Γρηγοριάδης Κώστας

Και μπορεί, βέβαια, οι νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές να τέλειωσαν και να εκλέχτηκαν όποιες τοπικές αρχές ψηφίστηκαν, αλλά και η ανάγκη της λαϊκής συσπείρωσης και πάλης ενάντια στις προαναφερόμενες πολιτικές θα κάνει καθημερινά και πιο έντονη την παρουσία της.

κ. Διακογιάννη («ΝΕΑ»): Πολύ βαθυστόχαστες οι αναλύσεις σας, ιδιαίτερα η ερμηνεία που επιχειρείτε στα γραφόμενα του «Ριζοσπάστη». Από την ίδια σας την εμπειρία στο ρεπορτάζ της Αριστεράς θα έπρεπε να γνωρίζετε, ότι το ΚΚΕ και όλα τα στελέχη του, ανέκαθεν, ποτέ δεν έμεναν στην επιφάνεια των ζητημάτων και σε αυτό που καλλιεργούσαν ως «δεδομένο» τα διάφορα αστικά μέσα ενημέρωσης. Πάντα και τώρα, το ΚΚΕ και ο «Ρ» προσπαθούν «να διαπεράσουν τις επιφανειακές αναλύσεις», αναλύσεις οι οποίες δυστυχώς περισσεύουν σε άλλα έντυπα και πολιτικούς οργανισμούς, την ίδια στιγμή κατά την οποία αγνοούνται πεισματικά οι θέσεις και οι απόψεις του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, όταν δε διαστρεβλώνονται, άμεσα ή έμμεσα.

Αν αναρωτιέστε, γιατί πύκνωσαν τελευταία οι τηλεοπτικές διαφημίσεις της «δικής μας ΔΕΗ», σας ενημερώνουμε ότι ετοιμάζουν διάφορα πράγματα, μεταξύ των οποίων είναι και το παρακάτω. Διαβάστε και ...θαυμάστε λοιπόν: Προκειμένου -όπως λένε- να προχωρήσει η απελευθέρωση της ηλεκτρενέργειας, να υπάρξει ανταγωνισμός, να ωφεληθούν οι καταναλωτές, κλπ., κλπ., η διορισμένη από την κυβέρνηση,... ανεξάρτητη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ), προτείνει να νομοθετηθούν τα εξής: Πρώτον, να επιβληθεί ειδικό τέλος σε όλους τους καταναλωτές της ΔΕΗ, ύψους 0,2 δραχμών ανά κιλοβατώρα, ώστε να χρηματοδοτηθούν όσοι αετονύχηδες της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας» αποφασίσουν να ασχοληθούν με την παραγωγή ή τη μεταπώληση της ηλεκτρικής ενέργειας. Δεύτερον, να υποχρεούται η ΔΕΗ στην πώληση του 10% της συνολικής παραγωγής της στους μεταπωλητές - μεσάζοντες, οι οποίοι θα πωλούν το ρεύμα αυτό χρησιμοποιώντας, βέβαια, τα δίκτυα διανομής της ΔΕΗ. Τρίτον, η ΡΑΕ προτείνει, να δίνεται το ρεύμα στους προαναφερόμενους, σε τιμή κόστους, ώστε να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα και η κερδοφορία των επιχειρήσεων αυτών...

Κι όλ' αυτά προτείνονται, αφού κατατεμάχισαν τη ΔΕΗ και την προσέφεραν βορά στα κοράκια του Χρηματιστηρίου. Αφού έκαναν αλλεπάλληλες ανατιμήσεις στα τιμολόγιά της, ώστε να γίνουν ελκυστικές οι μετοχές της επιχείρησης και αφού την υποχρέωσαν σε συρρίκνωση, για να ανοίξει ο δρόμος στους κάθε λογής «ιδιώτες» κεφαλαιοκράτες.

Η προαναφερόμενη «μηχανή» της πολύμορφης καταλήστευσης των εργαζομένων, όμως, έχει κι άλλες, εξίσου σημαντικές, πλευρές. Για παράδειγμα, κανένας δεν υποχρεώνει τους «μεταπωλητές», να πωλούν το ηλεκτρικό ρεύμα μέσα στην Ελλάδα. Μπορούν, να το αγοράζουν σε τιμή κόστους από τη ΔΕΗ και να το πωλούν στην Ιταλία, όπου η κιλοβατώρα έχει (αναλογικά) ακόμη ψηλότερη τιμή απ' ό,τι στη χώρα μας. Αλλωστε, η διασύνδεση των δικτύων διανομής υπάρχει και σήμερα και, καθόλου τυχαία, συνεχώς επεκτείνεται. Ουσιαστικά, δηλαδή, κάποιοι κεφαλαιοκράτες θα θησαυρίζουν, παριστάνοντας τον «μεσάζοντα», σε βάρος της ΔΕΗ, του Δημοσίου και των εργαζομένων και, μάλιστα, με επιδοτούμενες από το λαό επιχειρήσεις. Και όχι μόνον αυτό. Ποιος μπορεί, να εγγυηθεί την επάρκεια και, ακόμη περισσότερο, την ασφάλεια του εθνικού συστήματος ηλεκτρενέργειας, όταν το 10% της συνολικής παραγωγής -και αύριο, ίσως, ακόμη περισσότερο- «εξάγεται» εκτός Ελλάδας; Και τι γίνεται, τότε; Θα 'χουμε φαινόμενα τύπου Καλιφόρνιας; Θα υποχρεώνεται η ΔΕΗ να εισάγει ρεύμα, αγοράζοντάς το ακριβότερα απ' ό,τι πουλάει το δικό της στους «μεσάζοντες», με εύλογες, ακόμη βαρύτερες συνέπειες στους εργαζόμενους καταναλωτές;

Ετσι ή αλλιώς, στα πλαίσια του συστήματος και των «ευρωμονοδρόμων», οι κεφαλαιοκράτες κερδίζουν και ο λαός πληρώνει...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Επειδή πήρε το φάκελο με τις προτάσεις για την επιστροφή των μαρμάρων και δεν τον πέταξε από το παράθυρο; `Η γιατί ο Βρετανός πρωθυπουργός ευχήθηκε καλή επιτυχία στις προς ένταξη χώρες;

Απ' ό,τι φαίνεται πάντως, το έργο θα το δούμε πολλές φορές ακόμα, όσο ο πρωθυπουργός θα γυρνάει τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες για να ...«δημιουργήσει καλό κλίμα», όπως λέει. Πλην, όμως, οι αποφάσεις παίρνονται στις διασκέψεις και ως συνήθως εκεί θα αποκαλυφθούν (για πολλοστή φορά) όλα.

ΜΑΛΛΟΝ ...λίγα πράγματα θα προσφέρει στη διεθνή κοινότητα η αναγνώριση του αερίου, που χρησιμοποιήθηκε στην επιχείρηση του θεάτρου της Μόσχας, κι ας κόπτονται κάποιοι ότι αυτό είναι το μέγα θέμα της όλης υπόθεσης. Είναι ένα αέριο που σκοτώνει, δεν αρκεί αυτό;

Οσο έδωσαν οι Αμερικανοί εξηγήσεις για τις βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου και τα νέα όπλα μαζικής καταστροφής στο Αφγανιστάν, άλλο τόσο και οι Ρώσοι θα προβούν στις ανάλογες ενέργειες.

Το μόνο για το οποίο μπορούμε να είμαστε σίγουροι είναι πως τα σημερινά οπλοστάσια δεν υπόκεινται σε κανέναν έλεγχο κι όταν γίνεται «ανάληψη δράσης» κανείς δεν ξέρει τι χρησιμοποιείται και γιατί. Πάντως, πρόκειται για τους ίδιους που συζητούν επέμβαση στο Ιράκ...

ΟΜΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΣ, ήταν διασκεδαστική η προσέγγιση του αρχιεπισκόπου στο θέμα της παγκοσμιοποίησης με όρους ...κρεοπωλείου. Σε πολλούς, μάλιστα, άνοιξε και την όρεξη λόγω των αναφορών σε ...σουτζουκάκια και κεφτέδες.

Καιρό είχαμε, πάντως, να τον δούμε στις φόρμες του και, ομολογουμένως, δεν έχει χάσει τίποτε από το λαϊκισμό του.

Γρηγοριάδης Κώστας

Εκεί βρίσκεται και ο αληθινός εχθρός. Δεν είναι ένας μόνον ιμπεριαλιστής σε μια εκδήλωσή του. Δεν είναι μόνον ένα μέσον του, για παράδειγμα άμεση ή έμμεση επέμβαση, χρήση του ενός ή του άλλου όπλου. Δεν είναι ο ένας ή ο άλλος εκπρόσωπός του (θεωρία των «περιστεριών» και των «γερακιών»). Είναι η ίδια η φύση του ιμπεριαλισμού, που δε σηκώνει καμιά γιατρειά και μοναδικό «αντίδοτο» είναι ο διαρκής μαζικός αγώνας για την οριστική ανατροπή του.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν είναι τυχαίο, βέβαια, ότι αρκετές εφημερίδες απέκτησαν όψιμο ενδιαφέρον για τα ζητήματα της εργασίας και έτρεξαν να συμπεριλάβουν στην ύλη τους ειδικά ένθετα. Τα τελευταία ελάχιστα ασχολούνται με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν άνεργοι και εργαζόμενοι ή με τις αιτίες που τα προκαλούν. Αντίθετα, εμπορεύονται και, μάλιστα, αρκετές φορές με χυδαίο τρόπο, το πρόβλημα ζωής ή θανάτου, που αντιμετωπίζουν όσοι αναζητούν εναγωνίως μια θέση εργασίας.

Κι έτσι, ικανοποιούνται πολλοί στόχοι ταυτόχρονα. Ανάμεσά τους και η παραμονή στο απυρόβλητο της κυβερνητικής πολιτικής. Στην εποχή της μερικής εργασίας, της προσωρινής, της πολυειδικότητας, της συχνής εναλλαγής εργασίας, αλλά και του αγώνα εναντίον όλων αυτών, εφημερίδες «πρασινογάλαζων» αποχρώσεων αμβλύνουν τις αιχμηρές άκρες της πραγματικότητας και εκμεταλλεύονται τα όνειρα των άνεργων για μια καλύτερη ζωή, αποσπώντας τους μερικά ευρώ παραπάνω.

«Αν ήμουν Σρέντερ θα με είχε καταλάβει τεταρταίος πυρετός. Τώρα από πού θα μου 'ρθει; Από την Αλ Κάιντα στο Βερολίνο ή από ελεύθερους σκοπευτές στη Φρανκφούρτη; Προσέξτε συμπτώσεις. Ο Πούτιν αρνείται να ισοπεδώσει το Ιράκ. Γεγονός. Η Τσετσενία είναι εγκαταστημένη στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας. Κι αυτό είναι γεγονός. Η σφαγή του Σαββάτου έλαβε χώρα δύο μήνες πριν από την προγραμματισμένη επίθεση εναντίον του Σαντάμ. Αρα, μ' ένα σμπάρο δύο σφαλιάρες. Η πρώτη με το χέρι της ...τρομοκρατίας, η δεύτερη από Ουτσεκάδες πατριώτες. Διότι η Τσετσενία είναι εν δυνάμει η Βοσνία του Κρεμλίνου. Ο πλανητάρχης το 'πε καθαρά. Οποιος δεν είναι μαζί του είναι εναντίον του. Και οι σφαλιάρες θα πέφτουν κατά περίσταση. Αλλοτε ως UCK άλλοτε ως Μπιν Λάντεν. Επομένως, ή κατεβάζεις τα βρακιά ή σε κάνουμε σκορδαλιά. Είναι απλό. Μία επιλογή υπάρχει. Γενικός ξεσηκωμός. Ολα τ' άλλα καταλήγουν στον ρωμαϊκό χαιρετισμό: Ave George, οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν!». Του Δημήτρη Δανίκα από τη «στήλη άλατος» των χτεσινών «Νέων».

«Η μοίρα που επιφύλασσε στις ΗΠΑ ο 21ος αιώνας ήταν, όπως αποδεικνύεται, η παγκόσμια ηγεμονία. Θα είναι, όμως, αυτή μια ηγεμονία σεβαστή και αναγνωρισμένη ως νόμιμη ή μια ηγεμονία παράνομη, μισητή και βραχυπρόθεσμη;

Η Ουάσιγκτον έστειλε πρόσφατα στο Συμβούλιο Ασφαλείας ένα τελεσίγραφο: ή θα εγκρίνει το αμερικανικό ψήφισμα για τον αφοπλισμό του Ιράκ ή θα τεθεί στο περιθώριο. Κατά την άποψή της, για να συμμετέχει ο ΟΗΕ στη διαδικασία λήψης αποφάσεων πρέπει να συμμορφώνεται πρώτα με τις απαιτήσεις της. Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση Μπους θεωρεί πως δε χρειάζεται την καλή γνώμη των κρατών στα οποία κυριαρχεί. Και ότι αδιαφορεί για τη νομιμότητα που προσφέρει ο σεβασμός των άλλων λαών. Αρκείται στο να ασκεί εξουσία. Οι Αμερικανοί ψηφοφόροι, όμως, δεν εξέλεξαν τον Τζορτζ Μπους στην προεδρία με αυτό το σκεπτικό. Γι' αυτό και είναι σχεδόν βέβαιο πως δε θα τον επανεκλέξουν». Το προαναφερόμενο απόσπασμα είναι από τη «Χέραλντ Τρίμπιουν» (δημοσιεύτηκε στα χτεσινά «Νέα») κι όπως καταλαβαίνετε, δίπλα στους εκκλησιαστικούς αρχηγούς, οι οποίοι αντλούν -με τον ένα ή άλλο τρόπο- τη δύναμή τους από κάποιον θεό, υπάρχουν και οι θεόσταλτες χώρες, στις οποίες «η μοίρα επιφύλαξε την παγκόσμια ηγεμονία». Στους λαούς απομένει -και αυτό σ' ένα βαθμό μόνο...- να επιλέξουν το βαθμό βαρβαρότητας της μορφής, με την οποία θα ηγεμονεύονται. Ο σύγχρονος Μεσαίωνας είναι παρών...

Κάθε μέρα

με κουρέλια

προκαλεί

οίκτο και γέλια,

μα επέτειος σαν φτάνει

της φορούν

καλό φουστάνι

κι η Ελλάδα

η κουρέλω

ντόνα γίνεται

με βέλο.

* * *

Οπ την πιάνουν,

τότε, μπράτσο

μπαγαπόντες ένα μάτσο

και τη βγάζουν

στο μπαλκόνι

οι πανάθλιοι βαρόνοι

και φωνάζουν

«ζήτω», «μπράβο»

στη μασκαρεμένη

βάβω!

* * *

Κάθε μέρα

Σταχτοπούτα

με τη σκούπα

με τη βούτα,

υπηρέτρα σ' αφεντάδες

και αράδα τεμενάδες

κι αίφνης, να,

με άλλα ρούχα

και τα «ζήτω»

μοιάζουν «γιούχα»

και η μέρα η μεγάλη

καταντάει

καρναβάλι!