«Η ΔΗΜ.ΑΡ. (...) υπογραμμίζει την εξαιρετικά επείγουσα ανάγκη να συμφωνηθούν και να εφαρμοστούν αλλαγές στην ακολουθούμενη οικονομική και κοινωνική πολιτική που θα στοχεύουν: Στην αντιστροφή της ύφεσης, μέσα από την υλοποίηση μιας αναπτυξιακής πορείας, που θα τονώνει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, θα δημιουργεί απασχόληση, θα αυξάνει τα εισοδήματα, θα διασφαλίζει την αειφορία των πόρων, την προστασία του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής. Στη δίκαιη κατανομή των βαρών της κρίσης. Στην ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεγγύης και θα εγγυώνται στα χειμαζόμενα στρώματα μελλοντική ανταπόδοση».

Τα παραπάνω ανέφερε σε ομιλία του ο πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ., Φ. Κουβέλης. Δεν πρέπει ωστόσο να αγνοεί ότι δε γίνεται να έχεις και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Ετσι, λοιπόν, τα περί αύξησης των εισοδημάτων, δημιουργίας απασχόλησης, προστασίας της ποιότητας ζωής δεν είναι παρά καλολογικά στοιχεία μιας ομιλίας της οποίας το «ζουμί» βρίσκεται σε πέντε λέξεις: «Τόνωση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων».

Μα γι' αυτόν ακριβώς το σκοπό τα εισοδήματα μειώνονται, η απασχόληση φθίνει και η ποιότητα ζωής του λαού καταβαραθρώνεται. Για να τονωθούν η ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη των μονοπωλίων. Να συμβούν και τα δύο μαζί είναι πρακτικά αδύνατον. Η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου είναι το ζητούμενο και για τη ΔΗΜ.ΑΡ.. Τα περί δίκαιης κατανομής των βαρών όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι καταλήγουν στο όλα τα βάρη στον λαό. Αλλωστε, δίκαιο θα ήταν να τα φορτωθεί αποκλειστικά η πλουτοκρατία, που καταλήστευσε επί δεκαετίες τον πλούτο που παράχθηκε σ' αυτή τη χώρα. Τέλος, τα περί εγγύησης στο λαό για μελλοντική ανταπόδοση είναι κάτι σαν το «ζήσε μαύρε μου να φας τριφύλλι»...

Εν ολίγοις η πρόταση της ΔΗΜ.ΑΡ. μπορεί να συνοψιστεί στο νέα βάρη στο λαό, περισσότερα κέρδη στο κεφάλαιο.

Ο τυχοδιωκτισμός δεν έχει, όπως φαίνεται, όρια για τους οπορτουνιστές στο χώρο της εκπαίδευσης. Στο ΔΣ της ΕΛΜΕ Πειραιά οι «Παρεμβάσεις», με τη σύμφωνη γνώμη των «Αγ. Κινήσεων» (ΚΚΕ-μλ), πρότειναν να βγει ανακοίνωση της ΕΛΜΕ, που να καλεί στη συγκέντρωση των «αγανακτισμένων» στο Σύνταγμα! Είδαν φως και μπήκαν ή, με άλλα λόγια, είδαν κόσμο και σου λέει ...ό,τι πιάσουμε!

Γνωρίζουν πολύ καλά πως οι συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα έχουν σα βασικό χαρακτηριστικό τους το σύνθημα: «Εξω τα κόμματα, έξω τα συνδικάτα». Γιατί καλούν, λοιπόν, ένα σωματείο να αποφασίσει «έξω τα συνδικάτα; Τέτοιο κίνημα θέλουν; Τι αποτέλεσμα θα έχει η υλοποίηση της πρότασής τους, πέρα από το να φέρει σε αντιπαράθεση το οργανωμένο εργατικό κίνημα με τον κόσμο που συμμετέχει σε αυτές τις συγκεντρώσεις; Και ποιον, άραγε, βολεύει η αντιπαράθεση αυτή; Αυτό ακριβώς προσπαθεί να καλλιεργήσει και το σύστημα, με τα διάφορα παπαγαλάκια του, την αποστροφή των ανθρώπων αυτών και ειδικά των νέων προς το οργανωμένο εργατικό κίνημα. Μήπως, τελικά, αυτό θέλουν και οι «Παρεμβάσεις», μια και συχνά - πυκνά μιλάνε για το λεγόμενο «ακομμάτιστο, αυθόρμητο κίνημα», που τάχα μου «δεν θα κηδεμονεύεται από κανέναν»; Πραγματικά, «αντισυστημική πρόταση» για τους δήθεν επαναστάτες. Τι να πει κανείς; Η κωλοτούμπα σε όλο της το μεγαλείο.

Γρηγοριάδης Κώστας

Είδατε που ακόμη στο ΠΑΣΟΚ «καίει» η παλιά καλή σοσιαλιστική φλόγα και τα δημοκρατικά ιδανικά; Τι νομίζατε, ότι διαβρώθηκαν όλοι; Οχι, βέβαια.

Γιατί, τι είναι αυτό που εξοργίζει όλο τον κόσμο; Αυτό που επισημαίνουν οι «προβληματισμένοι»: Το ...ΠΩΣ θα ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και ποια ακριβώς θα είναι η διαδικασία.

Αυτό ακούς σε κάθε διαδήλωση διαμαρτυρίας, σε κάθε ουρά ταμείου ανεργίας, στα καφενεία, στα σούπερ μάρκετ και τις λαϊκές.

Θα είναι ένα μεγάλο νομοσχέδιο με πολλά άρθρα; Θα είναι ένα νομοθέτημα αρχής που θα παραπέμπει σε υπουργικές αποφάσεις; Θα είναι πολλά νομοσχέδια; Θα είναι τροπολογίες;

Κανέναν δεν απασχολεί ότι καταργεί βασικά εργασιακά δικαιώματα, βάζει νέους φόρους, εξοντώνει μικροεπαγγελματίες, απολύει δημόσιους υπαλλήλους, μειώνει μισθούς και συντάξεις και ξεπουλά τη δημόσια περιουσία.

Τώρα, αν νομίζουν αυτοί οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ότι με τέτοια κολπάκια θα γλιτώσουν από την οργή του κόσμου, τι να πούμε; Προφανώς, υποτιμούν - για να μη χρησιμοποιήσουμε άλλη λέξη - τους ψηφοφόρους τους. Οσους έχουν μείνει, τέλος πάντων.

ΟΥΦ, ΗΣΥΧΑΣΑΜΕ. Ο Γ. Καρατζαφέρης τα ...μάζεψε σχετικά με την αποχώρηση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΛΑ.Ο.Σ. από τη Βουλή και δήλωσε ότι «ήταν απλά μια σκέψη».

Ευτυχώς, γιατί είχαμε μεγάλη αγωνία. Να φύγει από τη Βουλή η συγκεκριμένη Κοινοβουλευτική Ομάδα θα ήταν ...μεγάλο πλήγμα για τον πολιτικό διάλογο, την αισθητική, το ήθος, την παιδεία και, γενικώς, για τον πολιτισμό! Δε θα το αντέχαμε...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μόνο τυχαία δεν είναι η «αδυναμία» της ΕΕ να εντοπίσει το βακτήριο που ήδη έχει προκαλέσει δεκάδες θανάτους και έχει μολύνει χιλιάδες ανθρώπους σε κράτη - μέλη. Οι δικαιολογίες που προβάλλουν οι διάφοροι οργανισμοί και επιστήμονες, ότι τάχα δεν έχει απομονωθεί σε ασθενείς στο παρελθόν, αποσκοπούν περισσότερο να ρίξουν στάχτη στα μάτια των λαών και να κρύψουν τη μεγάλη αλήθεια, ότι δηλαδή δεν υπάρχουν μηχανισμοί για την προστασία της δημόσιας υγείας, γιατί τα πάντα έχουν παραδοθεί στα μονοπώλια, που ελέγχουν βέβαια και όλη τη διατροφική αλυσίδα. Η αλήθεια αυτή έχει επαληθευτεί πολλές φορές με τα διάφορα διατροφικά σκάνδαλα που είχαν «βγει στον αέρα» στο παρελθόν, όπου το ύψιστο μέλημα των οργάνων και των κυβερνήσεων της ΕΕ ήταν το πώς δε θα θιγούν τα συμφέροντα και τα κέρδη των πολυεθνικών κολοσσών. Καμία σημασία δε δίνουν στο ότι οι λαοί καταναλώνουν «σκουπίδια» και θανατηφόρα στην κυριολεξία προϊόντα των μονοπωλιακών ομίλων. Από τον εφιάλτη αυτό οι λαοί δεν πρόκειται να απαλλαγούν αν δεν ανατραπεί η δικτατορία των μονοπωλίων και δεν επικρατήσει η εργατική - λαϊκή εξουσία, η μόνη που μπορεί να κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής και να σχεδιάσει την οικονομία και την παραγωγή με κριτήριο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Τη βολική θεωρία ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο λαός και ειδικά η νεολαία είναι δύσκολο να επιλυθούν γιατί ...είναι παγκόσμια, επανέλαβε προχτές ο πρωθυπουργός, επιχειρώντας να καλλιεργήσει κλίμα μοιρολατρίας και υποταγής και ταυτόχρονα να αθωώσει την πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός επικαλέστηκε τις αντιφάσεις και τις αντιθέσεις του παγκόσμιου καπιταλισμού και την αλματώδη συγκεντροποίηση των μέσων παραγωγής και του παραγόμενου πλούτου προκειμένου να δείξει ότι τάχα τα εθνικά κράτη και άρα οι εθνικές κυβερνήσεις είναι αδύναμες να δώσουν λύσεις και γι' αυτό πρέπει να στηριχθούν. «Ενώ όμως υπάρχουν τεχνογνωσία, τεχνολογία, διαδίκτυο και πόροι, η νέα γενιά βλέπει ότι οι εξουσίες και οι πόροι συγκεντρώνονται όλο και περισσότερο σε μια μικρή διεθνή ελίτ», διαπίστωσε ο πρωθυπουργός, αποδίδοντας μάλιστα σε αυτή την «ανισότητα» τις διάφορες μορφές καπιταλιστικής κρίσης «από την πυρηνική καταστροφή στη Φουκοσίμα, μέχρι το κραχ στη Wall Street, ή την κρίση στην Ευρωζώνη και, βέβαια, την κλιματική αλλαγή», όπως είπε. Συνεχίζοντας τη θεωρία του υποστήριξε ότι οι νέοι, που διαπιστώνουν, όπως είπε, την κοινή τους μοίρα μέσα από το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είναι ανήσυχοι «γιατί η παγκοσμιότητα των προβλημάτων κάνει και το πρόβλημα πολύ πιο δύσκολο για να λυθεί». Στο «διά ταύτα», το μήνυμα που απηύθυνε στους νέους και σε όσους «διαδηλώνουν, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε τόσες πλατείες ανά τον κόσμο», είναι πως «απευθύνονται σε εθνικά συστήματα δημοκρατίας, τα οποία σήμερα είναι αδύναμα, πολύ πιο αδύναμα από ό,τι παλαιά», γιατί εκτός των άλλων «αιχμαλωτίζονται από παγκόσμιες εξουσίες»... Αυτό πάντως που βλέπει ο λαός είναι ότι η «αδύναμη» κυβέρνηση έχει φροντίσει έγκαιρα να συνάψει συμμαχία με τις «παγκόσμιες εξουσίες» για να πτωχεύσει το λαό. Οτι για να βγάλει λάδι τις αστικές κυβερνήσεις που υπηρετούν το κεφάλαιο τσακίζοντας το λαό, το ρίχνει στις αδυναμίες της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Αλλοθι για την εγκληματική πολιτική του κατά της εργατικής τάξης και του λαού, που πρέπει να ανατρέψουμε.