να οργανωθεί και σε συνθήκες μεγαλύτερης κακοκαιρίας.

Αλλωστε, οι μαρτυρίες αναφέρουν ότι το πλοίο προσέγγισαν ιταλικά ψαράδικα, διασώθηκαν δεκάδες επιβάτες που απομακρύνθηκαν μέσα σε σωσίβια λέμβο, διασώθηκαν επιβάτες που εγκατέλειψαν το πλοίο με «βαρελάκια» και παρελήφθησαν από παραπλέοντα πλοία.

Γύρω από το «NORMAN ATLANTIC» κινήθηκε από τις πρώτες ώρες αριθμός εμπορικών πλοίων, διαμορφώθηκαν δυνατότητες μαζικής μεταφοράς των επιβατών και εκκένωσης του πλοίου που δεν αξιοποιήθηκαν.

Η πυρκαγιά εκδηλώθηκε στις 4 το πρωί της Κυριακής 28 Δεκέμβρη, σημειώθηκε πολύ μεγάλη καθυστέρηση στην επιχείρηση διάσωσης, χάθηκε πολύτιμος χρόνος και επιβάλλεται να εξεταστούν πολύ συγκεκριμένα ζητήματα.

Για παράδειγμα, πότε άρχισε και πώς οργανώθηκε η επιχείρηση διάσωσης, ώστε συντονισμένα να κινηθούν πολεμικά πλοία, ελικόπτερα παντός καιρού και ρυμουλκά - ναυαγοσωστικά ανοικτής θαλάσσης από την Ιταλία, την Ελλάδα και κατά το δυνατόν από την Αλβανία, για μια ολόκληρη μέρα, πριν νυχτώσει;

Το θέμα δεν μπορεί να ξεπεραστεί με το αιτιολογικό της κακοκαιρίας, γιατί τα σύγχρονα πολεμικά πλοία, τα Super Puma και τα ναυαγοσωστικά ανοικτής θαλάσσης, διαθέτουν την ταχύτητα, την ιπποδύναμη, τα μέσα και τις δυνατότητες να φθάσουν έγκαιρα στο συμβάν, να κινηθούν ακόμα και σε πολύ χειρότερες καιρικές συνθήκες, σε συνθήκες ωκεανού, σε ανοικτές θάλασσες όπως έχουν αποδείξει άλλες περιπτώσεις.

Ακόμα και στο ναυάγιο του «Φίλιππος Κ ΙΙ» ανοικτά της Σκύρου, το Φλεβάρη του 2002, με ισχυρότερη δύναμη ανέμου και υψηλότερα κύματα, η διάσωση έγινε με ελικόπτερο παντός καιρού.

Κι εδώ υπάρχουν μεγάλα ερωτήματα.

• Αξιοποιήθηκαν όλα τα ελικόπτερα παντός καιρού και οι δυνατότητές τους; Μπορούσε να αξιοποιηθεί ο χρόνος ύφεσης των καιρικών φαινομένων (που σημειώθηκε στην περιοχή μετά το μεσημέρι της Κυριακής) για να επιτευχθεί προσέγγιση και εγκατάλειψη του πλοίου;
• Μπορούσε να σταλεί έγκαιρα ελικοπτεροφόρο, να γίνουν συνδυασμένες ενέργειες πολεμικών πλοίων και ελικοπτέρων, να αξιοποιηθεί το ελικοδρόμιο των πολεμικών πλοίων και να κερδηθεί χρόνος, να αποφευχθεί π.χ. η μετάβαση των ελικοπτέρων στο Λέτσε της Ιταλίας για την αποβίβαση διασωθέντων;

Οι ιταλικές αρχές είχαν την πρώτη ευθύνη της διάσωσης, αλλά ο συντονισμός με τις ελληνικές και τις αλβανικές αρχές συνιστά βασικό στοιχείο της επιχείρησης. Πώς εκδηλώθηκε αυτό στην πράξη; Εξαντλήθηκαν όλοι οι τρόποι και τα μέσα; Γιατί δεν έγινε δυνατή η καθέλκυση του πλοίου για να οδηγηθεί στο πιο κοντινό λιμάνι;

Ολα αυτά επιβάλλεται να εξεταστούν με μεγάλη προσοχή. Υπάρχουν ευθύνες.

Η πυρκαγιά στο «NORMAN ATLANTIC» προειδοποιεί. Η γεωγραφική θέση της χώρα μας και η αυξημένη κίνηση επιβατικών πλοίων που μεταφέρουν εκατομμύρια ανθρώπους τονίζουν την αναγκαιότητα ενίσχυσης της πάλης των ναυτεργατών και του εργατικού κινήματος για τα ζητήματα της ασφάλειας και της προστασίας της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα, με στόχους που συγκρούονται με την ανάπτυξη που καθορίζεται από το κέρδος, με την εξουσία που υπερασπίζεται τα εφοπλιστικά συμφέροντα, γιατί ακριβώς αυτά είναι η «πηγή του κακού».

Μπορεί να περνάει ένα διάστημα που δε ζούμε μια ναυτική τραγωδία και αυτό να εφησυχάζει και να αμβλύνει τα αντανακλαστικά, αλλά σε κάθε περίπτωση η «φωτιά» σιγοκαίει και διαμορφώνει τις προϋποθέσεις για ναυτικά εγκλήματα και αδικοχαμένες ζωές στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους.

Σε αυτήν την κατεύθυνση αποκτούν σήμερα μεγάλη σημασία οι στόχοι που αφορούν τον επαρκή αριθμό, κατάλληλα εκπαιδευμένου πληρώματος, τα μέτρα ασφαλείας, αλλά και τα μέσα, τις υποδομές που μπορούν να εκπληρώσουν καθοριστικό ρόλο σε μια επιχείρηση διάσωσης.

Η Αδριατική, για παράδειγμα, η Μεσόγειος, το Αιγαίο, η Μαύρη Θάλασσα δίνουν τη δυνατότητα για μονιμότερο σχεδιασμό, για σταθμούς διάσωσης τουλάχιστον τη χειμερινή περίοδο και τη διάθεση των κατάλληλων μέσων. Αλλά, αυτή η επιλογή απαιτεί πολιτική που μπορεί να ικανοποιήσει τις λαϊκές ανάγκες και να υπερασπιστεί τις ανθρώπινες ζωές κι αυτό επιβάλλεται να προβληματίσει τον κάθε άνθρωπο του μόχθου.

Το ΚΚΕ παλεύει χρόνια τις θέσεις αυτές. Συγκρούεται αποφασιστικά με τους εφοπλιστές και τις αντεργατικές πολιτικές των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αποκαλύπτει τον επικίνδυνο ρόλο της Κοινής Ναυτιλιακής Πολιτικής της ΕΕ και των κομμάτων που τη στηρίζουν, δίνει προτεραιότητα στην πάλη για την προστασία της ανθρώπινης ζωής κι αυτά είναι κριτήρια για τους ναυτεργάτες και τους άλλους εργαζόμενους.

Eurokinissi

φωτό αρχείου

Τι θα γινόταν όμως αν το επίκεντρο δεν ήταν στη θαλάσσια περιοχή ; Ούτε που να το σκεφτεί κανείς!

Πριν εφτά χρόνια η Κομματική Οργάνωση Λέσβου του ΚΚΕ έδωσε στη δημοσιότητα τις θέσεις για την ουσιαστική αντισεισμική προστασία και θωράκιση της Λέσβου, της Λήμνου και του Αη Στράτη. Μια πολύπλευρη προσπάθεια έρευνας, συλλογής στοιχείων, εντοπισμού προβλημάτων, κατάθεσης προτάσεων καλώντας το λαό της Λέσβου, τους μαζικούς φορείς, να αναπτύξουν ένα διεκδικητικό-αγωνιστικό κίνημα για την υλοποίηση αυτών των προτάσεων. Για την υπεράσπιση όχι μόνο του μόχθου και της περιουσίας του αλλά και της ίδιας του της ζωής.

Από τότε η «Λαϊκή Συσπείρωση» δεν ήταν λίγες οι φορές που ζήτησε να συζητηθεί το θέμα στο Νομαρχιακό Συμβούλιο και μετά τον «Καλλικράτη» στο Δήμο Λέσβου και στην Περιφέρεια Β. Αιγαίου.

Σήμερα και με αφορμή τον πρόσφατο σεισμό στο Πλωμάρι επιχειρήσαμε να επικαιροποιήσουμε τις θέσεις μας. Συγκρίναμε τα προ εφταετίας προβλήματα με τα σημερινά. Τα κενά, τις ελλείψεις, γενικά την κατάσταση τότε και σήμερα.

• Κανένα σπίτι, καμιά πολυκατοικία δεν έχει ελεγχθεί.
• Κανένας προσεισμικός έλεγχος στα 450 δημόσια κτίρια με χιλιάδες εργαζόμενους. Στα 210 σχολεία με χιλιάδες μαθητές (μόνο στα 187 έγινε ένας οπτικός έλεγχος πριν 10 χρόνια), στο Νοσοκομείο, στο Ασυλο Ανιάτων Αγιάσου, στα Γηροκομεία, στα ΚΑΠΗ, στις φοιτητικές εστίες, στους χώρους που διασκεδάζει η νεολαία.

Οσον αφορά τα κενά στις Υπηρεσίες Πολιτικής Προστασίας η κατάσταση είναι εξίσου τραγική.

• Η Δ/νση ΠΣΕΑ Γενικής Γραμματείας Αιγαίου υποβαθμίστηκε φέτος σε Τμήμα! Ενώ οι πιστώσεις από 500χιλ. ευρώ τα τελευταία χρόνια, μειώθηκαν το 2014 στις 30!
• Η Δ/νση Πολιτικής Προστασίας Περιφέρειας Β. Αιγαίου λειτούργησε με έναν υπάλληλο (πριν εφτά χρόνια είχε δύο) ενώ οι πιστώσεις μειώθηκαν κατά 80% !

Αν και συγκροτήθηκαν Επιτροπές Ελέγχου Σκυροδέματος σε Λέσβο, Χίο και Σάμο οι έλεγχοι εξακολουθούν να είναι δειγματοληπτικοί.

• Το Τμήμα Πολιτικής Προστασίας του Δήμου Λέσβου είναι σχεδόν διαλυμένο ενώ οι πιστώσεις έχουν και εδώ μειωθεί κατά 80% !
• Στη Λήμνο από την εφαρμογή του «Καλλικράτη» δεν λειτουργεί πλέον Υπηρεσία Πολιτικής Προστασίας! Ιδια κατάσταση και στον Αη Στράτη.
• Τα τελευταία 5 χρόνια λόγω έλλειψης πιστώσεων δεν γίνεται κανενός είδους εκπαίδευση. Μετά τη κατάργηση και του Οργανισμού Αντισεισμικής Προστασίας (Ο.ΑΣ.Π) δεν γίνεται ούτε η παραγωγή έντυπου υλικού και φυσικά ούτε οι ασκήσεις ετοιμότητας στα σχολεία.

Ετσι αβίαστα οδηγούμαστε στην ανατριχιαστική διαπίστωση: Στο Β. Αιγαίο είμαστε παντελώς απροστάτευτοι, αφημένοι στην καταστροφική μανία του Εγκέλαδου.

Κι εδώ μπαίνει το ερώτημα: Αφού είναι σίγουρο ότι οι σεισμοί δεν μπορούν να αποφευχθούν γιατί οι κυβερνήσεις διαχρονικά αρνούνται να πάρουν τα αναγκαία μέτρα αντισεισμικής προστασίας και θωράκισης;

Γιατί στον καπιταλισμό τα πάντα αντιμετωπίζονται ως εμπόρευμα. Με τη λογική του κέρδους. Η αντισεισμική προστασία όπως και τα αντιπλημμυρικά έργα δεν έχουν άμεση οικονομική ανταπόδοση, όπως π.χ. τα λιμάνια για τον λεγόμενο ποιοτικό τουρισμό με τα κρουαζιερόπλοια που δεν αφήνουν δεκάρα τσακιστή στο ντόπιο πληθυσμό. (ενώ αποτελούν χαράς ευαγγέλια για τις μεγαλοκατασκευαστικές εταιρείες και τους επιχειρηματικούς ομίλους στον τουρισμό.) Δεν είναι τυχαίο πως η Ε.Ε. χαρακτηρίζει την αντισεισμική θωράκιση ως μη επιλέξιμο έργο.

Το ερώτημα που μπαίνει εδώ είναι: Ανάπτυξη για ποιόν, το λαό ή τα μονοπώλια; Εργα για τις λαϊκές ανάγκες ή για τους επιχειρηματικούς ομίλους;

Η αντισεισμική θωράκιση όμως, όπως και άλλα έργα ζωής για το λαό (αντιπλημμυρικά, αντιπυρικά, νοσοκομεία, σχολεία, κ.α.) φωνάζουν από μακριά ότι χρειάζεται κεντρικός σχεδιασμός στη βάση της κοινωνικής ιδιοκτησίας του κοινωνικού πλούτου και της εργατικής συμμετοχής και του ελέγχου. Χρειάζεται μια άλλη εξουσία με Λαϊκή Οικονομία όπου ο πλούτος που παράγεται θα επιστρέφει στους παραγωγούς του, τους εργαζόμενους.Προς αυτή την κατεύθυνση το ΚΚΕ ρίχνει όλες του τις δυνάμεις,

Οι σεισμοί όμως δεν περιμένουν ούτε προειδοποιούν και όταν έρθει η ώρα τους θα το πληρώσουν κυρίως οι λαϊκές οικογένειες. Κι επειδή η μεγαλύτερη πρόληψη είναι η αντισεισμική θωράκιση , όπως σ' όλη την Ελλάδα, έτσι κι εδώ η Κομματική Οργάνωση Λέσβου καλεί το λεσβιακό λαό να αναλάβει αποφασιστική δράση, χωρίς καθυστέρηση, διεκδικώντας ουσιαστικό έλεγχο των κτιρίων, δημόσιων και ιδιωτικών και άμεσες παρεμβάσεις με προτεραιότητα σε σχολεία, νοσοκομεία, μαζικούς εργασιακούς χώρους, λαϊκές κατοικίες. Την προστασία και δημιουργία ελεύθερων χώρων. Την ενίσχυση με μέσα και προσωπικό των μηχανισμών αντιμετώπισης των συνεπειών του φαινομένου.

Τα παραπάνω αποτελούν μια απάντηση σ'αυτούς που ισχυρίζονται ότι το ΚΚΕ δεν έχει θέσεις για τώρα, πως ανάγει τη λύση όλων των προβλημάτων στο σοσιαλισμό.

Φυσικά και ξέρουν ότι οι κομμουνιστές βρίσκονται σε καθημερινή δράση για τα μικρά και μεγάλα προβλήματα που δημιουργεί η αντιλαϊκή πολιτική . Το ασφαλιστικό τις εργασιακές σχέσεις , την ανεργία, τη φτώχεια, τους μισθούς, τις συντάξεις, τα χαράτσια.

Ξέρουν ότι το ΚΚΕ δένει σ'ένα αδιαίρετο σύνολο το σήμερα με το αύριο για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.

Κι αυτή η εικόνα προσπαθούν να φθάσει διαστρεβλωμένη στο λαό. Ποιοι; Αυτοί που πίνουν νερό στο όνομα της Ε.Ε. Αυτής της σφηκοφωλιάς που θεωρεί ότι δεν πρέπει να επιλέγεται η αντισεισμική θωράκιση ως έργο προτεραιότητας άρα δεν χρηματοδοτείται. Δηλαδή ότι η ζωή μας δεν έχει καμιά αξία μπροστά στα κέρδη του κεφαλαίου. Είναι τα κόμματα της συγκυβέρνησης ( ΝΔ- ΠΑΣΟΚ )και του ΣΥΡΙΖΑ που θα σώσει το λαό δίνοντας όρκους πίστης στο κεφάλαιο και την Ε.Ε. Από κοντά και οι ΑΝ.ΕΛ η ΔΗΜΑΡ, το Ποτάμι και το ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής. Ολοι αυτοί που από διαφορετικά μονοπάτια καταλήγουν στον αντιλαϊκό δρόμο του κεφαλαίου και της Ε.Ε.

Θέλουν το λαό στη γωνία σε ρόλο θεατή. Να θεωρεί ότι έτσι είναι κι έτσι πάνω κάτω θα πηγαίνουν τα πράγματα. Ενώ το ΚΚΕ θέλει ο λαός να καταλάβει τη δύναμή του. Να γίνει πραγματική αντιπολίτευση σε μονοπώλια, κυβερνήσεις, Ε.Ε. Να ανοίξει το δρόμο για την ανάπτυξη προς όφελος του. Κι αυτό προϋποθέτει ενίσχυση του ΚΚΕ παντού και στις επόμενες εκλογές. Αλλωστε και μόνο οι θέσεις του για την αντισεισμική προστασία και θωράκιση δεν αποτελούν ένα σοβαρό λόγο για την εκλογική του ενίσχυση;