ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Για να μη θιχτούν οι μεγαλοκλινικάρχες

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Γιατί δεν είναι λογική η ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα, και γιατί να καταλογίζουμε πάντα ευθύνες στους ιδιώτες και το "κεφάλαιο", για τη δραστηριοποίησή του σε τομείς, όπου αποτυγχάνει το Δημόσιο;» ρώτησε τον ευρωβουλευτή του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Παπαδημούλη η εφημερίδα Medical express και εκείνος απάντησε: «Η ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα σε βάρος του δημόσιου οφείλεται στην κυβερνητική πολιτική, που απαξιώνει το δημόσιο σύστημα Υγείας, απομακρύνοντας τη χώρα μας από το "Ευρωπαϊκό κεκτημένο" και στερώντας τους φτωχότερους συμπολίτες μας από ένα βασικό συνταγματικό τους δικαίωμα. Ως αριστερός δεν επικρίνω γενικώς και αορίστως τους ιδιώτες που επιχειρούν, αξιοποιώντας και διευρύνοντας τις τρύπες του συστήματος, να κερδίσουν στην οικονομία της Υγείας. Αυτό που επικρίνω - και σφόδρα - είναι η αναλογία δημόσιου και ιδιωτικού τομέα Υγείας. Θυμίζει αφρικανική και όχι ευρωπαϊκή χώρα».

Λόγια σταράτα από το στέλεχος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και το κόμμα του. Δεν είναι κακό το κεφάλαιο που θησαυρίζει σε βάρος των ασθενών την ώρα της ανάγκης, αλλά φταίει το κράτος που δεν είναι ανταγωνιστικό, ώστε να μπορεί να διατηρεί τις «αναλογίες» (!) υπέρ του. Ποιο κράτος; Το ίδιο που δουλεύει για να γεμίζουν ολοένα και περισσότερο οι τσέπες μιας χούφτας ιδιωτών. Αυτή τη συνύπαρξη οραματίζεται ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να αρθρώνει λέξη για την πραγματική ανάγκη να καταργηθεί τώρα κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα στον ευαίσθητο τομέα της Υγείας. Γιατί μια τέτοια θέση είναι σίγουρο πως θα δυσαρεστούσε σφόδρα τους μεγαλοκλινικάρχες και τους φαρμακοβιομήχανους. Και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δε θα ήθελε ποτέ να συμβεί αυτό...

Κρύβουν τον κλεμμένο πλούτο τους

Λόγος δε μας πέφτει, αλλά να, μας γεννήθηκε η απορία, γιατί τόση ενόχληση μέχρι που απαγόρεψαν την ανάρτηση των φορολογικών καταλόγων στο ίντερνετ στην Ιταλία και επανήλθαν στην αφάνεια οι φορολογικές λίστες; Ασφαλώς και δε διαμαρτυρήθηκαν τα δεκάδες εκατομμύρια των εργατών και των άλλων υπαλλήλων και Ιταλών εργαζομένων που τους έβγαλαν στη φόρα... όσα πενιχρά εισοδήματα έχουν από τη δουλειά τους. Εκείνοι που διαμαρτυρήθηκαν και απαίτησαν την απόκρυψη των φορολογικών τους δηλώσεων, του αμέτρητου πλούτου που τσεπώνουν και ένα μέρος του, βεβαίως, δηλώνουν στην εφορία, είναι η πλουτοκρατία και τα λογής λαμόγια που «νόμιμα» κλέβουν από τον ιδρώτα των εργαζομένων. Υποθέτουμε πως δεν είναι πως δε θέλουν να προκαλούν με τα προκλητικά πλούτη τους - γιατί αυτό φαίνεται, έτσι είτε αλλιώς, από τη ...λιτή ζωή τους - αλλά, περισσότερο, για να μη φανεί και η μεγάλη κλοπή και φοροκλοπή που γίνεται καθώς πολλοί, ίσως και ανταγωνιστές τους, θα μπορούσαν να συγκρίνουν με όσα γνωρίζουν. Ετσι είναι τ' αφεντικά, έχουν μαχαίρι και πεπόνι, αποφασίζουν, διατάζουν και εκτελούν οι κρατικοί τους υπάλληλοι, αν πρόκειται να σκεπάσουν τη λερωμένη φωλιά τους. Οι εργαζόμενοι, όμως, μπορούν να βγάζουν τα συμπεράσματά τους για το είδος και την ποιότητα της αστικής δημοκρατίας και ποιους υπηρετεί με όλα τα μέσα, τ' αφεντικά...

Φτώχεια και αλληλοκατηγορίες ΣΥΝεταίρων

Η φτώχεια φέρνει γκρίνια λέει η λαϊκή παροιμία και αυτό ισχύει και στην περίπτωση των συνεταίρων σε ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ κλπ., των ηγεσιών ΠΑΣΚΕ και Αυτόνομης Παρέμβασης που, χτες, μπροστά στη γύμνια της συγκέντρωσης στο Πεδίον του Αρεως, «έβγαλαν μαχαίρια» αλληλοκατηγορούμενες. Η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ κατηγορεί τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας ότι «η "σκυτάλη" των ύβρεων παραδόθηκε από την ηγεσία του ΣΥΝ στις (...)σταλινικές "συνιστώσες" του ΣΥΡΙΖΑ»! με αφορμή τις αποδοκιμασίες στη συγκέντρωσή τους. Ενώ η «Αυτόνομη παρέμβαση»(ΣΥΝ) διαπίστωσε - πώς κι έτσι; - τη γύμνια της συγκέντρωσης αποδίδοντας ευθύνες στην ΠΑΣΚΕ με την οποία, όμως, ΣΥΝ-πορεύεται(μαζί και με τη ΔΑΚΕ) σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ κλπ. οργανώσεις του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, του ευρωμονόδρομου. Κατηγορεί την ΠΑΣΚΕ, χαρακτηριστικά, ότι: «Αντί να προβληματιστεί για τη γύμνια της παρουσίας της στη σημερινή(χτεσινή) πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση, επιχειρεί να μεταθέσει τις ευθύνες της». Ωστόσο, την ίδια ώρα, ήταν εκεί μαζί και η «Αυτόνομη Παρέμβαση», με τις όποιες λιγοστές δυνάμεις της, νομιμοποιώντας αυτές τις πολιτικές. Και ηγετικά στελέχη του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, και ο Αλ. Τσίπρας ήταν εκεί. Μαζί τους. Ευτυχώς, όμως, που η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι, σιγά σιγά, τους παίρνουν χαμπάρι, τους γυρίζουν την πλάτη και συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ που, την ίδια ώρα πραγματοποιούσε μεγάλη συγκέντρωση με τη συμμετοχή πολλών χιλιάδων εργατών, δίνοντας ταξικό περιεχόμενο στην εργατική Πρωτομαγιά.

Ο πραγματικός τους φόβος

Ηταν μόλις πριν από δυο περίπου μήνες όταν τα κυρίαρχα έντυπα και ηλεκτρονικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης «ντόπαραν» με πηχυαίους τίτλους την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, προβάλλοντας το αντικυβερνητικό μπαϊράκι που είχε τότε σηκώσει με αφορμή τον υπό ψήφιση νόμο Πετραλιά. Οι συνδικαλιστικοί και πολιτικοί εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, μαζί και οι συνδικαλιστές της ΝΔ, πορεύονταν χαμογελαστοί πλάι πλάι στις συγκεντρώσεις για να κερδίσουν τα φλας και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Στα ψιλά και στις μέσα σελίδες των εφημερίδων, οι πολλαπλάσιες σε όγκο και παλμό συγκεντρώσεις και άλλες αγωνιστικές δραστηριότητες του ΠΑΜΕ περιγράφονταν με λίγες αράδες, διαστρεβλωμένες και κακοποιημένες. Το ΠΑΜΕ ήταν ο «διασπαστής», ο «απομονωμένος», ο «αναχρονιστικός».

Προχτές, 1η του Μάη, ακόμα και οι «τρεις κι ο κούκος» σύμφωνα με τα αστικά ΜΜΕ ήταν υπερπολλαπλάσιοι απ' όσους κατάφερε να συγκεντρώσει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ στο Πεδίον του Αρεως. Απόλυτη γύμνια και εκφυλισμός, με τους εργαζόμενους να δείχνουν εκκωφαντικά τις πλάτες τους στις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - «Αυτόνομη Παρέμβαση». Σ' αυτούς που τόσα χρόνια λιβανίζουν τον ευρωμονόδρομο και πορεύονται ακουμπώντας ο ένας στο μπράτσο του άλλου και όλοι μαζί στο σβέρκο των εργαζομένων. Αυτούς που από κοινού χαράσσουν ή στηρίζουν τη στρατηγική της ΓΣΕΕ, που ως αναπόφευκτη κατάληξη έχει την υπογραφή συμβάσεων με αυξήσεις του ενός ευρώ τη μέρα, το πετσόκομμα ολοένα και περισσότερων δικαιωμάτων. Μπροστά στη γύμνια τους, οι ίδιοι που πριν από λίγες μέρες πόζαραν δίπλα δίπλα στις κάμερες, έκαναν τάχα πως τσακώνονται.

Οι τίτλοι στις εφημερίδες άλλαξαν, το ίδιο και οι φωτογραφίες. «Σύρραξη», «ρήγμα» και άλλα παρόμοια στα πρωτοσέλιδα. Τι παρέμεινε ίδιο; Η θέση και ο χώρος που (δεν) κατέλαβαν για μια ακόμη φορά οι μαζικότατες συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ σε 70 πόλεις. Η απεργία στο λιμάνι και η πρωινή περιφρούρηση. Λίγες αράδες αφιέρωσαν οι εφημερίδες, μόνο και μόνο για να στηρίξουν στο ψέμα ένα άθλιο τσουβάλιασμα που βολεύει τους σχεδιασμούς τους. «Ολοι ίδιοι είναι γι' αυτό και δεν μπορούν να συσπειρώσουν, γι' αυτό και οι εργαζόμενοι τους γυρνάνε την πλάτη», ήταν το νόημα των ρεπορτάζ. Με στόχο να μπουν στον ίδιο ντορβά εκείνοι που προχτές μετρήθηκαν στα δάχτυλα του ενός χεριού και εκείνοι που απλώθηκαν σε μια μεγάλη πορεία μέχρι την αμερικάνικη πρεσβεία. Εκείνοι που ξημέρωσαν ψάχνοντας το μαρκούτσι της τηλεόρασης για καμιά δήλωση και εκείνοι που από τα χαράματα περιφρούρησαν την απεργία.

Είτε αγκαλιασμένες, είτε δήθεν χώρια μπροστά στις κάμερες, οι παρατάξεις της συναίνεσης είναι εργαλείο στα χέρια του κεφαλαίου για να προωθήσει τα σχέδιά του. Γι' αυτό και τις αξιοποιεί κατά τα συμφέροντά του. Μόνο που ο κύβος έχει πια ριφθεί. Ο εκφυλισμός, η σαπίλα, οι τεράστιες ευθύνες για τον ευνουχισμό του κινήματος δεν μπορούν να κρυφτούν πίσω από κανένα παραβάν των συγκροτημάτων της ενημέρωσης. Και επειδή οι εργαζόμενοι τους παίρνουν χαμπάρι, προσπαθούν τώρα να μοιράσουν τις ευθύνες, κρατώντας σταθερά το μέτωπο απέναντι σ' αυτό που τους τρομάζει περισσότερο: Το ΠΑΜΕ και τα σταθερά βήματα που καταγράφει στη συνείδηση ολοένα και περισσότερων εργαζομένων. Δεν τους περνάει, δε θα τους περάσει και το ξέρουν.

Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Η φωτιά του ιμπεριαλισμού...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΠΟΙΟΣ, ΑΡΑΓΕ, έμαθε ...ελληνική μυθολογία στον Αμερικανό υφυπουργό Εξωτερικών, Μ. Μπράιζα;

Οπως μας είπε, δεν πρέπει να περιμένουμε τον Μ. Νίμιτς ως «Προμηθέα που θα φέρει τη φωτιά» στις σχέσεις Ελλάδας - ΠΓΔΜ.

Προφανώς, στους κυβερνώντες αναφέρεται. Γιατί ο ελληνικός λαός ξέρει πολύ καλά τι «φέρνουν» συνήθως οι Αμερικανοί μεσολαβητές.

Οσο για τη «φωτιά», έχουν σίγουρα τους τρόπους οι ΗΠΑ να τη φέρουν στα Βαλκάνια και όχι με την ...«καλή έννοια».

Μέχρι στιγμής, άλλωστε, η μόνη «φωτιά» που έχουν φέρει είναι αυτή των πολέμων και των στρατών κατοχής.

Ε, ΟΧΙ ΚΑΙ να φύγει από διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας ο Νίκος Γκαργκάνας. Θα μας λείψει πολύ...

Πού θα βρούμε άλλον να μας δίνει τέτοιες θαυμάσιες συμβουλές; Ποιος θα βροντοφωνάζει ότι οι ...μεγάλοι μισθοί σε αυτή τη χώρα φταίνε για τον πληθωρισμό;

Αλλά ας μην ανησυχούμε. Υποθέτουμε ότι από οικονομολόγους με τέτοιου είδους απόψεις υπάρχει ...πλούσιο απόθεμα.

ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΑΡΓΗΣΕ, στο μεταξύ, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να βγάλει έκθεση για την ελληνική οικονομία, που να δίνει κατευθύνσεις ανάλογες με την έκθεση της ΕΕ.

Πρέπει να συντονιστούν λίγο όλοι αυτοί και να μας τα λένε ...ως κανονική χορωδία. Οχι με καθυστερήσεις.

Το περιεχόμενο της έκθεσης το ...μαντεύετε, βέβαια. Δε χρειάζεται καν να μπούμε στο κόπο να το αναφέρουμε.

Το συμπέρασμα, κι αυτό πάγιο: Εμείς πρέπει να «πληρώσουμε τη νύφη», με τους γνωστούς, μάλιστα, τρόπους και πάντα ...«πιο γρήγορα».

Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι έχουν καταντήσει βαρετοί, επαναλαμβανόμενοι και κουραστικοί.

Το πραγματικό πρόβλημα είναι, όμως, πως ό,τι ζητάνε μετά από λίγους μήνες ...εφαρμόζεται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις.

Γρηγοριάδης Κώστας

Αιφνιδιάστηκε η «Καθημερινή»...

Γρηγοριάδης Κώστας

Απ' όσο μπορούμε να γνωρίζουμε, η «Καθημερινή» διαθέτει αρκετούς δημοσιογράφους και σίγουρα κάποιος - ή κάποιοι - από αυτούς παρακολουθεί το ναυτιλιακό ρεπορτάζ. Κατά συνέπεια, είναι λίγο δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι η είδηση για την πρωτομαγιάτικη απεργία που κήρυξαν ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ δεν έφτασε στα γραφεία της εφημερίδας. Αν όμως έτσι έχουν τα πράγματα, τότε πώς να δικαιολογήσει κανείς τη χτεσινή πρωτοσέλιδη είδηση υπό τον τίτλο «Ταλαιπωρία επιβατών πλοίων λόγω απεργίας»;

Το σύντομο αναγγελτικό ενημέρωνε χτες τους αναγνώστες της «Καθημερινής»: «Αδικαιολόγητη ταλαιπωρία υπέστησαν χτες οι επιβάτες πλοίων και με προορισμό την Κρήτη και τα Δωδεκάνησα, εξαιτίας της αιφνιδιαστικής απόφασης σωματείων που πρόσκεινται στο ΚΚΕ να πραγματοποιήσουν 24ωρη απεργία». Αιφνιδιάστηκε λοιπόν η «Καθημερινή»... Τι κι αν την απόφαση για απεργία τα ταξικά ναυτεργατικά σωματεία την έχουν δημοσιοποιήσει από τις 17 του Απρίλη. Τι κι αν η ΠΕΜΕΝ και ο ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ έχουν εκδώσει έκτοτε ουκ ολίγα δελτία Τύπου, τα οποία, όπως καταγγέλλουν και σε χτεσινή τους ανακοίνωση, έφταναν όλα στα γραφεία της εφημερίδας, όπως πήγαιναν και σε όλο τον Τύπο.

Η «Καθημερινή» καμώνεται ότι δεν πήρε χαμπάρι. Γιατί; Διότι είναι εφημερίδα της πλουτοκρατίας και η ίδια καπιταλιστική ιδιοκτησία. Βάζει λοιπόν την τάχα στεναχώρια της ταλαιπωρίας των επιβατών για να χτυπήσει την απεργία. Αλλά υπάρχει και άλλη μια πλευρά. Οι υπηρεσίες που προσφέρει η πλειοψηφία της ΠΝΟ στους εφοπλιστές και που χτυπιούνται από τη δράση των ταξικών ναυτεργατικών σωματείων. Και επειδή αυτό το φοβούνται οι εφοπλιστές, προσπαθεί να συκοφαντήσει τον αγώνα των ναυτεργατών και να στρέψει εναντίον τους τους επιβάτες εργαζόμενους. Παλιό (και μάταιο) το κόλπο, όπως απέδειξε και η προχτεσινή 1η του Μάη.

Οσα δε φτάνει η αλεπού...

Οσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια. Κάπως έτσι και ο Δ. Στρατούλης, στέλεχος του ΣΥΝ, μιλώντας χτες στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ, με αφορμή τα όσα διαδραματίστηκαν την Πρωτομαγιά στο Πεδίον του Αρεως, δήλωσε: «(...) μας προβλημάτιζε πάρα πολύ ότι και οι τρεις συγκεντρώσεις που έγιναν χτες στην Αθήνα ήταν πολύ πίσω από τις ανάγκες και έδιναν μια εικόνα απομαζικοποίησης του συνδικαλιστικού κινήματος». Το σωστό θα ήταν να μιλήσει για την αναιμική συγκέντρωση όπου συμμετείχαν οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο Πεδίον του Αρεως. Γιατί κάποια άλλη που έγινε στο Σύνταγμα, απ' το ΠΑΜΕ, ήταν μαζικότατη.

Δεν ήταν όμως ο μόνος προβληματισμός τους αυτός. Οπως είπε ο Δ. Στρατούλης, προβληματίστηκαν και ως προς το γιατί στην Αθήνα να υπάρχουν ξεχωριστές συγκεντρώσεις. Προσποιητή άγνοια. Γνωρίζουν καλά το γιατί. Οπως το γνωρίζουν και οι εργάτες που τους γύρισαν την πλάτη μια ακόμα φορά. Τελεία και παύλα, το ΠΑΜΕ δεν πάει στις συγκεντρώσεις με τους εργοδότες και τους εκπροσώπους τους. Η ενότητα που επιδιώκει είναι ενότητα ταξική.

Και κάτι ακόμα. Ο Δ. Στρατούλης διέψευσε κατηγορηματικά ότι οι κροτίδες, τα μπουκαλάκια και τα κουλούρια εκτοξεύτηκαν από δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ. Εξάλλου, διευκρίνισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «δε θα κάνει πεδίο μάχης το συνδικαλιστικό κίνημα με το ΠΑΣΟΚ για το ποιος από τους δύο θα έχει την ηγεμονία να αντιπολιτεύεται στη ΝΔ»! Το μήνυμα σαφές. Μάλλον το έλαβε το ΠΑΣΟΚ και η ΠΑΣΚΕ. Τέλος καλό, όλα καλά...

Αποκαλυπτικός εξυπνακισμός

Συνήθως εκεί που ξεχωρίζει το έξυπνο από το εξυπνακίστικο (δηλαδή το χαζό) είναι γιατί το δεύτερο βγαίνει με το ζόρι. Πρέπει δηλαδή να βγει σώνει και καλά έστω και από αντιγραφή, χωρίς έμπνευση, χωρίς καμιά πρωτοτυπία, ακόμα και αν ξεφωνίζει ο εξυπνακισμός. Από αυτό τον πειρασμό δε γλίτωσε ο σχολιαστής του χτεσινού «Ελεύθερου Τύπου», που παρέλαβε τη σκυτάλη από τον προχτεσινό «ΒΗΜΑτοδότη» και «φυσάει» κρυάδες για το ταξίδι της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ στην Κούβα του τύπου «η επιλογή της Αλέκας να περάσει την Πρωτομαγιά στην Κούβα... αντιστοιχεί με το Πάσχα στο Πατριαρχείο για τους ορθόδοξους χριστιανούς» ή «του χρόνου ο Φιντέλ μπορεί να υπάρχει μόνο ως σουβενίρ». Η αδεξιότητα αποκαλύπτει και το στημένο της υπόθεσης... Οσο για το «χιούμορ» του βγάζει μπούρδες. Τουλάχιστον θα μπορούσε να ήταν πιο σοβαρός. Εκτός αν δεν μπορεί...

«Πράσινη» Θεσσαλονίκη όπως... πράσινα άλογα!

Για υπερδιπλασιασμό του πρασίνου της Θεσσαλονίκης μέσα από εκτεταμένες φυτοτεχνικές παρεμβάσεις και δεντροφυτεύσεις, μίλησε χτες ο δήμαρχος Β. Παπαγεωργόπουλος. Σημείωσε ότι το πράσινο στην πόλη της Θεσσαλονίκης καλύπτει το 11% της συνολικής έκτασης και ότι ανά κάτοικο αντιστοιχούν 4,5 τ.μ. πρασίνου. Μόλις πριν δύο χρόνια, το Μάη του 2006, ίδιος δήμαρχος, δήλωνε ότι το ποσοστό πρασίνου στη Θεσσαλονίκη είναι 10,87% και η αναλογία πρασίνου ανά κάτοικο υπολογίζεται στα 5,52 τ.μ. Τι να πιστέψουμε; Η αλήθεια δυστυχώς για το δήμαρχο και τη διοίκησή του, είναι τραγική. Σύμφωνα με επίσημες μελέτες και επιστημονικές έρευνες, για κάθε κάτοικο της Θεσσαλονίκης αναλογούν περίπου 2,5 τ.μ. πρασίνου. Και αυτή η εικόνα δε διαμορφώθηκε χτες. Δημιουργείται χρόνια τώρα ως αποτέλεσμα της πολιτικής χρήσης γης που υλοποιούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, την παράδοση κάθε ελεύθερου χώρου και χώρου πρασίνου στο μπετόν, για να συνεχίσει την κερδοφορία του το κατασκευαστικό κεφάλαιο.

Εγκληματικές θέσεις

Τα ναρκωτικά δεν είναι βιβλία για να τα μοιράζουν στα σχολεία», φώναζαν πριν τέσσερις μήνες οι μαθητές της Πτολεμαΐδας, με αγανάκτηση για το χαμό μιας δεκατετράχρονης συμμαθήτριάς τους και με οργή για όσους πλασάρουν την απονέκρωση της συνείδησης και τον κυριολεκτικό θάνατο στη νεολαία. Αυτή η κραυγή, από παιδιά που δηλώνουν απροστάτευτα απέναντι στους εμπόρους του θανάτου, είναι μια καθάρια απάντηση απέναντι στους θιασώτες της ναρκωκουλτούρας που τολμούν, για άλλη μια χρονιά φέτος, να διοργανώσουν στην Αθήνα φεστιβάλ υπέρ της αποποινικοποίησης των «μαλακών» ναρκωτικών, με συναυλίες και δρώμενα... πίσω από τις αναθυμιάσεις και τα ντουμάνια τέτοιου φεστιβάλ!

Πώς άραγε μπορούν να διαχωριστούν τα ναρκωτικά σε «καλά» και «κακά», σε «μαλακά» και «σκληρά», όταν όλοι ξεκινούν από τα πρώτα για να καταλήξουν στα δεύτερα; Πώς είναι ακίνδυνη η κάνναβη όταν συνεχώς διογκώνεται το ποσοστό των νέων χρηστών που ζητούν να απεξαρτηθούν από αυτή; Το «δικαίωμα στην αυτοδιάθεση» και η «ελευθερία έκφρασης» που επικαλούνται οι θιασώτες της ναρκωκουλτούρας, ισοδυναμεί με απαίτηση να θεριέψει ό,τι πιο σάπιο έχει να δώσει σήμερα το σύστημα. Αντανακλά το εγκληματικό θράσος των ναρκεμπόρων που θησαυρίζουν από το θάνατο παιδιών. Και η επικίνδυνη άποψη περί «αυτοδιάθεσης» μαζί με την ελευθερία στη χρήση, είναι το «όπιο» για την υποταγή ανθρώπων, άβουλων εντελώς, στην κοινωνία της καταπίεσης και εκμετάλλευσης για τη διαιώνισή της. Κοινωνική σκλαβιά στο όνομα της ελευθερίας.

Ας αναρωτηθεί κανείς: Ποιος έχει να κερδίσει από τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών, αν όχι το σύστημα και οι ναρκέμποροι; Δεν υπάρχει πιο αστείο επιχείρημα από το ότι δήθεν «η νομιμοποίηση των ναρκωτικών θα περιορίσει τα κέρδη από το παράνομο εμπόριο». Απλά τα κέρδη, από παράνομα θα γίνουν νόμιμα, θα αυξάνονται και θα πληθαίνουν, οδηγώντας όμως πολύ περισσότερους νέους στην αποχαύνωση και στο θάνατο, αφού το πείραμα έχει αποδείξει ότι πολλαπλασιάζονται οι χρήστες. Ποιοι έχουν να κερδίσουν από μια μαστουρωμένη νεολαία, αν όχι αυτοί που θέλουν τη νεολαία μακριά από κάθε αγώνα για τη ζωή και τα δικαιώματά της, αυτοί που θέλουν τη νεολαία χειροκροτητή κάθε είδους σκλαβιάς, εξάρτησης, υποταγής;

Αυτούς υπηρετούν λοιπόν, όσοι «φεστιβαλίζονται» υπέρ του διαχωρισμού των ναρκωτικών σε «καλά» και «κακά» και υπέρ της απελευθέρωσής τους. Και δεν είναι μόνο οι διάφορες ΜΚΟ και τα αυτοαποκαλούμενα «κινήματα», που διοργανώνουν το φεστιβάλ της μαστούρας. Είναι βαριές οι ευθύνες και των πολιτικών εκείνων δυνάμεων που έχουν τις ίδιες θέσεις (βλέπε παλιότερες τοποθετήσεις Γ. Παπανδρέου, προτάσεις του ΣΥΝ, αλλά και βουλευτών της ΝΔ). Και πρόκειται για τις ίδιες πολιτικές δυνάμεις που κατά κόρον μιλούν στο όνομα της νέας γενιάς και των δικαιωμάτων της, θεωρώντας μάλλον «δικαίωμα» της νεολαίας να είναι «φτιαγμένη» κι ακίνδυνη, αμέτοχη σε όσα αφορούν τη ζωή και το μέλλον της.

Ο δρόμος της διεκδίκησης των δικαιωμάτων της νεολαίας δε διασταυρώνεται με την απαίτηση για ελεύθερα ναρκωτικά. Τραβάει ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση, στην πάλη ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά, χωρίς πλαστούς διαχωρισμούς «μαλακών και σκληρών», στην πάλη ενάντια στα πραγματικά αίτια του προβλήματος των ναρκωτικών. Κι η πάλη αυτή διασταυρώνεται με τον αγώνα για μια άλλη κοινωνία όπου οι νέοι θα έχουν ζωή δημιουργική, ζωή με δικαιώματα, ζωή ολόκληρη και όχι με «δόσεις».