Πέμπτη 3 Σεπτέμβρη 2015
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΓΙ' ΑΥΤΟ ΙΣΧΥΡΟ ΚΚΕ
Εχει πρόταση διεξόδου για το λαό

Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι η μοναδική ψήφος που εκφράζει την απόρριψη της λογικής των «μονόδρομων» του καπιταλισμού και της ΕΕ. Στο κλίμα απογοήτευσης, στη λογική ότι «δεν μπορεί να γίνει τίποτα», το ΚΚΕ απαντά ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος στο δρόμο της ανατροπής, στο δρόμο της ρήξης με το κεφάλαιο, την ΕΕ, την εξουσία τους.

Το ΚΚΕ επιδιώκει και στις εκλογές να εκφραστεί η υποστήριξη σε ένα πρόγραμμα που δείχνει ένα δρόμο ανάπτυξης που βάζει στο επίκεντρο τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες.

Λύση για το λαό δεν είναι η εναλλαγή αστικών κυβερνήσεων αλλά η εργατική - λαϊκή εξουσία. Η λαϊκή εξουσία μπορεί να θεμελιώσει την κεντρικά και επιστημονικά σχεδιασμένη κοινωνική παραγωγή και τις κοινωνικές υπηρεσίες - Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας. Κοινωνικοποιώντας τα μονοπώλια, μετατρέποντας σε κοινωνική ιδιοκτησία τον πλούτο που παράγεται.

Μια εξουσία που θα θεμελιώνεται με θεσμούς βγαλμένους μέσα από την εργατική - λαϊκή πάλη, θα στηρίζεται στην εργατική - λαϊκή συμμετοχή και κινητοποίηση, στον εργατικό - λαϊκό έλεγχο.

Σε αυτόν το δρόμο θα αποδεσμευτεί η χώρα από την ΕΕ, θα διαγραφεί μονομερώς όλο το δημόσιο χρέος προς όφελος του λαού, θα οδηγηθεί η χώρα σε έξοδο από το ΝΑΤΟ και τους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών.

Η πρόταση του ΚΚΕ απαντά στον αν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη που να εξασφαλίζει τη λαϊκή ευημερία. Μπορεί να υπάρξει, αρκεί να «φύγει» από τη μέση ο σκοπός του καπιταλιστικού κέρδους, αρκεί τα μέσα παραγωγής, ο πλούτος που παράγεται να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία. Ετσι μπορεί να εξαλειφθούν η καπιταλιστική εκμετάλλευση, τα αντιλαϊκά μέτρα και οι αναδιαρθρώσεις, μπορεί να μπει οριστικό τέλος στα μνημόνια και τις θυσίες όπου υποβάλλεται ο λαός για να ανακάμψουν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.

Είναι η πρόταση με την οποία μπορούν να αξιοποιηθούν και να αναπτυχθούν παραπέρα οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας προς όφελος του λαού.

Η Ελλάδα έχει σήμερα μεγάλες αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες, που μπορούν να απελευθερωθούν μόνο με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής από την εργατική εξουσία, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της παραγωγής.

Διαθέτει έμπειρο, πολυάριθμο εργατικό δυναμικό, ακόμα και υψηλής τεχνολογικής και επιστημονικής ειδίκευσης.

Διαθέτει σημαντικές εγχώριες ενεργειακές πηγές, αξιόλογο ορυκτό πλούτο, βιομηχανική, βιοτεχνική και αγροτική παραγωγή, μπορεί να καλύψει μεγάλο μέρος των λαϊκών αναγκών, όπως των διατροφικών και ενεργειακών, των μεταφορών, των κατασκευών δημόσιων έργων υποδομής και λαϊκής στέγης.

Η πρόταση του ΚΚΕ οδηγεί σε σχεδιασμένη παραγωγή για τη διευρυμένη ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών.

Με τον κεντρικό σχεδιασμό τίθενται στην υπηρεσία του ανθρώπου και των αναγκών του οι αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, ό,τι έχει δημιουργήσει η ανθρώπινη δραστηριότητα σε Επιστήμη, Τεχνολογία, Πολιτισμό, που διασφαλίζουν ένα ανώτερο επίπεδο ζωής, πνευματικής ανάπτυξης και καλλιέργειας.

Εξαλείφονται η ανεργία, η εργασιακή ανασφάλεια, αυξάνεται ο ελεύθερος χρόνος, ώστε, εκτός των άλλων, ο εργαζόμενος λαός να έχει δυνατότητα να μετέχει ενεργά και να ασκεί τον εργατικό έλεγχο, να συμμετέχει στους θεσμούς της λαϊκής εξουσίας.

Κοινωνικοποιεί τη γη, τις καπιταλιστικές αγροτικές εκμεταλλεύσεις, στηρίζει τον παραγωγικό συνεταιρισμό όπου δεν μπορεί να οργανωθεί άμεσα κοινωνικά η παραγωγή.

Καταργεί την καπιταλιστική ιδιοκτησία και οποιαδήποτε δραστηριότητα με σκοπό το κέρδος, στην Εκπαίδευση, στην Υγεία - Πρόνοια, στον Πολιτισμό και στον Αθλητισμό, στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Οργανώνει αυτούς τους τομείς αποκλειστικά ως κοινωνικές υπηρεσίες.

Πώς, όμως, θα φτάσουμε σε αυτό το στόχο;

Το ΚΚΕ τονίζει ότι η ρεαλιστικότητα αυτού του στόχου, αυτής της προοπτικής καθορίζεται από τη δύναμη, την αποφασιστικότητα και τη θέληση του λαού να τον πραγματοποιήσει. Μπορεί ο λαός να αποκτήσει αυτή τη δύναμη με τη συγκρότηση μιας ισχυρής, μεγάλης λαϊκής συμμαχίας, που θα έχει σταθερή πυξίδα την πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό, που θα έχει ως στόχο την εξουσία. Η συγκρότηση και ισχυροποίησή της μπορεί και σήμερα να βοηθήσει στο να αλλάζει ο αρνητικός συσχετισμός δύναμης, να δυναμώνουν η οργάνωση, η μαχητικότητα, το αγωνιστικό πνεύμα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, να μπαίνουν εμπόδια στα αντιλαϊκά μέτρα που φέρνουν και υλοποιούν οι αστικές κυβερνήσεις, κόντρα στη μοιρολατρία, στην υποταγή του λαού στους παλιούς και νέους διαχειριστές της βαρβαρότητας του καπιταλισμού.

Γι' αυτό χρειάζεται ένα πιο δυνατό ΚΚΕ παντού, στη Βουλή, στους χώρους δουλειάς, στα μεγάλα εργοστάσια, στις λαϊκές γειτονιές, στην ύπαιθρο, στους χώρους νεολαίας.

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΑ...
ΣΥΡΙΖΑ: Ο καλύτερος κήρυκας των μονόδρομων

Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του αναδεικνύονται κάθε μέρα στους καλύτερους κήρυκες του δήθεν μονόδρομου του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της συμμετοχής της χώρας στην ΕΕ.

Είναι ενδεικτική η αρθρογραφία στην «Αυγή της Κυριακής» 30/8. Σημειώνεται σε άρθρο των Λ. Στουκογιώργου και Κ. Βεργόπουλου ότι αυτός ο προσανατολισμός προς την ΕΕ «δεν είναι συγκυριακή απόφαση, αλλά στρατηγική επιλογή». Οι δύο αρθρογράφοι, επαναφέροντας το παμπάλαιο περί «Ευρώπης των λαών» και «πάλης για αλλαγή των συσχετισμών από μέσα» ή τα περί «πάλης για να ηττηθεί ο νεοφιλελευθερισμός» και «κριτικής στις Συνθήκες», σημειώνουν χαρακτηριστικά: «Η ΕΕ και ο πυρήνας της, η Ευρωζώνη, παραμένουν ακόμη περισσότερο στη σημερινή συγκυρία το μοναδικό πεδίο όπου έμπρακτα διεκδικούνται οι δυνατόν καλύτεροι όροι για τις δυνάμεις της εργασίας και για τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα. Καμιά εναλλακτική υπερεθνική ολοκλήρωση με στοιχειωδώς δημοκρατική νομιμοποίηση δεν έχει αναδειχθεί στη διεθνή σκηνή».

Επίσης, χαρακτηριστικός είναι ο συνεντευξιαζόμενος στο ίδιο φύλλο της εφημερίδας, Ν. Φίλης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, που λέει, συνεχίζοντας το «παραμύθι» της δήθεν αντίστασης του ΣΥΡΙΖΑ: «Χρειάζεται, λοιπόν, να ξαναϋφάνουμε ένα νέο κοινωνικοπολιτικό μπλοκ εξουσίας, που θα κερδίζει διαρκώς λαϊκές συναινέσεις, προκειμένου η χώρα, μέσα στην Ευρωζώνη και την ΕΕ, να αναζητεί συμμαχίες στη βάση ενός πολιτικού σχεδίου για την ήττα της νεοφιλελεύθερης ηγεμονίας».

***

Ο ΣΥΡΙΖΑ παίζει πιο αποτελεσματικά το χαρτί της υπεράσπισης των αντιλαϊκών μονόδρομων, σε σχέση με τα άλλα αστικά κόμματα. Πολύ απλά γιατί αυτός εμφανίστηκε ως εκφραστής μιας εναλλακτικής διαχείρισης, ως εκφραστής μιας δήθεν φιλολαϊκής λύσης που θα έφερνε με την ανάδειξή του σε κυβέρνηση. Ο ίδιος υποστήριζε ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διαχείριση στο έδαφος του καπιταλισμού και της ΕΕ, αρκεί να αλλάξει η κυβέρνηση και το «μοντέλο» αστικής διαχείρισης, αφήνοντας ανοιχτό ακόμα και το ενδεχόμενο της σύγκρουσης με την Ευρωζώνη. Τώρα που απ' τα πράγματα αυτός ο ισχυρισμός «χρεοκόπησε», ο ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του υποστηρίζουν ότι ο λαός θα πρέπει να συμβιβαστεί με το νέο μνημόνιο που του φέρνει, γιατί δεν υπάρχει άλλος δρόμος για το λαό, έξω από τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης την ΕΕ, την Ευρωζώνη, το ΝΑΤΟ, τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες. Το μόνο που μπορεί να περιμένει, είναι να αλλάξει ο συσχετισμός - κάποια στιγμή - στο εσωτερικό αυτών των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, προς όφελος των «προοδευτικών» (ποιον άραγε;) δυνάμεων. Ετσι, λοιπόν, η αποδοχή των μονόδρομων γίνεται πιο εύπεπτη, αφού περνάει στον κόσμο η λογική «ε, αφού δεν μπόρεσαν αυτοί που έλεγαν ότι θα συγκρουστούν, τότε δεν μπορεί κανείς». Η αλήθεια, όμως, είναι ότι εξαρχής ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση δεν εκπροσώπησε τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα, δε διαπραγματεύτηκε για λογαριασμό τους, όπως ψευδώς υποστήριζε (πώς, άλλωστε, θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο σε τραπέζια ιμπεριαλιστικών οργανισμών;). Διαπραγματεύτηκε για λογαριασμό του κεφαλαίου και συμβιβάστηκε για λογαριασμό του κεφαλαίου, φορτώνοντας στο λαό ένα ακόμα μνημόνιο.

***

Οι εργάτες και τα λαϊκά στρώματα, ιδιαίτερα μετά την ψήφιση του 3ου μνημονίου που έφερε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και αποτελεί συνέχεια στα προηγούμενα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που τους φόρτωσαν με αβάσταχτα βάρη, μπορούν σήμερα να βγάλουν πολύτιμα συμπεράσματα. Δεν πρέπει να ξαναπέσουν στις παγίδες που στήνει και πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ για να αποσπάσει τη λαϊκή συναίνεση και στήριξη, είτε στον «Τσίπρα που έδωσε αλλά έχασε τη μάχη και τώρα θα συνεχίσει τον πόλεμο», είτε ακόμα πιο απροκάλυπτα για ένα «λαϊκό κίνημα, που ενώ θα εφαρμόζεται το μνημόνιο, θα παλεύει για να αντιστρέψει τα αρνητικά στοιχεία». Αυτό το τελευταίο πρότεινε για παράδειγμα η ...παλιά καραβάνα του συμβιβασμού και της ταξικής συνεργασίας, Γ. Θεωνάς, πολιτευτής σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ, σε πάνελ της ΕΡΤ. Το νήμα των ψευδαισθήσεων ότι μπορεί - σαν να μην πέρασε μια μέρα από το Γενάρη του 2015 - να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης αλλά και εντός της ΕΕ, με μεταμόρφωσή της σε «Ευρώπη των λαών», το έχει αναλάβει ο Λαφαζάνης και το κόμμα του. Αλλωστε, τόσα χρόνια στον ΣΥΡΙΖΑ είχαν ειδικό ρόλο να χρωματίζουν ριζοσπαστικά προτάσεις αστικής διαχείρισης.

Οι εργαζόμενοι έχουν πλέον πλούσια εμπειρία. Ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης δε μεταρρυθμίζεται υπέρ του λαού. Η ΕΕ, των νεοφιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατικών ή «αριστερών» κυβερνήσεων, που είναι μηχανισμός του κεφαλαίου, δεν εξανθρωπίζεται. Ο καπιταλισμός, ανεξάρτητα από τις διαφορές λόγω ανισόμετρης ανάπτυξης, πουθενά στην ΕΕ, την Ευρώπη και τον κόσμο δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις σύγχρονες διευρυμένες λαϊκές ανάγκες. Για ν' ανοίξει άλλος δρόμος, χρειάζεται η ανασυγκρότηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος, της Λαϊκής Συμμαχίας, που θα θέσει ζήτημα αλλαγής τάξης στην εξουσία. Απαραίτητη προϋπόθεση η συμπόρευση και στην κάλπη, αλλά κυρίως στον ταξικό αγώνα, με το ΚΚΕ, που ανοίγει τη μόνη πραγματικά φιλολαϊκή διέξοδο της ρήξης με το κεφάλαιο και την εξουσία του.


Δ. Κ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ