Το να στέκονται οι δήμαρχοι και οι νομάρχες του δικομματισμού στο πλευρό της εργοδοσίας αποτελεί κανόνα και όχι εξαίρεση. Ο εκλεγμένος με το ΠΑΣΟΚ νομάρχης Αθηνών Γ. Σγουρός αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Με δική του απόφαση ολοκληρώθηκε αυτό που επιδίωκε η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, το να ανοίξουν δηλαδή τα καταστήματα την Κυριακή 28 Δεκέμβρη και να δεχτεί χτύπημα συνολικά η αργία της Κυριακής. Από την Παρασκευή, ο νομάρχης της Αθήνας έχει έναν άξιο «ανταγωνιστή» στα αντεργατικά του κατορθώματα. Πρόκειται για το νομάρχη Εβρου Ν. Ζαμπουνίδη, επίσης εκλεγμένο με το ΠΑΣΟΚ, ο οποίος με τον πιο εξόφθαλμο και προκλητικό τρόπο στράφηκε ενάντια στους ναυτεργάτες του «ΣΑΟΣ ΙΙ» που έκαναν επίσχεση εργασίας στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Εχοντας στο πλευρό τους την ΠΕΜΕΝ και τον «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», οι ναυτεργάτες διεκδικούσαν την ανάκληση της απόλυσης συναδέλφου τους και την καταβολή δεδουλευμένων. Ο νομάρχης όχι μόνο δε στάθηκε στο πλευρό τους, αλλά αντίθετα πρωτοστάτησε στο πλευρό του εφοπλιστή Μανούση και του ΥΕΝ να συκοφαντηθεί ο αγώνας των εργαζομένων και να σπάσει η επίσχεση εργασίας. Την Παρασκευή, μάλιστα, έφτασε στο σημείο να καταθέσει μήνυση «κατά παντός υπευθύνου» και να επιτεθεί με απειλές εναντίον του πληρώματος, όπως καταγγέλλουν οι συνδικαλιστές. Είναι τέτοιο το μένος τους για τα δικαιώματα των εργαζομένων, που όταν δεν τα καταστρατηγούν μόνοι τους από τη θέση του εργοδότη, βάζουν με κάθε τρόπο πλάτη ώστε οι μεγαλοεργοδότες και οι εφοπλιστές να τσακίσουν τους εργατικούς αγώνες. Αυτός είναι ο ρόλος, αυτό πρέπει να είναι και το κριτήριο με το οποίο οι εργαζόμενοι πρέπει να τους αντιμετωπίζουν.
«Δίνουν» στους κτηνοτρόφους...
Βήμα - βήμα η κυβέρνηση της ΝΔ προχωρά στην υλοποίηση του στόχου της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τη συγκέντρωση του αγροτοκτηνοτροφικού κεφαλαίου στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου και την κολιγοποίηση των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων. Πιο συγκεκριμένα, τη στιγμή που οι κτηνοτρόφοι ανά τη χώρα είναι «πνιγμένοι» στα χρέη, το κόστος παραγωγής αυξάνεται διαρκώς και οι αθρόες εισαγωγές γάλακτος από τους εμποροβιομήχανους πιέζουν προς τα κάτω ακόμη περισσότερο τις ήδη εξευτελιστικές τιμές των προϊόντων τους, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων ήρθε να δώσει τη «λύση». Ο Αλ. Κοντός «υποσχέθηκε» στους κτηνοτρόφους ότι στο άμεσο μέλλον θα χορηγούνται από την Αγροτική Τράπεζα δάνεια «με ευνοϊκούς όρους και χαμηλό τόκο», με ενέχυρο είτε το ζωικό κεφάλαιο είτε τους τίτλους των δικαιωμάτων είσπραξης επιδοτήσεων των κτηνοτρόφων. Ενα μέτρο, δηλαδή, που στην πράξη σημαίνει ένταση της υλοποίησης του ξεκληρίσματος των μικρομεσαίων παραγωγών και συγκέντρωση του κεφαλαίου τους από τους τραπεζίτες, η κυβέρνηση το προβάλλει ως «παροχή»...
... για να πάρουν οι τραπεζίτες
Γιατί το να χορηγείς, σήμερα, στον ήδη υπερχρεωμένο κτηνοτρόφο δάνειο με ενέχυρο το ζωικό του κεφάλαιο ή τα δικαιώματα καταβολής επιδοτήσεων, με μαθηματική ακρίβεια θα προσθέσει και το ζωικό κεφάλαιο και τα δικαιώματά τους, στους τίτλους ιδιοκτησίας των τραπεζών. Την ίδια στιγμή, οι πρασινογάλαζοι του συνεταιριστικού και συνδικαλιστικού κινήματος των αγροτοκτηνοτρόφων - και μαζί τους οι... «αριστεροί» υπερασπιστές της ΚΑΠ - κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν προσδοκώντας προφανώς ότι θα... γλείψουν και αυτοί το... κοκαλάκι τους. Οσο περνά ο καιρός η διέξοδος για τους μικρομεσαίους παραγωγούς γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρη: `Η θα υποταχθούν στην πολιτική του ευρωμονόδρομου συνυπογράφοντας το ξεκλήρισμά τους, ή θα συνταχθούν στις γραμμές της ΠΑΣΥ παλεύοντας για την ικανοποίηση της ανάγκης τους να καλλιεργούν τη γη τους. Να έχουν εισόδημα για να ζουν αξιοπρεπώς οι οικογένειές τους, κατευθύνοντας την πάλη τους μαζί με τους εργάτες, τους αυτοαπασχολούμενους, στην ανατροπή αυτής της πολιτικής και στην ανάπτυξη αγροτικής οικονομίας σε όφελος όλου του λαού και όχι των μονοπωλίων στο πλαίσιο της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, όπου πλάι στην κοινωνική παραγωγή θα υπάρχει και ο παραγωγικός συνεταιρισμός, που θα συγκεντρώνει τους μικρομεσαίους αγρότες, αντί του σημερινού τους ξεκληρίσματος.
Επιχείρηση αθώωσης του ιμπεριαλισμού
Στα αποκαΐδια και τα πτώματα των δολοφονημένων παιδιών και του λαού της Παλαιστίνης, ασελγούν οι εκπρόσωποι του ιμπεριαλισμού, ξεχειλίζοντας από υποκρισία. Οι μηχανισμοί της κυρίαρχης πολιτικής έχουν βαλθεί μέρες τώρα να γυροφέρνουν τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού με προσεγγίσεις ανθρωπιστικού τύπου, επιδιώκοντας να αθωώσουν την ιμπεριαλιστική πολιτική που οπλίζει το χέρι του Ισραήλ. Μιλούν για «ανθρωπιστική κρίση». Ετσι βαφτίζουν τον άδικο επιθετικό πόλεμο και το στραγγαλισμό ενός λαού που επιβάλλεται από τα συμφέροντα των μονοπωλίων στην περιοχή. Η υποκρισία των ιμπεριαλιστικών φερεφώνων σ' όλο της το μεγαλείο. Ούτε λίγο ούτε πολύ, επιχειρείται να πλασαριστούν ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και η βαρβαρότητα ως δικαιολογημένη πράξη άμυνας του Ισραήλ, ως μια διαμάχη με τη «Χαμάς» στο όνομα της οποίας δολοφονούν ένα λαό ασταμάτητα. Επιδιώκεται να επικεντρωθούν η αγανάκτηση και τα αντιιμπεριαλιστικά - αντιπολεμικά αισθήματα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού αποκλειστικά στη μεταφορά «ανθρωπιστικής βοήθειας», αν μεταφέρονται ή όχι, στους Παλαιστίνιους, τρόφιμα και φάρμακα μετά το έγκλημα διαρκείας με στόχο να περάσει στο απυρόβλητο η ιμπεριαλιστική πολιτική...
Τέτοια βοήθεια, βεβαίως, έχουν ανάγκη οι Παλαιστίνιοι. Αλλά, πάνω απ' όλα χρειάζονται διεθνιστικό αλληλέγγυο αγώνα, για να τερματιστεί ο πόλεμος. Γιατί ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος έχει ως άμεσο και τραγικό αποτέλεσμα τη δολοφονία του λαού και της νεολαίας της περιοχής όπου κι αν ξεσπά. Στην καρδιά του ιμπεριαλισμού βρίσκονται τα εγκλήματα, οι δολοφονίες, οι αποκλεισμοί, οι εκτοπισμοί, η βαρβαρότητα... Αλλωστε, ο παλαιστινιακός λαός δε δέχεται για πρώτη φορά την ιμπεριαλιστική επίθεση του Ισραήλ. Υπάρχει κατοχή, έχει υψωθεί τείχος απ' άκρη σ' άκρη στα παλαιστινιακά εδάφη, είναι αποκλεισμένοι οι Παλαιστίνιοι, εγκλωβισμένοι και φυλακισμένοι σε ένα κομμάτι γης...
Μα ακριβώς αυτό επιχειρείται να συσκοτιστεί: Οτι πρόκειται για έναν ακόμα ιμπεριαλιστικό πόλεμο, αποτέλεσμα συγκεκριμένης πολιτικής που ακολουθείται. Οτι πρόκειται για μια ακόμα εγκληματική επέμβαση, στο πλαίσιο των συνεχιζόμενων πολεμικών επιχειρήσεων του Ισραήλ στην περιοχή τα τελευταία 60 χρόνια, για μια κίνηση που συμπίπτει με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια για ευρεία Μέση Ανατολή. Γι' αυτό και το Ισραήλ δεν είναι μόνο του στις πολεμικές επιθέσεις. Εχει συνενόχους, τις ΗΠΑ και την ΕΕ, που στηρίζουν την ιμπεριαλιστική πολιτική του στη Μέση Ανατολή, μαζί τους και την ελληνική κυβέρνηση, που με δάκρυα συμπόνιας δηλώνει «ουδετερότητα» και δεν καταδικάζει ούτε... λεκτικά την κατοχή και τον αποκλεισμό που υφίσταται ο παλαιστινιακός λαός επί χρόνια. Εκείνο που στην πραγματικότητα επιχειρείται είναι η αθώωση του ίδιου του ιμπεριαλισμού που έχει αποδείξει το βάρβαρο πρόσωπό του, φυτεύοντας ταφόπλακες στις πατρίδες πολλών λαών: Στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν,... σήμερα ξανά στα παλαιστινιακά εδάφη.
Ο τελευταίος λόγος θα είναι των λαών. Γιατί τα πηγαία αισθήματα συμπαράστασης και αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό μπορούν να αγνοήσουν τις «Σειρήνες» της συνενοχής και της αθώωσης του ιμπεριαλισμού. Να συγκαλυφθούν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια που βρίσκονται σε εξέλιξη στην περιοχή χρόνια τώρα. Είναι ώρα ο λαός να αντεπιτεθεί στην πολιτική των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού, να σταθεί στο πλευρό του παλαιστινιακού λαού και να δυναμώσει το δίκαιο αγώνα του για να αποκτήσει επιτέλους τη δική του πατρίδα, το ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος στα εδάφη του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Ελένη ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ
Δικομματική κοροϊδία και αντιλαϊκή πολιτική
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΕΝΤΑΞΕΙ, το καταλάβαμε. Η κυβέρνηση θα πάρει αντιλαϊκά οικονομικά μέτρα το 2009, όχι επειδή θέλει το κακό μας, αλλά γιατί είναι «υπεύθυνη» και δεν μπορεί να μας κακομάθει.
Ηταν σαφέστατος ο πρωθυπουργός στο σχετικό του μήνυμα, το οποίο διάνθισε με τη γνωστή κινδυνολογία για την επερχόμενη καταστροφική οικονομική κρίση.
Διότι πώς να το κάνουμε, δεν μπορεί να καίγεται ο πλανήτης ολόκληρος και εμείς να ζητάμε αυξήσεις μισθών, παροχές Υγείας και Ασφάλισης, Πρόνοια, πολιτική προστασία και ό,τι άλλο «μας κατέβει».
Πρέπει, προφανώς, να σοβαρευτούμε και να δείξουμε «υπεύθυνη στάση», όπως η κυβέρνησή μας.
Μάλιστα, ο Αλογοσκούφης το έχει προχωρήσει περισσότερο το πράγμα. Μας προτρέπει να μην προσπαθούμε να αποφύγουμε τους φόρους και ει δυνατόν να ...«καρφώνουμε» και το γείτονα όταν το κάνει.
ΒΕΒΑΙΩΣ, ΤΟ ΠΑΣΟΚ έχει τις ...ενστάσεις του. Μας λέει ότι πρέπει να συμπεριφερθούμε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, αφού όμως πρώτα η χώρα αποκτήσει μια κυβέρνηση «με σχέδιο».
Δηλαδή ...αυτούς. Τους καλύτερους στο σχεδιασμό, τους έχοντες «πράσινα» «σοσιαλιστικά» οράματα.
Τότε, μάλιστα, θα αξίζει τον κόπο η λιτότητα, θα έχουν νόημα οι αυξημένοι φόροι που θα πληρώνουμε και ουσία το ξεπούλημα οποιασδήποτε περιουσίας έχει απομείνει στο Δημόσιο.
ΤΕΛΙΚΑ όλοι ...κάτι θέλουμε από τη νέα χρονιά. Ομως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν άλλαξαν καθόλου τις αναζητήσεις τους. Συνεχίζουν να ψάχνουν για ...ηλίθιους.
Κι όταν δεν τους βρίσκουν προσπαθούν να τους δημιουργήσουν. Οι ψευτοκαυγάδες, οι άνευ ουσίας σκανδαλολογίες, τα «λίφτινκ» των ανασχηματισμών πού αλλού μπορούν να στοχεύουν;
Στο να εναλλάσσονται «μπλε» και «πράσινοι» στην εξουσία, ώστε να «περνούν αυτοί καλά» κι εμείς όσο χειρότερα γίνεται...
Παπαγεωργίου Βασίλης
Μαύρη «διανόηση»
Παπαγεωργίου Βασίλης
Η στάση των πνευματικών ανθρώπων, ο τρόπος και ο χρόνος που επιλέγουν να μιλήσουν - όταν το κάνουν - και να τοποθετηθούν για μια σειρά γεγονότα, είναι ένας ακόμα δείκτης για την επιθετικότητα του καπιταλισμού, στο ανώτατο στάδιό του, τον ιμπεριαλισμό.
Ετσι, ο διανοούμενος Αμος Οζ, ο πιο πολυδιαβασμένος Ισραηλινός συγγραφέας στην Ευρώπη, έσπευσε τις τελευταίες μέρες να αξιοποιήσει την ιδιότητά του ως «ανθρώπου του πνεύματος», ώστε να «νομιμοποιήσει» στη συνείδηση των λαών το ιμπεριαλιστικό έγκλημα του Ισραήλ και των ΗΠΑ με τη συγκατάθεση της ΕΕ, κατά του παλαιστινιακού λαού. Για το σκοπό αυτό δε διστάζει σε δηλώσεις του σε ελληνικά ΜΜΕ να πει ακόμα και ψέματα, όπως ότι «το Ισραήλ δε βομβαρδίζει γυναίκες και παιδιά. Αυτό το κάνει η Χαμάς. Το Ισραήλ βομβαρδίζει τη Χαμάς και στρατιωτικούς στόχους»! Τέτοιες ξετσίπωτες χοντράδες λέγονται από τους «διανοούμενους», που έχουν ταχθεί στο πλευρό των καπιταλιστών και γεύονται λίγα από τα κέρδη τους.
Μαύρο σκοτάδι; Τουλάχιστον. Η βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού «υποχρεώνει» και τους διανοούμενους να μη μένουν απλά αμέτοχοι ή ουδέτεροι, αλλά να παίρνουν ανοιχτά θέση υπέρ της.
Για τις εντυπώσεις...
Την ώρα που τα ισραηλινά στρατεύματα με την υποστήριξη των ΗΠΑ βομβαρδίζουν και δολοφονούν τους εγκλωβισμένους αμάχους στη Λωρίδα της Γάζας και αποκαλύπτονται πολλές από τις αυταπάτες γύρω από τον Μ. Ομπάμα, ο οργανωμένος προπαγανδιστικός μηχανισμός επέλεξε το πολύ παλιό κόλπο. Να τραβήξει την προσοχή σε άσχετα ζητήματα. Ετσι τον γύρο του κόσμου έκανε χτες συνέντευξη στο CNN της συζύγου του Ομπάμα, Μισέλ, όπου μιλά με πολύ τουπέ για τον Μπαράκ Ομπάμα, έναν «άνδρα χωρίς τουπέ», που «δεν ενδιαφέρεται για το τι πιστεύουν οι άλλοι γι' αυτόν, ούτε για το πώς φαίνεται και αν είναι μέσα στη μόδα...» και ότι «έχει ακόμη τα ίδια πουκάμισα και παντελόνια από τότε που παντρεύτηκαν, και για αυτό εγώ εκπλήσσομαι όταν ακούω να λένε ότι είναι ένας από τους πιο καλοντυμένους άνδρες». Να μη γελαστεί κανείς πως είναι μια συνέντευξη «από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα»... Πρόκειται για κυνικά οργανωμένη επιχείρηση να τραβήξουν την προσοχή από το ιμπεριαλιστικό έγκλημα και να «σιδερώσουν» λίγο τη στραπατσαρισμένη εικόνα του Προέδρου των ΗΠΑ. Αδίστακτοι, δε σέβονται ούτε τα μωρά που δολοφονούνται αβοήθητα και κυνικά νοιάζονται να κερδίσουν κάποιες από τις χαμένες εντυπώσεις.
Οι κίνδυνοι της συνενοχής
Αλλος ένας Βρετανός στρατιώτης σκοτώθηκε σε βομβιστική επίθεση στο Νότιο Αφγανιστάν την Πρωτοχρονιά, σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Αμυνας. Είναι ο 138ος Βρετανός στρατιώτης ο οποίος σκοτώνεται στο Αφγανιστάν, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, από την έναρξη των αμερικανικών στρατιωτικών επιχειρήσεων στην περιοχή, στα τέλη του 2001. Τις τελευταίες οκτώ ημέρες έχουν σκοτωθεί τρεις Βρετανοί στρατιώτες. Η Βρετανία διαθέτει 8.000 στρατιώτες στο Αφγανιστάν και οι περισσότεροι έχουν αναπτυχθεί στη Χελμάν. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως με ευθύνη των κυβερνήσεων πρώτα του ΠΑΣΟΚ και μετά της ΝΔ υπάρχουν και Ελληνες στρατιώτες που μετέχουν στην ιμπεριαλιστική επιχείρηση που είναι σε εξέλιξη στο Αφγανιστάν και όπου καθημερινά αποδείχνονται οι σοβαροί κίνδυνοι αυτής της συνενοχής.
Προτιμούν το Γκουαντάναμο σε δόσεις...
Οταν ήταν στην αντιπολίτευση οι Εργατικοί του Αυστραλού πρωθυπουργού Κέβιν Ραντ συνήθιζαν να κατακεραυνώνουν - και δικαίως... - την κυβέρνηση του Τζον Χάουαρντ για την υποστήριξη που παρείχε στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις των ΗΠΑ στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν. Στηλίτευαν, δε, λυσσαλέα τη στήριξη που έδινε ο Χάουαρντ στα κολαστήρια της ντροπής που έστησαν οι ΗΠΑ στο Γκουαντάναμο της Κούβας...
Σήμερα, που είναι κυβέρνηση, βλέπουν τα πράγματα «κάπως» διαφορετικά. Για παράδειγμα, παρά τις αρχικές διαψεύσεις, η κυβέρνηση Ραντ μελετά τώρα «προσηκόντως» το επίσημο αμερικανικό αίτημα για «φιλοξενία» ορισμένων εκ των 225 κρατουμένων στο Γκουαντάναμο και στην Αυστραλία...
Οπως φαίνεται, η κυβέρνηση των Αυστραλών Εργατικών είχε αντιρρήσεις για το «ένα Γκουαντάναμο», όχι όμως για τη «διάσπασή» του σε τρία, τέσσερα, πέντε, έξι κλπ.
Η ελπίδα για το λαό
Η είσοδος του 2009 συνοδεύτηκε από μια συντονισμένη επιχείρηση τρομοκράτησης των λαϊκών στρωμάτων εκ μέρους των πολιτικών εκπροσώπων της άρχουσας τάξης και των μέσων μαζικής ενημέρωσης που αυτή ελέγχει σε σχέση με τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης. Στόχος αυτής της επιχείρησης είναι να «νομιμοποιηθούν» στη συνείδηση του λαού τα νέα αντιλαϊκά μέτρα, που θα εντείνουν την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου.
Μαζί με τις αναλύσεις - απειλές, για νέο κύμα απολύσεων, για την ανάγκη περικοπής εργάσιμων ημερών και αποδοχών, για «πάγωμα» των αυξήσεων, για κατάργηση της Κυριακής-αργίας, τα επιτελεία της αστικής τάξης, έχοντας διαγνώσει τη διευρυμένη λαϊκή δυσαρέσκεια και οργή, προσπαθούν με κάθε τρόπο και μέσο να την εγκλωβίσουν στην αναζήτηση «λύσεων» που δήθεν θα βγάλουν τη χώρα από τα αδιέξοδα. Πρώτο σενάριο, αυτό του ανασχηματισμού της κυβέρνησης και της εισόδου νέων «άφθαρτων» προσώπων στο υπουργικό συμβούλιο. Ακολουθούν και αναπροσαρμόζονται στη βαθμίδα προβολής τους, αυτά του «μεγάλου συνασπισμού» ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και της «κεντροαριστερής συνεργασίας» ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι ηγεσίες και τα στελέχη των κομμάτων του «ευρωμονόδρομου», με τις ευλογίες και τη στήριξη της τάξης που υπηρετούν, πλασάρουν νέα σενάρια «διαχείρισης» του αστικού πολιτικού συστήματος. Αλλά ο καπιταλισμός δεν έχει γιατρειά από τις κρίσεις, τη φτώχεια, την ανεργία, τους πολέμους.
Ακριβώς αυτά τα εναλλακτικά σενάρια διακυβέρνησης, με την ταυτόχρονη δημιουργία κλίματος μοιρολατρίας ανάμεσα στα λαϊκά στρώματα, έρχονται για να διαμορφώσουν εκείνες τις συνθήκες για να προωθηθούν με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις οι νέες καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Στη νέα χρονιά το λαϊκό κίνημα θα βρεθεί αντιμέτωπο με τη συνέχιση της αντιασφαλιστικής επέλασης που προσυπογράφουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και στο λαϊκό εισόδημα θα οξυνθεί το επόμενο διάστημα, ενώ τα μέτρα καταπίεσης και καταστολής που θα χρησιμοποιήσουν οι αστικές κυβερνήσεις θα πλήξουν ακόμα περισσότερο τις λαϊκές ελευθερίες, αφού τα κόμματα της αστικής τάξης θα επιχειρήσουν να εξασφαλίσουν για το μεγάλο κεφάλαιο εκείνες τις συνθήκες ώστε να αντεπεξέλθει στις νέες συνθήκες του «ανταγωνισμού» που δημιουργούνται εν μέσω της οικονομικής κρίσης.
Ο δρόμος για να μη φορτωθεί ο λαός στις πλάτες του τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης και τις ολοένα και πιο αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που επιζητεί το κεφάλαιο δεν περνάει μέσα από ανασχηματισμούς και κυβερνήσεις «άλλου τύπου». Στο χέρι των εργαζομένων είναι να κάνουν το βήμα και να απεγκλωβιστούν από τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου», γυρίζοντας την πλάτη σ' όλα τα σενάρια διαχείρισης που τους «πλασάρουν», «ντυμένα» με ιδεολογήματα και αυταπάτες περί «δικαιότερης διαχείρισης» του συστήματος. Λύση προς όφελος του λαού χωρίς σύγκρουση με τα μονοπώλια, χωρίς ανυπακοή και αντιπαράθεση με την ΕΕ και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς δεν μπορεί να υπάρξει. Η αντιμετώπιση της κρίσης μπορεί να γίνει μόνο με την ανάπτυξη της μαζικής οργανωμένης εργατικής λαϊκής πάλης. Με τη συγκρότηση ενός μεγάλου λαϊκού μετώπου που θα παλέψει για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της οικονομίας και της εξουσίας. Το ΚΚΕ θα δώσει όλες του τις δυνάμεις σ' αυτήν την προσπάθεια. Μαζί με τους εργαζόμενους, θα διεκδικεί για το λαό να καρπώνεται τον τεράστιο πλούτο που παράγει σε μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση.
Feeds
