Παπαγεωργίου Βασίλης

Τώρα που ο Κλίντον και ο φίλος του, ο Αλ Γκορ, το παίζουν «ευαίσθητοι για το περιβάλλον», σου λένε πού θα βγάλουμε λεφτά: στην «πράσινη ανάπτυξη». Από «οικολογικά» σπίτια, αυτοκίνητα και άλλα πολλά προϊόντα. Ετσι ο Κλίντον λέει ξεκάθαρα ότι για τις «ΗΠΑ είναι η μεγαλύτερη οικονομική ευκαιρία που έχουμε από τότε που κινητοποιηθήκαμε για το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και αν την εκμεταλλευτούμε σωστά, θα υπάρξουν δουλιές και κέρδη ακόμη μεγαλύτερα και από αυτά που προσέφερε η δεκαετία του 1990».

Προαναγγέλλει μάλιστα και «πρωτοβουλία για το Κλίμα», μαζί με τους «Δημάρχους για την Κλιματική Προστασία» - μια πρωτοβουλία επικεφαλής της οποίας είναι ο δήμαρχος του Σιάτλ, Γκρεγκ Νίκελς - που έχουν ταχθεί υπέρ της αποδοχής από τις ΗΠΑ των στόχων του λεγόμενου Πρωτοκόλλου του Κιότο. Ολο αυτό θα μπορούσε να γίνει πιστευτό από αυτούς που έχουν αυταπάτες ότι είναι δυνατόν να λυθούν τα περιβαλλοντικά προβλήματα χωρίς ρήξη με τον ιμπεριαλισμό. Αλλά ο βίος και η πολιτεία του Κλίντον άλλα δείχνει. Και πριν και τώρα τα συμφέροντα των μονοπωλίων εξυπηρετεί.

Ενα ακόμα κρούσμα αστυνομικής τρομοκράτησης σε βάρος αλλοδαπών εργαζομένων σημειώθηκε την περασμένη Τετάρτη στη Ναύπακτο. Οπως καταγγέλλει και η Ενωση Οικοδόμων Αιτωλοακαρνανίας, δυνάμεις της αστυνομίας εισέβαλαν σε καφενείο όπου είχε προγραμματιστεί σύσκεψη - συζήτηση του ταξικού σωματείο της Ενωσης με αλλοδαπούς εργάτες, ζητώντας από τους τελευταίους την άδεια παραμονής τους. Χωρίς περιστροφές συνέλαβαν όσους δεν είχαν μαζί τους τα προβλεπόμενα δικαιολογητικά και τους οδήγησαν στο αστυνομικό τμήμα. Τελικά, οι μετανάστες εργάτες αφέθηκαν ελεύθεροι, μετά από την προσκόμιση των προβλεπόμενων εγγράφων. Λίγο αργότερα η αστυνομία πέρασε για δεύτερη φορά (!) από τον ίδιο χώρο με ξεκάθαρο σκοπό να δώσει συνέχεια στην προσπάθεια τρομοκρατίας. Η παρουσία των ταξικών δυνάμεων στο χώρο τους χάλασε βέβαια τα σχέδια. Αξίζει να σημειωθεί ότι την ίδια μέρα που σημειώθηκε το νέο κρούσμα τρομοκράτησης των εργαζομένων διεξάγονταν οι αρχαιρεσίες για την ανάδειξη νέας διοίκησης στο Σωματείο Οικοδόμων Ναυπάκτου. Γεγονός που επιβεβαιώνει ότι μόνο τυχαίο δεν ήταν το παραπάνω περιστατικό...

Προκαλεί πραγματικά εντύπωση η ...«μαύρη τρύπα» στο χωροχρόνο ανάμεσα στα τέλη της δεκαετίας του '80 και σήμερα την οποία εντοπίζει όποιος διαβάσει την αναδρομή που επιχείρησε χτες η υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νάντια Βαλαβάνη, σε άρθρο της με τίτλο «σκέψεις για το φοιτητικό κίνημα της μεταπολίτευσης 1974 - 2007» στο «Βήμα Ιδεών».

Μια ματιά στη «χαμένη» εικοσαετία, απ' όσους δεν πήγαν διακοπές, αλλά έμειναν εδώ και πάλεψαν όλα αυτά τα χρόνια, καθιστά τουλάχιστον ...ανυπόστατη και σίγουρα ψευδή τη διαπίστωσή της ότι «στις τελευταίες κινητοποιήσεις, κατά τις οποίες υπήρξε για πρώτη φορά μέτωπο των φοιτητών με σημαντική μερίδα των πανεπιστημιακών, τα φοιτητικά σχήματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς (κυρίως οι ΕΑΑΚ και, ακόμη τότε, τα Αριστερά Σχήματα) και το Δίκτυο Αυτόνομων Ριζοσπαστικών Αριστερών Σχημάτων κατάφεραν να τραβήξουν στις κινητοποιήσεις τόσο την ΠΣΚ (που διαφωνούσε κυρίως με τη μορφή) όσο και το μεγαλύτερο μέρος της ΠΑΣΠ»(!)

Στο διάστημα της εικοσαετίας που δεν περιλαμβάνεται στις «σκέψεις» της Ν. Βαλαβάνη, υπήρχαν εκείνοι που δρούσαν κάθε μέρα - κάθε ώρα μέσα στο κίνημα, που αποτέλεσαν την πρωτοπορία τόσο στους αγώνες που αναπτύχθηκαν όσο και στον προσανατολισμό τους ενάντια στην πολιτική της υποβάθμισης και ιδιωτικοποίησης. Αυτοί είναι οι φοιτητές που συσπειρώνονται στην ΠΚΣ, που όπως χτες έτσι και σήμερα παλεύουν με συνέπεια τις θέσεις για μια Παιδεία προς όφελος του λαού, αυτοί που όπως χτες έτσι και σήμερα έχουν βάλει απέναντι την ΕΕ και τις πολιτικές της.

Από εκεί που βρισκόταν όλα αυτά τα χρόνια η Ν. Βαλαβάνη ίσως δεν μπορούσε να τους δει. Αλλά δε ρώταγε πριν βάλει την υπογραφή της σ' ένα κείμενο που παρουσιάζει το άσπρο μαύρο; Θα μάθαινε ότι αυτοί που τους ανακαλύπτει σήμερα σαν «μέτωπο», το οποίο μάλιστα με τη δυναμική του «τράβηξε» και την ΠΚΣ στον περσινό αγώνα, είναι αυτοί ακριβώς που μειοψηφούσαν στις συνελεύσεις. Θα μάθαινε - αν έμπαινε στον κόπο να διαβάσει λίγο - ότι το πλαίσιο που ενέκριναν η μία μετά την άλλη οι συνελεύσεις καταδίκαζε και το νόμο πλαίσιο και τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και την ΕΕ. Κι αυτό ήταν το πλαίσιο που κατέβαζαν οι ΠΚΣ. Πολύ πριν αυτοί που προβάλλει ως κίνημα μπουν στη διαδικασία. Αλλά γνωρίζει η Ν. Βαλαβάνη κανένα ψήφισμα που να έχει έγκριση του ΣΥΝ και να καταδικάζει την ΕΕ;

• Τα παιδιά που αγωνίζονται για να έχουν βιβλία, να μορφώνονται πραγματικά και ουσιαστικά και όχι να μαθαίνουν όσα χρειάζονται για να πατήσουν απλά ένα κουμπί σε ένα εργοστάσιο και να σερβίρουν καφέδες στους τουρίστες,
• ότι οι νέοι, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι που παλεύουν για να παίρνουν μια σύνταξη αρκετή για να ζήσουν και όχι να δουλεύουν μέχρι να ξεψυχήσουν, «φρενάρουν» την ανάπτυξη του τόπου.
• Οτι οι γονείς που αποφασίζουν να σταθούν δίπλα στα παιδιά τους, γιατί δεν αντέχουν να δουλεύουν με μισθό - ξεφτίλα από 400 έως 700 ευρώ το μήνα και να πληρώνουν περίπου έναν τέτοιο μισθό για φροντιστήρια κάθε μήνα, δε... διακρίνουν ποιο είναι το καλό του τόπου.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μήπως ένα «Λοκ άουτ» στο μέλλον των μαθητών, των σπουδαστών και των φοιτητών της χώρας;

Φυσικά - εκτός από τις πρωθυπουργικές δηλώσεις - η κυβέρνηση συνεχίζει την προπαγάνδα ενάντια στους μαθητές που κινητοποιούνται. Το ίδιο κάνουν φυσικά και τα τηλεοπτικά κανάλια που έχουν εδώ και καιρό μάθει τη «συνταγή».

Ετσι, λοιπόν, ο μαθητής που διεκδικεί είναι «ανεύθυνος», «υποκινούμενος», «παρασυρμένος», «ανώριμος», «χαβαλές», «καταστροφέας», «τεμπέλης» και ενίοτε «εγκληματίας» που πρέπει να δεχτεί μηνύσεις και εισαγγελικές διώξεις.

Αν δε διεκδικεί και ανέχεται να οδηγείται η Παιδεία στην απαξίωση και στην αγκαλιά των ιδιωτών, τότε αλλάζει το πράγμα. Γίνεται «το μέλλον της χώρας», η «δημιουργική νεολαία», «το παιδί της Ελλάδας» και διάφορα άλλα.

Μόνο που οι μαθητές το έχουν μάθει ...καλά το μάθημά τους και ξέρουν να διαβάζουν πίσω από τις λέξεις. Δε «μασάνε» από απειλές και δεν «τσιμπάνε» σε κοροϊδίες.

Ο ΥΠΕΡΔΑΝΕΙΣΜΟΣ των φτωχών χωρών του πλανήτη θα είναι το βασικό θέμα με το οποίο θα ασχοληθεί το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δήλωσε χτες ο νέος πρόεδρός του Ντομινίκ Στρος - Καν. Αν δεν τους ήξερε κανείς, θα νόμιζε ότι πρόκειται για ...οργανισμό φιλάνθρωπων.

Μόνο που έχουμε καταλάβει πολύ καλά σε αυτή τη χώρα το ρόλο που παίζουν τέτοιοι οργανισμοί. Είναι οι ίδιοι που ζητάνε κατάργηση των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων και καθήλωση των μισθών.

Λέτε να έχουν ...άλλη τακτική για τις φτωχότερες χώρες; ΄Η μήπως κάνουν ό,τι μπορούν για να διατηρούν τις ανισότητες και πάνω από όλα τα κέρδη του πολυεθνικού κεφαλαίου;

Γρηγοριάδης Κώστας

Γρηγοριάδης Κώστας

Πέρα από την οποιαδήποτε ισχύ μπορεί να έχουν αυτά που λέει η εταιρεία ή ο αντίλογός τους, δύσκολα μπορεί κάποιος να τα εξαιρέσει από το γενικότερο πλαίσιο της θολούρας για τις συνθήκες του ναυαγίου, που επικράτησε από την πρώτη στιγμή, εσκεμμένα και με ευθύνη κυβέρνησης - πλοιοκτήτριας εταιρείας. Ασε που τα σύγχρονα πλοία έχουν όργανα που μπορούν να εντοπίσουν, άρα και να αποφύγουν τους βράχους. Οπως και να έχει, ανεξάρτητα με το πού βρίσκεται ο... βράχος, επιβεβαιώνεται ακόμα μια φορά αυτό που τα ταξικά συνδικάτα ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ υπογράμμιζαν: ότι στο πλοίο έπρεπε να βρίσκεται πλοηγός (πιλότος). Αλλά βέβαια αυτό κοστίζει κι ό,τι κοστίζει «κόβει» απ' τα κέρδη που τσεπώνουν οι εφοπλιστές σε βάρος της ασφάλειας και της ζωής όσων κουβαλάνε τα καράβια τους στις θάλασσες.

Μια πραγματικά μεστή σε συμπεράσματα εμπειρία έρχεται από τις αρχαιρεσίες στο Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου, που έγιναν προχτές. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι οι ταξικές δυνάμεις «πάτησαν πόδι» στο Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου, εκλέγοντας ένα μέλος στη διοίκηση μετά από αρκετά χρόνια. Ούτε οι «μαγεριές» στις οποίες κατέφυγε η ΠΑΣΚΕ, προκειμένου να αλλοιώσει τους συσχετισμούς, με αποκορύφωμα τη συμμετοχή στις εκλογές επιπλέον αντιπροσώπου σε σχέση με τους νομιμοποιημένους, χωρίς τον οποίο η ΔΑΣ (ΠΑΜΕ) θα εξέλεγε και αντιπρόσωπο στη ΓΣΕΕ. Για να μη μιλήσει κανείς για την ενορχηστρωμένη επίθεση εργοδοτών - ΜΜΕ - ΠΑΣΚΕ σε αντιπροσώπους του συνεδρίου, με στόχο εκβιαστικά να συμμετέχουν στο ψηφοδέλτιο της ΠΑΣΚΕ. Ούτε για τη συμπόρευση των συνεταίρων τους (ΔΑΚΕ - Αυτόνομη Παρέμβαση) στον αντικομμουνισμό και την επίθεση στο ΠΑΜΕ.

Αυτό που πραγματικά αποτυπώνει τη μάχη που δόθηκε όλο το προηγούμενο διάστημα, είναι το γεγονός ότι στο κάστρο του εργοδοτικού συνδικαλισμού, στο κάστρο της σοσιαλδημοκρατίας οι ταξικές δυνάμεις κερδίζουν καθημερινά έδαφος, όπως επιβεβαιώνει και το γεγονός ότι η ΔΑΣ κέρδισε 4 επιπλέον αντιπροσώπους στο συνέδριο σε σχέση με την προηγούμενη δύναμή της. Κι αυτό, με φόντο τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, αποκτά ιδιαίτερη αξία: Υπάρχουν δυνατότητες για μαζικό απεγκλωβισμό των εργαζομένων. Και οι κομμουνιστές από την Κρήτη έως τον Εβρο θα δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους για το ανέβασμα των αγωνιστικών διεργασιών, το κέρδισμα νέων συνειδήσεων.

Η υψηλή «ανταγωνιστικότητα» και ο σωρευμένος πλούτος στις ΗΠΑ είναι η μία όψη του νομίσματος. Είναι η γνωστή καραμέλα που πιπιλάνε τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις της ΕΕ και της Ελλάδας, που - προβάλλοντας την αμερικανική πολιτική σαν πρότυπο - καλούν τους εργαζόμενους να κάνουν θυσίες, ώστε η Ευρώπη να προσεγγίσει ή και να ξεπεράσει τις ΗΠΑ σε ανταγωνιστικότητα και σε πλούτο.

Οι εν λόγω κύριοι αποφεύγουν σαν ο διάβολος το λιβάνι να αναφερθούν στη δεύτερη όψη της «ανταγωνιστικότητας» και του σωρευμένου πλούτου στις ΗΠΑ. Αυτή η δεύτερη όψη, αποτυπώνεται στην παρακάτω είδηση, που έκανε το γύρο του κόσμου και μας πληροφορεί πως «ο αριθμός των κατοικιών στις ΗΠΑ που απειλήθηκαν με κατάσχεση κατά το τρίτο τρίμηνο του 2007, ήταν υπερδιπλάσιος συγκριτικά με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2006»!

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με έρευνα της εταιρείας RealtyTrac, στο τρίμηνο Ιούλη - Σεπτέμβρη βρέθηκαν στις ΗΠΑ σε κάποιου είδους διαδικασία κατάσχεσης συνολικά 446.726 κατοικίες, έναντι 223.251 κατοικιών το αντίστοιχο περσινό τρίμηνο. Δηλαδή, μέσα στο τελευταίο δωδεκάμηνο, στην πλουσιότερη χώρα του κόσμου, αυξήθηκε κατά 100,1% ο αριθμός των αμερικανικών νοικοκυριών, που βρέθηκαν αντιμέτωποι με τον κίνδυνο να χάσουν το σπίτι τους και να μείνουν άστεγοι στους δρόμους, επειδή δεν μπορούσαν να ξοφλήσουν τα δανεικά στις τράπεζες ή άλλα χρέη.

Αυτό το μέλλον επιφυλάσσουν οι κυβερνώντες και στους Ελληνες, οι οποίοι παροτρύνουν τα λαϊκά νοικοκυριά να αντισταθμίσουν τις απώλειες - που προκαλούν οι αντιλαϊκές πολιτικές ενίσχυσης της «ανταγωνιστικότητας» - με δανεικά από τις τράπεζες, προβάλλοντας το επιχείρημα πως τα απλήρωτα δάνεια των νοικοκυριών στην Ελλάδα σαν ποσοστό του ΑΕΠ, είναι πολύ χαμηλότερα σε σχέση με την ΕΕ ή τις ΗΠΑ...