Βεβαίως, οι συμμαχίες δεν μπορούν να οικοδομηθούν αυτόματα, απαιτούν συγκεκριμένη στοχοπροσηλωμένη πολιτική δράση από το Κόμμα της εργατικής τάξης για την προώθηση της στρατηγικής του, έχουν σχέση με την ανάπτυξη της ταξικής πάλης πάνω σε στόχους που έχουν αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση και περιεχόμενο ως την ελάχιστη κατεύθυνση για την ικανοποίηση όλων των αναγκών του λαού, για την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων, για τη μη συμμετοχή της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και κατοχή ξένων εδαφών, προκειμένου να αλλάζει ο συσχετισμός δύναμης υπέρ του λαού. Η ανάπτυξη της ταξικής πάλης συμβάλλει σε διεργασίες και ανακατατάξεις και στο πολιτικό επίπεδο έτσι που στο μέλλον μπορεί να εμφανιστούν κόμματα που η πολιτική τους να αντιστρατεύεται τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό και τα οποία βεβαίως θα έχουν θέση στο Μέτωπο.

Αλλωστε, οι πολιτικές συνεργασίες δεν μπορεί να είναι μόνο το αποτέλεσμα της βούλησης των διαφορετικών πολιτικών κομμάτων για συνεργασία. Πρέπει να εκφράζουν υπαρκτές κοινωνικές διεργασίες, τάσεις για ταξική ενότητα δράσης της εργατικής τάξης, για συσπείρωση και κοινή δράση στο επίπεδο των κοινωνικών δυνάμεων, σε στόχους πάλης που προαναφέραμε. Τότε πραγματικά θα παρέχουν εγγυήσεις για συνεπή και σταθερή πολιτική συνεργασία και συμμαχία. Σ' αυτή την κατεύθυνση το ΚΚΕ επεξεργάζεται την πολιτική για τη συγκρότηση του ΑΑΔΜ, με την επιδίωξη συγκρότησης συσπειρώσεων σε επιμέρους μέτωπα πάλης που μπορούν να δημιουργούν τις προϋποθέσεις για το Μέτωπο.

Βεβαίως, το ΠΑΜΕ αποτελεί και μοχλό ανάπτυξης και εξασφάλισης της ταξικής ενότητας δράσης της εργατικής τάξης. Που είναι επίσης προϋπόθεση για την προώθηση των συμμαχιών της. Η εργατική τάξη δεν μπορεί να συσπειρώσει τ' άλλα λαϊκά στρώματα ενάντια στο κεφάλαιο, για την ανατροπή της εξουσίας του, την εγκαθίδρυση της δικής της εξουσίας, για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, όταν η ίδια είναι διασπασμένη. Οσο η ίδια ενώνεται τόσο περισσότερο μπορεί να αποτελεί πόλο συσπείρωσης και καθοδηγητική δύναμη της ταξικής πάλης όλων των δυνάμεων τις οποίες εκμεταλλεύεται το κεφάλαιο.

Ενα πρόσφατο παράδειγμα μπορεί να βοηθήσει στην κατανόηση της αναγκαιότητας ενιαίας δράσης της εργατικής τάξης. Οι τραπεζίτες έχουν θέσει ζήτημα αλλαγής του ασφαλιστικού συστήματος για τους εργαζόμενους στις τράπεζες. Φαίνεται πως δε θίγεται συνολικά ό,τι έχει απομείνει έως τώρα από τα υπόλοιπα Ταμεία με πρώτο απ' όλα το μεγαλύτερο, το ΙΚΑ. Αλλά ουσιαστικά ανοίγει αυτή η προοπτική. Σε τελευταία ανάλυση η ταχτική πλήρους κατεδάφισης θα γίνεται με την κατεδάφισή του σε επιμέρους τμήματα της εργατικής τάξης. Αρα και μόνο το ότι ανοίγει στις τράπεζες θα έπρεπε να είχε βρει απέναντί του ένα συνεπές εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Γεγονός το οποίο δεν επιτυγχάνεται λόγω συσχετισμού σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, οι πλειοψηφίες των οποίων γίνονται «Δούρειος Ιππος» για την εφαρμογή των αντεργατικών αναδιαρθρώσεων. Εχει γίνει πλέον φανερό ότι κανένα πρόβλημα σε επιμέρους τμήμα της εργατικής τάξης δεν μπορεί να λυθεί προς όφελός του αν δε γίνεται υπόθεση όλης της τάξης. Δεν αρκεί απλά η αλληλεγγύη. Υπάρχει ανάγκη κοινής ταξικής πάλης. Και πλαίσιο ανάλογο το ΚΚΕ έχει επεξεργαστεί. Τα αιτήματα-διεκδικήσεις στο πλαίσιο πάλης του συλλαλητηρίου που διοργάνωσε στις 9 του Οκτώβρη αποτελούν βάση. Το ίδιο και για την κοινή δράση της εργατικής τάξης με τ' άλλα λαϊκά στρώματα. Γιατί η πολιτική δράση για την ενότητα της εργατικής τάξης δε διαχωρίζεται απ' αυτήν για την οικοδόμηση των συμμαχιών της. Το Κόμμα της δρα ενιαία στην κατεύθυνση να ενώνεται η εργατική τάξη και ταυτόχρονα να οικοδομεί τις συμμαχίες της.

Η ενότητα της εργατικής τάξης οικοδομείται σε δύο επίπεδα που έχουν διαλεχτική σχέση μεταξύ τους. Το πρώτο επίπεδο είναι η ενότητα δράσης για τα άμεσα, τα πιο καυτά προβλήματα, όπως είναι, π.χ., οι μισθοί, οι εργασιακές σχέσεις, η Κοινωνική Ασφάλιση, η Υγεία, η εκπαίδευση, οι ιδιωτικοποιήσεις, τα δημοκρατικά δικαιώματα και, πρώτ' απ' όλα, στους τόπους δουλιάς, η πάλη ενάντια στον πόλεμο, οι ιδιωτικοποιήσεις, τα προβλήματα των εργατριών, που περνούν μέσα από το συνδικαλιστικό κίνημα. Αυτό δε σημαίνει υποτίμηση των άλλων κοινωνικών κινημάτων, για τα οποία το ΚΚ πρέπει να δουλεύει δραστήρια για την ανάπτυξή τους και το σωστό πολιτικό τους προσανατολισμό. Αλλά όλ' αυτά τα μέτωπα ενδιαφέρουν άμεσα την εργατική τάξη, το κίνημα της οποίας πρέπει να τα κάνει και δική του υπόθεση. Αυτό θα διευκολύνει και το τράβηγμά τους στην κοινή πάλη ενάντια στον κοινό εχθρό, θα ανοίγει το δρόμο για τις συμμαχίες.

Το δεύτερο επίπεδο είναι η ιδεολογικοπολιτική της ενότητα, η συσπείρωση γύρω από το ΚΚ, προκειμένου η πολιτική πάλη να κατευθύνεται στην ανατροπή του αστικού κράτους, ως προϋπόθεση για την κατάργηση της εκμεταλλευτικής σχέσης κεφαλαίου-εργασίας.

Οι Μαρξ - Ενγκελς στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο παρατηρούν πως «...η οργάνωση του προλεταριάτου σε τάξη και επομένως σε πολιτικό κόμμα διασπάται κάθε στιγμή από το συναγωνισμό που υπάρχει ανάμεσα στους ίδιους τους εργάτες» (σελ. 31, εκδ. «Σύγχρονη Εποχή»).

Επίσης, ο σχετικός υπερπληθυσμός, οι άνεργοι, που δημιουργείται με τη συσσώρευση του κεφαλαίου προκαλεί ανταγωνισμό ανάμεσα στους εργάτες. Για παράδειγμα, ο φόβος της απόλυσης, ιδιαίτερα σε περιόδους μεγάλης ανεργίας, αποτελεί σοβαρό ανασταλτικό παράγοντα στη συμμετοχή σε απεργιακές κινητοποιήσεις. Είναι μια έκφραση του ανταγωνισμού ανάμεσα στους εργάτες που εκμεταλλεύεται το κεφάλαιο για να ασκεί πίεση πάνω τους.

Η ανάπτυξη ενός ισχυρού ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, ικανού να ανταποκριθεί στις πολύπλευρες σημερινές και μελλοντικές απαιτήσεις της ταξικής πάλης, είναι κλειδί για την ενότητα της εργατικής τάξης, αλλά και για την οικοδόμηση συμμαχιών με τ' άλλα μικροαστικά στρώματα. Η συνειδητή δράση των κομμουνιστών για την πιο πλατιά συσπείρωση των δυνάμεων κάθε συνδικάτου και σωματείου, του κάθε κλάδου, το συντονισμό των κλάδων μεταξύ τους μπορεί να συμβάλει στην κατάχτηση της ενότητας της εργατικής τάξης. Ο ρόλος του ΠΑΜΕ είναι καθοριστικός γι' αυτή την προοπτική, κόντρα στη νεοφιλελεύθερη συναίνεση που προωθούν οι πλειοψηφίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και άλλων συνδικαλιστικών οργάνων. Η κοινή δράση συνδικαλιστικών, κοινωνικών και άλλων μαζικών φορέων των διαφόρων καταπιεζόμενων κοινωνικών δυνάμεων θα έχει αποφασιστική συμβολή στη συγκρότηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου πάλης.

Και χρειάζεται για τα παραπάνω, μαζί με την εκλαΐκευση της πολιτικής του ΚΚΕ, αποκάλυψη της ταξικής ουσίας της πολιτικής των αστικών κομμάτων και των οπορτουνιστικών δυνάμεων μέσα στο κίνημα.