Οι συνδικαλιστές δεν άφησαν περιθώρια αμφισβήτησης για την απόφαση όλων των εργατών της Ζώνης. Θα συνεχίσουν δυναμικά τον αγώνα τους μέχρι να επιβάλουν το διεκδικητικό πλαίσιο που έχουν διαμορφώσει και το οποίο προβλέπει τη λήψη μέτρων ασφαλείας στους χώρους δουλειάς, τέτοια που να εξασφαλίζουν ότι οι εργάτες θα μπορούν μετά το μεροκάματο να γυρίζουν σώοι και αβλαβείς στα παιδιά τους, στις οικογένειές τους.

Οπως ξεκαθάρισαν, δεν μπορούν να κάνουν πίσω. Το επιβάλλουν οι τελευταίοι 8 νεκροί που θρήνησε η Ζώνη και όλη η εργατική τάξη. Οι οκτώ εργάτες, που μπήκαν ολοζώντανοι, έτοιμοι να στύψουν την πέτρα, στο αμπάρι του αεράδικου πλοίου «FRIENDSHIPGAZ» και οι επτά βγήκαν με το φέρετρο, ενώ ακόμα βρίσκουν κομμάτια από το πτώμα του όγδοου, του 34χρονου Κώστα Οικονομάκη.

Ο αγώνας αυτός είναι ταυτόχρονα και ο καλύτερος φόρος τιμής γι' αυτούς τους χαμένους συναδέλφους τους, είναι ο μόνος τρόπος για να τσακίσουν τις αχόρταγες εκατόμβες που έχει ανοίξει το εφοπλιστικό κεφάλαιο και το κύκλωμά του και στη Ζώνη.

Στην ερώτηση, ότι μέσα στο διεκδικητικό πλαίσιο που προβάλλουν οι εργάτες της Ζώνης μιλούν για μηχανισμό επανελέγχου «γκαζ φρι», για κρατικό σώμα τεχνικών Ασφαλείας και χημικών Ναυτιλίας, θέματα που για αρκετούς είναι δυσνόητα, παίρνοντας πρώτος το λόγο ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου, εξήγησε:

-- Σωτ. Πουλικόγιαννης: Εχουν περάσει 11 μέρες από το νέο έγκλημα και η κυβέρνηση προκλητικά αρνείται να ικανοποιήσει τα αιτήματά μας για άμεσα μέσα πρόληψης, έτσι όπως προβάλλονται από το διεκδικητικό μας πλαίσιο. Ενα από τα βασικά που πρέπει να αλλάξουν άμεσα είναι ότι ο τεχνικός Ασφαλείας δεν μπορεί να είναι υπάλληλος αυτού που πάει να ελέγξει. Αυτή η επαγγελματική εξάρτηση, του απαγορεύει να λειτουργήσει για την ασφάλεια των εργαζομένων. Εχουμε δει στο παρελθόν, τεχνικός Ασφαλείας να ζητά από τον εφοπλιστή να τηρηθούν τα μέτρα και να χάνει τη δουλειά του. Και πολλές φορές να μη βρίσκει ούτε σε άλλη εταιρεία δουλειά, γιατί οι εταιρίες επικοινωνούν μεταξύ τους. Εμείς θέλουμε η θέση του τεχνικού Ασφαλείας να είναι οργανική, θεσμική θέση στο καράβι και όχι συμβουλευτική. Θέλουμε δηλαδή να είναι όλες τις ώρες πάνω στο καράβι. Αν οι εργασίες είναι πολλές ώρες, να υπάρχει δεύτερη βάρδια τεχνικού Ασφάλειας και καμία εργασία να μη γίνεται χωρίς την άδειά του, χωρίς τις υποδείξεις του, για να λειτουργούν τα μέτρα ασφάλειας. Να είναι επικεφαλής ενός κλιμακίου πυρασφάλειας, πρόληψης ατυχήματος. Να υπάρξει μηχανισμός επανελέγχου «γκαζ φρι», δηλαδή να ελέγχονται από το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας οι χημικοί Ναυτιλίας για τα πιστοποιητικά που εκδίδουν. Ομως όλα αυτά τα απαιτούμε μέχρι να ικανοποιηθεί το βασικό μας αίτημα, που είναι κρατικό σώμα τεχνικών Ασφαλείας, χημικών Ναυτιλίας και επιθεωρητών.

-- Η υφυπουργός Απασχόλησης Σ. Καλαντζάκου, σας είπε προχτές ότι δεν είναι όλοι οι ιδιώτες εγκληματίες, όταν απαιτήσατε να είναι κρατικοί υπάλληλοι οι τεχνικοί Ασφαλείας. Πώς απαντάτε;

-- Θ. Παναγιωτόπουλος: Οσοι δε συναινούν στο έγκλημα της εργοδοτικής και εφοπλιστικής ασυδοσίας αυτή τη στιγμή είναι άνεργοι. Υπήρξαν τεχνικοί Ασφαλείας που «φοράγανε παντελόνια» και διακόψανε εργασίες και αυτή τη στιγμή είναι άνεργοι. Εχουμε παράδειγμα πρόσφατο στο ναυπηγείο Ελευσίνας. Στο καράβι «ΑΡΙΣΤΟΝ» γίνονταν εκτεταμένες εργασίες με χρήση φλόγας και δίπλα η μπάριζα έδινε καύσιμα στο πλοίο. Ο τεχνικός Ασφαλείας θεώρησε ότι αυτό είναι επικίνδυνο και διέκοψε τις εργασίες. Μία ώρα μετά η ναυτιλιακή εταιρεία τον απέλυσε. Γι' αυτό, τα Σωματεία απαιτούμε ο τεχνικός Ασφαλείας και ο χημικός Ναυτιλίας να μην έχουν καμία σχέση με τον εφοπλιστή.

-- Ο ρόλος των 5μελών μεικτών Επιτροπών Ελέγχου, για παράδειγμα στον επανέλεγχο του πιστοποιητικού «γκαζ φρι», ότι δηλαδή το αμπάρι είναι καθαρό από αέρια, ποιος είναι;

-- Σωτ. Πουλικόγιαννης: Η 5μελής μεικτή Επιτροπή το μόνο που μπορεί να κάνει είναι ό,τι κάνει ο τροχονόμος όταν σταματάει ένα αυτοκίνητο και λέει «δείξε μου το δίπλωμά σου». Αν ο οδηγός έχει λαδώσει για να πάρει το δίπλωμα, ο τροχονόμος δεν το γνωρίζει. Η Επιτροπή ελέγχει αν υπάρχει «γκαζ φρι». Το βλέπει ότι υπάρχει, δεν μπορεί να γνωρίζει αν αυτό ανταποκρίνεται στις πραγματικές συνθήκες του καραβιού, του αμπαριού. Αλλωστε, δε συμμετέχει χημικός Ναυτιλίας. Προβλέπεται η συμμετοχή του στην Επιτροπή, αλλά δεν υπάρχει. Οπως δε συμμετέχει και από το ΤΕΕ ναυπηγός. Ενώ όταν μια φορά το μήνα στέλνει το Γενικό Χημείο του κράτους κάποιον χημικό Ναυτιλίας, αυτός είναι οινολόγος. Πώς μπορεί να ελέγξει το «γκαζ φρι»;

-- Θ. Παναγιωτόπουλος: Υπονομεύουν τις Επιτροπές, θέλουν να τις διαλύσουν και να βγάλουν από τη μέση ακόμα και αυτό το μικρό εμπόδιο απέναντι στην ασυδοσία των εφοπλιστών και των εργολάβων.

-- Παρά τα απανωτά εργοδοτικά εγκλήματα δε λαμβάνονται τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας, αλλά και αυτά που εσείς έχετε κατακτήσει παραβιάζονται. Ποιοι είναι οι λόγοι;

-- Σωτ. Πουλικόγιαννης: Από τη γενικότερη στάση των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ πριν, της ΝΔ σήμερα, υπάρχει διαχρονικά μία συνειδητή επιλογή υποστήριξης των συμφερόντων των εφοπλιστών, των εργοδοτών γενικά. Η εργατική τάξη θρηνούσε επί ΠΑΣΟΚ, θρηνεί και σήμερα. Αυτό έχει να κάνει με τη γενικότερη πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, που αναδεικνύει ως «θεό» των πάντων το κέρδος και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου. Στο κυνήγι του κέρδους και της απόκτησης συγκριτικού πλεονεκτήματος, η εργοδοσία δε διστάζει να αφαιρέσει κατακτήσεις, δικαιώματα, να αυξήσει στο μέγιστο την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, να ξεζουμίσει τον εργαζόμενο, φτάνοντας στο σημείο να του αφαιρέσει και τη ζωή. Είναι ξεκάθαρο με τον πιο κυνικό τρόπο, ότι οι κυβερνήσεις και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου έχουν ταχθεί με αυτή την εγκληματική πολιτική και διαθέτουν όλες τους τις δυνάμεις σε αυτή την κατεύθυνση. Δυστυχώς που το λέμε, αλλά πλέον τα όρια και η απόσταση μεταξύ των φυσικών και ηθικών αυτουργών έχουν γίνει δυσδιάκριτα. Σχεδόν ταυτίζονται. Βεβαίως, εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα, για να παρθούν άμεσα μέτρα. Βεβαίως και θα συνεχίσουμε τον αγώνα για τη βελτίωση της νομοθεσίας. Ομως αν αυτοί οι αγώνες δε συνδεθούν με την προοπτική της ανατροπής αυτής της εγκληματικής πολιτικής, δε συνδεθούν με την προοπτική οι εργαζόμενοι να αφαιρέσουν την εξουσία από αυτούς που πνίγουν στο αίμα την εργατική τάξη και να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους, δεν μπορεί κάποιος να έχει την ελπίδα, να τρέφει ψευδαισθήσεις, ότι το υπέρτατο αγαθό του εργαζόμενου - να ξεκινάει για τη δουλειά και να γυρίζει σώος σπίτι του - είναι εξασφαλισμένο. Κανείς δεν μπορεί να το πει αυτό.

-- Κάθε φορά οι εργαζόμενοι απαιτούν την παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων. Υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι εφοπλιστής ή εργολάβος μπήκε ποτέ φυλακή;

-- Σωτ. Πουλικόγιαννης: Καταρχήν πρέπει να πούμε ότι κάθε φορά που η εργατική τάξη στη Ζώνη και αλλού καλείται να μαζέψει τα κομμάτια της, μετά από κάθε εργοδοτικό έγκλημα, γινόμαστε μάρτυρες και ενός άλλου τρισάθλιου έργου που υποτάσσεται σε όσα είπαμε πριν. Μία προσπάθεια διάχυσης των ευθυνών, από τους πραγματικά υπεύθυνους οπουδήποτε αλλού, εκτός από αυτούς. Σε αυτό παίρνουν μέρος και συνδικαλιστικές παρατάξεις που έχουν αποδεχτεί τη λογική της υπεράσπισης της κερδοφορίας του κεφαλαίου και της ανταγωνιστικότητάς του. Παίρνουν μέρος διάφορα ΜΜΕ χρηματοδοτούμενα από το κεφάλαιο και στόχο έχουν να φανούν υπεύθυνοι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, τα σωματεία τους. Επιδιώκουν την απαλλαγή όχι μόνο νομικά. Είναι πάλη ιδεολογική. Προσπαθούν να πείσουν τη συνείδηση του εργατόκοσμου ότι δε φταίνε οι εφοπλιστές και η πολιτική που τους στηρίζει.

-- Θ. Παναγιωτόπουλος: Οι μαύροι κονδυλοφόροι προσπαθούν να καλύψουν τις ευθύνες των σημερινών και αυριανών αφεντικών τους. Στα ΜΜΕ και χτες και σήμερα ιδιοκτήτες είναι οι ίδιοι που δολοφονούν τους εργαζόμενους. Εφοπλιστές και μεγαλοεργολάβοι. Ετσι υπάρχει μερίδα δημοσιογράφων που σε καθημερινή βάση αντί να δείξουν τα αιτήματα και τους στόχους των ταξικών σωματείων, αναδεικνύουν τις απαιτήσεις και τους στόχους των αφεντικών τους.

-- Σωστή η παρένθεση, όμως υπάρχει ατιμωρησία;

-- Σωτ. Πουλικόγιαννης: Στο 90% των περιπτώσεων που, από τους ελέγχους των επιτροπών εντοπίζονται παρανομίες, δε φτάνουν ποτέ στην ακροαματική διαδικασία. Και όσες φτάνουν, απαλλάσσονται με αποφάσεις - καρμπόν. Αν σε αυτό προσθέσουμε ότι για κανένα από τα μεγάλα εγκλήματα κανείς δεν έχει πάει φυλακή, αλλά και στην περίπτωση του «FRIENDSHIPGAZ» οι διώξεις είναι σε βαθμό πλημμελήματος, καταλαβαίνουμε ότι σε όλη αυτή την προσπάθειά εντάσσεται και η Δικαιοσύνη. Παίρνει ξεκάθαρα θέση υπέρ της άρχουσας τάξης στην ταξική διαπάλη. Εμείς δε θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για να πάψει η ατιμωρησία, να πάνε οι υπεύθυνοι φυλακή. Ετοιμάζουμε κινητοποιήσεις με αίτημα τα πλημμελήματα να γίνουν κακουργήματα. Δεν είναι δυνατόν να φυλακίζεται ο καπετάνιος και να αφήνουν τον εφοπλιστή να κυκλοφορεί ελεύθερος.

-- Πάντως η κυβέρνηση εμφανίστηκε ότι είναι διατεθειμένη να βοηθήσει τις οικογένειες των νεκρών μεταλλεργατών. Είναι πράγματι έτσι;

-- Θ. Παναγιωτόπουλος: Απαιτούμε να καλυφθούν άμεσα από την κυβέρνηση οι ανάγκες των οικογενειών των νεκρών. Να υπάρξει σύνταξη ικανοποιητική για τα παιδιά των νεκρών μέχρι να κλείσουν τα 22 χρόνια τους. Πλήρης κάλυψη των εξόδων των σπουδών τους. Να βρουν δουλειά στις χήρες και τα ορφανά. Εργασία μόνιμη και όχι κοροϊδία, με συμβάσεις 3 και 6 μηνών. Η εταιρεία να αποζημιώσει στο ακέραιο τις οικογένειες των νεκρών συναδέλφων. Οι οικονομικές δήθεν ενισχύσεις των 5.000 και 10.000 ευρώ, που υποσχέθηκε η κυβέρνηση, είναι εμπαιγμός.

-- Ομως και εφοπλιστές εμφανίστηκαν να θέλουν να στηρίξουν τις οικογένειες...

-- Σωτ. Πουλικόγιαννης: Θέλουν να προκαλέσουν σύγχυση. Εχουν αποκομίσει από τον ιδρώτα και το αίμα των εργατών ανυπολόγιστα κέρδη και τώρα βρήκαν μια ευκαιρία να κοροϊδέψουν τους εργαζόμενους ότι προσφέρουν. Κάνουν τώρα κάποιες φιλανθρωπίες, γιατί ξέρουν ότι αύριο αυτά τα λεφτά θα τα πάρουν διπλά και τρίδιπλα και πάλι από τον ιδρώτα και το αίμα των εργαζομένων. Εμείς αυτές τις φιλανθρωπίες τις καταγγέλλουμε. Εχουν διαπράξει εκατοντάδες εγκλήματα και δεν πρόκειται να εξιλεωθούν. Ο,τι και να κάνουν δεν μπορούν να γυρίσουν την κατάσταση πίσω. Η εργατική τάξη προχωράει μπροστά μπορεί με αργά βήματα, αλλά θα έρθει η ώρα που θα προβάλει το μέτωπό της με τους συμμάχους της. Θα έρθει η ώρα που οι εργαζόμενοι θα διεκδικήσουν να απολαμβάνουν αυτοί τον κόπο και τον ιδρώτα τους, τον πλούτο που αυτοί με τα δικά τους χέρια παράγουν. Και σε αυτό το δρόμο βαδίζει ο αγώνας μας, το επιβάλει το αίμα των νεκρών συναδέλφων μας.