1883 Γεννιέται ο Φραντς Κάφκα.

1962 Η Αλγερία κηρύσσεται ανεξάρτητο κράτος με διάγγελμα του Προέδρου Ντε Γκολ, δύο μέρες μετά τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος με το οποίο ο λαός της χώρας τάσσεται με ποσοστό 99% υπέρ της ανεξαρτησίας και της συνεργασίας με τη Γαλλία.

1967 Εισβολή μισθοφορικών στρατευμάτων που πολεμούν για την επιστροφή του Τσόμπε στην εξουσία σημειώνεται στις ανατολικές περιοχές του Κονγκό. Με τους μισθοφόρους ενώνονται και οι στασιαστές του στρατού.

1969 Περισσότεροι από μισό εκατομμύριο εργάτες της βιομηχανικής περιοχής του Τορίνο κατεβαίνουν σε απεργία, που συνοδεύεται από μεγάλης έντασης συγκρούσεις με την αστυνομία.

1972 Υστερα από σκληρή μάχη ομοσπονδιακών στρατευμάτων και ανταρτικών ομάδων Κροατών εθνικιστών στα βουνά της Βοσνίας, εξουδετερώνεται η κυριότερη εστία της αυτονομιστικής εξέγερσης.

1973 Αρχίζει στο Ελσίνκι η σύνοδος αντιπροσώπων από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, τις ΗΠΑ και τον Καναδά, που συμμετέχουν στη Διάσκεψη για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, με επικεφαλής τους υπουργούς Εξωτερικών.

Ημιυπαίθριοι

φόροι...

«Απεργοσπάστης» είναι αυτός, που, σε καιρό απεργίας των συναδέλφων του, προσφέρεται να εργαστεί προς αντικατάσταση των απεργών. Αυτός είναι ο επίσημος ορισμός της έννοιας «απεργοσπάστης». Ο ανεπίσημος ορισμός είναι αυτός που ορίζει τον «απεργοσπάστη» ως έναν ξεφτίλα, ο οποίος λειτουργεί ως πεμπτοφαλαγγίτης που υπονομεύει τον αγώνα των υπόλοιπων εργαζομένων, υπηρετώντας με τον πιο χυδαίο τρόπο και γλείφοντας με τον πιο γλοιώδη τρόπο το αφεντικό του. Οσο τώρα για τον «απεργοσπάστη», που την ώρα της απεργοσπαστικής του τακτικής επιδίδεται σε «εξυπνάδες» και δικολαβισμούς του τύπου «γιατί δεν είμαι απεργοσπάστης», θα μπορούσε να οριστεί ως ένα ιδιαίτερο είδος, το είδος, δηλαδή, του «ξεφτίλα μπαρουφολόγου απεργοσπάστη».

Κρίναμε αναγκαία την - στο μέτρο των περιορισμένων δυνατοτήτων μας - αποσαφήνιση της έννοιας «απεργοσπάστης», γιατί έτυχε να ακούσουμε χτες τους κ.κ. Πορτοσάλτε και Παπαδημητρίου να κάνουν εκμπομπή από τα μικρόφωνα του ραδιοσταθμού «Σκάι» και να αναρωτιούνται - την ώρα που οι συνάδελφοί τους απεργούσαν - τι είναι και ποιος είναι «απεργοσπάστης»...

Του Δημήτρη Χαντζόπουλου (από τα «Νέα»)

Παρατήρηση πρώτη: Ο μεν Τσουκάτος λέει ότι πήρε τα λεφτά από τη «Ζήμενς» και τα έδωσε στο ΠΑΣΟΚ. Το, δε, επίσημο ΠΑΣΟΚ, συνεχίζει να ισχυρίζεται ότι τα «μαύρα» αυτά λεφτά δεν μπήκαν στα ταμεία τους, αφού δεν έχουν εγγραφεί στα επίσημα βιβλία του κόμματος...

Επομένως, εφόσον ισχύει το πρώτο, αυτό δηλαδή που λέει ο Τσουκάτος, τότε είναι πασίδηλο ότι έχουμε την πρώτη επίσημη ομολογία στην ιστορία της διαπλοκής ότι ένα κόμμα, και μάλιστα όσο ήταν στην κυβέρνηση, ήταν μπλεγμένο σε «μίζες» και σε «λαδιές».

Στην δεύτερη περίπτωση, αν δηλαδή ο Τσουκάτος πήρε τα λεφτά και δεν τα πήγε στο κόμμα του, έχουμε μια επίσης φοβερή ομολογία, ότι δηλαδή, στο ΠΑΣΟΚ, πέραν του ότι τα στελέχη τους εμπλέκονταν σε επαφές με «μιζαδόρους», επιδίδονταν σε ένα ακόμα «σπορ»: Κλέβονταν και μεταξύ τους!

Ας αποφασίσουν οι ίδιοι, οι νυν, οι πρώην και οι επόμενοι του ΠΑΣΟΚ, ποιο από τα δύο είναι το χειρότερο...

*

Παρατήρηση δεύτερη: Τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και η ΝΔ, προβάλλουν τον ίδιο ακριβώς ισχυρισμό: Λεφτά της «Ζήμενς» στα ταμεία των κομμάτων μας, λένε, δεν μπήκαν. Ποτέ, όμως, κανείς από το ΠΑΣΟΚ ή από τη ΝΔ δε διανοήθηκε να πει ότι λεφτά από τα ταμεία της «Ζήμενς» δεν μπήκαν στις τσέπες των στελεχών... των κομμάτων τους.

Από εδώ ακριβώς είναι που αρχίζει η επιχείρηση της απίθανης υποκρισίας, της άκρατης δημαγωγίας και της πλέον ξετσίπωτης γαλαζοπράσινης προσβολής της νοημοσύνης των πάντων: Πρέπει, λένε οι ινστρούχτορες της Ρηγίλλης και της Ιπποκράτους, όσοι τα «πιάσανε» από τη «Ζήμενς» να ελεγχθούν ως «πρόσωπα» (!) και όχι ως κομματικά, κυβερνητικά, ή κρατικά στελέχη και αξιωματούχοι! Αν δηλαδή ισχύουν τα όσα διακινεί ο Χριστοφοράκος, ότι δηλαδή «λάδωσε» μια ντουζίνα πρώην υπουργούς και κατέστησε «δωρολήπτες» περί τους 153 βουλευτές του δικομματισμού, αν διακινήθηκαν οι «μίζες» των 100 εκατομμυρίων σε «πράσινους» και σε «γαλάζιους», τότε θα πρέπει σε όλους αυτούς να αποδοθεί ψόγος επί... «προσωπικού» (!) καθότι ουδεμία ευθύνη φέρουν τα κόμματά τους, η πολιτική των κομμάτων τους, τα συμφέροντα που υπηρετούν τα κόμματά τους, η ταξική πυξίδα των κομμάτων τους, οι κεντρικές επιτροπές των κομμάτων τους, τα υπουργικά συμβούλια των κομμάτων τους, οι πρόεδροι των κομμάτων τους και οι πρωθυπουργοί των κομμάτων τους!

*

Με άλλα λόγια, αν ο Χριστοφοράκος πήγε και παρέδωσε το 1 εκατομμύριο στον Τσουκάτο, δεν πήγε στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ επειδή ο εν λόγω ήταν ο «στρατηγός» του ΠΑΣΟΚ, του κόμματος δηλαδή που παράγγελνε τα C4i.

Δεν πήγε γιατί, ο Τσουκάτος ήταν το «δεξί χέρι» του τότε πρωθυπουργού και ο κομματικός «δερβέναγας» μιας κυβέρνησης που υπέγραφε τις «δουλειές» με τη «Ζήμενς».

Δεν πήγε, γιατί επί μια ολόκληρη οχταετία ο Τσουκάτος υπήρξε το «Νο 2» της επετηρίδας του «εκσυγχρονισμού», ο άνθρωπος που ο λόγος του «περνούσε», το άτομο που έλυνε και έδενε στους διαδρόμους της εξουσίας.

Οχι! Κατά πως μας τα λένε οι κύριοι του ΠΑΣΟΚ (τα αντίστοιχα λένε της ΝΔ για τους δικούς τους), όταν ο Χριστοφοράκος πήγε - όπως ισχυρίζεται ο Τσουκάτος - και του παρέδωσε τα «μαύρα», δεν το έκανε προσβλέποντας σε κάτι το επιλήψιμο. Οταν πήγε εκεί, ο Χριστοφοράκος, δεν το έπραξε επειδή ο Τσουκάτος ήταν ο «ταμίας» του κόμματος που κυβερνούσε και - προς θεού! - δεν πήγε για να «πληρώσει», ώστε να υπάρξει όφελος για την εταιρεία του, το οποίο θα απέρρεε από τις παραπάνω ιδιότητες του Τσουκάτου.

Οχι! Πολύ απλά (αν) πήγε και (αν) άφησε το εκατομμύριο, το έκανε επειδή είχε «γοητευτεί» - ο Χριστοφοράκος - από την «προσωπικότητα», και μόνο, του Τσουκάτου...

«Το σκάνδαλο της "Ζήμενς" δεν έχει σχέση με το ΠΑΣΟΚ» (!), ισχυρίστηκε προχτές το βράδυ στον ΑΝΤ1 ο Χρ. Παπουτσής. Το μόνο που απομένει τώρα είναι να βγει ο Πάγκαλος και να πει ότι ο Τσουκάτος δεν ήταν στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, αλλά ...του ΚΚΕ!