Κυριακή 30 Δεκέμβρη 2012
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
«Δουλεύουν» για τα εμπορικά μεγαθήρια

Παπαγεωργίου Βασίλης

Εδώ και μερικές βδομάδες, η κυβέρνηση και τα αστικά ΜΜΕ προσπαθούν να πείσουν τους μικρούς ΕΒΕ, τους υπαλλήλους στα καταστήματά τους και τους εργαζόμενους καταναλωτές ότι η κατάργηση της Κυριακής αργίας γίνεται για δικό τους όφελος και όχι των μονοπωλίων. Κάνοντας την αρχή από την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στις 30 Δεκέμβρη, λένε πως τα ανοιχτά καταστήματα τις Κυριακές θα δώσουν ώθηση στην αγορά, θα ανεβάσουν την κίνηση και τους τζίρους. Η πραγματικότητα τους διαψεύδει. Τα στοιχεία από την προηγούμενη Κυριακή 23/12, η οποία παραδοσιακά είναι «εργάσιμη» για τα εμπορικά καταστήματα, σαν τελευταία Κυριακή πριν τα Χριστούγεννα, δείχνει ότι όσες Κυριακές κι αν ανοίξει ένα μαγαζί, τίποτα δεν πρόκειται να κερδίσει, στο βαθμό που το λαϊκό εισόδημα είναι τσακισμένο και ο τζίρος συγκεντρώνεται ολοένα και περισσότερο στα εμπορικά μεγαθήρια. Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία από τους εμπορικούς συλλόγους, που δημοσιοποίησε η ΕΣΕΕ, ο τζίρος στα καταστήματα την Κυριακή 23/12 ήταν κατά περιοχή από 18% έως 50% πεσμένος σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή Κυριακή πριν τα Χριστούγεννα (18/12/2011), που σημαίνει ότι δεν είναι η Κυριακή αργία ο λόγος για το οποίο ο κόσμος δεν ψωνίζει. Ενδεικτικά μόνο, στην Αθήνα η πτώση του τζίρου ήταν 20%, στη Θεσσαλονίκη πάνω από 20%, στον Πειραιά 18% - 22%, στην Αλεξανδρούπολη πάνω από 50% και πάει λέγοντας. Συμπέρασμα: Η απελευθέρωση της αργίας της Κυριακής γίνεται επειδή έτσι συμφέρει τις μεγάλες εμπορικές επιχειρήσεις. Είναι ένα ακόμα μέτρο που επιταχύνει την εξόντωση των μικρών, δίνοντας την ευκαιρία στους μεγάλους να βάλουν στο χέρι μεγαλύτερο κομμάτι από τον ήδη μειωμένο τζίρο. Αυτή είναι η πραγματικότητα που προσπαθεί να κρύψει η κυβέρνηση και οι προπαγανδιστές της. Να μην περάσει το μέτρο. Μικροί ΕΒΕ, εμποροϋπάλληλοι και εργαζόμενοι καταναλωτές να δώσουν σαν μια γροθιά τη μάχη.

Οι «αγαθοεργίες» των εφοπλιστών

Την προσφορά των εφοπλιστών «εξυμνεί» η αντιπεριφέρεια Ηπείρου, με αφορμή κάποια κιβώτια με τρόφιμα που απέστειλε η Ενωση Ελλήνων Εφοπλιστών για 136 οικογένειες στην Πρέβεζα με εισόδημα λιγότερο από 8.000 ευρώ. «Υμνούνται» οι εφοπλιστές επειδή θα δοθούν μερικά «ψίχουλα» για μερικές ημέρες στις πιο εξαθλιωμένες οικογένειες από τα αμύθητα πλούτη που συγκεντρώνουν αυτοί και τα άλλα τμήματα του κεφαλαίου, από το βάθεμα της εκμετάλλευσης, το άπλωμα της φτώχειας και δυστυχίας του λαού.

Δεν είναι βέβαια ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που ανάγονται σε ευεργέτες οι δυνάστες του λαού, στη συγκεκριμένη περίπτωση οι εφοπλιστές, που έχουν ρουφήξει το αίμα των ναυτεργατών, που ξεζουμίζουν μέχρι και πνιγμού στα ναυάγιά τους τους ναυτεργάτες. Είναι πρόκληση και κοροϊδία να παίρνουν τα εύσημα οι εκμεταλλευτές του λαού, αυτοί που κρατούν δεκάδες νησιά αποκλεισμένα, ενώ πολλά ακόμα βλέπουν καράβι «με το κιάλι», ανάλογα με τα συμφέροντα των εφοπλιστών. Αυτών που ναυπηγούν εκατοντάδες πλοία στο εξωτερικό, που έχουν χρεοκοπήσει το ΝΑΤ, που έχουν φορολογική ασυλία κ.ά.

Γελιούνται οικτρά αν νομίζουν πως με «ψίχουλα» και άλλες παρόμοιες «αγαθοεργίες» θα εξιλεωθούν στη συνείδηση του λαού. Τα συμφέροντα του κεφαλαίου ήταν και είναι στην απέναντι όχθη από αυτά της εργατικής τάξης και του λαού. Αυτά τα συγκρουόμενα ταξικά συμφέροντα εκφράζονται και στο περιεχόμενο της αλληλεγγύης που σήμερα, σε συνθήκες καπιταλιστικές κρίσης, έχουν ανάγκη ακόμη περισσότερες εργατικές λαϊκές οικογένειες.

Το κεφάλαιο με το κράτος του επιδιώκει με τις ...«αγαθοεργίες» να μάθει την εργατική τάξη και το λαό να επιβιώνει στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Να συνηθίζει στη διαχείριση της πείνας και της ανεργίας. Να προσαρμόζεται στην πολιτική που συνθλίβει ζωές και δικαιώματα, χάριν της κερδοφορίας του. Aυτό δε θα περάσει. Οι εργαζόμενοι, τα συνθλιβόμενα από τη φιλομονοπωλιακή πολιτική λαϊκά στρώματα θα δώσουν τη δική τους μάχη για να εκφραστεί αγωνιστικά, οικονομικά και ηθικά, η αλληλεγγύη προς τους εργαζόμενους που υποφέρουν περισσότερο. Ομως μαζί, θα δώσουν και τη μάχη για να δοθεί ώθηση στην οργάνωση της πάλης και τη συγκέντρωση δυνάμεων, ώστε η εργατική τάξη, ο λαός να γίνει κάτοχος του πλούτου που παράγει. Να αλλάξει χέρια η εξουσία.

«Μεταλλαγμένη» υποκρισία...

Δεν έχει όρια η κυβερνητική υποκρισία και η πολιτική εξυπηρέτησης των συμφερόντων των μονοπωλίων. Ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Μ. Χαρακόπουλος έφτασε σε σημείο να εμφανίσει ως παροχή προς τους αγρότες ότι η νέα ΚΑΠ 2014 - 2020 έχει προβλέψει ποσό 4,5 δισ. ευρώ για την έρευνα και καινοτομία στους τομείς της ασφάλειας των τροφίμων, της βιο-οικονομίας και της βιώσιμης γεωργίας. Μόνο που αυτά τα ποσά αφορούν βασικά τις επιδιώξεις των πολυεθνικών που δραστηριοποιούνται στο χώρο των μεταλλαγμένων. Και η σχετική ανακοίνωση του Μ. Χαρακόπουλου δεν έγινε τυχαία. Εγινε σε ημερίδα που διοργάνωσε το Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο, με θέμα την «Ασφαλή χρήση της βιοτεχνολογίας, ως εργαλείο έρευνας και εφαρμογής, στον τομέα της φυτοϋγείας, της προστασίας του φυτικού κεφαλαίου της χώρας μας και της ανθρώπινης υγείας». Δυστυχώς όμως βιοτεχνολογία, ανθρώπινη υγεία και προστασία του περιβάλλοντος δεν πάνε μαζί. Και οι διατυπώσεις του τίτλου αυτής της ημερίδας αποτελούν το «σλόγκαν» της πολιτικής που επιδιώκει την απόλυτη καθιέρωση των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών (μεταλλαγμένων) στην Ελλάδα, στην ΕΕ και σε όλο τον πλανήτη! Από την άλλη οι ίδιες διατυπώσεις χρησιμοποιούνται επίσης για τη δραστική συρρίκνωση της υπάρχουσας γεωργίας, το πετσόκομμα των επιδοτήσεων, την καταρράκωση των τιμών παραγωγού, το ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων παραγωγών, στα όρια της ΕΕ. Είναι φανερό πως ο σεβασμός στη φυτοϋγεία και την ανθρώπινη υγεία δε βρίσκονται μέσα στο ενδιαφέρον των πολυεθνικών των τροφίμων και της κυριαρχίας των κανόνων της αγοράς. Απαιτείται πάλη για την εφαρμογή πολιτικής προστασίας του περιβάλλοντος και της δημόσιας Υγείας, με ορθολογική χρήση των γεωργικών εφοδίων, με απαγόρευση των μεταλλαγμένων και χρησιμοποίηση ασφαλών μεθόδων παραγωγής των αγροτικών προϊόντων. Αυτό είναι μια υπόθεση που αφορά την εργατιά, τους αυτοαπασχολούμενους, την αγροτιά, τα λαϊκά στρώματα συνολικότερα. Με την κοινή πάλη τους χρειάζεται να επιβάλουν την αλλαγή της εφαρμοζόμενης βάρβαρης πολιτικής, σε όφελος των λαϊκών αναγκών και ενάντια στα συμφέροντα των μονοπωλίων.

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ
Φως που πάντα καίει

Στην έκδοση αυτή συγκεντρώνονται τα πρακτικά του 2ου επιστημονικού συνεδρίου, που πραγματοποίησε η ΚΕ του ΚΚΕ στις 16 - 17 Απρίλη 2011, για να τιμήσει το μεγάλο δάσκαλο, συγγραφέα, ποιητή και λαϊκό βάρδο Κ. Βάρναλη.

Οπως αναφέρει στον Πρόλογο το Τμήμα Πολιτισμού της ΚΕ του ΚΚΕ «πρόθεσή μας ήταν το συνέδριο αυτό, όπως και το προηγούμενο για τον Γιάννη Ρίτσο, να προσεγγίσει το θέμα του ολόπλευρα, διαλεκτικά, ζωντανά και όχι τυπικά, ακαδημαϊκά και επιτηδευμένα. Με άλλα λόγια, το περιεχόμενό του δεν απευθύνεται σε ένα στενό κύκλο ειδικών και μυημένων, αλλά στον καθένα που ενδιαφέρεται να γνωρίσει και να κατανοήσει την πρωτοπόρα τέχνη της εποχής μας μέσα από το έργο ενός από τους σημαντικότερους πρωτεργάτες της, σ' όποιον κουράστηκε απ' τον ψευτο-μοντερνισμό της τέχνης της φυγής, των ομφαλοσκοπήσεων και της εσωστρέφειας, και αναζητεί ένα "φωτεινό ρήγμα" στην τέχνη που αφυπνίζει τη λαϊκή συνείδηση, όπως αυτή του Βάρναλη. Προπαντός όμως απευθύνεται στην εργατική τάξη και την αυριανή βάρδιά της, γιατί η πάλη για την πολιτιστική χειραφέτηση είναι αναφαίρετη πλευρά της γενικότερης πάλης της για τη συνολική κοινωνική απελευθέρωση. Αλλωστε, η ζωντανή, αμεσολάβητη, ζουμερή, σταράτη, σατιρική γλώσσα του Κώστα Βάρναλη συνομιλεί άμεσα με το λαό. Δε καταγράφει, δε διαπιστώνει, δεν παρηγορεί. Κόβει σα μαχαίρι. Είναι ένα αισθητικό - πνευματικό όπλο, ένας ακλόνητος οδηγός στον ταξικό αγώνα». Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».

Μάριο Μόντι

Γρηγοριάδης Κώστας

Πρωταγωνιστικό ρόλο φαίνεται ότι ετοιμάζεται να παίξει και πάλι στο υπό διαμόρφωση αστικό πολιτικό σκηνικό της Ιταλίας ο Μάριο Μόντι. Ο τεχνοκράτης οικονομολόγος και πρώην επίτροπος της ΕΕ το Νοέμβρη του 2011 ανέλαβε να διαχειριστεί την καπιταλιστική κρίση στη χώρα, ώστε αυτή να αποβεί όσο το δυνατόν πιο ανώδυνη για το κεφάλαιο, ρίχνοντας τα βάρη στα λαϊκά στρώματα. Ο Μόντι παραιτήθηκε στις 21 Δεκέμβρη 2012, αφού εξασφάλισε την ψήφιση -με διακομματική συναίνεση- του προϋπολογισμού λιτότητας. Και μπορεί να δήλωσε ότι δε θα συμμετάσχει ως υποψήφιος στις πρόωρες εκλογές το Φλεβάρη, αλλά δηλώνει διαθέσιμος να αναλάβει και πάλι την πρωθυπουργία μετεκλογικά...

Σημαντική μερίδα της αστικής τάξης τον στηρίζει, όπως ο πρόεδρος της «Φεράρι», βιομήχανοι και εκπρόσωποι από όλο το πολιτικό φάσμα - την κεντροδεξιά, στελέχη του κόμματος του Σίλβιο Μπερλουσκόνι (ο οποίος στα πλαίσια του πολιτικού σόου εμφανίζεται ως αντίπαλος, που δήθεν νοιάζεται για τα βάσανα του ιταλικού λαού) την κεντροαριστερά, από τη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση του «Δημοκρατικού Κόμματος».

Εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο αυτό που έχει ανάγκη το κεφάλαιο για να προωθηθούν παραπέρα οι «διαρθρωτικές αλλαγές», δηλαδή να γίνουν ακόμα πιο φτηνοί οι εργαζόμενοι και να τσακιστούν και άλλο όσα δικαιώματα και κατακτήσεις τους έχουν απομείνει.

Και στην Ιταλία, όπως και σε κάθε καπιταλιστική χώρα, το ζητούμενο για τους αστούς είναι να προετοιμάσουν το νέο κύκλο καπιταλιστικής ανάπτυξης με εργαζόμενους με ισοπεδωμένα δικαιώματα. Και σε αυτό ο Μόντι είναι... κορυφή.


Δ.Κ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ