Πέμπτη 3 Γενάρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Ιμπεριαλιστική αισιοδοξία άρα λαϊκή επαγρύπνηση

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το πρώτο τρίμηνο του 2008 εκτιμά ο Μάρτι Αχτισαάρι πως θα διευθετηθεί το ζήτημα του καθεστώτος του Κοσσυφοπεδίου. Ο Μ. Αχτισαάρι είναι εκείνος που σαν απεσταλμένος του ΟΗΕ κατέβασε σχέδιο επίλυσης που ουσιαστικά προέβλεπε την υπό διεθνή επιτήρηση ανεξαρτησία της περιοχής. Δηλαδή, ένα σχέδιο κομμένο και ραμμένο στα σχέδια του ιμπεριαλισμού που δρομολογεί τις χειρότερες εξελίξεις για την περιοχή των Βαλκανίων, αφού βάζει στην ημερήσια διάταξη την αλλαγή των συνόρων. «Ελπίζω και πιστεύω ότι η λύση θα βρεθεί κατά τη διάρκεια του πρώτου τριμήνου της χρονιάς», δήλωσε στο «Ρόιτερ» ο Φινλανδός διπλωμάτης. Είναι άγνωστο από πού αντλεί αυτή την εκτίμηση, αφού προς το παρόν τουλάχιστον δεν υπάρχει συμφωνία για το θέμα ούτε καν στο πλαίσιο του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ο κ. Αχτισαάρι δήλωσε, μάλιστα, απογοητευμένος από την έλλειψη προόδου στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Είναι επίσης δεδομένη η αντίθεση της Σερβίας σε οποιαδήποτε εξέλιξη που να οδηγεί στην ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου. Υπάρχει και η πρόσφατη ομόφωνη διακήρυξη του Σερβικού Κοινοβουλίου. Προφανώς, ο διπλωμάτης του ΟΗΕ έχει υπόψη του καινούριους εκβιασμούς, αυθαιρεσίες και επεμβάσεις προκειμένου να προωθηθούν τα σχέδια των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης στα Βαλκάνια. Οι λαοί πρέπει να επαγρυπνούν γιατί ο ιμπεριαλισμός ελίσσεται, αλλά η φύση του δεν αλλάζει...

Αφορμή οι μετανάστες, στόχος οι λαοί

Μνήμες ξυπνούν από την πρόταση των Χριστιανοδημοκρατών στη Γερμανία, οι οποίοι ζητούν την ίδρυση «στρατοπέδων αναμόρφωσης» για μετανάστες. Σε μια εποχή που τα δημοκρατικά δικαιώματα βρίσκονται στο περιθώριο, οι μετανάστες αποτελούν το «εύκολο» θύμα. Βρίσκονται υπό διαρκή διωγμό, τόσο από την πατρίδα τους όσο και από τη χώρα που πηγαίνουν. Αποτελούν φτηνό εργατικό δυναμικό, χωρίς ουσιαστικά δικαιώματα στη μόρφωση και τον πολιτισμό. Είναι αντιμέτωποι με καθημερινές διώξεις. Η εκκόλαψη του «αυγού του φιδιού» έχει την ίδια αφορμή, μα και τον ίδιο στόχο. Η αφορμή είναι οι μετανάστες. Ο στόχος είναι ο λαός, οι πλατιές μάζες των εργαζομένων. Το κεφάλαιο τα τελευταία χρόνια και με τη μέθοδο επίθεσης στους μετανάστες επιχειρεί τη διάσπαση των εργαζομένων και ταυτόχρονα την εξοικείωσή τους με τις πιο βάρβαρες μεθόδους που εφαρμόζονται ενάντια στους μετανάστες. Η αντίσταση σε τέτοιες προκλητικές απόψεις ή εφαρμοζόμενες πολιτικές είναι απαραίτητη. Πόσο μάλλον όταν τέτοιες φωνές ακούγονται και στη χώρα μας και μάλιστα από στόματος υπουργού Εξωτερικών, Ντ. Μπακογιάννη, η οποία είχε δηλώσει ότι η χώρα μας δε χωρά άλλους παράνομους μετανάστες, ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου...

Ενταση του αγώνα της αγροτιάς

Η μικρομεσαία αγροτιά έχει σοβαρότατους λόγους να οργανώσει και να εντείνει τους αγώνες της μέσα στο 2008 ενάντια στην ακολουθούμενη αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ, που εφαρμόζουν οι κυβερνώντες.

Μέσα στο 2008, που είναι η τρίτη χρονιά πλήρους εφαρμογής της νέας ΚΑΠ, θα φανούν ακόμα πιο έντονα οι αρνητικές επιπτώσεις των όσων ψηφίστηκαν μέχρι τώρα από τον Ιούνη του 2003 μέχρι και το Δεκέμβρη του 2007. Το «αντιαγροτικό κλίμα» θα κάνουν ακόμα πιο βαρύ οι αρνητικότατες προτάσεις της Κομισιόν για το λεγόμενο «έλεγχο υγείας» της νέας ΚΑΠ. Δεν έφταναν όλα τ' άλλα και η Κομισιόν επιδιώκει να μεταφερθούν σημαντικά κονδύλια από τον πρώτο στο δεύτερο πυλώνα, δηλαδή να μειωθούν κι άλλο οι επιδοτήσεις που δίνονται στον τομέα της αγροτικής παραγωγής και να δίνονται σε εξωαγροτικές δραστηριότητες. Είναι ολοφάνερο πως η κατάσταση θα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο για τη μικρομεσαία αγροτιά και δε γίνεται να μην υπάρξει αντίδραση στην ανιαγροτική λαίλαπα, που έχει σχεδιάσει η ΕΕ. Το μόνο δεδομένο πως η ελπίδα της αγροτιάς βρίσκεται στην αντίσταση και τον αγώνα και στην ανατροπή αυτής της αντιαγροτικής πολιτικής.

Σημαντική πολιτιστική παρέμβαση

Το 2008, η ΚΝΕ συμπληρώνει 40 χρόνια. Σ' αυτήν τη σαραντάχρονη πορεία, ανάμεσα σε πλούσια δράση για όλες τις πτυχές της ζωής της νεολαίας, η ΚΝΕ μπορεί να καυχηθεί ότι «άνοιξε δρόμους» στον Πολιτισμό. Γνωστοί και καταξιωμένοι σήμερα καλλιτέχνες έκαναν τα πρώτα τους βήματα στο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», ποιήματα και τραγούδια αφιερώθηκαν στους αγώνες της, γενιές νέων αγωνιστών ήρθαν για πρώτη φορά σε επαφή με την προοδευτική τέχνη στο «σχολείο» της ΚΝΕ. Εκανε σημαία, στη σαραντάχρονη πορεία της, το σύνθημα της ΕΠΟΝ «πολεμάμε και τραγουδάμε», δικαιώνοντας τον Γ. Ρίτσο που έγραψε πως «ετούτα τα παιδιά έρχονται από πολύ μακριά, τραβούν πολύ μακριά»...

Σήμερα, η ΚΝΕ συνεχίζει σ' αυτή τη ρότα. Οι καλλιτεχνικές δημιουργίες συνοδεύουν πάντα τις εκδηλώσεις της ή και πρωταγωνιστούν σε αυτές. Μπορεί οι ανατροπές της δεκαετίας του '90 να επέδρασαν στη χώρα μας και στο επίπεδο της Τέχνης, όμως αντίστοιχα επέδρασαν και επιδρούν στην Τέχνη όλες οι προσπάθειες αναζωογόνησης του κινήματος. Και σ' αυτό το μετερίζι, ξεδιπλώνεται η δράση της ΚΝΕ. Γιατί, στις μέρες μας, προωθούνται αναδιαρθρώσεις με επίδραση στο κόστος και το περιεχόμενο της Τέχνης. Αρα, για τους νέους κομμουνιστές είναι ένα πεδίο διεκδίκησης, για να μπορεί η νεολαία και να παράγει αλλά και να απολαμβάνει το καλλιτεχνικό έργο.

Παράλληλα, η ΚΝΕ δίνει σταθερά βήμα σε καλλιτέχνες, με έμφαση στην ερασιτεχνική δημιουργία. Το Φεστιβάλ φτάνει στα 34 χρόνια του, κάνοντας κάθε χρόνο νέα βήματα στην ποιότητα, στην αισθητική και την ποικιλία του, ενώ πάντα ανοίγει την «αγκαλιά» του σε ερασιτέχνες δημιουργούς. Από πέρσι, η ΚΝΕ «άνοιξε τα φτερά της» με τις εκδηλώσεις στο «Συρμό», φιλοδοξώντας να υποστηρίξει «ένα μικρό Φεστιβάλ για όλο το χρόνο». Και τα κατάφερε. Πάνω από 70 ερασιτεχνικά μουσικά συγκροτήματα, 8 παραστάσεις θεάτρου και χορού, 50 περίπου κινηματογραφικές προβολές και πολλά άλλα δρώμενα πλαισίωσαν τις εκδηλώσεις της περσινής χρονιάς, ενώ και φέτος, οι εκδηλώσεις στο «Συρμό» συνεχίζονται με επιτυχία.

Τα τελευταία χρόνια, η ΚΝΕ παρουσιάζει και δικές της παραγωγές. Συγκίνησε πριν δυο χρόνια η θεατρική παράσταση «Τα όπλα της κυρά - Καράρ», ενθουσίασε το χορόδραμα «Φυσική επιλογή;», ικανοποίησε το αποτέλεσμα της δουλιάς της ορχήστρας και της χορωδίας της Οργάνωσης. Φέτος, με ένα νέο χορόδραμα βασισμένο στο ποίημα του Γ. Ρίτσου «Γειτονιές του κόσμου», με τη θεατρική παράσταση «Μυστήριο Μπουφ» του Μαγιακόφσκι και με τα αφιερώματα που ετοιμάζουν η ορχήστρα και η χορωδία, η ΚΝΕ τιμά τα 90 χρόνια από την Οχτωβριανή Επανάσταση και τα 90χρονα του ΚΚΕ, συνεχίζοντας τις επιτυχημένες παραγωγές, που σχεδιάζει να τις «ταξιδέψει» σε όλη την Ελλάδα. Υπόσχεται ακόμα, μια έκθεση εικαστικού έργου κι ένα φεστιβάλ θεάτρου την άνοιξη.

Προτάσεις, παρεμβάσεις, δράση στους νέους καλλιτέχνες, φέρνουν την ΚΝΕ στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τον Πολιτισμό, με πλούσια εμπειρία στο παρελθόν της και πολλή δουλιά για το μέλλον... Γιατί και στην Τέχνη, η επίμονη συλλογική δουλιά, αλλά και ο συλλογικός αγώνας μπορούν να φέρουν καλό αποτέλεσμα.


Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ

Πορεύονται σταθερά αντιλαϊκά

Παπαγεωργίου Βασίλης

«ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ τη μεταρρύθμιση» διαμηνύει η κυβέρνηση μέσω Γ. Αλογοσκούφη, «συγκάλυψη σκανδάλων» καταγγέλλει το ΠΑΣΟΚ μέσω Γιώργου Παπανδρέου. Προφανώς ...τίποτε δεν άλλαξε με την έλευση του 2008.

Μονότονες οι ρητορείες τους και ακόμη πιο μονότονη η εμμονή τους στις αντιλαϊκές πολιτικές κι εξαιρετικά ανούσια και ...εκτός θέματος η αντιπαράθεσή τους.

Γιατί, να είστε βέβαιοι πως αυτήν την περίοδο, μας θέλουν κολλημένους στις μικρές οθόνες να κάνουμε κι εμείς - παρέα με τους «αναλυτές» και ρεπόρτερ των καναλιών - σενάρια για την υπόθεση Ζαχόπουλου.

Να αποφανθούμε αν πρόκειται περί «ροζ» ή «οικονομικού» σκανδάλου. Για μεγάλο η μικρό εκβιασμό.

Αυτά, την ώρα που τα σχέδια για το Ασφαλιστικό συνεχίζουν ύπουλα να προωθούνται, ενώ στα γρήγορα προσπαθούν να ξεπουλήσουν τα λιμάνια.

Η κυβέρνηση προτιμά - έστω και σαν αναγκαίο κακό - να ασχολούμαστε με τις δραστηριότητες και το ήθος των στελεχών της, παρά να αντιπαλεύουμε την πολιτική της.

Κι αν η κυβέρνηση το προτιμά, το ΠΑΣΟΚ το επιζητά όσο τίποτε άλλο. Και τη «δουλιά» του ως αντιπολίτευση κάνει, αφού φθείρει την κυβέρνηση, και η πολιτική με την οποία συμφωνεί δεν αμφισβητείται.

ΣΤΟ 30% ΚΑΙ ΣΤΟ 40% οι αυξήσεις ειδών διατροφής για το 2008, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΙΟΒΕ και άλλων φορέων. Φαίνεται ότι οι ...«συμφωνίες κυρίων» του υπουργείου Ανάπτυξης δεν πιάσανε τόπο.

Είναι απόλυτα λογικό αυτό. Βλέπετε, τα μέλη των ΔΣ των εταιρειών δεν έχουν υποχρέωση να ...φέρονται σαν κύριοι. Να αποκομίζουν κέρδη έχουν υποχρέωση και αυτό κάνουν.

Ομως, οι καταναλωτές δεν έχουν καμία υποχρέωση να πληρώνουν ολοένα και περισσότερο. Αντίθετα, έχουν δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή διαβίωση. Ομως, αυτό ουδόλως απασχολεί τους κυβερνώντες, που πίνουν νερό στο όνομα της «ελεύθερης αγοράς».


Γρηγοριάδης Κώστας

«Θωρακισμένη» για ποιους;

Γρηγοριάδης Κώστας

Αισιόδοξος για την πορεία και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας εμφανίστηκε χτες ο επί των Οικονομικών αρμόδιος υπουργός της κυβέρνησης της ΝΔ, με δηλώσεις που έκανε στις τηλεοπτικές κάμερες, μετά τη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό. Στα πλαίσια αυτά, εξερχόμενος από το Μέγαρο Μαξίμου, ο Γ. Αλογοσκούφης δήλωσε πως «η ελληνική οικονομία είναι θωρακισμένη» από τους διάφορους κινδύνους που απειλούν τη... θετική της πορεία.

Βέβαια, ο επί των Οικονομικών υπουργός της κυβέρνησης Καραμανλή δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει για ποιους είναι «θωρακισμένη» η ελληνική οικονομία, αφήνοντας έτσι να εννοηθεί ότι η εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική είναι «καλή» για όλους. Και για τους εκμεταλλευτές (μεγαλοεπιχειρηματίες) και για τους εκμεταλλευόμενους (μισθωτούς, συνταξιούχους, ανέργους κλπ.).

Τα πράγματα βάζει στη θέση το ΚΚΕ, που - με ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου - σημειώνει πως η εφαρμοζόμενη οικονομική πολιτική «θωρακίζει τα κέρδη» του μεγάλου κεφαλαίου και καλεί τους εργαζόμενους να εντείνουν την πάλη τους προκειμένου να εμποδίσουν την εφαρμογή της συγκεκριμένης ταξικής πολιτικής.

Λύνονται οι εκκρεμότητες...

Τις προθέσεις της κυβέρνησης στον τομέα της Παιδείας, που δε διαφοροποιούνται στο ελάχιστο από την πολιτική που ακολούθησε την προηγούμενη τριετία, ξεκαθαρίζει ο υπουργός Παιδείας, Ευ. Στυλιανίδης, με άρθρο του στην ειδική ετήσια έκδοση «Η Ελλάδα το 2008». Ετσι, επανέρχεται - ενδεχομένως με κάποιες αλλαγές - το νομοσχέδιο για την έρευνα και την τεχνολογία, ενώ στα συρτάρια του υπουργείου βρίσκεται το νομοσχέδιο για τα μεταπτυχιακά, με το οποίο θεσμοθετούνται τα δίδακτρα. Επιπλέον, προωθείται η λειτουργία κέντρων διά βίου μάθησης στα πανεπιστήμια, ενώ προχωράνε η «αξιολόγηση» και η εφαρμογή του νόμου - πλαισίου. Με άλλα λόγια, ό,τι εκκρεμότητες άφησε η προηγούμενη τριετία επανέρχονται με το νέο έτος. Και πώς να ήταν διαφορετικά αφού η κοινή συνισταμένη των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων παραμένει. Οπως τονίζει ο ίδιος ο υπουργός, «το πλαίσιο της πολιτικής μας για την τριτοβάθμια εκπαίδευση εναρμονίζεται με τη διαδικασία της Μπολόνια και παρακολουθεί τη στρατηγική της Λισαβόνας»...

... και εικονική πραγματικότητα

Είναι χαρακτηριστικό ότι στο ίδιο άρθρο, ο υπουργός Παιδείας σημειώνει πως «η εκπαίδευση για εμάς είναι δημόσιο αγαθό, που η πολιτεία οφείλει να παρέχει σε όλους δωρεάν»! Ο,τι κι αν υποστηρίζει όμως ο υπουργός η πραγματικότητα παραμένει: Το κόστος της ελληνικής λαϊκής οικογένειας για την εκπαίδευση των παιδιών ξεπερνάει τα 1,4 δισ. ευρώ το χρόνο. Τα ιδιωτικά σχολεία κάνουν τεράστιο τζίρο ενώ η παραπαιδεία φουντώνει. Η φοιτητική μέριμνα είναι σχεδόν ανύπαρκτη, με μόλις τρία ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα στην Αθήνα να διαθέτουν φοιτητική εστία. Τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά γενικεύονται, ο νόμος - πλαίσιο που εφαρμόζεται σιγά σιγά θεσμοθετεί την επιχειρηματική λειτουργία των πανεπιστημίων. Ακόμα, εντός του έτους η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί ότι θα ενσωματώσει την κοινοτική οδηγία 36/05 στο ελληνικό δίκαιο, ανοίγοντας το δρόμο για την αναγνώριση των ιδιωτικών ψευτοπανεπιστημίων.

Αν αυτή είναι η άποψη που έχει η κυβέρνηση για τη δημόσια δωρεάν Παιδεία, μπορούμε να αντιληφθούμε πώς ο υπουργός υποστηρίζει ότι «φροντίσαμε να καλύψουμε τα κενά σε προσωπικό», ενώ με βάση την ΟΛΜΕ όχι μόνο κατά την έναρξη του σχολικού έτους αλλά ακόμα και μέχρι λίγο πριν από τις γιορτές υπήρχαν κενά σε εκπαιδευτικούς...

Αλλο ένα έγκλημα

Για άλλη μια φορά, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής είναι υπόλογες για την υποκίνηση της παράνομης μετανάστευσης με αποτέλεσμα τον θάνατο Κουβανών, που παραμυθιάζονται για «τη Γη της Επαγγελίας»...

Με τον «Μεταναστευτικό Μεταρρυθμιστικό Νόμο των ΗΠΑ για την Κούβα» (Cuban Adjustment Act) δίνεται αυτόματα σε όλους τους Κουβανούς που πατάνε σε αμερικανικό έδαφος, δικαίωμα μόνιμης κατοικίας και απασχόλησης μετά από ένα χρόνο παραμονής, πράγμα που φυσικά δεν ισχύει για άλλους μετανάστες, εκτός αν έχουν την ηλικία και δεχτούν να... πάνε «εθελοντές» στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Ενα τέτοιο έγκλημα διαπράχθηκε πριν από λίγες μέρες όταν κάποιοι Κουβανοί επιχείρησαν να μεταβούν παράνομα στις ΗΠΑ με σαπιοκάραβο, το οποίο λίγο μετά την αναχώρησή του άρχισε να μπάζει νερά με αποτέλεσμα δύο άτομα να πνιγούν.

Ο συγκεκριμένος Νόμος - που έχει τεθεί σε λειτουργία από το 1966 - ευθύνεται για πολλούς θανάτους Κουβανών που παρακινούνται να μεταναστεύσουν παράνομα, πληρώνοντας ταυτόχρονα μεγάλα ποσά στην κουβανο-αμερικανική μαφία του Μαϊάμι.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Να εντείνουμε τις ανησυχίες τους

Το 2007 κληρονόμησε στο 2008 μαζί με όλα τ' άλλα και μια διάχυτη ανησυχία στους κόλπους των επιτελείων της άρχουσας τάξης σχετικά με τη δυσλειτουργία του αστικού πολιτικού συστήματος, εξαιτίας τόσο της εντεινόμενης λαϊκής δυσαρέσκειας, που με κάθε ευκαιρία καταγράφεται μετά και τις εκλογές της 16ης Σεπτέμβρη 2007, όσο και των συμπτωμάτων σήψης και παρακμής που αναδίνονται από τους χώρους διαχείρισης της εξουσίας. Η ανησυχία αυτή διατυπώνεται γιατί τη συνεχιζόμενη φθορά της κυβέρνησης δεν την καρπώνεται το άλλο αστικό κόμμα το ΠΑΣΟΚ, το οποίο επίσης συνεχίζει να έχει φθορά.

Ανησυχούν, λοιπόν, και δεν το κρύβουν, για το αστικό σύστημα διακυβέρνησης και τη διαμόρφωση προϋποθέσεων που θα εγκλωβίζουν τα λαϊκά στρώματα στην αντιλαϊκή πολιτική και για σχέδια που εξυφαίνονται για εναλλακτικές λύσεις που θα υπηρετούν αυτόν το σκοπό. Ανησυχούν, δηλαδή, γιατί σύμφωνα και με πρόσφατες μετρήσεις η αποσυσπείρωση που καταγράφηκε κατά τις πρόσφατες εκλογές και από τα δύο κόμματα του δικομματισμού συνεχίζεται και εντείνεται. Ανησυχούν, γιατί διαπιστώνουν ότι η αποστροφή απέναντι στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ έχει ευρύτερο υπόβαθρο λαϊκής δυσαρέσκειας που αγγίζει την κυρίαρχη πολιτική. Ανησυχούν, γιατί διαπιστώνουν πως η προώθηση της πολιτικής τους συναντάει σοβαρά εμπόδια μέσα από την ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα, όπως με τις πρόσφατες απεργιακές κινητοποιήσεις για το Ασφαλιστικό. Ανησυχούν, πάνω απ' όλα, γιατί διαπιστώνουν πως διευρύνεται η λαϊκή απήχηση της εναλλακτικής πρότασης του ΚΚΕ και πάει πιο πέρα από μια απλή καταγραφή της λαϊκής δυσαρέσκειας, όπως ήθελαν να ερμηνεύσουν και τη λαϊκή ψήφο του 8,2% που πήγε στο ΚΚΕ.

Ομως, όσο λογικό είναι ν' ανησυχούν για όλους αυτούς τους λόγους τα επιτελεία της άρχουσας τάξης, άλλο τόσο λογικό είναι, για τους ίδιους λόγους, οι εργαζόμενοι και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, που υποφέρουν από τις συνέπειες αυτής της σκληρής ταξικής πολιτικής, να τους εντείνουν με τον αγώνα τους αυτή την ανησυχία. Αγώνας στο έδαφος της παρεμπόδισης της παραπέρα λεηλασίας των λαϊκών δικαιωμάτων, διεύρυνσης των κατακτήσεων για την ικανοποίηση των αναγκών τους. Ετσι ο κίνδυνος αστάθειας του πολιτικού συστήματος, για την οποία μιλάνε ορισμένοι τελευταία, μπορεί να προσφέρει και ευκαιρίες για θετικές, υπέρ του λαού, εξελίξεις με τη δική του αποφασιστική παρέμβαση.

Ωστόσο, αυτοί που ανησυχούν παίρνουν και τα μέτρα τους, προλειαίνοντας το έδαφος για εναλλακτικά σχέδια αντιμετώπισης της δυσλειτουργίας του πολιτικού συστήματος. Σχέδια ανασύνταξης του πολιτικού σκηνικού. Ηδη βλέπουν το φως της δημοσιότητας σενάρια νέου μοντέλου διακυβέρνησης, στο όνομα δήθεν της «ανανέωσης» του πολιτικού σκηνικού, που συνοδεύονται με συζητήσεις γύρω από τον εκλογικό νόμο και για κυβερνήσεις συνεργασίας και την ανανέωση προσώπων. Θέση σε αυτό το σκηνικό διεκδικούν όχι μόνο το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ με το ΛΑ.Ο.Σ. Ο λαός δεν πρέπει να εγκλωβιστεί σε αυτές τις μανούβρες της άρχουσας τάξης, αλλά να αξιοποιήσει αυτό που η δική του δύναμη αναδεικνύει. Την αποφασιστική αποδυνάμωση των αστικών κομμάτων, να μην εγκλωβιστεί στο διπολικό λίφτινγκ του συστήματος. Να εντείνει την πάλη για ρήξη και ανατροπή αυτής της πολιτικής, μέσα από τη συγκρότηση του δικού του κοινωνικοπολιτικού μετώπου που θα στοχεύει στη λαϊκή εξουσία.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ