Αθήνα 2016 με κλειστά σύνορα, ακριβές ξαπλώστρες, χιλιάδες μετανάστες, εδώ όπου κάθε λιμάνι και καημός, κάθε καημός και γίνεται της Cosco...

Οι εξελίξεις στα σούπερ μάρκετ «Μαρινόπουλος» δεν είναι ξαφνικό «βότσαλο στη λίμνη». Μπορεί να αποτελεί την πιο μεγάλη έκρηξη στον κλάδο, αλλά είναι συνέχεια ενός συνεχώς εντεινόμενου πολέμου ντόπιων και ξένων καπιταλιστών για την εξασφάλιση της μεγαλύτερης κερδοφορίας και πιο ανταγωνιστικής θέσης. Οι εξελίξεις σε «Βερόπουλο», «Καρυπίδη», «Ηλεκτρονική» κ.λπ. το επιβεβαιώνουν. Η διαδικασία συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου συνεχίζεται και εν μέσω κρίσης γίνεται ταχύτερη και πιο αδυσώπητη, ιδιαίτερα για εργαζόμενους και λαϊκά στρώματα.

Ομως, η αλήθεια είναι άλλη. Ο «Μαρινόπουλος» έχει τις ίδιες κι ακόμα χειρότερες συνθήκες εργασίας και μισθούς για τους εργαζόμενους στα σούπερ μάρκετ, την ίδια στιγμή που είχε τις ίδιες ληστρικές τιμές στα προϊόντα, συνεχώς αυξανόμενες, αν όχι και πιο μεγάλες από τους ανταγωνιστές του. Η συμπεριφορά του αστικού κράτους - όποιος και να το διαχειρίστηκε (φιλελεύθεροι νεοδημοκράτες, σοσιαλδημοκράτες ΠΑΣΟΚοι, σοσιαλδημοκράτες ΣΥΡΙΖΑίοι κ.λπ.) - ήταν προκλητική, με δάνεια, φοροαπαλλαγές, στήριξη κάθε αντεργατικής ενέργειας (π.χ. μειώσεις μισθών, εκατοντάδες απολύσεις κ.ά.).

Οι εργαζόμενοι στη μεγάλη τους πλειοψηφία (το γιατί δεν είναι του παρόντος) δεν ήταν στο Συνδικάτο τους, δε συμμετείχαν στους αγώνες (εκτός από μερικές δεκάδες), για να έχει μην δήθεν κόστος ο «Μαρινόπουλος» από αυτούς. Η πλειοψηφία της Διοίκησης του Σωματείου, ιδιαίτερα την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης, ήταν αναφανδόν ταγμένη με τις επιλογές της εργοδοσίας.

Το πρώτο βασικό συμπέρασμα: Τις επιχειρήσεις τις κλείνει και τις ανοίγει ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής και ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός. Αυτός θα καθορίσει και το τι τελικά θα γίνει με τα σούπερ μάρκετ «Μαρινόπουλος» και ποιο σχέδιο θα επικρατήσει. Αυτή η διαρκής στον καπιταλισμό διαδικασία έχει πάντα τα ίδια θύματα, τους εργαζόμενους, τους λαϊκούς καταναλωτές, τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρούς προμηθευτές αυτών των επιχειρήσεων. Ο όμιλος του «Μαρινόπουλου» δε θα χρεοκοπήσει, το πιο πιθανό είναι τα κεφάλαια που «φυγαδεύτηκαν» από τα σούπερ μάρκετ να επενδυθούν αλλού ή να ενισχύσουν άλλες επενδύσεις του ομίλου και σε καμία περίπτωση δε θα χρεοκοπήσουν οι ιδιοκτήτες, οι μέτοχοι των σούπερ μάρκετ ή του ομίλου.

Το δεύτερο βασικό συμπέρασμα: Είναι παραμύθια όλα αυτά που καλλιεργούνται από εργοδότες καπιταλιστές, τα τσιράκια τους και τα φερέφωνά τους σε ΜΜΕ και άλλους δικούς τους «συνδικαλιστές», ότι αν τα έχεις καλά με τον εργοδότη θα τη γλιτώσεις, δεν θα σου μειωθεί ο μισθός, δεν θα απολυθείς κ.λπ. Οτι η υποταγή και η ταύτιση και συνεργασία με τον καπιταλιστή είναι η καλύτερη και πιο συμφέρουσα συνταγή για σένα, για τη διάσωση της επιχείρησης και της δουλειάς σου.

α) Ο «Μαρινόπουλος» και οι άλλοι καπιταλιστές να πληρώσουν την κρίση τους. Ούτε βήμα πίσω από τις κατακτήσεις, τα δικαιώματα, με πρώτο αυτό της εργασίας και τα κλεμμένα όλων των προηγούμενων χρόνων.

β) Αυτός ο τρόπος οργάνωσης της παραγωγής και του εμπορίου, δηλαδή ο βασισμένος στην καπιταλιστική ιδιοκτησία, έχει στο DNA του τα κλεισίματα των επιχειρήσεων, χωρίς καμία προστασία των εργαζομένων. Εχει ανάγκη την όσο γίνεται πιο φτηνή και πιο υποταγμένη εργατική δύναμη. Συνεπώς, ο μονόδρομος για τους εργαζόμενους συνολικά και τους εργαζόμενους στον «Μαρινόπουλο» είναι δυνατό ΚΚΕ, οργάνωση του λαού, λαϊκή κοινωνική συμμαχία, για να ανοίξει ο δρόμος για άλλη εξουσία και άλλο σχεδιασμό της παραγωγής και του εμπορίου, απαλλαγμένο από τα καπιταλιστικά παράσιτα.