Σάββατο 3 Φλεβάρη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Η «αύξηση» του ΦΠΑ...

Γρηγοριάδης Κώστας

Πριν λίγες μέρες κι ενώ οι αγροτικές κινητοποιήσεις της ΠΑΣΥ ήταν σε εξέλιξη, το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης εξέδωσε ανακοίνωση, αρνούμενο την ικανοποίηση όλων των διεκδικήσεων που προβάλλει το συνεπές, αγωνιστικό κίνημα της μικρομεσαίας αγροτιάς. Προχτές, το υπουργείο Οικονομίας, απαντώντας στα «αιτήματα» που προβάλλει η γνωστή «θεσσαλική παρέα» των αγροτοσυνδικαλιστών της ΝΔ, ανακοίνωσε «αύξηση» του συντελεστή επιστροφής του ΦΠΑ, επιχειρώντας «μ' ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια»: Από τη μια να δείξει ότι η κυβέρνηση έχει «φιλοαγροτικό πρόσωπο» κι από την άλλη να συντηρήσει το «αγωνιστικό προφίλ» των συγκεκριμένων φιλοκυβερνητικών αγροτοσυνδικαλιστών, που ανέλαβαν, εργολαβικά, το ρόλο του διασπαστή και του υπονομευτή των αγροτικών αγώνων. Εν πρώτοις να σημειώσουμε ότι η εξαγγελλόμενη «αύξηση» της επιστροφής ΦΠΑ στο 7% για τη φυτική και τη ζωική παραγωγή, από το 5% και το 6% αντίστοιχα, αποτελεί έναν ακόμα εμπαιγμό, μια ακόμα κυβερνητική απάτη σε βάρος των αγροτών. Οχι μόνο γιατί πρόκειται για ψίχουλα - οι αγρότες ζητούν να τους επιστραφούν τα ίδια, τουλάχιστον, χρήματα που έπαιρναν στα προηγούμενα χρόνια και αναλογούν σε συντελεστή 15% - αλλά και διότι η κυβέρνηση έχει αυξήσει την παρακράτηση ΦΠΑ από 8% σε 9% και από 18% σε 19%. Και να επισημάνουμε ότι ο ΦΠΑ δεν είναι ούτε το μοναδικό, ούτε και το κύριο αίτημα του αγώνα της μικρομεσαίας αγροτιάς, που πρωτίστως ζητάει αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματος, καλύτερες τιμές και επιδοτήσεις, μείωση του κόστους παραγωγής, αύξηση των αγροτικών συντάξεων.

... «πάσα» στην «παρέα»

Βεβαίως, η «πάσα» της κυβέρνησης προς τη «θεσσαλική παρέα», θ' αξιοποιηθεί καταλλήλως στην προσπάθεια των φιλοκυβερνητικών αγροτοσυνδικαλιστών για την κλιμάκωση της τακτικής αποπροσανατολισμού και παραπλάνησης του αγροτικού κόσμου και υπονόμευσης των αγώνων. Και μπορεί ο αρχηγός της «παρέας», Θ. Κοκκινούλης, να δηλώνει «ανικανοποίητος» και να «απειλεί» πως «θα βγάλει τα τρακτέρ στους δρόμους», όμως, ήδη, οι συνεργάτες του διακινούν, «στο μιλητό», μέσα στους αγρότες που επηρεάζουν, τη θέση ότι «αν μας δώσουν κάτι ακόμα» - π.χ. μεγαλύτερη επιστροφή ΦΠΑ στους βαμβακοπαραγωγούς και τους καπνοπαραγωγούς - «θα κάτσουμε στα σπίτια μας».

Το συνεπές αγροτικό κίνημα έχει, εδώ και καιρό, επισημάνει τον ύποπτο και ύπουλο ρόλο αυτής της «θεσσαλικής παρέας», που υποστηρίζει τα συμφέροντα των μεγαλοαγροτών και υποβοηθάει, με κάθε τρόπο και κάθε μέσο, την κυβέρνηση της ΝΔ να περάσει την αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ. Ταυτόχρονα, καλεί τους μικρομεσαίους αγρότες ν' απομονώσουν τους φιλοκυβερνητικούς «αγωνιστές» και να κλιμακώσουν την πάλη τους, στην προοπτική ανατροπής της αντιαγροτικής πολιτικής και αλλαγής των πολιτικών συσχετισμών, ώστε να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις εφαρμογής μιας άλλης, φιλοαγροτικής πολιτικής, που θα προωθεί την ολόπλευρη αγροτική ανάπτυξη, η οποία, στηριζόμενη στον παραγωγικό συνεταιρισμό, θα αξιοποιεί όλες τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και θ' ανταποκρίνεται στις διατροφικές ανάγκες του λαού μας.

Η επιβράβευση...

Αποτελεί σίγουρα μια επιβράβευση της πολυετούς προσφοράς του στις ιδέες της «κοινωνικής συναίνεσης» και της ταξικής συνεργασίας, της προσφοράς του στη γενικότερη επιχείρηση ταξικής αλλοτρίωσης και ευνουχισμού του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Αποτελεί, επίσης, μια επιβράβευση ιδιαίτερης σημασίας, αφού γίνεται από το δικομματικό «αντίπαλο». Στον Χρ. Πολυζωγόπουλο, υψηλόβαθμο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και πρώην πρόεδρο της ΓΣΕΕ αναφερόμαστε, που αναλαμβάνει πρόεδρος της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής, γνωστής ως ΟΚΕ, του κατεξοχήν θεσμικού οργάνου της ταξικής συνεργασίας. Αντε και σ' ανώτερα...

Βάλσαμο...

Για κάθε καλοπροαίρετο, μια προσεκτική ματιά στις εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος, κύρια στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, δεν μπορεί παρά να οδηγεί στα εξής συμπεράσματα: Πρώτα απ' όλα, ότι οι κινητοποιήσεις του φοιτητικού κινήματος, με τη διάρκεια, τη μαζικότητα, το περιεχόμενο και τις εναλλασσόμενες μορφές τους, έχουν δυσκολέψει την κυβέρνηση στην προσπάθειά της να ξεμπερδέψει με την αναθεώρηση του άρθρου 16 και το νόμο - πλαίσιο, που δεν κατάφερε να περάσει την περασμένη άνοιξη.

Δεύτερον, ότι ακριβώς λόγω της πίεσης που ασκεί το κίνημα από τη μία και από την άλλη οι δεσμεύσεις του δικομματισμού προς το κεφάλαιο και τις «μεταρρυθμίσεις» που αυτό απαιτεί, εκφράζεται ολοένα και πιο καθαρά η στρατηγική ταύτιση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και στο ζήτημα της Παιδείας. Αποκορύφωμα αυτής της ταύτισης ήταν η από κοινού ψήφιση στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής της πρότασης για αναθεώρηση του άρθρου 16. Και, τρίτον, ότι η διαπάλη μέσα στο ίδιο το κίνημα έχει σε μεγάλο βαθμό βοηθήσει στο να ανοίξει ευρύτερα το ζήτημα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην πραγματική του διάσταση, στη βάση δηλαδή του βασικού ερωτήματος, «για ποια εκπαίδευση και σε ποιανού την υπηρεσία;».

Μέσα σ' αυτό το κλίμα και αφού διάφορες άλλες μέθοδοι απέτυχαν παταγωδώς να εγκλωβίσουν και να εκτονώσουν το κίνημα, έκανε προχτές την εμφάνισή της η λεγόμενη Συντονιστική Επιτροπή των Πανεπιστημιακών Κινήσεων, ή, αλλιώς, «κίνηση των 1.000». Στη συνάντησή της με την υπουργό Παιδείας, η κίνηση, στην οποία συσπειρώνονται ακαδημαϊκοί προσκείμενοι στη ΝΔ, στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΝ, ούτε λίγο - ούτε πολύ, εξέφρασε την ανησυχία και έμμεσα την αντίθεσή της στις κινητοποιήσεις, ανοίγοντας με τις προτάσεις της την πόρτα για την προωθούμενη «μεταρρύθμιση». Μόνο κάτω από αυτό το πρίσμα μπορεί να ερμηνευτεί η (καθόλου απρόσμενη) ανακούφιση με την οποία στελέχη των τριών κομμάτων υποδέχτηκαν την πρωτοβουλία των «χιλίων».

Η υπουργός Παιδείας τους ευχαρίστησε δημόσια (με ιδιαίτερη αναφορά στην παράταξη του ΣΥΝ, σύμφωνα με τη χτεσινή «Αυγή») γιατί της έδωσαν το άλλοθι του «διαλόγου» και της συναίνεσης που αναζητούσε εναγωνίως. Από κοντά και ο Γ. Παπανδρέου, ο οποίος είδε στην πρωτοβουλία των «χιλίων» «έναν τρίτο δρόμο στο χώρο της Παιδείας που ούτε εκθειάζει τον άκρατο γραφειοκρατικό κρατισμό ούτε αφήνεται έρμαιο στις ορέξεις της ελεύθερης αγοράς». Και η ομοψυχία συμπληρώθηκε με τον πρόεδρο του ΣΥΝ, ο οποίος δήλωσε ότι οι προτάσεις της κίνησης «κινούνται σε μια κατεύθυνση να ξεπεραστεί η σημερινή κρίση σε άλλη βάση, δηλαδή στο να συζητήσουμε θέματα με βάση τις προτάσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας, του φοιτητικού κινήματος».

«

Βάλσαμο», λοιπόν, και για τους τρεις η πρωτοβουλία των εκλεκτών τους στο χώρο των ακαδημαϊκών. Δικαίωση, όμως, και για τους φοιτητές και τους πανεπιστημιακούς εκείνους που με συνέπεια όλο το προηγούμενο διάστημα αντιπάλεψαν τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, προτάσσοντας το αίτημα για ένα άλλο πανεπιστήμιο, για μια άλλη Παιδεία, ταγμένη να υπηρετεί τις πραγματικές λαϊκές ανάγκες. Οπλισμένοι και μ' αυτή την πείρα, ακόμα πιο ώριμοι, από σήμερα συνεχίζουν στον ίδιο δρόμο ακόμα πιο αποφασιστικά. Οι μάσκες έπεσαν. Και σ' αυτές τις κρίσιμες ώρες ο καθένας έδειξε σε ποιο στρατόπεδο ανήκει.


Περικλής ΚΟΥΡΜΟΥΛΗΣ

Η εξαγορά

Σύμφωνα με δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας «Γκάρντιαν», μια οργάνωση λόμπι που χρηματοδοτείται από μία από τις μεγαλύτερες πετρελαϊκές εταιρείες, πρόσφερε δέκα χιλιάδες δολάρια στον καθένα, σε διεθνείς επιστήμονες και οικονομολόγους, για να υπονομεύσουν τη μεγάλη έκθεση για την κλιματική αλλαγή που δόθηκε χτες στη δημοσιότητα. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την «Γκάρντιαν», επιστολές που εστάλησαν από το American Enterprise Institute (AEI), μια δεξαμενή εγκεφάλων που χρηματοδοτείται από την ExxonMobil και έχει στενές σχέσεις με την κυβέρνηση Μπους, πρόσφεραν τις πληρωμές για άρθρα που θα υπογράμμιζαν... τις ελλείψεις της έκθεσης της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC). Το AEI έχει λάβει περισσότερα από 1,6 εκατομμύρια δολάρια από την ExxonMobil και περισσότερα από 20 μέλη του προσωπικού του έχουν εργαστεί ως σύμβουλοι στην κυβέρνηση Μπους, προστίθεται από την εφημερίδα. Εμείς δεν ξέρουμε κατά πόσο αληθεύουν τα όσα καταγγέλλει η βρετανική εφημερίδα. Αυτό που ξέρουμε όμως σίγουρα είναι πως μόλις προχτές η ExxonMobil δημοσίευσε τα κέρδη της περασμένης χρονιάς και παρουσίασε πρωτοφανές ρεκόρ. Σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε η εταιρεία, τα κέρδη της αυξήθηκαν κατά 9% και ανήλθαν στα 39,5 δισ. δολάρια (έναντι 36,1 δισ. δολ. το 2005). Για τέτοια κέρδη γίνονται ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και σφάζονται ολόκληροι λαοί, πόσο μάλλον η εξαγορά κάποιων επιστημόνων...

Τερτίπια...

Γρηγοριάδης Κώστας

ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 160 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ έχουν εγγραφεί για να μιλήσουν στη συζήτηση της πρότασης μομφής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που θα συνεχίζεται όλο το Σαββατοκύριακο. Τζάμπα όμως θα ξοδέψουν το χρόνο και τη φαιά τους ουσία...

Βλέπετε, τρεις μέρες κοινοβουλευτικών αντεγκλήσεων δε φτάνουν για να καλύψουν τα 3 χρόνια συναίνεσης των δύο κομμάτων στους ευρωμονόδρομους, στην ιδιωτικοποίηση της Παιδείας και του δημόσιου τομέα, στη λιτότητα και τόσα άλλα...

Φτάνουν ίσως για να καταλάβουμε ότι και τα δύο κόμματα προκειμένου να παίξουν τα προεκλογικά τους παιγνιδάκια δε διστάζουν να κάνουν λάστιχο τις «κοινοβουλευτικές διαδικασίες» και τους «θεσμούς», πίνοντας - κατά τ' άλλα - «νερό στο όνομά τους».

ΤΟ ΠΑΣΟΚ, άραγε, με αυτό που έκανε θεωρεί πως ...μας έπεισε για το ότι κάνει αντιπολίτευση; Δεν ξέρουν στη Χαριλάου Τρικούπη πως το αν κανείς αντιπολιτεύεται εξαρτάται από τις πολιτικές του θέσεις και όχι από τα τερτίπια και τις φραστικές κορόνες;

Προφανώς το ξέρουν αλλά εξίσου προφανώς κάνουν ό,τι μπορούν για να το αποκρύψουν. Εστω και αν εκτίθενται ανεπανόρθωτα, συναινώντας και μετά φωνάζοντας για να το καλύψουν.

Οσο για τις εσωκομματικές του ισορροπίες μάλλον ...δε λύνονται, ακόμη και με τις προτάσεις μομφής. Πυρ και μανία είναι, όπως ακούγεται, η Αννα Διαμαντοπούλου επειδή την ...κόψανε από εισηγήτρια της πρότασης υπέρ του Θ. Πάγκαλου...

ΟΣΟ για την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, που φαίνεται ιδιαίτερα ...οργανωμένη στα προβοκατόρικα χειροκροτήματα στις τοποθετήσεις του ΚΚΕ, ας σκεφτεί λίγο και την ομιλία της Λιάνας Κανέλλη.

Χειροκρότησε τον ...εαυτό της τελειώνοντας την ομιλία της στη Βουλή, λέγοντας: «Για να αποφύγουμε τις προβοκάτσιες, σας ευχαριστούμε πάρα πολύ, χειροκροτούμαστε και μόνοι μας».


Παπαγεωργίου Βασίλης

Κολακείες...

Τις έχει πολύ εύκολες, απ' ό,τι φαίνεται, τις κολακείες ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Αλαβάνος. Τις προάλλες κολάκευε τους τέσσερις πρυτάνεις και την, πυροσβεστική για το κίνημα, πρωτοβουλία τους. Δυο μέρες μοίραζε κολακείες στην κίνηση των «1.000» και τη συμπαράταξή τους με την αντιδραστική μεταρρύθμιση. Χτες, ήρθε η σειρά των φοιτητών και της ΠΟΣΔΕΠ.

«Χαιρετίζω τους φοιτητές και τις φοιτήτριες. Είστε μεγάλη δύναμη. Χαιρετίζω την Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού. Είστε μεγάλη δύναμη». Ετσι ξεκινούσε η χτεσινή δήλωση του Αλ. Αλαβάνου, σχετικά με την πρόταση μομφής του ΠΑΣΟΚ και λίγο πιο κάτω τόνιζε: «Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς αναδείχνεται η δύναμη της σταθερής, μαχητικής, προγραμματικής αντιπολίτευσης». Και σε ό,τι αφορά στα χαρακτηριστικά της σταθερότητας και της μαχητικότητας, ο καθένας μπορεί να κρίνει και έχει όλα τα απαραίτητα γι' αυτό στοιχεία. Φτάνουν και περισσεύουν οι προς κάθε κατεύθυνση κολακείες, που μοίρασε ο πρόεδρος του ΣΥΝ τις τελευταίες μέρες. Εκείνο το «προγραμματική», όμως, τι σημαίνει; Μια «αντινεοφιλελεύθερη» και δήθεν φιλολαϊκή κυβερνητική διαχείριση του συστήματος - προφανώς, μαζί με το ΠΑΣΟΚ - στο πλαίσιο των ευρωενωσιακών κανόνων της ανταγωνιστικότητας και της ασυδοσίας των κεφαλαιοκρατών; Γιατί δεν τα λένε καθαρά;

Ασυμβίβαστα κέρδη και περιβάλλον

Παπαγεωργίου Βασίλης

Η παραγωγή ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) θα μειώσει την εξάρτηση της χώρας από τα ορυκτά καύσιμα, που επιβαρύνουν δραματικά το περιβάλλον, ισχυρίστηκε προχτές ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, δίνοντας στη δημοσιότητα το Ειδικό Χωροταξικό Σχέδιο για τις ΑΠΕ. Και, πράγματι, θα μπορούσε να συμβεί αυτό, εάν η όλη επιχείρηση ΑΠΕ, έτσι όπως δρομολογείται από τους βασικούς πρωταγωνιστές της - κυβέρνηση, επενδυτές, κλπ. - είχε ως βασικό της στόχο την προστασία του περιβάλλοντος. Τούτο, όμως, δεν ισχύει. Αντίθετα, ο πρώτιστος στόχος είναι η «επενδυτική ασφάλεια» και «το να ξέρει ο επενδυτής τι μπορεί να κάνει και πού», όπως χαρακτηριστικά είπε ο κ. Σουφλιάς. Με άλλα λόγια, πρώτιστος στόχος είναι τα επιχειρηματικά κέρδη, όπως συμβαίνει και σε κάθε άλλον τομέα της καπιταλιστικής κοινωνίας μας. Κι όπως γνωρίζουν όλοι, η επιχειρηματική κερδοφορία κάθε άλλο παρά διακρίνεται από περιβαλλοντικές ευαισθησίες. Αλλωστε, περιττεύουν οι όποιες άλλες αποδείξεις, όταν το ανακοινωθέν από τον υπουργό Ειδικό Χωροταξικό Σχέδιο προβλέπει ότι ακόμη και για τους πυρήνες εθνικών δρυμών και περιοχών ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, η εγκατάσταση αιολικών πάρκων θα ...«κρίνεται κατά περίπτωση». Κι ακόμη περισσότερο, όταν, την ίδια στιγμή, ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ πήρε θέση υπέρ της δασοκτόνας αναθεώρησης του άρθρου 24 του Συντάγματος.

Παγώνουν στο Σότσι

Εδώ και τρεις μέρες ολόκληρη η περιοχή του Σότσι, του ρωσικού θερέτρου στη Μαύρη Θάλασσα (όπου και η προεδρική θερινή κατοικία), δεν έχει ηλεκτρικό ρεύμα, νερό και θέρμανση. Το πρόβλημα μάλιστα ξεκίνησε με την έλευση του χιονιού και της πτώσης της θερμοκρασίας, άρα δε χρειάζεται σχολιασμός για τις συνθήκες που επικρατούν στα σπίτια. Οι αρχές κάνουν λόγο για βλάβη στα κεντρικά συστήματα. Αυτή όμως η βλάβη δεν είναι η πρώτη, αλλά τουλάχιστον η τρίτη μεγάλη (δηλαδή ολική πτώση όλων των παροχών, ενώ μικρότερης εμβέλειας βλάβες συμβαίνουν συχνότερα) από το 1991 και μετά. Μάλιστα, τις δύο προηγούμενες φορές είχε σταματήσει και η παροχή γκαζιού.

Ο λόγος είναι ότι τα εν λόγω συστήματα δε συντηρούνται. Η τελευταία φορά που συντηρήθηκαν ήταν επί ΕΣΣΔ. Οι αρχές της πόλης βέβαια έχουν «σοβαρότερα» προβλήματα να ασχοληθούν, όπως ...η διεκδίκηση των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων. Ενάντια στους οποίους ουδείς τολμά να μιλήσει ανοιχτά. Φανταζόμαστε όμως ότι, τουλάχιστον, μάλλον θα πρέπει να έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους...

Καθόλου τυχαία εξέλιξη

Ονομαστικά αναφέρθηκε, προχτές, η υπουργός Παιδείας στην ΑΡΣΗ («Αριστερά Σήμερα» - πανεπιστημιακή συσπείρωση που πρόσκειται στο ΣΥΝ), ως έναν απ' τους συμμάχους της προωθούμενης αντιδραστικής μεταρρύθμισης, μετά τη συνάντησή της με τη λεγόμενη «Συντονιστική Επιτροπή Πανεπιστημιακών Κινήσεων». Και δεν το 'κανε τυχαία, βέβαια. Καλύτερο «δώρο» από τη «χείρα βοηθείας» της ΑΡΣΗ στα προωθούμενα αντιδραστικά μέτρα δεν μπορούσε να περιμένει η κυβέρνηση. Και, μάλιστα, τη στιγμή που η αντιεκπαιδευτική πολιτική της συναντά τη σθεναρή αντίσταση της σπουδάζουσας νεολαίας, των εκπαιδευτικών και του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Ούτε η στάση της ΑΡΣΗ, όμως, είναι τυχαία. Σε τελευταία ανάλυση αποτελεί άλλη μια εκδήλωση του οπορτουνισμού, που διατρέχει την πολιτική και πρακτική του ΣΥΝ. Αλλη μια έκφραση των αντιφάσεων και αδιεξόδων της πολιτικής της «αντινεοφιλελεύθερης» συσπείρωσης και της «ρεαλιστικής» αντιμετώπισης της πραγματικότητας, όπως και των αυταπατών -στην καλύτερη περίπτωση - περί φιλολαϊκής διεξόδου στο πλαίσιο του σημερινού καπιταλιστικού συστήματος. Αποτελεί, επίσης, άλλη μια απόδειξη των περιορισμένων ορίων και της ασυνέπειας των αντιδικομματικών διακηρύξεών του. Με δυο λόγια, αποδείχνεται για μια ακόμη φορά ότι η πολιτική του ΣΥΝ βοηθά αντικειμενικά την κυρίαρχη πολιτική και ζημιώνει τα λαϊκά συμφέροντα, παίζοντας το ρόλο του αναχώματος προστασίας του συστήματος.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Η ώρα της ευθύνης του λαού

Η πρόταση μομφής του ΠΑΣΟΚ κατά της κυβέρνησης δεν αντανακλά αντίθεση στην κυβερνητική πολιτική. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ το αίτημά του για άμεση προσφυγή στις κάλπες το συνόδευσε, χτες, με τη διευκρίνιση - για να μην υπάρξουν και παρεξηγήσεις - ότι παρά την αποχώρηση του κόμματός του από τις διαδικασίες αναθεώρησης του Συντάγματος, οι θέσεις του ισχύουν, όπως, π.χ., η συμφωνία του στην αναθεώρηση του άρθρου 16. Επίσης, με δεδομένο τον κοινοβουλευτικό συσχετισμό, δε φαίνεται ότι το ΠΑΣΟΚ έχει αυταπάτες πως θα καταδικαστεί από τη Βουλή η κυβέρνηση της ΝΔ. Επομένως, έχει άλλες στοχεύσεις. Αποτελεί μια κίνηση, που την «αγκάλιασε» η κυβέρνηση, στα πλαίσια της ανάγκης του αστικού πολιτικού συστήματος να λειτουργεί τόσο αποτελεσματικά ώστε να συγκαλύπτει αυτό που ολοένα και περισσότερο και σε ολοένα και πιο πλατιές λαϊκές δυνάμεις αποκαλύπτεται, η στρατηγική σύμπλευση των δύο κομμάτων της πλουτοκρατίας.

Είναι γεγονός ότι ολοένα και περισσότερο γίνεται ορατή όχι η αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να επεξεργαστεί αντιπολιτευτική πολιτική στην κυβέρνηση, όπως έχει σχολιαστεί πολλές φορές στον αστικό Τύπο, αλλά το γεγονός ότι δε θέλει και δεν μπορεί να το κάνει γιατί η πολιτική του, σε όλα τα μεγάλα, κρίσιμα για το λαό ζητήματα, συμπλέει με αυτή της κυβέρνησης και υπηρετεί τα ίδια ακριβώς ταξικά συμφέροντα, αυτά του κεφαλαίου. Είναι χαρακτηριστική η μόνιμη επωδός στον δήθεν αντιπολιτευτικό λόγο του ΠΑΣΟΚ, ότι η κυβέρνηση είναι άτολμη στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων. Που σημαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ ενδιαφέρεται για τη γοργή προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε όφελος του κεφαλαίου. Το ΠΑΣΟΚ έχει επομένως ανάγκη να συγκαλύψει πρώτ' απ' όλα στους δικούς του ψηφοφόρους αλλά και στο λαό γενικότερα την ταξική ουσία της δικής του πολιτικής.

Η ΝΔ επίσης αντιμετωπίζει εμπόδια στο να εφαρμόσει την πολιτική της, φαίνεται αυτό χαρακτηριστικά στο μέτωπο της Παιδείας, και να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του κεφαλαίου για γοργή προώθηση όλων των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων εδώ και τώρα. Αλλωστε, η κυβέρνηση έχει και μετρά την ταχτική της έτσι που να μη δημιουργεί προϋποθέσεις συνολικής αμφισβήτησης της αστικής πολιτικής και του πολιτικού συστήματος από τις λαϊκές δυνάμεις.

Φαίνεται, λοιπόν, πως οι αγώνες που αναπτύσσονται έχουν ορισμένα αποτελέσματα στο να ορθώνουν εμπόδια στην προώθηση της πολιτικής της πλουτοκρατίας και αυτό απαιτεί από το πολιτικό σύστημα αντιμετώπιση. Γι' αυτό και η κυβέρνηση με την πρόταση του ΠΑΣΟΚ περί μομφής και προσφυγής στις κάλπες φάνηκε έτοιμη να αποδεχτεί το «γάντι που της έριξε» και να ανταποκριθεί σε μια ακόμη συζήτηση-φιάσκο, μια κάλπικη αντιπαράθεση, αφού καμιά σχέση δεν έχει με τα πραγματικά προβλήματα του λαού, είναι μακριά και έξω από τα δικά του συμφέροντα.

Τώρα η ευθύνη περνά στην εργατική τάξη, στο λαό και τη νεολαία. Με τη δύναμη της κοινωνικοπολιτικής τους δράσης, τη συνέχιση και ένταση των αγώνων, αλλά και με την ψήφο τους όταν γίνουν εκλογές, να απαντήσουν στον εκβιασμό του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για το ποιο από τα δύο κόμματα διαχειρίζεται την κλοπή του πλούτου που παράγουν για να τον δίνει στην ολιγαρχία. Λαϊκή μομφή σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, χειραφέτηση από την πολιτική τους με μαζική εγκατάλειψη και των δύο, αντεπίθεση με αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ, είναι μονόδρομος για φιλολαϊκές εξελίξεις.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ