Αυτό που δεν έκανε το ΚΚΕ σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να χαϊδεύει τα αυτιά διάφορων προβοκατόρικων μηχανισμών που έδρασαν τότε. Αντίθετα, το ΚΚΕ καλούσε «να γίνει κάστρο δράσης ο κάθε τόπος δουλειάς, το κάθε σχολείο, η κάθε αίθουσα διδασκαλίας και η κάθε γειτονιά...». Εξάλλου, η ΚΝΕ ήταν η μόνη Οργάνωση που πραγματοποίησε κινητοποίηση ενάντια στην προκλητική απόφαση αποφυλάκισης του Κορκονέα τον περασμένο Ιούλη, μια απόφαση που «πατούσε» στον απαράδεκτο Ποινικό Κώδικα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Η μεγαλύτερη πρόκληση, βεβαίως, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η «Αυγή» προσπαθούν να εμφανιστούν ως αυτόκλητοι «εκπρόσωποι» αυτών των νέων που διαδήλωναν το 2008. Είναι πρόκληση ακριβώς γιατί αυτοί οι νέοι είναι που σήμερα, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, περιπλανώνται μεταξύ ανεργίας, μισοδουλειάς και μετανάστευσης χάρη στη βάρβαρη πολιτική που υπηρέτησε και η δική του κυβέρνηση. Είναι η νεολαία των εργασιακών γκέτο, του «απαγορεύεται» να απεργήσεις, του «δεν θα πάρεις ποτέ σύνταξη», ελέω των νόμων Αχτσιόγλου - Κατρούγκαλου. Πάει πολύ, λοιπόν...

Για ρεκόρ απολύσεων στην αυτοκινητοβιομηχανία γίνεται λόγος στον Τύπο και πιο συγκεκριμένα για 10.000 απολύσεις παγκοσμίως από τη γερμανική «Daimler» (κατασκευάστρια της «Mercedes-Benz») και άλλες 9.500 από την «Audi». Οι λόγοι που επικαλούνται είναι μεταξύ άλλων οι αναγκαίες «εξοικονομήσεις» μερικών δισ. ευρώ, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν οι τεχνολογίες για την προσαρμογή των αυτοκινητοβιομηχανιών στην ηλεκτροκίνηση και την «ψηφιακή εποχή». Η μετάβαση στην «πράσινη οικονομία» στα καλύτερά της, λοιπόν, με τους εργαζόμενους να πληρώνουν το μάρμαρο! Με το μανδύα της «αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής», οι χιλιάδες απολύσεις αντιμετωπίζονται ως «παράπλευρες απώλειες» μπροστά στα σχέδια κερδοφορίας των ομίλων. Μήπως όμως το ίδιο δεν συμβαίνει και με τη λεγόμενη «απολιγνιτοποίηση» στην Ελλάδα, που προβάλλουν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, προωθώντας τις «πράσινες» μπίζνες; Είναι τουλάχιστον αφέλεια να πιστεύει κανείς ότι αυτοί που ξεζουμίζουν την εργατική τάξη, που τη βυθίζουν στην ενεργειακή φτώχεια και που διώχνουν κατά χιλιάδες τους εργαζόμενους από την παραγωγή, νοιάζονται για το περιβάλλον και ότι μοιράζονται με το λαό τη δικαιολογημένη ανησυχία του για την πορεία του κλίματος. Το αντίθετο: Αξιοποιούν ακόμα και την καταστροφή που οι ίδιοι προκαλούν στο περιβάλλον, συμβάλλοντας καθοριστικά στην κλιματική αλλαγή, ως ένα ακόμα «εργαλείο» για την αναπαραγωγή των κερδών τους. Το συμπέρασμα; Ακόμα και το «πρασίνισμα» των κερδών των βιομηχάνων θα μαυρίζει τις ζωές των εργαζομένων, προσθέτοντας νέα βάρη, ανασφάλεια και ανεργία. Ολα δηλαδή τα σύμφυτα φαινόμενα με το σάπιο σύστημά τους...

«Μετά βαΐων και κλάδων» εγκαινιάζονται αύριο τα ναυπηγεία της Σύρου, από τον νέο τους ιδιοκτήτη, την αμερικανική ONEX, παρουσία βέβαια του πρέσβη Πάιατ. Η επένδυση στο απαξιωμένο Νεώριο της Σύρου διαφημίστηκε όσο λίγες και παρουσιάστηκε ως «σωτηρία» για τους εργαζόμενους, που ήταν για μήνες απλήρωτοι και σε καθεστώς αβεβαιότητας από την προηγούμενη ιδιοκτησία. Πάνω εκεί ήρθε να πατήσει η επένδυση του αμερικανικού κολοσσού, ο οποίος έδεσε χειροπόδαρα τους εργαζόμενους με νέες συμβάσεις, που ξηλώνουν ακόμα περισσότερο τα δικαιώματά τους, ενώ πέτυχε και λεόντειες συμφωνίες με τον δήμο για διαγραφή και ρύθμιση χρεών, που θα επιβαρύνουν συνολικά τα λαϊκά στρώματα του νησιού. Βέβαια, όπως σε κάθε τέτοια επένδυση, οι γεωπολιτικοί παράγοντες συμβαδίζουν με τους οικονομικούς, παίρνοντας υπόψη τον ανταγωνισμό ΗΠΑ - Κίνας, που εκφράζεται πολλαπλά στη χώρα μας, μεταξύ άλλων στον τομέα της ναυπηγοεπισκευής, των λιμενικών υποδομών κ.ά. Πίσω επομένως από τα «ταρατατζούμ» κυβέρνησης, πρεσβείας και επιχειρηματικών ομίλων, που επενδύουν για τα κέρδη τους, το «ταμείο» για τους εργαζόμενους βγάζει χειροτέρευση των όρων δουλειάς και βάθεμα της εκμετάλλευσης, ενώ το νησί και οι υποδομές του μπαίνουν στο κάδρο ισχυρών ανταγωνισμών, που λειτουργούν ως μαγνήτης κινδύνων. Πόσο μάλλον που το Νεώριο και οι εγκαταστάσεις του αναμένεται να χρησιμοποιηθούν και για στρατιωτικούς σκοπούς...

1912 Στη Ναυμαχία της Ελλης ο ελληνικός στόλος αναγκάζει τον οθωμανικό να υποχωρήσει στα Στενά. Την ίδια μέρα, η Οθωμανική Αυτοκρατορία, η Βουλγαρία, η Σερβία και το Μαυροβούνιο ξεκινούν συζητήσεις στο Λονδίνο, με σκοπό τη λήξη του Α' Βαλκανικού Πολέμου.

1932 Η Αστυνομία επιτίθεται στα γραφεία της Πανυπαλληλικής Επιτροπής στην Αθήνα, συλλαμβάνει 16 υπαλλήλους και τους παραπέμπει - μαζί με άλλους 15 που είχαν ήδη πιαστεί - σε δίκη για παράβαση του νόμου περί «απεργούντων υπαλλήλων» καθώς και του «Ιδιωνύμου». Την ίδια μέρα, η αστυνομία επιτίθεται στους αρτεργάτες, που βρίσκονταν σε απεργία για 4η συνεχόμενη μέρα, και δολοφονεί τον εργάτη Γ. Αδαμόπουλο. Η Αθήνα στρατοκρατείται. Δύο βουλευτές του Ενιαίου Μετώπου Εργατών - Αγροτών (ΚΚΕ), οι Νεφελούδης και Σκλάβαινας, συλλαμβάνονται, προκαλώντας μαζικές λαϊκές αντιδράσεις στην Αθήνα και τον Πειραιά. Το απεργιακό κύμα διογκώνεται. Οι τροχιοδρομικοί στήνουν οδοφράγματα, οι ναυτεργάτες - που είχαν σταλεί από την κυβέρνηση για να αντικαταστήσουν τους απεργούς φωταεριεργάτες - αρνούνται να αναλάβουν υπηρεσία, οι φοιτητές συγκρούονται με τους απεργοσπάστες κ.ο.κ.

1944 Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του ΕΑΜ, από νωρίς το πρωί, χιλιάδες κόσμου άρχισαν να συρρέουν στις προσυγκεντρώσεις, που είχαν καθοριστεί σε κάθε λαϊκή συνοικία της Αθήνας και του Πειραιά. Σύντομα, τα δεκάδες ρυάκια λαού συνέκλιναν σε μια τεράστια λαοθάλασσα με κατεύθυνση την πλατεία Συντάγματος. Καθώς η κεφαλή της πορείας πλησίαζε την πλατεία, οι αστυνομικές δυνάμεις, που ήταν παραταγμένες μπροστά στο κτίριο του Αρχηγείου της Αστυνομίας (γωνία Πανεπιστημίου και Βασιλίσσης Σοφίας), άνοιξαν πυρ στο άοπλο πλήθος. Οι πυροβολισμοί πύκνωσαν από διάφορες κατευθύνσεις σκορπώντας το θάνατο: 21 νεκροί και 140 τραυματίες ο απολογισμός της θρασύδειλης αυτής επίθεσης. Η λαϊκή μάζα υποχώρησε. Οταν όμως κόπασαν τα πυρά και δόθηκε το σήμα από την οργανωτική επιτροπή του συλλαλητηρίου, ξεχύθηκε και πάλι με ορμή ανακαταλαμβάνοντας την πλατεία. Στις 14.30 το Α' ΣΣ του ΕΛΑΣ εξέδωσε «Διαταγή επιχειρήσεων» για τον αφοπλισμό των αστυνομικών τμημάτων και της Χωροφυλακής, ενώ το ίδιο βράδυ τμήματα της Ορεινής Ταξιαρχίας κινήθηκαν και εγκαταστάθηκαν στα Παλιά Ανάκτορα, στο Μετοχικό Ταμείο Στρατού και το Πανεπιστήμιο. Ο Βρετανός πρωθυπουργός, Τσόρτσιλ, από τη μεριά του, πίεζε τον στρατηγό Ουίλσον (ανώτατο αρχηγό των χερσαίων συμμαχικών δυνάμεων Μεσογείου) να αποσπάσει δυνάμεις από το ιταλικό μέτωπο και να τις αποστείλει άμεσα στην Αθήνα: «Είμαι βέβαιος», τόνιζε σε σχετικό του τηλεγράφημα, «ότι βλέπετε την κατάσταση με στενό πνεύμα. Καταστροφή στην Ελλάδα λόγω ελλείψεως λίγων Ταγμάτων θα ήταν λυπηρό πράγμα και θα είχε συνέπειες σε μεγάλη κλίμακα. Η καταστροφή στην Αθήνα δεν ισοσταθμίζεται με την κατάληψη της Μπολόνιας».

1971 Νέος πόλεμος μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν ξεσπά μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Δημοκρατίας του Μπαγκλαντές (έως τότε Ανατολικό Πακιστάν). Οι εχθροπραξίες θα διαρκέσουν μόλις 13 μέρες καταλήγοντας σε νίκη της Ινδίας και του Μπαγκλαντές.

1999 Στο Σιάτλ των ΗΠΑ, με δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους να διαδηλώνουν επί μέρες κατά της «παγκοσμιοποίησης», λήγει χωρίς να καταλήξει σε κάποια συμφωνία η Σύνοδος του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, στην οποία μετείχαν εκπρόσωποι από 135 χώρες.