Μέρες έντονου παρασκηνίου, ζυμώσεων και διεργασιών, τόσο στον ΟΗΕ, όσο και στις πρωτεύουσες των «μεγάλων δυνάμεων», αναμένονται να είναι οι επόμενες και μέχρι τις 5 Φλεβάρη. Μπορεί οι επιθεωρητές του ΟΗΕ, μόλις προχτές, να παρουσίασαν την έκθεση των μέχρι τώρα ελέγχων τους στο Ιράκ, δηλώνοντας ότι δε βρήκαν αποδείξεις για την ύπαρξη όπλων μαζικής καταστροφής, αλλά ο Τζ. Μπους έχει διαφορετική γνώμη. «Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα ζητήσουν από το Συμβούλιο Ασφαλείας να συνεδριάσει στις 5 Φεβρουαρίου για να εξετάσει τα στοιχεία που αποδεικνύουν με ποιον τρόπο το Ιράκ συνεχίζει να αψηφά ολόκληρο τον κόσμο», δήλωσε ο Αμερικανός Πρόεδρος, κατά τη διάρκεια της χτεσινής ομιλίας του ενώπιον του Κογκρέσου, προσθέτοντας ότι η Ουάσιγκτον έχει στην κατοχή της στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το ιρακινό καθεστώς διατηρεί σχέσεις με τρομοκράτες, ανάμεσά τους και μέλη του δικτύου της Αλ Κάιντα.
Κι όπως καταλαβαίνει ο καθένας, το κρίσιμο ερώτημα δε βρίσκεται στα όποια στοιχεία διαθέτει ο Λευκός Οίκος. Αλλωστε, αν διέθετε τέτοια στοιχεία, θα τα είχε ήδη παραδώσει στους επιθεωρητές του ΟΗΕ. Αλλα πράγματα θα κουβεντιάζονται στα παρασκήνια αυτών των ημερών. Για παράδειγμα, η μεταπολεμική τύχη των ιρακινών πετρελαίων, το σχέδιο «αναμόρφωσης» της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής κλπ., κλπ.
Προμηνύονται εξελίξεις
Την προπερασμένη βδομάδα παρατέθηκε δείπνο στο σπίτι της κυρίας Γεννηματά και γύρω από το τραπέζι βρέθηκαν οι κ.κ. Σημίτης, Πρωτόπαππας, Σκανδαλίδης, Λαλιώτης, μετά των κ.κ. Μπόμπολα, Κυριακού, Τεγόπουλου και Βαρδή Βαρδινογιάννη. Προχτές, το ζεύγος Σημίτη συνέφαγε με το ζεύγος Αγγελοπούλου. Τις τελευταίες μέρες, επίσης, ο βιομήχανος και μεγαλομέτοχος του «Ηρακλή», Ευάγγ. Μυτιληναίος, εξαπόλυσε σφοδρή επίθεση στον Σ. Κόκκαλη, για να υπάρξει, αμέσως μετά, μια οργισμένη και ακόμη σφοδρότερη απάντηση του τελευταίου. Και μέσα σ' όλ' αυτά, οι κ.κ. Βενιζέλος και Λιάνης, με τη ρομφαία της κάθαρσης στα χέρια, εξάγγειλαν, για μια ακόμη φορά, χτες, την άμεση εξυγίανση του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.
Χρειάζεται, άραγε, να προσθέσουμε ότι κυκλοφορούν ήδη διάφορες πληροφορίες, φήμες και σενάρια, για ανακαταμερισμούς ρόλων και συμφερόντων, αναμορφώσεις συμμαχιών και στηρίξεων, κλπ., κλπ.; Αναμένουμε τις εξελίξεις...
Μαραμένα στολίδια...
Πριν δύο μέρες το Σωματείο Οικοδόμων της Λήμνου κατήγγειλε πως οι ασφαλισμένοι του ΙΚΑ «πάνε μπαλάκι» ανάμεσα στο νοσοκομείο - Κέντρο Υγείας του νησιού και στην τοπική υγειονομική μονάδα του Ιδρύματος. Κύρια αιτία είναι οι ανεπάρκειες στις οποίες προστίθενται και ορισμένες εντολές των εκεί ηγητόρων για τη συνταγογράφηση φαρμάκων.
Κι όμως χτες ολόκληρη κουστωδία υπουργών και τοπικών παραγόντων εγκαινίασαν το νέο νοσοκομείο της Λήμνου, το οποίο ο υφυπουργός Υγείας το χαρακτήρισε ως «στολίδι του υγειονομικού συστήματος στο Αιγαίο». Επίσης, ο υφυπουργός ανέφερε ότι στις δημόσιες δομές Υγείας στο Αιγαίο υπηρετούν 3.153 νοσηλευτές και διοικητικοί υπάλληλοι, 738 γιατροί και εκκρεμεί η πρόσληψη άλλων 94 γιατρών.
Βέβαια, ο υπουργός δεν είπε πόσες είναι οι κενές οργανικές θέσεις - έστω και με βάση τους ισχύοντες παλιούς οργανισμούς. Δείγματα αυτών των ελλείψεων είναι ότι υπάρχει μόνο ένας ελεγκτής γιατρός του ΙΚΑ για να εξυπηρετήσει 50-60 ασθενείς, ενώ όπως αναφέρει σε χτεσινή ανακοίνωσή της η Ενωση Νοσοκομειακών Ιατρών Λήμνου είναι μονήρεις οι εξής ειδικότητες: Αναισθησιολόγος, καρδιολόγος, ογκολόγος, ουρολόγος, οφθαλμίατρος, ψυχίατρος και ωτορινολαρυγγολόγος.
Κάπως έτσι μαραίνονται τα... στολίδια του Αιγαίου κι ο κόσμος ταλαιπωρείται, τρέχοντας στην Αθήνα, αφού δε νιώθει ασφαλής...
Περί ενδιαφέροντος
Από την ίδια κυβερνητική φιέστα είναι και το παρακάτω, που φανερώνει πώς αντιμετωπίζει τις ανεπάρκειες η κυβέρνηση: «Το προσωπικό θα ήταν πολύ περισσότερο εάν εκδηλωνόταν ενδιαφέρον από γιατρούς για την πλήρωση όλων των προκηρυσσόμενων θέσεων σ' όλες τις ειδικότητες», είπε ο Εκτ. Νασιώκας και έφερε ως παράδειγμα την ειδικότητα της αναισθησιολογίας.
Μια απάντηση -παρά το χλιαρό και περιορισμένο χαρακτήρα της ανακοίνωσης- δίνει η Ενωση Νοσοκομειακών Ιατρών Λήμνου: «Πιστεύουμε ότι η Πολιτεία θα άρει τα "αντικίνητρα" για τη στελέχωση του νοσοκομείου σε ιατρικό προσωπικό, παρέχοντας ηθική και οικονομική ικανοποίηση στους γιατρούς, που μέχρι τώρα εργάζονται σκληρά και πραγματοποιούν εφημερίες για τις οποίες δεν αμείβονται, αλλά, αντιθέτως, αντιμετωπίζουν συστηματική μείωση των αποδοχών τους με περικοπή πραγματοποιουμένων εφημεριών».
Με τέτοια «κίνητρα», λοιπόν, πώς να υπάρξει ενδιαφέρον και πώς να διασφαλιστεί το αίσθημα ασφάλειας των κατοίκων που διαφήμισαν χτες οι υπουργοί;
Τα πολεμικά...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ στο πολεμόχαρο σενάριό τους οι Ηνωμένες Πολιτείες: Το Ιράκ και όπλα μαζικής καταστροφής έχει και σχετίζεται άμεσα με την «Αλ Κάιντα» και πόλεμος πρέπει να γίνει, λέει ο Μπους. Η σχέση που έχουν αυτά με την πραγματικότητα προφανώς ελάχιστα τις ενδιαφέρουν. Αλλωστε, πραγματικότητα στις μέρες μας είναι αυτό που βολεύει τα σχέδιά τους.
Το μόνο πάντως που μπορούμε να βεβαιώσουμε για τις σχέσεις «Αλ Κάιντα» και Σαντάμ Χουσεΐν είναι πως ...κάποτε πρέπει να υπήρχαν πράγματι. Μιλάμε για την περίοδο, που αμφότεροι βρίσκονταν στις αγκάλες των ΗΠΑ και εξυπηρετούσαν τα σχέδιά τους.
ΟΣΟ για τη στάση της Τουρκίας στην όλη υπόθεση, συνεχίζει να είναι (φαινομενικά τουλάχιστον) αντιφατική. Από τη μια συγκεντρώνει στρατό στα νότια σύνορά της και συμφωνεί στην παροχή οποιασδήποτε διευκόλυνσης στις αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις, κι από την άλλη, η κυβέρνησή της δηλώνει ότι δεν είναι δεδομένη η στάση της.
Βέβαια, ούτε πρωτοφανές, ούτε η μοναδική ανάλογη περίπτωση είναι. Κι άλλες κυβερνήσεις το ίδιο ακριβώς κάνουν... Για να μην πούμε για την κυβέρνηση Σημίτη, που είναι ικανή να στείλει τον Γ. Παπαντωνίου για να κάνει τον ...τροχονόμο στη βάση της Σούδας και τον Κ. Λαλιώτη να παίρνει μέρος στις αντιπολεμικές διαδηλώσεις της Αθήνας...
ΑΜΑΝ ΠΙΑ, ένα πιάτο φαΐ πήγε να φάει το πρωθυπουργικό ζεύγος, αμέσως να του το βγάλουνε ξινό! Τόσο επιλήψιμο είναι δηλαδή που συνέφαγε με το ζεύγος Αγγελοπούλου; Αλλωστε, όλο και κάτι θα είχαν να συζητήσουν...
Κάτι τα κονδύλια για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, κάτι οι υπερβασούλες των σχετικών έργων, κάτι οι υποθέσεις των εκβιασμών, κάτι τα επιχειρηματικά τους, είναι βέβαιο ότι θα πέρασε τόσο γρήγορα, όσο και εποικοδομητικά, η ώρα.
Γρηγοριάδης Κώστας
Ομως, καλά είπε ο υπουργός Τύπου, δεν πρέπει να δίνουμε σε όλα πολιτικές διαστάσεις. Να τα βλέπουμε ανθρώπινα, είπε. (Θα μας ήταν πιο εύκολο βέβαια να το δεχτούμε αυτό αν οι συνδαιτυμόνες δεν είχαν τα χέρια τους στο ...μέλι των χρημάτων των φορολογουμένων).
Ποδόσφαιρο...
Ομορφο παιχνίδι. Σύνθετο στην απλότητά του. Οι κανονισμοί που το διαμόρφωσαν δεν το στρίμωξαν ασφυκτικά και διατήρησε ένα από τα μεγάλα μυστικά της επιτυχίας του. Την περιπέτεια. Εκείνο το απρόβλεπτο στην κίνηση και στην εξέλιξη, που αναπτύσσει τη φαντασία και τη μαχητικότητα και διατηρεί ζωντανό το ενδιαφέρον και εκείνου που το παρακολουθεί. Χρήσιμο όχι μόνο στην αθλητική αλλά στη συνολική κοινωνικοποίηση του νέου. Τον υποχρεώνει στην ενόραση απρόβλεπτων κινήσεων και άρα στη σκέψη, τον μαθαίνει να λειτουργεί συλλογικά, του επιβάλλει μια φυσική πειθαρχία, του περιορίζει τον ξέφρενο ατομισμό, του διδάσκει την ισορροπία μεταξύ σωματικών δυνατοτήτων και πνευματικών...
Ομορφο παιχνίδι σε πολύ άσχημο κόσμο. Στον κόσμο της εκμετάλλευσης, που όλα μετριούνται με το κέρδος. Στο όνομα του κέρδους το όμορφο παιχνίδι μετατρέπεται σε ακριβό εμπόρευμα ή σε σκαλοπάτι διαμόρφωσης συσχετισμών και συνθηκών, που να φέρνουν, σε τελευταία ανάλυση, ακόμα περισσότερο κέρδος. Αντί η σύγκρουση να γίνεται αθλητική με θέαμα στο γήπεδο, γίνεται σκληρός καπιταλιστικός ανταγωνισμός. Και τότε μιλάει η σκληρή γλώσσα της αγοράς. Πόσο στοιχίζει το παραγόμενο θέαμα; Πόσο αναλογεί σε αυτόν που το παράγει απευθείας και ζωντανά; Το στοιχείο του απρόβλεπτου μαζί με τη δεδομένη ενεργοποίηση της ταύτισης δε δίνουν δυνατότητες για στοίχημα; Η διαμόρφωση μεγάλων εταιριών δεν ανοίγει πηγές πολλαπλών χρηματοδοτήσεων; Δεν είναι μόνιμος πειρασμός-δυνατότητα για άνοιγμα στο χρηματιστήριο και μεγαλύτερες μπάζες; Αυτά όλα και άλλα πολλά δεν οξύνουν το δεδομένο καπιταλιστικό μαλλιοτράβηγμα για μεγαλύτερο μερίδιο στην αγορά και, παράλληλα, μεγαλύτερη πρόσβαση στην εκτελεστική εξουσία, που πάλι θα εξασφαλίζει και θα μεγαλώνει το μερίδιο;
Σ' αυτό το καζάνι καπιταλιστικής αγοράς οι κυρίαρχοι εμφανίζονται σαν «υγιείς επενδυτές» και οι αναρριχώμενοι, αν δεν καταφέρουν να στεριώσουν με τα ίδια μέσα που εγκαταστάθηκαν οι κυρίαρχοι, διώκονται σαν απατεώνες, διεφθαρμένοι, κρατικοδίαιτοι, νονοί... Η εκτελεστική εξουσία, εκπροσωπώντας συνήθως μερίδα των κυρίαρχων, αναλαμβάνει τα προσχήματα και την ανάπτυξη του συλλογικού κέρδους. Για παράδειγμα, με το που νιώθει πως στενεύει η αγορά γιατί οι φίλαθλοι γίνονται καχύποπτοι, ή γιατί μειώνεται το ενδιαφέρον, έρχεται με ποικίλες επεμβάσεις να διορθώσει την εικόνα (να πετάξει κάνα-δυο από τον ανταγωνισμό, ή να πάρει κανένα μέτρο κατά της διαιτησίας)... `Η, όταν ο σκληρός ανταγωνισμός για το μοίρασμα της πίτας της αγοράς οδηγείται σε αδιέξοδο, έρχεται να τον ξεμπλοκάρει δημιουργώντας καινούριους συσχετισμούς στις εκπροσωπήσεις των οργάνων αλλά και των ίδιων των ομάδων. Τα μέσα που διαθέτει είναι οι νόμοι, που μπατάρουν πότε από τη μια και πότε από την άλλη πλευρά, ανάλογα τους συσχετισμούς και τις επιδιώξεις, και η ίδια η άσκηση της εξουσίας με όλες τις δυνατότητές της. Μια ανάλογη παράσταση παρακολουθούμε για άλλη μια φορά τις τελευταίες μέρες...
Ομορφο παιχνίδι, που γίνεται μικρόκοσμος του μεγάλου κόσμου της εκμετάλλευσης και του κέρδους. Ομορφο παιχνίδι, που για να φανεί και να αναπτυχθεί με τα αυθεντικά του χαρακτηριστικά πρέπει να ξαναανακαλύψει τη λαϊκότητά του όχι μόνον έξω αλλά και ενάντια στους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς.
Παύλος ΑΛΕΠΗΣ
Τα δυο στρατόπεδα
Παπαγεωργίου Βασίλης
Στα δύο, ή, μάλλον, στα τρία χωρίστηκε τη Δευτέρα το Συμβούλιο υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ, στο θέμα του επαπειλούμενου πολέμου στο Ιράκ. Στο ένα στρατόπεδο βρέθηκαν η Μ. Βρετανία, η Ολλανδία, η Δανία, η Ισπανία και η Ιταλία. Στο δεύτερο η Γερμανία, η Γαλλία και - στον έναν ή άλλο βαθμό - οι υπόλοιπες χώρες-μέλη της ΕΕ, πλην της Ελλάδας, η οποία προτίμησε να το παίζει πρόεδρος... Οι πρώτοι συντάχθηκαν πλήρως με την αμερικανική θέση, της άμεσης, συνοπτικής και με όλα τα μέσα αντιμετώπισης του Σ. Χουσεΐν. Οι δεύτεροι επέμεναν στη νομιμοποίηση των πολεμικών επιχειρήσεων, με τη σχολαστική τήρηση των διαδικασιών του ΟΗΕ. Η Ελλάδα έκανε τον ...μεσολαβητή, ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα, προσπαθώντας να εξασφαλίσει έναν «ελάχιστο κοινό παρονομαστή», ώστε να υπάρξει κάποια κοινή απόφαση και να σωθούν τα προσχήματα. Κι έτσι, διαμορφώθηκε η τελική απόφαση- τελεσίγραφο προς το Ιράκ, η οποία μιλά για «μια τελευταία δυνατότητα ειρηνικής επίλυσης της κρίσης». Χαρακτηριστικό των διιστάμενων απόψεων ήταν το γεγονός, πως οι «15» δε συμφώνησαν καν στην ύπαρξη ή όχι της ανάγκης ενός δεύτερου ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, για την έναρξη των πολεμικών επιχειρήσεων.
Πάντως, όπως καταλαβαίνει ο καθένας, ούτε ένας από τους «15» δεν αμφισβητεί το στόχο και την επεμβατική πολιτική. Οι διαφορές τους εστιάζονται στους τρόπους και στις μεθόδους. Και για να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους, στη μοιρασιά της λείας.
Οι ωμές επεμβάσεις και...
Την ίδια στιγμή και ταυτόχρονα με τη συνεχή ενίσχυση της απειλής του πολέμου και τη συνεχή συσσώρευση στρατιωτικών δυνάμεων και οπλικών μέσων στην περιοχή, παραμένει συνεχώς ενεργό και το σενάριο της «αυτοεξορίας» του Σ. Χουσεΐν και γενικότερα της «ειρηνικής» αλλαγής του καθεστώτος, όπως μεταδίδουν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία. Αναφέρουν, μάλιστα, σχετικές δηλώσεις διαφόρων αξιωματούχων, όπως αυτές του Αμερικανού υπουργού Αμυνας, που «προτιμά» τη δεύτερη λύση, «για την αποφυγή ενός στρατιωτικού πλήγματος στο Ιράκ», ή του Βρετανού ΥΠΕΞ, Τζακ Στρο, ο οποίος σημειώνει, ότι μπορεί «να μην είναι εύκολο να αποδεχτεί κανείς να παραμείνει ατιμώρητος ο Χουσεΐν αλλά είναι ένα χάπι που θα το καταπιούμε όλοι προκειμένου να μη γίνει πόλεμος».
Ολοι τους, βέβαια, όταν μιλούν για οποιαδήποτε «ειρηνική» αλλαγή του καθεστώτος, δεν παραλείπουν να υπογραμμίσουν, ότι αυτή πρέπει οπωσδήποτε να συμπεριλάβει την είσοδο των απαραίτητων ξένων στρατιωτικών δυνάμεων στο Ιράκ, τα οποία θα εγγυηθούν τη διασφάλιση της... τάξης.
... η στάση των Ευρωπαίων
Τα παραπάνω, πάντως, δεν τα σημειώνουμε μόνον ή κυρίως επειδή αποτελούν την ουσία των τελευταίων εξελίξεων στο κρίσιμο ζήτημα του επερχόμενου πολέμου στο Ιράκ. Τα σημειώνουμε και για τον εξής ακόμη λόγο: Καμιά κυβέρνηση της ΕΕ, κανένας απ' όσους κόπτονται για τις αποφάσεις και διαδικασίες του ΟΗΕ, δε θέτει το ολοφάνερο γεγονός πως η όλη υπόθεση είναι μια ωμή και προκλητική επέμβαση στα εσωτερικά μιας ανεξάρτητης χώρας. Κανείς δε «θυμάται» πως οι αρχές του Διεθνούς Δικαίου και του ΟΗΕ απαγορεύουν ρητά την αλλαγή καθεστώτων με εξωτερικές επεμβάσεις και με τους αντίστοιχους λαούς στη γωνία και στο περιθώριο.
Και δεν έχουν τη στάση αυτή, βέβαια, επειδή θέλουν να απαλλάξουν τον ιρακινό λαό από τον δικτάτορα Χουσεΐν. Αλλωστε, δεν είναι λίγες οι ευθύνες της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Μ. Βρετανίας, για την ισχυροποίηση του Χουσεΐν στη δεκαετία του 1980, δίπλα στις ακόμη μεγαλύτερες ευθύνες των ΗΠΑ. Ούτε είναι λίγες οι ευθύνες τους για τις 12χρονες ανείπωτες κακουχίες που αντιμετωπίζει ο ιρακινός λαός απ' το εμπάργκο. Εχουν τη στάση αυτή, επειδή γράφουν τις αρχές αυτές στα παλιά τους παπούτσια, όπως κάνει και ο Τζ. Μπους.
Αυτή είναι η αλήθεια, την οποία πρέπει να πάρουν πολύ σοβαρά υπόψη τους οι λαοί. Γιατί, ανεξάρτητα της εξέλιξης και του όποιου τέλους θα έχει η υπόθεση του Ιράκ, θα έχουμε και παραπέρα συνέχεια...
Είναι αντίθετοι στον πόλεμο;
Αν κάποιος μείνει στην επιφάνεια των απόψεων που εκφράζονται σχετικά με την επικείμενη επιδρομή εναντίον του Ιράκ, θα αποκομίσει τη λανθασμένη εντύπωση πως μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις, ορμώμενες τάχα από τις φιλειρηνικές τους διαθέσεις, στρέφονται εναντίον των πολεμοκάπηλων σχεδιασμών ΗΠΑ- Βρετανίας. Εξίσου λανθασμένο θα είναι το συμπέρασμα που θα εξαγάγουν όσοι αποδώσουν τις δηλώσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης, άκρως προτρεπτικές για συμμετοχή στις εκδηλώσεις κατά του πολέμου, στα ειλικρινή τους αντιπολεμικά αισθήματα.
Τα φαινόμενα όμως πολλές φορές απατούν. Ετσι, Γαλλία και Γερμανία φαίνεται προς το παρόν ότι δε συναινούν σε μια πολεμική επιχείρηση εναντίον του Ιράκ και επιμένουν στην ανάγκη μια τέτοια απόφαση να φέρει τη σφραγίδα νομιμότητας του Συμβουλίου Ασφαλείας (ΣΑ) του ΟΗΕ. Το ότι η στάση τους αυτή υπαγορεύεται από ποικίλες σκοπιμότητες, προκύπτει και από το ότι οι ίδιες χώρες δεν είχαν κανέναν ενδοιασμό να συμμετάσχουν στο βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας παρότι δεν υπήρχε σχετική απόφαση του ΣΑ και ουδέποτε μίλησαν για παράβαση της διεθνούς νομιμότητας που τώρα επικαλούνται.
Και οι δύο ουδέποτε αρνήθηκαν την επεμβατική λογική που διέπει την «αντιτρομοκρατική συμμαχία» στην οποία συμμετέχουν. Απεναντίας, αποδεχόμενες την ανακήρυξη της «τρομοκρατίας» σε υπ' αριθμόν 1 κίνδυνο, αποδέχονται και τα παρελκόμενα, την παραβίαση δηλαδή αρχών πάνω στις οποίες είχε δομηθεί το διεθνές δίκαιο, όπως η εθνική ανεξαρτησία, η εδαφική ακεραιότητα κ.ο.κ.
Η αιτία των μεταξύ τους προστριβών βρίσκεται στις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, στο κομμάτι που η κάθε δύναμη θα αποσπάσει από τα λάφυρα, στην επιθυμία κάθε χώρας να διασφαλίσει τα συμφέροντα της δικής της αστικής τάξης. Ας μην ξεχνάμε ότι τόσο η γαλλική «Τόταλ» όσο και η ρώσικη «Λουκ Οϊλ» έχουν επενδύσει πολλά στα πετρέλαια του Ιράκ. Αυτά θέλουν να διασφαλίσουν και επειδή δεν τα 'χουν σίγουρα «το παίζουν» ενάντια στον πόλεμο. Αλλωστε, η Γαλλία αποστέλλει στον Περσικό Κόλπο το μοναδικό πυρηνικό αεροπλανοφόρο που διαθέτει, ενώ η Γερμανία διαθέτει ειδικές δυνάμεις στην αραβική χερσόνησο.
Στα καθ' ημάς, δηλώσεις όπως του Κ. Λαλιώτη ή του Ν. Σηφουνάκη, φανατικές κατά του πολέμου και υπέρ του αντιπολεμικού κινήματος, βρίσκουν την εξήγησή τους αν ληφθεί υπόψη αφ' ενός το αντιπολεμικό λαϊκό αίσθημα, αφ' ετέρου η λαϊκή δυσαρέσκεια από την κυβερνητική πολιτική. Το ΠΑΣΟΚ θέλει και επιχειρεί να προσποριστεί πολιτικά οφέλη εμφανιζόμενο να στηρίζει το αντιπολεμικό κίνημα. Αλλά οι πράξεις της κυβέρνησης κάθε άλλο παρά αντιπολεμικές μπορούν να χαρακτηριστούν. Μια φρεγάτα έχει καταπλεύσει στον Περσικό Κόλπο, η αμερικανική βάση στη Σούδα είναι σε πλήρη ετοιμότητα, ενώ στα πλαίσια του ΝΑΤΟ η κυβέρνηση δεσμεύτηκε για την παροχή τεχνικών διευκολύνσεων προς τις ΗΠΑ.
Κι έχει τεράστια σημασία, σήμερα, που βρισκόμαστε στα πρόθυρα ενός πολέμου με ενδεχόμενες αλυσιδωτές συνέπειες για την ευρύτερη περιοχή, όλοι να κριθούν από τις πράξεις τους. Να κριθούν και να καταδικαστούν. Η μαζική συμμετοχή στις αντιπολεμικές εκδηλώσεις ας αποτελέσει καθολική εναντίωση στα πολεμοκάπηλα ιμπεριαλιστικά σχέδια και σε όσους τα προωθούν. Και στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για την όποια εμπλοκή της.
Feeds
