Παπαγεωργίου Βασίλης

Βεβαίως, για χρόνια, τόσο η σημερινή κυβέρνηση, όσο και οι προηγούμενες αποσιωπούσαν, και εξακολουθούν και σήμερα να το κάνουν, τις αλλεπάλληλες ανατιμήσεις που επέβαλαν τα μονοπώλια σε όλα ανεξαιρέτως τα είδη καθημερινής ανάγκης, εκτινάσσοντας στα ύψη τις τιμές και, φυσικά, και τα κέρδη τους. Αποσιωπούν, ακόμη, ότι οι όποιες μειώσεις τιμών ή ανακλήσεις ανατιμήσεων σε τιμές ήδη πολύ υψηλές, είναι προσωρινές και για καθαρά επιχειρηματικούς λόγους, που και πάλι έχουν έναν και μοναδικό στόχο: Τη διασφάλιση των προκλητικών επιχειρηματικών κερδών.

Αυτή η πολιτική που δημιουργεί και οξύνει τα αδιέξοδα για τους εργαζόμενους, συσσωρεύοντας ολοένα και μεγαλύτερο πλούτο στα χέρια της ολιγαρχίας, δεν είναι άλλη από την πολιτική που εκπορεύεται από την ΕΕ, την οποία με σθένος υπερασπίζονται τα δύο μεγάλα κόμματα και οι υπόλοιποι θιασώτες του «ιδεώδους» της «Ευρωπαϊκής Ενωσης».

Σ' αυτήν την πολιτική και τους εκφραστές της, οι εργαζόμενοι μπορούν να δώσουν ψήφο ηχηρής καταδίκης και αντίστασης την Κυριακή, παίρνοντας υπόψη τους ότι ψήφος αντίστασης στην πολιτική της ενίσχυσης των μονοπωλίων είναι η ψήφος στο ΚΚΕ.

Ολο και περισσότερο μίσος για το ΚΚΕ εκπέμπει κάθε μέρα ο Γ. Καρατζαφέρης. Εχει - βλέπετε - πλήρη επίγνωση των δυσκολιών της αποστολής που με μεγάλη προθυμία έχει αναλάβει: να σπιλώσει δηλαδή το ΚΚΕ, συκοφαντώντας το ασύστολα, έτσι ώστε να μειώσει την εκλογική του επιρροή και να βάλει πρόσθετα εμπόδια στην ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος. Επιδιώκει δηλαδή ένα αδύνατο λαϊκό κίνημα έτσι που να μην είναι σε θέση να αντισταθεί αποτελεσματικά στην αντιλαϊκή πολιτική που θέλει να επιβάλει το κεφάλαιο. Να μην μπορεί να περάσει στην ολομέτωπη μαζική οργανωμένη αντεπίθεση και να διεκδικήσει όλα αυτά που αναλογούν στους εργαζόμενους, σαν μοναδικούς παραγωγούς του πλούτου. Ετσι ο αρχηγός του ΛΑ.Ο.Σ έχει κολλήσει κυριολεκτικά τη βελόνα στα ίδια και τα ίδια και που επαναλαμβάνει μονότονα - και ας είναι χιλιοαπαντημένα - επενδύοντας στην τακτική Γκαίμπελς.

Παράλληλα, βέβαια, με τον γκαιμπελισμό καλλιεργεί και τον άκρατο λαϊκισμό. Πρόκρινε λοιπόν προεκλογικά να δώσει από το κομματικό ταμείο 1.000.000 ευρώ στο ταμείο φτώχειας, παρακινώντας και τα άλλα κόμματα να τον ακολουθήσουν. Μάλιστα αυτή του την ενέργεια την έχει κάνει και διαφημιστικό σποτ. Ετσι είναι: πρώτα υιοθετεί και ψηφίζει σε Ευρώπη και Ελλάδα όλους τους νόμους και τις ντιρεκτίβες που σωρεύουν κέρδη στους πλουτοκράτες και κάνουν αφόρητη τη ζωή των λαϊκών οικογενειών και μετά παριστάνει τον φιλάνθρωπο.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν ανάγκη από φιλανθρωπίες. Διεκδικούν ό,τι τους ανήκει και τους το κλέβουν με νόμιμα και παράνομα μέσα οι εκμεταλλευτές τους. Και όσους τους θέλουν στα γόνατα, να ψωμοζητούν εκλιπαρώντας κάτι από τα αποφάγια των εκμεταλλευτών τους, που το παίζουν φιλάνθρωποι, δε θα αργήσουν να στείλουν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.

«Οι ελληνικές τράπεζες βγαίνουν αλώβητες από την πρώτη φάση της κρίσης», διαπίστωνε σε διθυραμβικούς τόνους ο αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος της Γιούρομπανκ Ν. Καραμούσης χτες το πρωί στο ραδιοσταθμό «Σίτι». Την ίδια διαπίστωση έκανε λίγο αργότερα στη γενική συνέλευση της Εθνικής ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος Τ. Αράπογλου, προχωρώντας μάλιστα στην πρόβλεψη ότι «η Εθνική Τράπεζα είναι ικανή να διέλθει αλώβητη μέσα από την παρούσα δίνη που μεταμορφώνει το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα και να διατηρήσει τις αποδόσεις προς τους μετόχους της σε υψηλά επίπεδα». Τα στοιχεία βέβαια «δικαιώνουν» τους τραπεζίτες. Μόνο το α' τρίμηνο του 2009 - το χειρότερο της κρίσης σύμφωνα με κάποιους «αναλυτές» - οι τράπεζες είχαν κέρδη 550 εκατ. ευρώ, εννοείται χάρη και στο πακέτο στήριξης των 28 δισ. ευρώ. Γενικότερα, οι εισηγμένες εταιρείες στο χρηματιστήριο είχαν κέρδη 2,8 δισ. ευρώ. Την ίδια στιγμή όμως καθόλου αλώβητοι δε βγαίνουν από την κρίση οι εργαζόμενοι. Μέσα σε ένα οκτάμηνο χάθηκαν 163.729 θέσεις εργασίας, ενώ στο πρώτο τρίμηνο του 2009 πετάχθηκαν στην ανεργία 36.586 εργαζόμενοι, δίχως βέβαια ποτέ να καταμετρώνται οι διαθεσιμότητες, η εκ περιτροπής εργασία (εργάσιμη βδομάδα 4 ημερών), η μη καταβολή μισθών, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, η ανασφάλιστη εργασία κ.ο.κ. Το συμπέρασμα είναι σαφές. Δεν μπορεί η εργατική τάξη να αφήσει να βγουν αλώβητα από την κάλπη τα κόμματα του ευρωμονόδρομου που κάνουν τα πάντα για να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες της.

-- Είναι οι μισθοί των εργατών και οι συντάξεις των απόμαχων της δουλειάς, που δεν φτάνουν ούτε για τα μισά του μήνα.

-- Είναι το γεγονός ότι πληρώνουν χοντρά τη λεγόμενη δημόσια Υγεία - Πρόνοια, Παιδεία, τον Πολιτισμό και τον Αθλητισμό των παιδιών τους.

-- Είναι οι απολύσεις, που γίνονται όταν οι επιχειρηματίες, που ...κλαίγονται για την κρίση, επιδοτούνται αδρά απο το κράτος τους.

-- Είναι οι απλήρωτοι ναυτεργάτες στα καράβια του Αγούδημου.

-- Είναι η τρομοκρατία της εργοδοσίας της πολυεθνικής «Τζάμπο», που με τις πλάτες των κυβερνώντων θέλει να ποινικοποιήσει τη συνδικαλιστική δράση.

Αυτά είναι μόνο λίγα ενδεικτικά παραδείγματα, που δείχνουν ότι η ταξική πάλη, η ρήξη με το κεφάλαιο (και τα συνακόλουθα σκάνδαλά του) αποτελεί την μόνη διέξοδο για τα λαϊκά στρώματα.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δηλαδή, πού ακριβώς είναι το ...περίεργο; Οντως, το σύστημα έχει πολλές πλευρές. Τους απολύτως νόμιμους τρόπους, για να εκμεταλλεύεται τους λαούς, και τους ...λιγότερο νόμιμους.

Τις «λεωφόρους» της κερδοφορίας, όπου κυκλοφορούν τα ...βαριά οχήματα (εταιρείες, πολυεθνικές, ναυτιλιακές, χρηματιστηριακές κ.λπ.), και τις «υπόγειες διαβάσεις», όπου τα στελέχη των εταιρειών αυτών - και όσοι μπλέκονται μαζί τους - κάνουν το «κομπόδεμά» τους.

Και τίποτε από αυτά δεν ...αντιβαίνει στο Διεθνές Δίκαιο, σας βεβαιώνουμε. Αλλωστε, και οι τοποτηρητές του Διεθνούς Δικαίου, τους ίδιους δρόμους ακολουθούν.

Ετσι, λοιπόν, όλοι αυτοί οι δρόμοι και παράδρομοι δεν ανήκουν σε ...χωριστό σχεδιασμό. Είναι ένα ενιαίο σχήμα, με τον ίδιο ακριβώς στόχο.

ΠΑΝΤΩΣ, Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ακολουθεί το «δρόμο της υπευθυνότητας», όπως δήλωσε, και δεν ξέρει από τέτοια πράγματα. Ολοι γύρω του φαίνεται να είναι ...ειδικοί στο θέμα, εκτός από αυτόν.

Ας του δώσουν λίγο τα φώτα τους, όμως. Να καταλάβει κι αυτός, βρε παιδί μου, πώς γίνονται τα κόλπα. Μη μένει στο σκοτάδι. Ενας αγνός υπεύθυνος ηγέτης, που όλοι τον εκμεταλλεύονται.

Γρηγοριάδης Κώστας

Στον καιρό τους, βλέπετε, όλα τούτα ήταν άγνωστες λέξεις. Οι υπουργοί τους συναλλάσσονταν τίμια με επιχειρηματίες, με όλα τα δεδομένα πάνω στο τραπέζι, λουσμένα από το φως της διαφάνειας.

Γιατί, βλέπετε, τότε οι επιχειρηματίες ήταν τίμιοι και δεν έβαζαν πάνω από όλα το κέρδος τους, έκαναν πράγματα για τον τόπο και τους πολίτες.

Τώρα τελευταία έγιναν παλιοχαρακτήρες...

«Το απώτατο όριο για τις εθνικές εκλογές είναι ο Μάρτιος αλλά την απόφαση θα τη λάβουμε τότε» είπε προχτές το βράδυ ο Γ. Παπανδρέου σε τηλεοπτική συνέντευξή του στον ΑΝΤ, προαναγγέλλοντας ότι το ΠΑΣΟΚ θα προκαλέσει πρόωρες εκλογές με την ευκαιρία της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας το Μάρτη του 2010. Χτες στον «Αλφα» η θέση άλλαξε και έγινε ακόμα πιο ξεκάθαρη. «Θα πάμε σε εκλογές ακόμα και αν υποψήφιος είναι ο Κάρολος Παπούλιας», δήλωσε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ο Γ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ που εμφανίζονται σαν «τιμητές» των αστικών θεσμών, φαίνεται ότι μπροστά στην ανακατάληψη της πολιτικής εξουσίας μπορούν να «νερώσουν» και λίγο το «κρασί» τους... Ο Κάρολος Παπούλιας προέρχεται από τους κόλπους του ΠΑΣΟΚ, σύμφωνα με την ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι «επιτυχημένος» στη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά αυτό δεν εμπόδισε σε τίποτα τον Γ. Παπανδρέου να δηλώσει ότι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δε θα στηρίξουν την επανεκλογή του. Μόλις προχτές ο πρωθυπουργός ανακάλεσε το χαρακτηρισμό «αρχιερέας» της διαπλοκής που είχε χρησιμοποιήσει το 2004 για τον Κ. Σημίτη, ενώ βουλευτές της ΝΔ πρότειναν τον πρώην πρωθυπουργό ακόμα και για την προεδρία της Δημοκρατίας.

Γίνεται για πολλοστή φορά φανερό ότι οι εταίροι του δικομματισμού δεν έχουν κανενός είδους φραγμό όταν πρόκειται για την κατάληψη της εξουσίας. Τους «θεσμούς» και τα «πρόσωπα» τους χρησιμοποιούν κατά το δοκούν, άλλοτε για την εδραίωσή τους στην εξουσία και άλλοτε για την αναρρίχηση σ' αυτήν, αλλά πάντα με γνώμονα τη θωράκιση του αστικού συστήματος και την προάσπιση των συμφερόντων της άρχουσας τάξης. Αυτά τα πολιτικά παιχνίδια του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ οφείλουν να καταδικάσουν και στην κάλπη τα λαϊκά στρώματα.

Προσπαθούν, μέσα από μια διαδικασία φθοράς των αξιών και διαστρέβλωσης των εννοιών, είτε να «ξορκίσουν» και να εκχυδαΐσουν το προοδευτικό, είτε να το ονομάσουν συντηρητικό και, τελικά, να αποτρέψουν το λαό από να ενισχύσει τις δυνάμεις, που, σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, παλεύουν πραγματικά για την πρόοδο. Στην οποία πρόοδο δίνουν και τον ορισμό που τους συμφέρει, ταυτίζοντας το προοδευτικό με ό,τι συντελεί στη συντήρηση του καπιταλιστικού συστήματος, δηλαδή στην ...πρόοδο της εκμετάλλευσης.

Το ΠΑΣΟΚ με το νόμο 2639/98 θέσπισε τα «stage». Δηλαδή την ανασφάλιστη εργασία των νέων για προκαθορισμένο χρονικό διάστημα με εξευτελιστικές αμοιβές. Προχτές με συνεντεύξεις του σε ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς ο Γ. Παπανδρέου τάχτηκε κατά των «stage» στο δημόσιο τομέα γιατί, όπως είπε, υπηρετούν την «κομματικοκρατία» και «κρατούν σε ομηρία χιλιάδες νέους ανθρώπους». Φυσικά δεν πρότεινε να καταργηθούν, αλλά να ισχύουν μόνο για τον ιδιωτικό τομέα, ώστε έτσι να μη γίνονται ...«αντικείμενο κομματικής εκμετάλλευσης». Να μη θιγεί λοιπόν το απαράδεκτο εργασιακό καθεστώς και τους νέους ανθρώπους αντί να τους εκμεταλλεύεται το κράτος και να τους έχει σε «ομηρία» να τους εκμεταλλεύονται οι μεγαλο - επιχειρηματίες. Οσο για την «κομματική εκμετάλλευση», αυτή κανένας δεν πρέπει να τρέφει ψευδαισθήσεις ότι θα πάψει να υφίσταται σ' ένα σύστημα που το μεγάλο κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι συνδέονται με «δεσμούς αίματος». Απαραίτητο συνοδευτικό για τις προσλήψεις σε μια μεγάλη επιχείρηση, πολλές φορές αποτελούν οι «συστατικές επιστολές» από «γαλαζοπράσινα» βουλευτικά και υπουργικά γραφεία. Δεν το λέμε εμείς. Ο Κ. Καραμανλής στο παρελθόν και ο Γ. Παπανδρέου σήμερα έχουν καταγγείλλει τις «ουρές» που δημιουργούνται έξω από αυτά...